ตอนที่ 2 เข้าใจผิด / เฮียช้าง
ช่วงเช้ามืดผมตื่นขึ้นมาเพราะต้องรีบกลับบ้าน ช่วงเช้าผมมีประชุมที่บริษัท จะสายไม่ได้เดี๋ยวลูกน้องมันจะว่าเอาได้ ส่วนคนที่กล้าว่าผมก็มีแค่คนเดียวนั่นแหละครับ
“ตื่น...ยัยแว่น!” เธอใส่แว่นหนามาก ผมเป็นคนถอดออกแล้ววางไว้บนหัวเตียงเองกับมือ กิจกรรมเมื่อคืนทำให้ผมรู้ว่า ผมเป็นคนแรกของเธอ ที่จริงผมจะออกจากห้องนี้ไปเลยก็ได้ เดี๋ยวเธอตื่นขึ้นมาก็คงออกจากห้องไปเอง แต่ไม่รู้ว่าทำไมคนนี้ผมถึงอยากคุยกับเธอก่อน
“อื้อ...อย่ามายุ่งคนจะนอน” เมื่อเธอรู้สึกตัว สิ่งแรกที่เธอรู้สึกคืออาการเจ็บแป๊บที่ช่วงล่าง ความเจ็บทำให้เธอค่อยๆดึงสติของตัวเองกลับมา
“ตื่นได้แล้ว ผมรีบ” ผมปลุกเธออีกครั้ง พร้อมกับดึงผ้าห่มที่ห่มตัวของเธอออก เรือนร่างของเธอมันช่างน่าซ้ำจริงๆ แต่เช้านี้ผมมีธุระนี่สิ
“ใคร...” เธอค่อยๆลุกขึ้นมานั่งแล้วหรี่ตามองมาที่ผม สงสัยจะมองไม่ชัดผมก็เลยส่งแว่นที่วางไว้บนหัวเตียงให้เธอ เธอรับเอาไปสวม
“กรี๊ด!!!! ไอ้บ้า! ไอ้โรคจิต! คุณเป็นใคร!” เสียงกรี๊ดและเสียงโวยวายของเธอทำให้ผมแสบแก้วหูไปหมด นี่มันอะไรกัน!
“หยุด!!” ผมตะคอกใส่เธอเสียงดัง กล้าดียังไงมาโวยวายใส่ผม แต่แล้วผมก็นึกถึงความบริสุทธิ์ของเธอเมื่อคืนนี้ขึ้นมาได้ จึงยอมปรับสีหน้าให้เบาลงหน่อย
“จะเอาเท่าไหร่” ผมหมายถึงค่าตัวของเธอ
“คุณหมายความว่ายังไง” ผู้หญิงที่ผมพามานอนด้วยเต็มที่เลยผมให้คืนละหมื่น ส่วนยัยแว่นนี่ผมไม่แน่ใจ
“ก็ค่าตัวเธอไง จะเอาเท่าไหร่ หมื่นห้าพอมั้ย” พอผมเสนอจบเท่านั้นแหละ
“อี๋! ไอ้บ้า” หรือจะน้อยไป!
“สองหมื่น” ผมเสนอให้เธออีกครั้ง นี่ก็เยอะแล้วนะ
“ไอ้ชิงหมาเกิด!” เอ้า! ยังไม่พออีกเหรอ...
“สามหมื่น” ราคานี้สุดๆแล้วนะ
“ไอ้เลว!!” ด่าผมอีกแล้วนะ!
“จะเอามั้ย ให้ได้เท่านี้แหละเต็มที่แล้ว”
“ไม่เอา!! ฉันจะถือว่าทำทานให้หมามันกินไป”
“อะไรกัน คุณขาย ผมซื้อ จะมาด่าผมแบบนี้ได้ยังไง”
“ใครขาย! พูดให้มันดีๆนะ แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” เธอพูดอะไรผมไม่เข้าใจ
“หมายความว่ายังไง ก็คุณเป็นคนเปิดประตูรถขึ้นมาบนรถผมเอง”
“ไม่จริง! เมื่อคืนฉันมาเที่ยวกับเพื่อน ฉันเรียกแท็กซี่ต่างหาก” ห๊ะ!!
“แท็กซี่อะไร รถที่คุณขึ้นมามันรถผม อย่าบอกนะว่าคุณขึ้นรถผิด” ตายห่าแล้วมั้ยล่ะ!
“ฉันจำอะไรไม่ได้เลย ขอฉันคิดก่อนนะ” เธอก้มหน้าลง
“กรี๊ด!!! ชุดฉันล่ะ” คุยกันตั้งนานเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองไม่ได้ใส่เสื้อผ้าสักชิ้น เธอรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดตัวเอาไว้
“จะโวยวายทำไม อ่ะผมหยิบให้” ผมรีบหยิบเสื้อผ้าของเธอส่งให้ก่อนที่ห้องข้างๆจะแห่กันออกมาดู
“หันหลังไป!” เธอรับเอาเสื้อผ้าที่ผมส่งให้ไปถือไว้แล้วออกคำสั่ง
“ผมเห็นของคุณหมดแล้วจะอายทำไม”
“ฉันบอกให้หันก็หันไปสิ” หันก็หัน!
“เออๆ ได้ๆ” ผมยอมหันหลังให้
“เสร็จยัง”
“ยัง”
“เสร็จยัง”
"ยัง!"
"เสร็จแล้วบอกด้วย"
"จะเร่งทำไม"
"ผมรีบ"
“เสร็จแล้ว” ผมหันหน้ามาหาเธออีกครั้ง
“คุณต้องไปซื้อยาคุมกินด้วยนะ” ผมบอกเธอเพราะไม่อยากให้ประวัติศาสตร์มันซ้ำรอยเดิมอีก
“ห๊ะ!!” เสียงดังอีกแล้ว! พูดเบาๆไม่เป็นหรือไง ยัยแว่นนี่
“ตอนแรกผมป้องกัน หลังๆถุงยางหมด” ผมตอบแบบหน้ามึนๆ ปกติจะทำแค่ถุงยางหมดแล้วก็พอ แต่ยัยแว่นนี่ทั้งแน่นทั้งฟิตผมอดใจไม่ไว้จริงๆ
“ไอ้เลว...” เรื่องอะไรมาว่าผมฝ่ายเดียว เรื่องที่เกิดขึ้นเธอต่างหากที่เป็นคนเปิดประตูรถแล้วเดินขึ้นมาเอง ผมก็เลยเข้าใจผิดคิดว่าใช่ ไอ้เพื่อนก็ดันพูดว่าเด็กใหม่ ผมก็เลยไม่ได้เอะใจอะไร
“เลิกด่าได้แล้ว ตกลงจะเอาเท่าไหร่”
“ไม่เอา!” เธอยังคงยืนยันเสียงแข็ง
“ให้ผมรับผิดชอบคุณมั้ย”
“ไม่ต้อง!”
