เรื่อง...หวานใจคุณพ่อลูกติด
คำโปรย // เขามีความสัมพันธ์กับเธอเพราะความเข้าใจผิด แต่โชคชะตาทำให้ได้พบเธออีกครั้ง ในสถานะพี่เลี้ยงของลูกสาว
แนะนำตัวละคร
คุณคชา (อายุ 34 ปี) // นักธุรกิจ พ่อม่ายลูกติด หล่อ รวย หื่น
น้ำหวาน (อายุ 24 ปี) // พี่เลี้ยงสาวแสนสวย เธอสายตาสั้นมากๆ ใส่แว่นหนาเตอะ ไม่ยอมคนแต่รักเด็ก
หนูนิด (อายุ 8 เดือน) // ลูกสาวคุณคชา เลี้ยงง่าย น่ารัก
นิยายเซ็ตนี้ มีทั้งหมด 4 เรื่องค่ะ
1.เฮียช้าง = หวานใจคุณพ่อลูกติด
2.คุณสิงห์ = หวานใจนายสิงหราช
3.เฮียธรณ์ = หวานใจนายเพลย์บอย
4.เฮียมังกร = หวานใจเฮียมังกร
#เนื้อเรื่องไม่มีปมสามารถแยกอ่านได้ค่ะ
ตอนที่ 1 หาพี่เลี้ยงให้ลูกสาว / เฮียช้าง
สวัสดีครับผม...คชา ชื่อเล่นช้าง เป็นนักธุรกิจทำงานอยู่ในกรุงเทพฯ มีลูกสาวตัวเล็กหนึ่งคนชื่อหนูนิด เมียไม่มีครับ...ผมโสด
ในบ้านของผมอยู่กันหลายคน มีผม คุณแม่ ป้านวล หนูนิดและเด็กในบ้านอีกสองสามคน
ผมมีน้องชายสองคน ชื่อไอ้สิงห์กับไอ้กร คลานตามกันออกมาจากท้องแม่ แต่พวกมันแยกย้ายกันออกไปทำงานที่ตัวเองรัก อีกคนทำรีสอร์ต อีกคนทำฟาร์มโคนม ส่วนผมทำงานอยู่ในกรุงเทพฯ ถึงพวกผมสามคนลูกคุณแม่จะอยู่กันคนละจังหวัด แต่พวกเราก็ไปมาหาสู่กันตลอด
“ช้าง...ลูก หาพี่เลี้ยงให้หนูนิดได้หรือยัง” คุณทับทิม คุณย่าของหนูนิด ก็คุณแม่ของผมนั่นแหละครับ ช่วงนี้ลูกสาวคนเก่งของผมวัยของแกกำลังซน ที่บ้านก็มีแต่คนแก่ วิ่งตามเด็กที่ไวยิ่งกว่าลิงอย่างยัยหนูนิดไม่ค่อยไหว ก็เลยคิดว่าจะจ้างพี่เลี้ยงสักคนมาช่วยดูแล แต่คุณแม่อยากได้แบบอยู่ประจำไม่ต้องเดินทางไปกลับ สาเหตุก็มาจากผมที่ชอบออกจากบ้านไปเที่ยวหาความสุขเล็กๆน้อยๆตามประสาผู้ชายช่วงกลางคืนนั่นแหละครับ
“ยังเลยครับคุณแม่ แต่เห็นไอ้มิตรมันบอกผมว่าเข้าตาอยู่คนนึง ทำงานเป็นครูสอนเด็กอนุบาล เห็นว่ากำลังจะหมดสัญญา น่าจะเลี้ยงยัยหนูนิดของเราได้” ไอ้มิตรที่ผมพูดถึงก็คือเลขาคนเก่งของผมเองครับ นอกจากมันจะเป็นเลขาแล้ว มันยังเป็นน้องชายของเพื่อนสนิทผมอีกด้วย
“ถามเค้าก่อนนะ มาอยู่ประจำได้หรือเปล่า เดี๋ยวก็เหมือนที่ผ่านๆมาอีก”
“ครับ เดี๋ยวผมให้ไอ้มิตรโทรไปถามให้” ผมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดโทรออกหาเลขา คุยเรื่องพี่เลี้ยงลูกสาวอยู่สักครู่แล้วจึงวางสายลง
“หนูนิดคะ มาเร็วให้ป๊ะป๋าอุ้มหน่อย” หนูนิดยิ้มหวานคลานเข้ามาหาผมแล้วอ้าแขนให้อุ้ม ผมรับเอาแกมาอุ้มไว้บนแขนแล้วหอมแก้มซ้ายแก้มขวาด้วยความคิดถึง ผมเล่นกับลูกสาวอยู่สักครู่ สายโทรศัพท์จากเลขาก็โทรเข้ามา
“หนูนิดคะ ขอป๊ะป๋ารับสายนี้สักครู่นะคะ” ผมพูดกับลูกสาวตัวเล็กที่วัยของแกกำลังน่ารัก แล้วกดรับสายของลูกน้องที่โทรเข้ามา
“ว่าไงไอ้มิตร”
“เรียบร้อยครับ เธอพร้อมทำงานเลย ที่หลังหัดทำเองบ้างนะครับเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้” ไอ้นี่อะไรก็ดีหมดเสียอย่างเดียวมันชอบกวนตีน ความเกรงใจในเวลางานมีพอสมควรแต่ถ้านอกเวลางาน ฮึ! แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรมันหรอกครับเพราะมันเป็นน้องชายเพื่อนสนิทผมที่ชื่อไอ้ธรณ์
“กูอยากจะใช้มึงมีอะไรมั้ย”
“ไม่กล้ามีหรอกครับ พรุ่งนี้เช้าผมนัดเธอที่บ้านนายนะครับ อ๋อพรุ่งนี้มีประชุมเช้า เรื่องนี้ผมจัดการให้ มาให้ทันประชุมนะครับ”
“กูรู้แล้ว สั่งกูอย่างกับมึงเป็นเจ้านายกูเลยเนอะ”
“ไม่กล้าหรอกครับ เจ้านาย...” นี่ขนาดมันไม่กล้านะยังขนาดนี้ แล้วถ้ามันกล้าจะขนาดไหน!
