LOGINShare
บทที่ 409
Related chapters
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 410
เฉินเทียนหลงชะงักงันแล้วซักถาม: “งั้นคุณอยากจะเอายังไง?”“ถังหว่านใช้เงินหนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาทเพื่อการประลองในครั้งนี้ คุณชดใช้เงินหนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาทมาด้วย” หลินเฟิงพูดด้วยความเผด็จการถังหว่านได้ยินคำพูดนี้หัวใจก็เต้นแรงจนเกือบถึงคอหายในทันทีตระกูลเฉินจะยอมตกลงขอเสนอที่ไร้เหตุผลแบบนี้ได้อย่างไร เพียงแค่ตระกูลเฉินไม่มายุ่งกับบริษัทเภสัชกรรมเชิงถัง เธอก็พอใจแล้วเฉินเหวินหย่วนได้ยินคำพูดนี้ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ และด่าทอด้วยความโมโห: “ไอ้หนุ่มนี่มันข่มเหงรังแกกันเกินไปหน่อยแล้ว”“พอแล้ว”เฉินเทียนหลงตวาดเสียงดัง: “ก็แค่หนึ่งร้อยห้าสิบล้านเองไม่ใช่เหรอ ฉันให้คุณก็ได้แล้ว”ถังหว่านกับฉินอิ๋งตะลึงงันอยู่ที่เดิม อย่าว่าแต่เฉินเหวินหย่วนเลยแม้แต่ตระกูลใหญ่โตและประธานทุกคนที่ล้อมรอบดูความครึกครื้นอยู่ก็มีสีหน้างุนงง“นี่..ผู้อาวุโส นี่คุณ...ต่ำต้อยเกินไปหน่อยไหม?” เฉินเหวินหย่วนพูดด้วยความสงสัยเฉินเทียนหลงถลึงตาใส่เขาแล้วพูดเสียงเย็นชา: “นายเป็นผู้อาวุโสหรือว่าฉันเป็นผู้อาวุโส?”“เอ่อ...แน่นอนว่าคุณเป็นผู้อาวุโสอยู่แล้ว”“งั้นนายก็หุบปากอย่างว่าง่ายหน่อย”เฉินเทียนหลงเรียกลูกน
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 411
คำพูดนี้ของหลินเฟิงในสายตาของทั้งสามคนนั้นช่างอวดดีเป็นอย่างมากโจวเฉินตักเตือนด้วยความหวังดี: “คุณหลินอย่าได้มองข้ามปรมาจารย์ลำดับสวรรค์จะดีกว่านะครับ”“ในอดีตผมมีเกียรติได้พบกับปรมาจารย์ลำดับสวรรค์ อายุเกินห้าสิบปี แต่ยังคงมีความน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก”“คนที่สามารถขึ้นลำดับสวรรค์ได้ แทบจะไม่ใช่นักบู๊ธรรมดาทั่วไป”หลินเฟิงได้ยินแบบนี้ ก็ทำเพียงแค่ยิ้มบาง: “ขอบคุณที่เตือนครับ”ถ้าหากโจวเฉินได้เจอกับหลินเฟิงในช่วงที่อยู่จุดสูงสุดก็จะเข้าใจว่า แค่ลำดับสวรรค์ธรรมดา ๆ ไม่สามารถรองรับหลินเฟิงได้ด้วยซ้ำหลังจากถังหว่านสั่งการเสร็จก็จากไปอย่างรีบร้อนหลินเฟิงพูดว่าเป็นบอดี้การ์ดของถังหว่านแต่แทบจะไม่เหมาะสมกับตำแหน่งด้วยซ้ำ เขาไปทำงานได้ไม่กี่วันด้วยซ้ำจากนั้นก็เดินทางกลับบ้านคนเดียว......ขณะเดียวกัน สนามบินนานาชาติเมืองเจียงโจวครอบครัวของเซี่ยงตงเซิงกับไป๋จินเต๋อและคนอื่น ๆ ได้มารออยู่ที่รอรับอยู่นานแล้ววันนี้เป็นวันที่ลูกชายคนโตของตระกูลเซี่ยงกลับมาเซี่ยงตงเซิงให้ความสำคัญกับลูกชายคนนี้ของเขาเป็นอย่างมาก และก็เห็นเขาเป็นผู้สืบทอดของตัวเองอายุสิบแปดไปเรียนที่ต่างประเทศ ศ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 412