“แล้วแต่นะ...ยาคุม เดี๋ยวผมไปซื้อให้ก็ได้”
“มันก็ต้องอย่างนั้นแหละ”
“เดี๋ยวผมไปส่ง จะได้แวะซื้อยาให้คุณด้วย”
ทางด้านเพื่อนของน้ำหวาน หลังจากงานเลี้ยงส่งเลิกราก็แยกย้ายและคงไม่ได้เจอกันอีกเพราะน้ำหวานไม่ได้กลับไปทำงานที่เดิมแล้ว
ส่วนผู้หญิงตัวจริงที่ต้องขึ้นรถผมเมื่อคืนไม่ใช่คนนี้ เพราะผมได้โทรไปถามไอ้ธรณ์มาแล้ว สรุปยัยแว่นนี่เมาขึ้นรถผิดคัน ผมก็คิดว่าเป็นผู้หญิงที่ไอ้ธรณ์ส่งมาให้
ผมลงจากรถไปซื้อยาคุมฉุกเฉินให้เธอ แล้วกลับเข้ามาในรถอีกครั้ง
“ผมชื่อคชา คุณชื่ออะไร”
“จะชื่ออะไรมันก็เรื่องของฉัน” ไม่อยากบอกก็แล้วแต่เลย...คิดว่าสวยมากนักหรือไง ยัยแว่น!
“อ่ะยาคุม...กินเป็นหรือเปล่า” ผมยื่นสิ่งที่ซื้อมาเมื่อสักครู่นี้ให้เธอ
“เดี๋ยวฉันอ่านฉลากเอา” เธอตอบเชิดๆ
“จะให้ไปส่งที่ไหน”
“ซอยข้างหน้า จอดให้ฉันลงตรงนั้น” ผมขับรถไปอีกหน่อยก็จอดตามที่เธอบอก
“เดี๋ยวคุณ!” ผมเรียกเธอเอาไว้ก่อน ในขณะที่เธอกำลังจะก้าวขาลงไป
“อะไรอีก” เธอหันมาพูดเหมือนคนรำคาญ
“ค่าตัวจะไม่เอาจริงๆเหรอ”
“ฉันไม่ได้ขาย ทำทานให้คุณก็แล้วกัน”
“ให้ผมรับผิดชอบมั้ย” คำถามนี้ผมถามเธอเป็นครั้งที่สองแล้วนะ
“น่ารำคาญ” พูดจบเธอก็เดินลงจากรถไปเลย
“ยัยแว่นนี่...” กล้าดียังไงมาปฏิเสธผม!
คชาขับรถกลับบ้าน เพราะเขาต้องรีบกลับไปอาบน้ำแล้วเข้าบริษัท ส่วนน้ำหวานเธอให้เขาจอดส่งเพราะต้องการจะหาซื้ออะไรกินก่อนที่จะกลับไปที่ห้องเช่า หลังจากนี้เธอก็บอกคืนห้องแล้วเก็บเสื้อผ้าเดินทางมาที่ทำงานใหม่ ซึ่งเป็นงานเลี้ยงเด็กที่เธอถนัด แถมเจ้านายใหม่ของเธอก็ยังเสนอเงินเดือนให้มากกว่าที่เธอเคยได้ที่โรงเรียนอีกตั้งสามเท่า
เสียงกดกริ่งดังขึ้นที่หน้าบ้านหลังใหญ่ มิตรเลขาหนุ่มของคชาเดินออกมาต้อนรับพี่เลี้ยงคนใหม่ของคุณหนูของบ้าน โดยที่ตอนนี้คชาได้ออกจากบ้านไปทำงานแล้ว
“สวัสดีครับ คุณน้ำหวานใช่มั้ยครับ” มิตรเดินออกมาต้อนรับตามหน้าที่
“ใช่ค่ะ สวัสดีค่ะคุณมิตรใช่มั้ยคะ” ทั้งสองได้คุยกันจากโทรศัพท์ก่อนหน้านี้แล้ว
“ครับ เชิญเข้าบ้านก่อนครับ” มิตรพาน้ำหวานเดินเข้ามาในบ้าน พบกับคุณทับทิม คุณย่าของหนูนิด มิตรแนะนำให้หญิงสาวที่มาใหม่รู้จักกับคุณทับทิมและทุกคนในบ้าน พร้อมกับแนะนำว่าใครเป็นใคร น้ำหวานยกมือไหว้ทุกคนด้วยรอยยิ้ม มิตรให้น้ำหวานเซ็นชื่อลงไปในใบสัญญา เมื่อเสร็จธุระของมิตรแล้ว มิตรจึงขอตัวกลับไปทำงานที่บริษัทต่อ
“ได้ข่าวว่าหนูเป็นคุณครูสอนเด็กอนุบาลมาก่อนใช่มั้ยจ๊ะ” คุณทับทิมถามพี่เลี้ยงของหลานสาวคล้ายกับชวนคุย
“ค่ะคุณผู้หญิง”
“เงินเดือนที่ให้คงไม่น้อยไปใช่มั้ย ทางเราอยากได้แบบเลี้ยงตลอดเวลา”
“กลางคืนด้วยเหรอคะ” เธอถามดูเฉยๆ คุณทับทิมยิ้มให้
“ปกติยัยหนูจะนอนกับพ่อของเขา แต่ถ้าวันไหนพ่อไม่กลับบ้าน ฉันก็จะไปนอนเป็นเพื่อนหลาน พอดีเห็นว่ามีหนูมาเลี้ยงให้แล้ว จึงอยากจะรบกวนเป็นบางคืนเท่านั้นน่ะ”
“แล้วคุณแม่ของคุณหนูล่ะคะ”
“ยัยหนูไม่มีแม่หรอก คลอดแล้วก็ทิ้งไว้ แกน่าสงสาร ส่วนพ่อก็ เฮ้อ...อย่าไปพูดถึงเลย รายนั้นคงคิดว่าตัวเองคงยังโสดอยู่” คนเป็นแม่รู้ดีว่าลูกชายออกไปไหน ทำอะไร กว่าจะกลับเข้าบ้านก็เช้า ถึงจะไม่บ่อย แต่ก็ไปประจำ
“ตกลงค่ะ หวานจะดูแลคุณหนูให้เองค่ะ” น้ำหวานรู้สึกสงสารคุณหนูตัวเล็กตรงหน้าเหลือเกิน เธอตัดสินใจจะเป็นพี่เลี้ยงให้คุณหนูเอง ไม่ว่าจะเป็นกลางวันหรือกลางคืน เพราะไหนๆเธอก็อยู่ในบ้านหลังนี้อยู่แล้ว แถมเงินเดือนก็ยังมากกว่าที่เธอเคยทำตั้งสามเท่า ยังไงก็คุ้มเหนื่อย
