ในวิลล่าของตระกูลถัง ถังหว่านกำลังนั่งอยู่และดูเอกสารในห้องหนังสือเมื่อเธอได้ยินคำพูดของหลี่ฮุ่ยหราน เธอก็ตกตะลึงไปพักนึงแล้วถามว่า "คุณหมายความว่ายังไง"หลี่ฮุ่ยหรานไม่กล้าปิดบัง จึงบอกถังหว่านถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้เธอพูดด้วยเสียงร้องขอ "คุณถังคะ ตอนนี้มีเพียงคุณที่ช่วยหลินเฟิงได้เท่านั้น"ถังหว่านหรี่ตาที่สวยงามของเธอและลูบคางด้วยนิ้วเรียวยาวตกอยู่ในการไตร่ตรองอีกสักครู่เธอพูดขึ้นว่า "หลินเฟิงต้องเจอกับปัญหาใหญ่เช่นนี้เพราะช่วยคุณ ตอนนี้คุณไม่คิดหาวิธีช่วยเขาแต่กลับมาหาฉันงั้นเหรอ?"มันมากเกินไปหรือป่าว?"หลี่ฮุ่ยหรานถูกเธอด่าจนเงียบกริบ "ฉันรู้ว่าเกิดเรื่องเพราะฉัน แต่ฉันช่วยหลินเฟิงไม่ได้จริงๆ""คุณช่วยไม่ได้มันเกี่ยวอะไรกับฉัน"หลี่ฮุ่ยหรานงงเป็นไก่ตาแตกในทันที "คุณ ... คุณจะสามารถนั่งดูหลินเฟิงเผชิญกับเรื่องนี้เพียงลำพังได้เหรอคะ"“ หลินเฟิงจะอยู่หรือตายมันเกี่ยวอะไรกับฉัน” ถังหว่านพูดอย่างไม่แยแส"คุณ ... ถ้างั้นคุณถังไม่เต็มใจช่วยก็ช่างมันเถอะ" หลี่ฮุ่ยหรานวางสายโทรศัพท์อย่างไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรฉินอิ๋งที่อยู่ด้านข้างถามอย่างระมัดระวังว่า "พี่หว่านเอ๋อ เ
"คุณหลิน ต้องการให้ผมแจ้งพี่น้องของผมไหม?" จ้าวเทียนหวาถามหลินเฟิงขมวดคิ้ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโหดร้าย"ไม่จำเป็น ผมจะไปที่ไนต์คลับเทียนตู""ถ้าหลี่ฮุ่ยหรานเกิดเรื่อง ผมก็จะฆ่าพวกเขาทั้งหมด"หลินเฟิงวางสายลุกขึ้นทันทีประตูของห้องเพรสซิเดนสูทถูกเปิดออกด้วยมือของเขาพายุไซโคลนที่มองไม่เห็นหมุนอย่างรวดเร็วในร่างกายของเขากำลังภายในร่างกายไม่สามารถระงับได้แล้ว……หลี่ฮุ่ยหรานลงจากรถลูกน้องของไนต์คลับเทียนตูดูเหมือนจะได้รับการแจ้งการมาของเธอมาก่อนแล้วเมื่อเห็นหลี่ฮุ่ยหราน พวกเขาก็พาเธอไปที่สำนักงานชั้นบนสุดทันทีหลังจากเปิดประตู หลี่ฮุ่ยหรานก็มองเห็นหลอเฟยหู่ที่ยืนอยู่หน้าหน้าต่างยาวสูงหกฟุต ร่างใหญ่ มีรอยแผลลึกบนใบหน้าของเขาทอดยาวจากด้านบนของศีรษะไปจนมุมปากทำให้เห็นแล้วเสียวสันหลังหลอปินนั่งอยู่บนรถเข็นจ้องมองไปที่หลี่ฮุ่ยหรานดวงตาที่เย็นชาของหลอเฟยหู่กวาดสายตามองเธอ "คุณก็คือหลี่ฮุ่ยหรานใช่ไหม"หลี่ฮุ่ยหรานโค้งคำนับอย่างลึกซึ้ง "ท่านหลอคะ เรื่องวันนี้ต้องบอกขอโทษจริงๆ""ฉันมาเพื่อต้องการขอโทษกับท่านด้วยตัวเอง""มึงคิดว่าแค่คำขอโทษจะมีประโยชน์อะไรเหรอ"
