ตอนที่ 5 ต่อรอง / เฮียช้าง
“ก๊อกๆๆ” เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นแต่เช้า คชาลุกออกจากที่นอนเดินไปเปิดห้องด้วยท่าทางงัวเงีย
“ว่ายังไงครับเมีย มาเคาะประตูเรียกผัวแต่เช้า” เมื่อเห็นว่าเป็นใครที่มาเคาะประตูเรียก ใบหน้าของเขาก็ยิ้มต้อนรับเธอทันที
“นี่คุณพูดจาให้มันดีๆหน่อย เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้า ฉันจะเสียหาย” น้ำหวานหันซ้ายมองขวา ดีที่บนนี้ไม่มีใคร
"ทีหลังไม่ต้องเคาะนะครับ เปิดแล้วเดินเข้ามาเลยผมอนุญาต...ป่ะ" เขาทำท่าชวนเธอเข้าห้องอย่างขี้เล่น
"นี่คุณ เล่นไม่เลิกเลยเนาะ" น้ำหวานบ่น สีหน้าของเธอไม่ได้รู้สึกว่าอยากเล่นด้วยเลยสักนิดเพราะตอนนี้เธอปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำ
“เป็นอะไรครับ”
“ฉันปวดท้อง ช่วยไปอยู่เป็นเพื่อนคุณหนูให้ฉันหน่อยสิ”
“ยัยหนูตื่นแล้วเหรอ”
“ตื่นตั้งแต่ตีสี่แล้วค่ะคุณป๊ะป๋า” เด็กเล็กมักจะตื่นเร็วแบบนี้เสมอ คชาพยักหน้ารับแล้วเดินตามเมียเข้ามาอีกห้อง เขาล้มตัวนอนลงไปบนเตียงเล่นกับลูกสาว ส่วนน้ำหวานก็หายเข้าห้องน้ำไปนานมากๆ
น้ำหวานกลับออกมาอีกทีเธออาบน้ำเสร็จพร้อมกับชุดใหม่เดินออกมาเรียบร้อย
“เสร็จแล้วขอผมไปอาบน้ำบ้างนะ”
“ขอบคุณนะคะ” เธอเอ่ยขอบคุณเขา ถ้าไม่ได้เขาเธอคงแย่ ช่วงเช้าเธอต้องเข้าห้องน้ำเป็นประจำแบบนี้ทุกเช้าระบบขับถ่ายดีเวอร์อย่างกับตั้งนาฬิกาปลุก
“ไม่เป็นไรครับ มีอะไรก็เรียกผมได้” คชาต่างหากที่ต้องขอบคุณเธอ เขาเดินเข้าไปใกล้เธอแล้วลักหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ แว่นตาเกือบล่วง แล้วรีบวิ่งหนีออกจากห้องไปก่อนที่จะโดนเธอด่า
“คนอะไรหน้าด้านหน้าทน เด็กนั่งมองอยู่หัวโด่งไม่คิดจะเกรงใจเด็กบ้าง” เธอบ่นไล่หลังเขาไปแล้วหันมายิ้มให้คุณหนู
“คุณหนูขา...ดูป๊ะป๋าของคุณหนูสิคะ แกล้งพี่หวานอีกแล้ว” เด็กน้อยยิ้มชอบใจก่อนที่จะคลานมานั่งบนตักของเธออย่างออดอ้อน
น้ำหวานจัดการจับคุณหนูของเธออาบน้ำและแต่งตัวสวมชุดกระโปรงสีหวานน่ารักๆ ในระหว่างที่กำลังแต่งตัวให้คุณหนูน้อยอยู่นั้น เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น แล้วก็ตามมาด้วยคนตัวสูงเดินยิ้มแฉ่งเข้ามา...เมื่อคืนได้ขึ้นสวรรค์มา เช้านี้ก็เลยอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
“เข้ามาทำไมคะ”
“ผมจะไปทำงานแล้ว ขอหอมแก้ม...ลูกหน่อย” ตอนแรกก็ว่าจะขอหอมแก้มเธอแต่พอเห็นสายตาดุๆบนใบหน้าหวาน เขาก็เลยเปลี่ยนใจไปหอมแก้มลูกแทน
“คุณคชา...เรามีเรื่องต้องตกลงกันค่ะ”
“เรียกผมว่าคุณช้างก็ได้ ผมอนุญาต”
“ได้...คุณช้าง เรามีเรื่องต้องตกลงกัน”
“ผมไม่มีเรื่องอะไรจะตกลงกับคุณ ผมไปทำงานก่อนนะครับ” คชารู้ว่าเธอจะพูดเรื่องอะไร ซึ่งเขาไม่มีทางยอม เขาทำท่าจะเดินหนี แต่คนตัวเล็กก็ไม่ยอมเช่นกันเธอเดินเข้ามาดักหน้าแล้วเท้าเอวมองหน้าเขาด้วยสายตาเอาเรื่อง
“ผมรู้ว่าคุณจะพูดเรื่องอะไร เอาน่า...คุณจะคิดมากทำไม คุณเป็นเมียผมแล้ว ถูกเนื้อต้องตัวนิดๆหน่อยๆไม่เป็นไรหรอกน่า” นิดๆหน่อยๆพูดมาได้!
“ถ้างั้นฉันจะลาออก ถ้าอยากฟ้องก็ฟ้องไป เพราะฉันคงไม่มีให้” เธอคิดว่าเขาไม่น่าจะใจร้ายกับเธอขนาดนั้น ถ้าตัดเรื่องอย่างว่าทิ้งไปเขาก็ดูใจดีอยู่นะ
“ไม่เอาน่าเมีย...” เสียงสองของผู้ชายตรงหน้าทำท่าออดอ้อน น้ำหวานถึงกับเบะปาก ผู้ชายคนนี้ตอแหลใช้ได้ ขนาดเธอเป็นผู้หญิงยังไม่เคยทำเสียงได้แรดเท่าเขาเลย
“ฉันไม่ใช่เมียคุณ อย่ามาเรียกฉันแบบนี้อีก ถ้าคนอื่นในบ้านมาได้ยินเข้า ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน” ใบหน้าของเธอคงหนาสู้เขาไม่ได้
“ผมยินดีบอกกับทุกคนว่าคุณเป็นเมียผมนะแว่น” น้ำหวานไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรเขาถึงต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้ด้วย
“เราไม่ได้รู้จักกันมาก่อน เห็นแบบนี้ฉันก็เลือกนะคุณ”
“ผมไม่ดีตรงไหน”
“แล้วคุณคิดว่าคุณมีดีอะไรบ้างล่ะ”
“ผมหล่อ”
“หลงตัวเอง!”
