LOGINShare
บทที่ 356
Related chapters
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 357
“ซี้ด...หลินเฟิงคนนี้มีความสามารถอะไรกันแน่นะ? ฉินเซี่ยวเทียนตกตะลึงตาค้าง มองไปทางหลินเฟิงด้วยความเหลือเชื่อ“แม่เจ้า!” ฉินอิ๋งกลืนน้ำลาย ในดวงตามีความอิจฉาแวบผ่านแม้แต่ถังหว่านก็รู้สึกตะลึงงันอย่างอดไม่ได้ หลินเฟิงคนนี้ทำลายความรู้ของเธอครั้งแล้วครั้งเล่าจริง ๆหลินเฟิงวางเท้าลง คนทั้งคนล่องลอยมาตรงหน้าของเหยนควานเยหนควานยังอยากจะสู้กลับหลินเฟิงตบไปที่ไหล่ของเขา“แกร่ก” กระดูกหัวไหล่ของเหยนควานแตกละเอียดทันที“อ้าก...”เหยนควานเจ็บจนหน้าตาเหยเก สีหน้าดุดันจนน่าหวาดกลัว“คุณแพ้แล้ว”หลินเฟิงมองดูเขาอย่างเรียบเฉย“คุณฆ่าตัวเองหรือว่าจะให้ผมช่วยคุณจัดการ?”เหยนควานหายใจอย่างแรง เขาไม่อยากจะเชื่อ และยิ่งไม่เข้าใจว่าตัวเองจะแพ้ให้กับวัยรุ่นอายุยี่สิบกว่า ๆ คนหนึ่งได้อย่างไรเขาฝึกวิชาต่อสู้มาสามสิบปีอย่างเสียเปล่าให้เขาฆ่าตัวเองนั้นไม่มีทาง“แกนับประสาอะไรกันถึงได้กล้าให้ฉันฆ่าตัวเอง?”“ลุยเลย ฆ่ามันให้ฉันซะ”ลูกศิษย์ของสำนักอวี้เจี้ยนกรูกันเข้ามา เขาไม่เชื่อว่าหลินเฟิงจะสามารถรอดไปได้ทุกคนกำลังจะเข้าไปฆ่าหลินเฟิงก็ได้ยินเสียงดังสะเทือนของเครื่องยนต์ดังมาจากข้างนอ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 358
คำพูดของเขามีความหมายแฝงเป็นอย่างมากแต่ฉินเซี่ยวเทียนก็เข้าใจคนผู้นี้ รับรายงานจากผู้ไม่ประสงค์ลงนาม คนผู้นั้นน่าจะเป็นหลินเฟิงสินะเขาก็ไม่ได้ถามอะไรมาก จากนั้นก็พยักหน้า: “กัปตันเสิ่นลำบากแล้วครับ มีอะไรต้องการให้ผมรับผิดชอบไหมครับ?”เสิ่นหานพูดออกคำสั่ง: “ควบคุมคนของสำนักอวี้เจี้ยนทั้งหมดเอาไว้ก่อน ผมรับผิดชอบตรวจสำนวนและตัดสินคดี”“รับทราบ” ฉินเซี่ยวเทียนรับคำสั่ง และช่วยคนของเสิ่นหาน ควบคุมลูกศิษย์สำนักอวี้เจี้ยนเหล่านี้ไปขึ้นรถทั้งหมด“ช้าก่อน ผมคือผู้นำสำนักอวี้เจี้ยน พวกคุณเป็นใครกัน? มีสิทธิ์อะไรจับผม?” เหยนควานถูกทหารสองคนกดลงที่พื้นสองมือถูกพลิกและมัดเอาไว้เขาโตมาขนาดนี้ไม่เคยได้รับการดูถูกขนาดนี้มาก่อนเสิ่นหานได้ยินแบบนี้ก็ขมวดคิ้ว และเดินไปตรงหน้าของเขาหมัดหนึ่งถูกปล่อยออกไปบนจุดตันเถียนของเขาเหยนควานหน้าแดงก่ำในทันที ดวงตาถลนออกมา น้ำย่อยในกระเพาะพุ่งขึ้นมาเสิ่นหานออกแรงจับเอาไว้ นิ้วมือเหมือนกับเท้าของเหยี่ยวเหยนควานร้องเสียงหลงอย่างน่าอนาถ“ตอนนี้ผมมีสิทธิ์แล้วยัง?” เสิ่นหานสีหน้าเย็นชาและถามด้วยความดุดันเหยนควานตกใจจนตัวสั่น และมีเหงื่อไหลออกมาเห
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 359
