กนกรดาเปิดประตูเข้ามาภายในห้อง ทว่าเธอก็ต้องนิ่งไปชั่วขณะ เพราะภาพที่รดาเห็นคือ ควินตันกำลังจูบกับสาวสวยหุ่นเซ็กซี่ชุดสีแดงอยู่ตอนแรกเธอว่าจะรออยู่ข้างนอกนั้นแหละ แต่มันนานเกินไป เธอโทรหาชายหนุ่มเป็นสิบสายก็ไม่ยอมรับสายสักที ทั้งที่ๆลูกน้องชายหนุ่มก็บอกว่าเขาประชุมเสร็จแล้ว เธอถึงต้องขึ้นมาดูเองแต่สุดท้ายภาพตรงหน้าที่เธอเห็นก็ต้องทำให้เธอเจ็บปวดใจกนกรดาไม่เอ่ยถามอะไรต่อ ภาพตรงหน้าที่เธอเห็นก็ชัดเจนพอแล้ว เพราะแบบนี้นี่เองชายหนุ่มถึงไม่เคยให้เธอขึ้นมาด้วย ให้เธอรออยู่บนรถทุกครั้งที่มาผับของเขา เพราะชายหนุ่มต้องการที่จะเสวยสุขลับหลังเธอนี่เอง รดาทิ้งกล่องข้าวที่ทำมาให้ควินตันลงพื้นแล้วรีบวิ่งหนีออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็วมาเฟียหนุ่มหันขวับทันทีที่ได้ยินเสียงประตูห้องเปิดออกและเขาก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจเพราะคนที่ยืนมองเขาอยู่ก็คือรดา แล้วหญิงสาวก็รีบวิ่งหนีออกไปทันที'ชิบหายละ'มาเฟียหนุ่มพลักสาวชุดแดงหน้าอกทะลักออกจากตัวเขาอย่างแรงจนเธอล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น"โอ๊ย!" หญิงสาวชุดแดงร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดเมื่อก้นของเธอกระแทกพื้นแข็งๆ"เฮ้ยยย/เฮ้ยยยย" เรย์มอนด์และเวสตันเอ่ยขึ้นด้วยควา
ด้านควินตัน หลังจากให้ลูกน้องออกตามหาหญิงสาวส่วนตัวเองก็โมโหอาละวาดพังข้าวของอยู่หน้าผับหรู จนกลุ่มเพื่อนต้องมาห้ามชายหนุ่มกันใหญ่“เป็นบ้าอะไรของมึงวะไอ้ควินตัน”เวสตันเอ่ยเสียงเข้ม“เออดิ แม่งปกติไม่ใช่คนแบบนี้นะมึง”เรย์มอนด์เสริมต่อ“เมียมันหนีไปทั้งคน จะไม่ให้มันเป็นบ้าได้ไงวะ” แทนไทเอ่ยขึ้นเสียงนิ่งเรียบ สองมือล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ด้วยท่าทางๆ ทั้งที่เวสตันกับเรย์มอนด์พยายามห้ามควินตันไม่ให้ทำร้ายข้าวของไปมากกว่านี้“หะ เมียหรอ รดาหรอ” เวสตันเอ่ยถามอย่างสงสัย ปกติเพื่อนรักอย่างควินตัน ไม่มีทางที่จะสนใจผู้หญิงเลยนอกจากเรื่องเซ็กส์เท่านั้น แต่พอมาวันนี้เขาได้เห็นเจ้าคนมาดนิ่งเงียบขรึม โมโหโวยวายแบบนี้ ก็สามารถรู้ได้แล้วละว่ามันคงรู้สึกกับรดาจริงๆ“เฮ้ย นี่มึงเอาเพื่อนน้องสาวทำเมียหรอวะ” เรย์มอนด์เอ่ย อุตส่าห์แอบเล็งเธอไว้อยู่ คิดว่าถ้ามีโอกาสได้เจอกันอีกว่าจะจีบเธอแล้วลากขึ้นเตียงสักหน่อย“เออ! รดาเป็นเมียกู ละต่อไปนี้อย่าให้กูเห็นว่ามึงมามองเมียกูอีกนะไอ้เหี้ยเรย์” ควินตันเอ่ยเสียงเข้ม แค่เขาคิดว่าเรย์มอนด์มองรดาด้วยแววตาแบบไหนและคิดอะไรกับรดาเขาก็รู้สึกหึงหวงแล้ส เขารู้ว่าเรย์มอนด์