“ผมรวย” ตอบอย่างมั่นใจทุกข้อ
“คุณมีดีแค่นี้!...ฉันไม่เอาหรอกนะ” ความมั่นใจที่เคยมีมาตลอดถูกผู้หญิงตรงหน้าทำลายจนไม่เหลือ
“ผมทำงานเก่ง เลี้ยงคุณไปตลอดชีวิตได้สบายมาก” พยายามขุดหาข้อดีของตัวเองออกมาให้ได้
“คุณสำส่อน ยังไม่รู้ตัวอีก” อื้อหือคำนี้จี๊ดเลย!
“ผมเป็นผู้ชาย เมียก็ไม่มี ซื้อกินบ้างมันจะเป็นอะไรไป” เข้าข้างตัวเองสุดๆ!
“เหรอ...ฉันไม่ชอบผู้ชายมักมากแบบคุณ” จบมั้ย!
“คุณหึง” ยังพูดเข้าข้างตัวเองไม่เลิกอีก...
“ฉันไม่ได้หึง!”
“คุณหึงผม” มั่นหน้ามากพ่อคู๊นนน
“ฉันบอกว่าไม่ได้หึง อย่าพูดเข้าข้างตัวเองหน่อยเลย”
“เอ้า! ก็ได้ ผมจะไม่เที่ยวผู้หญิงอีก ถ้าคุณยอมเป็นเมียผม” คชายื่นข้อเสนอ หวังว่าเธอจะพอใจ เขายินดีหยุดถ้าเธอยอมเป็นเมียเขา
“ฉันจะเชื่อคำพูดของคนอย่างคุณได้ยังไง”
“ผมจะพิสูจน์ตัวเอง”
“หนึ่งปีห้ามออกเที่ยว แล้วก็ห้ามยุ่งกับฉันด้วย” พูดออกไปแล้วแต่ในใจกลับคิดว่า...มันจะนานไปหรือเปล่านะ
“บ้าสิคุณ พอดีช้างน้อยของผมเฉาตายกันพอดี หนึ่งเดือน...ขาดตัว!” ผมไม่มีทางยอมเด็ดขาด!
“ต่อรองอะไรของคุณเนี่ย จากหนึ่งปีเหลือหนึ่งเดือน” น้ำหวานยังคงเท้าเอวมองคนตัวโตอยู่อย่างนั้น
“ถ้าหนึ่งปี! คุณฆ่าผมให้ตายตรงนี้เลยดีกว่า” คชาเริ่มกระสับกระส่ายกับข้อเสมอของเมียตัวเล็กตรงหน้า
“หกเดือน!” ฉันยอมลดลงให้ตั้งครึ่งนึงเลยนะ หนึ่งปีอาจจะนานไปจริงๆ
“นานไป...หนูนิดช่วยป๊ะป๋าด้วยค่ะ หม่ามี๊รังแกป๊ะป๋า” ห๊ะ! หกเดือนก็ยังจะนานไปอีกเหรอ นี่สำหรับคนเพิ่งจะรู้จักกันเลยนะ
“หน้าด้านหน้าทน สามเดือน...ถ้าคุณทำได้ค่อยมาคุยเรื่องของเรากัน” สามเดือนขาดตัว น้อยกว่านี้ฉันไม่ยอม!
“แว่นคนสวย...สิบห้าวันได้มั้ย” ทุเรศต่อรองออกมาได้
“เลิกคุย! ออกไปทำงานได้แล้ว”
“โอเคๆ สามเดือนก็สามเดือน พอครบสามเดือนแล้วถ้าผมทำได้ คุณต้องยอมเป็นเมียผมกับยอมเป็นมี๊ให้หนูนิดนะ” ผมกัดฟันพูดเลยเนี่ย สามเดือนนานชิบเป๋ง!
“เป็นหม่ามี๊ให้หนูนิดฉันเป็นให้เลยก็ได้ แต่เมียคุณ ฉันขอคิดดูก่อน” เขามันไว้ใจไม่ได้!
“แตกต่างกันตรงไหน เมียผมกับมี๊หนูนิด”
“คุณช้าง...โตเป็นควายแล้ว ยังจะมาเถียงข้างๆคูๆอีก ไปทำงานได้แล้วค่ะ” เธอพยายามดันให้เขาออกจากห้องไป
“แว่น...ผมอยากรับผิดชอบคุณเรื่องวันนั้นนะ” จบประโยคของเขา น้ำหวานก็ดันเขาออกจากห้องไปจนสำเร็จ
“ออกไปค่ะ”
“ไปก็ได้...” คชาเดินคอตกออกมาจากห้องของลูกสาว ส่วนน้ำหวานเธอเผลอยิ้มออกมากับประโยคสุดท้ายที่เขาพูดก่อนเดินออกไป
“คุณหนู เมื่อกี้ไม่ได้ยินใช่มั้ยคะ พี่หวานพูดไม่เพราะลืมๆไปเนาะ” ถ้าไม่จำเป็นเธอจะไม่พูดคำหยาบให้เด็กได้ยินเพราะเด็กอาจจะจำเอาไปพูดได้ แต่ดีที่หนูนิดยังพูดไม่ได้
“เด็กดี หิวหรือยังคะ ลงไปข้างล่างกันเนาะ” น้ำหวานอุ้มคุณหนูของเธอลงมาที่ชั้นล่าง
“พี่บัวลอยคะ วันนี้มีต้มจืดให้หวานป้อนคุณหนูมั้ยคะ”
“มีค่ะ วันนี้ต้มจืดฝักทอง คุณหนูชอบค่ะ”
“โอเค หิวแล้วเนาะ รอพี่หวานสักครู่นะคะคุณหนู” น้ำหวานวางคุณหนูลงใส่รถหัดเดิน แล้วเดินไปตักข้าวมาบดรวมกับต้มฝักทองคลุกให้เข้ากัน เป่าให้พออุ่นๆแล้วจัดการป้อนข้าวให้คุณหนูของเธอ
“กินเยอะๆนะคะ จะได้โตเร็วๆ” น้ำหวานมองไปรอบๆไม่เห็นคุณคชาแล้ว สงสัยเขาน่าจะออกไปทำงานแล้ว