ขณะพูดก็มอบของขวัญที่อยู่ในมือไปให้ในมือของเซี่ยงตงเซิง นี่ก็คือผลึกน้ำแข็งที่ไม่มีวันละลายของสำนักเสินฉือ นั่นเป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของสำนักเสินฉือคนธรรมดาทานเข้าไปก็จะมีผลทำให้อายุยืนยาวเซี่ยงตงเซิงเคยได้ยินลูกชายพูดถึงของสิ่งนี้อยู่เป็นประจำ คิดไม่ถึงว่าเด็กสาวของตระกูลโอวหยางจะมอบมันให้กับเขาไม่ว่าเป็นของจริงหรือของปลอม เขาก็รีบยิ้มแย้มพูดขึ้น: “คุณหนูโอหยางเกรงใจกันเกินไปแล้ว”“พวกลูกสองคนก็อายุไม่น้อยแล้วจริง ๆ นั่นแหละ เรื่องแต่งงานก็ควรจะกำหนดวันแล้ว”“แต่ว่า มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ยังต้องรีบจัดการน่ะสิ”เซี่ยงตงเซิงเปลี่ยนเรื่องคุย: “ไม่กี่วันก่อน น้องสาวของลูกถูกคนรังแก”เซี่ยงหลงได้ยินแบบนี้ก็ยกมือขัดจังหวะทันที: “เรื่องนี้น้องสาวได้บอกกับผมแล้ว”“คิดไม่ถึงว่าจะยังมีคนกล้ารังแกน้องสาวของผม ไม่รู้จักความเป็นความตายจริง ๆ คุณพ่อไม่ต้องเป็นกังวล ครั้งนี้ที่ผมกลับมาก็เพื่อแบ่งเบาคุณพ่อกับน้องสาว”“ตั้งแต่นี้ไป ผมจะทำให้ทุกคนที่เมืองเจียงโจวได้รับรู้ว่า กล้าหาเรื่องครอบครัวของเซี่ยงหลง จุดจบจะน่าอนาถมากแค่ไหน”ได้ยินคำพูดอันฮึกเหิมของลูกชายของเขา เซี่ยงตงเซิงก็หน้าตายิ้ม
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 413
หลินเฟิงลูบใบหน้าของตัวเอง ข้างบนยังมีรอยลิปสติกสีแดงที่ติดอยู่กลิ่นหอมบาง ๆ ลอยเข้าจมูกทำให้คนรู้สึกเคลิบเคลิ้มจริง ๆหลินเสวี่ยฮุ่ยที่อยู่ด้านข้างเบะปากพูด: “นี่ คุณยังจะทานข้าวอีกไหม? หอมแก้มนิดหน่อยทำให้วิญญาณของพี่หายไปแล้วเหรอ?”“แค่กแค่ก...”หลินเฟิงไอออกมา คิดไม่ถึงว่าเขาก็มีวันที่ต้องอับอายขายหน้าแบบนี้ด้วยเขาถลึงตาใส่หลินเสวี่ยฮุ่ยแล้วพูดว่า: “เด็กน้อยอย่างเธอจะรู้อะไร”หลินเสวี่ยฮุ่ยเหลือบตามองเขา: “ฉันอายุยี่สิบแล้วนะ คุณคงไม่ได้เห็นฉันเป็นเด็กน้อยหรอกใช่ไหม?”พูดจบยังตั้งใจแอ่นอกของตัวเองหลินเฟิงหัวเราะเยาะขึ้นมา: “ดูไม่ออกว่าตรงไหนของเธอใหญ่”“คุณ...”หลินเสวี่ยฮุ่ยโมโหจนหน้าแดงก่ำ“ฉันดูแล้วคุณคงไม่ได้เป็นผู้ชายซิงหรอกใช่ไหม?”เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็ยิ่งรู้สึกสงสัยอย่างมาก จึงจับแขนเสื้อของหลินเฟิงเอาไว้: “หลินเฟิง คุณเป็นผู้ชายซิงใช่ไหม?”หลินเฟิงหน้าแดงไปถึงใบหู และขมวดคิ้วพูด: “ตอนนั้นมีความจำเป็นในการฝึกวิทยายุทธ หยวนหยางไม่ได้ถูกปล่อยออกไปนั้นเป็นเรื่องดี มีอะไรน่าขำ”“ฮ่าฮ่าฮ่า...พอเลย”หลินเสวี่ยฮุ่ยหัวเราะจนหุบปากไม่ได้ และร่างกายก็สั่นเทา:
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 414
