ตอนที่ 30 ท้อง / เฮียช้าง (จบ)1 ปีผ่านไปหนูนิดวัยสองขวบหน่อยๆ เกือบจะเข้าโรงเรียนได้แล้ว ป๊ะป๋ากับหม่ามี๊ของแกก็เลยตกลงกันว่าปล่อยให้มีอีกคน กว่าคนเล็กจะคลอด ลูกสาวคนโตอย่างหนูนิดก็คงเข้าโรงเรียนไปแล้ว และที่วางแผนแบบนี้ก็เพื่ออยากเลี้ยงลูกด้วยตัวเองและจะได้ไม่เหนื่อยจนเกินไป อีกอย่างคือจะได้มีเวลาให้ลูกเสมอกันด้วยในเช้าวันหนึ่ง เสียงอาเจียนดังขึ้นในห้องน้ำ หนูนิดกำลังนั่งเล่นตุ๊กตาอยู่บนเตียงรีบกระโดดลงจากเตียงวิ่งไปดู"มี๊เป็นอะไรคะ" เสียงใสๆเอ่ยถามหม่ามี๊ในขณะที่ประตูห้องน้ำค่อยๆถูกเปิดออก"มี๊เวียนหัวค่ะ" หนูนิดรีบวิ่งไปที่ห้องข้างๆ ป๊าเคยบอกว่าถ้ามี๊ไม่สบายต้องรีบมาบอกป๊าทันที เด็กน้อยจำขึ้นใจรีบวิ่งไปหาป๊ะป๋าแล้วเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นทันที"ป๊าขา...ป๊าขา""หนูนิดเป็นอะไรคะเรียกป๊าเสียงดังขนาดนี้" คชาหันมาหาลูกสาว เขากำลังแต่งตัวเตรียมที่จะออกไปทำงานเหมือนทุกวัน"มี๊คะ มี๊ไม่สบาย""เมื่อกี๊ป๊าออกมาจากห้องนั้น มี๊ยังดีๆอยู่เลย" คชาพูดกับลูกสาวเสร็จ ก็รีบเดินเร็วๆไปที่ห้องนอนของลูกสาว"แว่นเป็นอะไร" เห็นภรรยาสุดที่รักยังคงโก่งคออาเจียนอยู่ในห้องน้ำอยู่เลย"หวานเวียนหัวค่ะ ไ
เรื่อง...หวานใจคุณพ่อลูกติดคำโปรย // เขามีความสัมพันธ์กับเธอเพราะความเข้าใจผิด แต่โชคชะตาทำให้ได้พบเธออีกครั้ง ในสถานะพี่เลี้ยงของลูกสาวแนะนำตัวละครคุณคชา (อายุ 34 ปี) // นักธุรกิจ พ่อม่ายลูกติด หล่อ รวย หื่นน้ำหวาน (อายุ 24 ปี) // พี่เลี้ยงสาวแสนสวย เธอสายตาสั้นมากๆ ใส่แว่นหนาเตอะ ไม่ยอมคนแต่รักเด็กหนูนิด (อายุ 8 เดือน) // ลูกสาวคุณคชา เลี้ยงง่าย น่ารักนิยายเซ็ตนี้ มีทั้งหมด 4 เรื่องค่ะ1.เฮียช้าง = หวานใจคุณพ่อลูกติด2.คุณสิงห์ = หวานใจนายสิงหราช3.เฮียธรณ์ = หวานใจนายเพลย์บอย4.เฮียมังกร = หวานใจเฮียมังกร#เนื้อเรื่องไม่มีปมสามารถแยกอ่านได้ค่ะตอนที่ 1 หาพี่เลี้ยงให้ลูกสาว / เฮียช้างสวัสดีครับผม...คชา ชื่อเล่นช้าง เป็นนักธุรกิจทำงานอยู่ในกรุงเทพฯ มีลูกสาวตัวเล็กหนึ่งคนชื่อหนูนิด เมียไม่มีครับ...ผมโสดในบ้านของผมอยู่กันหลายคน มีผม คุณแม่ ป้านวล หนูนิดและเด็กในบ้านอีกสองสามคนผมมีน้องชายสองคน ชื่อไอ้สิงห์กับไอ้กร คลานตามกันออกมาจากท้องแม่ แต่พวกมันแยกย้ายกันออกไปทำงานที่ตัวเองรัก อีกคนทำรีสอร์ต อีกคนทำฟาร์มโคนม ส่วนผมทำงานอยู่ในกรุงเทพฯ ถึงพวกผมสามคนลูกคุณแม่จะอยู่กันคนละจังหว
