หลังจากส่งแคทเธอรีนเสร็จ กนกรดายืนมองตามเพื่อนรักอยู่ชั่วครู่ รถสปอร์ตคันหรูสีดำเงาก็ขับมาจากไหนไม่รู้มาจอดข้างๆหญิงสาวตามมาเสียงทุ้มมีเสน่ห์
"ขึ้นรถ" เสียงทุ้มของควินตันเอ่ยขึ้น
"ค่ะ" กนกรดาตอบสั้นๆ
ควินตันเปิดกระจกลงแล้วเอ่ยกับร่างบางด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ รดาเดินขึ้นรถไม่พูดอะไรต่อ รถสปอร์ตคันหรูก็ค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากผับของควินตันทันที
"ให้ส่งที่ไหน" ขับมาได้ชั่วครู่ควินตันก็เอ่ยถามรดา แต่สายตายังคงจับจ้องไปที่ถนนข้างหน้า
"ส่งที่ร้าน RADA CAFE ค่ะ อยู่แถวหน้ามหาลัยค่ะ" รดาตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา การที่เธอมากับควินตันแบบนี้มันทำให้เธออึดอัดและทำตัวไม่ถูก ชายหนุ่มที่อาสามาส่งเธอช่างเป็นคนที่คาดเดายากเหลือเกิน
"ร้านเธอหรอ" ควินตันเอ่ยถามเสียงเรียบ
"อ้อ ใช่ค่ะ" รดาตอบอย่างสดใส
"ทำเอง?"
"ทำเองทุกอย่างเลยค่ะ กาแฟ ขนมหวาน เค้ก เบเกอรี่ ถ้าพี่ชอบของหวาน พี่ลองไปชิมได้นะคะ"
รดาพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงและภูมิใจ ชวนเชิญตามประสาแม่ค้า
"ถ้าว่างเดี๋ยวจะไป ชิม.."
ชายหนุ่มเน้นคำว่าชิม ให้หญิงสาวเข้าใจความหมาย ดูจากการแต่งตัวของเธอแล้ว เธอก็คงไม่ใช่ผู้หญิงที่ได้ยากแน่นอน เขาถูกใจในความสวยสดของรดาและเขาอยากได้
แต่หญิงสาวกลับไม่เข้าใจว่าเขาต้องการอะไร รดาหันมายิ้มสดใสให้เขาแทน
"นี่ค่ะ ร้านนี้ ถึงแล้วค่ะ" รดาไม่ได้สนใจกับคำพูดชายหนุ่มเท่าไรเพราะเธอไม่ได้คิดว่าคนหล่อรวยขนาดนี้จะมาสนใจอะไรในตัวเธอ และคิดว่าที่ชายหนุ่มมาส่งก็เพราะเธอเป็นเพื่อนรักของน้องสาวเขาแค่นั้น
"จอดหน้าร้านได้เลยค่ะ"
"อือ"
"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"
รดากล่าวลาพร้อมยกมือไหว้พี่ชายของเพื่อนรัก เก็บกระเป๋าเตรียมจะลงจากรถ
"ขอเข้าห้องน้ำหน่อยได้ไหม" ควินตันเอ่ยถามรดาด้วยสีหน้าเรียบเฉย
"คือ..ห้องน้ำร้านมันเล็กนะคะ กลัวพี่จะไม่สะดวก" รดาตอบกลับอย่างตรงไปตรงมา
"ไม่เป็นไร เข้าได้"
รดาชั่งใจคิดอยู่ชั่วขณะ เธอคิดว่าชายหนุ่มอาจจะอยากเข้าห้องน้ำจริงๆ เพราะเธอก็ได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากตัวของชายหนุ่ม และเธอก็ยังไม่เห็นชายหนุ่มได้เข้าห้องน้ำเลยตั้งแต่อยู่ผับแล้ว
"เข้าแปปเดียว เพนท์เฮ้าส์ฉันอีกไกล" ควินตันย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
"งั้นก็ได้ค่ะ"
ชายหนุ่มหาที่จอดรถหน้าร้านหญิงสาว รดาเดินลงจากรถมาก่อนแล้วรีบไปไขกุญแจเปิดประตูให้ชายหนุ่ม หลังจากจอดรถเสร็จชายหนุ่มก็เดินเข้าร้านมาด้วยท่าทางนิ่งๆ สองมือล้วงกระเป๋า
"ห้องน้ำอยู่ทางนี้ค่ะ"
รดาบอกควินตันที่เข้ามาก็เอาแต่มองสำรวจร้านเล็กๆของเธอ ควินตันพยักหน้ารับรู้แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป รดาอาศัยจังหวะตอนชายหนุ่มเข้าห้องน้ำ เดินไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่ไว้
ควินตันใช้เวลาไม่นานก็ออกมาจากห้องน้ำ ควินตันมองไปที่ร่างบางเธอนั่งกดโทรศัพท์อยู่ และบนตัวเธอก็มีเสื้อคลุมอยู่ ชายหนุ่มจึงคบคิดในใจ
'ใส่ทำไมวะ เดี๋ยวก็ถอด'
รดาเห็นชายหนุ่มออกมาจากห้องน้ำ เธอที่นั่งอยู่บนโซฟามือกดพิมพ์หาเพื่อนรัก พิมพ์ข้อความทิ้งไว้ว่าเธอถึงบ้านแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วง พิมพ์เสร็จเธอก็วางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ
"กลับเลยไหมคะ เดี๋ยวดาเดินออกไปส่ง"
"ยัง"
"พี่เอาอะไรอีกไหมคะหรืออยากดื่มอะไรไหม"
"เอา" ควินตันเว้นช่วงซักนิดเพื่อดูปฏิกิริยาของรดา ก่อนจะพูดต่อ
“เอาเธอ!”