พวกโจวเสี่ยวหางก็สะพายกระเป๋ารุ่นนี้ หลินเสวี่ยฮุ่ยถึงแม้อยากได้ตั้งนานแล้ว แต่เธอไม่มีเงินจริง ๆหลินเฟิงยิ้มพูด: “ไม่มีปัญหา เธอดูว่ามีเสื้อผ้าหรือของอย่างอื่นที่ต้องการอีกไหม ซื้อพร้อมกันซะเลย”หลินเสวี่ยฮุ่ยได้ยินคำพูดนี้ ก็โบกมือติดต่อกันในทันที ”ไม่เอาหรอก ของในร้านนี้แพงมาก คุณซื้อกระเป๋าให้ฉัน ฉันก็ดีใจมากแล้ว”เธอทำใจให้หลินเฟิงใช้จ่ายเงินมากมายไม่ได้หรอกในเมื่อตั้งแต่เล็กเธอช่วยแม่ของเธอดูแลร้าน เธอรู้ดีมาก ๆ ว่าการหาเงินนั้นยากมากแค่ไหน”หลินเฟิงพูดอย่างไม่ใส่ใจ: ไม่เป็นไร วันนี้ฉันดีใจมาก คุณอยากซื้ออะไรก็ซื้อเถอะค่ะ”เขาดีใจเป็นอย่างมาก หลินเสวี่ยฮุ่ยอยู่ภายใต้สภาพแวดล้อมที่ครอบครัวยากจน ไม่ได้กลายเป็นผู้หญิงที่เห็นแต่ผลประโยชน์และแน่นอนว่าต้องเป็นเพราะจ้าวเฉียวอวิ๋นสั่งสอนมาดี“ฮะ! ไม่ต้องจริง ๆ ค่ะ อีกอย่างตอนนี้ฉันยังมีเสื้อผ้าอีก ซื้อเยอะแยะขนาดนั้นทำไมคะ” หลินเสวี่ยฮุ่ยท่าทางแน่วแน่หลินเฟิงเห็นแบบนี้ก็พูดอะไรอีกไม่ได้ ทำได้แค่พยักหน้าเมื่อมาถึงเคาน์เตอร์ชำระเงิน กระเป๋าสะพายข้างทั้งหมดราคาหกพันห้าร้อยบาท หลินเฟิงจ่ายเงินโดยไม่มีความลังเลแม้แต่น้อยในตอน
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 415
แม้แต่หลินเฟิงที่อยู่ด้านข้างเมื่อมองไปแล้วก็ก้มหน้าลงด้วยสัญชาตญาณ จากนั้นก็เอามือลูบจมูกของตัวเองไม่กล้าพูดอะไรมากหลี่ซืออวี่ชี้ไปทางชุดชั้นในตัวนั้น เป็นชุดนอนสีดำบางตัวหนึ่งดูยังไงก็มีความลามกอยู่เล็กน้อยหลินเสวี่ยฮุ่ยดึงหลี่ซืออวี่เอาไว้ทันที จากนั้นก็พูดเสียงเบา: “ชุดนี้ใส่ได้ยังไงกัน ไม่เอาดีกว่า”หลี่ซืออวี่ได้ยินแบบนี้ก็พูดขึ้น: “ชุดนี้ทำไมจะใส่ไม่ได้ ฉันคิดว่าสวยมากเลยนะ”พนักงานที่อยู่ข้าง ๆ รีบเดินเข้ามาพูด: “ใช่ค่ะ ชุดชั้นในรุ่นนี้เป็นรุ่นใหม่ล่าสุดของร้านของเราเลยนะคะ”“การออกแบบไม่เพียงทันสมัย เซ็กซี่ แถมยังสบายมาก ๆ ฉันเองก็ยังเคยซื้อเลยค่ะ”“ตอนนี้มีทั้งไซซ์ใหญ่ไซซ์เล็ก พวกคุณอยากจะลองไหมคะ?”หลี่ซืออวี่พูดกับหลินเสวี่ยฮุ่ยด้วยความใจเย็นเป็นอย่างมาก: “เสวี่ยฮุ่ย เธอดูชุดชั้นในแบบนั้นที่เธอใส่สิ ทั้งหนาทั้งขี้เหร่ ผู้ชายคนไหนดูแล้วจะชอบบ้างล่ะ?”“ให้ฉันพูดนะเธอซื้อชุดนี้เถอะ รับรองว่าผู้ชายเห็นแค่แวบเดียวก็ลืมไม่ลงหรอก”หลินเสวี่ยฮุ่ยใบหน้าร้อนผ่าว หางตาเหลือบมองไปทางหลินเฟิงที่อยู่ข้าง ๆเมื่อเห็นหลินเฟิงหน้าแดงระเรื่อ เธอก็อยากจะลองดูบ้าง แต่ก้าวข้ามอุปส
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 416