“แล้วเรื่องที่พัก เธอไม่ติดใช่มั้ย”
“ครับ เธอเป็นคนต่างจังหวัดมีที่พักให้ด้วย เธอดีใจมากเลยครับ”
“ขอบใจนายมาก” พูดคุยกันจนรู้เรื่องก็วางสายไป
“หนูนิดคะ พรุ่งนี้หนูนิดกำลังจะได้พี่เลี้ยงแล้วดีใจมั้ยคะ” เสียงใสๆของเด็กน้อยทำเสียงอ้อแอ้เหมือนจะรับรู้สิ่งที่ผมพูด
“ได้คนแล้วเหรอลูก” เป็นจังหวะที่คุณแม่เดินเข้ามาได้ยินสิ่งที่ผมกำลังพูดคุยอยู่กับยัยหนูนิดพอดี
“ครับคุณแม่ เห็นว่าเธอจะมาพรุ่งนี้เลย ก็ดีนะครับเร็วทันใจดี”
"เรื่องที่พักเค้าต้องมาอยู่กับเรา เค้าโอเคใช่มั้ย" คุณแม่คงเป็นห่วงเรื่องนี้มากเพราะที่ยังหาพี่เลี้ยงไม่ได้ก็ติดเรื่องที่พักนี่แหละ คนส่วนมากไม่สะดวกอยู่ประจำเรื่องนี้ผมก็เข้าใจอยู่
"โอเคครับ เห็นว่าเป็นคนต่างจังหวัดมีที่พักให้ด้วย เธอไม่ติดอะไรครับ" คุณแม่พยักหน้าแล้วเดินเข้ามานั่งลงบนโซฟาใกล้ๆที่ผมกับหนูนิดนั่งเล่นกันอยู่
"ว่าไงยัยหนู จะได้พี่เลี้ยงแล้วดีใจมั้ยลูก" คุณย่าลูบศีรษะหลานสาวเบาๆอย่างรักใคร่เอ็นดู
"แอ๊ แอ๊"
@ทางด้านน้ำหวาน
“หวาน...ปะขึ้นรถ วันนี้ไม่เมาไม่เลิก”
“ที่จริงไม่ต้องไปเลี้ยงส่งหวานกันก็ได้นะคะ หวานก็แค่ครูลูกจ้างเอง ลำบากทุกคนเปล่าๆ” คุณครูห้าคนกำลังพาน้ำหวานไปเลี้ยงส่งตามธรรมเนียมเวลามีคนเข้าคนออกจากงาน หรือจะเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าหาเรื่องกินนั่นเอง ส่วนคำว่าเลี้ยงส่งมันก็แค่ข้ออ้าง
“ไม่ลำบาก พวกพี่เต็มใจ แล้วหางานใหม่ได้หรือยังล่ะ”
“ได้แล้วค่ะ พรุ่งนี้เริ่มงานวันแรก”
“ป่ะถ้างั้นก็ฉลองได้งานใหม่ด้วยเลย วันนี้ไม่เมาไม่เลิกจ้า...” ทุกคนถอดชุดคุณครูออกแล้วเรียบร้อย เมื่อชุดถูกถอดออกพวกเขาก็คือคนธรรมดานี่เอง สถานที่วันนี้ก็คือผับหรูชานเมือง
“ถ้างั้นหวานไม่เกรงใจแล้วนะคะ” น้ำหวานขึ้นรถไปกับคุณครูรุ่นราวคราวเดียวกันห้าคนผู้หญิงสามผู้ชายสอง ตรงไปที่สถานบันเทิงแห่งหนึ่งแถวๆชานเมือง
@ทางด้านคชา
เวลานี้เป็นเวลาที่คชากำลังจะเข้านอนแล้วแต่เสียงโทรศัพท์มือถือดันดังขึ้นมาเสียก่อน แล้วมันก็คงจะเป็นเบอร์ใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่ไอ้ธรณ์ เจ้าของผับเพื่อนสนิทของคชา
“โทรมาไม่รู้จักเวล่ำเวลา” เสียงทุ้มพูดกรอกลงไปในสายทันทีที่กดรับ
“เวลานี้แหละ ออกมาเพื่อน...กูรออยู่” ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าที่ไหน
“กูไม่ไป” เพราะพรุ่งนี้เขามีประชุมแต่เช้า
“หนูนิดนอนแล้ว มึงไม่มีข้ออ้างออกมาเจอกันหน่อย วันนี้วันเกิดกู”
“เออ...ไปก็ไป” ในเมื่อวันนี้เป็นวันสำคัญของเพื่อนผมไม่รู้จะปฏิเสธมันยังไง สุดท้ายก็ยอมออกไป
“ก๊อกๆๆ คุณแม่คร๊าบ...หลับหรือยังคร๊าบ...” น้ำเสียงของผมก็จะอ้อนๆหน่อย สักครู่คุณแม่ก็เปิดประตูออกมา
“จะไปไหนอีกล่ะ” น้ำเสียงของท่านรู้เลยว่าอยากจะด่า ผมก็เลยยิ้มรอไว้ก่อนแล้ว
“ไอ้ธรณ์มันโทรตามครับ วันนี้วันเกิดมัน” ผมไม่ได้โกหก ยังไงก็ขอยืมชื่อมาเป็นข้ออ้างหน่อยแล้วกัน
“อย่ากลับให้มันดึกนักล่ะ ลูกก็มีแล้วยังเที่ยวไม่รู้จักโตอีก”
“ครับๆ ผมจะรีบกลับนะครับ ฝากคุณแม่ไปนอนเป็นเพื่อนยัยหนูสักคืนนะครับ” ปกติถ้าผมไม่ได้ไปไหน ผมนี่แหละจะเป็นคนนอนกับแก ส่วนวันที่ผมไม่อยู่ก็จะเป็นคุณแม่ที่ต้องไปดูแลให้
"อ้าว...มาแล้วเหรอนั่งก่อนเพื่อน" ผมเดินตรงเข้าไปที่ประจำก็เห็นว่าไอ้ธรณ์มันกำลังนั่งรอผมอยู่คนเดียว
“มึงไม่มีคนคบเหรอ ถึงได้โทรตามกู” ผมถามมันด้วยสีหน้าเซ็งๆ
“ไม่มี” ตอบออกมาได้! ผมปรายตามองมันนิดหน่อยก่อนที่จะยกแก้วเหล้าที่มันเป็นคนชงให้ขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด
"ของขวัญไม่มีนะ ติดไว้ก่อน" จะเกิดเชี้ยอะไรทุกปี เอาจริงๆผมก็ไม่เคยให้อะไรมันสักปี
"เฮ้ยไม่เป็นไร กูไม่ได้ต้องการของขวัญ กูต้องการมึง" ผมรีบหันขวับไปมองหน้ามัน
"พูดเชี้ยอะไร ขนลุก!"
"กูหมายถึงต้องการเพื่อนกินเหล้าเว้ย"
"แล้วไป! ที่หลังก็พูดให้เคลียร์ๆหน่อย" ผมนั่งดื่มกับเพื่อนไปได้สักพัก มันก็ถามขึ้นมาว่า...
"สักคนมั้ยไอ้ช้าง วันนี้มีสาวมาใหม่" ผมทำท่าคิด คิดไปคิดมา...เอาก็เอา!