ตอนที่ 3 เจอกันอีกครั้ง / เฮียช้างเพียงแค่วันเดียวหนูนิดก็เข้ากับพี่เลี้ยงของแกได้เป็นอย่างดี หนูนิดเป็นเด็กน่ารักผิวขาวตาโตยิ้มเก่ง ส่วนน้ำหวานก็ชอบตามใจเด็กจึงทำให้พี่เลี้ยงเด็กอย่างเธอเข้ากับคุณหนูน้อยได้ด้วยดีส่วนห้องพักของน้ำหวานคุณทับทิม คุณผู้หญิงของบ้านให้น้ำหวานไปอยู่ในห้องเดียวกับหนูนิด ซึ่งห้องนั้นก็อยู่ติดกับห้องของคุณคชาบิดาของหนูนิดนั่นเอง สาเหตุเป็นเพราะน้ำหวานอาสาจะดูแลหนูนิดช่วงกลางคืนให้เอง ส่วนถ้าวันไหนพ่อเขาอยากจะเอาลูกไปนอนด้วยหรือหนูนิดร้องจะนอนกับพ่อก็ให้ไปนอนห้องพ่อช่วงเย็นคชากลับมาถึงบ้านด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานอันแสนจะตึงเครียดมาทั้งวัน เขาเดินเร็วๆขึ้นชั้นบนไปอาบน้ำก่อนแล้วถึงจะเดินมาหาลูกสาวร่างสูงเดินผ่านขึ้นด้านบนไป น้ำหวานเห็นเพียงแค่ด้านหลังของเขาเท่านั้นเธอรู้สึกคุ้นๆแต่ก็ไม่ได้สนใจ หันกลับมาป้อนข้าวให้คุณหนูของเธอต่อ“อ้าวตาช้างมาพอดีเลย” เสียงของคุณทับทิมทำให้คนที่นั่งหันหลังกำลังป้อนข้าวให้กับคุณหนูอยู่ หันหลังกลับไปมองเจ้านายอีกคนของบ้านหลังนี้“...........” สายตาของทั้งสองสบตากันพอดี ทั้งสองนิ่งไปไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกครั้งเร็วขนาดนี้
ตอนที่ 4 คนหื่นตัวพ่อ / เฮียช้างตกกลางดึก ในขณะที่น้ำหวานกับหนูนิดกำลังนอนหลับสบาย แต่คุณป๊ะป๋าห้องข้างๆนี่สิยังนอนไม่หลับ เขากำลังคิดหาข้ออ้างที่จะเข้าห้องของลูกสาวไปแบบไม่โดนเมียด่า ภาพในกล้องวงจรปิดในจอมือถือที่เปิดทิ้งไว้ เห็นหนูนิดกำลังดิ้นดุ๊กดิ๊ก เขาจึงนึกขึ้นมาได้ว่าต้องเข้าไปชงนมให้ลูก!ในทุกๆคืนหนูนิดจะขอดื่มนมประมาณสามครั้ง คนที่เคยเลี้ยงจะรู้ดี แต่น้ำหวานเพิ่งจะมาอยู่ใหม่แถมเธอยังไม่เคยมีลูกมาก่อนอีกด้วยเสียงเปิดประตูห้องดังแก๊กพร้อมกับขายาวๆที่ก้าวเข้าไป เห็นพี่เลี้ยงของลูกสาวยังคงหลับสนิทอยู่ ส่วนหนูนิดดิ้นดุ๊กดิ๊กไปติดคอกกั้นเตียงอีกฝั่ง คชารีบเดินไปชงนมให้ลูกสาว หนูนิดคว้าเอาขวดนมมาดูดทั้งๆที่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมาดูเลยด้วยซ้ำเมื่อได้โอกาสเขาก็ล้มตัวนอนลงข้างๆหญิงสาว แล้วค่อยๆถลกเสื้อชุดนอนของเธอขึ้นในแบบเบามือที่สุดที่เท่าจะเบาได้ ปรากฏว่าเธอไม่ได้ใส่ชั้นในนอน เมื่อเห็นเต้าอวบอิ่มตรงหน้าคนหื่นจัดมีหรือจะอดใจไหว ริมฝีปากงับเข้าให้ที่เต้าอวบอิ่มตรงหน้าอย่างหิวกระหายทันทีน้ำหวานหลับลึกเนื่องมาจากเมื่อคืนวานและวันนี้ทั้งวันตั้งแต่เช้าถึงเย็นเธอไม่ได้พักเลย เธอจึงหลับสนิท ส
ตอนที่ 5 ต่อรอง / เฮียช้าง“ก๊อกๆๆ” เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นแต่เช้า คชาลุกออกจากที่นอนเดินไปเปิดห้องด้วยท่าทางงัวเงีย“ว่ายังไงครับเมีย มาเคาะประตูเรียกผัวแต่เช้า” เมื่อเห็นว่าเป็นใครที่มาเคาะประตูเรียก ใบหน้าของเขาก็ยิ้มต้อนรับเธอทันที“นี่คุณพูดจาให้มันดีๆหน่อย เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้า ฉันจะเสียหาย” น้ำหวานหันซ้ายมองขวา ดีที่บนนี้ไม่มีใคร"ทีหลังไม่ต้องเคาะนะครับ เปิดแล้วเดินเข้ามาเลยผมอนุญาต...ป่ะ" เขาทำท่าชวนเธอเข้าห้องอย่างขี้เล่น"นี่คุณ เล่นไม่เลิกเลยเนาะ" น้ำหวานบ่น สีหน้าของเธอไม่ได้รู้สึกว่าอยากเล่นด้วยเลยสักนิดเพราะตอนนี้เธอปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำ“เป็นอะไรครับ”“ฉันปวดท้อง ช่วยไปอยู่เป็นเพื่อนคุณหนูให้ฉันหน่อยสิ”“ยัยหนูตื่นแล้วเหรอ”“ตื่นตั้งแต่ตีสี่แล้วค่ะคุณป๊ะป๋า” เด็กเล็กมักจะตื่นเร็วแบบนี้เสมอ คชาพยักหน้ารับแล้วเดินตามเมียเข้ามาอีกห้อง เขาล้มตัวนอนลงไปบนเตียงเล่นกับลูกสาว ส่วนน้ำหวานก็หายเข้าห้องน้ำไปนานมากๆน้ำหวานกลับออกมาอีกทีเธออาบน้ำเสร็จพร้อมกับชุดใหม่เดินออกมาเรียบร้อย“เสร็จแล้วขอผมไปอาบน้ำบ้างนะ”“ขอบคุณนะคะ” เธอเอ่ยขอบคุณเขา ถ้าไม่ได้เขาเธอคงแย่ ช่วงเช้าเธอต้อ
