LOGINShare
บทที่ 651
Related chapters
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 652
เมื่อได้ยินคำพูดของโอวหยางหมิง ในใจของหลินเฟิงก็เกิดความสงสัย“โอวหยางหมิงกับโอวหยางชิ่งถูกฆ่าแล้วเหรอ?”“เอ๊ะ? คุณไม่รู้งั้นเหรอ?”โอวหยางหมิงตกตะลึงไปชั่วครู่ จากนั้นก็หัวเราะและพูดว่า: “หลินเฟิง ถึงเวลานี้แล้วคุณยังทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีกงั้นเหรอ? มันจะไม่สายเกินไปหน่อยเหรอ?”“ผมไม่ได้ฆ่าพวกเขา”หลินเฟิงขมวดคิ้ว“อ่อ...งั้นความหมายของคุณคือ โอวหยางป๋อกับโอวหยางชิ่งไม่ได้ถูกคุณฆ่า? แต่พวกเขาไม่ได้ระวังระหว่างเดินทาง ก็.....แอ่ก”โอวหยางหมิงใช้นิ้วทำท่าทางปาดคอ และพูดด้วยรอยยิ้มที่ดูล้อเลียน ก่อนจะพูดว่า “ก็ตายอย่างแปลกประหลาดแบบนี้งั้นเหรอ?”“ผมไม่รู้ว่าสำนักเสินฉือของพวกคุณกำลังทำอะไรอยู่ แต่ผมไม่ได้ฆ่าโอวหยางป๋อกับโอวหยางชิ่ง มีคนเป็นพยานได้”หลินเฟิงมองไปทางฟ่านหลิงเยว่ฟ่านหลิงเยว่ก็เป็นพยานในตอนนั้นเช่นกัน เธอพยักหน้า ก่อนจะพูดว่า: “พี่หลินเฟิงไม่ได้ฆ่าโอวหยางป๋อกับโอวหยางชิ่ง ตอนนั้นปล่อยพวกเขาไปแล้ว”“ฉันเห็นด้วยตาของฉันเอง”“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้ ดูเหมือนว่าผมจะเข้าใจผิด....”โอวหยางหมิงพยักหน้าอย่างจริงจัง จากนั้นก็มองไปทางหลินเฟิงก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า “คุณคิดว่าฉันจะ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 653
“หือ? คิดไม่ถึงว่าพลังชี่แท้ของไอ้หมอนี่จะแข็งแกร่งขนาดนี้ !”เปลือกตาของโอวหยางหมิงกระตุกเขายังไม่ทันตอบโต้ ก็เห็นหลินเฟิงเคลื่อนไหวแล้วรูปร่างของหลินเฟิงเหมือนกับมังกรว่ายน้ำ ลากภูตผีที่ด้านหลังแล้วพุ่งเข้าใส่ท่ามกลางคนชุดดำ หลังจากเสียงกระทบกระแทกและเสียงกรีดร้อง มีอาวุธและแขนขาที่ขาดออกมากระเด็นไปรอบหลินเฟิงยิ่งต่อสู้ก็ยิ่งมีความกล้าภายในเวลาไม่ถึงห้านาที คนชุดดำที่ล้อมรอบต่างก็ถูกกำจัดหมดหลินเฟิงยืนอยู่คนเดียวบนยอดกองคนชุดดำ ก่อนจะพุ่งเข้าไปต่อยใบหน้าของคนชุดดำคนสุดท้ายจนจนยุบเป็นหลุมเขาส่งเสียงร้อง ก่อนจะถูกโยนทิ้งออกไปแล้วกลิ้งไปแทบเท้าของโอวหยางหมิงในตอนนี้ นอกจากโอวหยางหมิงกับหลินเฟิงก็ไม่มีใครยืนอยู่ในที่เกิดเหตุอีกเลย“นี่คือกองกำลังของคุณเหรอ? พวกกำลังภายในไร้ประโยชน์?”หลินเฟิงมองไปทางโอวหยางหมิง สายตาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม“หึ ฉันก็ไม่ได้หวังว่าขยะพวกนี้จะสามารถคุกคามอะไรคุณได้หรอก และเมื่อคำนวณเวลาแล้ว ก็พอใช้ได้เลยนะ”โอวหยางหมิงแสยะยิ้มแล้วพูดว่า: “หลินเฟิง คุณต่อสู้ได้ดีกว่าที่ฉันคิดไว้ แต่แล้วมันยังไงล่ะ?”“วันนี้ผมจะให้บทเรียนกับคุณ ไม่ใช่