“หืม?” เสิ่นหานได้ยินคำพูดนี้ก็รู้สึกสนใจขึ้นมาทันทีต้องรู้ไว้ว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างกายหลินเฟิงคนไหนบ้างที่ไม่ใช่สาวงามหน้าตาดีเขาหันกลับไปและกวาดตามองถังหว่านกับฉินอิ๋งที่ยืนอยู่ด้านข้างหลินเฟิง หน้าตาไม่เลวเลยจริง ๆถ้าหากเป็นแบบนี้ งั้นฉินเซี่ยวเทียนคนนี้อนาคตไม่แน่อาจจะกลายเป็นพ่อตาของหลินเฟิงก็ได้คิดได้ถึงตรงนี้ท่าทางของเสิ่นหานเปลี่ยนไปในทันที“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เองเหรอ แต่ว่าคุณชายหลินเคยสั่งเอาไว้ว่า สถานะของเขาห้ามพูดซี้ซั้ว”เสิ่นหานยิ้มพูด: “แต่ว่าผมสามารถบอกใบ้ให้คุณได้”ฉินเซี่ยวเทียนพูดด้วยหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส: “กัปตันเสิ่นพูดมาได้เลยครับ”“คุณเคยได้ยินสำนักเสวียนเทียนเมืองหนานไห่ไหม?”ฉินเซี่ยวเทียนเกาหัว เขาลังเลใจอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้น: “เคยได้ยินมาบ้าง แต่ไม่รู้รายละเอียดชัดเจน”เขาเคยได้ยินสำนักเสวียนเทียนเมืองไห่หนานมาบ้างเหมือนว่าจะเป็นสำนักใหญ่ที่เก่าแก่เป็นอย่างมาก เดาว่าคงจะเก่งกาจกว่าสำนักอวี้เจียนอย่างมากเสิ่นหานสูดหายใจเข้าลึก ๆ: “คุณชายหลินเพียงแค่กระทืบเท้า ก็ทำให้บุคคลของสำนักเสวียนเทียนหวาดกลัวได้”“ห๊ะ?”ฉินเซี่ยวเทียนตกตะลึงอย่างมาก
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 360
ฉินเซี่ยวเทียนพูดด้วยความโมโหที่ไม่ได้ดั่งใจฉินอิ๋งได้ฟังก็รู้สึกว่าคำพูดนี้ของพ่อเหมือนว่าจะมีเหตุผลจริง ๆ นั่นแหละบางที ตัวเองอาจจะลองดูได้จริง ๆ......ขณะเดียวกัน ถังหว่านขับรถอยู่แล้วถามขึ้น: “หลินเฟิง ดูท่าคุณปิดบังต่อฉันเอาไว้ได้ลึกมากเลยนะ”หลินเฟิงยิ้มบาง: “ผมจะปิดบังอะไรคุณได้?”“คุณยังเสแสร้งกับฉันอีก เสิ่นหานคนนั้นมีสถานะอะไร ตำแหน่งอะไร เขาทำไมถึงเคารพต่อคุณขนาดนี้?”หลินเฟิงพูดอย่างเรียบเฉย: “ผมก็แค่เคยช่วยชีวิตพ่อของเขาเอาไว้ ดังนั้นเขาถึงได้เกรงใจผมขนาดนี้”“ฉันไม่เชื่อ”หลินเฟิงยักไหล่: “ถ้าหากคุณไม่เชื่อ งั้นผมก็ช่วยไม่ได้”ถังหว่านโมโหจนอยากตบคน เธอจี้ถาม: “งั้นฉันถามคำถามสุดท้ายกับคุณ จากความสามารถของคุณ สามารถจัดการกับผู้มีฝีมือของตระกูลเก่าแก่เหล่านั้นของเมืองจิงตูได้หรือไม่?”“เมืองจิงตูนับประสาอะไร ช่วงที่ผมอยู่จุดสูงสุด สี่ตระกูลใหญ่ของเมืองจิงตูก็ไม่แน่ว่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของผม” หลินเฟิงพูดด้วยความมั่นใจอย่างมาก“คุณโม้เกินไปหน่อยหรือเปล่า?”ถังหว่านมองไปทางหลินเฟิงด้วยความสงสัยตระกูลถังของพวกเธอก็เป็นสี่ตระกูลใหญ่เมืองจิงตู ผู้มีฝีมือสูงเหล่านั
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 361
