บทที่ 417

เธอยังคงบ่นพึมพำ “ลู่เจ๋อ เปล่านะ ฉันเปล่านะ!”

ป้าหลี่ที่กำลังถือชามอยู่ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาว่า “นี่คุณบีบบังคับเธอไปจนถึงขั้นไหนกันเนี่ย! ถึงได้ทำให้แม้แต่ตอนที่ไม่ได้สติยังต้องละเมอเพ้อพกแสดงความภักดีต่อสามีแบบนี้ได้! ”

ลู่เจ๋อมองไปที่ประตู “คุณลงไปก่อนเถอะ พอเลขาฉินมาก็พาเธอขึ้นมาด้วย”

จากนั้นป้าหลี่ก็หยุดพูด

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ฉินอวี้กับหมอก็เข้ามาก่อนที่ฝนจะตก เมื่อกี้ตอนคุยโทรศัพท์ เธอเองก็ไม่กล้าถาม แต่พอได้เห็นเฉียวซุน เธอก็แอบประหลาดใจ แต่ก็ยังไม่กล้าเอ่ยปากอยู่ดี

หมอหญิงคนนั้นแค่มอง ก็รู้ได้ในทันที

ขณะที่เธอฉีดยาลดอุณหภูมิให้กับเฉียวซุน เธอก็พูดออกมาด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ “คนไข้มีไข้สูง ยังไม่ควรที่จะมีเพศสัมพันธ์ในตอนนี้! ต่อไปก็ระมัดระวังเรื่องพวกนี้ด้วยนะคะ ไม่เช่นนั้นอาจจะเป็นอันตรายถึงชีวิตได้”

ลู่เจ๋อทนฟังคำพูดเหล่านี้ไม่ได้ แต่เขาก็ยังอดทนเอาไว้

สักพักหมอก็จากไป แต่ฉินอวี้กลับยังอยู่ต่อ เธอช่วยเฉียวซุนเช็ดเหงื่อตามร่างกาย จากนั้นก็ถามลู่เจ๋อเบา ๆ “เธอรู้เรื่องหมดแล้วเหรอคะ? ”

เธอลังเล แล้วพูดต่อว่า “คุณอยากให้ฉันโทรไปถามหลี่ชิงเฉิงไหม? ”

ลู่เจ๋อพูดอย