@ซีเอส โฮเทล"อือ~"รดาตื่นขึ้นมาอย่างงังเงีย ด้วยความรู้สึกปวดไปหมดทั้งตัวและช่วงล่าง ร่างบางก้มลงมองตัวเองก็พบว่ามีเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่สวมอยู่บนร่างกายของเธอ คงเป็นชายหนุ่มที่พรากความบริสุทธิ์ของเธอไปนั้นแหละที่เป็นคนสวมใส่เสื้อผ้าให้เธอแต่ช่วงล่างที่มีน้ำสวาทแห้งเกาะติดอยู่ระหว่างขาของเธอ ภาพความทรงจำเมื่อคืนก็ค่อยๆพุดขึ้นมารดามองไปรอบห้องก็พบว่าที่นี้ไม่ใช่ห้องของเธอ ห้องโทนสีเทาดำสุดหรูหราและกว้างขวางที่ไม่คุ้นตา เธอกวาดสายตาสำรวจไปทั่ว ไม่พบร่างใหญ่ที่รุนแรงป่าเถื่อนกับเธอเมื่อวานนี้ คนตัวเล็กก็เริ่มมีน้ำใสๆไหลออกมาจากดวงตา"ฮืออ ฮึกๆๆ คนใจร้าย" รดารู้สึกน้อยใจชายหนุ่มแต่เธอก็ไม่ได้รังเกียจเขาขนาดนั้น มือบางปาดเช็คน้ำตาที่กำลังไหลออกจากตากลมเธอของเธอแอดดดประตูห้องน้ำเปิดออกเผยให้เห็นร่างกำยำที่มีผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบอยู่ เดินออกมาจากห้องน้ำ รดาหันไปมองประตูห้องน้ำทันที"พี่พาดามาที่ไหนคะ" รดายันตัวลุกขึ้นพลางเอ่ยถามชายหนุ่ม"เพนท์เฮ้าส์ของพี่" ควินตันตอบกลับเสียงนิ่งเรียบ"พามาทำไมคะ ดาไม่อยากอยู่ที่นี้ ดาจะกลับบ้าน""ไม่อยากอยู่ก็ต้องอยู่ เธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น"“จะกักขังรดาหร
กนรดาลืมตาตื่นขึ้นมาไม่พบร่างใหญ่ในห้อง ร่างบางก้าวลงจากเตียงก็ถึงกับต้องทรุดฮวบลงที่พื้นตุบ!"โอ๊ย ซี้ดด" ความเจ็บแล่นเข้ามา หญิงสาวทั้งเจ็บและปวดตรงของสงวน แข้งขาก็อ่อนแรง แต่เธอก็ฝืนลุกขึ้น ถือวิสาสะเดินไปหยิบผ้าขนหนูสีขาวสะอาดที่วางอยู่อย่างยากลำบาก เพื่อมาปกปิดร่างกายที่เปลือยเปล่าของเธอไว้ รดามองดูคราบน้ำกามและเลือดที่ยังแห้งติดอยู่ระหว่างขาเธอ จึงรีบก้าวเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายทันทีไม่นานร่างบางก็ออกมาจากห้องน้ำ เธอไม่รู้ว่าที่นี้คือที่ไหน ชายหนุ่มบอกแค่ว่าเพนท์เฮ้าส์ แต่เขาไม่ได้บอกว่าเพนท์เฮ้าส์ในเมืองไหนหรือของใคร เธออยากกลับบ้านของตนเองเหลือเกิน รดาค่อยๆเดินสำรวจรอบห้องอย่างอย่างครุ่นคิดเแอดดดประตูเปิดออกช้าๆ รดาหยุดสำรวจห้องหรูแล้วหันไปมองที่ประตูแทน"สวัสดีจ้ะ หนูชื่อนิ่มจ้ะ หนูได้รับหน้าที่ให้มาคอยดูแลนายหญิงค่ะ" สาวใช้เอ่ยทักทาย เธอมองร่างหญิงที่บนตัวมีแค่ผ้าขนหนูอยู่ผืนเดียว เนื้อตัวก็มีแต่รอยขบเม้นแดงไปทั่วทั้งตัว"เอิ่มม..ดาไม่ใช่นายหญิงหรอกค่ะ อย่าเรียกแบบนั้นเลย" รดาพูดอย่างกระอ้อมกระแอ้ม"อ้าวหรอจ้ะ แต่นิ่มไม่เคยให้นายท่านพาผู้หญิงคนไหนมาที่นี่เลยนะคะ"