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 654
“อ่อ งั้นก็ดีแล้ว ใช่แล้ว คืนนี้เสวี่ยฮุ่ยกับเสี่ยวเยว่จะกลับมากินข้าวไหม?”“น้าจ้าว คืนนี้มีธุระนิดหน่อย พวกเราอาจจะไม่กลับได้กลับไปกินแล้ว พวกเราจะกลับไปคืนพรุ่งนี้”หลินเฟิงอดทนต่อความไม่สบายใจและพยายามที่จะสงบสติอารมณ์“ฮะ ได้ได้ได้ ฉันรู้แล้ว หลินเฟิง พวกคุณต้องระวังตัวด้วยนะ”“ครับ น้าจ้าว น้าวางใจเถอะครับ”กว่าจะปลอบใจจ้าวเฉียวอวิ๋นได้ โทรศัพท์จากทางหลิวหย่งก็โทรมาอีกครั้ง“คุณหลิน คนของตระกูลเซี่ยงเพิ่งจะมาหา เซี่ยงตงเซิงได้พาคนเข้ามาและลักพาตัวหลี่ฮุ่ยหรานกับคุณถังหว่านไป ผมกับพรรคพวกพยายามต้านทานแล้ว แต่พวกเขาก็ยังทำสำเร็จ”“คุณหลิน ขอโทษ ผม....”“ไม่เป็นไร นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณ”จิตใจของหลินเฟิงจมดิ่ง แต่ก็ยังพยายามที่จะปลอบใจหลิวหย่งในที่สุด หลินเฟิงก็วางสายโทรศัพท์ด้วยสายตาอาฆาตที่แทบจะควบคุมไม่อยู่“ตระกูลเซี่ยง!”หลินเฟิงกัดฟันก่อนงจะคำรามออกมา “หน้าไม่อายจริง ๆ พวกคุณหาเรื่องตายด้วยตัวเอง งั้นก็ไม่ต้องมาโทษฉันแล้ว!”“ติ๊งริงริง...”ในช่วงเวลาสำคัญนี้ โทรศัพท์มือถือของหลินเฟิงก็ดังขึ้นอีกครั้ง“หลินเฟิง!”คราวนี้จางกุ้ยหลานที่อยู่อีกด้านของโทรศัพท์ เธอพ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 655
“ตามเธอไป จะต้องสืบที่มาของอัญมณีทับทิมเม็ดนั้นให้ชัดเจน”ในหูฟัง มีคนออกคำสั่งต่อชายร่างผอมด้วยภาษาเวน่าเช่นเดียวกัน“ครับ”ผู้ชายลุกขึ้นยืน จากนั้นเดินตามจางซินที่ตื่นเต้นดีใจที่อยู่ตรงหน้าไปด้วยสีหน้านิ่งเฉยพลบค่ำสำนักไป๋เกาเมืองเจียงโจว จางเจียหนิงปิดไฟดวงสุดท้ายของสำนักจางเจียหนิงบอกลากับเพื่อนร่วมงานของสำนักไป๋เกา ในตอนที่กำลังจะสะพายกระเป๋ากลับบ้านจู่ ๆ เธอสังเกตเห็นว่าตรงข้างกำแพงที่มืดมิด เหมือนจะมีร่างกายที่ผอมโรยล้มอยู่ตรงนั้น “เอ๊ะ?”จางเจียหนิงขยับเข้าไปใกล้ เธอนึกไม่ถึงว่าจะได้เห็นผู้หญิงที่มีบาดแผลเต็มตัวไปหมดบาดแผลบนตัวของเด็กสาวมีหลายจุดที่ตกสะเก็ด แผลใหม่แผลเก่าเต็มไปหมด อีกทั้งเสื้อผ้าที่อยู่บนร่างกายก็ชำรุดจนดูไม่ได้“สวัสดีค่ะ? คุณ?”จางเจียหนิงขยับเข้าไปใกล้ และตบใบหน้าของเด็กสาวเบา ๆ“หลินเฟิง...หลิน...”“หลินเฟิง?”จางเจียหนิงตกตะลึงเล็กน้อย เธอขยับหูของตัวเองเข้าไปใกล้ ๆ และฟังอยู่หลายรอบ สุดท้ายก็ได้ยินเสียงที่เบาบางของเด็กสาวอย่างชัดเจนจางเจียหนิงไม่ได้ฟังผิด เธอกำลังเรียกชื่อของหลินเฟิงอยู่จริง ๆ“หรือว่าจะเป็นเพื่อนของหลินเฟิง?!”