เธอยืนอยู่ตรงหน้ากระจก ดวงตาคู่สวยเคลื่อนไหวไปมา จากนั้นก็ชื่นชมเรือนร่างของตัวเองอย่างอดไม่ได้“อืม...รูปร่างของฉันก็ไม่เลวเลยนี่นา”หลินเสวี่ยฮุ่ยยิ้มมุมปากเล็กน้อย และพยักหน้าด้วยความพึงพอใจเธอตัดสินใจที่จะซื้อตัวนี้แหละในตอนที่อยากจะถอดออกเธอกลับพบว่า ชุดชั้นในตัวนี้ทำยังไงก็ปลดไม่ออกเธอพยายามจับตะขอที่อยู่ตรงแผ่นหลังของตัวเอง พึงได้พบว่าตัวเองเหมือนจะล็อกตะขอตายเอาไว้หลินเสวี่ยฮุ่ยตื่นตระหนก จากนั้นก็รู้สึกร้อนใจเป็นอย่างมากยิ่งอยากจะปลดตะขอ แต่กลับล็อกมันแน่นขึ้นบนหน้าผากก็ยิ่งมีเหงื่อไหลออกมาเธอเคาะประตูเบา ๆหลินเฟิงที่ยืนอยู่ข้างนอกพูดขึ้นทันที: “มีอะไรเหรอ?”หลินเสวี่ยฮุ่ยที่อยู่ภายในห้องลองเสื้อผ้าถามขึ้นเสียงเบา: “คือว่า...พี่เฟิง พนักงานขายอยู่ไหมคะ?”หลินเฟิงชะงักเล็กน้อย และหันหน้ามองไปรอบ ๆ แต่กลับไม่พบพนักงานร้านเลยด้วยซ้ำไม่รู้ว่าเธอไปไหนแล้วหลินเฟิงพูด: “เธอไม่อยู่ เกิดปัญหาอะไรขึ้นหรือเปล่า?”หลินเสวี่ยฮุ่ยได้ยินว่าพนักงานขายไม่อยู่ ก็รู้สึกเก้กังเป็นอย่างมากเธอจึงถามเสียงเบา: “งั้นหลี่ซืออวี่ล่ะคะ?”“เธอไปลองเสื้อผ้าน่ะ ยังไม่ออกมา”“ฮะ?
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 417
หลินเสวี่ยฮุ่ยกุมชุดชั้นในที่เล็กกะทัดรัดที่อยู่ตรงหน้าอกเอาไว้ด้วยสัญชาตญาณ ใบหน้าก็แดงก่ำตอนนี้เธอปล่อยมือก็ไม่ใช่ ไม่ปล่อยมือก็ไม่ใช่คนทั้งคนนิ่งอึ้งอยู่ที่เดิม จากนั้นก็มองหลินเฟิงที่อยู่ในกระจกห้องลองเสื้อผ้า ดวงตาจับจ้องอยู่ที่เธอหลินเฟิงก็รับรู้ได้ว่าสถานการณ์ผิดปกติ จึงรีบหันหน้าไปทางอื่นพื้นที่ที่แคบและเล็กแบบนี้ ทั้งสองคนรู้สึกว่าอุณหภูมิเพิ่มขึ้นสูงโดยฉับพลันหลินเฟิงเกาหัวแล้วพูดขึ้น: “คือว่า ฉันออกไปก่อนนะ...”ตะขอปลดออกแล้ว ตัวเองยังจะยืนอยู่ตรงนี้ทำอะไรอีกหลินเสวี่ยฮุ่ยพยักหน้าขณะเดียวกันหลี่ซืออวี่ก็เปลี่ยนชุดชั้นในเสร็จเรียบร้อยแล้วและก็เดินออกมา แต่กลับไม่เห็นหลินเฟิงและหลินเสวี่ยฮุ่ย ในใจก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อย“เสวี่ยฮุ่ย เธออยู่ข้างในไหม?” หลี่ซืออวี่ถามขึ้นในตอนนี้ได้ยินเสียงของหลี่ซืออวี่ หลินเสวี่ยฮุ่ยกับดึงหลินเฟิงเอาไว้หลินเฟิงมองไปทางเธอด้วยสัญชาตญาณ เห็นเพียงแค่หลินเสวี่ยฮุ่ยส่ายหน้าติดต่อกันเธอไม่อยากให้หลี่ซืออวี่เห็นว่าเธอกับหลินเฟิงเบียดกันอยู่ในห้องลองเสื้อผ้าเดียวกัน ไม่อย่างนั้นจากความสามารถในการจินตนาการของหลี่ซืออวี่ ไม่แน่ว่าจะแต
Latest chapter
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1404
“ครับ!”ลูกน้องพวกนี้รีบวิ่งไปหาฟ่านหลิงเยว่ด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย ในที่สุดฟ่านหลิงเยว่ก็กลืนขนมในปาก ก่อนจะหัวเราะเยาะและพูดขึ้นว่า : “พวกแกรนหาที่ตายแล้ว!”หลังจากที่พูดจบ เธอก็ยกขาขึ้นสูงแล้วเตะศีรษะของอันธพาลที่กำลังวิ่งพุ่งเข้ามาข้างหน้าจนศีรษะบุบลงไปจากนั้น เธอก็เผชิญหน้ากับมือที่ยื่นเข้ามาจากด้านข้าง แล้วเธอก็ปล่อยหมัดกลับไป ทันใดนั้นก็ทำให้หัวหน้าแก๊งที่แสยะยิ้มคนนี้ เบิกตากว้างทันที แล้วเปลี่ยนสีหน้าเป็นความหวาดกลัว“นัก....”