ตอนที่ 2 เข้าใจผิด / เฮียช้างช่วงเช้ามืดผมตื่นขึ้นมาเพราะต้องรีบกลับบ้าน ช่วงเช้าผมมีประชุมที่บริษัท จะสายไม่ได้เดี๋ยวลูกน้องมันจะว่าเอาได้ ส่วนคนที่กล้าว่าผมก็มีแค่คนเดียวนั่นแหละครับ“ตื่น...ยัยแว่น!” เธอใส่แว่นหนามาก ผมเป็นคนถอดออกแล้ววางไว้บนหัวเตียงเองกับมือ กิจกรรมเมื่อคืนทำให้ผมรู้ว่า ผมเป็นคนแรกของเธอ ที่จริงผมจะออกจากห้องนี้ไปเลยก็ได้ เดี๋ยวเธอตื่นขึ้นมาก็คงออกจากห้องไปเอง แต่ไม่รู้ว่าทำไมคนนี้ผมถึงอยากคุยกับเธอก่อน“อื้อ...อย่ามายุ่งคนจะนอน” เมื่อเธอรู้สึกตัว สิ่งแรกที่เธอรู้สึกคืออาการเจ็บแป๊บที่ช่วงล่าง ความเจ็บทำให้เธอค่อยๆดึงสติของตัวเองกลับมา“ตื่นได้แล้ว ผมรีบ” ผมปลุกเธออีกครั้ง พร้อมกับดึงผ้าห่มที่ห่มตัวของเธอออก เรือนร่างของเธอมันช่างน่าซ้ำจริงๆ แต่เช้านี้ผมมีธุระนี่สิ“ใคร...” เธอค่อยๆลุกขึ้นมานั่งแล้วหรี่ตามองมาที่ผม สงสัยจะมองไม่ชัดผมก็เลยส่งแว่นที่วางไว้บนหัวเตียงให้เธอ เธอรับเอาไปสวม“กรี๊ด!!!! ไอ้บ้า! ไอ้โรคจิต! คุณเป็นใคร!” เสียงกรี๊ดและเสียงโวยวายของเธอทำให้ผมแสบแก้วหูไปหมด นี่มันอะไรกัน!“หยุด!!” ผมตะคอกใส่เธอเสียงดัง กล้าดียังไงมาโวยวายใส่ผม แต่แล้วผมก็นึก
ตอนที่ 3 เจอกันอีกครั้ง / เฮียช้างเพียงแค่วันเดียวหนูนิดก็เข้ากับพี่เลี้ยงของแกได้เป็นอย่างดี หนูนิดเป็นเด็กน่ารักผิวขาวตาโตยิ้มเก่ง ส่วนน้ำหวานก็ชอบตามใจเด็กจึงทำให้พี่เลี้ยงเด็กอย่างเธอเข้ากับคุณหนูน้อยได้ด้วยดีส่วนห้องพักของน้ำหวานคุณทับทิม คุณผู้หญิงของบ้านให้น้ำหวานไปอยู่ในห้องเดียวกับหนูนิด ซึ่งห้องนั้นก็อยู่ติดกับห้องของคุณคชาบิดาของหนูนิดนั่นเอง สาเหตุเป็นเพราะน้ำหวานอาสาจะดูแลหนูนิดช่วงกลางคืนให้เอง ส่วนถ้าวันไหนพ่อเขาอยากจะเอาลูกไปนอนด้วยหรือหนูนิดร้องจะนอนกับพ่อก็ให้ไปนอนห้องพ่อช่วงเย็นคชากลับมาถึงบ้านด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานอันแสนจะตึงเครียดมาทั้งวัน เขาเดินเร็วๆขึ้นชั้นบนไปอาบน้ำก่อนแล้วถึงจะเดินมาหาลูกสาวร่างสูงเดินผ่านขึ้นด้านบนไป น้ำหวานเห็นเพียงแค่ด้านหลังของเขาเท่านั้นเธอรู้สึกคุ้นๆแต่ก็ไม่ได้สนใจ หันกลับมาป้อนข้าวให้คุณหนูของเธอต่อ“อ้าวตาช้างมาพอดีเลย” เสียงของคุณทับทิมทำให้คนที่นั่งหันหลังกำลังป้อนข้าวให้กับคุณหนูอยู่ หันหลังกลับไปมองเจ้านายอีกคนของบ้านหลังนี้“...........” สายตาของทั้งสองสบตากันพอดี ทั้งสองนิ่งไปไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกครั้งเร็วขนาดนี้