ตอนที่ 6 น้องชายตัวแสบ / เฮียช้าง@บริษัท“นั่งยิ้มคนเดียวเป็นอะไรหรือเปล่าครับเจ้านาย” มิตรเลขาหนุ่มอายุน้อยเดินเข้ามาภายในห้องทำงานส่วนตัวของคุณคชาเพื่อเอาเอกสารมาให้เจ้านายเซ็น“ไม่เสือกเรื่องของกูสักวันจะได้มั้ยครับ...มิตร”“ผมก็แค่ถามดูเฉยๆ พอดีไม่เคยเห็นนายยิ้มแบบนี้มาก่อน อ่อเฮียธรณ์ฝากมาบอกว่าคืนนี้ที่เก่าเวลาเดิมนะครับ”“แล้วทำไมพี่มึงถึงไม่โทรมาหากูเองล่ะ”“ผมจะไปรู้ได้ยังไง เขาฝากมาบอกผมก็มาบอกให้ ที่จริงไม่ควรผ่านผมทุกเรื่องก็ได้นะครับ เรื่องขี้ปะติ๋วแบบนี้”“ไอ้มิตร กูฝากไปบอกพี่มึงว่าต่อไปนี้กูจะไม่ไปที่ผับพี่มึงอีก”“ทำไมไม่ไปบอกกันเองล่ะครับ มือถือไม่มีเน็ตเหรอ ผมเติมเงินให้เอามั้ย”“กูอยากใช้มึงมีอะไรมั้ย”“ถ้าไม่ติดว่าพ่อให้ผมฝึกงานกับเฮียสองปีนะ ผมลาออกตั้งแต่วันแรกแล้ว”“เหลืออีกหนึ่งปีสามเดือน ถ้ามึงทนกูได้มึงก็น่าจะทนทุกสิ่งบนโลกใบนี้ได้ ทำไปไอ้น้อง”“พี่เลี้ยงคนใหม่ของหลานสาวผมเป็นยังไงบ้างครับ เข้ากับหนูนิดได้มั้ย”“ได้...” ตอบแบบติดรำคาญไม่ชอบให้ใครเอ่ยถึงเมีย“เธอน่ารักดีนะครับ ขนาดใส่แว่นหนาขนาดนั้นยังสวยเลย” ประโยคนี้ฟังแล้วรู้สึกไม่ค่อยชอบใจนักถึงแม้ว่ามัน
ตอนที่ 7 ขอนอนด้วย / เฮียช้างช่วงหัวค่ำ ผมแอบย่องเข้ามาในห้องนอนของลูกสาว เห็นว่าหนูนิดหลับไปแล้ว ส่วนพี่เลี้ยงเธอกำลังจัดของเล่นเก็บเข้าที่ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง“แว่น...ลูกหลับแล้วเหรอ” เห็นแล้วยังจะมาถามอีก!“ฉันมีชื่อเรียกให้ดีๆ” วันนี้ฉันรู้สึกเหนื่อยจังเลย อยากจะเก็บของตรงนี้ให้เสร็จก็ว่าจะนอนแล้ว ช่วงกลางดึกก็ต้องลุกขึ้นมาชงนมให้คุณหนูอีก“แว่นคนสวย...” ผมพอใจจะเรียกเธอแบบนี้!วันนี้ฉันไม่มีแรงจะเถียงกับเขาแล้ว เลี้ยงเด็กคนนึงไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ดีที่หนูนิดเป็นเด็กไม่งอแงแถมยังยิ้มเก่ง ส่วนที่เหนื่อยก็เพราะต้องคอยจับเพราะแกคลานเร็วมาก รอยยิ้มของแกกับความน่ารักทำให้ฉันมีความสุข...เหนื่อยกายนอนพักเดี๋ยวก็หาย“คุณสิงหราชกลับไปแล้วเหรอคะ”“ถามถึงมันทำไม” เอ้า! ถามถึงก็ไม่ได้...“ถามไม่ได้เหรอคะ” ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเขาเดินเข้ามาสวมกอดฉันจากทางด้านหลัง ในขณะที่ฉันยังคงจัดเรียงข้าวของในห้องอยู่“คุณสนใจมัน ผมหึง!” ไร้สาระจริงๆ!“เวอร์...” ฉันจับแขนของเขาที่กอดฉันอยู่ออก ซึ่งเขาก็ยอมปล่อยให้แต่โดยดี แล้วหันไปนั่งลงที่เก้าอี้ใกล้ๆ“ผมพูดจริงนะ”“คุณท่านกับป้าน
ตอนที่ 8 หื่นเปิดเผย / เฮียช้างเช้ามืดเวลาประมาณตีสี่ของทุกวัน เป็นเวลาตื่นของหนูนิด แต่คนเป็นพ่อกับพี่เลี้ยงยังไม่อยากตื่นเลย“ยัยหนูงานก็ทำไม่ได้จะรีบตื่นขึ้นมาทำไมคะลูก” คชาบ่นลูกสาวเสียงงัวเงียแล้วหลับตานอนต่อ ส่วนหนูนิดแกลุกขึ้นมานั่งพูดอ้อแอ้คล้ายกับอยากจะปลุกให้ป๊ะป๋าตื่นมาเล่นด้วย“คุณหนูคะ ขอพี่หวานล้างหน้าแปรงฟันสักครู่นะคะ เดี๋ยวพี่หวานมาเล่นด้วยค่ะ”“แอ๊ แอ๊” น้ำหวานหยิบของเล่นสำหรับเด็กส่งให้คุณหนูของเธอสองสามชิ้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัว ไม่นานเธอก็กลับออกมา“จ๊ะเอ๋ หนูนิด ยิ้มหวานให้พี่หวานก่อนเร็ว” น้ำหวานเดินออกมาจากห้องน้ำเห็นหนูนิดมองมาทางเธอ เธอจึงเล่นด้วยเห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้เล่นคนเดียวมาตั้งนานแล้ว ส่วนคนเป็นพ่อตอนนี้ยังไม่ขยับหนูนิดเอานิ้วเล็กๆของแกจิ้มปากจิ้มตา จนป๊ะป๋าของแกต้องหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้าเอาไว้แล้วหลับต่อ“คุณหนูอย่าแกล้งป๊ะป๋าสิคะ มาหาพี่หวานมา อาบน้ำกันดีกว่า แพมเพิสเต็มปั่มเลย”“แว่น...ยังไม่ต้องอาบน้ำให้แกหรอก ยังเช้าอยู่เลยเดี๋ยวแกไม่สบาย ล้างแค่ก้นก็พอ” เขาพึมพำออกมาแต่น้ำหวานก็ได้ยินชัด“ค่ะ”“ป่ะล้างก้นกันค่ะคุณหนู” น้ำหวานพาห