ควันค่อยๆ กระจายออกไป ร่างของหลินเฟิงก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าผู้คนหลัวเฟยหูหรี่ตาลงเล็กน้อย และจ้องมองไปที่หลินเฟิง"คุณคือใคร?"หลินเฟงไม่ตอบ แต่มองไปที่ หลีฮุ่ยหรานที่อยู่บนพื้นถามด้วยเสียงเย็นชา "คุณทำร้ายเธอหรือเปล่า?"หลัวปินที่นั่งอยู่บนรถเข็นเห็นหลินเฟิง มุมตากระตุก ชี้ไปที่เขาแล้วตะโกนด่า "พ่อ นี่คือไอ้สารเลวที่ทำร้ายผม"“วันนี้ห้ามปล่อยให้เขาหนีไปเด็ดขาด”หลัวเฟยหูหายใจเข้าลึกๆ ดวงตาแฝงไปด้วยเจตนาฆ่า "เด็กดี ผมไม่ได้ไปหาคุณ แต่จริงๆแล้วคุณมาหาผมที่หน้าประตูบ้าน"ดวงตาของหลินเฟิงแดงกร่ำ สองมือกำหมัดแน่นตอบทีละคำทีละประโยค "ฉันถามคุณอยู่นะ""ฮึ่ย"หลัวเฟยหูตะคอก "ถ้าผมทำร้ายแล้วยังไง?""รนหาที่ตายนะ"หลินเฟิงตะโกนด้วยความโกรธ รีบวิ่งไปหาหลัวเฟิงหูเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ ทำให้เกิดลมกระโชกแรง"แก......"ดวงตาของหลัวเฟิงหูเบิกกว้าง รู้สึกเหลือเชื่อ เด็กคนนี้เร็วเกินไปแล้วแต่เขาใช้ชีวิตบนเส้นทางนี้หลายปี ไม่ได้อ่อนแอไร้ความสามารถพริบตาเดียวก็ดึงดาบบนโต๊ะทำงานออกมาไม่ทันจับร่างของหลินเฟิง ก็ฟันออกไปโดยไม่รู้ตัวหลินเฟิงหลบทัน ใบมีดคมก็กรีดเสื้อผ้าของเขาหมัดฟาดเ
หลินเฟิงไร้ความปราณี ยกมีดขึ้น และสังหารหลัวเฟยหูเพียงฉับเดียวกษัตริย์รุ่นหนึ่งแห่งเขตซีเฉิง ก็ล่มสลายหลัวปินที่นั่งอยู่บนรถเข็นก็สั่นไปทั้งตัวมองดูศพของพ่อตัวเอง เขารู้สึกว่าทั้งหมดเป็นเรื่องไม่ช่ความจริงพ่อของตัวเองเป็นคนที่รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้งมาตายเอาตอนนี้เหรอ?หลัวปินหมุนล้อรถเข็นของเขาอย่างสิ้นหวัง พยายามหลบหนีจากสำนักงานที่เหมือนกับนรกบนดินนี้หลินเฟิงเตะเขาลงไปกองบนพื้น"ไว้ชีวิต ไว้ชีวิตด้วยหลินเฟิง... ผมรู้ว่าผมคิดผิด ผมไม่ควรทำร้ายหลี่ฮุ่ยหราน ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะ..."หลัวปินสูญสิ้นความเย่อหยิ่งทั้งหมด คุกเข่าคำนับลงบนพื้นอย่างสิ้นหวังตอนนี้เขาเสียใจจริงๆ น่าจะรู้ตั้งนานแล้วว่าเบื้องหลังหลี่ฮุ่ยหรายมีคนฝีมือดีขนาดนี้ ต่อให้ยืมผู้กล้าสักสิบคน เขาก็ไม่กล้ายั่วยุหลี่ฮุ่ยหรานหลินเฟิงมองลงไป น้ำเสียงของเขาเย็นชาราวกับยมทูต "เสียใจตอนนี้ ก็สายเกินไปแล้ว"ทันทีที่พูดจบ ศีรษะของหลัวปินก็กระเด็นไปอีกจุดหลินเฟิงเก็บดาบ กอดหลี่ฮุ่ยหรานที่หมดสติและออกจากห้องทำงานตอนนี้ ฉินหยิงได้รับคำสั่งให้ไปไนต์คลับเทียนตูเพื่อรับรองความปลอดภัยของหลินเฟิง เธอพาผู้เชี่ยวช