"เอาเธอ.." ควินตันเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบเฉย สายตาจ้องร่างบางตาไม่กระพริบ"หะ"รดาตกใจกับคำพูดของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า แต่พอจะเข้าใจความหมายของชายหนุ่ม"พะ..พี่พูดอะไรคะ"เธอไม่คิดว่าผู้ชายที่หน้าตาดีและดูสุขุมคนนี้จะเป็นคนแบบนี้"นี่เธอไม่เข้าใจจริงๆหรือแกล้งไม่เข้าใจ" ควินตันยังคงเอ่ยถามอย่างนิ่งเรียบ นานๆทีจะเจอผู้หญิงที่ถูกใจแต่เธอกลับเล่นตัวใส่เขา"รดาไม่เข้าใจค่ะ" รดาตอบกลับไปตามความจริงชายหนุ่มถอนหายใจ แล้วก้าวเดินมาใกล้ๆร่างบาง ร่างบางถอยหลังไปเล็กน้อย เธอเริ่มกลัวชายหนุ่มตรงหน้าเธอ เธอไม่อยากมีแฟนก็เพราะแบบนี้แหละ พวกผู้ชายเป็นแบบนี้เหมือนกันหมดคิดแต่เรื่องบนเตียง"เธอดูไม่ออกจริงๆหรอว่าที่ฉันมาส่งเพื่ออะไร""ไม่ค่ะ พี่ต้องการอะไรคะ รดาแค่คิดว่าพี่มาส่งในฐานะพี่ชายของเพื่อน" รดาเริ่มตอบชายหนุ่มเสียงแข็งกร้าว"ฉันไม่ได้มองเธอในฐานะน้องสาวเพื่อนหรอกนะ" ควินตันเอ่ย สายตายังคงจับจ้องที่แม่กระต่ายตื่นตูมน้อยไม่กระพริบ"งั้นรดาก็คงมองพี่ผิดไป เชิญกลับได้แล้วค่ะ" รดาตอบกลับทำเป็นใจดีสู้เสือ"กล้ามากนะที่ไล่ฉัน" ควินตันกัดฟันกรอด เขาต้องข่มอารมณ์ไว้ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้
ชายหนุ่มไม่พูดอะไรกับร่างบางต่อ เขาเดินออกไปจากร้านเงียบๆ ตรงไปที่รถสปอร์ตคันหรูของตน ขับออกไปด้วยความเร็ว เสียงรถสปอร์ตดังกระหึ่มไปทั่วท้องถนนควินตันขับรถมาอย่างรวดเร็ว ไม่นานชายหนุ่มก็มาถึงคฤหาสน์ของแทนไทที่อยู่ใจกลางเมืองกรุง“เป็นอะไรวะ ดูหงุดหงิดนะมึง” แทนไทเอ่ยถามทันทีที่ควินตันเดินเข้ามาในห้องทำงานของเขาด้วยท่าทางหงุดหงิด“เจอไม่ฟิตมาหรอไงวะ หรือกำลังจะเอาแล้วกูโทรไปขัด” แทนไทแซวเพื่อนรัก พลางยกยิ้มมุมปาก“พูดมากนะมึง” ควินตันสวนกลับแล้วเดินไปนั่งลงตรงโซฟา“สรุป คืบหน้าหรือยัง” ควินตันเปลี่ยนเรื่องทันที“กูพอจะรู้ตัวคนที่จัดฉาก กลั่นแกล้งโรงแรมของเราแล้วละ กูเลยจะถามมึงว่ามึงจะเอาไง” แทนไทเข้าสู่โหมดจริงจังทันที“ใครวะ” ควินตันเอ่ยถาม“เสี่ยสุชาติ”“เหอะ ไอ้แก่นี้มันก็ยังใช้วิธีสกปรกๆอยู่อีกหรอวะ ตามแกล้งกูเรื่องเล็กๆน้อยๆมาตลอด แต่ก็ไม่สำเร็จสักรอบ” ควินตันเเค่นหัวเราะเบาะๆ พลางเอ่ยเยาะเย้ยหมารอบกัดเสี่ยสุชาติเป็นเจ้าของคาสิโนขนาดกลางในเมืองกรุง ซึ่งมันเทียบกับเขาไม่ติดอยู่แล้ว ตั้งแต่ควินตันเปิดคาสิโนมาก็ทำให้ลูกค้าแห่เข้ามาใช้บริการคาสิโนของควินตันเป็นจำนวนมาก ลูกค้าของเสี
หลักจากคุยรายละเอียดกับเเคทเธอรีนอยู่สักพัก เธอจึงได้รู้ว่าอาทิตย์หน้าเธอต้องไปมัลดีฟส์ สถานที่ในฝันของใครหลายๆคน น้ำทะเลสีฟ้าครามและท้องฟ้าสีเข้ากัน ไหนจะบรรยากาศและทัศนัียภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจไปด้วยน้ำทะเลและทรายสีขาวสะอาดตา ใครจะไม่อยากไปท่องเที่ยวที่แห่งนี้กันบ้างละรดาขอตัววางสายจากแคทเธอรีนก่อน เพราะเธอต้องเร่งทำเค้กให้เสร็จก่อนเวลานัด เผื่อลูกค้าของเธอจะเข้ามารับก่อนเวลาที่นัดกันไว้แคทเธอรีนชวนรดาไปวันเกิดซึ่งแน่นอนว่าพี่ชายของแคทเธอรีนก็ต้องไปด้วยอย่างแน่นอน เธอจะทำตัวยังไงดีถ้าหากเจอหน้าเขา รดาครุ่นคิดอยู่ในใจ แต่ในเวลาต่อมาเธอก็ต้องสะบัดหัวไล่ความคิดพวกนี้ออกไปแล้วหันมาสนใจเค้กตรงหน้าต่อ17:45กริ่งง"สวัสดีค้าบบน้าดา" เสียงกริ่งหน้าประตูร้านดังขึ้นพร้อมเสียงทักทายเจื้อยแจ้วของเด็กชายตัวน้อยวัยเจ็ดขวบ เด็กชายเปิดประตูร้านเข้ามาด้วยท่าทางสดใส เดินเข้ามาในร้านของรดาพร้อมกับคนข้างๆที่เป็นพ่อ จับมือเดินกันมาอย่างคุ้นชินกับที่นี้"สวัสดีจ้ะภาคิน สวัสดีค่ะพี่กวิน" รดาเอ่ยทักทายเด็กชายตัวน้อยกับพ่อของเด็กชายกวิน เป็นเจ้าของบริษัทใหญ่เกี่ยวกับอาหารและเครื่องดื่มและยังเป็นลูกค้าประ
มัลดีฟส์@เลอแคสเซียสโฮเทล (โรงแรมในเครือแคสเซียส)เเคทเธอรีนและกนกรดามาถึงที่หมายด้วยเครื่องบินส่วนตัวของครอบครัวเคท เคทส่งคนรถไปรับเพื่อนรักแต่เช้าเพื่อมาขึ้นเครื่องบินส่วนตัว รดาไม่อยากปิดร้านหลายวัน เธอจึงจ้างหญิงสาวที่ชื่อแก้ว คนสนิทที่ไว้ใจได้เฝ้าร้านแทนเธอสองสาวมาเดินทางมาถึงเลอแคสเซียสโฮเทลด้วยความเหนื่อยล้า โรงแรมหรูแห่งนี้ก็เป็นหนึ่งโรงแรมในเครือของครอบครัวแคสเซียส วันนี้แคทเธอรีนและตระกูลแคสเซียสจะต้องจัดงานในโรงแรมที่หรูหรา เเคทเธอรีนเป็นนางแบบชื่อดังที่มาจากครอบครัวมหาเศรษฐี งานนี้เลยจะมีแต่พวกไฮโซ เซเลบ และนักธุรกิจ เป็นงานที่น่าเบื่อหน่ายสำหรับเคท แต่ก็ต้องทำเพราะเป็นหน้าเป็นตาในสังคมสองสาวถึงโรงแรมช่วงบ่ายสามก็แยกย้ายกันเข้าห้องพักของตัวเอง ไม่ถึงสิบห้านาที รดาก็โดนลากมาห้องเคท ช่างหน้าช่างผมหลายคนก็เข้ามาแต่งสวยให้สองสาวทันที หญิงสาวทั้งสองไม่ได้พักหายใจเลย กว่าจะเเต่งหน้าทำผมเสร็จก็เกือบสองทุ่มแล้ว"ว้ายยย สวยมากค่ะ คุณน้องเคทคุณน้องดา"สาวประเภทสองเอ่ยชมสองสาว ยกมือทาบอกด้วยความจริตตามประสาสาวประเภทสอง"ขอบคุณมากค่ะพี่ๆ พี่ๆเก่งกันมากเลยค่ะ" รดายกมือไหว้ขอบคุณตามม
ควินตัน ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่สง่า ย่างก้าวเข้ามาในงานเลี้ยงหรูที่เป็นงานวันเกิดน้องสาวของเขา ชายหนุ่มในชุดสูทสีเทา เสื้อข้างในเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวพูกเนกไทสีดำ มาดนักธุรกิจช่างดูสง่า มาพร้อมกับบอดี้การ์ดนับสิบคน สาวน้อยใหญ่ นางแบบ ไฮโซ ต่างจับจ้องมาที่ควินตัน แต่วันนี้เขากลับไม่ได้สนใจพวกหล่อนเท่าไหร่ เขาสนใจแค่ยัยตัวเล็กที่เขาคิดถึงมาตลอดทั้งอาทิตย์ เขารู้ว่ารดามาที่นี้ คนสนิทของเขาคอยรายงานเรื่องของเธอตลอดหลังจากวันนั้นที่มาเฟียหนุ่มไปแอบดูหญิงสาว ผ่านมาได้แค่สองวัน ควินตันก็ได้รับข้อมูลของหญิงสาวอย่างละเอียด ต้องชื่นชมลูกน้องของเขาที่ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทั้งที่หญิงสาวคนนี้วนเวียนอยู่กับครอบครัวเขาตลอดแต่ทำไมเขาถึงได้ไม่เคยเจอมาก่อน สงสัยคงเป็นเพราะชายหนุ่มทำงานอยู่แต่ต่างประเทศ กลับมาที่ไทยไม่กี่วันเขาก็กลับไปทำงานต่อแล้ว แต่ครั้งนี้กลับมาเขาคงอยู่ยาวเลยละ เพราะงานที่ต่างประเทศเขาจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว"เดฟ เธออยู่ไหน" เสียงทุ้มของควินตันเอ่ยถามลูกน้องคนสนิทที่เดินตามหลังเขามา"คนของเรารายงานว่าเธออยู่ตรงระเบียงคนเดียวครับ คุณหนูไม่ว่างให้สัมภาษณ์นักข่าวอยู่ คุณรดาน่าจะเบื