“พี่ทำแบบนี้ได้ไงคะ ” เเคทเธอรีนถามพี่ชายของตนที่เอาแต่นั่งนิ่งจับมือรดาไว้แน่น ราวกับว่าถ้าปล่อยมือนี้ไปเมื่อไหร่หญิงสาวก็จะหายไปเมื่อนั้น ดูจากความเป็นห่วงเป็นใยขนาดนี้เธอก็พอรู้แล้วว่าพี่ชายของเธอคิดยังไงกับรดาเเคทเธอรีนกลับมาถึงประเทศไทยก็รีบติดต่อรดาทันที แต่รดากลับติดต่อไม่ได้เลย เธอเป็นห่วงเพื่อนรักจึงแวะไปหาที่ร้าน แต่กลับพบผู้ชายที่ชื่อกวินนั่งอยู่หน้าร้านด้วยสภาพที่เหมือนไปฟัดกับหมาที่ไหนมา กวินจึงเล่าเรื่องทุกอย่างให้เธอฟัง“เคท ใจเย็นๆนะจ๊ะ คือว่า..” รดาเอ่ยเสียงนุ่มนวลกับเพื่อนรัก ควินตันมองหน้ารดาคิ้วขมวด ที่กับเขาไม่คุยไม่ตอบ เอาแต่เบี่ยงหน้าหนี แต่กับแคทเธอรีนกลับพูดจาหวานหูเหลือเกิน“รบกวนออกไปด้วยค่ะ ฉันอยากคุยกับเพื่อนสองคน” กนกรดาเอ่ยเสียงแข็งกระด้าง“แต่ว่า..” ควินตันตั้งท่าจะไม่ยอม“ออก ไป” รดาย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียหนักแน่นกว่าเดิม“ครับ” ควินตันไม่อยากขัดใจหญิงสาว ก้าวเดินออกไปนอกห้องอย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่ เเคทเธอรีนมองพี่ชายของตนก็ต้องยกยิ้มชอบใจ จากเสือร้ายกลายเป็นแมว มันคือแบบนี้เองสินะหลังจากควินตันออกไปจากห้องรดาก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง เธอกับเคทไ
หลังจากจัดการเรื่องที่ทำให้เขามีปัญหากับรดาเสร็จแล้ว ควินตันก็พารดาขึ้นรถเตรียมจะตรงดิ่งกลับเพนท์เฮาส์ทันที แต่ในระหว่างทางกลับมือหนาก็คอยลูบไล้บีบขย้ำต้นขาเรียวเล็กของรดาจนเธอสะดุ้งโหยง เธอรู้ว่าเขาต้องการอะไร เพราะนี่ก็หลายวันแล้วที่เขาไม่ได้ระบายความต้องการ"หยุดนะคะ" กนกรดาเสียงแข็งใส่มาเฟียหนุ่ม"ทะ..ทำไมละที่รัก เราเคลียร์กันแล้วไม่ใช่หรอ เราก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วนิครับ" ควินตันทำน้ำเสียงออดอ้อน"ไม่ค่ะ หยุดเลยค่ะ" รดายังคงเสียงแข็ง"โอเคครับ ไม่ทำก็ไม่ทำ" สุดท้ายก็ต้องเป็นชายหนุ่มที่ต้องยอมให้คนตัวเล็กอยู่ดี แต่อย่าคิดว่าวันนี้จะรอดเลย“พาดาไปร้านด้วยนะคะ ดาจะแวะไปคุยกับแก้ว”“จะไปทำไมที่รัก” ควินตันเอ่ยถามน้ำเสียงอ้อมแอ้ม“ไปคุยเรื่องผู้หญิงคนนั้นไงคะ ดาจะฝากให้แก้วสอนงานเธอ”“ครับๆ” สุดท้ายควินตันก็ต้องยอมให้รดาอยู่ดี เถียงหญิงสาวไปก็เท่านั้นแหละ ไม่ชนะอยู่ดีเวลาผ่านไปไม่นานนัก รถยนต์คันหรูก็มาจอดยังหน้าร้าน RADA CAFEกนกรดาก้าวลงมาจากรถยนต์พร้อมกับมาเฟียหนุ่มร่างกำยำที่ดูสง่าและน่าเกรงขามยิ่งนักกริ่งรดาเปิดประตูร้านเข้าไปเสียงกริ่งประตูดังขึ้น รดามองไปรอบร้านก็พบว่าช่