ตอนนี้หวังเส้าหลงก็มารวมกลุ่มกับหลี่ฮุ่ยหรานและมองเธอด้วยความกังวล "ฮุ่ยหรานไม่เป็นไรใช่ไหม?"หลี่ฮุ่ยหรานลูบหัวแล้วพูดว่า“ไม่ใช่เรื่องใหญ่... ฉันจำได้ว่าอยู่ในห้องทำงานของหลัวเฟยหู คุณมาที่นี่ได้ยังไง?”จางกุ้ยหลานตอบว่า "นี่ยังไม่นับว่ากังวลเหรอ? นี่ถึงขนาดให้หวังเส้าพาฉันมาดูด้วย"“ใช่ คุณหลัวไม่ได้ทำอะไรคุณใช่ไหม?”หลี่ฮุ่ยหรานแตะแก้มเขาเบาๆจากนั้นก็ลูบๆเสื้อผ้าของตัวเองอีกครั้ง ดูเหมือนว่านอกจากถูกหลัวเฟยหูตีสองสามครั้ง ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ“ฉันไม่เป็นไร แต่ทำไมหลัวเฟยหูถึงปล่อยฉันไป?”หลี่ฮุ่ยหรานรู้สึกสับสนเล็กน้อยเมื่อกี้ชายหนุ่มในออฟฟิศอยากจะฉีกตัวเองเป็นชิ้นๆจู่ๆ จางกุ้ยหลานก็นึกได้ว่า "นี่ต้องขอบคุณหวังเส้าที่ช่วยชีวิตลูกไว้""ดูสิ ไนต์คลับเทียนตูโดนคนจากจวนผู้ว่าการปิดล้อมไว้"หลี่ฮุ่ยหรานจ้องมองแม่ของเธอมีคนมากมายยืนอยู่หน้าไนต์คลับเทียนตูดูจากเครื่องแบบที่พวกเขาสวม คงมาจากจวนผู้ว่าจริงๆจางกุ้ยหลานพูดด้วยท่าทีประจบประแจง "คุณชายหวัง นึกไม่ถึงว่าพ่อของคุณจะเก่งขนาดนี้ ที่แท้ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับจวนผู้ว่าด้วย!""เอ่อ......"สีหน้าของหวังเส้าหลง
หลินเฟิงตกตะลึง คิ้วขมวดเธอไปขอร้องถังหว่านจริงเหรอ?มิน่าล่ะที่ฉินหยิงจะอยู่ที่นี่เขาเพิ่งเปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างฉินหยิงและถังหว่านไป หลี่ฮุ่ยหรานก็ผลักเขาออกไปหลินเฟิงรีบคว้าข้อมือของเธอ "ข้างในอาจเข้าใจผิดกัน ... "“ไม่ต้องอธิบายแล้ว จากนี้คุณก็เป็นสุนัขรบใช้ของถังหว่านต่อไปได้”หลี่ฮุ่ยหรานสบัดแขนของหลินเฟิงออกไปด้วยความรังเกียจจากไปด้วยความโกรธจางกุ้ยหลานมองเขาด้วยความรังเกียจ "จะบอกความจริงให้นะ ฮุ่ยหร่านโทรเรียกพี่หญิงคนโตของตระกูลถังด้วยตัวเอง แต่เค้าไม่สนว่าคุณจะเป็นหรือตาย"“เพราะลูกสาวฉันสงสารคุณ และไปขอร้องคุณหลัวด้วยตัวเอง”“ถ้าไม่ใช่เพราะฮุ่ยหราน คุณตายก็คงไม่รู้ว่าตายยังไง”หลินเฟิงตัวแข็งทื่อ สงบสติอารมณ์ได้แปบเดียวคิดไม่ถึงว่าหลีฮุ่ยหรานมาหาหลัวเฟยหู เพื่อขอความเมตตาให้ตัวเองสิ่งที่เพิ่งพูดไปเมื่อกี้แรงไปหน่อยจริงๆแต่หลี่ฮุ่ยหรานเดินไปไกลแล้วหวังเส้าหลงกลับยิ้มมุมปาก ในบรรดาคนทุกคนมีแต่เขาที่มีความสุขที่สุดจางกุ้ยหลานมองหลินเฟิงอย่างดูถูก และจากไปพร้อมกับหวังเส้าหลงในคืนที่หนาวเหน็บ มีแค่หลินเฟิงยืนอยู่คนเดียว บนถนนอันกว้างใหญ่อย่างเงียบ