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 656
เพราะว่านี่ไม่ใช่เสวี่ยฮุ่ย และก็ไม่ใช่หมิงอิ่งอิ่งเธอคือโอวหยางชิ่งหลินเฟิงที่รู้สึกโล่งอกเพียงชั่วครู่ก็ตกอยู่ในความสงสัยอีกครั้งเขาจำได้ว่าตอนนั้นที่เขาปล่อยโอวหยางชิ่งกับโอวหยางป๋อจากไปตามหลักแล้วถึงแม้โอวหยางชิ่งจะไม่มีกำลังภายในกับตันเถียนแล้ว แต่อย่างน้อยก็มีหมัดเท้ากังฟูอยู่บ้างทำไมถึงได้ตกอยู่ในสภาพกึ่งเป็นกึ่งตายแบบนี้?หรือว่าเป็นสำนักเสินฉือ?หลินเฟิงครุ่นคิดไม่หยุด แต่คาดเดาไปเรื่อยแบบนี้ไม่มีประโยชน์โดยสิ้นเชิงดังนั้นเขากวาดสายตามองดูกลุ่มแพทย์ที่กำลังยุ่งวุ่นวายอยู่ จากนั้นขมวดคิ้วและพูดเร่ง: “พวกคุณถอยออกหน่อย ให้ผมจัดการเถอะ”“หลินเฟิง คุณรู้จักเธอไหม?”จางเจียหนิงขยับเข้าไปถามใกล้ ๆ“รู้จัก”หลินเฟิงปล่อยกำลังภายในออกจากปลายนิ้ว และกดไปที่บนจุดฝังเข็มจุดต่าง ๆ บนตัวของโอวหยางชิ่งโดยไม่หยุดพัก จนเกิดเป็นลมพัดขึ้นผ่านไปครู่หนึ่ง โอวหยางชิ่งก็กระอักเลือดออกมาจากในปาก“เข็มเงิน!”หลินเฟิงยื่นมือออกไปทางจางเจียหนิง“อ่อ...ค่ะ!”จางเจียหนิงรีบวิ่งไปที่ข้าง ๆ และเปิดกล่องเข็มเงินที่ฆ่าเชื้อเอาไว้เรียบร้อยแล้วออกมา“ส่วบส่วบส่วบ”หลินเฟิงหยิบเข็มเงิน
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 657
“......”เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาที่ร้อนใจของโอวหยางชิ่ง หลินเฟิงเงียบขรึมอยู่ครู่หนึ่งสุดท้ายเขาก็ส่ายหน้า“เกรงว่าจะสายไปแล้ว”“ผมดูแล้วลูกชายเจ้าสำนักของพวกคุณดูไม่เหมือนคนที่มีเหตุมีผล ต่อให้คุณกลับไป เกรงว่าก็ไม่สามารถเปลี่ยนความคิดของสำนักเสินฉือได้”หลินเฟิงหยุดชะงัก และเหลือบมองโอวหยางชิ่งที่อ่อนแอไม่แข็งแรง: “ยิ่งกว่านั้นตอนนี้พ่อของคุณเสียชีวิตไปแล้ว คุณไม่มีประโยชน์ใด ๆ ต่อสำนักเสินฉืออีกแล้ว”“เทียบกับการฟังคุณ ที่จะไปแก้แค้นตระกูลเซี่ยง”“ไม่สู้ถือโอกาสกำจัดผม แบบนั้นมีผลประโยชน์มากที่สุดแล้ว”การวิเคราะห์ของหลินเฟิงทำให้สีหน้าของโอวหยางชิ่งเผยความซีดเซียวของความสิ้นหวังออกมาเพราะเธอรู้ว่า หลินเฟิงพูดถูกทั้งหมดก่อนหน้านี้หลังจากที่ตันเถียนของโอวหยางชิ่งถูกทำลาย สองพ่อลูกก็รู้แล้วว่าสำนักเสินฉือไม่มีที่สำหรับพวกเขาสองคนพ่อลูกอีกแล้วเขาเขากลับสำนักเสินฉือ ก็เพียงเพราะอยากจะรวบรวมพรรคพวกเก่า พึ่งพาอำนาจและเอาเงินในส่วนของตัวเองกลับมาจากนั้นก็หนีไปให้ไกลและตอนนี้ โอวหยางป๋อตายไปแล้ว กองกำลังภายในสำนักที่เป็นฝ่ายของเขาก็พังยับเยินเธอกลับไปตอนนี้ อาจจะไม่มีประ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 658