"จัดมาสิกูกำลังเบื่อๆพอดี" ไอ้เพื่อนคนนี้มันช่างรู้ใจผมเป็นที่สุด ถ้าได้ออกมาแบบนี้ ต้องมีของติดไม้ติดมือกลับไปทุกครั้ง ถึงผมจะมีลูก แต่ผมไม่มีเมีย ส่วนแม่ของลูก ผมก็แค่ทำเธอท้อง พอคลอดออกมาเธอก็เอาลูกมาส่งให้ ส่วนเธอก็คงไปที่ชอบๆแล้วมั้ง เราจบกันด้วยดีครับ
"กูนึกแล้วว่ามึงต้องไม่ปฏิเสธ ไปรอที่รถเลยเดี๋ยวกูให้ลูกน้องเอาไปส่งให้" ที่เก่าเวลาเดิม ผมเป็นนักธุรกิจค่อยข้างเป็นที่จับตามอง ถ้าเดินไปแบบเอิกเกริกแล้วมีคนมาเห็นเข้าอาจจะไม่ดีต่อภาพลักษณ์และธุรกิจที่ผมทำอยู่ ทุกครั้งไอ้เพื่อนรู้ใจของผมมันก็มักจะบริการผมดีแบบนี้เสมอ
"อือ..." ผมอือในลำคอไม่รู้ว่ามันจะได้ยินหรือเปล่าเพราะว่าเสียงในนี้มันดังมากแต่ผมก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปรอที่รถตามที่ไอ้ธรณ์มันบอก ก่อนที่ผมจะเดินออกมาผมเห็นมันกระดิกนิ้วเรียกลูกน้องของมันอย่างใจเย็น ผมรออยู่ที่รถติดเครื่องเปิดแอร์รออยู่สักครู่ ไม่นานก็มีผู้หญิงคนหนึ่งท่าทางจะเมามากพอสมควรเปิดประตูรถแล้วขึ้นมานั่ง
“ออกรถ...” เธอพูดแค่นี้น้ำเสียงอู้อี้แล้วก็หลับไป ผมได้แต่คิดในใจว่านี่เหรอวะ สินค้ามาใหม่ของไอ้ธรณ์ แต่ไหนๆก็มาแล้วผมก็เลยเหยียบคันเร่งขับรถออกไป แล้วพายัยนี่ขึ้นคอนโดส่วนตัวของผม
ตอนที่ 2 เข้าใจผิด / เฮียช้างช่วงเช้ามืดผมตื่นขึ้นมาเพราะต้องรีบกลับบ้าน ช่วงเช้าผมมีประชุมที่บริษัท จะสายไม่ได้เดี๋ยวลูกน้องมันจะว่าเอาได้ ส่วนคนที่กล้าว่าผมก็มีแค่คนเดียวนั่นแหละครับ“ตื่น...ยัยแว่น!” เธอใส่แว่นหนามาก ผมเป็นคนถอดออกแล้ววางไว้บนหัวเตียงเองกับมือ กิจกรรมเมื่อคืนทำให้ผมรู้ว่า ผมเป็นคนแรกของเธอ ที่จริงผมจะออกจากห้องนี้ไปเลยก็ได้ เดี๋ยวเธอตื่นขึ้นมาก็คงออกจากห้องไปเอง แต่ไม่รู้ว่าทำไมคนนี้ผมถึงอยากคุยกับเธอก่อน“อื้อ...อย่ามายุ่งคนจะนอน” เมื่อเธอรู้สึกตัว สิ่งแรกที่เธอรู้สึกคืออาการเจ็บแป๊บที่ช่วงล่าง ความเจ็บทำให้เธอค่อยๆดึงสติของตัวเองกลับมา“ตื่นได้แล้ว ผมรีบ” ผมปลุกเธออีกครั้ง พร้อมกับดึงผ้าห่มที่ห่มตัวของเธอออก เรือนร่างของเธอมันช่างน่าซ้ำจริงๆ แต่เช้านี้ผมมีธุระนี่สิ“ใคร...” เธอค่อยๆลุกขึ้นมานั่งแล้วหรี่ตามองมาที่ผม สงสัยจะมองไม่ชัดผมก็เลยส่งแว่นที่วางไว้บนหัวเตียงให้เธอ เธอรับเอาไปสวม“กรี๊ด!!!! ไอ้บ้า! ไอ้โรคจิต! คุณเป็นใคร!” เสียงกรี๊ดและเสียงโวยวายของเธอทำให้ผมแสบแก้วหูไปหมด นี่มันอะไรกัน!“หยุด!!” ผมตะคอกใส่เธอเสียงดัง กล้าดียังไงมาโวยวายใส่ผม แต่แล้วผมก็นึก
ตอนที่ 3 เจอกันอีกครั้ง / เฮียช้างเพียงแค่วันเดียวหนูนิดก็เข้ากับพี่เลี้ยงของแกได้เป็นอย่างดี หนูนิดเป็นเด็กน่ารักผิวขาวตาโตยิ้มเก่ง ส่วนน้ำหวานก็ชอบตามใจเด็กจึงทำให้พี่เลี้ยงเด็กอย่างเธอเข้ากับคุณหนูน้อยได้ด้วยดีส่วนห้องพักของน้ำหวานคุณทับทิม คุณผู้หญิงของบ้านให้น้ำหวานไปอยู่ในห้องเดียวกับหนูนิด ซึ่งห้องนั้นก็อยู่ติดกับห้องของคุณคชาบิดาของหนูนิดนั่นเอง สาเหตุเป็นเพราะน้ำหวานอาสาจะดูแลหนูนิดช่วงกลางคืนให้เอง ส่วนถ้าวันไหนพ่อเขาอยากจะเอาลูกไปนอนด้วยหรือหนูนิดร้องจะนอนกับพ่อก็ให้ไปนอนห้องพ่อช่วงเย็นคชากลับมาถึงบ้านด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานอันแสนจะตึงเครียดมาทั้งวัน เขาเดินเร็วๆขึ้นชั้นบนไปอาบน้ำก่อนแล้วถึงจะเดินมาหาลูกสาวร่างสูงเดินผ่านขึ้นด้านบนไป น้ำหวานเห็นเพียงแค่ด้านหลังของเขาเท่านั้นเธอรู้สึกคุ้นๆแต่ก็ไม่ได้สนใจ หันกลับมาป้อนข้าวให้คุณหนูของเธอต่อ“อ้าวตาช้างมาพอดีเลย” เสียงของคุณทับทิมทำให้คนที่นั่งหันหลังกำลังป้อนข้าวให้กับคุณหนูอยู่ หันหลังกลับไปมองเจ้านายอีกคนของบ้านหลังนี้“...........” สายตาของทั้งสองสบตากันพอดี ทั้งสองนิ่งไปไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกครั้งเร็วขนาดนี้