ถังหว่านยิ้มพูด: “จู่ ๆ ตอนนี้ฉันเหมือนจะเข้าใจแล้วว่าทำไมหลินเฟิงจะต้องช่วยคุณอย่างเต็มที่ทุกครั้ง”“คุณโง่จนน่ารักจริง ๆ”หลี่ฮุ่ยหรานชะงักงัน: “คุณหมายความว่าอย่างไร?”“ไม่ได้หมายความว่าอะไร ฉันเพียงแค่อยากจะบอกคุณว่า ตั้งแต่ต้นจนจบฉันไม่เคยเลี้ยงดูหลินเฟิงมาก่อน”ถังหว่านโบกมือด้วยความน่าเบื่อ“ไม่ได้เลี้ยง?” เห็นได้ชัดว่าหลี่ฮุ่ยหรานไม่เชื่อคำพูดของถังหว่าน“งั้นทำไมคุณถึงช่วยเหลือหลินเฟิงอยู่ตลอด?”“ฉันเพียงแค่ชื่นชมความสามารถและนิสัยของหลินเฟิงเฉย ๆ”ถังหว่านยันคางเอาไว้แล้วพูดขึ้นหลี่ฮุ่ยหรานกลับไม่เชื่อคำพูดบ้าบอกของเธอถังหว่านมองสีหน้าแบบนี้ของเธอแล้วรู้สึกขำ: “ฉันบอกกับคุณตั้งนานแล้ว ความสามารถของหลินเฟิงมีเกินกว่าที่คุณคิดไว้ แต่น่าเสียดาย ที่คุณไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อน”“ถ้าหากคุณหลี่ไม่มีธุระอะไรแล้ว ฉันก็ขอตัวก่อนนะคะ”ถังหว่านลุกขึ้นช้า ๆ“นี่ งั้นต่อไปคุณห้ามตามตื๊อหลินเฟิงอีก” หลี่ฮุ่ยหรานรีบพูด“หึหึ คุณหลี่ คุณกับหลินเฟิงหย่าร้างกันแล้ว หลินเฟิงจะคบกับใครก็เป็นอิสระของเขา”ถังหว่านยิ้มเหยียดหยาม: “คุณควรจะไปเกลี้ยกล่อมเขา ไม่ใช่มาข่มขู่ฉัน”หลี่ฮุ่ยห
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 362
สะสมทรัพย์สินเอาไว้ได้ไม่น้อย เขาก็หวังเป็นอย่างมากว่าลูกชายจะสืบทอดมรดกของเขาตอนนี้ยาปรับประสานพลังโด่งดังอย่างมาก ได้ยินว่าคนที่วิจัยและผลิตยาปรับประสานพลังก็คืออดีตสามีของหลี่ฮุ่ยหราน เขาจึงอยากให้ลูกชายของเขาเอาตำรับยามาจากหลี่ฮุ่ยหรานแต่น่าเสียดายที่แผนการล้มเหลวแล้วหลี่ว์เจิ้งหยางพูดด้วยความเก้กัง: “พ่อ หลี่ฮุ่ยหรานไม่มีสิทธิ์ออกคำสั่งกับหลินเฟิงด้วยซ้ำ อีกอย่างหลี่ฮุ่ยหรานระมัดระวังเป็นอย่างมาก”“เธอวางแผนจะรอให้คุณปู่ตระกูลหลี่จัดงานวันเกิดเสร็จแล้วค่อยพิจารณาเรื่องการลงทุน”หลี่ว์เฉิงเลี่ยงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง: “งั้นแกก็คิดหาวิธีเข้าทางคุณปู่ตระกูลหลี่ พยายามเอาตำรับยาปรับประสานพลังมาให้ได้เร็ว ๆ หน่อย”“ผมรู้แล้วครับพ่อ...”หลี่ว์เจิ้งหยางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ดูท่าเขาจะต้องไปงานวันเกิดของคุณปู่ตระกูลหลี่สักหน่อยแล้ว......ขณะเดียวกัน หลินเฟิงที่เพิ่งฝึกวิทยายุทธเสร็จก็ขับรถมายังตลาดขายวัตถุโบราณเมืองเจียงโจวงานวันเกิดของคุณปู่เขาไม่มีทางลืมอยู่แล้วปกติคุณปู่ชอบเล่นของเก่าเป็นอย่างมาก ครั้งนี้เขาไม่ได้ให้จ้าวเทียนหัวไปซื้อแต่คิดจะมาเลือกด้วยตนเอง ในเมื่อขอ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 363
