บทที่ 497

“คนดี ๆ ไม่ควรมีจุดจบแบบนี้”

“ใช่แล้ว คนดี ๆ ไม่ควรที่จะมีจุดจบเช่นนี้”

ถังหว่านเองก็ถอนหายใจเช่นกัน

หลังจากชะงักไปครู่หนึ่ง ถังหว่านก็เหมือนจะนึกบางอย่างขึ้นมาได้ เธอจึงถามหลินเฟิง พร้อมกับมองไปทางหลินเฟิง “หลี่ฮุ่ยหราน เธอล่ะ? เธอรู้รึเปล่าว่าเสวี่ยฮุ่ยถูกจางกุ้ยหลานลักพาตัวไป? ”

“ผมเองก็ไม่รู้” หลินเฟิงส่ายหัว

“อย่างงั้นเหรอ...... ”

หลังจากไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง ถังหว่านก็ยืนขึ้น และจูบหน้าผากของหลินเฟิงเบา ๆ เธอลูบหัวของหลินเฟิงแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม

“ถ้าเช่นนั้น ผู้คุ้มกันหลินเฟิง ฉันในฐานะประธานกรรมการของบริษัทเภสัชกรรมเชิงถัง ฉันอนุญาตให้คุณหยุดงานหนึ่งสัปดาห์เป็นกรณีพิเศษ หลังจากหนึ่งสัปดาห์แล้ว จะต้องกลับมาทำงานพร้อมกับความสดใสนะ”

“ฮึ...... ” หลินเฟิงหัวเราะอย่างขมขื่นออกมา “ขอบคุณมานะ ถังหว่าน”

“ฮึ ๆ การดูแลสุขภาพของพนักงาน เป็นส่วนหนึ่งของงานของฉันในฐานะหัวหน้า เอาล่ะ มีเรื่องอะไรก็ติดต่อฉันมานะ”

ถังหว่านยิ้มเล็กน้อยพลางเดินออกจากห้องของหลินเฟิง แต่คิดไม่ถึงเลยว่า ทันทีที่เปิดประตูจะพบเข้ากับหลินเสวี่ยฮุ่ยที่กำลังพยายามเงี่ยหูแอบฟังอยู่

“เสวี่ยฮุ่ย ที่เธอกำลังทำอะไรอยู