ตอนที่ 9 เมียงอน / เฮียช้าง@บ้านคชากลับมาถึงบ้าน ไม่เห็นหน้าลูกสาวกับเมียเหมือนทุกวัน เขานั่งทานข้าวคนเดียวเงียบๆจนอิ่มแล้วจึงเดินขึ้นด้านบนไป“คิดถึงคุณจังเลย...” ข้อศอกเล็กกำลังจะถองมายังคนที่เดินเข้ามาสวมกอดจากทางด้านหลัง แต่เขาดันรู้ทันหลบไวไม่โดน เท้าที่กำลังจะถูกเธอเหยียบแล้วขยี้ก็ดันหลบทันอีก“ไม่ได้กินผมหรอก ฮ่าๆๆ” คชาหัวเราะอย่างผู้ชนะ แต่สิ่งที่น้ำหวานรู้สึกอยู่ตอนนี้ทำให้เธอไม่เล่นด้วย เธอหันหน้ามาแล้วทำท่าจะตบ แต่เธอไม่กล้า มือเรียวค้างอยู่กลางอากาศจากนั้นก็ปล่อยลงข้างลำตัว ใบหน้านิ่งเฉยคิ้วสวยขมวดเข้าหากันเล็กน้อย"ผมแค่แหย่เล่นเฉยๆ เป็นอะไร ทำไมต้องจริงจังขนาดนี้ด้วย"“อย่าเข้ามาแตะต้องตัวฉัน คุณมันสกปรก” โกรธเยอะกว่าที่คิดไว้อีกแฮะ!“เมียจ๋า อย่าหึงผัวสิ” ปกติไม่โกรธก็น่ากลัวอยู่แล้ว ตอนนี้โกรธหนักเลยจะทำยังไงดีนะ“ไม่ต้องมาใช้คำทุเรศๆแบบนี้กับฉันเลยนะ!” ผมมองไปที่หนูนิด แกกำลังนอนดูดนมขวดอย่างสบายใจ ลุกมาช่วยป๊าหน่อยลูก...“อย่าเสียงดังสิคุณเดี๋ยวคนข้างล่างได้ยินนะ”“กลับห้องของคุณไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ” จะไปได้ยังไง เมียยังไม่หายโกรธเลย“คุณหึงผมดีใจจัง” หน้าด้านเ
ตอนที่ 10 เล่าความหลัง / เฮียช้างเช้าวันรุ่งขึ้น ในขณะที่คชาแต่งตัวพร้อมจะออกไปทำงานแล้ว เขาเดินเข้ามาหาเมียและลูกสาวที่กำลังนอนเล่นกอดกันอยู่บนเตียงท่าทางอารมณ์ดี“แว่น...พรุ่งนี้วันหยุด คุณอยากออกไปไหนมั้ย ผมจะพาคุณไป”“ไม่ค่ะ” เธอไม่อยากไปไหน แต่เป็นเขาเองที่อยากพาเธอไป“ไปรีสอร์ตไอ้สิงห์กันมั้ย” ผมชวน“อยู่ที่ไหนคะ”“นครนายก อยู่หลังเขื่อนมีน้ำให้เล่นด้วยไปมั้ย”“คุณอยากให้ฉันไป...” น้ำหวานเลิกคิ้วถาม“ผมจะเอาเมียไปอวดคนที่โน่น” เมียสวยขนาดนี้ใครก็อยากอวด“เรื่องของเราฉันขอเวลา ฉันไม่ต้องการให้คุณเปิดเผยค่ะ” เรื่องนี้ฉันยังไม่พร้อมจริงๆ“ทำไมล่ะ”“ฉันเสียหาย” เข้ามาอยู่บ้านผู้ชายยังไม่ถึงอาทิตย์ คนอื่นจะคิดยังไง หน้าฉันไม่ได้ด้านเท่าเขานี่“ผมบอกคุณแล้วไงว่าผมยินดีรับผิดชอบคุณเสมอ” เรื่องนี้ฉันรู้แต่ฉันแค่แคร์สายตาของทุกคนในบ้านหลังนี้ อีกอย่างเขาจะดีแตกตอนไหนฉันก็ไม่รู้“ฉันยังไม่ไว้ใจคุณค่ะ ฉันขอแน่ใจก่อนว่าคุณจะไม่ออกลาย” ฉันพูดจริงๆ ฉันขอเวลาอีกหน่อยแล้วกัน“แว่น...” ผมรู้สึกเหมือนเวรกรรมกำลังตามผมอยู่ยังไงก็ไม่รู้“เอาตามนี้ค่ะ ถ้าคุณไม่ยอมรับเงื่อนไขของฉัน ฉันก็ไม่ไปกับคุณ
ตอนที่ 11 รีสอร์ตห้องเต็ม / เฮียช้างรถเก๋งคันใหญ่สีดำขับเข้ามาจอดสนิทที่หน้าบ้านไม้สักสองชั้นหลังใหญ่บริเวณรอบๆก็จะเป็นรีสอร์ตขนาดใหญ่ จำนวนห้องพักสร้างติดๆกันอยู่บนพื้นที่สิบไร่ หลากหลายราคาแล้วแต่เงินในกระเป๋าของนักท่องเที่ยว พื้นที่ตรงส่วนนี้เฉพาะบริเวณรีสอร์ตเท่านั้น“ถึงแล้วเหรอคะ” ถึงเวลานี้จะมืดแล้วแต่ก็มีแสงไฟส่องสว่างตลอดทางที่ขับรถเข้ามาจอด บริเวณบ้านปกคลุมไปด้วยต้นไม้เล็กใหญ่นานาชนิด“ครับที่นี่แหละ คุณนั่งเฉยๆเดี๋ยวผมอ้อมไปรับหนูนิดเอง” เด็กน้อยหลับตาพริ้มอย่างน่ารักอยู่บนตักของพี่เลี้ยง คชาเดินอ้อมมารับลูกสาวตัวเล็กเอาไปอุ้มไว้ ส่วนน้ำหวานก็ค่อยๆขยับตัวลงมายืนข้างๆเขา สายตาของเธอมองเข้าไปในบ้าน“ทำไมบ้านเงียบจังคะ”“ผมไม่ได้บอกว่าจะมาน่ะ พวกเขาเลยไม่รู้เราเข้าบ้านเถอะ”@ด้านในบ้านในขณะที่ทุกคนกำลังนั่งดูละครทีวีกันอยู่ในห้องนั่งเล่นชั้นล่างของบ้าน เสียงรถที่แล่นเข้ามาจอดเวลานี้ทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่รู้สึกแปลกใจ“รถใครมาน่ะ” เสียงคุณแม่ถามขึ้นเมื่อรู้สึกว่าเสียงรถที่ได้ยินมันช่างคุ้นหู“เสียงรถคุ้นๆนะครับ เดี๋ยวผมออกไปดูให้” สิงหราชอาสาเดินออกไปดูให้“อ้าว...เฮียกับพะ...
