แชร์

บทที่ 490

คนที่แทบรอไม่ไหวที่จะได้แก้แค้นอย่างหลี่เยว่หรูที่เห็นหลี่ฮุ่ยหรานกำลังรีบสวมรองเท้าอย่างเร่งรีบ เธอก็ขมวดคิ้วและพูดออกไปว่า “อย่าบอกนะว่าพี่จะไปปกป้องไอ้สารเลวที่มันลวนลามฉัน?”

“ปัง! ”

หลี่ฮุ่ยหรานเพิกเฉยต่อเธอ แล้วรีบวิ่งออกจากประตูด้วยรองเท้าส้นสูง

ฝนด้านอกตกค่อนข้างหนัก ทำให้ทุกอย่างมืดไปหมด

และภายใต้ความมืดมิดนั้น ร่างสูงก็ยืนอยู่ท่ามกลางสายฝน มองไปทางหลี่ฮุ่ยหรานที่กำลังวิ่งโผล่พ้นความมืดเข้ามาใกล้ ๆ ด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

“เปรี้ยง! ”

เสียงฟ้าร้องฟ้าแลบก็ดังสนั่นไปทั่วบริเวณรอบ ๆ ในทันที หลี่ฮุ่ยหรานถือโอกาสที่ฟ้าแลบมองเห็นรูปร่างหน้าตาของชายที่อยู่ตรงหน้าเธอ นอกจากหลินเฟิงแล้ว เธอยังจะมองเห็นใครได้อีก?

“หลินเฟิง เข้าไปข้างในก่อนเถอะ! มีเรื่องอะไร พวกเราก็ค่อยว่ากัน! ”

หลี่ฮุ่ยหรานยื่นมือออกไปหาหลินเฟิง และพูดท่ามกลางสายฝน “หลินเฟิง ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรไม่เชื่อคุณ คุณช่วยยกโทษให้ฉันได้ไหม? ”

ร่างนั้นยังคงไม่พูดอะไรออกมา

หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เขาเลิกสนใจหลี่ฮุ่ยหรานแล้วโดยสิ้นเชิง

“โธ่เอ้ย ฮุ่ยหราน ลูกออกมาได้ยังไง ฝนตกหนักขนาดนี้ แกไม่เอาร่มออกมาด้วยล่ะ”

จางกุ้ยหล
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status