“เพล้ง” เครื่องลายครามสีฟ้าขาวที่อยู่ในมือแตกละเอียดในทันที“แม่งเอ๊ย”หลี่ว์เจิ้งหยางโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ จากนั้นก็หันหน้ามองไปทางหลินเฟิงที่อยู่ห่างจากเขาสองเมตรเต็ม ๆ“ไอ้สกุลหลิน แกกล้าขัดขาฉันเหรอ?”หลินเฟิงได้ยินคำพูดนี้ก็หัวเราะเยาะทันที: “คุณเนี่ยนะน่าขำซะจริง ๆ ตัวเอง ตัวเองเดินล้มเอง ยังมีหน้ามาโทษผมอีก?”“แกพูดจาไร้สาระ ฉันเดินอยู่ดี ๆ จู่ ๆ จะล้มลงได้อย่างไร?”หลี่ว์เจิ้งหยางขบเขี้ยวเคี้ยวฟันและถลึงตาใส่หลินเฟิง: “ต้องเป็นแกที่เล่นไม่ซื่อลับหลังแน่นอน”“วันนี้แกต้องชดใช้เครื่องลายครามของฉัน”หลินเฟิงพูดด้วยใบหน้าเย็นชา: “นายเอาหน้ามาจากไหนที่จะเอาเงินจากฉัน? ไสหัวไป”หลี่ว์เจิ้งหยางเห็นหลินเฟิงจะเดินไป เขาก็เข้าไปห้ามเอาไว้ทันที จากนั้นก็เอะอะโวยวาย: “วันนี้แกต้องชดใช้เงินให้ฉัน ไม่ชดใช้เงินก็อย่าคิดที่จะจากไป”“ใครก็ได้ ทุกคนมาดูสิ ไอ้หมอนี่ทำแจกันดอกไม้ของผมแตก แต่กลับไม่อยากชดใช้เงิน นี่ยังมีกฎหมายอยู่ไหม”คนที่อยู่รอบ ๆ ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของหลี่ว์เจิ้งหยาง ก็ล้อมรอบเข้ามาดูความครึกครื้นหลินเฟิงหัวเราะเยาะ และจ้องมองหลี่ว์เจิ้งหยาง อยากจะให้เขาชดใช้เงินนั
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 364
หลินเฟิงพยักหน้า: “รู้แล้ว เอาหลักฐานของนายออกมา ฉันดูสิว่าแผนกไหนกันถึงได้กล้าเก็บเงิน”“หลักฐาน?”หานเต๋อหย่งขมวดคิ้ว เขามีหลักฐานที่ไหนกันและก็ไม่มีแผนกอะไร เพียงแค่รวบรวมลูกน้องกลุ่มหนึ่งแล้วเก็บเงินค่าคุ้มครองก็เท่านั้น“แกแม่งไม่จบไม่สิ้นสินะ ถ้ายังไม่จ่ายเงินอีก ฉันจะไม่เกรงใจแล้ว”หลินเฟิงยักไหล่แล้วพูดขึ้น: “ในเมื่อนายเอาหลักฐานออกมาไม่ได้ งั้นฉันก็ไม่สามารถจ่ายเงินให้นายได้”“เชี่ย ไว้หน้าแล้วยังไม่รู้จักเจียมตัว กระทืบมันซะ” หานเต๋อหย่งก็ขี้เกียจจะพูดมากกับเขาอีกเมื่อออกคำสั่งลูกน้องที่อยู่ด้านหลังก็พุ่งไปทางหลินเฟิงคนที่อยู่รอบ ๆ ก็แยกย้ายออกทันทีเจ้าของแผงลอยเหล่านั้นรีบเก็บแผงของตัวเองถอยไปด้านหลังเพราะกลัวจะถูกลูกหลงหลี่ว์เจิ้งหยางอมยิ้มที่มุมปาก ทางที่ดีคือให้คนกลุ่มนี้กระทืบหลินเฟิงจนพิการ ถึงเวลาไอ้หมอนี่ก็ไปงานวันเกิดคุณปู่ตระกูลหลี่ไม่ได้แล้วหลินเฟิงสายตาเหยียดหยาม และมองดูลูกน้องที่พุ่งเข้ามาเขายกมือขึ้นและตบไปที่คางของอีกฝ่ายการโจมตีเพียงครั้งเดียวก็ทำให้คนคนนั้นกระเด็นออกไปสิบกว่าเมตรสามคนที่เหลือเห็นแบบนี้ก็ตกตะลึงจนหน้าถอดสี และมองตากัน จ
Latest chapter
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1404
“ครับ!”ลูกน้องพวกนี้รีบวิ่งไปหาฟ่านหลิงเยว่ด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย ในที่สุดฟ่านหลิงเยว่ก็กลืนขนมในปาก ก่อนจะหัวเราะเยาะและพูดขึ้นว่า : “พวกแกรนหาที่ตายแล้ว!”หลังจากที่พูดจบ เธอก็ยกขาขึ้นสูงแล้วเตะศีรษะของอันธพาลที่กำลังวิ่งพุ่งเข้ามาข้างหน้าจนศีรษะบุบลงไปจากนั้น เธอก็เผชิญหน้ากับมือที่ยื่นเข้ามาจากด้านข้าง แล้วเธอก็ปล่อยหมัดกลับไป ทันใดนั้นก็ทำให้หัวหน้าแก๊งที่แสยะยิ้มคนนี้ เบิกตากว้างทันที แล้วเปลี่ยนสีหน้าเป็นความหวาดกลัว“นัก....”