บทที่ 8 แอบมอง

หลักจากคุยรายละเอียดกับเเคทเธอรีนอยู่สักพัก เธอจึงได้รู้ว่าอาทิตย์หน้าเธอต้องไปมัลดีฟส์ สถานที่ในฝันของใครหลายๆคน น้ำทะเลสีฟ้าครามและท้องฟ้าสีเข้ากัน ไหนจะบรรยากาศและทัศนัียภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจไปด้วยน้ำทะเลและทรายสีขาวสะอาดตา ใครจะไม่อยากไปท่องเที่ยวที่แห่งนี้กันบ้างละ

รดาขอตัววางสายจากแคทเธอรีนก่อน เพราะเธอต้องเร่งทำเค้กให้เสร็จก่อนเวลานัด เผื่อลูกค้าของเธอจะเข้ามารับก่อนเวลาที่นัดกันไว้

แคทเธอรีนชวนรดาไปวันเกิดซึ่งแน่นอนว่าพี่ชายของแคทเธอรีนก็ต้องไปด้วยอย่างแน่นอน เธอจะทำตัวยังไงดีถ้าหากเจอหน้าเขา รดาครุ่นคิดอยู่ในใจ แต่ในเวลาต่อมาเธอก็ต้องสะบัดหัวไล่ความคิดพวกนี้ออกไปแล้วหันมาสนใจเค้กตรงหน้าต่อ

17:45

กริ่งง

"สวัสดีค้าบบน้าดา" เสียงกริ่งหน้าประตูร้านดังขึ้นพร้อมเสียงทักทายเจื้อยแจ้วของเด็กชายตัวน้อยวัยเจ็ดขวบ เด็กชายเปิดประตูร้านเข้ามาด้วยท่าทางสดใส เดินเข้ามาในร้านของรดาพร้อมกับคนข้างๆที่เป็นพ่อ จับมือเดินกันมาอย่างคุ้นชินกับที่นี้

"สวัสดีจ้ะภาคิน สวัสดีค่ะพี่กวิน" รดาเอ่ยทักทายเด็กชายตัวน้อยกับพ่อของเด็กชาย

กวิน เป็นเจ้าของบริษัทใหญ่เกี่ยวกับอาหารและเครื่องดื่มและยังเป็นลูกค้าประจำร้านของเธออีกหนึ่งคน เธอไม่ค่อยรู้เรื่องราวของกวินมากมายนัก ตั้งแต่เธอเปิดร้านมา เธอก็เห็นกวินมากับลูกชายสุดที่รักแค่สองคน ไม่เคยเห็นแม่ของภาคิน กวินจะมาอาทิตย์ละครั้งสองครั้งเพื่อซื้อขนมไปให้ลูกชายตลอด ส่วนภาคินลูกชายตัวน้อยของกวินก็เป็นเด็กที่น่ารักสดใส พูดเก่ง

"พี่ขอโทษนะดา ที่มาก่อนเวลา เจ้าแสบนะสิเร่งจะมาหาน้ารดาให้ได้" กวินเอ่ยขึ้น

"ไม่เป็นไรค่ะพี่กวิน ดาทำเสร็จสักพักแล้วค่ะ รู้ว่าน้องคินต้องรบเร้าพ่อให้มาก่อนเวลาแน่ๆเลยค่ะ" รดาหันไปยิ้มสดใสให้สองพ่อลูกและพูดขึ้นมาอย่างรู้ทันเด็กน้อยจอมซน

"พี่กวินพาน้องคินไปนั่งรอตรงโซฟาก่อนนะคะ เดี๋ยวดาเอาเค้กใส่กล่องให้เเปปนึงนะคะ"

"ครับ"

กวินตอบกลับรดาแล้วเดินพาลูกชายของตนไปนั่งรอที่โซฟา พลางเหลือบตาไปมองร่างบางที่อยู่หลังเคาน์เตอร์กำลังเอาเค้กสีฟ้าน่ารักใส่กล่องให้เขาและลูกชายอย่างเบามือ เขายอมรับว่าเขาแอบชอบรดา เพราะเจ้าหล่อนมีเสน่ห์ น่ารัก และวางตัวดี เวลารดายิ้มให้ตน กวินรู้สึกว่าโลกนี้มันช่างสดใสเหลือเกิน แต่เพราะเขามีลูกติด เขาจึงไม่กล้าที่จะจีบรดาตรงๆ ชายหนุ่มกลัวว่าหญิงสาวจะไม่เหมือนเดิมกับเขาหากเขาบอกความรู้สึกของตนเองที่มีกับหญิงสาวตรงหน้าออกไป ชายหนุ่มกลัวว่าเธอจะเปลี่ยนไป

"เสร็จแล้วค่ะพี่กวิน นี่ค่ะ" รดายื่นเค้กที่ใส่ถุงเรียบร้อยแล้วให้กวิน กวินวางไว้ที่โต๊ะก่อน

"ส่วนนี่ ของขวัญจ้ะน้องคิน" รดายื่นของขวัญให้เด็กชายที่นั่งอยู่ข้างๆพ่อ แล้วเดินไปนั่งข้างเด็กชายตัวน้อย

"ขอบคุณค้าบบบน้ารดา" ภาคินยกมือไหว้แล้วสวมกอดรดา หญิงสาวยกมือขึ้นกอดตอบเด็กน้อย แล้วลูบหัวเด็กน้อยอย่างแผ่วเบา รดาเอ็นดูเด็กน้อยคนนี้ยิ่งนัก

