บทที่ 4 แรกพบ

"พี่ชายยย" แคทเธอรีนเอ่ยเรียกพี่ชายของเธอทันทีที่เธอมองเห็นเขาเดินมา ร่างใหญ่สูงสง่ากำลังก้าวเดินมายังโต๊ะพวกเธอ แต่น้ำเสียงของแคทเธอรีนใครฟังก็รู้ว่าเธอเริ่มจะเมาแล้ว

ควินตันเดินมาหยุดอยู่ที่ข้างโซฟาน้องสาว สายตาเขามองไปที่แคทเธอรีนน้องสาวของเขาที่เริ่มนั่งไม่ตรงแล้ว โอนเอนไปโอนเอนมา และเลื่อนสายตาไปที่ร่างบางสาวชุดดำที่นั่งอยู่ข้างๆกัน เธอดูเหมือนจะไม่เมาเท่าไหร่

รดายิ้มให้ชายหนุ่มทันทีที่สบตากันเพราะเเคทเธอรีนเรียกว่าพี่ชาย รดาจึงรู้ได้ทันทีว่าชายหนุ่มสุดหล่อมาดนิ่งคนนี้คือพี่ชายของเพื่อนรักเธอ

ควินตันเหมือนต้องมนต์ไปชั่วขณะ รอยยิ้มของเธอช่างสวยสดงดงามเสียจริง นานๆทีเขาจะเจอคนที่ถูกใจตั้งแต่แรกเจอแบบนี้ หน้าตาสาวไทยสะสวย ริมฝีปากเชิดรั้นนั้น ไหนจะเรือนผมดกดำเงานั้นอีก ริมฝีปากเล็กที่ถูกแต่งเเต้มด้วยลิปสติกนั้น เขาอยากจะจับมาบดขยี้จูบสะเหลือเกิน ควินตันเลื่อนสายตาลงต่ำมองไปยังหน้าอกหน้าใจที่โผล่พ้นชุดเกาะอกสีดำจิ๋ว ชายหนุ่มคิดในใจ ตัวเล็กร่างบางแต่หน้าอกหน้าใจกลับใหญ่เกินตัว

"สวัสดีค่ะ หนูชื่อรดาค่ะ เป็นเพื่อนของเคทค่ะ" รดากล่าวทักทายพร้อมกับยกมือไหว้ตามมารยาทของคนไทย

"อือ" ควินตันตอบสั้นพร้อมพยักหน้าให้ รดาจึงยิ้มอ่อนให้ชายหนุ่ม

"ทำไมเมาขนาดนี้" ควินตันหันไปถามน้องสาวที่คอพับคออ่อนอยู่ตอนนี้

"มาผับนะคะพี่ชายยย จะให้น้องกินน้ำส้มหรอคะ" เคทพูดพร้อมกับลุกขึ้นไปหาพี่ชาย แต่จังหวะที่ลุก เธอกลับสะดุดเข้ากับขาโต๊ะ รดาตกใจรีบลุกขึ้นไปประคองเคททันที เป็นจังหวะเดียวกันกับควินตันที่เห็นน้องจะล้มจึงรีบเข้าไปประคองน้องไว้ กลายเป็นว่ารดาประคองเคทแล้วควินตันก็ประคองรดาอีกที

รดายิ่งตื่นตกใจมากกว่าเดิมเพราะไม่เคยให้ผู้ชายคนไหนมาโดนเนื้อโดนตัวแบบนี้ แต่เธอก็เลือกจะสนใจเพื่อนรักของเธอก่อน

"เจ็บตรงไหนไหมเคท" "รดาเอ่ยถามเพื่อนรักอย่างเป็นห่วงเป็นใย

"หื้มมม ไม่ๆ ฉันไหววว" เคทตอบด้วยน้ำเสียงมึนเมา

"เธอไม่ไหวแล้ว ป่ะ กลับกันเถอะ ดึกมากแล้ว"

"เอิ่ม..พี่ปล่อยดาก่อนได้ไหมคะ ดาจะไปเก็บกระเป๋าให้เคทค่ะ" รดาตัดสินใจพูดออกไปเพราะชายหนุ่มสุดหล่อไม่มีท่าทีจะปล่อยมือออกจากตัวเธอสักที ชายหนุ่มได้สติจึงค่อยๆปล่อยมือจากร่างกายนุ่มนิ่มอย่างเสียดาย กลิ่นกายสาวมันทำให้เขาแทบคลั่ง รดายังประคองเคทอยู่เพราะตอนนี้เคทยืนเองแทบจะไม่ไหวแล้ว

"เธอมายังไง" ควินตันเอ่ยถามรดาที่กำลังก้มๆเงยๆเก็บกระเป๋าของตัวเองและของเคทอยู่

"ดามากับเคทค่ะ" รดาเก็บของเสร็จก็เงยหน้ามาตอบคำถามของควินตัน

"เคทคงไม่ส่งไม่ไหว"

"ไม่เป็นไรค่ะ ดาเรียกเเท็กซี่กลับเองดีกว่าค่ะ"

"เดี๋ยวฉันไปส่ง มันดึกแล้ว"

"เอิ่ม...ดาเกรงใจค่ะ ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ"

"เดี๋ยว ไป ส่ง" ควินตันย้ำกับร่างบางอีกครั้งเสียงหนัก หญิงสาวจึงไม่สามารถพูดอะไรต่อ เพราะผู้ชายตรงหน้าดูน่ากลัวและน่าเกรงขามในเวลาเดียวกัน

"เดฟ มึงพาน้องกูไปส่งที่บ้าน" ควินตันหันไปสั่งลูกน้องเสียงเข้ม

"ครับนาย"

รดาเดินประคองเคทมาถึงรถสปอร์ตคันหรูสีแดงของเคท รดาเลือกที่จะประคองเพื่อนรักเดินมาเอง จะให้หนุ่มร่างใหญ่ทั้งสองประคองก็คงไม่ได้เพราะเพื่อนเธอค่อนข้างมีชื่อเสียง รดากลัวว่าเพื่อนรักจะโดนแอบถ่ายและมีข่าวเสียงหายออกไป ทั้งที่เดฟบอกแล้วว่าจะรับหน้าที่ดูแลเคทเอง และผับแห่งนี้ก็เป็นของควินตัน ไม่มีใครกล้าแอบถ่ายแน่นอน แต่ผู้หญิงที่หวงเนื้อหวงตัวอย่างเธอก็รู้สึกไม่ดีที่จะเห็นเพื่อนโดนผู้ชายมากอดมาจับอยู่ดี

มาถึงรถสปอร์ตคันหรูของเคท รดาก็จับเพื่อนสาวยัดลงไปในรถหรูฝั่งข้างคนขับ โดยมีเดฟคอยช่วยเหลืออยู่ ส่วนพี่ชายที่เดินตามมาก็เอาแต่ยืนเอามือทั้งสองข้างล้วงกระเป๋ามองมาด้วยสายตานิ่งๆ เดฟประจำตำแหน่งคนขับ กล่าวร่ำลารดาตามมารยาทแล้วขับรถออกไป เพราะดูอาการแล้วคุณหนูของเขาเริ่มจะไม่ไหวเต็มที่แล้ว ขึ้นรถมาได้ก็หลับเลย