"ฮึกๆๆฮืออ" เสียงสาวใช้ร้องไห้ปล่อยโฮ"ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวไว้เขาใจเย็น ฉันจะไปคุยกับเขาให้นะ" รดาเอ่ยปลอบใจสาวใช้ด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล"ไม่ได้หรอกจ้ะนายหญิง นายท่านเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น" สางใช้ยกมือขึ้นปาดน้ำตา"ขอโทษนะ เป็นเพราะฉันแท้ๆเลย" รดาเอ่ยขึ้นอย่างสำนึกผิด"ไม่ใช่ความผิดนายหญิงหรอกจ้ะ ฮึกๆ""ไปพักผ่อนเถอะนะ พรุ่งนี้ไว้ฉันจะลองคุยกับเขาให้นะจ๊ะ"รดาเอ่ยพร้อมกับลูบหลังปลอบใจสาวใช้"ฮือๆ ขอบคุณมากๆเลยจ้ะนายหญิง" สาวใช้ไหว้รดาแล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปรดาลุกขึ้นมานั่งบนโซฟา ครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ เธอไม่ชอบสถานะการณ์แบบนี้เลยจริงๆ แต่ทว่าในขณะที่เธอกำลังใช้ความคิดอยู่นั้น เธอก็ได้ยินเสียงดังลั่นเหมือนของแตกออกมาจากในห้องทำงานของควินตันตุบ!! เคว้ง!!ปั่ก!! ปั่ก!!กนกรดาตกใจเมื่อได้ยินเสียงดังมาจากในห้องทำงานของควินตัน รดารีบวิ่งเข้าไปในห้องทำงานของชายหนุ่มทันที"พะ..พี่ควินตัน" หญิงสาวเข้ามาในห้องทำงานของชายหนุ่มก็ต้องตกใจ ทั้งแจกันแตกละเอียด หนังสือเอกสารที่เกลื่อนเต็มพื้นห้อง ไหนจะเลือดที่ไหลอยู่บนหลังมือใหญ่ของชายหนุ่มอีก"ทำแบบนี้ทำไมคะ" หญิงสาวรีบก้าวไปหาร่างใหญ่จับมือหนาขึ้นมาดู
ชายหนุ่มยืนตัวขึ้นจัดการปลดเปลื้องเสื้อบนร่างกายกำยำของตัวเองออกเผยให้เห็นกล้ามเนื้อหน้าท้องเป็นลอนสวยและตามมาด้วยกางเกงเนื้อดี ท่อนเอ็นใหญ่แข็งขันดีดเด้งขึ้นมาทันทีรดามองสำรวจชายหนุ่มตรงหน้าที่ร่างกายเปลือยเปล่าอยู่ เขาช่างสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ ทั้งร่างกายกำยำสมส่วน นัยน์ตาสีเทาชวนฝันนั้น หญิงใดมองก็ต้องมนต์สะกด หญิงสาวยกมือบางขึ้นโอบรอบคอแกร่งควันตันลงมาทาบทับรดา ริมฝีปากหนาเลื่อนลงต่ำมาดูดเลียยอดถันสีชมพูของหญิงสาว จนเสียงดังจ๊วบๆ ร่างบางสะดุ้งเฮือกด้วยความเสียวซ่าน ชายหนุ่มเริ่มจากสัมผัสนุ่มนวลและแปรเปลี่ยนเป็นดุดัน มือหนาเลื่อนไปแก่นกายสาว นิ้วหนาแหวกกลีบเนื้อสาวออกจากกันแล้วบดขยี้ติ่งเสียวของหญิงสาว"อ๊ะ อื้ออ.."รดาบิดเร้าเพราะความเสียว เมื่อปลายนิ้วแกร่งเริ่มบดขยี้ลงบนติ่งเนื้อสาว ริมฝีปากหนาก็ยังคงทำหน้าที่ดูดเลียยอดถัน ไม่นานร่างเล็กก็เริ่มมีน้ำหวานไหลหยาดเยิ้มลงมาอาบนิ้วแกร่ง ร่างกำยำชักนิ้วขึ้นมามองดูนิ้วแกร่งของตนเองจากนั้นเขาก็ทำสิ่งที่ไม่คาดคิด ชายหนุ่มพละริมฝีปากออกจากยอดถัน เปลี่ยนมาเลียน้ำหวานจากนิ้วแกร่งของตนทันที“พะ..พี่ควินตัน มันสกปรก” รดาร้องห้ามชายหนุ่ม“อือ ห
