แชร์

บทที่ 645

“เสวี่ยฮุ่ย รอฉันก่อน…….”

เสียงยิ่งอยู่ยิ่งไกลออกไป สีหน้าของสาวงามทั้งสองจ้องมองไปที่หลินเฟิงค่อยๆ เปลี่ยนไปเย็นชา

“เธอคือยอดฝีมือที่ผมพบเจอที่หนานโจวก่อนหน้านี้ ผมจ้างเธอให้เป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของเสวี่ยฮุ่ย”

หลินเฟิงตอบโดยไม่มีพิรุธ

“บอดี้การ์ดส่วนตัว...เอ๊ะ? ทำไมทุกคนออกไปตั้งแต่เช้าแล้วละ?”

ขณะเดียวกัน หมิงอิ่งอิ่งซึ่งมีรอยคล้ำใต้ตาก็เดินออกมาจากในห้อง ทรงผมของเธอยุ่งเหยิงไปหมด เห็นได้ชัดว่ามื่อคืนไม่ได้นอน

เห็นการปรากฏตัวของเธอ หลี่ฮุ่ยหรานก็ถลึงตาโต มองไปทางหลินเฟิงอย่างไม่น่าเชื่อ

“เธอชื่อหมิงอิ่งอิ่ง เพื่อที่จะซ่อนตัวจากตระกูลซือหม่า ก็เลยมาอยู่ที่นี่ช่วงระยะเวลาหนึ่งก็เท่านั้น”

หลินเฟิงฝืนอธิบายออกไป

“สวัสดีจ้า ฉันชื่อหมิงอิ่งอิ่ง”

ถึงแม้สีหน้าจะไม่ดี แต่หมิงอิ่งอิ่งก็ยังที่จะทักทายกับหลี่ฮุ่ยหรานด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

“หลินเฟิง ที่บ้านของคุณยังมีผู้หญิงอีกกี่คนกัน?” หลี่ฮุ่ยหรานเงียบไม่พูดจา และถามขึ้นอย่างช้า ๆ

“ไม่มีแล้ว เธอเป็นคนสุดท้ายแล้ว”

หลินเฟิงรีบพูดยืนยัน

“คุณถังหว่าน ฉันหายจากอาการบาดเจ็บแล้ว สามารถกลับเข้ากองได้ตั้งแต่วันนี้”

ในเวลานี้ หลานเฟยสวมชุ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status