ก่อนที่เขาจะได้เอ่ยคำว่า "บู๊" ออกมา เขาก็โถมตัวไปด้านหลังพร้อมกับรอยหมัดที่กลางหน้าอก แล้วกระแทกกับกระจกร้าน 4S ที่สูงจากพื้นถึงเพดาน“เชี่ยเอ้ย!”เมื่อเห็นฉากนี้ พวกอันธพาลที่อยู่โดยรอบก็พากันตกตะลึงใครจะคิดว่าเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งจะมีความแข็งแกร่งได้ขนาดนี้?“เกิดอะไรขึ้น? ไม่ใช่ว่าต้องสนุกกันเหรอ?”ฟ่านหลิงเยว่หัวเราะเยาะแล้วพุ่งเข้าใส่พวกลูกน้องที่กำลังลังเลกลุ่มนี้"ในเมื่อพวกคุณไม่เข้ามา งั้นก็อย่าโทษฉันแล้วกัน!"“ปัง!”ฟ่านหลิงเยว่สอยหมัดขึ้นไป จนทำให้อันธพาลส่งเสียงกรีดร้องจนศีรษะไปกระแทกกับพื้นชั้นสองจากนั้นเธอก็คว้าหัวหน้า
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1403
“ฮือฮือฮือ…”หวังลี่ลี่กอดหัวของตัวเอง ถูกหลิวหย่าเหยียบอยู่ใต้เท้า เธออาศัยงานส่วนรวมแก้แค้นเรื่องส่วนตัว เตะไปที่คอของหวังลี่ลี่อย่างแรงหลายครั้งหวังลี่ลี่สะอื้นไห้ ในใจก็เต็มไปด้วยความเคียดแค้นเธอไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้หลินเฟิงเห็นภาพนี้ สายตาเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ“หยุดนะ”หลินเฟิงตวาดเสียงทุ้มต่ำ แต่หลิวหย่าไม่ได้คิดจะหยุดเลยด้วยซ้ำหลินเฟิงเดินเข้าไป จับข้อมือของเธอ และตวาดเสียงเย็นชาว่า:“ฉันบอกให้เธอหยุดเธอไม่ได้ยินเหรอ?!”“อุ๊ย ไอ้ยาจก! เรื่องที่แกหลอกเรา ฉันยังไม่คิดบัญชีกับแกเลยนะ นายยังกล้ามายุ่งเรื่องของฉันอีก!”หลิวหย่าหัวเราะเยาะหลินเฟิง และใช้มืออีกข้างตบไปที่หน้าของหลินเฟิงหลินเฟิงเห็นแบบนี้ ในใจก็รู้สึกเดือดดาลเขาไม่ได้หลบเลี่ยง แต่มือข้างที่จับหลิวหย่าเอาไว้ออกแรงเล็กน้อยหลังจากเสียงกระดูกร้าวดังขึ้น หลิวหย่าก็กุมข้อมือที่อ่อนปวกเปียกและทรุดนั่งลงบนพื้นจากนั้น เธอส่งเสียงกรีดร้องออกมาเหมือนหมูถูกเชือด“เชี่ย ไอ้หนุ่ม แกกล้าพาลเกเรที่ถิ่นของฉันงั้นเหรอ?”ผู้จัดการเสิ่นเห็นกิ๊กของเขาถูกหลินเฟิงทำร้าย ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันทีบังเอิญกับที่ตอนนี้ ลู
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1402
ในตอนที่หวังลี่ลี่เหม่อลอยอยู่นั้น คุณชายตู้ก็เข้ามาโอบเอวเธอ และหรี่ตาจ้องมองหลินเฟิงและพูดว่า:“ไอ้หนุ่ม ฉันเคยเจอคนโง่เขลาแบบนายที่เข้ามาเป็นวีรบุรุษช่วยสาวงามมาเยอะแล้ว”“นายคิดว่าแสดงละครกับหวังลี่ลี่แบบนี้ แกล้งทำเป็นว่านายมาซื้อรถ หวังลี่ลี่ก็คุยโวโอ้อวดคุณ ก็คิดว่าจะหลอกฉันได้เหรอ?”“หลอกคนที่อยู่ที่นี่จนหัวหมุน?”“หึ”คุณชายตู้พ่นลมหายใจ“เก็บแรงไว้เถอะ”“เสแสร้งออกมา?”