ควินตันเดินออกมาจากห้องแต่งตัวเห็นหญิงสาวนั่งทำหน้ามุ่ยแถมยังมองตาค้อนใส่เขา เหมือนงอนอะไรเขาอยู่"เป็นอะไร" ชายหนุ่มในชุดสูทเทาเอ่ยถามหญิงสาวเสียงนิ่งเรียบ"ดาไม่มีเสื้อผ้าใส่ค่ะ" หญิงสาวตอบน้ำเสียงงอนง้อ ก็เขาเล่นพาเธอมาแบบไม่ทันตั้งตัว แล้วเธอจะใส่เสื้อผ้าที่ไหน เธออยากจะออกไปข้างนอกใจจะขาดควินตันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลูกน้องทันที"สั่งชุดแบรนด์เนมของผู้หญิงไซส์เอส มาให้กูภายใน10นาที" พูดจบควินตันก็วางสายทันทีผ่านไปสักพักรดาในชุดเดรสสายเดี่ยวสีครีมก็ออกมาจากห้องแต่งตัวควินตันและรดาเดินออกจากลิฟต์ส่วนตัน พร้อมบอดี้การ์ดนับสิบชีวิตเดินตามหลังมาติด พวกเขาเดินตรงไปยังลานจอดรถ ชายหญิงลงมาจากชั้นบนสุด ซีเอส โฮเทล ซึ่งควินตันเป็นเจ้าของสถานที่แห่งนี้ชายหนุ่มเดินโอบไหล่ร่างบางอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ พาร่างบางก้าวเดินตรงมายังรถสปอร์ตคันหรู ทั้งสองร่างเข้าไปในรถหรู หญิงสาวก็เอ่ยขึ้นมาทันที"พี่ควินตัน ดาขอแวะดูร้านหน่อยได้ไหมคะ" รดาเอ่ยขึ้นเสียงนุ่มนวล"..." ควินตันครุ่นคิดอยู่สักครู่"นะคะ ดาห่วงร้านค่ะ ดาจะได้รู้ว่าอะไรขาดตกบกพร่องตรงไหนบ้างค่ะ" รดาเมื่อเห็นควินตันไม่ตอบ เธอจึงออดอ้อ
1เดือนต่อมา..เวลาผ่านไปจากวันเป็นเดือน กนกรดาอาศัยอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์ของชายหนุ่มนานเป็นเดือน เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว มาเฟียหนุ่มสุดหล่อมักจะเอางานมาทำที่เพนท์เฮ้าส์เสมอ หากวันไหนที่ชายหนุ่มมีธุระต้องเข้าไปที่ผับ เขาก็จะให้หญิงสาวไปด้วยแต่ให้นั่งรอบนรถตลอด เขาให้เหตุผลว่าไม่อยากให้ใครมองเธอ เขาไม่ชอบเวลามีคนมามองจ้องเธอกนกรดาพยายามจะขอกลับไปอยู่ร้านของเธออยู่หลายครั้งแต่ก็จะจบด้วยการทะเลาะกันตลอด จนรดาไม่กล้าที่พูดเรื่องนี้กับควินตันอีกแล้ว อะไรยอมได้เธอก็ต้องยอมชายหนุ่มไปก่อนเพราะเขาเป็นประเภทผีเข้าผีออก เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยทำร้ายร่างกายเธอเลยสักครั้ง ชายหนุ่มมักจะหลีกหนีไปแล้วลงมือทำร้ายสิ่งของแทน รดาก็ต้องคอยไปง้อและปลอบเขาตลอดให้เขาใจเย็นลง สุดท้ายก็จบด้วยการที่เธอโดนเขาจับกินตลอดวันนี้ชายหนุ่มมีธุระต้องเข้าไปผับเพื่อตรวจสอบเอกสารบางอย่าง แต่กนกรดาไม่ได้ไปด้วยเนื่องจากชายหนุ่มเข้าไปตั้งแต่ช่วยบ่ายจนตอนนี้เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้ว จะให้หญองสาวไปนั่งรอบนรถตั้งหลายชั่วโมงเธอคงนั่งรอไม่ไหวแน่ๆรดาอยู่ในห้องครัวกำลังก้มหน้าก้มตาทำอาหารให้ชายหนุ่ม เธอโทรไปหาเขาแล้ว มาเฟ