ตอนที่ 4 คนหื่นตัวพ่อ / เฮียช้างตกกลางดึก ในขณะที่น้ำหวานกับหนูนิดกำลังนอนหลับสบาย แต่คุณป๊ะป๋าห้องข้างๆนี่สิยังนอนไม่หลับ เขากำลังคิดหาข้ออ้างที่จะเข้าห้องของลูกสาวไปแบบไม่โดนเมียด่า ภาพในกล้องวงจรปิดในจอมือถือที่เปิดทิ้งไว้ เห็นหนูนิดกำลังดิ้นดุ๊กดิ๊ก เขาจึงนึกขึ้นมาได้ว่าต้องเข้าไปชงนมให้ลูก!ในทุกๆคืนหนูนิดจะขอดื่มนมประมาณสามครั้ง คนที่เคยเลี้ยงจะรู้ดี แต่น้ำหวานเพิ่งจะมาอยู่ใหม่แถมเธอยังไม่เคยมีลูกมาก่อนอีกด้วยเสียงเปิดประตูห้องดังแก๊กพร้อมกับขายาวๆที่ก้าวเข้าไป เห็นพี่เลี้ยงของลูกสาวยังคงหลับสนิทอยู่ ส่วนหนูนิดดิ้นดุ๊กดิ๊กไปติดคอกกั้นเตียงอีกฝั่ง คชารีบเดินไปชงนมให้ลูกสาว หนูนิดคว้าเอาขวดนมมาดูดทั้งๆที่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมาดูเลยด้วยซ้ำเมื่อได้โอกาสเขาก็ล้มตัวนอนลงข้างๆหญิงสาว แล้วค่อยๆถลกเสื้อชุดนอนของเธอขึ้นในแบบเบามือที่สุดที่เท่าจะเบาได้ ปรากฏว่าเธอไม่ได้ใส่ชั้นในนอน เมื่อเห็นเต้าอวบอิ่มตรงหน้าคนหื่นจัดมีหรือจะอดใจไหว ริมฝีปากงับเข้าให้ที่เต้าอวบอิ่มตรงหน้าอย่างหิวกระหายทันทีน้ำหวานหลับลึกเนื่องมาจากเมื่อคืนวานและวันนี้ทั้งวันตั้งแต่เช้าถึงเย็นเธอไม่ได้พักเลย เธอจึงหลับสนิท ส
ตอนที่ 5 ต่อรอง / เฮียช้าง“ก๊อกๆๆ” เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นแต่เช้า คชาลุกออกจากที่นอนเดินไปเปิดห้องด้วยท่าทางงัวเงีย“ว่ายังไงครับเมีย มาเคาะประตูเรียกผัวแต่เช้า” เมื่อเห็นว่าเป็นใครที่มาเคาะประตูเรียก ใบหน้าของเขาก็ยิ้มต้อนรับเธอทันที“นี่คุณพูดจาให้มันดีๆหน่อย เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้า ฉันจะเสียหาย” น้ำหวานหันซ้ายมองขวา ดีที่บนนี้ไม่มีใคร"ทีหลังไม่ต้องเคาะนะครับ เปิดแล้วเดินเข้ามาเลยผมอนุญาต...ป่ะ" เขาทำท่าชวนเธอเข้าห้องอย่างขี้เล่น"นี่คุณ เล่นไม่เลิกเลยเนาะ" น้ำหวานบ่น สีหน้าของเธอไม่ได้รู้สึกว่าอยากเล่นด้วยเลยสักนิดเพราะตอนนี้เธอปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำ“เป็นอะไรครับ”“ฉันปวดท้อง ช่วยไปอยู่เป็นเพื่อนคุณหนูให้ฉันหน่อยสิ”“ยัยหนูตื่นแล้วเหรอ”“ตื่นตั้งแต่ตีสี่แล้วค่ะคุณป๊ะป๋า” เด็กเล็กมักจะตื่นเร็วแบบนี้เสมอ คชาพยักหน้ารับแล้วเดินตามเมียเข้ามาอีกห้อง เขาล้มตัวนอนลงไปบนเตียงเล่นกับลูกสาว ส่วนน้ำหวานก็หายเข้าห้องน้ำไปนานมากๆน้ำหวานกลับออกมาอีกทีเธออาบน้ำเสร็จพร้อมกับชุดใหม่เดินออกมาเรียบร้อย“เสร็จแล้วขอผมไปอาบน้ำบ้างนะ”“ขอบคุณนะคะ” เธอเอ่ยขอบคุณเขา ถ้าไม่ได้เขาเธอคงแย่ ช่วงเช้าเธอต้อ