“คุณไม่ต้องสนฉัน ถ้าหากพวกเขาจะฆ่า งั้นก็ให้พวกเขาฆ่าฉันซะเลย”เมื่อเห็นโอวหยางชิ่งดื้อรั้นขนาดนี้ หลินเฟิงก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย“ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็ขึ้นรถเถอะ”หลินเฟิงเห็นโอวหยางชิ่งลากขาของตัวเอง เปิดประตูรถด้วยท่าทางโซเซ สุดท้ายก็คลานขึ้นรถด้วยท่าทางน่าไม่น่าดูนักเห็นได้ชัดว่าถึงแม้ฤทธิ์ยาอมตะเลือดราชันย์ของหลินเฟิงล้ำเลิศ แต่ระยะเวลาเพียงแค่หนึ่งคืน ยังไม่สามารถฟื้นฟูบาดแผลของเธอได้ อย่างมากก็แค่บรรเทาอาการเท่านั้นเกรงว่าเมื่อถูกเธอขยับเขยื้อนแบบนี้ บาดแผลที่เดิมทียังไม่สมานก็ฉีกออกอีกแล้วโอวหยางชิ่งนั่งอยู่บนที่นั่งข้างคนขับทั้งแบบนี้ต่อให้เลือดไหลลงจากขาของเธอและหยดลงบนที่นั่งในรถ เธอเพียงแค่จ้องมองไปข้างหน้า และไม่พูดอะไร“ติ๊งกริ่งกริ่ง”โทรศัพท์มือถือของหลินเฟิงเสียงดังขึ้นเมื่อรับสายนั่นก็คือสายของจางเจียหนิง“หลินเฟิง คุณ...คุณเห็นเด็กสาวคนนั้นเมื่อคืนนี้ไหม? เมื่อคืนฉันนอนหลับไป ผลปรากฏว่าเมื่อตื่นมาเธอก็หายไปแล้ว!”“บาดแผลบนตัวของเธอรุนแรงมาก กระดูกก็ยังไม่เข้าที่ เธอก็หนีออกไปแบบนี้ ฉันกลัวว่า...”ฟลินเฟิงฟังคำพูดที่เป็นกังวลของจางเจียหนิงไปด้วย แ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 659
“เข็มเก้าวิญญาณตามล่าพลังหยาง!”หลินเฟิงใช้ชี่แท้ฆ่าเชื้อเข็มเงินในมือชี้แท้ที่แตกต่างกันทั้งเก้าถูกปล่อยออกจากปลายนิ้วของหลินเฟิงและกลายเป็นเส้นไหมโปรงใส พันรอบเข็มเอาไว้จากนั้นหลินเฟิงเพ่งเล็งไปที่จุดฝังเข็มบนตัวโอวหยางชิ่ง ใช้สมาธิจดจ่อไปที่ด้านนอกผิวหนัง เข็มเงินเล่นหนึ่งแทงไปที่ท้องน้อยของโอวหยางชิ่งช้า ๆ“อ๊ะ!”โอวหยางชิ่งถอนหายใจเบา ๆ และส่งเสียงครางที่ทำให้คนเกิดจินตนาการออกมา“อดทนไว้”หลินเฟิงมีเหงื่อหยดหนึ่งไหลออกมาจากตรงหน้าผากอย่างหาได้ยากเข็มเก้าวิญญาณตามล่าพลังหยางหลินเฟิงเคยอ่านจากในตำราต้องห้ามภายในสำนักเสวียนเทียน ไม่เคยใช้จริงสักครั้งวิชาเข็มชุดหนึ่งถูกฝังลงไปต่อให้บาดแผลร้ายแรงแค่ไหนก็สามารถฟื้นฟูกลับมาได้อย่างไว บาดแผลจะสมานอย่างรวดเร็ว เป็นความเหลือเชื่ออย่างมากแต่เข็มเก้าวิญญาณตามล่าพลังหยางไม่ใช่วิธีการฝังเข็มที่กำจัดโรคภัยอย่างก่อนหน้านี้กลับกัน เข็มเก้าวิญญาณตามล่าพลังหยางนี้กลับเป็นวิชาฝังเข็มที่อยู่ขั้นขีดสุด และจะสูญเสียศักยภาพของร่างกายถึงแม้จะสามารถสมานบาดแผลได้อย่างรวดเร็วแต่ก็เทียบเท่ากับการสูญเสียศักยภาพและกำลังพื้นฐานของร่างกายม
Latest chapter
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1496