รดากวาดสายตามองหาเพื่อนรัก พบว่าแคทเธอรีนกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะคนเดียว รดารีบก้าวเดินตรงไปหาเคททันที เพื่อที่จะขอตัวกลับห้องพักก่อน"ดา เธอไปไหนมา" แคทเธอรีนเอ่ยถามรดาด้วยความเป็นห่วง กลัวว่าจะมีผู้ชายในงานฉุดไปแล้วสะอีก"ไปสูดอากาศข้างนอกมาจ้า" รดาตอบกลับพลางยิ้มอ่อนส่งไปให้แคทเธอรีน"เคท ฉันขอตัวกลับห้องก่อนนะ" รดาเปลี่ยนเรื่องทันที“ได้สิ เธอกลับห้องก่อนเลย ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ”"จ้า เจอกันพรุ่งนี้นะ""ไปพักผ่อนเถอะ" แคทเธอรีนยิ้มสดใสกลับไปให้เพื่อนรักกนกรดาก้าวเดินปลีกตัวออกจากงานปาร์ตี้สุดหรู เดินเข้ามาในลิฟต์ มือเล็กกดชั้นที่ต้องการจะไป ไม่นานร่างบางก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของตัวเอง หญิงสาวใช้คีย์การ์ดแตะหน้าห้อง หญิงสาวเข้ามาในห้องแล้วจัดการถอดชุดราคาแพงออก เธอเดินหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย ไม่นานเธอก็ออกมาจากห้องน้ำ สวมชุดนอนเบาสบายแล้วเข้านอนด้วยร่างกายที่เหนื่อยล้าจากการเดินทาง ไม่นานหญิงสาวก็เข้าสู่ห้วงนิทรา..เช้าวันใหม่..กนกรดาโดนเพื่อนรักของตนเคาะประตูห้องปลุกเธอแต่เช้าตรู่ ทั้งสองสาวออกมาเดินเล่นริมชายหาด บรรยากาศยามเช้าของที่นี้ช่างเงียบสงบ หาดทรายสีขาวกับน
กนกรดาเดินขึ้นมาจากสระน้ำมา เดินไปหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวสะอาดตาที่อยู่บนโต๊ะข้างสระน้ำมาสวมใส่ปกปิดร่างกายเอาไว้ ร่างบางกลับมานั่งที่เตียงหวายริมสระที่เดิมของเธอ เจ้าหล่อนยกไวน์ขึ้นมาจิบเบาๆดวงตากลมโตมองไปรอบๆ บรรยากาศยามค่ำคืนมันช่างเงียบสงบเหลือเกินลมทะเลพัดเข้าฝั่งจนเธอเริ่มจะหนาวสั่น แคทเธอรีนขึ้นมาจากสระน้ำพอดีเอ่ยกับเพื่อนสาว“กลับห้องพักกันเลยไหมดา ฉันเริ่มหนาวแล้วละ”“ฉันก็หนาวเหมือนกัน อะ…เสื้อคลุมจ้าเคท” รดายื่นเสื้อคลุมที่เธอหยิบมาเตรียมไว้ให้กับเพื่อนสาว“ขอบใจจ้ะ” เเคทเธอรีนเอ่ยขอบคุณเพื่อนรัก มือเรียวเล็กหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวมาสวมใส่“พวกพี่ก็ตามสบายกันเลยนะคะ เคทกับดาขอตัวก่อน” เคทเอ่ยกับกลุ่มเพื่อนพี่ชายทุกคนพยักหน้ารับรู้ สองสาวเดินออกไปตรงไปยังห้องพักของตนเองทันที ควินตันตั้งท่าจะลุกขึ้นเตรียมจะแอบเดินตามรดาไป“ใจเย็นหน่อยไอ้เสือสุ่ม จะรีบไปไหนวะ” แทนไทเอ่ยถามควินตันอย่างรู้ทัน แต่ที่ถามเพราะแค่อยากกวนประสาทเพื่อนรักมากกว่า“...” ควินตันไม่พูดอะไรและไม่รีรอฟังเสียงใคร ก้าวเดินมุ่งไปยังห้องของร่างบางที่เขาอยากจะจับเจ้าหล่อนกินใจจะขาดรดาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ร่างบาง