ตอนที่ 12 ย่องเข้าห้องเมีย / เฮียช้าง"แก๊ก^^" น้ำหวานกำลังเคลิ้มหลับอยู่บนเตียงภายในห้องนอนคนเดียว คืนนี้เธอกะว่าจะนอนให้เต็มที่สักหน่อย อยู่ๆเธอก็ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา ซึ่งเธอจำได้ว่าก่อนที่เธอจะเข้านอนเธอได้ล๊อคประตูแล้ว'ก่อนนอนเราล๊อคประตูห้องแล้วนี่'“แว่น...หลับหรือยัง” ชัดเลยเสียงนี้!“คืนนี้ผมขอนอนด้วยนะ ไอ้ธรณ์มันนอนกับไอ้สิงห์ที่เต็มพอดี...เออ! จะนอนก็นอน!...ขอบคุณครับเมีย” ประสาท!พูดเองตอบเองก็เป็น เขาคงคิดว่าเธอหลับไปแล้วแต่เปล่าเลย สิ่งที่น้ำหวานได้ยินทำเอาเธอเกือบจะกลั้นขำเอาไว้แทบไม่ไหวคชาเดินย่องเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ แล้วกลับออกมาด้วยชุดวันเกิด เมาด้วย อยากอ่อยเมียด้วย เผื่อเมียจะใจดีให้กว่าคนตัวโตจะอาบน้ำเสร็จก็ทำให้หญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงหลับไปอีกครั้ง คชาแทรกตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกันกับน้ำหวานด้วยเนื้อตัวเปลือยเปล่า ผิวเย็นๆของเขาที่เพิ่งผ่านการอาบน้ำมา ถูกโดนผิวของเธอทำให้เธอรู้สึกตัวร่างใหญ่ค่อยๆบดเบียดเข้ามาแนบชิดแผ่นหลังเล็ก ซึ่งตอนนี้เธอนอนหันหลังให้เขาอยู่ รู้สึกตัวแล้วแต่ขี้เกียจจะสนใจ จึงนอนเฉยๆทำทีเป็นว่ายังหลับอยู่‘จะหลับสนิทอะไรขนาดนี้แม่คุ๊ณ
ตอนที่ 13 เมียงอนอีกแล้ว / เฮียช้างรถเก๋งสีดำขับเข้ามาจอดที่เดิม เมื่อพาเมียกับลูกสาวขับชมวิวทั้งในสวนและที่รีสอร์ตจนทั่วแล้ว“ออกไปไหนกันมาแต่เช้าครับ” สิงหราชทักทายพี่ชายกับพี่สะใภ้ยามเช้าที่หน้าบ้าน“มัวแต่นอนตูดโด่ง เฮียแอบไปเก็บผลไม้ในสวนมึงจนหมดสวนแล้ว”“กินไหวจะเก็บเท่าไหร่ก็เก็บไปเถอะครับ” จะให้ตื่นเร็วไหวได้ยังไงนอนดึกซะขนาดนั้นแถมยังเมาอีกต่างหาก“ไอ้สิงห์ ไปหากาแฟดำกินเป็นเพื่อนเฮียหน่อยสิ” ธรณ์เดินเข้ามาสมทบ ถามหากาแฟดำอยากดื่มอะไรขมๆเผื่อว่าอาการเมาแฮ้งเมื่อคืนจะได้ดีขึ้น“เจ้าของผับหรูคออ่อน รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่น” คชาขำเพื่อนที่สภาพของมันยังไม่แตกต่างไปจากเมื่อคืนเลยด้วยซ้ำ ส่วนเขาหายดีเป็นปกติแล้ว“น้ำหวานครับ เมื่อคืนไอ้เชี้ยนี่มันเล่าเรื่องของคุณให้พวกเราฟังเยอะเลย” ธรณ์รู้สึกหมั่นไส้เพื่อนจึงแกล้งกลับบ้าง“อ้าว…หาเรื่องให้กูเฉย” หันมองหน้าเมียทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ส่วนน้ำหวานอับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ก็เลยต้องเอาไว้ที่เดิม ยืนอุ้มคุณหนูอยู่ทำหน้าเฉยๆเข้าไว้ แต่ในใจอยากจะถลกหนังหัวคนพูดให้รู้แล้วรู้รอดนี่ขนาดตกลงกันแล้วนะ“มึงเสือกกวนตีนกูก่อนเอง ไปไ
ตอนที่ 30 ท้อง / เฮียช้าง (จบ)1 ปีผ่านไปหนูนิดวัยสองขวบหน่อยๆ เกือบจะเข้าโรงเรียนได้แล้ว ป๊ะป๋ากับหม่ามี๊ของแกก็เลยตกลงกันว่าปล่อยให้มีอีกคน กว่าคนเล็กจะคลอด ลูกสาวคนโตอย่างหนูนิดก็คงเข้าโรงเรียนไปแล้ว และที่วางแผนแบบนี้ก็เพื่ออยากเลี้ยงลูกด้วยตัวเองและจะได้ไม่เหนื่อยจนเกินไป อีกอย่างคือจะได้มีเวลาให้ลูกเสมอกันด้วยในเช้าวันหนึ่ง เสียงอาเจียนดังขึ้นในห้องน้ำ หนูนิดกำลังนั่งเล่นตุ๊กตาอยู่บนเตียงรีบกระโดดลงจากเตียงวิ่งไปดู"มี๊เป็นอะไรคะ" เสียงใสๆเอ่ยถามหม่ามี๊ในขณะที่ประตูห้องน้ำค่อยๆถูกเปิดออก"มี๊เวียนหัวค่ะ" หนูนิดรีบวิ่งไปที่ห้องข้างๆ ป๊าเคยบอกว่าถ้ามี๊ไม่สบายต้องรีบมาบอกป๊าทันที เด็กน้อยจำขึ้นใจรีบวิ่งไปหาป๊ะป๋าแล้วเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นทันที"ป๊าขา...ป๊าขา""หนูนิดเป็นอะไรคะเรียกป๊าเสียงดังขนาดนี้" คชาหันมาหาลูกสาว เขากำลังแต่งตัวเตรียมที่จะออกไปทำงานเหมือนทุกวัน"มี๊คะ มี๊ไม่สบาย""เมื่อกี๊ป๊าออกมาจากห้องนั้น มี๊ยังดีๆอยู่เลย" คชาพูดกับลูกสาวเสร็จ ก็รีบเดินเร็วๆไปที่ห้องนอนของลูกสาว"แว่นเป็นอะไร" เห็นภรรยาสุดที่รักยังคงโก่งคออาเจียนอยู่ในห้องน้ำอยู่เลย"หวานเวียนหัวค่ะ ไ