หลังจากผู้จัดการเสิ่นงุนงงอยู่ครู่หนึ่ง ก็จ้องมองเสื้อผ้ามอมแมมที่อยู่บนตัวของหลินเฟิง ใบหน้าก็เผยความโมโหขึ้นมาทันทีเขาก็เข้าใจเหตุการณ์ได้แล้ว“แม่ง กล้าหลอกฉัน แถมยังด่าฉันด้วย?!”ผู้จัดการเสิ่นเกิดความโมโหที่ถูกหลอกเขาฟังคำพูดของคุณชายตู้ถึงได้เข้าใจวุ่นวายอยู่นาน หลินเฟิงไม่ได้เป็นคนที่ซื้อรถมายบัคอะไร แต่เป็นคนตามจีบหวังลี่ลี่เป้าหมายที่เขามุ่งหน้ามาแบบนี้ ไม่ได้จะมาซื้อรถ แต่แค่อยากจะมาช่วยหวังลี่ลี่ไปจากมือของคุณชายตู้สำหรับเรื่องซื้อรถ?รถมายบัคอะไรกัน เขาคู่ควรด้วยเหรอ?ไม่เพียงผู้จัดการเสิ่น แม้แต่หลิวหย่าที่อยู่ข้างๆ ก็ตั้งสติกลับมาได้ สีหน้าเปลี่ยนไปอับอายอย่างมากพวกเขาคิดว่
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1401
สำหรับผู้จัดการผู้ประจบสอพลอคนนี้ หลินเฟิงไม่ได้ไว้หน้าเขาแม้แต่นิด เขาส่งเสียงไม่พอใจในลำคอ ชี้ไปทางหวังลี่ลี่และพูดว่า:“ผมต้องการให้คุณผู้หญิงคนนี้แนะนำให้ผม คนที่ไม่เกี่ยวข้องไสหัวไป”“เอ่อ…”คิดไม่ถึงว่าพูดจาดีๆ เป็นกอง กลับเสียเปล่าทั้งหมดผู้จัดการเสิ่นนิ่งอึ้งครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่ได้โมโหอะไรในเมื่อทำงานสายนี้ บุคคลใหญ่โตที่ต้องปรนนิบัตินั้นมีถมเถไป คนเหล่านี้ในเวลาปกติมักจะมีความชอบและนิสัยที่แปลกประหลาดเพื่อที่จะขายรถ ยังไงพวกเขาก็ไม่สามารถบาดหมางกับคนเหล่านี้ได้ดังนั้นถึงแม้จะถูกหลินเฟิงขับไล่ แต่เขาก็ยิ้มแย้มพูดว่า:“ครับครับครับ ในเมื่อลี่ลี่เป็นเพื่อนเก่ากับคุณผู้ชาย เช่นนั้นให้เธอพาคุณไปดูรถก็จะดีอย่างมาก”ขณะพูด ผู้จัดการเสิ่นรีบส่งสายตาไปให้หวังลี่ลี่ที่อยู่ด้านข้างหวังลี่ลี่ก็เข้าใจ ในเมื่อหลินเฟิงเป็นลูกค้าที่เธอเคยรับรอง เขาน่าเชื่อถือกว่าคุณชายตู้ไม่รู้กี่เท่าตอนที่เธอกำลังจะเดินเข้าไปแนะนำให้หลินเฟิง คุณชายตู้ที่ยืนอยู่ที่เดิมตลอด และเพิ่งมองหลินเฟิง กลับเดินออกมาเขาขวางอยู่ระหว่างหวังลี่ลี่กับหลินเฟิง“ฉันถามหน่อย ไอ้หนุ่ม นายคงไม่ได้เป็นอะไรกับหวั
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1400
“หือ?”หลินเฟิงก็จำหวังลี่ลี่ได้“คุณคือ…”ใบหน้าของหวังลี่ลี่เผยความีใจออกมาทันที“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ไม่ได้อยู่ที่เมืองเจียงโจวเหรอ?”หลินเฟิงก็จำได้ว่า หวังลี่ลี่คนนี้ก็คือพนักงานขายที่ทำเอกสารให้เขา ตนที่เขาซื้อรถมายบัค”คิดไม่ถึงว่าจะเจอกันที่นี่ บังเอิญจริงๆ“หึหึ คุณหลิน ก่อนหน้านี้ฉันอยู่ที่เมืองเจียงโจว แต่เป็นเพราะรถคันนั้นที่ขายให้คุณก่อนหน้านี้ ก็เลยถูกบริษัทโยกย้ายมาที่เมืองเจิ้งเต๋อ”หวังลี่ลี่เช็ดน้ำตาที่อยู่บนใบหน้า และฝืนยิ้มออกมา“อาจารย์หลิน ฉันกินขนมพวกนั้นได้ไหม?”