สามวันต่อมา..กนกรดาหลังกลับมาจากทริปทะเลมัลดีฟส์ หญิงสาวก็ใช้ชีวิตปกติเรียบง่ายของเธอตามเดิม ตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อมาเปิดร้านคาเฟ่ทำงานที่เธอรัก ตกเย็นลูกค้าเริ่มไม่ค่อยมีเธอก็ปิดร้านขึ้นบ้านนอน ชีวิตวนลูปอยู่แบบนี้วันนี้ก็เหมือนเคยดั่งเช่นทุกวัน หญิงสาวตื่นมาเปิดร้านด้วยท่าทางสดใสอารมณ์ดี ช่วงเที่ยงถึงบ่ายสามลูกค้าจะเยอะเป็นพิเศษ กว่าเธอจะปิดร้านก็เป็นเวลาเกือบสามทุ่มครืดดดดดดรดาเตรียมตัวกำลังจะเข้านอน ทว่าเสียงโทรศัพท์เครื่องเก่าของหญิงสาวก็ดังขึ้น หน้าจอโชว์เบอร์แปลก หญิงสาวทำหน้างุงงน ชั่งใจอยู่ชั่วครู่แต่ก็กดรับสายทันที"สวัสดีค่ะ ใครคะ" รดาเอ่ยถามเสียงนุ่มนวล‘.....’ เงียบ"สวัสดีค่ะ ได้ยินไหมคะ ถ้าไม่พูดจะวางสายแล้วนะคะ" หญิงสาวถามย้ำอีกครั้ง‘ทำอะไรอยู่’ ใจดวงน้อยเต้นตึกตักเมื่อได้ยินเสียงทุ้มมีสเหน่ห์ของคนปลายสาย"พะ..พี่ควินตัน เอาเบอร์รดามาได้ยังไงคะ” รดาถามออกไปด้วยความสงสัย แต่เธอลืมไปว่าคนอย่างควินตัน แค่หาเบอร์ของเธอคงไม่ใช่เรื่องยากอะไรสำหรับเขา‘ถามว่า ทำอะไรอยู่’ ชายหนุ่มไม่ตอบแต่เลือกที่จะถามคำถามรดาซ้ำอีกครั้ง"กำลังจะนอนค่ะ พี่โทรมามีอะไรหรือป่าวคะ"’จะพาไปกินข้
หนึ่งปีผ่านไป..ภายในสวนดอกไม้ที่กว้างใหญ่ของคฤหาสน์แคสเซียส พื้นหญ้าสีเขียวชะอุ่ม แสงแดดอ่อนๆช่วงเย็นของวันกับสายลมพัดผ่านเย็นสบาย กลิ่นหอมของดอกไม้นานาชนิดทำให้เด็กน้อยในอ้อมแขนกนกรดาหลับปุ๋ยรดานั่งอยู่ที่เก้าอี้กลางสวนดอกไม้ มือเรียวเล็กของหญิงสาวลูบไล้ผมนุ่มของเด็กน้อยวัยสี่เดือนในอ้อมแขนด้วยความหวงแหน เขาช่างเหมือนพ่อของเขายิ่งนัก“อุ้ยย หลานยายน่าฟัดจังเลยย” กชพร มารดาของรดานั่งอยู่เก้าอี้ตรงข้ามเธอเอ่ยขึ้นกนกรดาหันไปยิ้มให้กชพรอย่างอ่อนโยน แล้วเธอก็หันกลับมามองยังเบื้องหน้าของเธอเนื่องจากวันนี้ทุกคนนัดรวมตัวกันมาทานมื้อเย็นที่คฤหาสน์แคสเซียสจึงทำให้ที่นี้ดูคึกคักกว่าปกติ รดามองไปที่สามีของเธอที่กำลังยืนคุยกับกลุ่มเพื่ิอนของเขาอยู่มาเฟียหนุ่มเมื่อสัมผัสได้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องเขาอยู่ ชายหนุ่มจึงหันไปมองจ้องเธอเช่นกัน ควินตันยิ้มให้ภรรยาของตนเองด้วยรอยยิ้มที่สดใส เขาหันไปพูดกับเพื่อนสองสามประโยคแล้วก็เดินมาหารดาทันที“ดา เมื่อยไหมครับ ให้พี่อุ้ม เคแลน ให้ไหม” ควินตันเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงเป็นใยภรรยาคนสวยเคแลน แคสเซียส เด็กชายวัยสี่เดือน เด็กน้อยผู้ที่มีใบหน้าเหมือนถอด
สองวันผ่านไป..ควินตันพารดากลับมายังเพนท์เฮ้าส์หรูของเขา จากปกติมาเฟียหนุ่มดูแลเธอดีอยู่แล้วแต่หลังจากที่รู้ว่าเธอท้องอ่อน เขาก็ยิ่งดูแลหญิงสาวดีเป็นพิเศษ“ดาครับ รดา ตื่นได้แล้วที่รัก”ควินตันปลุกรดาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล มือหนาเกลี่ยเส้นผมเจ้าหล่อนที่ลงมาปิดหน้าอยู่แล้วเลื่อนมาจับอังแก้มเนียนไว้ เขาไม่อยากรบกวนการนอนของเธอเลยแต่วันนี้เขาต้องพาเธอไปทำธุระสำคัญ ควินตันคิดว่ามันถึงเวลาที่เขาต้องทำอะไรให้มันชัดเจนมากกว่านี้แล้ว“อื้ออ”ชายหนุ่มประจบจูบลงบนริมฝีปากบาง หญิงสาวสะดุ้งตกใจเมื่อโดนรบกวนการนอน เธอลืมตาตื่นขึ้นมาทันที“จะทำอะไรดาคะ” รดาเอ่ยถามเสียงสั่น เมื่อคืนเขาก็รังแกเธอตั้งหลายรอบแล้ว ขนาดเขาพูดว่าจะเบาๆกับเธอแต่สุดท้ายคนตัวโตก็ข่มอารมณ์ดิบเถื่อนของตัวเองไม่ได้อยู่ดี“ตื่นแล้วหรอครับ คิดว่าต้องจับปล้ำก่อนถึงจะตื่น” ควินตันยกยิ้มอย่างชอบใจ“ตื่นแล้วค่ะ ถอยไปเลย” รดาเอ่ยพลางดันอกแกร่งเบาๆ“ไปอาบน้ำคครับ วันนี้เรามีธุระนะ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยพร้อมกับลูกหน้าท้องแบนราบของรดาอย่างแผ่วเบา“ไปไหนคะ” รดาถามออกไปอย่างสงสัย“เดี๋ยวก็รู้”ฟอดด ควินตันตอบอย่างมีเลศนัยพร้อมกับหอมแก้มเนียนนุ่มฟอ