กนกรดาเปิดประตูเข้ามาภายในห้อง ทว่าเธอก็ต้องนิ่งไปชั่วขณะ เพราะภาพที่รดาเห็นคือ ควินตันกำลังจูบกับสาวสวยหุ่นเซ็กซี่ชุดสีแดงอยู่ตอนแรกเธอว่าจะรออยู่ข้างนอกนั้นแหละ แต่มันนานเกินไป เธอโทรหาชายหนุ่มเป็นสิบสายก็ไม่ยอมรับสายสักที ทั้งที่ๆลูกน้องชายหนุ่มก็บอกว่าเขาประชุมเสร็จแล้ว เธอถึงต้องขึ้นมาดูเองแต่สุดท้ายภาพตรงหน้าที่เธอเห็นก็ต้องทำให้เธอเจ็บปวดใจกนกรดาไม่เอ่ยถามอะไรต่อ ภาพตรงหน้าที่เธอเห็นก็ชัดเจนพอแล้ว เพราะแบบนี้นี่เองชายหนุ่มถึงไม่เคยให้เธอขึ้นมาด้วย ให้เธอรออยู่บนรถทุกครั้งที่มาผับของเขา เพราะชายหนุ่มต้องการที่จะเสวยสุขลับหลังเธอนี่เอง รดาทิ้งกล่องข้าวที่ทำมาให้ควินตันลงพื้นแล้วรีบวิ่งหนีออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็วมาเฟียหนุ่มหันขวับทันทีที่ได้ยินเสียงประตูห้องเปิดออกและเขาก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจเพราะคนที่ยืนมองเขาอยู่ก็คือรดา แล้วหญิงสาวก็รีบวิ่งหนีออกไปทันที'ชิบหายละ'มาเฟียหนุ่มพลักสาวชุดแดงหน้าอกทะลักออกจากตัวเขาอย่างแรงจนเธอล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น"โอ๊ย!" หญิงสาวชุดแดงร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดเมื่อก้นของเธอกระแทกพื้นแข็งๆ"เฮ้ยยย/เฮ้ยยยย" เรย์มอนด์และเวสตันเอ่ยขึ้นด้วยควา
ด้านควินตัน หลังจากให้ลูกน้องออกตามหาหญิงสาวส่วนตัวเองก็โมโหอาละวาดพังข้าวของอยู่หน้าผับหรู จนกลุ่มเพื่อนต้องมาห้ามชายหนุ่มกันใหญ่“เป็นบ้าอะไรของมึงวะไอ้ควินตัน”เวสตันเอ่ยเสียงเข้ม“เออดิ แม่งปกติไม่ใช่คนแบบนี้นะมึง”เรย์มอนด์เสริมต่อ“เมียมันหนีไปทั้งคน จะไม่ให้มันเป็นบ้าได้ไงวะ” แทนไทเอ่ยขึ้นเสียงนิ่งเรียบ สองมือล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ด้วยท่าทางๆ ทั้งที่เวสตันกับเรย์มอนด์พยายามห้ามควินตันไม่ให้ทำร้ายข้าวของไปมากกว่านี้“หะ เมียหรอ รดาหรอ” เวสตันเอ่ยถามอย่างสงสัย ปกติเพื่อนรักอย่างควินตัน ไม่มีทางที่จะสนใจผู้หญิงเลยนอกจากเรื่องเซ็กส์เท่านั้น แต่พอมาวันนี้เขาได้เห็นเจ้าคนมาดนิ่งเงียบขรึม โมโหโวยวายแบบนี้ ก็สามารถรู้ได้แล้วละว่ามันคงรู้สึกกับรดาจริงๆ“เฮ้ย นี่มึงเอาเพื่อนน้องสาวทำเมียหรอวะ” เรย์มอนด์เอ่ย อุตส่าห์แอบเล็งเธอไว้อยู่ คิดว่าถ้ามีโอกาสได้เจอกันอีกว่าจะจีบเธอแล้วลากขึ้นเตียงสักหน่อย“เออ! รดาเป็นเมียกู ละต่อไปนี้อย่าให้กูเห็นว่ามึงมามองเมียกูอีกนะไอ้เหี้ยเรย์” ควินตันเอ่ยเสียงเข้ม แค่เขาคิดว่าเรย์มอนด์มองรดาด้วยแววตาแบบไหนและคิดอะไรกับรดาเขาก็รู้สึกหึงหวงแล้ส เขารู้ว่าเรย์มอนด์
หนึ่งปีผ่านไป..ภายในสวนดอกไม้ที่กว้างใหญ่ของคฤหาสน์แคสเซียส พื้นหญ้าสีเขียวชะอุ่ม แสงแดดอ่อนๆช่วงเย็นของวันกับสายลมพัดผ่านเย็นสบาย กลิ่นหอมของดอกไม้นานาชนิดทำให้เด็กน้อยในอ้อมแขนกนกรดาหลับปุ๋ยรดานั่งอยู่ที่เก้าอี้กลางสวนดอกไม้ มือเรียวเล็กของหญิงสาวลูบไล้ผมนุ่มของเด็กน้อยวัยสี่เดือนในอ้อมแขนด้วยความหวงแหน เขาช่างเหมือนพ่อของเขายิ่งนัก“อุ้ยย หลานยายน่าฟัดจังเลยย” กชพร มารดาของรดานั่งอยู่เก้าอี้ตรงข้ามเธอเอ่ยขึ้นกนกรดาหันไปยิ้มให้กชพรอย่างอ่อนโยน