บทที่ 416

เธอยืนอยู่ตรงหน้ากระจก ดวงตาคู่สวยเคลื่อนไหวไปมา จากนั้นก็ชื่นชมเรือนร่างของตัวเองอย่างอดไม่ได้

“อืม...รูปร่างของฉันก็ไม่เลวเลยนี่นา”

หลินเสวี่ยฮุ่ยยิ้มมุมปากเล็กน้อย และพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

เธอตัดสินใจที่จะซื้อตัวนี้แหละ

ในตอนที่อยากจะถอดออกเธอกลับพบว่า ชุดชั้นในตัวนี้ทำยังไงก็ปลดไม่ออก

เธอพยายามจับตะขอที่อยู่ตรงแผ่นหลังของตัวเอง พึงได้พบว่าตัวเองเหมือนจะล็อกตะขอตายเอาไว้

หลินเสวี่ยฮุ่ยตื่นตระหนก จากนั้นก็รู้สึกร้อนใจเป็นอย่างมาก

ยิ่งอยากจะปลดตะขอ แต่กลับล็อกมันแน่นขึ้น

บนหน้าผากก็ยิ่งมีเหงื่อไหลออกมา

เธอเคาะประตูเบา ๆ

หลินเฟิงที่ยืนอยู่ข้างนอกพูดขึ้นทันที: “มีอะไรเหรอ?”

หลินเสวี่ยฮุ่ยที่อยู่ภายในห้องลองเสื้อผ้าถามขึ้นเสียงเบา: “คือว่า...พี่เฟิง พนักงานขายอยู่ไหมคะ?”

หลินเฟิงชะงักเล็กน้อย และหันหน้ามองไปรอบ ๆ แต่กลับไม่พบพนักงานร้านเลยด้วยซ้ำ

ไม่รู้ว่าเธอไปไหนแล้ว

หลินเฟิงพูด: “เธอไม่อยู่ เกิดปัญหาอะไรขึ้นหรือเปล่า?”

หลินเสวี่ยฮุ่ยได้ยินว่าพนักงานขายไม่อยู่ ก็รู้สึกเก้กังเป็นอย่างมาก

เธอจึงถามเสียงเบา: “งั้นหลี่ซืออวี่ล่ะคะ?”

“เธอไปลองเสื้อผ้าน่ะ ยังไม่ออกมา”

“ฮะ?