ก่อนที่เขาจะได้เอ่ยคำว่า "บู๊" ออกมา เขาก็โถมตัวไปด้านหลังพร้อมกับรอยหมัดที่กลางหน้าอก แล้วกระแทกกับกระจกร้าน 4S ที่สูงจากพื้นถึงเพดาน“เชี่ยเอ้ย!”เมื่อเห็นฉากนี้ พวกอันธพาลที่อยู่โดยรอบก็พากันตกตะลึงใครจะคิดว่าเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งจะมีความแข็งแกร่งได้ขนาดนี้?“เกิดอะไรขึ้น? ไม่ใช่ว่าต้องสนุกกันเหรอ?”ฟ่านหลิงเยว่หัวเราะเยาะแล้วพุ่งเข้าใส่พวกลูกน้องที่กำลังลังเลกลุ่มนี้"ในเมื่อพวกคุณไม่เข้ามา งั้นก็อย่าโทษฉันแล้วกัน!"“ปัง!”ฟ่านหลิงเยว่สอยหมัดขึ้นไป จนทำให้อันธพาลส่งเสียงกรีดร้องจนศีรษะไปกระแทกกับพื้นชั้นสองจากนั้นเธอก็คว้าหัวหน้า
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1403
“ฮือฮือฮือ…”หวังลี่ลี่กอดหัวของตัวเอง ถูกหลิวหย่าเหยียบอยู่ใต้เท้า เธออาศัยงานส่วนรวมแก้แค้นเรื่องส่วนตัว เตะไปที่คอของหวังลี่ลี่อย่างแรงหลายครั้งหวังลี่ลี่สะอื้นไห้ ในใจก็เต็มไปด้วยความเคียดแค้นเธอไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้หลินเฟิงเห็นภาพนี้ สายตาเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ“หยุดนะ”หลินเฟิงตวาดเสียงทุ้มต่ำ แต่หลิวหย่าไม่ได้คิดจะหยุดเลยด้วยซ้ำหลินเฟิงเดินเข้าไป จับข้อมือของเธอ และตวาดเสียงเย็นชาว่า:“ฉันบอกให้เธอหยุดเธอไม่ได้ยินเหรอ?!”“อุ๊ย ไอ้ยาจก! เรื่องที่แกหลอกเรา ฉันยังไม่คิดบัญชีกับแกเลยนะ นายยังกล้ามายุ่งเรื่องของฉันอีก!”หลิวหย่าหัวเราะเยาะหลินเฟิง และใช้มืออีกข้างตบไปที่หน้าของหลินเฟิงหลินเฟิงเห็นแบบนี้ ในใจก็รู้สึกเดือดดาลเขาไม่ได้หลบเลี่ยง แต่มือข้างที่จับหลิวหย่าเอาไว้ออกแรงเล็กน้อยหลังจากเสียงกระดูกร้าวดังขึ้น หลิวหย่าก็กุมข้อมือที่อ่อนปวกเปียกและทรุดนั่งลงบนพื้นจากนั้น เธอส่งเสียงกรีดร้องออกมาเหมือนหมูถูกเชือด“เชี่ย ไอ้หนุ่ม แกกล้าพาลเกเรที่ถิ่นของฉันงั้นเหรอ?”ผู้จัดการเสิ่นเห็นกิ๊กของเขาถูกหลินเฟิงทำร้าย ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันทีบังเอิญกับที่ตอนนี้ ลู
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1402
ในตอนที่หวังลี่ลี่เหม่อลอยอยู่นั้น คุณชายตู้ก็เข้ามาโอบเอวเธอ และหรี่ตาจ้องมองหลินเฟิงและพูดว่า:“ไอ้หนุ่ม ฉันเคยเจอคนโง่เขลาแบบนายที่เข้ามาเป็นวีรบุรุษช่วยสาวงามมาเยอะแล้ว”“นายคิดว่าแสดงละครกับหวังลี่ลี่แบบนี้ แกล้งทำเป็นว่านายมาซื้อรถ หวังลี่ลี่ก็คุยโวโอ้อวดคุณ ก็คิดว่าจะหลอกฉันได้เหรอ?”“หลอกคนที่อยู่ที่นี่จนหัวหมุน?”“หึ”คุณชายตู้พ่นลมหายใจ“เก็บแรงไว้เถอะ”“เสแสร้งออกมา?”