ตอนที่ 6 น้องชายตัวแสบ / เฮียช้าง@บริษัท“นั่งยิ้มคนเดียวเป็นอะไรหรือเปล่าครับเจ้านาย” มิตรเลขาหนุ่มอายุน้อยเดินเข้ามาภายในห้องทำงานส่วนตัวของคุณคชาเพื่อเอาเอกสารมาให้เจ้านายเซ็น“ไม่เสือกเรื่องของกูสักวันจะได้มั้ยครับ...มิตร”“ผมก็แค่ถามดูเฉยๆ พอดีไม่เคยเห็นนายยิ้มแบบนี้มาก่อน อ่อเฮียธรณ์ฝากมาบอกว่าคืนนี้ที่เก่าเวลาเดิมนะครับ”“แล้วทำไมพี่มึงถึงไม่โทรมาหากูเองล่ะ”“ผมจะไปรู้ได้ยังไง เขาฝากมาบอกผมก็มาบอกให้ ที่จริงไม่ควรผ่านผมทุกเรื่องก็ได้นะครับ เรื่องขี้ปะติ๋วแบบนี้”“ไอ้มิตร กูฝากไปบอกพี่มึงว่าต่อไปนี้กูจะไม่ไปที่ผับพี่มึงอีก”“ทำไมไม่ไปบอกกันเองล่ะครับ มือถือไม่มีเน็ตเหรอ ผมเติมเงินให้เอามั้ย”“กูอยากใช้มึงมีอะไรมั้ย”“ถ้าไม่ติดว่าพ่อให้ผมฝึกงานกับเฮียสองปีนะ ผมลาออกตั้งแต่วันแรกแล้ว”“เหลืออีกหนึ่งปีสามเดือน ถ้ามึงทนกูได้มึงก็น่าจะทนทุกสิ่งบนโลกใบนี้ได้ ทำไปไอ้น้อง”“พี่เลี้ยงคนใหม่ของหลานสาวผมเป็นยังไงบ้างครับ เข้ากับหนูนิดได้มั้ย”“ได้...” ตอบแบบติดรำคาญไม่ชอบให้ใครเอ่ยถึงเมีย“เธอน่ารักดีนะครับ ขนาดใส่แว่นหนาขนาดนั้นยังสวยเลย” ประโยคนี้ฟังแล้วรู้สึกไม่ค่อยชอบใจนักถึงแม้ว่ามัน
ตอนที่ 7 ขอนอนด้วย / เฮียช้างช่วงหัวค่ำ ผมแอบย่องเข้ามาในห้องนอนของลูกสาว เห็นว่าหนูนิดหลับไปแล้ว ส่วนพี่เลี้ยงเธอกำลังจัดของเล่นเก็บเข้าที่ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง“แว่น...ลูกหลับแล้วเหรอ” เห็นแล้วยังจะมาถามอีก!“ฉันมีชื่อเรียกให้ดีๆ” วันนี้ฉันรู้สึกเหนื่อยจังเลย อยากจะเก็บของตรงนี้ให้เสร็จก็ว่าจะนอนแล้ว ช่วงกลางดึกก็ต้องลุกขึ้นมาชงนมให้คุณหนูอีก“แว่นคนสวย...” ผมพอใจจะเรียกเธอแบบนี้!วันนี้ฉันไม่มีแรงจะเถียงกับเขาแล้ว เลี้ยงเด็กคนนึงไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ดีที่หนูนิดเป็นเด็กไม่งอแงแถมยังยิ้มเก่ง ส่วนที่เหนื่อยก็เพราะต้องคอยจับเพราะแกคลานเร็วมาก รอยยิ้มของแกกับความน่ารักทำให้ฉันมีความสุข...เหนื่อยกายนอนพักเดี๋ยวก็หาย“คุณสิงหราชกลับไปแล้วเหรอคะ”“ถามถึงมันทำไม” เอ้า! ถามถึงก็ไม่ได้...“ถามไม่ได้เหรอคะ” ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเขาเดินเข้ามาสวมกอดฉันจากทางด้านหลัง ในขณะที่ฉันยังคงจัดเรียงข้าวของในห้องอยู่“คุณสนใจมัน ผมหึง!” ไร้สาระจริงๆ!“เวอร์...” ฉันจับแขนของเขาที่กอดฉันอยู่ออก ซึ่งเขาก็ยอมปล่อยให้แต่โดยดี แล้วหันไปนั่งลงที่เก้าอี้ใกล้ๆ“ผมพูดจริงนะ”“คุณท่านกับป้าน
ตอนที่ 8 หื่นเปิดเผย / เฮียช้างเช้ามืดเวลาประมาณตีสี่ของทุกวัน เป็นเวลาตื่นของหนูนิด แต่คนเป็นพ่อกับพี่เลี้ยงยังไม่อยากตื่นเลย“ยัยหนูงานก็ทำไม่ได้จะรีบตื่นขึ้นมาทำไมคะลูก” คชาบ่นลูกสาวเสียงงัวเงียแล้วหลับตานอนต่อ ส่วนหนูนิดแกลุกขึ้นมานั่งพูดอ้อแอ้คล้ายกับอยากจะปลุกให้ป๊ะป๋าตื่นมาเล่นด้วย“คุณหนูคะ ขอพี่หวานล้างหน้าแปรงฟันสักครู่นะคะ เดี๋ยวพี่หวานมาเล่นด้วยค่ะ”“แอ๊ แอ๊” น้ำหวานหยิบของเล่นสำหรับเด็กส่งให้คุณหนูของเธอสองสามชิ้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัว ไม่นานเธอก็กลับออกมา“จ๊ะเอ๋ หนูนิด ยิ้มหวานให้พี่หวานก่อนเร็ว” น้ำหวานเดินออกมาจากห้องน้ำเห็นหนูนิดมองมาทางเธอ เธอจึงเล่นด้วยเห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้เล่นคนเดียวมาตั้งนานแล้ว ส่วนคนเป็นพ่อตอนนี้ยังไม่ขยับหนูนิดเอานิ้วเล็กๆของแกจิ้มปากจิ้มตา จนป๊ะป๋าของแกต้องหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้าเอาไว้แล้วหลับต่อ“คุณหนูอย่าแกล้งป๊ะป๋าสิคะ มาหาพี่หวานมา อาบน้ำกันดีกว่า แพมเพิสเต็มปั่มเลย”“แว่น...ยังไม่ต้องอาบน้ำให้แกหรอก ยังเช้าอยู่เลยเดี๋ยวแกไม่สบาย ล้างแค่ก้นก็พอ” เขาพึมพำออกมาแต่น้ำหวานก็ได้ยินชัด“ค่ะ”“ป่ะล้างก้นกันค่ะคุณหนู” น้ำหวานพาห