“ถูกต้องแล้ว”อวี๋จื่อเสวียนพยักหน้าเหมือนลูกไก่จิกข้าว เธอวางสองมือลงบนประตูรถสปอร์ตของผู้หญิงคนนั้นแล้วขมวดคิ้วถาม:“คุณซุน ฉันได้ยินมาว่าฟางเลี่ยงป่วย? เขาเป็นยังไงบ้าง? อาการหนักหรือเปล่าคะ?”"เขา......"หญิงสาวลากเสียงยาว สีหน้าลังเลหลังจากนั้นครู่หนึ่ง ก็ฝืนยิ้มแล้วพูดว่า:“เขาสบายดี แค่เป็นหวัดเล็กน้อยในช่วงนี้ และลุกจากเตียงไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถพบใครได้ในตอนนี้”“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง…”อวี๋จื่อเสวียนดูผิดหวังเล็กน้อยแล้วจึงถามว่า:“แล้วเมื่อไหร่เขาจะดีขึ้น?”"เมื่อไร......"หญิงผู้นั้นพูดคลุมเครือเล็กน้อย แต่หลินเฟิงก็ยืนขึ้นในขณะนี้เขาเปิดโปงคำโกหกของหญิงคนดังกล่าวโดยตรง หยิบอาหารเสริมที่เธอวางไว้บนเบาะผู้โดยสารขึ้นมาแล้วพูดว่า:“ยาเหล่านี้เป็นยาจีนที่จดสิทธิบัตร ซึ่งใช้เพื่อเติมพลังชี่และสร้างเลือด และไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับอาการหวัดแต่อย่างใด”“อ๊ะ?!”เมื่อหญิงสาวได้ยินว่าหลินเฟิงเป็นผู้เชี่ยวชาญ เธอหน้าซีดและโบกมือเพื่ออธิบายว่า:“ไม่ ไม่ ไม่ ยาพวกนี้เขาสั่งให้ฉัน ช่วงนี้ฉันก็ป่วย ดังนั้น...”“ไม่จำเป็นต้องอธิบายครับคุณซัน”หลินเฟิงพิงประตูรถแล้ว
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1495
“อ่อ เอ่อ...ก็จริงแฮะ”อวี๋จื่อเสวียนเป็นเพราะโมโหจนหน้ามืด เธอเกาหัวอย่างเก้ๆ กังๆ แล้วพูดด้วยความโกรธเคืองว่า:"แม่มดแก่ที่เพิ่งบอกให้ฉันไสออกไป ออกมาเดี๋ยวนี้นะ!"ในขณะที่พูดอย่างนั้น อวี๋จื่อเสวียนก็เตะประตูเหล็กอย่างแรงอีกครั้ง"สามหาว!"ขณะที่อวี๋จื่อเสวียนกำลังตะโกนและด่าทอที่ประตูเหล็ก รถเก๋งลินคอล์นสีขาวเงินคันหนึ่งก็หยุดลงข้างๆ อวี๋จื่อเสวียนชายวัยกลางคนที่มีใบหน้าสี่เหลี่ยมเดินลงมาจากเบาะหลังรถและตะโกนใส่อวี๋จื่อเสวียน“นี่เป็นสมบัติของตระกูลซุนของฉัน พวกเธอเป็นใคร กล้าทำตามอำเภอใจแบบนี้ที่นี่ได้อย่างไร!”“หึ แล้วคุณเป็นใคร?”อวี๋จื่อเสวียนหยุดเตะประตูและหันไปมองชายวัยกลางคนที่มีใบหน้าเหลี่ยมด้วยความดูถูก“ท่านนี้คือคุณซุนหยวนเหว่ยจากตระกูลซุน ประธานบริษัทการค้าเทียนเหว่ย พวกเธอเป็นใครกัน กล้ามาก่เอเรื่องที่บ้านคุณซุนได้ยังไง!”คนขับรถรีบเข้าไปปกป้องซุนหยวนเหว่ยที่อยู่ด้านหลังเขา และตะโกนใส่อวี๋จื่อเสวียนและหลินเฟิง“ซุนหยวนเหว่ย คนกระจอกอะไรกัน ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลย”คำพูดของอวี๋จื่อเสวียนทำให้ความดันโลหิตของชายวัยกลางคนที่มีใบหน้าสี่เหลี่ยมพุ่งสูงขึ้นไม่
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1494
อวี๋จื่อเสวียนที่ยืนเท้าเอวอยู่ข้างรถสปอร์ต จ้องมองหลินเฟิงด้วยสีหน้าไม่พอใจเห็นได้ชัดว่าอยากจะเร่งให้หลินเฟิงออกจากสถานที่ที่เฮงซวยแห่งนี้โดยเร็วที่สุดแต่ทว่าหลังจากที่ลังเลเล็กน้อย หลินเฟิงก็ส่ายหน้าไปทางอวี๋จื่อเสวียนอย่างช้าๆ“ฉันเกรงว่าเพื่อนสมัยเด็กของเธอไม่ใช่ไม่อยากเจอเธอ”"อะไรนะ?"