ในเมืองหลวงเจียงโจวหลิวกั๋วฮุ่ยไอไม่หยุดบนเตียง และไอเป็นเลือดเป็นครั้งคราว“หมอจาง ทำไมอาการป่วยของผมถึงรุนแรงขนาดนี้?”เวลานี้จางเต๋อหลินยิ่งสับสนมากขึ้นลูบเคราตัวเองไม่หยุด“คุณหลิว ชีพจรของคุณผิดปกติมาก ช่วงนี้ได้กินอะไรที่ไม่ควรกินหรือเปล่า?”หลิวกั่วฮุ่ยส่ายหัวแล้วส่ายอีกและตอบว่า "ไม่นะ ช่วงนี้ผมกินยาตามปกติตามคำแนะนำของคุณ"จางเต๋อหลินยิ่งสับสนมากขึ้นไปอีกเขากัดฟันแล้วพูดว่า "คุณหลิว อาการป่วยของคุณแปลกเกินไป ผมช่วยคุณไม่ได้แล้ว!"“อะไรนะ? เป็นอย่างนี้ได้ไง?”หลิวไห่เทาที่อยู่ด้านข้างก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและคว้ามือของจางเต๋อหลิน "หมอจาง คุณเป็นหมอเทวดาอันดับหนึ่งในเมืองเจียงโจว คุณต้องหาทางช่วยพ่อของผมให้ได้"จางเต๋อหลินพูดอย่างขมขื่น "แน่นอนว่าผมไม่ต้องการให้เกิดอะไรขึ้นกับคุณหลิว แต่ทักษะทางการแพทย์ของผมมีจำกัด""จริงๆแล้ว......"เขาพูดไม่จบครึ่งประโยค โดยพื้นฐานแล้วไม่มีความหวังหลิวไห่เทาหมดเรี่ยวแรง เดินโซเซไปนั่งข้างๆพ่อหลิวไห่เทาสงบมากตอนนี้ "ก็แค่นั้นแหละ เกิดแก่เจ็บตายล้วนเป็นเรื่องปกติ ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงโชคชะตาได้"บรรยากาศในห้องนอนมืดมน
ขณะนี้ เสียงเคาะประตูดังขึ้นรัวๆหลินเฟิงเปิดประตู มีชายแปลกหน้ายืนอยู่ที่หน้าประตูสวมชุดสูทและรองเท้าหนังดูเหมือนมีฐานะไม่น้อยข้างหลังเป็นชายฉกรรจ์สวมชุดสูทและแว่นกันแดด"คุณคือ?"หลิวไห่เทาไม่พูดให้เสียเปล่า จึงพูดตรงๆ "ผมเป็นลูกชายของหลิวกั๋วฮุ่ย คุณคือหลิวเฟิง?"ได้ยินมาว่าเขาเป็นลูกชายของหลิวกั๋วฮุ่ยหลินเฟิงเข้าใจทันที“ดูเหมือนอาการป่วยของพ่อคุณ จะร้ายแรงกว่าที่ผมคิด”เมื่อได้ยิน หลิวไห่เทาก็คว้าคอเสื้อของหลินเฟิง“ไอ้หนู แกทำอะไรพ่อฉันหรือเปล่า?”แม้ว่าพ่อของตัวเองจะป่วยหนัก แต่ปกติก็ปลอดภัยไม่มีโรคภัยไข้เจ็บหลังพบกับเด็กคนนี้อาการก็ไม่ปกติถ้าเด็กคนนี้ไม่ลงมือ เขาก็คงไม่เชื่อหลินเฟิงหัวเราะ "พ่อของคุณป่วยหนัก ปอดของเขาได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงตอนเป็นเด็ก จวนจะไม่ไหวเต็มทีแล้ว"“ถ้าผมอยากฆ่าเขา แค่ดีดนิ้วเดียวก็ทำได้ ทำไมต้องสร้างปัญหาให้ใหญ่โตด้วย”หลิวไห่เทาคิดอยู่นาน และพูดอย่างเย็นชา "ไอ้หนู ตามมารักษาโรคของพ่อฉันเดี๋ยวนี้"“ถ้ารักษาหายแล้ว อยากได้อะไรขอแค่บอกมา แต่ถ้ายังไม่หาย ผมก็ไม่สนว่าคุณกับถังหว่านจะเป็นอะไรกัน”“ผมยังกำจัดคุณได้”ดวงตาของหลิ