ตอนที่ 9 เมียงอน / เฮียช้าง@บ้านคชากลับมาถึงบ้าน ไม่เห็นหน้าลูกสาวกับเมียเหมือนทุกวัน เขานั่งทานข้าวคนเดียวเงียบๆจนอิ่มแล้วจึงเดินขึ้นด้านบนไป“คิดถึงคุณจังเลย...” ข้อศอกเล็กกำลังจะถองมายังคนที่เดินเข้ามาสวมกอดจากทางด้านหลัง แต่เขาดันรู้ทันหลบไวไม่โดน เท้าที่กำลังจะถูกเธอเหยียบแล้วขยี้ก็ดันหลบทันอีก“ไม่ได้กินผมหรอก ฮ่าๆๆ” คชาหัวเราะอย่างผู้ชนะ แต่สิ่งที่น้ำหวานรู้สึกอยู่ตอนนี้ทำให้เธอไม่เล่นด้วย เธอหันหน้ามาแล้วทำท่าจะตบ แต่เธอไม่กล้า มือเรียวค้างอยู่กลางอากาศจากนั้นก็ปล่อยลงข้างลำตัว ใบหน้านิ่งเฉยคิ้วสวยขมวดเข้าหากันเล็กน้อย"ผมแค่แหย่เล่นเฉยๆ เป็นอะไร ทำไมต้องจริงจังขนาดนี้ด้วย"“อย่าเข้ามาแตะต้องตัวฉัน คุณมันสกปรก” โกรธเยอะกว่าที่คิดไว้อีกแฮะ!“เมียจ๋า อย่าหึงผัวสิ” ปกติไม่โกรธก็น่ากลัวอยู่แล้ว ตอนนี้โกรธหนักเลยจะทำยังไงดีนะ“ไม่ต้องมาใช้คำทุเรศๆแบบนี้กับฉันเลยนะ!” ผมมองไปที่หนูนิด แกกำลังนอนดูดนมขวดอย่างสบายใจ ลุกมาช่วยป๊าหน่อยลูก...“อย่าเสียงดังสิคุณเดี๋ยวคนข้างล่างได้ยินนะ”“กลับห้องของคุณไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ” จะไปได้ยังไง เมียยังไม่หายโกรธเลย“คุณหึงผมดีใจจัง” หน้าด้านเ
ตอนที่ 10 เล่าความหลัง / เฮียช้างเช้าวันรุ่งขึ้น ในขณะที่คชาแต่งตัวพร้อมจะออกไปทำงานแล้ว เขาเดินเข้ามาหาเมียและลูกสาวที่กำลังนอนเล่นกอดกันอยู่บนเตียงท่าทางอารมณ์ดี“แว่น...พรุ่งนี้วันหยุด คุณอยากออกไปไหนมั้ย ผมจะพาคุณไป”“ไม่ค่ะ” เธอไม่อยากไปไหน แต่เป็นเขาเองที่อยากพาเธอไป“ไปรีสอร์ตไอ้สิงห์กันมั้ย” ผมชวน“อยู่ที่ไหนคะ”“นครนายก อยู่หลังเขื่อนมีน้ำให้เล่นด้วยไปมั้ย”“คุณอยากให้ฉันไป...” น้ำหวานเลิกคิ้วถาม“ผมจะเอาเมียไปอวดคนที่โน่น” เมียสวยขนาดนี้ใครก็อยากอวด“เรื่องของเราฉันขอเวลา ฉันไม่ต้องการให้คุณเปิดเผยค่ะ” เรื่องนี้ฉันยังไม่พร้อมจริงๆ“ทำไมล่ะ”“ฉันเสียหาย” เข้ามาอยู่บ้านผู้ชายยังไม่ถึงอาทิตย์ คนอื่นจะคิดยังไง หน้าฉันไม่ได้ด้านเท่าเขานี่“ผมบอกคุณแล้วไงว่าผมยินดีรับผิดชอบคุณเสมอ” เรื่องนี้ฉันรู้แต่ฉันแค่แคร์สายตาของทุกคนในบ้านหลังนี้ อีกอย่างเขาจะดีแตกตอนไหนฉันก็ไม่รู้“ฉันยังไม่ไว้ใจคุณค่ะ ฉันขอแน่ใจก่อนว่าคุณจะไม่ออกลาย” ฉันพูดจริงๆ ฉันขอเวลาอีกหน่อยแล้วกัน“แว่น...” ผมรู้สึกเหมือนเวรกรรมกำลังตามผมอยู่ยังไงก็ไม่รู้“เอาตามนี้ค่ะ ถ้าคุณไม่ยอมรับเงื่อนไขของฉัน ฉันก็ไม่ไปกับคุณ
ตอนที่ 30 ท้อง / เฮียช้าง (จบ)1 ปีผ่านไปหนูนิดวัยสองขวบหน่อยๆ เกือบจะเข้าโรงเรียนได้แล้ว ป๊ะป๋ากับหม่ามี๊ของแกก็เลยตกลงกันว่าปล่อยให้มีอีกคน กว่าคนเล็กจะคลอด ลูกสาวคนโตอย่างหนูนิดก็คงเข้าโรงเรียนไปแล้ว และที่วางแผนแบบนี้ก็เพื่ออยากเลี้ยงลูกด้วยตัวเองและจะได้ไม่เหนื่อยจนเกินไป อีกอย่างคือจะได้มีเวลาให้ลูกเสมอกันด้วยในเช้าวันหนึ่ง เสียงอาเจียนดังขึ้นในห้องน้ำ หนูนิดกำลังนั่งเล่นตุ๊กตาอยู่บนเตียงรีบกระโดดลงจากเตียงวิ่งไปดู"มี๊เป็นอะไรคะ" เสียงใสๆเอ่ยถามหม่ามี๊ในขณะที่ประตูห้องน้ำค่อยๆถูกเปิดออก"มี๊เวียนหัวค่ะ" หนูนิดรีบวิ่งไปที่ห้องข้างๆ ป๊าเคยบอกว่าถ้ามี๊ไม่สบายต้องรีบมาบอกป๊าทันที เด็กน้อยจำขึ้นใจรีบวิ่งไปหาป๊ะป๋าแล้วเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นทันที"ป๊าขา...