มาเฟียหนุ่มมาดนิ่งน่าเกรงขามในชุดสูทสีเทาเข้ากับนัยน์ตาสีเทาชวนฝันนั้น ก้าวเดินเข้ามาในคฤหาสน์แคสเซียสพร้อมสาวสวยหน้าหวานในชุดมินิเดรสสั้นสีชมพูเรียบหรูควินตันหันไปมองรดาที่มีอาการประหม่ามาตลอดทางระหว่างมาคฤหาสน์ ชายหนุ่มยื่นมือไปจับมือบางไว้แน่น“ตื่นเต้นหรอครับ” เสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยถาม“เอิ่ม..ค่ะ” รดาตอบเสียงตะกุกตะกัก“ตื่นเต้นทำไมละครับ ดาเคยเจอครอบครัวพี่ก่อนเจอพี่อีกนะ”“มันก็ใช่ค่ะ แต่ไม่ใช่ในสถานะนี้นิค่ะ”“สถานะเมียพี่นะหรอ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยพร้อมยกยิ้มมุมปาก“คนบ้า พูดอะไรไม่อายเลยนะคะ”“อายทำไมครับ เมียสวยขนาดนี้”สิ้นเสียงของชายหนุ่ม เขาและรดาก็เดินมาจนถึงห้องอาหารสุดหรูหราใหญ่โตพอดี ควินตันจับกระชับมือเล็กแน่นมากขึ้นกว่าเดิม ส่วนอีกมือก็เปิดประตูเข้าไปให้ห้องอาหารอย่างช้าๆ“หนูดา” คุณนายมุกธิดาเอ่ยทักทายรดาด้วยความดีใจ เธอไม่ได้แปลกใจเท่าไหร่ที่รดามากับควินตัน เพราะชายหนุ่มได้โทรมาบอกเธอและสามีให้ทราบก่อนแล้วว่าจะพาลูกสะใภ้มาหา บวกกับที่แคทเธอรีนเล่าเรื่องราวของรดาและควินตันให้เธอฟังแล้วด้วยมุกธิดาและเควินที่นั่งอยู่โต๊ะอาหารก็ลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางกระตือรือล้นให้กับผู้มาเ
“นายครับ คุณรดาหายไปครับ” รอนเข้ามาในห้องทำงานด้วยท่าทางรีบร้อน เขาเดินตามรดาไป แต่หญิงสาวเดินไวจึงทำให้คลาดกัน รอนให้คนออกตามหารดาอยู่เกือบสิบห้านาทีแล้ว หาทั้งห้องน้ำชั้นล่างชั้นบนตึกซ้ายขวาก็ไม่พบร่องรอยของเธอ“ว่าไงนะ!!“ ควินตันร้องขึ้นด้วยความตกใจ ไฟโทสะเริ่มปะทุขึ้นเรื่อยๆ“รอนมึงพาคนไปดูกล้องวงจรปิดเดี๋ยวนี้ ส่วนเดฟมึงมากับกู” ควินตันสั่งลูกน้องเสียงเข้มหลังจากนั้นไม่นาน ภาพจากกล้องวงจรปิดก็เผยให้เห็นรดาที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำโดนบุคคลปริศราฉุกกระชากอยู่ ชั่วพริบตาก็โดนผ้าสีขาวปิดจมูก จนทำให้เธอสลบไป หนุ่มปริศราอุ้มรดาตรงไปยังลานจอดรถ พาเธอขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มเห็นป้ายทะเบียนรถคันนั้นจึงสั่งให้ลูกน้องเร่งออกไปตามทันที และให้คนประสานงานกับตำรวจเพื่อสกัดจับ มาเฟียหนุ่มกำหมัดแน่นข่มอารณ์ที่เดือดดาลเอาไว้ เขาทั้งโมโหไอ้ชั่วนั้นและทั้งเป็นห่วงคนตัวเล็กที่สุดครึ่งชั่วโมงผ่านไปเขาก็พบว่าคนที่เป็นหนอนบ่อนไส้คือพนักงานรักษาความปลอดภัยคนหนึ่งที่ทำงานอยู่ในคาสิโนของเขา ควินตันให้ลูกน้องออกตามหาคนที่เป็นหนอนบ่อนไส้ทันที มันคงวางแผนกันเพื่อให้คนของไอ้เสี่ยสุชาติเข้ามาจับตัว