ตอนที่ 4 คนหื่นตัวพ่อ / เฮียช้างตกกลางดึก ในขณะที่น้ำหวานกับหนูนิดกำลังนอนหลับสบาย แต่คุณป๊ะป๋าห้องข้างๆนี่สิยังนอนไม่หลับ เขากำลังคิดหาข้ออ้างที่จะเข้าห้องของลูกสาวไปแบบไม่โดนเมียด่า ภาพในกล้องวงจรปิดในจอมือถือที่เปิดทิ้งไว้ เห็นหนูนิดกำลังดิ้นดุ๊กดิ๊ก เขาจึงนึกขึ้นมาได้ว่าต้องเข้าไปชงนมให้ลูก!ในทุกๆคืนหนูนิดจะขอดื่มนมประมาณสามครั้ง คนที่เคยเลี้ยงจะรู้ดี แต่น้ำหวานเพิ่งจะมาอยู่ใหม่แถมเธอยังไม่เคยมีลูกมาก่อนอีกด้วยเสียงเปิดประตูห้องดังแก๊กพร้อมกับขายาวๆที่ก้าวเข้าไป เห็นพี่เลี้ยงของลูกสาวยังคงหลับสนิทอยู่ ส่วนหนูนิดดิ้นดุ๊กดิ๊กไปติดคอกกั้นเตียงอีกฝั่ง คชารีบเดินไปชงนมให้ลูกสาว หนูนิดคว้าเอาขวดนมมาดูดทั้งๆที่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมาดูเลยด้วยซ้ำเมื่อได้โอกาสเขาก็ล้มตัวนอนลงข้างๆหญิงสาว แล้วค่อยๆถลกเสื้อชุดนอนของเธอขึ้นในแบบเบามือที่สุดที่เท่าจะเบาได้ ปรากฏว่าเธอไม่ได้ใส่ชั้นในนอน เมื่อเห็นเต้าอวบอิ่มตรงหน้าคนหื่นจัดมีหรือจะอดใจไหว ริมฝีปากงับเข้าให้ที่เต้าอวบอิ่มตรงหน้าอย่างหิวกระหายทันทีน้ำหวานหลับลึกเนื่องมาจากเมื่อคืนวานและวันนี้ทั้งวันตั้งแต่เช้าถึงเย็นเธอไม่ได้พักเลย เธอจึงหลับสนิท ส
ตอนที่ 5 ต่อรอง / เฮียช้าง“ก๊อกๆๆ” เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นแต่เช้า คชาลุกออกจากที่นอนเดินไปเปิดห้องด้วยท่าทางงัวเงีย“ว่ายังไงครับเมีย มาเคาะประตูเรียกผัวแต่เช้า” เมื่อเห็นว่าเป็นใครที่มาเคาะประตูเรียก ใบหน้าของเขาก็ยิ้มต้อนรับเธอทันที“นี่คุณพูดจาให้มันดีๆหน่อย เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้า ฉันจะเสียหาย” น้ำหวานหันซ้ายมองขวา ดีที่บนนี้ไม่มีใคร"ทีหลังไม่ต้องเคาะนะครับ เปิดแล้วเดินเข้ามาเลยผมอนุญาต...ป่ะ" เขาทำท่าชวนเธอเข้าห้องอย่างขี้เล่น"นี่คุณ เล่นไม่เลิกเลยเนาะ" น้ำหวานบ่น สีหน้าของเธอไม่ได้รู้สึกว่าอยากเล่นด้วยเลยสักนิดเพราะตอนนี้เธอปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำ“เป็นอะไรครับ”“ฉันปวดท้อง ช่วยไปอยู่เป็นเพื่อนคุณหนูให้ฉันหน่อยสิ”“ยัยหนูตื่นแล้วเหรอ”“ตื่นตั้งแต่ตีสี่แล้วค่ะคุณป๊ะป๋า” เด็กเล็กมักจะตื่นเร็วแบบนี้เสมอ คชาพยักหน้ารับแล้วเดินตามเมียเข้ามาอีกห้อง เขาล้มตัวนอนลงไปบนเตียงเล่นกับลูกสาว ส่วนน้ำหวานก็หายเข้าห้องน้ำไปนานมากๆน้ำหวานกลับออกมาอีกทีเธออาบน้ำเสร็จพร้อมกับชุดใหม่เดินออกมาเรียบร้อย“เสร็จแล้วขอผมไปอาบน้ำบ้างนะ”“ขอบคุณนะคะ” เธอเอ่ยขอบคุณเขา ถ้าไม่ได้เขาเธอคงแย่ ช่วงเช้าเธอต้อ
ตอนที่ 6 น้องชายตัวแสบ / เฮียช้าง@บริษัท“นั่งยิ้มคนเดียวเป็นอะไรหรือเปล่าครับเจ้านาย” มิตรเลขาหนุ่มอายุน้อยเดินเข้ามาภายในห้องทำงานส่วนตัวของคุณคชาเพื่อเอาเอกสารมาให้เจ้านายเซ็น“ไม่เสือกเรื่องของกูสักวันจะได้มั้ยครับ...มิตร”“ผมก็แค่ถามดูเฉยๆ พอดีไม่เคยเห็นนายยิ้มแบบนี้มาก่อน อ่อเฮียธรณ์ฝากมาบอกว่าคืนนี้ที่เก่าเวลาเดิมนะครับ”“แล้วทำไมพี่มึงถึงไม่โทรมาหากูเองล่ะ”“ผมจะไปรู้ได้ยังไง เขาฝากมาบอกผมก็มาบอกให้ ที่จริงไม่ควรผ่านผมทุกเรื่องก็ได้นะครับ เรื่องขี้ปะติ๋วแบบนี้”“ไอ้มิตร กูฝากไปบอกพี่มึงว่าต่อไปนี้กูจะไม่ไปที่ผับพี่มึงอีก”“ทำไมไม่ไปบอกกันเองล่ะครับ มือถือไม่มีเน็ตเหรอ ผมเติมเงินให้เอามั้ย”“กูอยากใช้มึงมีอะไรมั้ย”“ถ้าไม่ติดว่าพ่อให้ผมฝึกงานกับเฮียสองปีนะ ผมลาออกตั้งแต่วันแรกแล้ว”“เหลืออีกหนึ่งปีสามเดือน ถ้ามึงทนกูได้มึงก็น่าจะทนทุกสิ่งบนโลกใบนี้ได้ ทำไปไอ้น้อง”“พี่เลี้ยงคนใหม่ของหลานสาวผมเป็นยังไงบ้างครับ เข้ากับหนูนิดได้มั้ย”“ได้...” ตอบแบบติดรำคาญไม่ชอบให้ใครเอ่ยถึงเมีย“เธอน่ารักดีนะครับ ขนาดใส่แว่นหนาขนาดนั้นยังสวยเลย” ประโยคนี้ฟังแล้วรู้สึกไม่ค่อยชอบใจนักถึงแม้ว่ามัน