วันนี้เป็นวันเกิดของเวสตัน หนึ่งในกลุ่มเพื่อนของควินตัน งานเลี้ยงวันเกิดถูกจัดขึ้นที่โรงแรมหรูในจังหวัดชลบุรี ควินตันพารดาขับรถมาตั้งแต่เช้าตรู่ โดยมีบอดี้การ์ดขับตามมาอีกห้าคัน เขาอยากพาคนตัวเล็กออกมาเปิดหูเปิดตาบ้างควินตันพารดามายังแวะท่าเรือแห่งหนึ่ง ที่ดูเหมือนจะเป็นท่าเรือส่วนตัว เพราะไม่ค่อยมีผู้คนพลุกพล่านเท่าไหร่ เนื่องจากงานปาร์ตี้จะจัดขึ้นได้ตอนกลางคืน แต่เขารีบพารดาออกมาแต่เช้าตรู่เนื่องจากอยากพารดามาเที่ยวเล่น"เราจะไปไหนกันคะ" รดาอยู่ในชุดกระโปรงยาวสายเดี่ยวสีฟ้าลายดอกไม้สีขาวเอ่ยถามอย่างสงสัย"พี่จะพาไปล่องเรือ" ควินตันตอบเสียงราบเรียบ มือหนาสองข้างล้วงกระเป๋าด้วยท่าทางสบายๆ"ล่องเรือ?""ครับ ลงรถได้แล้วที่รัก ถึงแล้วครับ"พูดจบรถของชายหนุ่มและรถของเหล่าบอดี้การ์ดก็จอดลงที่หน้าท่าเรือ ชายหนุ่มก้าวลงมาจากรถอย่างสง่าและน่าเกรงขาม รดาก้าวตามลงมา เขาจับมือเล็กของรดาไว้แน่นพาเธอเดินไปยังท่าเรือ เดินมาจนเรื่อยๆจนรดาเห็นเรือยอร์ชลำใหญ่จอดอยู่ที่ท่าเรือควินตันรั้งร่างบางให้ลงเรือมากับเขา ร่างบางไม่ได้พูดอะไรตามชายหนุ่มไปอย่างว่าง่าย หลักจากผู้เป็นนายขึ้นเรือไปแล้ว เหล่าบรรดาลู
มาเฟียมาดนิ่งก้าวเดินเข้ามาในงานวันเกิดของเพื่อนรัก พร้อมกับหญิงสาวผู้มีใบหน้าสวยสดงดงาม ทุกสายตาจับจ้องไปที่รดาและควินตันทันที เสียงซุบซิบนินทามากมายเริ่มดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง แต่ควินตันและรดาก็ไม่ได้สนใจอะไรเวสตันและเรย์มอนด์ที่เห็นมาเฟียสุดหล่อและแม่กระต่ายน้อยของเขาเดินเข้ามาในงาน พวกเขาก็รีบก้าวเดินมาหาเพื่อนรักอย่างรวดเร็ว“ง้อเมียได้แล้วก็เปิดตัวสะอลังการเลยนะมึง"เรย์มอนด์เอ่ยแซว"เสือก" ควินตันตอบสั้นๆ"ไอ้แทนยังไม่มาหรอวะ" ควินตันมองไปรอบๆงานเพื่อหาแทนไทแต่ก็ไม่พบจึงเอ่ยถามเพื่อนๆ"กูโทรหามันแล้ว มันติดงานอยู่ แต่เดี๋ยวจะรีบตามมา" เวสตันตอบ"อือ" ควินตันพยักหน้ารับรู้"วันนี้น้องดาสวยจังเลยนะครับ" เรย์มอนด์หันไปพูดกับรดาที่ยืนอยู่ข้างๆควินตัน แล้วยิ้มหวานให้เธอ"ขอบคุณค่ะ" เสียงหวานของรดาเอ่ยขอบคุณสำหรับคำชมของเรย์มอนด์ควินตันมองเรย์มอนด์ตาขวางบ่งบอกว่าเขาไม่พอใจมากที่มาชมเมียของเขาแบบนี้ แต่มีหรือที่เรย์มอนด์จะสนใจ เรย์มอนด์กวนประสาทต่อ ทำเป็นไม่สนใจควินตัน“ถึงว่าสิครับไอ้ควินตันมันถึงหวงน้องดาจังเลย” เรย์มอนด์ยังคงกวนประสาทมาเฟียหนุ่มไม่เลิกควินตันครุ่นคิดในใจ เขาคงต้
กนกรดาโอบประคองพามารดาของเธอนั่งลงตรงโต๊ะกลางบ้าน เนื่องจากชั้นล่างของเธอเป็นบ้านโล่งๆ ทำให้มีลมพัดเข้ามาเย็นสบายได้ตลอดทั้งวันหญิงสาวเริ่มอธิบายเรื่องของมาเฟียหนุ่มหน้าฝรั่งคนนี้ให้มารดาเธอฟังทันที แต่เธอก็ไม่ได้เล่าละเอียดมากนัก รดาเล่าแค่คร่าวๆว่าควินตันคือพี่ชายของแคทเธอรีนเพื่อนรักของรดา แล้วรดากับควินตันเลยได้เจอกัน“แล้วหนูเคทสบายดีไหมละลูก แม่ไม่เจอนานเลย” หลังจากฟังรดาเล่าเรื่องว่ามันเป็นยังไงไปยังไงจบ กชพรก็เอ่ยถามหาแคทเธอรีนทันที“เคทสบายดีจ้าแม่ เดี๋ยวว่างๆดาลองชวนเคทมาหาแม่นะจ้ะ” เสียงหวานของรดาเอ่ยตอบ“เคทเคยมาที่นี้ด้วยหรอ” ควินตันเอ่ยถามรดา“ค่ะ เมื่อก่อนเคทมาที่นี้กับดาบ่อยค่ะ ช่วงที่เคทยังไม่ได้เป็นนางแบบ เวลาดามาหาแม่เคทจะขับรถพาดามาค่ะ เคทชอบบ้านดามากเลยนะคะ”“อ่อ” ควินตันพยักหน้าให้รดาพลางมองสำรวจไปรอบๆบ้าน“หิวกันหรือยังลูก แม่ไปทำอะไรให้กินดีกว่า พ่อหนุ่มกินอาหารไทยได้ไหมลูก” กชพรค่อยๆยันตัวลุกขึ้นเตรียมเดินไปที่ครัวหลังบ้านเพื่อทำอาหารให้ลูกสาวและมาเฟียหนุ่ม“กินได้ครับ ผมเป็นคนกินง่ายครับ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยอย่างนอบน้อม“แล้วพวกคนตัวโตข้างนอกนั้นละ กินไหม แม่ทำเ
อาหารหลายอย่างถูกจัดไว้บนโต๊ะไม้ด้วยฝีมือของกชพรและรดา กชพรตั้งโต๊ะเสร็จก็เรียกทุกคนมากินข้าวด้วยกัน รดาที่ช่วยแม่ของตนจัดโต๊ะอาหารเสร็จแล้ว เธอก็ไปล้างไม้ล้างมือมานั่งลงข้างๆควินตันที่นั่งรออยู่เงียบๆมาสักพักแล้วหญิงสาวที่มีใบหน้าหวานสวย มองเหล่าชายชุดดำนับสิบที่กำลังนั่งขัดสมาธิหลังตรงเป็นวงกลมอยู่พื้นบ้านของเธอเพื่อจะทานอาหารกันรดาอมยิ้มกับภาพตรงหน้า มันดูไม่เข้ากับบ้านสวนของเธอเลย แม้กระทั่งมาเฟียหนุ่มหน้าฝรั่งสุดหล่อที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หวายข้างๆเธอนี้อีก“กินข้าวกันลูกมาๆ พวกนายก็ตามสบายกันเลยนะ ไม่พอก็ไปตักเพิ่มในหม้อเอาได้เลย ตามสบายเลย ไม่ต้องทำตัวเป็นหุ่นยนต์หรอกนะ” กชพร มารดาของรดาเอ่ยขึ้นน้ำเสียงสดใส“กินเยอะๆนะ” ควินตันเริ่มตักอาหารให้คนตัวเล็กก่อนตนเองทันที“ขอบคุณค่ะ” รดาเอ่ยขอบคุณชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลกชพรมองรดาสลับกับมาเฟียหนุ่ม รอยยิ้มบางๆปรากฏขึ้นบนหน้าที่มีรอยเหี่ยวย่นแต่ก็ยังคงความสวยอยู่ เธอมองผู้ชายคนนี้แล้วรู้สึกว่าควินตันดูแลและเอาใส่ใจรดาอย่างเป็นอย่างดี หากลูกสาวคนเดียวของเธอเจอคนที่ดีเธอก็จะดีใจมาก เธอไม่อยากให้ลูกสาวต้องเจอผู้ชายที่ไม่ดีแบบเธอบรรยา
หนึ่งปีผ่านไป..ภายในสวนดอกไม้ที่กว้างใหญ่ของคฤหาสน์แคสเซียส พื้นหญ้าสีเขียวชะอุ่ม แสงแดดอ่อนๆช่วงเย็นของวันกับสายลมพัดผ่านเย็นสบาย กลิ่นหอมของดอกไม้นานาชนิดทำให้เด็กน้อยในอ้อมแขนกนกรดาหลับปุ๋ยรดานั่งอยู่ที่เก้าอี้กลางสวนดอกไม้ มือเรียวเล็กของหญิงสาวลูบไล้ผมนุ่มของเด็กน้อยวัยสี่เดือนในอ้อมแขนด้วยความหวงแหน เขาช่างเหมือนพ่อของเขายิ่งนัก“อุ้ยย หลานยายน่าฟัดจังเลยย” กชพร มารดาของรดานั่งอยู่เก้าอี้ตรงข้ามเธอเอ่ยขึ้นกนกรดาหันไปยิ้มให้กชพรอย่างอ่อนโยน แล้วเธอก็หันกลับมามองยังเบื้องหน้าของเธอเนื่องจากวันนี้ทุกคนนัดรวมตัวกันมาทานมื้อเย็นที่คฤหาสน์แคสเซียสจึงทำให้ที่นี้ดูคึกคักกว่าปกติ รดามองไปที่สามีของเธอที่กำลังยืนคุยกับกลุ่มเพื่ิอนของเขาอยู่มาเฟียหนุ่มเมื่อสัมผัสได้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องเขาอยู่ ชายหนุ่มจึงหันไปมองจ้องเธอเช่นกัน ควินตันยิ้มให้ภรรยาของตนเองด้วยรอยยิ้มที่สดใส เขาหันไปพูดกับเพื่อนสองสามประโยคแล้วก็เดินมาหารดาทันที“ดา เมื่อยไหมครับ ให้พี่อุ้ม เคแลน ให้ไหม” ควินตันเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงเป็นใยภรรยาคนสวยเคแลน แคสเซียส เด็กชายวัยสี่เดือน เด็กน้อยผู้ที่มีใบหน้าเหมือนถอด
สองวันผ่านไป..ควินตันพารดากลับมายังเพนท์เฮ้าส์หรูของเขา จากปกติมาเฟียหนุ่มดูแลเธอดีอยู่แล้วแต่หลังจากที่รู้ว่าเธอท้องอ่อน เขาก็ยิ่งดูแลหญิงสาวดีเป็นพิเศษ“ดาครับ รดา ตื่นได้แล้วที่รัก”ควินตันปลุกรดาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล มือหนาเกลี่ยเส้นผมเจ้าหล่อนที่ลงมาปิดหน้าอยู่แล้วเลื่อนมาจับอังแก้มเนียนไว้ เขาไม่อยากรบกวนการนอนของเธอเลยแต่วันนี้เขาต้องพาเธอไปทำธุระสำคัญ ควินตันคิดว่ามันถึงเวลาที่เขาต้องทำอะไรให้มันชัดเจนมากกว่านี้แล้ว“อื้ออ”ชายหนุ่มประจบจูบลงบนริมฝีปากบาง หญิงสาวสะดุ้งตกใจเมื่อโดนรบกวนการนอน เธอลืมตาตื่นขึ้นมาทันที“จะทำอะไรดาคะ” รดาเอ่ยถามเสียงสั่น เมื่อคืนเขาก็รังแกเธอตั้งหลายรอบแล้ว ขนาดเขาพูดว่าจะเบาๆกับเธอแต่สุดท้ายคนตัวโตก็ข่มอารมณ์ดิบเถื่อนของตัวเองไม่ได้อยู่ดี“ตื่นแล้วหรอครับ คิดว่าต้องจับปล้ำก่อนถึงจะตื่น” ควินตันยกยิ้มอย่างชอบใจ“ตื่นแล้วค่ะ ถอยไปเลย” รดาเอ่ยพลางดันอกแกร่งเบาๆ“ไปอาบน้ำคครับ วันนี้เรามีธุระนะ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยพร้อมกับลูกหน้าท้องแบนราบของรดาอย่างแผ่วเบา“ไปไหนคะ” รดาถามออกไปอย่างสงสัย“เดี๋ยวก็รู้”ฟอดด ควินตันตอบอย่างมีเลศนัยพร้อมกับหอมแก้มเนียนนุ่มฟอ
มาเฟียหนุ่มมาดนิ่งน่าเกรงขามในชุดสูทสีเทาเข้ากับนัยน์ตาสีเทาชวนฝันนั้น ก้าวเดินเข้ามาในคฤหาสน์แคสเซียสพร้อมสาวสวยหน้าหวานในชุดมินิเดรสสั้นสีชมพูเรียบหรูควินตันหันไปมองรดาที่มีอาการประหม่ามาตลอดทางระหว่างมาคฤหาสน์ ชายหนุ่มยื่นมือไปจับมือบางไว้แน่น“ตื่นเต้นหรอครับ” เสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยถาม“เอิ่ม..ค่ะ” รดาตอบเสียงตะกุกตะกัก“ตื่นเต้นทำไมละครับ ดาเคยเจอครอบครัวพี่ก่อนเจอพี่อีกนะ”“มันก็ใช่ค่ะ แต่ไม่ใช่ในสถานะนี้นิค่ะ”“สถานะเมียพี่นะหรอ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยพร้อมยกยิ้มมุมปาก“คนบ้า พูดอะไรไม่อายเลยนะคะ”“อายทำไมครับ เมียสวยขนาดนี้”สิ้นเสียงของชายหนุ่ม เขาและรดาก็เดินมาจนถึงห้องอาหารสุดหรูหราใหญ่โตพอดี ควินตันจับกระชับมือเล็กแน่นมากขึ้นกว่าเดิม