หลังจากผู้จัดการเสิ่นงุนงงอยู่ครู่หนึ่ง ก็จ้องมองเสื้อผ้ามอมแมมที่อยู่บนตัวของหลินเฟิง ใบหน้าก็เผยความโมโหขึ้นมาทันทีเขาก็เข้าใจเหตุการณ์ได้แล้ว“แม่ง กล้าหลอกฉัน แถมยังด่าฉันด้วย?!”ผู้จัดการเสิ่นเกิดความโมโหที่ถูกหลอกเขาฟังคำพูดของคุณชายตู้ถึงได้เข้าใจวุ่นวายอยู่นาน หลินเฟิงไม่ได้เป็นคนที่ซื้อรถมายบัคอะไร แต่เป็นคนตามจีบหวังลี่ลี่เป้าหมายที่เขามุ่งหน้ามาแบบนี้ ไม่ได้จะมาซื้อรถ แต่แค่อยากจะมาช่วยหวังลี่ลี่ไปจากมือของคุณชายตู้สำหรับเรื่องซื้อรถ?รถมายบัคอะไรกัน เขาคู่ควรด้วยเหรอ?ไม่เพียงผู้จัดการเสิ่น แม้แต่หลิวหย่าที่อยู่ข้างๆ ก็ตั้งสติกลับมาได้ สีหน้าเปลี่ยนไปอับอายอย่างมากพวกเขาคิดว่
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1401
สำหรับผู้จัดการผู้ประจบสอพลอคนนี้ หลินเฟิงไม่ได้ไว้หน้าเขาแม้แต่นิด เขาส่งเสียงไม่พอใจในลำคอ ชี้ไปทางหวังลี่ลี่และพูดว่า:“ผมต้องการให้คุณผู้หญิงคนนี้แนะนำให้ผม คนที่ไม่เกี่ยวข้องไสหัวไป”“เอ่อ…”คิดไม่ถึงว่าพูดจาดีๆ เป็นกอง กลับเสียเปล่าทั้งหมดผู้จัดการเสิ่นนิ่งอึ้งครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่ได้โมโหอะไรในเมื่อทำงานสายนี้ บุคคลใหญ่โตที่ต้องปรนนิบัตินั้นมีถมเถไป คนเหล่านี้ในเวลาปกติมักจะมีความชอบและนิสัยที่แปลกประหลาดเพื่อที่จะขายรถ ยังไงพวกเขาก็ไม่สามารถบาดหมางกับคนเหล่านี้ได้ดังนั้นถึงแม้จะถูกหลินเฟิงขับไล่ แต่เขาก็ยิ้มแย้มพูดว่า:“ครับครับครับ ในเมื่อลี่ลี่เป็นเพื่อนเก่ากับคุณผู้ชาย เช่นนั้นให้เธอพาคุณไปดูรถก็จะดีอย่างมาก”ขณะพูด ผู้จัดการเสิ่นรีบส่งสายตาไปให้หวังลี่ลี่ที่อยู่ด้านข้างหวังลี่ลี่ก็เข้าใจ ในเมื่อหลินเฟิงเป็นลูกค้าที่เธอเคยรับรอง เขาน่าเชื่อถือกว่าคุณชายตู้ไม่รู้กี่เท่าตอนที่เธอกำลังจะเดินเข้าไปแนะนำให้หลินเฟิง คุณชายตู้ที่ยืนอยู่ที่เดิมตลอด และเพิ่งมองหลินเฟิง กลับเดินออกมาเขาขวางอยู่ระหว่างหวังลี่ลี่กับหลินเฟิง“ฉันถามหน่อย ไอ้หนุ่ม นายคงไม่ได้เป็นอะไรกับหวั
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1400
“หือ?”หลินเฟิงก็จำหวังลี่ลี่ได้“คุณคือ…”ใบหน้าของหวังลี่ลี่เผยความีใจออกมาทันที“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ไม่ได้อยู่ที่เมืองเจียงโจวเหรอ?”หลินเฟิงก็จำได้ว่า หวังลี่ลี่คนนี้ก็คือพนักงานขายที่ทำเอกสารให้เขา ตนที่เขาซื้อรถมายบัค”คิดไม่ถึงว่าจะเจอกันที่นี่ บังเอิญจริงๆ“หึหึ คุณหลิน ก่อนหน้านี้ฉันอยู่ที่เมืองเจียงโจว แต่เป็นเพราะรถคันนั้นที่ขายให้คุณก่อนหน้านี้ ก็เลยถูกบริษัทโยกย้ายมาที่เมืองเจิ้งเต๋อ”หวังลี่ลี่เช็ดน้ำตาที่อยู่บนใบหน้า และฝืนยิ้มออกมา“อาจารย์หลิน ฉันกินขนมพวกนั้นได้ไหม?”