"เป็นเด็กดีนะจ้ะน้องคิน ตั้งใจเรียนนะ"

"ค้าบบบผม" ภาคินตอบกลับคุณน้าคนสวยด้วยน้ำเสียงสดใสน่ารักสมวัย

กวินนั่งยิ้มอย่างมีความสุข มองลูกชายกับหญิงสาว เขามีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ภาพครอบครัวเล็กๆแต่อบอุ่นนี่แหละที่เขาต้องการ

“พี่กวินคะ อาทิตย์หน้าดาน่าจะไม่ได้อยู่ร้านหลายวันเลยนะคะ แต่ร้านไม่ปิดนะคะ ดาจ้างแก้วมาเฝ้าร้านให้ พี่กวินจะแวะมาก็มาได้เลยนะคะ” รดาเอ่ยขึ้นทันทีที่เธอนึกถึงมาได้

“อ้าวหรอครับ..ว่าแต่ ไปไหนหรอดา” กวินเอ่ยถามอย่างสงสัย

“ไปวันเกิดเพื่อนรักดาค่ะ”

"ครับ งั้นพี่กลับแล้วนะดา พี่ต้องไปจัดงานที่บ้านต่อ" กวินเอ่ยขึ้นมาหลังจากยกข้อมือขึ้นมาดูเวลา

"ค่ะ กลับกันดีๆนะคะ" รดาคลายกอดจากเด็กน้อย

"ถ้าว่างก็เข้าไปที่บ้านพี่ได้นะ"

"คือ ดาไม่ค่อยสะดวกค่ะพี่ อีกอย่างดาเกรงใจด้วยค่ะ"

รดารู้ว่ากวินคิดกับเธอยังไง แต่เธอขอทำเป็นไม่รู้จะดีกว่า เพราะเธอไม่ได้รู้สึกกับกวินแบบนั้น

"แต่พี่อยากให้ไปนะ" กวินจ้องมองรดาตาไม่กระพริบ

"ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ ดาต้องเก็บของเก็บร้านก่อนด้วยค่ะ" รดาตอบกลับอย่างเกรงอกเกรงใจ

"ครับๆ งั้นพี่ไม่กวนแล้วนะ ปะ..คินกลับบ้านกันครับ"

กวินลุกขึ้นยืนจากโซฟา ไม่ลืมหยิบเค้กและของขวัญที่หญิงสาวให้ลูกชายของตน มืออีกข้างก็จับมือเล็กของลูกชายไว้ เตรียมจะเดินออกไปจากร้านพร้อมกัน

"กลับกันดีๆนะคะ" รดากล่าวร่ำลากวินและลูกชาย

"บายๆค้าบบ" ภาคินเอ่ยเสียงใส ยกมือขึ้นมาโบกมือลาคุณน้ารดา

"บายๆจ้า" กวินเอ่ยลารดา

"พี่กลับแล้วนะครับ เที่ยวให้สนุกนะ"

"ค่ะ^^" รดายิ้มสดใสให้สองพ่อลูกพลางโบกมือลาสองพ่อลูกอีกด้วย

ทั้งสามคนโบกมือล่ำลากัน จนสองพ่อลูกเดินไปขึ้นรถคันหรูของกวิน รดาเดินมาส่งหน้าประตู ยืนรอส่งสองพ่อลูกจนรถคันหรูเคลื่อนตัวออกไป ร่างบางก็กลับเข้ามาในร้านแล้วล็อคประตู หญิงสาวเก็บอุปกรณ์ทำเค้กล้างจนเสร็จเรียบร้อย รดาก็เดินขึ้นชั้นสองไปเพื่ออาบน้ำชำระร่างกายและพักผ่อน

"มึงไปสืบมาสิว่าไอ้หน้าอ่อนนั้นมันเป็นใคร แล้วสืบเรื่องเพื่อนสนิทของยัยเคทกูมาให้อย่างละเอียดด้วย"

เสียงทุ้มของชายหนุ่มที่จอดรถแอบดูรดาอยู่เอ่ยกับบอดี้การ์ดคนสนิทด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ทุกอากัปกิริยาของทั้งสองพ่อลูกและของหญิงสาว เขาเห็นทุกอย่างและเขามองสายตาผู้ชายด้วยกันออก พ่อของเด็กน้อยคนนั้นมีใจให้หญิงสาวแน่นอน เขามองออก เขาเดาว่าชายคนนั้นคงไม่ใช่สามีเธอแน่นอน หากเป็นสามีของหล่อนเขาคงไม่ปล่อยให้ภรรยามาเปิดร้านเล็กๆอย่างนี้ เพราะดูจากการแต่งตัวและรถคันหรูที่ชายหนุ่มคนนั้นขับก็ดูไม่ใช่คนจนหรือฐานะปานกลางแน่นอน

"ครับนาย" เดฟตอบเจ้านายเสียงเข้ม พร้อมขับรถคันหรูที่จอดแอบอยู่มุ่งตรงไปที่เพนท์เฮ้าส์ของเจ้านาย ปกติเจ้านายเขาไม่ใช่คนที่สนใจเรื่องผู้หญิงขนาดนี้ ผู้หญิงคนนี้สงสัยเจ้านายเขาจะรู้พิเศษอยู่ไม่น้อย