อวี๋จื่อเสวียนเบิกตากว้างและหัวเราะเยาะ:“ถ้าเขาไม่ได้ไม่อยากพบฉัน แล้วทำไมเขาถึงไม่กล้าตอบอินเตอร์คอมตอนนี้ล่ะ? อาจารย์หลิน ฉันรู้ว่าคุณต้องการปลอบใจฉัน แต่ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้…”"ฉันพูดจริงนะ"หลินเฟิงยืนอยู่ที่นั่น มองดูรถหรูหายเข้าไปในโรงรถ จากนั้นลูบคางของเขาแล้วพูดว่า:“ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากเจอเธอ แต่เขาไม่สามารถเจอเธอได้”“เธอลืมสิ่งที่แม่บ้านคนนั้นพูดไปแล้วหรือ?”"อะไร?"ความสงสัยปรากฏบนใบหน้าของอวี๋จื่อเสวียนเรื่องนี้เองเผยให้เห็นบางสิ่งที่แปลกประหลาด แม้ว่าเธอจะสับสนมาก แต่ความโกรธของเธอก็ยังส่งผลต่อการตัดสินใจของเธอและเธอไม่ต้องการเสียเวลาของหลินเฟิง“คนรับใช้คนนั้นบอกว่าเพื่อนสมัยเด็กของคุณไม่สะดวกที่จะพบปะผู้คน ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากเจอ แต่ไม่สะดวกต่างหาก เธอเข้าใจที่ฉ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1493
หญิงวัยกลางคนกล่าวอย่างเย็นชา:“ฉันขอย้ำอีกครั้งว่า ฟางเลี่ยงไม่ต้องการพบใครในตอนนี้ รวมถึงเพื่อนสมัยเด็กของเขาด้วย ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย!”ใบหน้าของอวี๋จื่อเสวียนเปลี่ยนเป็นเศร้าหมองทันทีเมื่อเขาถูกปฏิเสธ“ไอ้เวรเอ๊ย!”อวี๋จื่อเสวียนพับแขนเสื้อขึ้น ชี้ไปที่อินเตอร์คอมแล้วสาปแช่ง:“ฟางเลี่ยง นายออกมาเลยนะ เจ้าถั่วงอก แต่งงานเข้าตระกูลร่ำรวยแล้วจะกล้ารับฉันเป็นเพื่อนสมัยเด็กของนายอีกเหรอ!”“ยังมีคุณ มนุษย์ป้าที่พูดจาหยาบคาย คุณเป็นอะไรกับฟางเลี่ยง? ถึงกล้าให้ฉันไสหัวไป?”เห็นได้ชัดว่าการดุของอวี๋จื่อเสวียนทำให้หญิงวัยกลางคนที่อยู่ปลายสายอินเตอร์คอมตั้งตัวไม่ทันเธอตอบกลับอย่างเย็นชาทันที:“ฉันคือคนรับใช้ของตระกูลซุน นังหนู ฉันเตือนเธอให้รีบไสหัวไปเร็วๆ เลย เธอกล้าพูดจาไม่เกรงใจที่นี่อีก รอนายท่านกับคุณนายกลับมา เธอต้องเจอดีแน่!”“ที่แท้ก็คนรับใช้นี่เอง”อวี๋จื่อเสวียนถูกทำให้โมโหจนหัวเราะ คนรับใช้คนหนึ่งกล้าตะโกนใส่เธอ ให้เธอไสหัวไป?เขาเห็นตัวเองเป็นคนสำคัญอะไร?“คุณไปเรียกฟางเลี่ยงมากให้ฉัน ฉันจะพูดคุยกับเขาเอง เพิ่งผ่านไปไม่
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1492
"ครับ"หลงหยวนตอบและหันหลังเพื่อจะออกไปมองดูแผ่นหลังของลูกชายคนโตที่เดินจากไป หลงเทียนเว่ยก็พึมพำกับตัวเองว่า:“ตอนนี้ตระกูลหลงของเราสะสมชีพจรมังกรได้สามชิ้นแล้ว”“ที่เหลือ ก็เหลือเพียงสามชิ้นที่อยู่ในตระกูลร่ำรวยตระกูลอื่นๆ และหนึ่งชิ้นที่หายสาบสูญอยู่ที่เมืองเจิ้งเต๋อ ยังมีอีกชิ้นที่ไม่ทราบว่าอยู่ที่ไหน”ขณะที่หลงเทียนเว่ยกำลังพึมพำกับตัวเอง จู่ๆ ลูกน้องก็เข้ามารายงาน“ผู้นำตระกูล มีคนจากสำนักร้อยพิษต้องการพบท่าน”"สำนักร้อยพิษงั้นเหรอ?"หลงเทียนเว่ยส่งเสียงไม่พอใจในลำคอและหลับตาลง“สำนักร้อยพิษ มีธุระอะไรมาที่ตระกูลหลงของฉัน?”“ไม่ทราบครับ แต่มีชายชราหัวโล้นคนหนึ่งพูดว่าสำนักร้อยพิษของเขารู้ที่อยู่ของชีพจรมังกรชิ้นหนึ่ง”"โอ้?"หลงเทียนเว่ยก็ลืมตาขึ้นทันทีจู่ๆ ก็มีลำแสงพุ่งออกมาจากดวงตาสีขาวของเขา“ให้เขาเข้ามา”......“อาจารย์หลิน ก่อนออกจากเมืองจิง ฉันยังมีเรื่องเล็กน้อยต้องจัดการ”อวี๋จื่อเสวียนนั่งอยู่ที่เบาะผู้โดยสารของรถหรูและถลึงตาจ้องมองหลินเฟิง“เธอยังมีเรื่องอะไรอีก?”วันนี้หลินเฟิงจะพาอวี๋จื่อเสวียนกลับเมืองเจิ้งเต๋อแล้วถังหว่านกลับต้องอยู่ในตระกูลถั