ส่วนอีกมือก็เปิดประตูเข้าไปให้ห้องอาหารอย่างช้าๆ“หนูดา” คุณนายมุกธิดาเอ่ยทักทายรดาด้วยความดีใจ เธอไม่ได้แปลกใจเท่าไหร่ที่รดามากับควินตัน เพราะชายหนุ่มได้โทรมาบอกเธอและสามีให้ทราบก่อนแล้วว่าจะพาลูกสะใภ้มาหา บวกกับที่แคทเธอรีนเล่าเรื่องราวของรดาและควินตันให้เธอฟังแล้วด้วยมุกธิดาและเควินที่นั่งอยู่โต๊ะอาหารก็ลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางกระตือรือล้นให้กับผู้มาเ
“นายครับ คุณรดาหายไปครับ” รอนเข้ามาในห้องทำงานด้วยท่าทางรีบร้อน เขาเดินตามรดาไป แต่หญิงสาวเดินไวจึงทำให้คลาดกัน รอนให้คนออกตามหารดาอยู่เกือบสิบห้านาทีแล้ว หาทั้งห้องน้ำชั้นล่างชั้นบนตึกซ้ายขวาก็ไม่พบร่องรอยของเธอ“ว่าไงนะ!!“ ควินตันร้องขึ้นด้วยความตกใจ ไฟโทสะเริ่มปะทุขึ้นเรื่อยๆ“รอนมึงพาคนไปดูกล้องวงจรปิดเดี๋ยวนี้ ส่วนเดฟมึงมากับกู” ควินตันสั่งลูกน้องเสียงเข้มหลังจากนั้นไม่นาน ภาพจากกล้องวงจรปิดก็เผยให้เห็นรดาที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำโดนบุคคลปริศราฉุกกระชากอยู่ ชั่วพริบตาก็โดนผ้าสีขาวปิดจมูก จนทำให้เธอสลบไป หนุ่มปริศราอุ้มรดาตรงไปยังลานจอดรถ พาเธอขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มเห็นป้ายทะเบียนรถคันนั้นจึงสั่งให้ลูกน้องเร่งออกไปตามทันที และให้คนประสานงานกับตำรวจเพื่อสกัดจับ มาเฟียหนุ่มกำหมัดแน่นข่มอารณ์ที่เดือดดาลเอาไว้ เขาทั้งโมโหไอ้ชั่วนั้นและทั้งเป็นห่วงคนตัวเล็กที่สุดครึ่งชั่วโมงผ่านไปเขาก็พบว่าคนที่เป็นหนอนบ่อนไส้คือพนักงานรักษาความปลอดภัยคนหนึ่งที่ทำงานอยู่ในคาสิโนของเขา ควินตันให้ลูกน้องออกตามหาคนที่เป็นหนอนบ่อนไส้ทันที มันคงวางแผนกันเพื่อให้คนของไอ้เสี่ยสุชาติเข้ามาจับตัว
เช้าวันใหม่..มาเฟียหนุ่มพารดากลับมาที่เพนท์เฮาส์ช่วงบ่ายของวัน กนกรดาขอตัวไปอาบน้ำชำระร่างกายและพักผ่อนสักสองสามชั่วโมงเพราะเมื่อคืนกว่าเธอจะได้นอนก็เกือบเช้าหญิงสาวสลบไปก่อนชายหนุ่ม แต่คนตัวใหญ่ก็ยังไม่หยุดการกระทำ เขาจับเธอทำบทรักจนเธอลืมตัวตื่นมาอีกรอบชายหนุ่มก็ยังไม่หยุด สุดท้ายเธอก็ได้นอนเกือบเช้า ส่วนจุดสงวนของเธอตอนนี้ก็ทั้งเจ็บและแสบไปหมด"นายครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ" รอนเดินเข้ามาในห้องทำงานของควินตันด้วยท่าทางรีบร้อน"มีอะไรวะ" มาเฟียหนุ่มเลิกสนใจงานตรงหน้าแล้วหันไปมองลูกน้อง เอ่ยถามเสียงราบเรียบ"คือ ไฟไหม้คาสิโนหลักของเราครับนาย แต่คนของเราช่วยกันยับยั้งไฟไว้ทัน จึงไม่ได้เสียหายมากนัก และไม่มีคนบาดเจ็บครับนาย"สิ้นเสียงของบอดี้การ์ด ควินตันก็กัดฟันกรอดข่มอารมณ์เอาไว้ ใครมันกล้าทำได้ขนาดนี้"ไปสืบมาว่าเป็นฝีมือใคร กูขอเร็วที่สุด กูอยากรู้ว่าใช่คนที่กูคิดไว้ไหม" ควินตันเอ่ยเสียงเข้ม ความคับแค้นใจมันกำลังสุมอยู่ในใจเขามาเฟียหนุ่มคาดว่าอาจจะเป็น 'เสี่ยสุชาติ' มันคือคนที่น่าสงสัยที่สุดเนื่องจากเป็นคู่แข่งทางธุรกิจกันมานาน เสี่ยสุชาติจึงหาทางกลั่นแกล้งพวกเขามาตลอด แต่เรื่อ