ป๊าขา""หนูนิดเป็นอะไรคะเรียกป๊าเสียงดังขนาดนี้" คชาหันมาหาลูกสาว เขากำลังแต่งตัวเตรียมที่จะออกไปทำงานเหมือนทุกวัน"มี๊คะ มี๊ไม่สบาย""เมื่อกี๊ป๊าออกมาจากห้องนั้น มี๊ยังดีๆอยู่เลย" คชาพูดกับลูกสาวเสร็จ ก็รีบเดินเร็วๆไปที่ห้องนอนของลูกสาว"แว่นเป็นอะไร" เห็นภรรยาสุดที่รักยังคงโก่งคออาเจียนอยู่ในห้องน้ำอยู่เลย"หวานเวียนหัวค่ะ ไ
ตอนที่ 29 แต่งงาน / เฮียช้าง2 เดือนต่อมา@งานแต่งลูกสาวกำนันเอี้ยงงานแต่งถูกจัดขึ้นที่บ้านของพ่อกำนัน บ้านของน้ำหวานที่ต่างจังหวัด แขกผู้มีเกียรติทยอยกันเดินทางเข้ามาในงาน ร่วมแสดงความยินดีรดน้ำสังข์ผูกข้อมืออวยพรให้แกเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวกันอย่างเนืองแน่น เนื่องจากพ่อของฝ่ายเจ้าสาวค่อนข้างมีหน้ามีตาทางสังคม งานที่จัดขึ้นจึงอลังการงานช้างหาที่เปรียบไม่ได้วันนี้หนูนิดใส่ชุดสีชมพูสวยกระโปรงฟูฟ่องถูกอุ้มอยู่บนแขนของคุณอาสิงหราชและคุณอามังกร ผลัดๆกันเลี้ยง ผลัดๆกันอุ้ม เพราะวันนี้เป็นวันสำคัญของป๊ะป๋ากับหม่ามี๊ของแกเจ้าบ่าวสวมชุดสูทสีขาวทั้งชุด ทรงผมถูกจัดแต่งโดยช่างทำผมมืออาชีพจากที่ดูหล่อเหลาอยู่แล้ว วันนี้คุณคชาหรือเฮียช้างดูหล่อเหลามากกว่าทุกวัน ใบหน้ายิ้มกริ่มมีความสุข วันที่เขารอคอยมาถึงสักที วันนี้เป็นวันที่เขาได้ครอบครองผู้หญิงจิตใจดีคนนี้ ด้วยพิธีแต่งงานและใบจดทะเบียนสมรสอย่างถูกต้องตามกฎหมายเจ้าสาวสวมชุดไทยลูกไม้สีขาวทั้งชุดเช่นกัน ถึงแม้ว่าใบหน้าของเธอจะมีแว่นสายตาใส่ไม่เคยถอดแต่แว่นสายตาที่เธอสวมใส่อยู่นี้ก็ไม่สามารถปิดบังความสวยของเธอได้เลย“ป๊า...มี๊” ช่างกล้องถ่ายภาพเก็บบ
ตอนที่ 28 กลัวลูกไม่รัก / เฮียช้างช่วงหัวค่ำ หลังจากกินข้าวเย็นพร้อมหน้าพร้อมตาครอบครัวกันเรียบร้อยแล้ว หนูนิดทำท่าง่วงนอน น้ำหวานจึงพาลูกไปนอนที่ห้องนอนของเธอ จนหนูนิดหลับไปแล้ว น้ำหวานเดินออกจากห้องมาตามสามีของเธอไปอาบน้ำ ในขณะที่คชากำลังจะเดินตามเมียเข้าห้องนอน“ไอ้ลูกเขย ยังไม่ได้แต่งงานกัน เอ็งออกมานอนกางมุ้งข้างนอกเลย” อาการหวงลูกสาวเริ่มกลับมาอีกครั้ง คิดว่าคุยกันรู้เรื่องแล้วซะอีก!“พ่อตาอย่าแกล้งผมน่า...ถ้าไม่ได้นอนกอดเมียผมนอนไม่หลับ” ลูกเขยก็ไม่เบาแกล้งพูดยั่วพ่อตาเข้าไปอีก ส่วนพ่อกำนันได้ยินสิ่งที่ลูกเขยพูดอยากจะให้มันลงไปนอนในใต้ถุนให้รู้แล้วรู้รอด“ไม่หลับก็เรื่องของเอ็ง”“ตาเฒ่า แกอยากจะนอนกางมุ้งข้างนอกด้วยคนมั้ยล่ะ จะเข้ามั้ยห้องน่ะ ถ้าไม่เข้าจะล๊อคประตูแล้วนะ” แม่แววได้ยินทนไม่ได้ จึงออกมาช่วยลูกเขยพูด เป็นถึงกำนันทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่เอาเสียเลย แกล้งกันไปแกล้งกันมาอยู่ได้ ไอ้ลูกเขยก็ไม่เบา...“แม่ก็...ฝากไว้ก่อนเถอะเอ็ง”“ไม่รับฝากครับ”พ่อกำนันรีบเดินเข้าห้องนอนไป ก่อนที่แม่แววจะปิดประตูแล้วล๊อค“คุณช้าง...นั่นมันพ่อหวานนะ จะยอมแกหน่อยไม่ได้หรือไง” ถึงเธอจะรู้ว่าสาม