ตอนที่ 7 ขอนอนด้วย / เฮียช้างช่วงหัวค่ำ ผมแอบย่องเข้ามาในห้องนอนของลูกสาว เห็นว่าหนูนิดหลับไปแล้ว ส่วนพี่เลี้ยงเธอกำลังจัดของเล่นเก็บเข้าที่ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง“แว่น...ลูกหลับแล้วเหรอ” เห็นแล้วยังจะมาถามอีก!“ฉันมีชื่อเรียกให้ดีๆ” วันนี้ฉันรู้สึกเหนื่อยจังเลย อยากจะเก็บของตรงนี้ให้เสร็จก็ว่าจะนอนแล้ว ช่วงกลางดึกก็ต้องลุกขึ้นมาชงนมให้คุณหนูอีก“แว่นคนสวย...” ผมพอใจจะเรียกเธอแบบนี้!วันนี้ฉันไม่มีแรงจะเถียงกับเขาแล้ว เลี้ยงเด็กคนนึงไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ดีที่หนูนิดเป็นเด็กไม่งอแงแถมยังยิ้มเก่ง ส่วนที่เหนื่อยก็เพราะต้องคอยจับเพราะแกคลานเร็วมาก รอยยิ้มของแกกับความน่ารักทำให้ฉันมีความสุข...เหนื่อยกายนอนพักเดี๋ยวก็หาย“คุณสิงหราชกลับไปแล้วเหรอคะ”“ถามถึงมันทำไม” เอ้า! ถามถึงก็ไม่ได้...“ถามไม่ได้เหรอคะ” ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเขาเดินเข้ามาสวมกอดฉันจากทางด้านหลัง ในขณะที่ฉันยังคงจัดเรียงข้าวของในห้องอยู่“คุณสนใจมัน ผมหึง!” ไร้สาระจริงๆ!“เวอร์...” ฉันจับแขนของเขาที่กอดฉันอยู่ออก ซึ่งเขาก็ยอมปล่อยให้แต่โดยดี แล้วหันไปนั่งลงที่เก้าอี้ใกล้ๆ“ผมพูดจริงนะ”“คุณท่านกับป้าน
ตอนที่ 8 หื่นเปิดเผย / เฮียช้างเช้ามืดเวลาประมาณตีสี่ของทุกวัน เป็นเวลาตื่นของหนูนิด แต่คนเป็นพ่อกับพี่เลี้ยงยังไม่อยากตื่นเลย“ยัยหนูงานก็ทำไม่ได้จะรีบตื่นขึ้นมาทำไมคะลูก” คชาบ่นลูกสาวเสียงงัวเงียแล้วหลับตานอนต่อ ส่วนหนูนิดแกลุกขึ้นมานั่งพูดอ้อแอ้คล้ายกับอยากจะปลุกให้ป๊ะป๋าตื่นมาเล่นด้วย“คุณหนูคะ ขอพี่หวานล้างหน้าแปรงฟันสักครู่นะคะ เดี๋ยวพี่หวานมาเล่นด้วยค่ะ”“แอ๊ แอ๊” น้ำหวานหยิบของเล่นสำหรับเด็กส่งให้คุณหนูของเธอสองสามชิ้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัว ไม่นานเธอก็กลับออกมา“จ๊ะเอ๋ หนูนิด ยิ้มหวานให้พี่หวานก่อนเร็ว” น้ำหวานเดินออกมาจากห้องน้ำเห็นหนูนิดมองมาทางเธอ เธอจึงเล่นด้วยเห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้เล่นคนเดียวมาตั้งนานแล้ว ส่วนคนเป็นพ่อตอนนี้ยังไม่ขยับหนูนิดเอานิ้วเล็กๆของแกจิ้มปากจิ้มตา จนป๊ะป๋าของแกต้องหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้าเอาไว้แล้วหลับต่อ“คุณหนูอย่าแกล้งป๊ะป๋าสิคะ มาหาพี่หวานมา อาบน้ำกันดีกว่า แพมเพิสเต็มปั่มเลย”“แว่น...ยังไม่ต้องอาบน้ำให้แกหรอก ยังเช้าอยู่เลยเดี๋ยวแกไม่สบาย ล้างแค่ก้นก็พอ” เขาพึมพำออกมาแต่น้ำหวานก็ได้ยินชัด“ค่ะ”“ป่ะล้างก้นกันค่ะคุณหนู” น้ำหวานพาห
ตอนที่ 9 เมียงอน / เฮียช้าง@บ้านคชากลับมาถึงบ้าน ไม่เห็นหน้าลูกสาวกับเมียเหมือนทุกวัน เขานั่งทานข้าวคนเดียวเงียบๆจนอิ่มแล้วจึงเดินขึ้นด้านบนไป“คิดถึงคุณจังเลย...” ข้อศอกเล็กกำลังจะถองมายังคนที่เดินเข้ามาสวมกอดจากทางด้านหลัง แต่เขาดันรู้ทันหลบไวไม่โดน เท้าที่กำลังจะถูกเธอเหยียบแล้วขยี้ก็ดันหลบทันอีก“ไม่ได้กินผมหรอก ฮ่าๆๆ” คชาหัวเราะอย่างผู้ชนะ แต่สิ่งที่น้ำหวานรู้สึกอยู่ตอนนี้ทำให้เธอไม่เล่นด้วย เธอหันหน้ามาแล้วทำท่าจะตบ แต่เธอไม่กล้า มือเรียวค้างอยู่กลางอากาศจากนั้นก็ปล่อยลงข้างลำตัว ใบหน้านิ่งเฉยคิ้วสวยขมวดเข้าหากันเล็กน้อย"ผมแค่แหย่เล่นเฉยๆ เป็นอะไร ทำไมต้องจริงจังขนาดนี้ด้วย"“อย่าเข้ามาแตะต้องตัวฉัน คุณมันสกปรก” โกรธเยอะกว่าที่คิดไว้อีกแฮะ!“เมียจ๋า อย่าหึงผัวสิ” ปกติไม่โกรธก็น่ากลัวอยู่แล้ว ตอนนี้โกรธหนักเลยจะทำยังไงดีนะ“ไม่ต้องมาใช้คำทุเรศๆแบบนี้กับฉันเลยนะ!” ผมมองไปที่หนูนิด แกกำลังนอนดูดนมขวดอย่างสบายใจ ลุกมาช่วยป๊าหน่อยลูก...“อย่าเสียงดังสิคุณเดี๋ยวคนข้างล่างได้ยินนะ”“กลับห้องของคุณไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ” จะไปได้ยังไง เมียยังไม่หายโกรธเลย“คุณหึงผมดีใจจัง” หน้าด้านเ