กนกรดาช่วยแก้วกับน้ำที่เป็นพนักงานใหม่ของเธอเก็บร้านปิดร้านจนเสร็จ รดาก็ขึ้นมายังชั้นสองของร้าน ตรงไปที่ห้องนอนทันทีหญิงสาวล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มอย่างเหนื่อยล้า สมองยังคงครุ่นคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอคิดว่าเธอมั่นใจในควินตันพอสมควรแล้ว แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมชายหนุ่มถึงต้องโกหกและปิดบังเรื่องนี้รดาสะบัดหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป หญิงสาวลุกขึ้นไปอาบน้ำชำระร่างกายแล้วเข้านอนด้วยความรู้สึกที่สับสน รดานอนพลิกไปมาเพราะนอนไม่หลับ ปกติหญิงสาวนอนกอดควินตันทุกวัน พอวันนี้ต้องนอนคนเดียว เธอก็รู้สึกหน่วงแปลกๆเหมือนกันเวลาผ่านไปจนเกือบตีสอง ในหัวของรดายังคงสับสนวุ่นวายตีกันไปหมด ทั้งน้อยเนื้อต่ำใจและคิดถึงชายหนุ่มมาก รดาตัดสินใจลงไปชั้นล่างเพื่อหยิบน้ำเปล่ามาดื่มหลังจากดื่มน้ำเสร็จหญิงสาวก็รีบเดินกลับขึ้นมาที่ห้องนอนอย่างรวดเร็ว รดากำลังจะก้าวขึ้นเตียงแต่ก็ต้องตื่นตกใจเพราะมีร่างกำยำมากอดเธอไว้จากข้างหลังอย่างรวดเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ทัน“กรี้ดดดดด” รดาตื่นตกใจร้องตะโกนเสียงดังลั่นห้อง“รดา พี่เอง”เสียงทุ้มที่คุ้นหูเอ่ยขึ้นพร้อมกับกลิ่นกายประจำตัวของเขาและกลิ่นแอลกอฮอล์ ควินตั
กนกรดาหยิบโทรศัพท์ของสาวใช้ขึ้นมา เธอคิดว่าจะโทรหาแคทเธอรีน แต่เธอขอกดเข้าไปดูข่าวสารก่อนละกัน เพราะตั้งแต่ที่เพื่อนของเธอไปถ่ายแบบที่ต่างประเทศ รดาก็ยังไม่มีเวลาได้ดูเลย ขอเข้าไปดูก่อนจะที่จะโทรหาแคทเธอรีนจะได้มีเรื่องคุยกันหญิงสาวเลื่อนไปมาดูข่าวสารทั่วไปตามประสาของเธอ แล้วเธอก็เลื่อนมาจนเจอรูปของเพื่อนสาวเธอจริงๆ“สวยจัง”รดาเอ่ยชมเพื่อนของเธอบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ มือเล็กกำลังจะกดเข้าแอพโทรหาแคทเธอรีน แต่ก็ต้องชะงักเพราะข่าวต่อไปที่เธอเห็นคือรูปของชายหนุ่มที่เธอคุ้นเคย ควินตันกับหญิงสาวคนหนึ่งพากันเข้าโรงแรมหรู เมื่อเห็นอย่างนั้นใจดวงน้อยก็หล่นวูบทันทีอีกแล้วสินะ เรื่องผู้หญิงอีกแล้วรดาคิดไปถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา ชายหนุ่มไม่ยอมให้เธอใช้โทรศัพท์ก็เพราะเหตุนี้เองหรอ รดาครุ่นคิดอยู่สักพัก เธอข่มอารมณ์และน้ำตาไว้ก่อนจะตัดสินใจโทรหาแคทเธอรีนทันที‘สวัสดีค่ะ นี่ใครคะ’ ปลายสายเอ่ยขึ้น“เคท นี่ดาเองนะ”‘อ้าวดา ทำไมใช้เบอร์อื่นโทรมาละ นี่เบอร์ใครหรอ’“เคทว่างไหม มาเจอกันหน่อยสิ ดามีเรื่องจะคุยด้วย”‘เป็นอะไรหรือป่าวดา’“เดี๋ยวดาค่อยเล่าให้ฟังนะ”‘โอเค งั้นเจอกันที่ห้างนะ’“ได้จ้ะ แค่นี้นะ