ฟ่านหลิงเยว่กุมท้อง และถามด้วยหน้านิ่วคิ้วขมวด“อ๊ะ? ค่ะ! ได้อยู่แล้ว”หวังลี่ลี่รีบเดินเข้าไป แกะขนมห่อใหญ่สองห่อ ยื่นไปในอ้อมแขนของฟ่านหลิงเยว่ฟ่านหลิงเยว่ก็ยื่นมืออกมาทันที และจับยัดเข้าในปากกำใหญ่กินอย่างมูมมาม โดยไม่เคี้ยวเลยด้วยซ้ำ และไม่ทันได้พูดขอบคุณ“มามามา อย่าให้ติดคอ ตรงนี้มีน้ำค่ะ”เห็นฟ่านหลิงเยว่ทานได้อย่างน่ากลัว หวังลี่ลี่จึงรีบยกน้ำมาแก้วหนึ่งและยื่นให้“ขอบ…ขอบคุณค่ะ!”ฟ่านหลิงเยว่หาจังหวะพูดขอบคุณ และดื่มน้ำทั้งแก้วเข้าไปจนหมดเห็นท่าทางของหวังลี่ลี่ สีหน้าข
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1399
หลังจากเงียบสงัดอยู่ครู่หนึ่งสิ่งที่ตามมา ก็คือเสียงหัวเราะที่ระเบิดออกมา“คุณผู้ชายท่านนี้ คุณรู้ไหมว่านี่คือรถอะไร? นี่คือรถ“ราคาตัวท็อป 187.9 ล้านบาท คุณมั่นใจว่าจะนำเงินจำนวนเท่านี้ออกมาได้?”“คุณตั้งใจมาก่อความวุ่นวายสินะ?”หลังจากหลิวหย่าหัวเราะเสร็จ สีหน้าก็เปลี่ยนไปเย็นชา“พวกนาย กระทืบขอทานสองคนที่คุยโวอย่างหน้าไม่อายออกไปซะ!”“ครับ!”รปภ. สองคนรู้ว่า ควรจะเล่นสนุกเพียงพอแล้วตอนนี้ข้างในยังรับรองลูกค้าคนสำคัญอยู่ ถ้าหากรบกวนลูกค้า ก็จะไม่ดีเท่าไหร่นักดังนั้นพวกเขาก็กดสวิตช์บนกระบองไฟฟ้า เสียงดังเพียะ พูดข่มขู่หลินเฟิงว่า:“ได้ยินแล้วยัง รีบไสหัวไป ไม่อย่างนั้นพวกเราจะลงมือแล้ว”“อาจารย์หลิน หิวจังเลย”ฟ่านหลิงเยว่จ้องมองขนมห่อเล็กห่อใหญ่บนโต๊ะ และกลืนน้ำลายไม่หยุดเธอไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้วตอนนี้แทบจะหิวตายแล้วเห็นคนเหล่านี้ไม่ฟังอะไรสักอย่าง สีหน้าของหลินเฟิงก็เย็นชาทันทีตอนที่เขาเพิ่งเดินเข้ามา ก็เห็นป้ายร้านแล้วโชว์รูมแห่งนี้เป็นธุรกิจของเฝิงกวงฉี่ตัวแทนจำหน่ายรถยนต์หรูหราภายใต้กลุ่มบริษัท เฝิงกวงกรุ๊ป นั่นคือเหตุผลที่เขาเดินเข้ามาโดยไม่ลังเลเ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1398
รปภ. สองคนที่กำลังเล่นไพ่และหัวเราะคิกๆ คักๆ อยู่ รีบสวมหมวกของตัวเอง และวิ่งเหยาะเข้ามา“แหะแหะ พี่หลิวหย่า ขอโทษด้วยครับ ขอโทษด้วย”รปภ.ทั้งสองคนยิ้มอย่างเคอะเขินให้กับหญิงสาวจากนั้นตอนที่พวกเขาเผชิญหน้ากับหลินเฟิงและฟ่านเยว่หลิง ก็เปลี่ยนสีหน้าทันที พูดด้วยท่าทางหยิ่งยโสและรังเกียจว่า:“พวกบ้านนอกมาจากที่ไหนกัน? รีบออกไปเลย ตรงที่พวกเราเพิ่งถูพื้น พวกนายอย่ามาเหยียบให้สกปรก!”“ไปไปไป!”เผชิญหน้ากับการขับไล่ของรปภ. ฟ่านหลิงเยว่กลับเห็นขนมขบเคี้ยวที่วางอยู่บนโต๊ะ เธอกลืนน้ำลาย มองไปทางหลินเฟิงด้วยท่าทางน่าสงสารและพูดว่า:“อาจารย์หลิน หนูหิว…”ได้ยินคำพูดนี้ บอดี้การ์ดสองคนเกือบหลุดขำขอทานสองคนนี้มาจากที่ไหนกัน คิดไม่ถึงว่าจะมาขอทานจนถึงโชว์รูมรถหรูของพวกเขาไม่ดูรถคันนี้ที่แสดงอยู่ในห้องโถงบ้างเลยว่า เป็นสถานที่ที่พวกเขาคู่ควรจะมาขอทานไหม?“พวกเราเป็นลูกค้า มาซื้อรถ พวกคุณมีสิทธิ์อะไรไล่พวกเราไป?”หลินเฟิงรู้ว่าทั้งสองเดินอยู่บนถนนภูเขามาทั้งวันแบบนี้ ภาพพจน์ไม่ค่อยดี แต่ก็ไม่ถึงขั้นไม่ให้เข้ามาหรอกมั้ง?ดังนั้นเขาจึงถามด้วยหน้าตาเย็นชา“ซื้อรถ?”รปภ. สองคนมองตากัน แล