“หลินเฟิง ผม...ผมผิดไปแล้ว ผมไม่กล้าแล้ว ต่อไปผมไม่กล้าอีกแล้ว ขอร้องคุณล่ะไว้ชีวิตผมด้วย ขอร้องคุณ..”“แกร่ก!”เสียงกระดูกลำคอแตกหักดังขึ้นมาเสียงขอความเมตตาของสยงก้วนก็หายไปทันทีเฝิงไฉ่เซวียนสูดหายใจเข้าลึกๆ เกือบจะเป็นลมล้มไปทันทีเธอมีเรื่องบาดหมางกับอสูรองค์ไหนกันแน่เนี่ย! หรือว่าคนที่ชื่อหลินเฟิงคนนี้ ความเป็นจริงคือนักบู๊ขอบเขตเทพงั้นเหรอ?นักบู๊ตระกูลเฝิงที่เธอพามา แต่ละคนมีความสามารถกันทั้งนั้น อย่าว่าแต่ที่เมืองหนิงโจว ต่อให้เป็นทั่วทั้งหัวตง คนที่สามารถตีเสมอได้ก็มีไม่เยอะแต่กลับถูกหลินเฟิงฆ่าตายง่ายๆ แบบนี้ได้ตอนนี้ ทั่วทั้งห้องโถงของหลี่ซื่อกรุ๊ป เงียบสงัดจนน่าหวาดกลัว“ฉันให้โอกาสเธอสักครั้ง เธอไปเถอะ”“อย่ามาหาเรื่องฉันอีก”หลังจากเงียบขรึมอยู่นาน เสียงแหบแห้งของหลินเฟิงก็ดังขึ้นช้าๆ ที่ข้างๆ หูของเฝิงไฉ่เซวียนเฝิงไฉ่เซวียนหันหลังทันที และมีสีหน้าเหลือเชื่อเขาไม่ฆ่าฉันอย่างนั้นเหรอ?เห็นสีหน้าตกตะลึงของเฝิงไฉ่เซวียน หลินเฟิงเหมือนรับรู้ถึงความคิดของเธอ จึงโบกมือพูดว่า:“ฉันไม่ได้อยากฆ่าเธอ แน่นอนว่า ถ้าหากเธออยากตายล่ะก็ ฉันก็ไม่รังเกียจที่จะตอบสนองเ
“ไม่...”ไม่รอให้นักบู๊ตระกูลเฝิงท่านนี้เบิกตากว้าง พูดจบด้วยความหวาดกลัว หลินเฟิงก็โจมตีศีรษะของเขาด้วยหมัดเดียวพลังชี่แท้ที่พลุ่งพล่านออกมาพร้อมกับคราบเลือดที่เห็นได้ชัด พุ่งทะลุหน้าต่างของห้องโถงนักบู๊ของตระกูลเฝิงห้าสิบหกสิบคนเต็มๆต่างก็ตายภายใต้พลังชี่แท้ที่เกิดขึ้นจากหมัดเดียวถึงขั้นที่ยังไม่ทันได้ตั้งสติกลับมาได้ด้วยซ้ำ หลินเฟิงก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านข้างนักบู๊คนอื่นๆ ของตระกูลเฝิงกลับไปสู่ความเรียบง่ายหลินเฟิงใช้เพียงแค่หมัดและเท้า พลังชี่แท้ที่ถูกปล่อยออกมาจากในนั้นไม่ใช่ว่านักบู๊ระดับเซียนเทียนเหล่านี้ จะมีโอกาสสามารถต่อต้านได้“ตึง”หลังจากศพร่างแรกล้มลงบนพื้นนักบู๊ตระกูลเฝิงสามสิบกว่าคน ตอนนี้สูญเสียลมหายใจไปแล้วถึงขั้นที่ยังไม่ถึงวินาที“นี่มัน…”เฝิงไฉ่เซวียนงุนงงไปหมดเธอยืนอึ้งอยู่ที่เดิม ไม่รู้จะทำอย่างไรดีเธอมองเหล่านักบู๊ตระกูลเฝิงที่เมื่อครู่นี้ยังมีความฮึกเหิมประดุจมังกรและเสือที่ผาดโผน บอกว่าพวกเขาจะต้องจัดการหลินเฟิงได้อย่างแน่นอนขณะนี้ต่างเลือดอาบและล้มลงบนพื้นพวกเขาไม่สามารถรับมือหลินเฟิงได้แม้แต่กระบวนท่าเดียวหลินเฟิงคนนี้เป็นใครกัน