ตอนที่ 29 แต่งงาน / เฮียช้าง2 เดือนต่อมา@งานแต่งลูกสาวกำนันเอี้ยงงานแต่งถูกจัดขึ้นที่บ้านของพ่อกำนัน บ้านของน้ำหวานที่ต่างจังหวัด แขกผู้มีเกียรติทยอยกันเดินทางเข้ามาในงาน ร่วมแสดงความยินดีรดน้ำสังข์ผูกข้อมืออวยพรให้แกเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวกันอย่างเนืองแน่น เนื่องจากพ่อของฝ่ายเจ้าสาวค่อนข้างมีหน้ามีตาทางสังคม งานที่จัดขึ้นจึงอลังการงานช้างหาที่เปรียบไม่ได้วันนี้หนูนิดใส่ชุดสีชมพูสวยกระโปรงฟูฟ่องถูกอุ้มอยู่บนแขนของคุณอาสิงหราชและคุณอามังกร ผลัดๆกันเลี้ยง ผลัดๆกันอุ้ม เพราะวันนี้เป็นวันสำคัญของป๊ะป๋ากับหม่ามี๊ของแกเจ้าบ่าวสวมชุดสูทสีขาวทั้งชุด ทรงผมถูกจัดแต่งโดยช่างทำผมมืออาชีพจากที่ดูหล่อเหลาอยู่แล้ว วันนี้คุณคชาหรือเฮียช้างดูหล่อเหลามากกว่าทุกวัน ใบหน้ายิ้มกริ่มมีความสุข วันที่เขารอคอยมาถึงสักที วันนี้เป็นวันที่เขาได้ครอบครองผู้หญิงจิตใจดีคนนี้ ด้วยพิธีแต่งงานและใบจดทะเบียนสมรสอย่างถูกต้องตามกฎหมายเจ้าสาวสวมชุดไทยลูกไม้สีขาวทั้งชุดเช่นกัน ถึงแม้ว่าใบหน้าของเธอจะมีแว่นสายตาใส่ไม่เคยถอดแต่แว่นสายตาที่เธอสวมใส่อยู่นี้ก็ไม่สามารถปิดบังความสวยของเธอได้เลย“ป๊า...มี๊” ช่างกล้องถ่ายภาพเก็บบ
ตอนที่ 28 กลัวลูกไม่รัก / เฮียช้างช่วงหัวค่ำ หลังจากกินข้าวเย็นพร้อมหน้าพร้อมตาครอบครัวกันเรียบร้อยแล้ว หนูนิดทำท่าง่วงนอน น้ำหวานจึงพาลูกไปนอนที่ห้องนอนของเธอ จนหนูนิดหลับไปแล้ว น้ำหวานเดินออกจากห้องมาตามสามีของเธอไปอาบน้ำ ในขณะที่คชากำลังจะเดินตามเมียเข้าห้องนอน“ไอ้ลูกเขย ยังไม่ได้แต่งงานกัน เอ็งออกมานอนกางมุ้งข้างนอกเลย” อาการหวงลูกสาวเริ่มกลับมาอีกครั้ง คิดว่าคุยกันรู้เรื่องแล้วซะอีก!“พ่อตาอย่าแกล้งผมน่า...ถ้าไม่ได้นอนกอดเมียผมนอนไม่หลับ” ลูกเขยก็ไม่เบาแกล้งพูดยั่วพ่อตาเข้าไปอีก ส่วนพ่อกำนันได้ยินสิ่งที่ลูกเขยพูดอยากจะให้มันลงไปนอนในใต้ถุนให้รู้แล้วรู้รอด“ไม่หลับก็เรื่องของเอ็ง”“ตาเฒ่า แกอยากจะนอนกางมุ้งข้างนอกด้วยคนมั้ยล่ะ จะเข้ามั้ยห้องน่ะ ถ้าไม่เข้าจะล๊อคประตูแล้วนะ” แม่แววได้ยินทนไม่ได้ จึงออกมาช่วยลูกเขยพูด เป็นถึงกำนันทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่เอาเสียเลย แกล้งกันไปแกล้งกันมาอยู่ได้ ไอ้ลูกเขยก็ไม่เบา...“แม่ก็...ฝากไว้ก่อนเถอะเอ็ง”“ไม่รับฝากครับ”พ่อกำนันรีบเดินเข้าห้องนอนไป ก่อนที่แม่แววจะปิดประตูแล้วล๊อค“คุณช้าง...นั่นมันพ่อหวานนะ จะยอมแกหน่อยไม่ได้หรือไง” ถึงเธอจะรู้ว่าสาม
ตอนที่ 27 หลานข้า / เฮียช้างคุยกันอยู่สักครู่หนูนิดที่นอนดูดนมอยู่บนตักพ่อกำนันก็หลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ หันมาอีกที...หลับไปซะแล้ว"กินข้าวเช้ากันมาหรือยังลูก ในครัวมีกับข้าวพาพ่อหนุ่มไปกินข้าวกินปลากันก่อนไป เดี๋ยวค่อยมานั่งคุยกันใหม่" แม่แววเอ่ยบอกลูกสาวของท่านให้ชวนกันไปหาข้าวกินก่อน"ค่ะแม่""หลานตากำนันหลับแล้วนะ ฝากดูด้วยนะครับ" คชาแกล้งพูดบอกว่าเป็นหลานตา แล้วจึงลุกขึ้นเดินตามเมียเข้าห้องครัวไป"โธ่...