เช้าวันใหม่..กนกรดาตื่นมาช่วงเจ็ดโมงเช้า เมื่อคืนกว่าเธอจะได้นอนก็เกือบเช้า เธอได้นอนไปแค่สองชั่วโมงเท่านั้นเอง ส่วนคนตัวโตเอาแต่ใจเธอก็ปล่อยให้้เขานอนพักผ่อนไปก่อน รดาอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์ขายาวสีเข้มก้าวลงมาจากบ้านอย่างช้าๆ“อ้าว ตื่นเราหรอลูก” กชพรที่กำลังกวาดชั้นล่างของบ้านอยู่เอ่ยถามลูกสาวที่ก้าวกำลังเดินลงมา“ตื่นแล้วจ้ะ ให้ดาช่วยอะไรไหมจ้ะแม่” รดาลงมาถึงชั้นล่างก็ตรงไปสวมกอดมารดาของตน“ไม่ต้องหรอกลูก แม่ทำข้าวต้มไว้ให้แล้ว ไปปลุกพ่อหนุ่มฝรั่งมากินด้วยกันไป”“เรากินกันก่อนก็ได้จ้าแม่ ให้เขานอนไปก่อนดีกว่า”“หรอ จ้ะๆไปตักข้าวต้มไป”“จ้า”รดากำลังจะเดินไปตักข้าวต้ม แต่ทว่าทันใดนั้นเองเสียงโวยวายก็ดังขึ้นมาจากชั้นบนบ้านทันที“ดา! ดา! ดาอยู่ไหน”ควินตันวิ่งลงมาจากชั้นสองของบ้าน ตะโกนเรียกหาเมียเสียงดังลั่นบ้าน บนเนื้อตัวก็มีแค่ผ้าขนหนูสีขาวผืนเดียวพันอยู่รอบเอวสอบ ผมเผ้าไม่เป็นทรงแต่กระนั้นชายหนุ่มก็ยังดูดีมีเสน่ห์อยู่ดี“พี่ควินตัน ดาอยู่นี้ เป็นอะไรไปคะตะโกนสะลั่นบ้านเลย” เสียงหวานเอ่ยถามอย่างงุนงงควินตันวิ่งลงมาอย่างเร็วแบบที่ไม่กลัวว่าผ้าขนหนูจะหลุดแล้วเห็นอะไรต่
กชพรขึ้นชั้นสองของบ้านมา เพื่อจัดห้องนอนให้ลูกสาวและมาเฟียหนุ่ม เธอไม่ได้หัวโบราณถึงขนาดที่ว่าจะให้ทั้งสองนอนแยกห้องกันเพราะแค่ยังไม่แต่งงานกัน เธอเข้าใจคู่รักสมัยนี้ดีทุกอย่างและอยากให้ลูกสาวของเธอสบายใจที่สุด“แม่จัดห้องเสร็จแล้วนะ ขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าเข้านอนกันได้แล้วนะลูก” กชพรเดินลงมาเรียกทั้งสองคนให้ขึ้นบ้าน“จ้ะ / ครับ” มาเฟียหนุ่มและรดาเอ่ยพร้อมกัน“ดาขึ้นไปก่อนเลยนะ พี่ไปคุยกับลูกน้องก่อน” เสียงทุ้มของควินตันเอ่ยอย่างราบเรียบ“ค่ะ” รดายิ้มหวานให้ควินตันแล้วเธอก็เดินขึ้นบ้านไปมาเฟียหนุ่มเดินออกมายังหน้าบ้านที่มีบอดี้การ์ดนับสิบยืนประจำตำแหน่งกันอยู่“พวกมึงแบ่งกันไปพัก ไปหาโรงแรมพักในเมืองกันเลย อยู่เฝ้าแค่สี่คนพอ ทีเหลือเข้าเมืองไปพักกันเลย”“ครับ” เหล่าบรรดาชายชุดดำตอบรับเสียงเข้ม“รอน เป็นไงบ้างเรื่องที่กูให้สืบ คืบหน้าหรือยัง”ควินตันเอ่ยถามเสียงทุ้มต่ำแฝงไปด้วยความน่าเกรงขาม“ครับ ตามที่นายสงสัยเลยครับ เธอนั้นแหละครับที่เป็นคนปล่อยข่าว ทางเรากำลังตามไล่ปิดลบรูปพวกนั้นที่ว่อนอยู่ในเน็ตอยู่ครับ”“เสียเงินเท่าไหร่ ฉันไม่ว่า แต่ต้องไม่ให้เรื่องนี้ถึงหูรดาเด็ดขาด”“รูปมันกระจายไ