ตอนที่ 27 หลานข้า / เฮียช้างคุยกันอยู่สักครู่หนูนิดที่นอนดูดนมอยู่บนตักพ่อกำนันก็หลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ หันมาอีกที...หลับไปซะแล้ว"กินข้าวเช้ากันมาหรือยังลูก ในครัวมีกับข้าวพาพ่อหนุ่มไปกินข้าวกินปลากันก่อนไป เดี๋ยวค่อยมานั่งคุยกันใหม่" แม่แววเอ่ยบอกลูกสาวของท่านให้ชวนกันไปหาข้าวกินก่อน"ค่ะแม่""หลานตากำนันหลับแล้วนะ ฝากดูด้วยนะครับ" คชาแกล้งพูดบอกว่าเป็นหลานตา แล้วจึงลุกขึ้นเดินตามเมียเข้าห้องครัวไป"โธ่...หลานตา หลับไปซะแล้ว" กำนันเอี้ยงมองหลานสาวตัวเล็กบนตัก จุกนมยังคาปากอยู่เลย..."พ่อ...เอาหมอนมั้ย ยัยหนูจะได้นอนสบายๆ" แม่แววเอ่ยถามสามีของท่าน กลัวว่าจะเมื่อย"ข้าอยากให้ยัยหนูนอนอยู่แบบนี้ แม่...ถ้าเราจะมีหลานหน้าตาน่ารักแบบนี้สักคนสองคน แม่จะว่ายังไง" พ่อกำนันกระซิบกระซาบถามเมีย"เฮ่อ...ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ นี่ขนาดไม่ใช่หลานแท้ๆ ยังหลงเด็กได้มากขนาดนี้ ถ้าเป็นหลานแท้ๆ สงสัยตำแหน่งกำนันหลุดแน่ๆ" คงขับรถเข้ากรุงเทพฯทางเป็นเทือกงานการไม่ต้องทำแล้ว"ลูกสาวเราชอบพ่อยัยหนูนี่ แม่แววจะว่ายังไง""ลูกรักใครฉันก็รักด้วย""อือ..." พยักหน้าเห็นด้วย แล้วมองหน้าหลานสาวบนตักต่อ สองคนตายา
ตอนที่ 26 พ่อตากับลูกเขย / เฮียช้าง"แว่น!..." คชาอั้นฉี่มาได้สักพักแล้ว กะว่ามาถึงบ้านจะได้ปลดปล่อย แต่พอมาถึงกลับมีเรื่องซะก่อน ทำได้แค่สะกิดบอกเมียแต่ดูเหมือนว่าเธอจะสนใจพ่อของเธอมากกว่า จนลืมไปว่าสามีของเธอปวดฉี่จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว“ไอ้หน้าขาวนี่ผัวเอ็งรึ” พ่อกำนันถามลูกสาวในขณะที่กำลังนอนดมยาดมอยู่“ค่ะ” คำตอบของลูกสาวทำให้พ่อกำนันสูดยาดมหนักขึ้นไปอีก สีหน้าดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่“แล้วยัยหนูหน้าตาจิ้มลิ้มนี่ล่ะ”“ลูกหวานเองค่ะ” น้ำหวานเลือกที่จะตอบแบบนี้เพราะเธอรักหนูนิดเหมือนลูกแท้ๆ เธอเลี้ยงของเธอทุกวันตั้งแต่ยังเดินไม่ได้เลยด้วยซ้ำ“ไม่จริงเอ็งอย่ามาโกหกพ่อ เอ็งกลับไปครั้งนั้น ตอนนั้นเอ็งยังไม่ได้ท้องเลย”“ลูกคุณช้างค่ะพ่อ” น้ำหวานพาหนูนิดนั่งลงอยู่บนหน้าตักของเธอแล้วกอดหนูนิดเอาไว้“เอ็งมีลูกติดเหรอไอ้หน้าขาว” หันไปถามคนที่ตอนนี้มีสีหน้าไม่ค่อยดีนัก แต่ที่เป็นแบบนี้เพราะปวดฉี่ต่างหากไม่ได้กลัว“ครับ ลูกผมเองครับ” รับคำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“ดื่มน้ำดื่มท่ากันก่อนลูก” แม่แววเดินเอาน้ำเย็นๆมาส่งให้ลูกสาวและลูกเขยคนละขวดพร้อมกับแก้วอีกคนละหนึ่งใบ“ขอบคุณครับคุณแม่”
ตอนที่ 25 พาเมียกลับบ้าน / เฮียช้าง6 เดือนผ่านไปตอนนี้หนูนิดอายุขวบกว่าๆแล้ว เดินเก่งและพูดเก่งมากแถมแกยังทวงกินอยู่บ่อยๆ"หม่ำๆนมๆ" หนูนิดเดินมาสะกิดหม่ามี๊ของแกขอนมดื่ม ซึ่งตอนนี้น้ำหวานเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ เธอกำลังนั่งหวีผมแต่งตัวอยู่ที่โต๊ะกระจกบานใหญ่"บอกป๊ะป๋าสิคะ มี๊ยังหวีผมไม่เสร็จเลย" น้ำหวานบอกลูกสาวตัวเล็กของเธอที่กำลังอ้อนขอดื่มนมท่าทางน่าสงสาร"ป๊า...งาน" เสียงเล็กๆเอ่ยบอก ถึงจะฟังไม่ค่อยชัดนักแต่ก็พอเข้าใจได้ น้ำหวานหันไปก็เห็นว่าเขานั่งทำงานอยู่จริงๆ"มาค่ะมี๊ชงให้ เด็กดีไปนอนรอบนที่นอนเลยค่ะ" น้ำหวานลุกขึ้นแล้วเดินไปชงนมให้ลูกสาวของเธอ"ได้นมแล้ว เป็นเด็กดีต้องทำยังไงก่อนคะ""ค่า..." หนูนิดลุกขึ้นมานั่งอยู่บนที่นอนนุ่มๆพนมมือเล็กๆไหว้อย่างสวยงามแล้วรับเอาขวดนมไปนอนดูดท่าทางสบายใจน้ำหวานหยิบหนังสือนิทาน อ่านให้ลูกฟังเบาๆ ไม่นานหนูนิดก็หลับคาขวดนมไปในขณะที่คชายังคงนั่งทำงานของขาอยู่นั้น น้ำหวานเดินเข้ามาสวมกอดสามีของเธอจากทางด้านหลังอย่างออดอ้อน ฟอด!“เฮียช้างขา...อาทิตย์หน้าหวานขอลากลับบ้านสักหนึ่งอาทิตย์ได้มั้ยคะ” ตั้งแต่ที่เธอมาทำงานอยู่กับเขาเธอยังไม่ได้กลับบ้านเล
