บทที่ 415

เฮ่อจี้ถังเพิ่งจะเดินออกไป

เขาพูดว่า ยาตัวใหม่ยังอยู่ในระหว่างการปรับปรุง และขอให้เขาอย่าเพิ่งยอมแพ้

แน่นอนว่าลู่เจ๋อเองก็จะไม่ยอมแพ้เช่นกัน

แต่เขาก็ไม่รู้ ว่าอีกนานแค่ไหน เขาถึงจะสามารถใช้มือขวาได้ ถึงจะสามารถลุกขึ้นจากรถเข็นได้สักที......ไม่มีใครสามารถให้คำตอบเขาได้เลย

ลู่เจ๋ออารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

ปกติคนรับใช้มักจะไม่กล้าไปรบกวนเขา แต่คืนนี้เป็นข้อยกเว้น

เสียงรถค่อย ๆ ดังมาจากลานหน้าบ้าน ตามด้วยเสียงฝีเท้าอันเร่งรีบ ป้าหลี่กำลังเคาะประตูด้วยท่าทีลนลาน “คุณชายคะ คุณนายกลับมาแล้วค่ะ! ”

ลู่เจ๋อคิดว่าคงเป็นคุณหญิงลู่

เขาพูดอย่างใจเย็น “บอกให้เธอรออยู่ที่ห้องอาหารชั้นล่างสักครู่ เดี๋ยวผมลงไป”

ตรงประตูห้องกลับไม่มีการตอบกลับจากป้าหลี่เลย

ลู่เจ๋อขมวดคิ้ว พร้อมกับเข็นรถเข็นออกไปดู

ประตูค่อย ๆ เปิดออก......

คนที่ยืนอยู่หน้าประตูคือเฉียวซุน เป็นเพราะฝน จึงทำให้เธอเปียกโชกไปทั้งตัว เวลาปกติเธอจะเป็นคนที่มีเกียรติและงดงามมาก แต่สภาพของเธอในตอนนี้ทำไมถึงได้ดูแย่ขนาดนี้

เห็นได้ชัดว่าตัวเธอเองไม่ได้สนใจเลยสักนิด

เธอยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับ จ้องมองเขาด้วยท่าทีที่สงบนิ่ง แต่ทว่าในใจของเ