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1491
เป็นเพราะเรื่องจัดการตระกูลถังก่อนหน้านี้หลงยวนถูกผู้นำตระกูลลงโทษและไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปจากตระกูลหลงแม้แต่ก้าวเดียวเขาไม่ได้โอดครวญใดๆ ช่วงนี้ได้ฝึกฝนตนเองในตระกูลหลงอยู่ตลอด อ่านและเขียนหนังสือ ไม่สนใจเรื่องทางโลกวันนี้เมื่อเขาได้ยินเสียงเรียกจากผู้นำตระกูลหลง เขาแสดงออกเหมือนคาดเดาได้แล้ว จึงทำแค่พยักหน้าไม่มีอารมณ์ผันผวนมากนักแต่ลูกน้องที่อยู่ข้างกายหลงหยวนรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก“ขอแสดงความยินดีด้วยคุณชายหลงหยวน วันนี้ท่านผู้นำตระกูลได้เรียกคุณมา ท่านคงมีเรื่องสำคัญบางอย่างที่ต้องไหว้วานคุณ ดูเหมือนว่าคุณจะสามารถหลุดพ้นจากข้อจำกัดนี้ได้ในที่สุด”“จริงด้วยครับคุณชายหลงหยวน ผู้นำตระกูลฉลาดและทรงพลังมาก เขาจะไม่เพิกเฉยต่อท่านนานอย่างแน่นอน วันนี้คือวันที่คุณต้องเปลี่ยนโชคชะตา”เมื่อได้ยินคำเยินยอจากผู้คุ้มกันทั้งสองที่อยู่รอบๆ ตัวเขา หลงหยวนก็ยังคงสงบนิ่งเขาไม่ได้ยกคิ้วขึ้นเลยด้วยซ้ำ“ท่านผู้เฒ่าคงมีเหตุผลส่วนตัวที่เรียกฉันมา ฉันไม่ได้รู้สึกทุกข์ใจเลย จะเอาความเสียใจหรือมีความสุขมาจากไหน”หลงหยวนมีสีหน้าเย็นชาและสะบัดแขนเสื้อเดินจากไปเหลือเพียงผู้คุ้มกันสองคนที่จ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1490
“พ่อทำแบบนี้ไม่ได้นะ พ่อทำแบบนี้ไม่ได้นะ! แม้แต่เสือก็ยังไม่กินลูกตัวเอง พ่อ... หรือว่าพ่ออยากจะเห็นฉันกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ไปตลอดชีวิตจริงๆ เหรอ!”"พ่อ!"เมื่อถึงเวลานี้ถังเจี้ยนหยวนได้ตัดสินใจแล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาสังเกตเห็นแววตาเคียดแค้นในดวงตาของถังจื้อสิงที่มีต่อถังหว่าน เขาก็ตัดสินใจแล้วเราจะต้องไม่เปิดโอกาสให้ถังจื้อสิงสร้างความหายนะให้กับตระกูลถังทั้งหมดถังจื้อสิงต้องชำระสิ่งที่ควรต้องจ่ายต่อให้เป็นลูกชายของเขาเองก็ไม่มีข้อยกเว้น!“ท่านอาจารย์ถัง การลงโทษนี้...”หลังจากได้ยินคำตัดสินของถังเจี้ยนหยวนเกี่ยวกับถังจื้อสิง ผู้คนจากตระกูลสาขาโดยรอบก็รู้สึกลังเลเล็กน้อย นี่อาจเจ็บปวดกว่าการฆ่าถังจื้อสิงเสียอีก“ใช่แล้วพ่อ พ่อ...พ่อทำแบบนี้กับผมไม่ได้!”“ฉันบอกว่า กฏตระกูล!”ถังเจี้ยนหยวนตะโกนขึ้น มองไปที่ผู้คุ้มกันของตระกูลถังที่อยู่ข้างๆ เขา และกล่าวว่า:“พวกนายไม่เข้าใจสิ่งที่ฉันพูดเหรอ? ลากเขาออกไปซะ!”"ครับ!"หลังจากเงียบไปชั่วขณะด้วยความตกตะลึง ผู้คุ้มกันทั้งสองของตระกูลถัง ก็รีบลากถังจื้อสิงที่กำลังร้องขอความเมตตาออกจากห้องจัดเลี้ยง"พ่อออออ!"เสียงกรี