ตอนที่ 24 ปากหนัก / เฮียช้าง@เฮียธรณ์&แอมรถเก๋งขับเข้ามาจอดที่ห้องพักหลังที่ได้จองเอาไว้เมื่อช่วงสายๆของวัน"ไหวมั้ยคุณ" ธรณ์ถามขึ้นเมื่อทั้งสองพากันเดินเข้ามาได้หน่อยหรือจะเรียกว่าหิ้วปีกก็ยังได้"ไม่ต้องมาจับ ฉันเดินเองได้" จะพูดอะไรหัดดูสภาพของตัวเองตอนนี้หน่อยก็ดีนะ"นั่นไง ดีหน้าไม่ทิ่ม" พอธรณ์แกล้งปล่อยมือเท่านั้นแหละ คนเมามากก็เซหน้าแทบทิ่มดีที่เขารับทัน"ห้องฉัน ห้องไหนเนี่ย" ในขณะที่คนเมามากกำลังบ่นพึมพำกับตัวเองอยู่นั้น ก็มีพนักงานของทางรีสอร์ตเดินเข้ามาหา ซึ่งธรณ์เองก็กำลังมองหาอยู่พอดี"คุณลูกค้าครับ""ครับ""ทางเราต้องขออภัยด้วยนะครับ คือห้องที่จองไว้ท่อน้ำแตกตอนนี้เลอะเทอะไปหมดเลยครับ""สองห้องเลยเหรอ""ห้องเดียวครับ""แล้วห้องอื่นล่ะ""เต็มหมดเลยครับ นอนด้วยกันได้มั้ยครับ""ถ้างั้นก็เอาตามนี้แหละ""ขอบคุณนะครับ" ธรณ์พยักหน้าให้พนักงานเด็กหนุ่มตรงหน้า ประมาณว่าไปได้แล้ว!!@เหตุการณ์เมื่อช่วงกลางวันที่ผ่านมา ในขณะที่แอมเผลอ"นี่! นายน่ะมานี่สิ" ธรณ์กวักมือเรียกเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่เดินผ่านมา เห็นว่าใส่เสื้อของทางรีสอร์ต จึงเข้าใจได้ทันทีว่าคงเป็นพนักงานของทางรีสอร์ตแห่งนี
ตอนที่ 23 ร้องเพลงจีบสาว / เฮียช้างในขณะที่ทุกคนกำลังกินดื่มกันตามปกติ ธรณ์เองก็แอบนั่งมองหน้าหญิงสาวคนที่เขาพามาด้วยอยู่บ่อยครั้ง พลางคิดในใจว่า...วันนี้จูบเธอไปตั้งหลายครั้งเธอจะโกรธหรือเปล่านะส่วนแอมเธอรู้สึกเกลียดขี้หน้าตานี่มาตั้งแต่ไหนแต่ไร แต่วันนี้เขากลับทำให้หัวใจของเธอสั่นเอาดื้อๆ แต่ความไม่ชัดเจนของเขาที่ไม่แม้แต่จะเอ่ยปากพูดอะไรเลย มีแค่การกระทำอย่างเดียวเท่านั้น ทำให้แอมทำตัวไม่ถูกเธอไม่รู้ว่าตกลงเขารู้สึกยังไงกับเธอกันแน่ แค่อยากได้หรือว่าจริงจังเมื่อเริ่มดึกทุกคนเมากำลังได้ที่ มังกรเจ้าของบ้านและเจ้าของฟาร์มเดินถือกีต้าร์ตัวใหญ่เข้ามาในวงเหล้าแล้วเริ่มบรรเลงเพลงที่ตัวเองชอบเสียงปรบมือดังขึ้นเมื่อเพลงแรกจบลงไป"ไอ้น้อง ขอเฮียดีดบ้าง" ธรณ์กระดิกนิ้วขอยืมกีต้าร์มาดีดบ้าง...วันนี้ไม่ได้ตัวได้ใจกลับไปก็ยังดี"เฮียจะดีดจริงๆเหรอครับ""ทำไม...กูจะดีดจีบสาวแถวนี้สักหน่อย" ความสามารถเรื่องดนตรี ธรณ์ไม่เป็นสองรองใคร เพราะความชอบส่วนตัวนอกจากจะชอบดื่มแล้ว ดนตรีก็เป็นอีกหนึ่งอย่างที่ทำให้เขากลายมาเป็นเจ้าของผับหรู ไม่คิดว่าความชอบส่วนตัวของตัวเองจะสามารถทำรายได้ให้เขาได้มากมายข
ตอนที่ 22 ฟาร์มนม / เฮียช้าง@มังกรฟาร์มรถเก๋งสีดำคันใหญ่ขับเข้ามาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่ของเจ้าของฟาร์มโคนมในช่วงสายๆของวันหยุด"ที่นี่เหรอคะ ฟาร์มโคนมของเฮียกร" น้ำหวานอุ้มหนูนิดเตรียมที่จะพาลงจากรถ"ไปเรียกมันเฮียทำไม""เอ้า! คุณนี่ประสาท เขาอายุมากกว่าหวานเกือบสิบปี จะให้เรียกไอ้หรือไง""เรียกชื่อเฉยๆก็ได้ คุณเป็นพี่สะใภ้มันนะ""ไม่ได้ค่ะ น่าเกลียดตายเลย ถ้าคุณไม่ชอบให้หวานเรียกเขาแบบนั้น เรียกคุณเหมือนเดิมก็ได้ค่ะ""อยากเรียกอะไรก็เรียก" พักนี้งอนเก่ง!"เฮียช้างคะ คุณโตแล้วนะคะ ชอบทำตัวเป็นเด็กขี้หวงไม่เข้าท่า""ก็หวงจริงๆนั่นแหละ ได้ยินแล้วหงุดหงิดยังไงก็ไม่รู้" ทั้งหมดพากันลงจากรถ"ความเวอร์วังของคุณ เบาลงหน่อยก็ดีนะคะ" โดนเมียดุหันไปคุยกับลูกดีกว่า"ยัยหนูถึงแล้วนะคะลูก ไปดูวัวกันมั้ยคะป๊าพาไป" หนูนิดยิ้มดีใจใหญ่แกคงรู้สึกเหมือนได้มาเที่ยว"หวานอยากไปค่ะ""เฮียถามลูก...""คุณช้าง...พูดแบบนี้หวานงอนจริงๆด้วย" ยังไม่ทันได้งอน มังกรก็ส่งเสียงมาซะก่อน"เฮีย! สวัสดีครับ น้ำหวานสวัสดีครับ" มังกรน้องชายคนเล็กสุด เดินออกมาต้อนรับที่หน้าบ้าน"สวัสดีค่ะ" ทักทายกันตามมารยาทก็พากันเดินเข้