“ไม่ว่าคุณจะมีความขัดแย้งอะไรกับตระกูลหลี่ แต่ฉันคิดว่าหลี่ฮุ่ยหรานนั้นค่อนข้างไร้เดียงสา อย่าปล่อยให้ความโกรธของคุณทำให้คุณต้องเสียใจไปตลอดชีวิตเลยนะ”หลังจากที่ทิ้งคำพูดเหล่านี้ไว้ ถังหว่านก็ขับรถมายบัคของหลินเฟิง แล้วจากไปอย่างรวดเร็วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งหลินเฟิงเองก็ต้องยอมรับว่าสิ่งที่ถังหว่าน ผู้หญิงคนนี้พูดนั้นค่อนข้างสมเหตุสมผลหากมองอีกทางหนึ่ง วันนี้ที่เธอกับหลินเฟิงคอยตามติดกู้เฉิน ทั้งหมดก็เพื่อให้หลินเฟิงไม่ต้องมาเสียใจทีหลังและในความเป็นจริง ในใจของหลินเฟิงกลับไม่สามารถยัดหลี่ฮุ่ยหรานเข้าไปได้จริง ๆตัวเขาเองก็รู้ดี ว่าในใจของหลี่ฮุ่ยหรานมีเขาอยู่ตลอด เธอก็แค่มองไม่เห็นความจริงก็เท่านั้น แค่ถูกหลอกไปชั่วขณะ จนทำให้เธอตัดสินใจผิดความสัมพันธ์สามปี แค่บอกว่าตัดขาดก็ตัดได้ง่าย ๆ เลยรึไง“ยัยผู้หญิงโง่”หลินเฟิงแอบถอนหายใจ จากนั้นก็เดินเข้าไปในโรงแรมไป๋ถิงณ ห้อง 808หลี่ฮุ่ยหรานถูกบอดี้การ์ดสองคนบังคับให้เข้าไปในห้องน้ำ ไม่ว่าเธอต้องการหรือไม่ก็ตาม แต่ก็ถือว่าหลี่ฮุ่ยหรานได้ชะล้างความหดหู่ใจในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาไปด้วยน้ำเย็น ๆ ถูกราดไปบนตัวของเธอ ทำให้หลี่
กู้เฉินที่คุยโทรศัพท์ยังคงอยู่ในคราบของแกะขาว น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตนและความอ่อนโยน“เฮ้อ นี่ถ้าลูกสาวของฉันเจอกับเธอให้เร็วกว่านี้ก็คงจะดี เอาล่ะ งั้นพวกเธอก็รีบกลับมากันนะ พวกเราจะได้เริ่มวางแผน ให้เธอกับหลี่ฮุ่ยหรานแต่งงานกันโดยเร็วที่สุด”“ครับ คุณน้าจ้าว”“อ่อ จริงสิกู้เฉิน เธอช่วยให้ตระกูลหลี่ของพวกเรากลับคืนสู่สถานะเดิมได้จริง ๆ เหรอ? เพราะโจวอวี้เฟิ่งนั่นพูดแล้วว่าจะไม่มีทางให้พวกเราได้สถานะกลับคืนแน่ ๆ ”“วางใจเถอะครับคุณน้าจ้าว ที่เจียงหนานผมพอจะมีหน้ามีตาอยู่บ้าง...... ”“งั้นก็ดีมากเลย...... ”“ติ๊ด”จากนั้นกู่เฉินก็เริ่มเปิดไฟล์เสียงอีกอัน“พี่เขย สวีเฉียงนั่นไร้ประโยชน์เกินไปแล้ว ถึงขั้นถูกไอ้หน้าละอ่อนนั่นต่อยจนตายได้ คืนนี้ฉันเหงามากเลย พี่อยากมาอยู่เป็นเพื่อนฉันหน่อยไหม...... ”“ฮึ ๆ สาวน้อย รอให้ฉันได้พี่ของเธอก่อน แล้วฉันค่อยไปจัดการกับเธอทีหลังนะ”“งั้นพวกเราตกลงกันแล้วนะ คืนนี้พี่ต้องมานะ อ่อ จริงสิพี่เขย อยากให้ฉันไปช่วยไหม เดี๋ยวฉันไปช่วยพี่จับพี่สาวให้...... ”เมื่อไฟล์เสียงบันทึกการโทรเล่นจบ หัวใจของหลี่ฮุ่ยหรานก็แทบร่วงลงไปกองที่พ