แล้วเธอก็หันกลับมามองยังเบื้องหน้าของเธอเนื่องจากวันนี้ทุกคนนัดรวมตัวกันมาทานมื้อเย็นที่คฤหาสน์แคสเซียสจึงทำให้ที่นี้ดูคึกคักกว่าปกติ รดามองไปที่สามีของเธอที่กำลังยืนคุยกับกลุ่มเพื่ิอนของเขาอยู่มาเฟียหนุ่มเมื่อสัมผัสได้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องเขาอยู่ ชายหนุ่มจึงหันไปมองจ้องเธอเช่นกัน ควินตันยิ้มให้ภรรยาของตนเองด้วยรอยยิ้มที่สดใส เขาหันไปพูดกับเพื่อนสองสามประโยคแล้วก็เดินมาหารดาทันที“ดา เมื่อยไหมครับ ให้พี่อุ้ม เคแลน ให้ไหม” ควินตันเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงเป็นใยภรรยาคนสวยเคแลน แคสเซียส เด็กชายวัยสี่เดือน เด็กน้อยผู้ที่มีใบหน้าเหมือนถอด
สองวันผ่านไป..ควินตันพารดากลับมายังเพนท์เฮ้าส์หรูของเขา จากปกติมาเฟียหนุ่มดูแลเธอดีอยู่แล้วแต่หลังจากที่รู้ว่าเธอท้องอ่อน เขาก็ยิ่งดูแลหญิงสาวดีเป็นพิเศษ“ดาครับ รดา ตื่นได้แล้วที่รัก”ควินตันปลุกรดาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล มือหนาเกลี่ยเส้นผมเจ้าหล่อนที่ลงมาปิดหน้าอยู่แล้วเลื่อนมาจับอังแก้มเนียนไว้ เขาไม่อยากรบกวนการนอนของเธอเลยแต่วันนี้เขาต้องพาเธอไปทำธุระสำคัญ ควินตันคิดว่ามันถึงเวลาที่เขาต้องทำอะไรให้มันชัดเจนมากกว่านี้แล้ว“อื้ออ”ชายหนุ่มประจบจูบลงบนริมฝีปากบาง หญิงสาวสะดุ้งตกใจเมื่อโดนรบกวนการนอน เธอลืมตาตื่นขึ้นมาทันที“จะทำอะไรดาคะ” รดาเอ่ยถามเสียงสั่น เมื่อคืนเขาก็รังแกเธอตั้งหลายรอบแล้ว ขนาดเขาพูดว่าจะเบาๆกับเธอแต่สุดท้ายคนตัวโตก็ข่มอารมณ์ดิบเถื่อนของตัวเองไม่ได้อยู่ดี“ตื่นแล้วหรอครับ คิดว่าต้องจับปล้ำก่อนถึงจะตื่น” ควินตันยกยิ้มอย่างชอบใจ“ตื่นแล้วค่ะ ถอยไปเลย” รดาเอ่ยพลางดันอกแกร่งเบาๆ“ไปอาบน้ำคครับ วันนี้เรามีธุระนะ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยพร้อมกับลูกหน้าท้องแบนราบของรดาอย่างแผ่วเบา“ไปไหนคะ” รดาถามออกไปอย่างสงสัย“เดี๋ยวก็รู้”ฟอดด ควินตันตอบอย่างมีเลศนัยพร้อมกับหอมแก้มเนียนนุ่มฟอ
มาเฟียหนุ่มมาดนิ่งน่าเกรงขามในชุดสูทสีเทาเข้ากับนัยน์ตาสีเทาชวนฝันนั้น ก้าวเดินเข้ามาในคฤหาสน์แคสเซียสพร้อมสาวสวยหน้าหวานในชุดมินิเดรสสั้นสีชมพูเรียบหรูควินตันหันไปมองรดาที่มีอาการประหม่ามาตลอดทางระหว่างมาคฤหาสน์ ชายหนุ่มยื่นมือไปจับมือบางไว้แน่น“ตื่นเต้นหรอครับ” เสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยถาม“เอิ่ม..