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1489
เมื่อถังจื้อสิงได้ยินว่าเขาสูญเสียคุณสมบัติในการเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลถัง ทั้งตัวของเขาก็สั่นสะท้านแต่เขารู้ว่าเขาไม่เหลือที่ว่างให้ต่อต้าน ดังนั้นเขาจึงได้แต่ก้มหัวลงและยอมรับความจริงข้อนี้“ตระกูลถังควรจะมีผู้สืบทอดเป็นธรรมดา”หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ถังเจี้ยนหยวนก็พูดขึ้นช้าๆคราวนี้ เขาหันไปมองหลินเฟิงและเปลี่ยนหัวข้อ:"ในฐานะลูกเขยของตระกูลถังของเรา หลินเฟิงได้ช่วยตระกูลถังของเราจากอันตรายมาแล้วหลายครั้ง"“วันนี้เขาช่วยชีวิตพวกเราทุกคนอีกครั้ง ถ้าไม่มีเขา เราคงถูกสารเลวอย่างถังจื้อสิงฆ่าตายไปแล้ว”ในขณะที่เขากำลังพูด ถังเจี้ยนหยวนก็หยุดชะงัก มองไปที่คนจากสาขาตระกูลถังทั้งหมด และพูดเสียงดังว่า:“ดังนั้น ฉันขอเสนอให้หลินเฟิงเป็นผู้สืบทอดตระกูลถังของเรา พวกคุณคิดยังไง?!”“อ๊ะ?!”"อะไรนะ?!"เมื่อทุกคนที่อยู่ที่นั่นได้ยินถังเจี้ยนหยวนประกาศข่าว พวกเขาก็ตกตะลึงให้คนนอกมากเป็นผู้สืบทอดผู้นำตระกูลถังของพวกเขา นี่มันน่าขำมากเลยไม่ใช่เหรอ? !แม้ว่าจะมีบุญคุญใหญ่หลวงต่อตระกูลถังของพวกเขาแต่การทำแบบนี้ก็ยังเกินขอบเขตไปมาก“ฮ่าๆ ฉันแค่ล้อเล่น”เมื่อทั้งสถานที่เงียบส
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1488
หลินเฟิงเปิดเครื่องดักฟังบนตัวของหลงอวี่และพูดเรียบๆ ว่า:“เครื่องดักฟังบนตัวหลงอวี่แตกต่างจากของนาย มันมีฟังก์ชันบันทึกและสนทนา ฉันจะแสดงให้นายเห็นว่าพี่ชายสุดที่รักของนายปิดบังนายทำเรื่องอะไร”เห็นเพียงแค่หลินเฟิงกดปุ่มบนเครื่องดักฟังภายใต้การสนับสนุนของไมโครโฟน เสียงของหลงอวี่ดังก้องไปทั่วทั้งห้องโถง“วางใจเถอะท่านผู้นำ ถังจื้อสิงเป็นเพียงคนโง่เขลา ผมหลอกใช้นิดหน่อย เขาก็ซาบซึ้งต่อผมอย่างมาก แทบจะฆ่าพ่อแท้ๆ ของเขาแทนผมแล้ว”“หึหึ วางใจได้ แผนการในครั้งนี้แยบยลไม่มีที่ติ”“เพียงแต่ผมยังต้องการให้ผู้หญิงคนนั้นเขียนจดหมายท้าสู้ เพื่อที่ถังเจี้ยนหยวนจิ้งจอกแก่ตัวนั้นจะได้ไม่สังเกตเห็นความพิรุธ”“ใช่แล้ว ไม่ต้องกังวล ครั้งนี้ผมจะเอาชนะตระกูลถังได้แน่นอน! เอามังกรชีพจรของพวกเขามามอบให้คุณ”ในขณะที่บันทึกเสียงของหลงอวี่ในเครื่องดักฟังก็จบลงถังจื้อสิงและแม้กระทั่งคนทั้งตระกูลถังต่างเบิกตากว้าง เผยให้เห็นแววโกรธและความเหลือเชื่อ“พี่ใหญ่...พี่ใหญ่หลงอวี่ เขา...เขาหลอกใช้ฉันงั้นเหรอ”ถังจื้อสิงนอนคว่ำอยู่บนพื้น ร่างกายของเขาสั่นไปทั้งตัวคนทั้งคนดูเหมือนจะสูญเสียศรัทธา และลูกตาก