หลี่ฮุ่ยหรานตกตะลึงเธอคิดไม่ถึงว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้ในพินัยกรรมของคุณปู่ตระกูลหลี่ก็บอกเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว ว่าให้ตัวเธอออกจากตระกูลหลี่ แล้วกลับไปตามหลินเฟิง กลับไปทำตามความต้องการของตัวเองและพอเธอเห็นธาตุแท้ของกู้เฉิน เธอก็ยิ่งตัดสินใจได้อย่างแน่วแน่แต่คำพูดของกู้เฉินกลับทำให้เธอสิ้นหวังอย่างยิ่งถ้าเธอเลือกที่จะตายมากกว่าเชื่อฟัง เช่นนั้นหลินเฟิงก็จะต้องถูกเขาตามแก้แค้นอยู่ดีใช่ หลินเฟิงเก่งเรื่องการต่อสู้มากแต่ไม่ว่าเขาจะต่อสู้เก่งมากแค่ไหน หรือมีพลังมากเพียงใด แต่เขาจะเอาชนะตระกูลหลง ตระกูลใหญ่แห่งเมืองจิงได้อย่างนั้นเหรอ?ตระกูลหลงมีศิษย์ในสำนักกระจายตามพื้นที่ต่าง ๆ มากกว่าล้านคน ผู้แข็งแก่งที่อยู่ในลำดับสวรรค์ก็มีเยอะจนนับไม่ถ้วนนั่นมันไม่มีทางเป็นไปได้!จุดจบของหลินเฟิงจะต้องน่าอัปยศอย่างแน่นอนกระทั่งอาจจะทำให้ถังหว่านต้องเข้ามาพัวพันไปด้วยไม่เพียงแค่ถังหว่าน ตระกูลหลี่ จางกุ้ยหลาน จางซิน แล้วก็ยังมีหลี่ซือกรุ๊ปที่ตัวเองทุ่มแทสร้างขึ้นมาตั้งสามปีนั่นอีก ทั่งหมดนี่อาจจะพังทลายเพราะตัวเธอเองก็ได้หลี่ฮุ่ยหรานเงียบไปหลังจากนั้นครู่หนึ่ง เธอก็มองไปทางก
หลี่ฮุ่ยหรานอ้าปากอยากที่จะพูด แต่ในใจกลับทำให้พูดไม่ออก“ฮุ่ยหราน ผมรู้ว่าระหว่างเราอาจมีเรื่องเข้าใจผิดกัน แต่ผมก็หวังว่าคุณจะมองเห็นความจริง อย่าได้ถูกคนจูงจมูกได้ง่าย ๆ”“แต่ก่อนอื่นคุณก็ต้องเชื่อใจผมก่อน”หลินเฟิงหันไปมองหลี่ฮุ่ยหราน และพูดอย่างจริงจัง“คุณเชื่อใจผมไหม? หลี่ฮุ่ยหราน? ”“ฉันเชื่อคุณ หลินเฟิง ฉันเชื่อคุณ! ”ในใจหลี่ฮุ่ยหรานอยากที่จะตะโกนออกไปแบบนั้น พร้อมกับยื่นมือไปหาหลินเฟิง ตอนนี้เธออยากที่จะเหวี่ยงตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของหลินเฟิงมากแต่ในความทรงจำ หลินเฟิงไม่เคยพูดเรื่องแบบนี้กับเธอเลยสักครั้ง“ฮุ่ยหราน คุณคงจะไม่ลืมไปแล้วหรอกใช่ไหม? ”ในขณะที่หลี่ฮุ่ยหรานไม่สามารถควบคุมแรงกระตุ้นในใจของเธอได้ กู้เฉินที่อยู่ด้านข้างก็ยิ้มเยาะเย้ย และสาดน้ำเย็นใส่เธอ“นั่นสิ! ยังมีกู้เฉิน......คุณชายหลงยวนแห่งตระกูลหลง...... ”เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หัวใจของหลี่ฮุ่ยหรานก็เต็มไปด้วยความขมขื่นเธออยากจะไปกับหลินเฟิง คิดอยากไปเป็นร้อยครั้งหมื่นครั้ง แต่เธอจะทำแบบนั้นได้ยังไง?เธอรู้อารมณ์ของหลินเฟิงดี เขาจะไม่มีวันยอมแพ้อย่างแน่นอนและการที่เขาเลือกที่จะไม่ยอมแพ้ ก็เท่าก
“คุณตบผมงั้นเหรอ?”หลินเฟิงมองไปยังใบหน้าของหลี่ฮุ่ยหรานด้วยความไม่เชื่อ“ฉัน...... ”ฝ่ามือของหลี่ฮุ่ยหรานยังคงสั่นอยู่ เมื่อมองไปที่รอยแดงบนใบหน้าของหลินเฟิง เธอรู้สึกเป็นทุกข์มากจนหัวใจของเธอสั่น แต่เธอก็ไม่สามารถขอโทษออกไปได้เธอทำได้แค่ทำเป็นบ้าใส่หลินเฟิง แล้วผลักเขาออกไป“พอได้แล้วหลินเฟิง!” หลี่ฮุ่ยหรานยืนอยู่ตรงหน้ากู้เฉิน และตะโกนใส่หลินเฟิง พร้อมกับน้ำตาที่ไหลพราก“คุณทำร้ายคุณปู่จนตาย หรือคุณยังอยากจะฆ่าคู่หมั้นของฉันอีกคนงั้นเหรอ? ”“หลินเฟิง คุณไสหัวออกไปซะ! จากนี้ไประหว่างเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก! ”“ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก คุณไสหัวไปสิ! ”หลินเฟิงมองไปยังท่าทางตีโพยตีพายของหลี่ฮุ่ยหราน ทันใดนั้นเขาก็คลายหมัดที่กำแน่นลง แล้วเผยรอยยิ้มฝืน ๆ ออกมา พร้อมกับพูดว่า “ฮุ่ยหราน คุณจำเป็นต้องขู่ผมขนาดนี้เลยเหรอ? ”“จะต้องเป็นไอ้สารเลวนั่นขู่คุณใช่ไหม? ”“คุณบอกผมมา ผมจะช่วยคุณจัดการเอง คุณเชื่อผมสิ”หลี่ฮุ่ยหรานไม่กล้ามองตาของหลินเฟิงตรง ๆ เธอกลัวว่าอีกเดี๋ยวเธอจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เธอจึงทำได้เพียงก้มศีรษะลง และตะโกนอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง “ไม่มีใครข่มขู่ฉันท
แม้ว่าเขาจะอายุมากแล้ว แต่เขาก็ไม่เสียดายชีวิตที่จะต้องติดตามสุภาพบุรุษคนนี้ เขากัดฟัน เงยหน้าขึ้น และดื่มไวน์แดงเข้าไปหนึ่งขวดแต่แค่เพียงครึ่งขวดก็ทำให้เขาหน้าแดง ร่างกายของเขาเซไปมา แทบจะพยุงตัวเองเอาไว้ไม่ได้“จ้าวเทียนหวา นายไม่จำเป็นต้องบังคับตัวเองขนาดนั้นหรอก”ไวน์ขวดที่อยู่ในมือของหลินเฟิงถูกเขาดื่มจนหมดแล้ว แต่ท่าทางของเขากลับเหมือนคนที่ยังไม่ได้ดื่ม“ไม่ครับ......คุณชายหลินอย่าพูดเลยครับ ผม จ้าวเทียนหวามีวันนี้ได้ ก็ล้วนเป็นเพราะ......เป็นเพราะ...... ”เห็นได้ชัดว่าลิ้นของจ้าวเทียนหวาพันกันจนพูดจาไม่รู้ความหลินเฟิงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นก็เรียกบอดี้การ์ดของจ้าวเทียนหวาที่อยู่ไกลออกไปตรงหน้าประตูเข้ามา“ไปส่งเขากลับบ้านเถอะ”“ช่วงนี้นายติดตามฉันไปทำงานก็เสียแรงไปไม่น้อย ยังไงช่วงนี้ก็พักผ่อนให้มาก ๆ”จ้าวเทียนหวาพยายามดิ้น แต่ก็ถูกบอดี้การ์ดของเขาพาตัวไปจ้าวเทียนหวาจากไปแล้ว ตรงที่นั่งขนาดใหญ่ ก็เหลือเพียงแค่หลินเฟิงที่นั่งดื่มอยู่คนเดียวหลังจากนั้นไม่นาน ขวดเปล่าจำนวนมากก็กองสะสมกันอยู่ตรงนั้นแม้ว่าหลินเฟิงจะเป็นยอดฝีมือมาแต่กำเนิด แต่เขาก็ไม่ได้ตั้งใจ