ตอนที่ 6 น้องชายตัวแสบ / เฮียช้าง@บริษัท“นั่งยิ้มคนเดียวเป็นอะไรหรือเปล่าครับเจ้านาย” มิตรเลขาหนุ่มอายุน้อยเดินเข้ามาภายในห้องทำงานส่วนตัวของคุณคชาเพื่อเอาเอกสารมาให้เจ้านายเซ็น“ไม่เสือกเรื่องของกูสักวันจะได้มั้ยครับ...มิตร”“ผมก็แค่ถามดูเฉยๆ พอดีไม่เคยเห็นนายยิ้มแบบนี้มาก่อน อ่อเฮียธรณ์ฝากมาบอกว่าคืนนี้ที่เก่าเวลาเดิมนะครับ”“แล้วทำไมพี่มึงถึงไม่โทรมาหากูเองล่ะ”“ผมจะไปรู้ได้ยังไง เขาฝากมาบอกผมก็มาบอกให้ ที่จริงไม่ควรผ่านผมทุกเรื่องก็ได้นะครับ เรื่องขี้ปะติ๋วแบบนี้”“ไอ้มิตร กูฝากไปบอกพี่มึงว่าต่อไปนี้กูจะไม่ไปที่ผับพี่มึงอีก”“ทำไมไม่ไปบอกกันเองล่ะครับ มือถือไม่มีเน็ตเหรอ ผมเติมเงินให้เอามั้ย”“กูอยากใช้มึงมีอะไรมั้ย”“ถ้าไม่ติดว่าพ่อให้ผมฝึกงานกับเฮียสองปีนะ ผมลาออกตั้งแต่วันแรกแล้ว”“เหลืออีกหนึ่งปีสามเดือน ถ้ามึงทนกูได้มึงก็น่าจะทนทุกสิ่งบนโลกใบนี้ได้ ทำไปไอ้น้อง”“พี่เลี้ยงคนใหม่ของหลานสาวผมเป็นยังไงบ้างครับ เข้ากับหนูนิดได้มั้ย”“ได้...” ตอบแบบติดรำคาญไม่ชอบให้ใครเอ่ยถึงเมีย“เธอน่ารักดีนะครับ ขนาดใส่แว่นหนาขนาดนั้นยังสวยเลย” ประโยคนี้ฟังแล้วรู้สึกไม่ค่อยชอบใจนักถึงแม้ว่ามัน
ตอนที่ 7 ขอนอนด้วย / เฮียช้างช่วงหัวค่ำ ผมแอบย่องเข้ามาในห้องนอนของลูกสาว เห็นว่าหนูนิดหลับไปแล้ว ส่วนพี่เลี้ยงเธอกำลังจัดของเล่นเก็บเข้าที่ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง“แว่น...ลูกหลับแล้วเหรอ” เห็นแล้วยังจะมาถามอีก!“ฉันมีชื่อเรียกให้ดีๆ” วันนี้ฉันรู้สึกเหนื่อยจังเลย อยากจะเก็บของตรงนี้ให้เสร็จก็ว่าจะนอนแล้ว ช่วงกลางดึกก็ต้องลุกขึ้นมาชงนมให้คุณหนูอีก“แว่นคนสวย...” ผมพอใจจะเรียกเธอแบบนี้!วันนี้ฉันไม่มีแรงจะเถียงกับเขาแล้ว เลี้ยงเด็กคนนึงไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ดีที่หนูนิดเป็นเด็กไม่งอแงแถมยังยิ้มเก่ง ส่วนที่เหนื่อยก็เพราะต้องคอยจับเพราะแกคลานเร็วมาก รอยยิ้มของแกกับความน่ารักทำให้ฉันมีความสุข...เหนื่อยกายนอนพักเดี๋ยวก็หาย“คุณสิงหราชกลับไปแล้วเหรอคะ”“ถามถึงมันทำไม” เอ้า! ถามถึงก็ไม่ได้...“ถามไม่ได้เหรอคะ” ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเขาเดินเข้ามาสวมกอดฉันจากทางด้านหลัง ในขณะที่ฉันยังคงจัดเรียงข้าวของในห้องอยู่“คุณสนใจมัน ผมหึง!” ไร้สาระจริงๆ!“เวอร์...” ฉันจับแขนของเขาที่กอดฉันอยู่ออก ซึ่งเขาก็ยอมปล่อยให้แต่โดยดี แล้วหันไปนั่งลงที่เก้าอี้ใกล้ๆ“ผมพูดจริงนะ”“คุณท่านกับป้าน