หลานตา หลับไปซะแล้ว" กำนันเอี้ยงมองหลานสาวตัวเล็กบนตัก จุกนมยังคาปากอยู่เลย..."พ่อ...เอาหมอนมั้ย ยัยหนูจะได้นอนสบายๆ" แม่แววเอ่ยถามสามีของท่าน กลัวว่าจะเมื่อย"ข้าอยากให้ยัยหนูนอนอยู่แบบนี้ แม่...ถ้าเราจะมีหลานหน้าตาน่ารักแบบนี้สักคนสองคน แม่จะว่ายังไง" พ่อกำนันกระซิบกระซาบถามเมีย"เฮ่อ...ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ นี่ขนาดไม่ใช่หลานแท้ๆ ยังหลงเด็กได้มากขนาดนี้ ถ้าเป็นหลานแท้ๆ สงสัยตำแหน่งกำนันหลุดแน่ๆ" คงขับรถเข้ากรุงเทพฯทางเป็นเทือกงานการไม่ต้องทำแล้ว"ลูกสาวเราชอบพ่อยัยหนูนี่ แม่แววจะว่ายังไง""ลูกรักใครฉันก็รักด้วย""อือ..." พยักหน้าเห็นด้วย แล้วมองหน้าหลานสาวบนตักต่อ สองคนตายา
ตอนที่ 26 พ่อตากับลูกเขย / เฮียช้าง"แว่น!..." คชาอั้นฉี่มาได้สักพักแล้ว กะว่ามาถึงบ้านจะได้ปลดปล่อย แต่พอมาถึงกลับมีเรื่องซะก่อน ทำได้แค่สะกิดบอกเมียแต่ดูเหมือนว่าเธอจะสนใจพ่อของเธอมากกว่า จนลืมไปว่าสามีของเธอปวดฉี่จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว“ไอ้หน้าขาวนี่ผัวเอ็งรึ” พ่อกำนันถามลูกสาวในขณะที่กำลังนอนดมยาดมอยู่“ค่ะ” คำตอบของลูกสาวทำให้พ่อกำนันสูดยาดมหนักขึ้นไปอีก สีหน้าดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่“แล้วยัยหนูหน้าตาจิ้มลิ้มนี่ล่ะ”“ลูกหวานเองค่ะ” น้ำหวานเลือกที่จะตอบแบบนี้เพราะเธอรักหนูนิดเหมือนลูกแท้ๆ เธอเลี้ยงของเธอทุกวันตั้งแต่ยังเดินไม่ได้เลยด้วยซ้ำ“ไม่จริงเอ็งอย่ามาโกหกพ่อ เอ็งกลับไปครั้งนั้น ตอนนั้นเอ็งยังไม่ได้ท้องเลย”“ลูกคุณช้างค่ะพ่อ” น้ำหวานพาหนูนิดนั่งลงอยู่บนหน้าตักของเธอแล้วกอดหนูนิดเอาไว้“เอ็งมีลูกติดเหรอไอ้หน้าขาว” หันไปถามคนที่ตอนนี้มีสีหน้าไม่ค่อยดีนัก แต่ที่เป็นแบบนี้เพราะปวดฉี่ต่างหากไม่ได้กลัว“ครับ ลูกผมเองครับ” รับคำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“ดื่มน้ำดื่มท่ากันก่อนลูก” แม่แววเดินเอาน้ำเย็นๆมาส่งให้ลูกสาวและลูกเขยคนละขวดพร้อมกับแก้วอีกคนละหนึ่งใบ“ขอบคุณครับคุณแม่”
ตอนที่ 25 พาเมียกลับบ้าน / เฮียช้าง6 เดือนผ่านไปตอนนี้หนูนิดอายุขวบกว่าๆแล้ว เดินเก่งและพูดเก่งมากแถมแกยังทวงกินอยู่บ่อยๆ"หม่ำๆนมๆ" หนูนิดเดินมาสะกิดหม่ามี๊ของแกขอนมดื่ม ซึ่งตอนนี้น้ำหวานเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ เธอกำลังนั่งหวีผมแต่งตัวอยู่ที่โต๊ะกระจกบานใหญ่"บอกป๊ะป๋าสิคะ มี๊ยังหวีผมไม่เสร็จเลย" น้ำหวานบอกลูกสาวตัวเล็กของเธอที่กำลังอ้อนขอดื่มนมท่าทางน่าสงสาร"ป๊า...งาน" เสียงเล็กๆเอ่ยบอก ถึงจะฟังไม่ค่อยชัดนักแต่ก็พอเข้าใจได้ น้ำหวานหันไปก็เห็นว่าเขานั่งทำงานอยู่จริงๆ"มาค่ะมี๊ชงให้ เด็กดีไปนอนรอบนที่นอนเลยค่ะ" น้ำหวานลุกขึ้นแล้วเดินไปชงนมให้ลูกสาวของเธอ"ได้นมแล้ว เป็นเด็กดีต้องทำยังไงก่อนคะ""ค่า..." หนูนิดลุกขึ้นมานั่งอยู่บนที่นอนนุ่มๆพนมมือเล็กๆไหว้อย่างสวยงามแล้วรับเอาขวดนมไปนอนดูดท่าทางสบายใจน้ำหวานหยิบหนังสือนิทาน อ่านให้ลูกฟังเบาๆ ไม่นานหนูนิดก็หลับคาขวดนมไปในขณะที่คชายังคงนั่งทำงานของขาอยู่นั้น น้ำหวานเดินเข้ามาสวมกอดสามีของเธอจากทางด้านหลังอย่างออดอ้อน ฟอด!“เฮียช้างขา...อาทิตย์หน้าหวานขอลากลับบ้านสักหนึ่งอาทิตย์ได้มั้ยคะ” ตั้งแต่ที่เธอมาทำงานอยู่กับเขาเธอยังไม่ได้กลับบ้านเล