คำพูดของหลี่ซือวี่ยิ่งช่วยกระตุ้นความโกรธของเหล่าพวกอันธพาลได้สำเร็จแน่นอนว่าหลี่ซืออวี่เองก็ไม่กลัวเช่นกันเธอเคยได้เห็นหลินเฟิงลงมือมาก่อนแล้ว พวกอันธพาลไม่กี่คนพวกนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินเฟิงเลยสักนิดยิ่งไม่ต้องพูดถึงภูมิหลังของหลินเฟิงผู้ชายที่ทั้งหล่อเหลา ทั้งร่ำรวย แถมยังมีภูมิหลังที่ดีแบบนี้ มันทำให้หลี่ซืออวี่สนใจตั้งนานแล้ว หากว่าพี่สาวของตัวเอง หลี่ฮุ่ยหรานไม่เอาแต่ปิดบังที่อยู่ของเขากับเธอ ป่านนี้เธอคงจะตามจีบเขาไปแล้วแล้ววันนี้ก็ดันบังเอิญเจอเขาที่นี่ เธอจะปล่อยโอกาสดี ๆ แบบนี้ไปได้ยังไง?อันธพาลธรรมดา ๆ อย่างเมิ่งฉือเมื่อเทียบกับหลินเฟิงแล้ว เมิ่งฉือก็เหมือนแมลงที่อยู่ในห้องน้ำเท่านั้น“เจ้าหนู ฉันขอแนะนำให้แกคิดดี ๆ นะ รีบไสหัวไปซะ ฉันจะเตือนแกเป็นครั้งสุดท้าย” เมิ่งฉือมองหลินเฟิงอย่างเย็นชาหลินเฟิงขมวดคิ้วและเหลือบมองหลี่ซืออวี่ที่อยู่ข้าง ๆวันนี้เขาก็อารมณ์ไม่ดีมากพออยู่แล้ว นี่ยังจะมีแมลงวันพวกนี้มาคอยก่อกวนหลินเฟิงอีก“ถ้าจะหาเรื่องก็ไปหาคนอื่น ทางที่ดีพวกนายก็อย่ามายั่วโมโหฉันจะดีกว่า”หลินเฟิงไม่สามารถหลีกเลี่ยงหลี่ซืออวี่ได้ เขาจึงทำได้แค่ขมวดคิ้ว
หลินเฟิงเดินโซเซไปหาเมิ่งฉือ และพูดด้วยสีหน้าที่ดูไร้อารมณ์ “ฉันเคยเตือนแกแล้ว แต่แกก็ดันไม่ฟัง เพราะงั้นจะมาโทษฉันก็ไม่ได้”“พี่เหมิงถูกทำร้ายแล้ว รีบลุยเข้าไปสิวะ! ”ลูกน้องทั้งสองก็เริ่มโจมตีเข้าไปพร้อมกัน ต่างก็หยิบขวดไวน์ที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาแต่ก่อนที่พวกเขาจะทันได้ยกมันขึ้นมา หลินเฟิงก็มอบขวดไวน์ให้พวกเขาด้วยความเร็วที่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าก่อนแล้ว เขาฟาดขวดไปที่หัวของทั้งสองจนเลือดอาบ จากนั้นทั้งสองก็ทรุดตัวลงกับพื้นทันที“แกถ้ากล้าทำร้ายพี่เหมิง แกได้ตายสมใจอยากแน่ แกจะไม่ได้ตายดีหรอก! ”หนึ่งในลูกน้องเอามือปิดหน้าเอาไว้ เลือดหยดลงมาจากหน้าผาก พร้อมกับส่งเสียงหอนอย่างน่าสมเพช“พี่หลินเฟิงหล่อมาก พี่ฆ่าไอ้สารเลวสามคนนี้ให้ตาย ๆ ไปเลย! ” เมื่อหลี่ซืออวี่เห็นทั้งสามคนได้รับบทเรียนจากหลินเฟิง เธอก็ปรบมืออย่างตื่นเต้น หลินเฟิงเหลือบมองเธออย่างเย็นชา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความรำคาญใจ ทำให้ความตื่นเต้นบนใบหน้าของหลี่ซืออวี่ก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นความกลัวขึ้นมาหากไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนนี้หาเรื่องมาให้เขา ตัวเองก็คงจะไม่ถูกแมลงวันสามตัวนี้เข้ามาตอมไม่ใช่รึไง?หลินเฟิงโยนขว