ค่ะ” รดาตอบเสียงตะกุกตะกัก“ตื่นเต้นทำไมละครับ ดาเคยเจอครอบครัวพี่ก่อนเจอพี่อีกนะ”“มันก็ใช่ค่ะ แต่ไม่ใช่ในสถานะนี้นิค่ะ”“สถานะเมียพี่นะหรอ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยพร้อมยกยิ้มมุมปาก“คนบ้า พูดอะไรไม่อายเลยนะคะ”“อายทำไมครับ เมียสวยขนาดนี้”สิ้นเสียงของชายหนุ่ม เขาและรดาก็เดินมาจนถึงห้องอาหารสุดหรูหราใหญ่โตพอดี ควินตันจับกระชับมือเล็กแน่นมากขึ้นกว่าเดิม ส่วนอีกมือก็เปิดประตูเข้าไปให้ห้องอาหารอย่างช้าๆ“หนูดา” คุณนายมุกธิดาเอ่ยทักทายรดาด้วยความดีใจ เธอไม่ได้แปลกใจเท่าไหร่ที่รดามากับควินตัน เพราะชายหนุ่มได้โทรมาบอกเธอและสามีให้ทราบก่อนแล้วว่าจะพาลูกสะใภ้มาหา บวกกับที่แคทเธอรีนเล่าเรื่องราวของรดาและควินตันให้เธอฟังแล้วด้วยมุกธิดาและเควินที่นั่งอยู่โต๊ะอาหารก็ลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางกระตือรือล้นให้กับผู้มาเ
“นายครับ คุณรดาหายไปครับ” รอนเข้ามาในห้องทำงานด้วยท่าทางรีบร้อน เขาเดินตามรดาไป แต่หญิงสาวเดินไวจึงทำให้คลาดกัน รอนให้คนออกตามหารดาอยู่เกือบสิบห้านาทีแล้ว หาทั้งห้องน้ำชั้นล่างชั้นบนตึกซ้ายขวาก็ไม่พบร่องรอยของเธอ“ว่าไงนะ!!“ ควินตันร้องขึ้นด้วยความตกใจ ไฟโทสะเริ่มปะทุขึ้นเรื่อยๆ“รอนมึงพาคนไปดูกล้องวงจรปิดเดี๋ยวนี้ ส่วนเดฟมึงมากับกู” ควินตันสั่งลูกน้องเสียงเข้มหลังจากนั้นไม่นาน ภาพจากกล้องวงจรปิดก็เผยให้เห็นรดาที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำโดนบุคคลปริศราฉุกกระชากอยู่ ชั่วพริบตาก็โดนผ้าสีขาวปิดจมูก จนทำให้เธอสลบไป หนุ่มปริศราอุ้มรดาตรงไปยังลานจอดรถ พาเธอขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มเห็นป้ายทะเบียนรถคันนั้นจึงสั่งให้ลูกน้องเร่งออกไปตามทันที และให้คนประสานงานกับตำรวจเพื่อสกัดจับ มาเฟียหนุ่มกำหมัดแน่นข่มอารณ์ที่เดือดดาลเอาไว้ เขาทั้งโมโหไอ้ชั่วนั้นและทั้งเป็นห่วงคนตัวเล็กที่สุดครึ่งชั่วโมงผ่านไปเขาก็พบว่าคนที่เป็นหนอนบ่อนไส้คือพนักงานรักษาความปลอดภัยคนหนึ่งที่ทำงานอยู่ในคาสิโนของเขา ควินตันให้ลูกน้องออกตามหาคนที่เป็นหนอนบ่อนไส้ทันที มันคงวางแผนกันเพื่อให้คนของไอ้เสี่ยสุชาติเข้ามาจับตัว
เช้าวันใหม่..มาเฟียหนุ่มพารดากลับมาที่เพนท์เฮาส์ช่วงบ่ายของวัน กนกรดาขอตัวไปอาบน้ำชำระร่างกายและพักผ่อนสักสองสามชั่วโมงเพราะเมื่อคืนกว่าเธอจะได้นอนก็เกือบเช้าหญิงสาวสลบไปก่อนชายหนุ่ม แต่คนตัวใหญ่ก็ยังไม่หยุดการกระทำ เขาจับเธอทำบทรักจนเธอลืมตัวตื่นมาอีกรอบชายหนุ่มก็ยังไม่หยุด สุดท้ายเธอก็ได้นอนเกือบเช้า ส่วนจุดสงวนของเธอตอนนี้ก็ทั้งเจ็บและแสบไปหมด"นายครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ" รอนเดินเข้ามาในห้องทำงานของควินตันด้วยท่าทางรีบร้อน"มีอะไรวะ" มาเฟียหนุ่มเลิกสนใจงานตรงหน้าแล้วหันไปมองลูกน้อง เอ่ยถามเสียงราบเรียบ"คือ ไฟไหม้คาสิโนหลักของเราครับนาย แต่คนของเราช่วยกันยับยั้งไฟไว้ทัน จึงไม่ได้เสียหายมากนัก และไม่มีคนบาดเจ็บครับนาย"สิ้นเสียงของบอดี้การ์ด ควินตันก็กัดฟันกรอดข่มอารมณ์เอาไว้ ใครมันกล้าทำได้ขนาดนี้"ไปสืบมาว่าเป็นฝีมือใคร กูขอเร็วที่สุด กูอยากรู้ว่าใช่คนที่กูคิดไว้ไหม" ควินตันเอ่ยเสียงเข้ม ความคับแค้นใจมันกำลังสุมอยู่ในใจเขามาเฟียหนุ่มคาดว่าอาจจะเป็น 'เสี่ยสุชาติ' มันคือคนที่น่าสงสัยที่สุดเนื่องจากเป็นคู่แข่งทางธุรกิจกันมานาน เสี่ยสุชาติจึงหาทางกลั่นแกล้งพวกเขามาตลอด แต่เรื่อ