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1397
“ที่เมืองเจิ้งเต๋อใครบ้างไม่รู้ว่าคุณชายตู้เป็นใหญ่ในเขตซีเฉิง ยังมีคนกล้าไม่ไว้หน้าคุณอย่างนั้นเหรอครับ?”ผู้จัดการพูดไปด้วย และส่งสายตาให้กับหวังลี่ลี่อย่างบ้าคลั่ง“แกหลบไปเลย!”คุณชายตู้ถีบผู้จัดการออกอย่างไม่เกรงใจ จากนั้นยื่นมือออกไปตบหน้าหวังลี่ลี่อย่างแรงหวังลี่ลี่ร้องอุทานออกมา มือกุมหน้าและล้มทรุดลงบนพื้น“แม่งเอ๊ย”คุณชายตู้ถุยน้ำลายลงบนพื้น ใบหน้าบิดเบี้ยวเพราะความเดือดดาล เขาพูดอย่างเย็นชาว่า:“ฉันมาที่นี่ก็เพื่อที่จะใช้จ่ายเงิน!”“รถยนต์ราคาห้าสิบกว่าล้านก็ซื้อแล้ว ค่าคอมมิชชั่นที่มาถึงมือเธอไม่พูดว่าห้าล้านบาท แต่ห้าแสนบาทก็คงถึงอยู่ใช่ไหม?”คุณชายตู้เข้าไปดึงผมของหวังลี่ลี่เอาไว้ ทำให้เธอรู้สึกเจ็บอย่างมาก และร้องไห้ขอความเมตตา“เงินห้าแสนบาท ยังไม่สามารถซื้อพรหมจรรย์ของเธอได้งั้นเหรอ?“เดิมคิดว่าหญิงร่านแบบแกทำเป็นเล่นตัวกับฉัน คิดไม่ถึงว่าแกกลับเสแสร้งขึ้นมา แกเสแสร้งอะไรกัน?”“ตอนนี้ฉันสามารถให้ลูกน้องตรวจสอบครอบครัวของแก ลากพ่อที่อยู่ห้องไอซียูของโรงพยาบาลเจิ้งเต๋อออกมาได้ แกเชื่อไหม?”ได้ยินคำพูดนี้ หวังลี่ลี่ตกใจจนหน้าซีด“ไม่...ไม่นะ อย่างนะคะคุณชา
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1396
เห็นภาพนี้ หลินเฟิงแอบถอนหายใจอย่างอดไม่ได้เด็กโง่คนนี้ เป็นคนที่มีคุณสมบัติเรียนวิชาเวทมนต์จริงๆ เหรอ?“น่าโมโหชะมัด ตาแก่หนังเหนียวสองคนนี้ทำไมถึงได้ไร้ยางอายแบบนี้ ในอนาคตฉันจะต้องขุดหลุมศพของพวกเขา ลากพวกเขาออกมาจากโลงศพและทิ้งไปในบ่อขี้...”ไม่นานนัก ฟ่านหลิงเยว่ที่ท้องว่างสมองกลวงออกจากวัดบนเขาที่ทรุดโทรมกับหลินเฟิงส่วนรถที่หลินเฟิงขับมาถูกชายชราสองคนนั้นขับไปตั้งนานแล้วเมื่อเห็นภาพนี้ ฟ่านหลิงเยว่โมโหจนกระทืบเท้าและด่าทอเสียงดัง คำพูดในภาพทำได้แค่กลั่นกรองถึงจะฟังเข้าหูได้หลินเฟิงก็จนปัญญาอย่างมากทำได้แค่เดินเท้ากลับเข้าไปในตัวเมืองเจิ้งเต๋อด้วยกันกับฟ่านหลิงเยว่เมื่อเดินแบบนี้ก็เดินอยู่ครึ่งวันรอให้พวกเขาไปเห็นโชว์รูมขายรถแห่งหนึ่ง เป็นเพราะการเร่งเดินทางที่มีฝุ่นตลอดทาง ภาพลักษณ์ของทั้งสองคนก็ดูแย่เล็กน้อยตอนนี้ภายในโชว์รูมรถ“ยอดขายในเดือนนี้ หวังลี่ลี่ เธอเป็นที่โหล่อีกแล้ว”ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ภายในห้องกระจกฝ้ามีสีหน้าโกรธเคืองเขายื่นนิ้วออกมา ชี้หน้าพนักงานขายหญิงสาววัยรุ่นคนนั้น และพูดตวาดว่า:“ถ้าเธอแสร้งทำเป็นเย็นชา สงบเสงี่ยม งั้นวันนี้เธอก็
