บทที่ 1

แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องนอนผ่านทะลุผ้าม่านสีขาวสะอาดตา สาดส่องเข้ามาปลุกหญิงสาวให้ตื่นจากการนอนหลับ 'กนกรดา' หญิงสาวผู้มีใบหน้ารูปไข่ และดวงตาใสกลมโต หญิงสาวตื่นแต่เช้าตรู่เป็นกิจวัตรประจำวันของหญิงสาว เธอก้าวเดินลงมาชั้นล่างของตึกนี้ เพื่อจัดเตรียมความพร้อมในการเปิดร้านคาเฟ่ของเธอ

'RADA CAFE' ร้านคาเฟ่ขนาดเล็กของหญิงสาว ถึงจะเป็นร้านเล็กๆ แต่หญิงสาวมีความสุขกับการได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักและทำให้เธอลืมตาอ้าปากหาเลี้ยงแม่เธอที่อยู่ต่างจังหวัดได้

กริ่งง

"สวัสดีค่ะ"เสียงกริ่งประตูดังขึ้น รดาหันไปมองทางประตูและกล่าวสวัสดีผู้มาเยือน

"อ้าว เคท" กนกรดาเอ่ยทักทายเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงสดใส

แคทเธอรีน หรือ เคท เพื่อนรักของเธอด้วยน้ำเสียงดีใจ เคทเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของรดา ถึงแม้ฐานะจะต่างกันราวฟ้ากับเหว แต่เคทไม่เคยสนใจว่ารดาจะร่ำรวยหรือยากดีมีจน สองสาวคบกันมาด้วยความจริงใจและความบริสุทธิ์ใจต่อกัน เคทคอยช่วยเหลือรดามาตลอดโดยไม่หวังผลตอบแทนอะไร

"ไงจ๊ะ คนสวยยย"

แคทเธอรีนทักทายรดา แล้วเดินไปสวมกอดเพื่อนรักด้วยความคิดถึง

"หายหน้าหายตาเลยนะช่วงนี้ คิดถึงกันบ้างไหมเนี่ย" เคทเอ่ยด้วยน้ำเสียงงอนง้อเพื่อนสาวทีเล่นทีจริง

"คิดถึงสิเคท แต่ช่วงนี้ฉันยุ่งนะสิ มีคิวทำเค้กวันเกิดเต็มเลย"

"คิดถึงเธอนะ ออกไปเปิดหูเปิดตากับเพื่อนบ้างสิ อายุแค่นี้จะทำงานหนักอะไรขนาดนี้ เธอก็รู้ถ้าเดือดร้อนก็แค่บอกฉันสิ ฉันช่วยเธอได้ตลอดนะ"

"ฉันรู้ แต่ฉันเกรงใจนะเคท เธอช่วยฉันมาตลอดแล้วนะ"

กนกรดาเอ่ยขึ้น นึกถึงช่วงเวลาที่ยากลำบากของเธอ เธอเป็นเด็กต่างจังหวัด มาเรียนในเมืองใหญ่ไม่รู้จักใครสักคน เพราะเธอต้องทำงานพาร์ทไทม์เพื่อจ่ายค่าหอ ค่าเล่าเรียนของตัวเอง รดาจึงไม่มีสังคมเหมือนคนอื่นเขา แต่เพราะความดีและน่ารักสดใสของเธอ ทำให้เคทอยากเป็นเพื่อนกับรดา เคทเรียนห้องเดียวกับรดาตั้งแต่ปี1 แต่กว่าจะได้มาเป็นเพื่อนกันก็ขึ้นปี2แล้ว เพราะรดาไม่ค่อยสุงสิงหรือไปไหนมาไหนกับใคร เลิกเรียนเธอก็ต้องรีบไปทำงานต่อ แต่รดาก็ไม่เคยเย่อหยิ่ง หากมีคนเข้ามาทักทายพูดคุยกับเธอ

แคทเธอรีน สาวร่างบางหน้าตาคมเข้ม เธอเบื่อความจอมปลอมของสังคม เบื่อผู้คนที่เอาแต่ใส่หน้ากากใส่กัน ผู้คนเข้าหาเคทก็เพราะครอบครัวของเธอร่ำรวย ไม่มีใครที่จริงใจกับเธอเลยสักคนยกเว้นรดา รดาเป็นเด็กสาวที่จิตใจดี ขยัน ไม่เคยคิดจะเข้าหาเธอเพราะเงิน มีแต่เคทที่เข้าหารดาเองเพราะอยากเป็นเพื่อนกับเธอจริงๆ

ช่วงแรกรดาเกรงใจและอึดอัดมากที่เคทมาสนิทกับเธอจนทำให้คนรอบข้างอิจฉาเธอ แต่เคทคอยบอกเพื่อนรักตลอดให้เลิกสนใจคนพวกนั้น ตลอดเวลาที่ผ่านมาเคทรับรู้ปัญหาที่บ้านของรดาและคอยช่วยเหลือตลอด จนรดาไม่รู้จะตอบแทนบุญคุณเธอยังไงหมด

"ไม่ต้องมาเกรงใจกันเลยนะ ฉันทนเห็นเธอลำบากไม่ได้" เคทเอ่ยแล้วทำหน้าเศร้า

"โอเคจ้ะๆ ไว้ถ้าฉันเดือดร้อนเมื่อไหร่ ฉันจะรีบบอกนะเพื่อนรัก"

"ดีมากค่าา"

"แล้ววันนี้เธอมาได้ไง ไม่มีถ่ายแบบหรอจ้ะ"