กนกรดาช่วยแก้วกับน้ำที่เป็นพนักงานใหม่ของเธอเก็บร้านปิดร้านจนเสร็จ รดาก็ขึ้นมายังชั้นสองของร้าน ตรงไปที่ห้องนอนทันทีหญิงสาวล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มอย่างเหนื่อยล้า สมองยังคงครุ่นคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอคิดว่าเธอมั่นใจในควินตันพอสมควรแล้ว แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมชายหนุ่มถึงต้องโกหกและปิดบังเรื่องนี้รดาสะบัดหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป หญิงสาวลุกขึ้นไปอาบน้ำชำระร่างกายแล้วเข้านอนด้วยความรู้สึกที่สับสน รดานอนพลิกไปมาเพราะนอนไม่หลับ ปกติหญิงสาวนอนกอดควินตันทุกวัน พอวันนี้ต้องนอนคนเดียว เธอก็รู้สึกหน่วงแปลกๆเหมือนกันเวลาผ่านไปจนเกือบตีสอง ในหัวของรดายังคงสับสนวุ่นวายตีกันไปหมด ทั้งน้อยเนื้อต่ำใจและคิดถึงชายหนุ่มมาก รดาตัดสินใจลงไปชั้นล่างเพื่อหยิบน้ำเปล่ามาดื่มหลังจากดื่มน้ำเสร็จหญิงสาวก็รีบเดินกลับขึ้นมาที่ห้องนอนอย่างรวดเร็ว รดากำลังจะก้าวขึ้นเตียงแต่ก็ต้องตื่นตกใจเพราะมีร่างกำยำมากอดเธอไว้จากข้างหลังอย่างรวดเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ทัน“กรี้ดดดดด” รดาตื่นตกใจร้องตะโกนเสียงดังลั่นห้อง“รดา พี่เอง”เสียงทุ้มที่คุ้นหูเอ่ยขึ้นพร้อมกับกลิ่นกายประจำตัวของเขาและกลิ่นแอลกอฮอล์ ควินตั
กนกรดาหยิบโทรศัพท์ของสาวใช้ขึ้นมา เธอคิดว่าจะโทรหาแคทเธอรีน แต่เธอขอกดเข้าไปดูข่าวสารก่อนละกัน เพราะตั้งแต่ที่เพื่อนของเธอไปถ่ายแบบที่ต่างประเทศ รดาก็ยังไม่มีเวลาได้ดูเลย ขอเข้าไปดูก่อนจะที่จะโทรหาแคทเธอรีนจะได้มีเรื่องคุยกันหญิงสาวเลื่อนไปมาดูข่าวสารทั่วไปตามประสาของเธอ แล้วเธอก็เลื่อนมาจนเจอรูปของเพื่อนสาวเธอจริงๆ“สวยจัง”รดาเอ่ยชมเพื่อนของเธอบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ มือเล็กกำลังจะกดเข้าแอพโทรหาแคทเธอรีน แต่ก็ต้องชะงักเพราะข่าวต่อไปที่เธอเห็นคือรูปของชายหนุ่มที่เธอคุ้นเคย ควินตันกับหญิงสาวคนหนึ่งพากันเข้าโรงแรมหรู เมื่อเห็นอย่างนั้นใจดวงน้อยก็หล่นวูบทันทีอีกแล้วสินะ เรื่องผู้หญิงอีกแล้วรดาคิดไปถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา ชายหนุ่มไม่ยอมให้เธอใช้โทรศัพท์ก็เพราะเหตุนี้เองหรอ รดาครุ่นคิดอยู่สักพัก เธอข่มอารมณ์และน้ำตาไว้ก่อนจะตัดสินใจโทรหาแคทเธอรีนทันที‘สวัสดีค่ะ นี่ใครคะ’ ปลายสายเอ่ยขึ้น“เคท นี่ดาเองนะ”‘อ้าวดา ทำไมใช้เบอร์อื่นโทรมาละ นี่เบอร์ใครหรอ’“เคทว่างไหม มาเจอกันหน่อยสิ ดามีเรื่องจะคุยด้วย”‘เป็นอะไรหรือป่าวดา’“เดี๋ยวดาค่อยเล่าให้ฟังนะ”‘โอเค งั้นเจอกันที่ห้างนะ’“ได้จ้ะ แค่นี้นะ