เช้าวันใหม่..มาเฟียหนุ่มพารดากลับมาที่เพนท์เฮาส์ช่วงบ่ายของวัน กนกรดาขอตัวไปอาบน้ำชำระร่างกายและพักผ่อนสักสองสามชั่วโมงเพราะเมื่อคืนกว่าเธอจะได้นอนก็เกือบเช้าหญิงสาวสลบไปก่อนชายหนุ่ม แต่คนตัวใหญ่ก็ยังไม่หยุดการกระทำ เขาจับเธอทำบทรักจนเธอลืมตัวตื่นมาอีกรอบชายหนุ่มก็ยังไม่หยุด สุดท้ายเธอก็ได้นอนเกือบเช้า ส่วนจุดสงวนของเธอตอนนี้ก็ทั้งเจ็บและแสบไปหมด"นายครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ" รอนเดินเข้ามาในห้องทำงานของควินตันด้วยท่าทางรีบร้อน"มีอะไรวะ" มาเฟียหนุ่มเลิกสนใจงานตรงหน้าแล้วหันไปมองลูกน้อง เอ่ยถามเสียงราบเรียบ"คือ ไฟไหม้คาสิโนหลักของเราครับนาย แต่คนของเราช่วยกันยับยั้งไฟไว้ทัน จึงไม่ได้เสียหายมากนัก และไม่มีคนบาดเจ็บครับนาย"สิ้นเสียงของบอดี้การ์ด ควินตันก็กัดฟันกรอดข่มอารมณ์เอาไว้ ใครมันกล้าทำได้ขนาดนี้"ไปสืบมาว่าเป็นฝีมือใคร กูขอเร็วที่สุด กูอยากรู้ว่าใช่คนที่กูคิดไว้ไหม" ควินตันเอ่ยเสียงเข้ม ความคับแค้นใจมันกำลังสุมอยู่ในใจเขามาเฟียหนุ่มคาดว่าอาจจะเป็น 'เสี่ยสุชาติ' มันคือคนที่น่าสงสัยที่สุดเนื่องจากเป็นคู่แข่งทางธุรกิจกันมานาน เสี่ยสุชาติจึงหาทางกลั่นแกล้งพวกเขามาตลอด แต่เรื่อ
กนกรดาช่วยแก้วกับน้ำที่เป็นพนักงานใหม่ของเธอเก็บร้านปิดร้านจนเสร็จ รดาก็ขึ้นมายังชั้นสองของร้าน ตรงไปที่ห้องนอนทันทีหญิงสาวล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มอย่างเหนื่อยล้า สมองยังคงครุ่นคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอคิดว่าเธอมั่นใจในควินตันพอสมควรแล้ว แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมชายหนุ่มถึงต้องโกหกและปิดบังเรื่องนี้รดาสะบัดหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป หญิงสาวลุกขึ้นไปอาบน้ำชำระร่างกายแล้วเข้านอนด้วยความรู้สึกที่สับสน รดานอนพลิกไปมาเพราะนอนไม่หลับ ปกติหญิงสาวนอนกอดควินตันทุกวัน พอวันนี้ต้องนอนคนเดียว เธอก็รู้สึกหน่วงแปลกๆเหมือนกันเวลาผ่านไปจนเกือบตีสอง ในหัวของรดายังคงสับสนวุ่นวายตีกันไปหมด ทั้งน้อยเนื้อต่ำใจและคิดถึงชายหนุ่มมาก รดาตัดสินใจลงไปชั้นล่างเพื่อหยิบน้ำเปล่ามาดื่มหลังจากดื่มน้ำเสร็จหญิงสาวก็รีบเดินกลับขึ้นมาที่ห้องนอนอย่างรวดเร็ว รดากำลังจะก้าวขึ้นเตียงแต่ก็ต้องตื่นตกใจเพราะมีร่างกำยำมากอดเธอไว้จากข้างหลังอย่างรวดเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ทัน“กรี้ดดดดด” รดาตื่นตกใจร้องตะโกนเสียงดังลั่นห้อง“รดา พี่เอง”เสียงทุ้มที่คุ้นหูเอ่ยขึ้นพร้อมกับกลิ่นกายประจำตัวของเขาและกลิ่นแอลกอฮอล์ ควินตั
กนกรดาหยิบโทรศัพท์ของสาวใช้ขึ้นมา เธอคิดว่าจะโทรหาแคทเธอรีน แต่เธอขอกดเข้าไปดูข่าวสารก่อนละกัน เพราะตั้งแต่ที่เพื่อนของเธอไปถ่ายแบบที่ต่างประเทศ รดาก็ยังไม่มีเวลาได้ดูเลย ขอเข้าไปดูก่อนจะที่จะโทรหาแคทเธอรีนจะได้มีเรื่องคุยกันหญิงสาวเลื่อนไปมาดูข่าวสารทั่วไปตามประสาของเธอ แล้วเธอก็เลื่อนมาจนเจอรูปของเพื่อนสาวเธอจริงๆ“สวยจัง”รดาเอ่ยชมเพื่อนของเธอบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ มือเล็กกำลังจะกดเข้าแอพโทรหาแคทเธอรีน แต่ก็ต้องชะงักเพราะข่าวต่อไปที่เธอเห็นคือรูปของชายหนุ่มที่เธอคุ้นเคย