ฟ่านหลิงเยว่กุมท้อง และถามด้วยหน้านิ่วคิ้วขมวด“อ๊ะ? ค่ะ! ได้อยู่แล้ว”หวังลี่ลี่รีบเดินเข้าไป แกะขนมห่อใหญ่สองห่อ ยื่นไปในอ้อมแขนของฟ่านหลิงเยว่ฟ่านหลิงเยว่ก็ยื่นมืออกมาทันที และจับยัดเข้าในปากกำใหญ่กินอย่างมูมมาม โดยไม่เคี้ยวเลยด้วยซ้ำ และไม่ทันได้พูดขอบคุณ“มามามา อย่าให้ติดคอ ตรงนี้มีน้ำค่ะ”เห็นฟ่านหลิงเยว่ทานได้อย่างน่ากลัว หวังลี่ลี่จึงรีบยกน้ำมาแก้วหนึ่งและยื่นให้“ขอบ…ขอบคุณค่ะ!”ฟ่านหลิงเยว่หาจังหวะพูดขอบคุณ และดื่มน้ำทั้งแก้วเข้าไปจนหมดเห็นท่าทางของหวังลี่ลี่ สีหน้าข
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1399
หลังจากเงียบสงัดอยู่ครู่หนึ่งสิ่งที่ตามมา ก็คือเสียงหัวเราะที่ระเบิดออกมา“คุณผู้ชายท่านนี้ คุณรู้ไหมว่านี่คือรถอะไร? นี่คือรถ“ราคาตัวท็อป 187.9 ล้านบาท คุณมั่นใจว่าจะนำเงินจำนวนเท่านี้ออกมาได้?”“คุณตั้งใจมาก่อความวุ่นวายสินะ?”หลังจากหลิวหย่าหัวเราะเสร็จ สีหน้าก็เปลี่ยนไปเย็นชา“พวกนาย กระทืบขอทานสองคนที่คุยโวอย่างหน้าไม่อายออกไปซะ!”“ครับ!”รปภ. สองคนรู้ว่า ควรจะเล่นสนุกเพียงพอแล้วตอนนี้ข้างในยังรับรองลูกค้าคนสำคัญอยู่ ถ้าหากรบกวนลูกค้า ก็จะไม่ดีเท่าไหร่นักดังนั้นพวกเขาก็กดสวิตช์บนกระบองไฟฟ้า เสียงดังเพียะ พูดข่มขู่หลินเฟิงว่า:“ได้ยินแล้วยัง รีบไสหัวไป ไม่อย่างนั้นพวกเราจะลงมือแล้ว”“อาจารย์หลิน หิวจังเลย”ฟ่านหลิงเยว่จ้องมองขนมห่อเล็กห่อใหญ่บนโต๊ะ และกลืนน้ำลายไม่หยุดเธอไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้วตอนนี้แทบจะหิวตายแล้วเห็นคนเหล่านี้ไม่ฟังอะไรสักอย่าง สีหน้าของหลินเฟิงก็เย็นชาทันทีตอนที่เขาเพิ่งเดินเข้ามา ก็เห็นป้ายร้านแล้วโชว์รูมแห่งนี้เป็นธุรกิจของเฝิงกวงฉี่ตัวแทนจำหน่ายรถยนต์หรูหราภายใต้กลุ่มบริษัท เฝิงกวงกรุ๊ป นั่นคือเหตุผลที่เขาเดินเข้ามาโดยไม่ลังเลเ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1398
รปภ. สองคนที่กำลังเล่นไพ่และหัวเราะคิกๆ คักๆ อยู่ รีบสวมหมวกของตัวเอง และวิ่งเหยาะเข้ามา“แหะแหะ พี่หลิวหย่า ขอโทษด้วยครับ ขอโทษด้วย”รปภ.ทั้งสองคนยิ้มอย่างเคอะเขินให้กับหญิงสาวจากนั้นตอนที่พวกเขาเผชิญหน้ากับหลินเฟิงและฟ่านเยว่หลิง ก็เปลี่ยนสีหน้าทันที พูดด้วยท่าทางหยิ่งยโสและรังเกียจว่า:“พวกบ้านนอกมาจากที่ไหนกัน? รีบออกไปเลย ตรงที่พวกเราเพิ่งถูพื้น พวกนายอย่ามาเหยียบให้สกปรก!”“ไปไปไป!”เผชิญหน้ากับการขับไล่ของรปภ. ฟ่านหลิงเยว่กลับเห็นขนมขบเคี้ยวที่วางอยู่บนโต๊ะ เธอกลืนน้ำลาย มองไปทางหลินเฟิงด้วยท่าทางน่าสงสารและพูดว่า:“อาจารย์หลิน หนูหิว…”ได้ยินคำพูดนี้ บอดี้การ์ดสองคนเกือบหลุดขำขอทานสองคนนี้มาจากที่ไหนกัน คิดไม่ถึงว่าจะมาขอทานจนถึงโชว์รูมรถหรูของพวกเขาไม่ดูรถคันนี้ที่แสดงอยู่ในห้องโถงบ้างเลยว่า เป็นสถานที่ที่พวกเขาคู่ควรจะมาขอทานไหม?“พวกเราเป็นลูกค้า มาซื้อรถ พวกคุณมีสิทธิ์อะไรไล่พวกเราไป?”หลินเฟิงรู้ว่าทั้งสองเดินอยู่บนถนนภูเขามาทั้งวันแบบนี้ ภาพพจน์ไม่ค่อยดี แต่ก็ไม่ถึงขั้นไม่ให้เข้ามาหรอกมั้ง?ดังนั้นเขาจึงถามด้วยหน้าตาเย็นชา“ซื้อรถ?”รปภ. สองคนมองตากัน แล