ตอนที่ 30 ท้อง / เฮียช้าง (จบ)1 ปีผ่านไปหนูนิดวัยสองขวบหน่อยๆ เกือบจะเข้าโรงเรียนได้แล้ว ป๊ะป๋ากับหม่ามี๊ของแกก็เลยตกลงกันว่าปล่อยให้มีอีกคน กว่าคนเล็กจะคลอด ลูกสาวคนโตอย่างหนูนิดก็คงเข้าโรงเรียนไปแล้ว และที่วางแผนแบบนี้ก็เพื่ออยากเลี้ยงลูกด้วยตัวเองและจะได้ไม่เหนื่อยจนเกินไป อีกอย่างคือจะได้มีเวลาให้ลูกเสมอกันด้วยในเช้าวันหนึ่ง เสียงอาเจียนดังขึ้นในห้องน้ำ หนูนิดกำลังนั่งเล่นตุ๊กตาอยู่บนเตียงรีบกระโดดลงจากเตียงวิ่งไปดู"มี๊เป็นอะไรคะ" เสียงใสๆเอ่ยถามหม่ามี๊ในขณะที่ประตูห้องน้ำค่อยๆถูกเปิดออก"มี๊เวียนหัวค่ะ" หนูนิดรีบวิ่งไปที่ห้องข้างๆ ป๊าเคยบอกว่าถ้ามี๊ไม่สบายต้องรีบมาบอกป๊าทันที เด็กน้อยจำขึ้นใจรีบวิ่งไปหาป๊ะป๋าแล้วเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นทันที"ป๊าขา...ป๊าขา""หนูนิดเป็นอะไรคะเรียกป๊าเสียงดังขนาดนี้" คชาหันมาหาลูกสาว เขากำลังแต่งตัวเตรียมที่จะออกไปทำงานเหมือนทุกวัน"มี๊คะ มี๊ไม่สบาย""เมื่อกี๊ป๊าออกมาจากห้องนั้น มี๊ยังดีๆอยู่เลย" คชาพูดกับลูกสาวเสร็จ ก็รีบเดินเร็วๆไปที่ห้องนอนของลูกสาว"แว่นเป็นอะไร" เห็นภรรยาสุดที่รักยังคงโก่งคออาเจียนอยู่ในห้องน้ำอยู่เลย"หวานเวียนหัวค่ะ ไ
ตอนที่ 29 แต่งงาน / เฮียช้าง2 เดือนต่อมา@งานแต่งลูกสาวกำนันเอี้ยงงานแต่งถูกจัดขึ้นที่บ้านของพ่อกำนัน บ้านของน้ำหวานที่ต่างจังหวัด แขกผู้มีเกียรติทยอยกันเดินทางเข้ามาในงาน ร่วมแสดงความยินดีรดน้ำสังข์ผูกข้อมืออวยพรให้แกเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวกันอย่างเนืองแน่น เนื่องจากพ่อของฝ่ายเจ้าสาวค่อนข้างมีหน้ามีตาทางสังคม งานที่จัดขึ้นจึงอลังการงานช้างหาที่เปรียบไม่ได้วันนี้หนูนิดใส่ชุดสีชมพูสวยกระโปรงฟูฟ่องถูกอุ้มอยู่บนแขนของคุณอาสิงหราชและคุณอามังกร ผลัดๆกันเลี้ยง ผลัดๆกันอุ้ม เพราะวันนี้เป็นวันสำคัญของป๊ะป๋ากับหม่ามี๊ของแกเจ้าบ่าวสวมชุดสูทสีขาวทั้งชุด ทรงผมถูกจัดแต่งโดยช่างทำผมมืออาชีพจากที่ดูหล่อเหลาอยู่แล้ว วันนี้คุณคชาหรือเฮียช้างดูหล่อเหลามากกว่าทุกวัน ใบหน้ายิ้มกริ่มมีความสุข วันที่เขารอคอยมาถึงสักที วันนี้เป็นวันที่เขาได้ครอบครองผู้หญิงจิตใจดีคนนี้ ด้วยพิธีแต่งงานและใบจดทะเบียนสมรสอย่างถูกต้องตามกฎหมายเจ้าสาวสวมชุดไทยลูกไม้สีขาวทั้งชุดเช่นกัน ถึงแม้ว่าใบหน้าของเธอจะมีแว่นสายตาใส่ไม่เคยถอดแต่แว่นสายตาที่เธอสวมใส่อยู่นี้ก็ไม่สามารถปิดบังความสวยของเธอได้เลย“ป๊า...มี๊” ช่างกล้องถ่ายภาพเก็บบ
ตอนที่ 28 กลัวลูกไม่รัก / เฮียช้างช่วงหัวค่ำ หลังจากกินข้าวเย็นพร้อมหน้าพร้อมตาครอบครัวกันเรียบร้อยแล้ว หนูนิดทำท่าง่วงนอน น้ำหวานจึงพาลูกไปนอนที่ห้องนอนของเธอ จนหนูนิดหลับไปแล้ว น้ำหวานเดินออกจากห้องมาตามสามีของเธอไปอาบน้ำ ในขณะที่คชากำลังจะเดินตามเมียเข้าห้องนอน“ไอ้ลูกเขย ยังไม่ได้แต่งงานกัน เอ็งออกมานอนกางมุ้งข้างนอกเลย” อาการหวงลูกสาวเริ่มกลับมาอีกครั้ง คิดว่าคุยกันรู้เรื่องแล้วซะอีก!“พ่อตาอย่าแกล้งผมน่า...ถ้าไม่ได้นอนกอดเมียผมนอนไม่หลับ” ลูกเขยก็ไม่เบาแกล้งพูดยั่วพ่อตาเข้าไปอีก ส่วนพ่อกำนันได้ยินสิ่งที่ลูกเขยพูดอยากจะให้มันลงไปนอนในใต้ถุนให้รู้แล้วรู้รอด“ไม่หลับก็เรื่องของเอ็ง”“ตาเฒ่า แกอยากจะนอนกางมุ้งข้างนอกด้วยคนมั้ยล่ะ จะเข้ามั้ยห้องน่ะ ถ้าไม่เข้าจะล๊อคประตูแล้วนะ” แม่แววได้ยินทนไม่ได้ จึงออกมาช่วยลูกเขยพูด เป็นถึงกำนันทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่เอาเสียเลย แกล้งกันไปแกล้งกันมาอยู่ได้ ไอ้ลูกเขยก็ไม่เบา...“แม่ก็...ฝากไว้ก่อนเถอะเอ็ง”“ไม่รับฝากครับ”พ่อกำนันรีบเดินเข้าห้องนอนไป ก่อนที่แม่แววจะปิดประตูแล้วล๊อค“คุณช้าง...นั่นมันพ่อหวานนะ จะยอมแกหน่อยไม่ได้หรือไง” ถึงเธอจะรู้ว่าสาม