"ไม่มีจ้า จะมาชวนเธอไปเที่ยวคืนนี้ ไปดริ้งกันน้าาา"

"ฉันปิดร้านไม่เป็นเวลานะ คนเงียบถึงจะปิดร้าน"

"ไม่เป็นไรเลย ฉันรอได้ ฉันจะอยู่ช่วยเธอทั้งวันเลยวันนี้"

"ไม่เป็นไรเคท เธออยู่กับฉันทั้งวัน ร้านฉันเเตกแน่ แฟนคลับเธอคงตามมากันแน่ๆ" รดาพูดติดตลก

"แต่ฉันอยากอยู่ด้วยนิ วันนี้ฉันว่างอ่าา"

"งั้นก็ได้ แต่เธอต้องใส่แมสไว้นะ ฉันกลัวลูกค้าฉันจะแตกตื่น" รดายิ้มอ่อนให้เพื่อนรัก

"ได้สิจ้ะเพื่อน ไม่มีปัญหาเลย"

"โอเคจ้ะ งั้นเตรียมของเปิดร้านกันเถอะจ้ะ" รดาพูดพร้อมกับหยิบแมสให้เคทแล้วยิ้มให้เพื่อนรัก

"ลุยยย" เคทเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางสดใส แล้วช่วยรดาหยิบจับเตรียมอุปกรณ์ รดาให้เคทอยู่หลังเคาท์เตอร์ ส่วนรดาก็ทำทั้งในเคาท์เตอร์และเสริฟลูกค้าด้วย รดาไม่อยากให้เพื่อนรักของเธอหนื่อยมากจนเกินไป

ช่วงบ่ายลูกค้าเข้ามาใช้บริการกันไม่ขาดสาย ถึงจะเป็นร้านเล็กๆ แต่เพราะความน่ารักเป็นกันเองของแม่ค้าสาวสวยจึงทำให้ลูกค้าติดใจกันเป็นแถว

ร้านของรดาอยู่ใกล้มหาวิทยาลัย ธนาคาร และอพาร์ทเม้นท์ ร้านของเธอจึงเป็นที่รู้จักทั้งวัยรุ่นวัยทำงาน เด็กเล็กก็ต่างพากันรู้จักร้านของเธอ ส่วนหนุ่มๆที่แวะมาขายขนมจีบให้รดาก็เยอะ แต่หญิงสาวไม่สนใจเพราะเธออยากโฟกัสกับงานของเธอตอนนี้มากกว่า

เวลาผ่านไปตะวันเริ่มลับฟ้าแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่ม รดาและเคทกำลังเก็บกวาดร้าน เนื่องจากลูกค้าไม่มีแล้ว

"เห้ออออ เหนื่อยจัง ลูกค้าเยอะมาก" เคทเอ่ยขึ้น พร้อมกับหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟา

"ขึ้นไปอาบน้ำบนห้องก่อนก็ได้นะ" รดาพูดพร้อมกับล้างแก้วล้างจานที่เคาน์เตอร์

"ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวรอเก็บเสร็จค่อยขึ้นไปพร้อมกัน ฉันไม่อยากให้เธอเก็บคนเดียว"

"ฉันเหลือแค่ล้างแก้วก็เสร็จแล้ว"

"งั้นรอให้เสร็จก่อนค่อยขึ้นไปพร้อมกัน"

"จ้ะๆ"

"งั้นเดี๋ยวฉันโทรให้คนจองโต๊ะให้ก่อนดีกว่า" เคทพูดจบก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาใครบางคน

'สวัสดีครับคุณหนู' ปลายสายเอ่ยขึ้น

"เดฟ พี่ชายฉันกลับมาหรือยัง"

'นายท่านลงเครื่องแล้วครับ กำลังไปเพ้นท์เฮาส์ครับ'

"โอเค ฝากบอกพี่ชายจองโซนวีไอพีให้หน่อย ฉันไปกับเพื่อนสองคน แล้วถ้าไม่จองให้ ฉันจะไปผับอื่น" เคทเอ่ยกับปลายสายอย่างเอาแต่ใจตามสไตล์ของเธอ

'เอิ่มมม ได้ครับคุณหนู'

"สี่ทุ่มถึง แค่นี้นะ"

'ครับคุณหนู' เคทวางสายทันที

"เสร็จแล้วจ้ะ ไปอาบน้ำแต่งตัวกัน" หลังจากเคทวางสาย รดาก็ล้างแก้วล้างจานเสร็จพอดี เธอเดินไปล็อคประตูหน้าร้านและสลับป้ายร้านเป็น close

ทั้งสองสาวขึ้นมาชั้นสองของร้าน ห้องของรดาเป็นห้องนอนขนาดกลาง ตกแต่งด้วยสไตล์มินิมอลโทนขาวสะอาดตา ถึงจะเป็นห้องขนาดกลางแต่รดาก็จัดสรรห้องให้เป็นระเบียบและมีพื้นที่ใช้สอยได้อย่างลงตัว

กนกรดาให้แคทเธอรีนเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายก่อน เนื่องจากเเคทเธอรีนมานอนค้างอ้างแรมกับรดาบ่อยๆ เธอจึงมีเสื้อผ้าและของใช้ทิ้งไว้ที่บ้านรดาอยู่บ้าง รดาซาบซึ้งใจกับความเรียบง่ายของเพื่อนรักเธอเหลือเกิน เเคทเธอรีนไม่เคยรังเกียจคนจนอย่างเธอเลยสักครั้ง