แชร์

บทที่ 357

“ซี้ด...หลินเฟิงคนนี้มีความสามารถอะไรกันแน่นะ? ฉินเซี่ยวเทียนตกตะลึงตาค้าง มองไปทางหลินเฟิงด้วยความเหลือเชื่อ

“แม่เจ้า!” ฉินอิ๋งกลืนน้ำลาย ในดวงตามีความอิจฉาแวบผ่าน

แม้แต่ถังหว่านก็รู้สึกตะลึงงันอย่างอดไม่ได้ หลินเฟิงคนนี้ทำลายความรู้ของเธอครั้งแล้วครั้งเล่าจริง ๆ

หลินเฟิงวางเท้าลง คนทั้งคนล่องลอยมาตรงหน้าของเหยนควาน

เยหนควานยังอยากจะสู้กลับ

หลินเฟิงตบไปที่ไหล่ของเขา

“แกร่ก” กระดูกหัวไหล่ของเหยนควานแตกละเอียดทันที

“อ้าก...”

เหยนควานเจ็บจนหน้าตาเหยเก สีหน้าดุดันจนน่าหวาดกลัว

“คุณแพ้แล้ว”

หลินเฟิงมองดูเขาอย่างเรียบเฉย

“คุณฆ่าตัวเองหรือว่าจะให้ผมช่วยคุณจัดการ?”

เหยนควานหายใจอย่างแรง เขาไม่อยากจะเชื่อ และยิ่งไม่เข้าใจว่าตัวเองจะแพ้ให้กับวัยรุ่นอายุยี่สิบกว่า ๆ คนหนึ่งได้อย่างไร

เขาฝึกวิชาต่อสู้มาสามสิบปีอย่างเสียเปล่า

ให้เขาฆ่าตัวเองนั้นไม่มีทาง

“แกนับประสาอะไรกันถึงได้กล้าให้ฉันฆ่าตัวเอง?”

“ลุยเลย ฆ่ามันให้ฉันซะ”

ลูกศิษย์ของสำนักอวี้เจี้ยนกรูกันเข้ามา เขาไม่เชื่อว่าหลินเฟิงจะสามารถรอดไปได้

ทุกคนกำลังจะเข้าไปฆ่าหลินเฟิง

ก็ได้ยินเสียงดังสะเทือนของเครื่องยนต์ดังมาจากข้างนอ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status