ควินตันกับหญิงสาวคนหนึ่งพากันเข้าโรงแรมหรู เมื่อเห็นอย่างนั้นใจดวงน้อยก็หล่นวูบทันทีอีกแล้วสินะ เรื่องผู้หญิงอีกแล้วรดาคิดไปถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา ชายหนุ่มไม่ยอมให้เธอใช้โทรศัพท์ก็เพราะเหตุนี้เองหรอ รดาครุ่นคิดอยู่สักพัก เธอข่มอารมณ์และน้ำตาไว้ก่อนจะตัดสินใจโทรหาแคทเธอรีนทันที‘สวัสดีค่ะ นี่ใครคะ’ ปลายสายเอ่ยขึ้น“เคท นี่ดาเองนะ”‘อ้าวดา ทำไมใช้เบอร์อื่นโทรมาละ นี่เบอร์ใครหรอ’“เคทว่างไหม มาเจอกันหน่อยสิ ดามีเรื่องจะคุยด้วย”‘เป็นอะไรหรือป่าวดา’“เดี๋ยวดาค่อยเล่าให้ฟังนะ”‘โอเค งั้นเจอกันที่ห้างนะ’“ได้จ้ะ แค่นี้นะ
เช้าวันใหม่..กนกรดาตื่นมาช่วงเจ็ดโมงเช้า เมื่อคืนกว่าเธอจะได้นอนก็เกือบเช้า เธอได้นอนไปแค่สองชั่วโมงเท่านั้นเอง ส่วนคนตัวโตเอาแต่ใจเธอก็ปล่อยให้้เขานอนพักผ่อนไปก่อน รดาอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์ขายาวสีเข้มก้าวลงมาจากบ้านอย่างช้าๆ“อ้าว ตื่นเราหรอลูก” กชพรที่กำลังกวาดชั้นล่างของบ้านอยู่เอ่ยถามลูกสาวที่ก้าวกำลังเดินลงมา“ตื่นแล้วจ้ะ ให้ดาช่วยอะไรไหมจ้ะแม่” รดาลงมาถึงชั้นล่างก็ตรงไปสวมกอดมารดาของตน“ไม่ต้องหรอกลูก แม่ทำข้าวต้มไว้ให้แล้ว ไปปลุกพ่อหนุ่มฝรั่งมากินด้วยกันไป”“เรากินกันก่อนก็ได้จ้าแม่ ให้เขานอนไปก่อนดีกว่า”“หรอ จ้ะๆไปตักข้าวต้มไป”“จ้า”รดากำลังจะเดินไปตักข้าวต้ม แต่ทว่าทันใดนั้นเองเสียงโวยวายก็ดังขึ้นมาจากชั้นบนบ้านทันที“ดา! ดา! ดาอยู่ไหน”ควินตันวิ่งลงมาจากชั้นสองของบ้าน ตะโกนเรียกหาเมียเสียงดังลั่นบ้าน บนเนื้อตัวก็มีแค่ผ้าขนหนูสีขาวผืนเดียวพันอยู่รอบเอวสอบ ผมเผ้าไม่เป็นทรงแต่กระนั้นชายหนุ่มก็ยังดูดีมีเสน่ห์อยู่ดี“พี่ควินตัน ดาอยู่นี้ เป็นอะไรไปคะตะโกนสะลั่นบ้านเลย” เสียงหวานเอ่ยถามอย่างงุนงงควินตันวิ่งลงมาอย่างเร็วแบบที่ไม่กลัวว่าผ้าขนหนูจะหลุดแล้วเห็นอะไรต่
กชพรขึ้นชั้นสองของบ้านมา เพื่อจัดห้องนอนให้ลูกสาวและมาเฟียหนุ่ม เธอไม่ได้หัวโบราณถึงขนาดที่ว่าจะให้ทั้งสองนอนแยกห้องกันเพราะแค่ยังไม่แต่งงานกัน เธอเข้าใจคู่รักสมัยนี้ดีทุกอย่างและอยากให้ลูกสาวของเธอสบายใจที่สุด“แม่จัดห้องเสร็จแล้วนะ ขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าเข้านอนกันได้แล้วนะลูก” กชพรเดินลงมาเรียกทั้งสองคนให้ขึ้นบ้าน“จ้ะ / ครับ” มาเฟียหนุ่มและรดาเอ่ยพร้อมกัน“ดาขึ้นไปก่อนเลยนะ พี่ไปคุยกับลูกน้องก่อน” เสียงทุ้มของควินตันเอ่ยอย่างราบเรียบ“ค่ะ” รดายิ้มหวานให้ควินตันแล้วเธอก็เดินขึ้นบ้านไปมาเฟียหนุ่มเดินออกมายังหน้าบ้านที่มีบอดี้การ์ดนับสิบยืนประจำตำแหน่งกันอยู่“พวกมึงแบ่งกันไปพัก ไปหาโรงแรมพักในเมืองกันเลย อยู่เฝ้าแค่สี่คนพอ ทีเหลือเข้าเมืองไปพักกันเลย”“ครับ” เหล่าบรรดาชายชุดดำตอบรับเสียงเข้ม“รอน เป็นไงบ้างเรื่องที่กูให้สืบ คืบหน้าหรือยัง”ควินตันเอ่ยถามเสียงทุ้มต่ำแฝงไปด้วยความน่าเกรงขาม“ครับ ตามที่นายสงสัยเลยครับ เธอนั้นแหละครับที่เป็นคนปล่อยข่าว ทางเรากำลังตามไล่ปิดลบรูปพวกนั้นที่ว่อนอยู่ในเน็ตอยู่ครับ”“เสียเงินเท่าไหร่ ฉันไม่ว่า แต่ต้องไม่ให้เรื่องนี้ถึงหูรดาเด็ดขาด”“รูปมันกระจายไ