ตอนที่ 24 ปากหนัก / เฮียช้าง@เฮียธรณ์&แอมรถเก๋งขับเข้ามาจอดที่ห้องพักหลังที่ได้จองเอาไว้เมื่อช่วงสายๆของวัน"ไหวมั้ยคุณ" ธรณ์ถามขึ้นเมื่อทั้งสองพากันเดินเข้ามาได้หน่อยหรือจะเรียกว่าหิ้วปีกก็ยังได้"ไม่ต้องมาจับ ฉันเดินเองได้" จะพูดอะไรหัดดูสภาพของตัวเองตอนนี้หน่อยก็ดีนะ"นั่นไง ดีหน้าไม่ทิ่ม" พอธรณ์แกล้งปล่อยมือเท่านั้นแหละ คนเมามากก็เซหน้าแทบทิ่มดีที่เขารับทัน"ห้องฉัน ห้องไหนเนี่ย" ในขณะที่คนเมามากกำลังบ่นพึมพำกับตัวเองอยู่นั้น ก็มีพนักงานของทางรีสอร์ตเดินเข้ามาหา ซึ่งธรณ์เองก็กำลังมองหาอยู่พอดี"คุณลูกค้าครับ""ครับ""ทางเราต้องขออภัยด้วยนะครับ คือห้องที่จองไว้ท่อน้ำแตกตอนนี้เลอะเทอะไปหมดเลยครับ""สองห้องเลยเหรอ""ห้องเดียวครับ""แล้วห้องอื่นล่ะ""เต็มหมดเลยครับ นอนด้วยกันได้มั้ยครับ""ถ้างั้นก็เอาตามนี้แหละ""ขอบคุณนะครับ" ธรณ์พยักหน้าให้พนักงานเด็กหนุ่มตรงหน้า ประมาณว่าไปได้แล้ว!!@เหตุการณ์เมื่อช่วงกลางวันที่ผ่านมา ในขณะที่แอมเผลอ"นี่! นายน่ะมานี่สิ" ธรณ์กวักมือเรียกเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่เดินผ่านมา เห็นว่าใส่เสื้อของทางรีสอร์ต จึงเข้าใจได้ทันทีว่าคงเป็นพนักงานของทางรีสอร์ตแห่งนี
ตอนที่ 23 ร้องเพลงจีบสาว / เฮียช้างในขณะที่ทุกคนกำลังกินดื่มกันตามปกติ ธรณ์เองก็แอบนั่งมองหน้าหญิงสาวคนที่เขาพามาด้วยอยู่บ่อยครั้ง พลางคิดในใจว่า...วันนี้จูบเธอไปตั้งหลายครั้งเธอจะโกรธหรือเปล่านะส่วนแอมเธอรู้สึกเกลียดขี้หน้าตานี่มาตั้งแต่ไหนแต่ไร แต่วันนี้เขากลับทำให้หัวใจของเธอสั่นเอาดื้อๆ แต่ความไม่ชัดเจนของเขาที่ไม่แม้แต่จะเอ่ยปากพูดอะไรเลย มีแค่การกระทำอย่างเดียวเท่านั้น ทำให้แอมทำตัวไม่ถูกเธอไม่รู้ว่าตกลงเขารู้สึกยังไงกับเธอกันแน่ แค่อยากได้หรือว่าจริงจังเมื่อเริ่มดึกทุกคนเมากำลังได้ที่ มังกรเจ้าของบ้านและเจ้าของฟาร์มเดินถือกีต้าร์ตัวใหญ่เข้ามาในวงเหล้าแล้วเริ่มบรรเลงเพลงที่ตัวเองชอบเสียงปรบมือดังขึ้นเมื่อเพลงแรกจบลงไป"ไอ้น้อง ขอเฮียดีดบ้าง" ธรณ์กระดิกนิ้วขอยืมกีต้าร์มาดีดบ้าง...วันนี้ไม่ได้ตัวได้ใจกลับไปก็ยังดี"เฮียจะดีดจริงๆเหรอครับ""ทำไม...กูจะดีดจีบสาวแถวนี้สักหน่อย" ความสามารถเรื่องดนตรี ธรณ์ไม่เป็นสองรองใคร เพราะความชอบส่วนตัวนอกจากจะชอบดื่มแล้ว ดนตรีก็เป็นอีกหนึ่งอย่างที่ทำให้เขากลายมาเป็นเจ้าของผับหรู ไม่คิดว่าความชอบส่วนตัวของตัวเองจะสามารถทำรายได้ให้เขาได้มากมายข
ตอนที่ 22 ฟาร์มนม / เฮียช้าง@มังกรฟาร์มรถเก๋งสีดำคันใหญ่ขับเข้ามาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่ของเจ้าของฟาร์มโคนมในช่วงสายๆของวันหยุด"ที่นี่เหรอคะ ฟาร์มโคนมของเฮียกร" น้ำหวานอุ้มหนูนิดเตรียมที่จะพาลงจากรถ"ไปเรียกมันเฮียทำไม""เอ้า! คุณนี่ประสาท เขาอายุมากกว่าหวานเกือบสิบปี จะให้เรียกไอ้หรือไง""เรียกชื่อเฉยๆก็ได้ คุณเป็นพี่สะใภ้มันนะ""ไม่ได้ค่ะ น่าเกลียดตายเลย ถ้าคุณไม่ชอบให้หวานเรียกเขาแบบนั้น เรียกคุณเหมือนเดิมก็ได้ค่ะ""อยากเรียกอะไรก็เรียก" พักนี้งอนเก่ง!"เฮียช้างคะ คุณโตแล้วนะคะ ชอบทำตัวเป็นเด็กขี้หวงไม่เข้าท่า""ก็หวงจริงๆนั่นแหละ ได้ยินแล้วหงุดหงิดยังไงก็ไม่รู้" ทั้งหมดพากันลงจากรถ"ความเวอร์วังของคุณ เบาลงหน่อยก็ดีนะคะ" โดนเมียดุหันไปคุยกับลูกดีกว่า"ยัยหนูถึงแล้วนะคะลูก ไปดูวัวกันมั้ยคะป๊าพาไป" หนูนิดยิ้มดีใจใหญ่แกคงรู้สึกเหมือนได้มาเที่ยว"หวานอยากไปค่ะ""เฮียถามลูก...""คุณช้าง...พูดแบบนี้หวานงอนจริงๆด้วย" ยังไม่ทันได้งอน มังกรก็ส่งเสียงมาซะก่อน"เฮีย! สวัสดีครับ น้ำหวานสวัสดีครับ" มังกรน้องชายคนเล็กสุด เดินออกมาต้อนรับที่หน้าบ้าน"สวัสดีค่ะ" ทักทายกันตามมารยาทก็พากันเดินเข้