เช้าวันใหม่..กนกรดาตื่นมาช่วงเจ็ดโมงเช้า เมื่อคืนกว่าเธอจะได้นอนก็เกือบเช้า เธอได้นอนไปแค่สองชั่วโมงเท่านั้นเอง ส่วนคนตัวโตเอาแต่ใจเธอก็ปล่อยให้้เขานอนพักผ่อนไปก่อน รดาอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์ขายาวสีเข้มก้าวลงมาจากบ้านอย่างช้าๆ“อ้าว ตื่นเราหรอลูก” กชพรที่กำลังกวาดชั้นล่างของบ้านอยู่เอ่ยถามลูกสาวที่ก้าวกำลังเดินลงมา“ตื่นแล้วจ้ะ ให้ดาช่วยอะไรไหมจ้ะแม่” รดาลงมาถึงชั้นล่างก็ตรงไปสวมกอดมารดาของตน“ไม่ต้องหรอกลูก แม่ทำข้าวต้มไว้ให้แล้ว ไปปลุกพ่อหนุ่มฝรั่งมากินด้วยกันไป”“เรากินกันก่อนก็ได้จ้าแม่ ให้เขานอนไปก่อนดีกว่า”“หรอ จ้ะๆไปตักข้าวต้มไป”“จ้า”รดากำลังจะเดินไปตักข้าวต้ม แต่ทว่าทันใดนั้นเองเสียงโวยวายก็ดังขึ้นมาจากชั้นบนบ้านทันที“ดา! ดา! ดาอยู่ไหน”ควินตันวิ่งลงมาจากชั้นสองของบ้าน ตะโกนเรียกหาเมียเสียงดังลั่นบ้าน บนเนื้อตัวก็มีแค่ผ้าขนหนูสีขาวผืนเดียวพันอยู่รอบเอวสอบ ผมเผ้าไม่เป็นทรงแต่กระนั้นชายหนุ่มก็ยังดูดีมีเสน่ห์อยู่ดี“พี่ควินตัน ดาอยู่นี้ เป็นอะไรไปคะตะโกนสะลั่นบ้านเลย” เสียงหวานเอ่ยถามอย่างงุนงงควินตันวิ่งลงมาอย่างเร็วแบบที่ไม่กลัวว่าผ้าขนหนูจะหลุดแล้วเห็นอะไรต่
กชพรขึ้นชั้นสองของบ้านมา เพื่อจัดห้องนอนให้ลูกสาวและมาเฟียหนุ่ม เธอไม่ได้หัวโบราณถึงขนาดที่ว่าจะให้ทั้งสองนอนแยกห้องกันเพราะแค่ยังไม่แต่งงานกัน เธอเข้าใจคู่รักสมัยนี้ดีทุกอย่างและอยากให้ลูกสาวของเธอสบายใจที่สุด“แม่จัดห้องเสร็จแล้วนะ ขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าเข้านอนกันได้แล้วนะลูก” กชพรเดินลงมาเรียกทั้งสองคนให้ขึ้นบ้าน“จ้ะ / ครับ” มาเฟียหนุ่มและรดาเอ่ยพร้อมกัน“ดาขึ้นไปก่อนเลยนะ พี่ไปคุยกับลูกน้องก่อน” เสียงทุ้มของควินตันเอ่ยอย่างราบเรียบ“ค่ะ” รดายิ้มหวานให้ควินตันแล้วเธอก็เดินขึ้นบ้านไปมาเฟียหนุ่มเดินออกมายังหน้าบ้านที่มีบอดี้การ์ดนับสิบยืนประจำตำแหน่งกันอยู่“พวกมึงแบ่งกันไปพัก ไปหาโรงแรมพักในเมืองกันเลย อยู่เฝ้าแค่สี่คนพอ ทีเหลือเข้าเมืองไปพักกันเลย”“ครับ” เหล่าบรรดาชายชุดดำตอบรับเสียงเข้ม“รอน เป็นไงบ้างเรื่องที่กูให้สืบ คืบหน้าหรือยัง”ควินตันเอ่ยถามเสียงทุ้มต่ำแฝงไปด้วยความน่าเกรงขาม“ครับ ตามที่นายสงสัยเลยครับ เธอนั้นแหละครับที่เป็นคนปล่อยข่าว ทางเรากำลังตามไล่ปิดลบรูปพวกนั้นที่ว่อนอยู่ในเน็ตอยู่ครับ”“เสียเงินเท่าไหร่ ฉันไม่ว่า แต่ต้องไม่ให้เรื่องนี้ถึงหูรดาเด็ดขาด”“รูปมันกระจายไ