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1397
“ที่เมืองเจิ้งเต๋อใครบ้างไม่รู้ว่าคุณชายตู้เป็นใหญ่ในเขตซีเฉิง ยังมีคนกล้าไม่ไว้หน้าคุณอย่างนั้นเหรอครับ?”ผู้จัดการพูดไปด้วย และส่งสายตาให้กับหวังลี่ลี่อย่างบ้าคลั่ง“แกหลบไปเลย!”คุณชายตู้ถีบผู้จัดการออกอย่างไม่เกรงใจ จากนั้นยื่นมือออกไปตบหน้าหวังลี่ลี่อย่างแรงหวังลี่ลี่ร้องอุทานออกมา มือกุมหน้าและล้มทรุดลงบนพื้น“แม่งเอ๊ย”คุณชายตู้ถุยน้ำลายลงบนพื้น ใบหน้าบิดเบี้ยวเพราะความเดือดดาล เขาพูดอย่างเย็นชาว่า:“ฉันมาที่นี่ก็เพื่อที่จะใช้จ่ายเงิน!”“รถยนต์ราคาห้าสิบกว่าล้านก็ซื้อแล้ว ค่าคอมมิชชั่นที่มาถึงมือเธอไม่พูดว่าห้าล้านบาท แต่ห้าแสนบาทก็คงถึงอยู่ใช่ไหม?”คุณชายตู้เข้าไปดึงผมของหวังลี่ลี่เอาไว้ ทำให้เธอรู้สึกเจ็บอย่างมาก และร้องไห้ขอความเมตตา“เงินห้าแสนบาท ยังไม่สามารถซื้อพรหมจรรย์ของเธอได้งั้นเหรอ?“เดิมคิดว่าหญิงร่านแบบแกทำเป็นเล่นตัวกับฉัน คิดไม่ถึงว่าแกกลับเสแสร้งขึ้นมา แกเสแสร้งอะไรกัน?”“ตอนนี้ฉันสามารถให้ลูกน้องตรวจสอบครอบครัวของแก ลากพ่อที่อยู่ห้องไอซียูของโรงพยาบาลเจิ้งเต๋อออกมาได้ แกเชื่อไหม?”ได้ยินคำพูดนี้ หวังลี่ลี่ตกใจจนหน้าซีด“ไม่...ไม่นะ อย่างนะคะคุณชา
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1396
เห็นภาพนี้ หลินเฟิงแอบถอนหายใจอย่างอดไม่ได้เด็กโง่คนนี้ เป็นคนที่มีคุณสมบัติเรียนวิชาเวทมนต์จริงๆ เหรอ?“น่าโมโหชะมัด ตาแก่หนังเหนียวสองคนนี้ทำไมถึงได้ไร้ยางอายแบบนี้ ในอนาคตฉันจะต้องขุดหลุมศพของพวกเขา ลากพวกเขาออกมาจากโลงศพและทิ้งไปในบ่อขี้...”ไม่นานนัก ฟ่านหลิงเยว่ที่ท้องว่างสมองกลวงออกจากวัดบนเขาที่ทรุดโทรมกับหลินเฟิงส่วนรถที่หลินเฟิงขับมาถูกชายชราสองคนนั้นขับไปตั้งนานแล้วเมื่อเห็นภาพนี้ ฟ่านหลิงเยว่โมโหจนกระทืบเท้าและด่าทอเสียงดัง คำพูดในภาพทำได้แค่กลั่นกรองถึงจะฟังเข้าหูได้หลินเฟิงก็จนปัญญาอย่างมากทำได้แค่เดินเท้ากลับเข้าไปในตัวเมืองเจิ้งเต๋อด้วยกันกับฟ่านหลิงเยว่เมื่อเดินแบบนี้ก็เดินอยู่ครึ่งวันรอให้พวกเขาไปเห็นโชว์รูมขายรถแห่งหนึ่ง เป็นเพราะการเร่งเดินทางที่มีฝุ่นตลอดทาง ภาพลักษณ์ของทั้งสองคนก็ดูแย่เล็กน้อยตอนนี้ภายในโชว์รูมรถ“ยอดขายในเดือนนี้ หวังลี่ลี่ เธอเป็นที่โหล่อีกแล้ว”ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ภายในห้องกระจกฝ้ามีสีหน้าโกรธเคืองเขายื่นนิ้วออกมา ชี้หน้าพนักงานขายหญิงสาววัยรุ่นคนนั้น และพูดตวาดว่า:“ถ้าเธอแสร้งทำเป็นเย็นชา สงบเสงี่ยม งั้นวันนี้เธอก็