ตอนที่ 27 หลานข้า / เฮียช้างคุยกันอยู่สักครู่หนูนิดที่นอนดูดนมอยู่บนตักพ่อกำนันก็หลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ หันมาอีกที...หลับไปซะแล้ว"กินข้าวเช้ากันมาหรือยังลูก ในครัวมีกับข้าวพาพ่อหนุ่มไปกินข้าวกินปลากันก่อนไป เดี๋ยวค่อยมานั่งคุยกันใหม่" แม่แววเอ่ยบอกลูกสาวของท่านให้ชวนกันไปหาข้าวกินก่อน"ค่ะแม่""หลานตากำนันหลับแล้วนะ ฝากดูด้วยนะครับ" คชาแกล้งพูดบอกว่าเป็นหลานตา แล้วจึงลุกขึ้นเดินตามเมียเข้าห้องครัวไป"โธ่...หลานตา หลับไปซะแล้ว" กำนันเอี้ยงมองหลานสาวตัวเล็กบนตัก จุกนมยังคาปากอยู่เลย..."พ่อ...เอาหมอนมั้ย ยัยหนูจะได้นอนสบายๆ" แม่แววเอ่ยถามสามีของท่าน กลัวว่าจะเมื่อย"ข้าอยากให้ยัยหนูนอนอยู่แบบนี้ แม่...ถ้าเราจะมีหลานหน้าตาน่ารักแบบนี้สักคนสองคน แม่จะว่ายังไง" พ่อกำนันกระซิบกระซาบถามเมีย"เฮ่อ...ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ นี่ขนาดไม่ใช่หลานแท้ๆ ยังหลงเด็กได้มากขนาดนี้ ถ้าเป็นหลานแท้ๆ สงสัยตำแหน่งกำนันหลุดแน่ๆ" คงขับรถเข้ากรุงเทพฯทางเป็นเทือกงานการไม่ต้องทำแล้ว"ลูกสาวเราชอบพ่อยัยหนูนี่ แม่แววจะว่ายังไง""ลูกรักใครฉันก็รักด้วย""อือ..." พยักหน้าเห็นด้วย แล้วมองหน้าหลานสาวบนตักต่อ สองคนตายา
ตอนที่ 26 พ่อตากับลูกเขย / เฮียช้าง"แว่น!..." คชาอั้นฉี่มาได้สักพักแล้ว กะว่ามาถึงบ้านจะได้ปลดปล่อย แต่พอมาถึงกลับมีเรื่องซะก่อน ทำได้แค่สะกิดบอกเมียแต่ดูเหมือนว่าเธอจะสนใจพ่อของเธอมากกว่า จนลืมไปว่าสามีของเธอปวดฉี่จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว“ไอ้หน้าขาวนี่ผัวเอ็งรึ” พ่อกำนันถามลูกสาวในขณะที่กำลังนอนดมยาดมอยู่“ค่ะ” คำตอบของลูกสาวทำให้พ่อกำนันสูดยาดมหนักขึ้นไปอีก สีหน้าดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่“แล้วยัยหนูหน้าตาจิ้มลิ้มนี่ล่ะ”“ลูกหวานเองค่ะ” น้ำหวานเลือกที่จะตอบแบบนี้เพราะเธอรักหนูนิดเหมือนลูกแท้ๆ เธอเลี้ยงของเธอทุกวันตั้งแต่ยังเดินไม่ได้เลยด้วยซ้ำ“ไม่จริงเอ็งอย่ามาโกหกพ่อ เอ็งกลับไปครั้งนั้น ตอนนั้นเอ็งยังไม่ได้ท้องเลย”“ลูกคุณช้างค่ะพ่อ” น้ำหวานพาหนูนิดนั่งลงอยู่บนหน้าตักของเธอแล้วกอดหนูนิดเอาไว้“เอ็งมีลูกติดเหรอไอ้หน้าขาว” หันไปถามคนที่ตอนนี้มีสีหน้าไม่ค่อยดีนัก แต่ที่เป็นแบบนี้เพราะปวดฉี่ต่างหากไม่ได้กลัว“ครับ ลูกผมเองครับ” รับคำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“ดื่มน้ำดื่มท่ากันก่อนลูก” แม่แววเดินเอาน้ำเย็นๆมาส่งให้ลูกสาวและลูกเขยคนละขวดพร้อมกับแก้วอีกคนละหนึ่งใบ“ขอบคุณครับคุณแม่”
ตอนที่ 25 พาเมียกลับบ้าน / เฮียช้าง6 เดือนผ่านไปตอนนี้หนูนิดอายุขวบกว่าๆแล้ว เดินเก่งและพูดเก่งมากแถมแกยังทวงกินอยู่บ่อยๆ"หม่ำๆนมๆ" หนูนิดเดินมาสะกิดหม่ามี๊ของแกขอนมดื่ม ซึ่งตอนนี้น้ำหวานเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ เธอกำลังนั่งหวีผมแต่งตัวอยู่ที่โต๊ะกระจกบานใหญ่"บอกป๊ะป๋าสิคะ มี๊ยังหวีผมไม่เสร็จเลย" น้ำหวานบอกลูกสาวตัวเล็กของเธอที่กำลังอ้อนขอดื่มนมท่าทางน่าสงสาร"ป๊า...งาน" เสียงเล็กๆเอ่ยบอก ถึงจะฟังไม่ค่อยชัดนักแต่ก็พอเข้าใจได้ น้ำหวานหันไปก็เห็นว่าเขานั่งทำงานอยู่จริงๆ"มาค่ะมี๊ชงให้ เด็กดีไปนอนรอบนที่นอนเลยค่ะ" น้ำหวานลุกขึ้นแล้วเดินไปชงนมให้ลูกสาวของเธอ"ได้นมแล้ว เป็นเด็กดีต้องทำยังไงก่อนคะ""ค่า..." หนูนิดลุกขึ้นมานั่งอยู่บนที่นอนนุ่มๆพนมมือเล็กๆไหว้อย่างสวยงามแล้วรับเอาขวดนมไปนอนดูดท่าทางสบายใจน้ำหวานหยิบหนังสือนิทาน อ่านให้ลูกฟังเบาๆ ไม่นานหนูนิดก็หลับคาขวดนมไปในขณะที่คชายังคงนั่งทำงานของขาอยู่นั้น น้ำหวานเดินเข้ามาสวมกอดสามีของเธอจากทางด้านหลังอย่างออดอ้อน ฟอด!“เฮียช้างขา...อาทิตย์หน้าหวานขอลากลับบ้านสักหนึ่งอาทิตย์ได้มั้ยคะ” ตั้งแต่ที่เธอมาทำงานอยู่กับเขาเธอยังไม่ได้กลับบ้านเล
ตอนที่ 24 ปากหนัก / เฮียช้าง@เฮียธรณ์&แอมรถเก๋งขับเข้ามาจอดที่ห้องพักหลังที่ได้จองเอาไว้เมื่อช่วงสายๆของวัน"ไหวมั้ยคุณ" ธรณ์ถามขึ้นเมื่อทั้งสองพากันเดินเข้ามาได้หน่อยหรือจะเรียกว่าหิ้วปีกก็ยังได้"ไม่ต้องมาจับ ฉันเดินเองได้" จะพูดอะไรหัดดูสภาพของตัวเองตอนนี้หน่อยก็ดีนะ"นั่นไง ดีหน้าไม่ทิ่ม" พอธรณ์แกล้งปล่อยมือเท่านั้นแหละ คนเมามากก็เซหน้าแทบทิ่มดีที่เขารับทัน"ห้องฉัน ห้องไหนเนี่ย" ในขณะที่คนเมามากกำลังบ่นพึมพำกับตัวเองอยู่นั้น ก็มีพนักงานของทางรีสอร์ตเดินเข้ามาหา ซึ่งธรณ์เองก็กำลังมองหาอยู่พอดี"คุณลูกค้าครับ""ครับ""ทางเราต้องขออภัยด้วยนะครับ คือห้องที่จองไว้ท่อน้ำแตกตอนนี้เลอะเทอะไปหมดเลยครับ""สองห้องเลยเหรอ""ห้องเดียวครับ""แล้วห้องอื่นล่ะ""เต็มหมดเลยครับ นอนด้วยกันได้มั้ยครับ""ถ้างั้นก็เอาตามนี้แหละ""ขอบคุณนะครับ" ธรณ์พยักหน้าให้พนักงานเด็กหนุ่มตรงหน้า ประมาณว่าไปได้แล้ว!!@เหตุการณ์เมื่อช่วงกลางวันที่ผ่านมา ในขณะที่แอมเผลอ"นี่! นายน่ะมานี่สิ" ธรณ์กวักมือเรียกเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่เดินผ่านมา เห็นว่าใส่เสื้อของทางรีสอร์ต จึงเข้าใจได้ทันทีว่าคงเป็นพนักงานของทางรีสอร์ตแห่งนี
ตอนที่ 23 ร้องเพลงจีบสาว / เฮียช้างในขณะที่ทุกคนกำลังกินดื่มกันตามปกติ ธรณ์เองก็แอบนั่งมองหน้าหญิงสาวคนที่เขาพามาด้วยอยู่บ่อยครั้ง พลางคิดในใจว่า...วันนี้จูบเธอไปตั้งหลายครั้งเธอจะโกรธหรือเปล่านะส่วนแอมเธอรู้สึกเกลียดขี้หน้าตานี่มาตั้งแต่ไหนแต่ไร แต่วันนี้เขากลับทำให้หัวใจของเธอสั่นเอาดื้อๆ แต่ความไม่ชัดเจนของเขาที่ไม่แม้แต่จะเอ่ยปากพูดอะไรเลย มีแค่การกระทำอย่างเดียวเท่านั้น ทำให้แอมทำตัวไม่ถูกเธอไม่รู้ว่าตกลงเขารู้สึกยังไงกับเธอกันแน่ แค่อยากได้หรือว่าจริงจังเมื่อเริ่มดึกทุกคนเมากำลังได้ที่ มังกรเจ้าของบ้านและเจ้าของฟาร์มเดินถือกีต้าร์ตัวใหญ่เข้ามาในวงเหล้าแล้วเริ่มบรรเลงเพลงที่ตัวเองชอบเสียงปรบมือดังขึ้นเมื่อเพลงแรกจบลงไป"ไอ้น้อง ขอเฮียดีดบ้าง" ธรณ์กระดิกนิ้วขอยืมกีต้าร์มาดีดบ้าง...วันนี้ไม่ได้ตัวได้ใจกลับไปก็ยังดี"เฮียจะดีดจริงๆเหรอครับ""ทำไม...กูจะดีดจีบสาวแถวนี้สักหน่อย" ความสามารถเรื่องดนตรี ธรณ์ไม่เป็นสองรองใคร เพราะความชอบส่วนตัวนอกจากจะชอบดื่มแล้ว ดนตรีก็เป็นอีกหนึ่งอย่างที่ทำให้เขากลายมาเป็นเจ้าของผับหรู ไม่คิดว่าความชอบส่วนตัวของตัวเองจะสามารถทำรายได้ให้เขาได้มากมายข
ตอนที่ 22 ฟาร์มนม / เฮียช้าง@มังกรฟาร์มรถเก๋งสีดำคันใหญ่ขับเข้ามาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่ของเจ้าของฟาร์มโคนมในช่วงสายๆของวันหยุด"ที่นี่เหรอคะ ฟาร์มโคนมของเฮียกร" น้ำหวานอุ้มหนูนิดเตรียมที่จะพาลงจากรถ"ไปเรียกมันเฮียทำไม""เอ้า! คุณนี่ประสาท เขาอายุมากกว่าหวานเกือบสิบปี จะให้เรียกไอ้หรือไง""เรียกชื่อเฉยๆก็ได้ คุณเป็นพี่สะใภ้มันนะ""ไม่ได้ค่ะ น่าเกลียดตายเลย ถ้าคุณไม่ชอบให้หวานเรียกเขาแบบนั้น เรียกคุณเหมือนเดิมก็ได้ค่ะ""อยากเรียกอะไรก็เรียก" พักนี้งอนเก่ง!"เฮียช้างคะ คุณโตแล้วนะคะ ชอบทำตัวเป็นเด็กขี้หวงไม่เข้าท่า""ก็หวงจริงๆนั่นแหละ ได้ยินแล้วหงุดหงิดยังไงก็ไม่รู้" ทั้งหมดพากันลงจากรถ"ความเวอร์วังของคุณ เบาลงหน่อยก็ดีนะคะ" โดนเมียดุหันไปคุยกับลูกดีกว่า"ยัยหนูถึงแล้วนะคะลูก ไปดูวัวกันมั้ยคะป๊าพาไป" หนูนิดยิ้มดีใจใหญ่แกคงรู้สึกเหมือนได้มาเที่ยว"หวานอยากไปค่ะ""เฮียถามลูก...""คุณช้าง...พูดแบบนี้หวานงอนจริงๆด้วย" ยังไม่ทันได้งอน มังกรก็ส่งเสียงมาซะก่อน"เฮีย! สวัสดีครับ น้ำหวานสวัสดีครับ" มังกรน้องชายคนเล็กสุด เดินออกมาต้อนรับที่หน้าบ้าน"สวัสดีค่ะ" ทักทายกันตามมารยาทก็พากันเดินเข้