จู่ๆ เขาก็เกิดความรู้สึกกลัวขึ้นมาจากส่วนลึกของหัวใจหลินเฟิงคนนี้ ไม่ได้ล้อเล่นกับเขาอยู่!หลินเฟิงอยากจะฆ่าเขาจริงๆ!“หลินเฟิง นายใจกล้ามาก!”เฝิงไฉ่เซวียนขวางอยู่ตรงหน้าแฟนหนุ่มของตัวเอง และยิ้มเยาะพูดกับหลินเฟิง“ฉันอยู่ตรงนี้ ยังกล้าพูดจาอวดดีแบบนี้ นายไม่สู้มองดูรอบๆ ตัวเอง ที่นี่เต็มไปด้วยนักบู๊ของตระกูลเฝิงของฉัน!”“วันนี้คนที่ตายไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นนาย!”“หือ? งั้นเหรอ?”หลินเฟิงยิ้มเยาะพูดว่า:“งั้นทำไมพวกเธอไม่ลองดูล่ะ?”“แกมันสารเลว ใกล้จะตายอยู่แล้วยังกล้าคุยโวอย่างหน้าไม่อาย ลุยเข้าไปให้หมด ถลกหนังของหลินเฟิงมาให้ฉัน!”เฝิงไฉ่เซวียนตะโกนเสียงดังทันใดนั้นนักบู๊ที่อยู่รอบๆ ก็พากันโบกมือปล่อยวิชาการต่อสู้ต่างๆ ออกมา และพุ่งโจมตีไปทางหลินเฟิงส่วนพนักงานที่อยู่ภายในห้องโถงใหญ่ของหลี่ซื่อกรุ๊ป ก็พากันหลบหนีไปด้วยความตกใจ“ไอ้หนุ่ม นายมีเรื่องกับใครไม่มี ดันมามีเรื่องกับคุณหนูเฝิงไฉ่เซวียน วันนี้ฉันจะให้นายตายลืมตาดูว่า พวกเราจะถลกหนังของนายออกมายังไง!”นักบู๊ของตระกูลเฝิงที่อยู่รอบๆ มีความสามารถอยู่บ้างจริงๆแตกต่างจากพวกนักบู๊ที่เคยพบเจอก่อนหน้านี้ เห็นได้ชั
เรื่องราวยังต้องพูดถึงทางด้านของเผิงกวงฉี่หลังจากที่คนของเขาสั่งสอนสยงก้วนยกหนึ่ง ก็พาเขาไปทิ้งไว้ที่โรงแรมที่ตระกูลสยงบริหารสยงก้วนรอโอกาสนี้อยู่เขาไม่สนใจสายตาตกตะลึงของพนักงานต้อนรับ เดินกะเผลกไปที่เคาน์เตอร์ด้วยความสั่นเทา และโทรศัพท์ไปหาเฝิงไฉ่เซวียนแฟนสาวของเขาเฝิงไฉ่เซวียนคนนี้เป็นลูกสาวคนรองของตระกูลเฝิง มีความสัมพันธ์ที่ดีกับสยงก้วนมาโดยตลอดอีกทั้งตระกูลเฝิงเมืองหนิงโจว ก็เป็นผู้มีอำนาจที่เป็นใหญ่ตระกูลหนึ่งตระกูลก็เป็นตระกูลบู๊ที่มีชื่อเสียงในหัวตงภายในตระกูลของเขาจัดการบริหารบริษัทบอดี้การ์ด ผู้คุ้มกัน และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอีกทั้งธุรกิจอื่นๆ ถึงขั้นที่ยังเกี่ยวดองไปถึงธุรกิจสีดำจำนวนไม่น้อย ที่เมืองหนิงโจวถือว่ามีอิทธิพลค้ำฟ้าและเมื่อได้ยินว่าแฟนหนุ่มของตัวเองถูกทำร้าย อีกทั้งยังถูกทำร้ายอย่างหนักแบบนี้ ถึงขั้นที่บ้านของเขาก็ยังถูกคนอื่นบังคับซื้อไปเฝิงไฉ่เซวียนอดทนไม่ไหวอยู่แล้วเธอพานักบู๊และผู้คุ้มกันของตระกูลเฝิงของตัวเองมุ่งหน้าไปที่เมืองเจิ้งเต๋อทันที และบุกเข้าไปในโถงใหญ่ของหลี่ซื่อกรุ๊ป ทำร้ายกลุ่มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจนเลือดตกยางออก
“แม่งเอ๊ย พวกแกบังอาจมาก กล้าแตะต้องฉัน พวกแกรู้ไหมว่าลุงของฉันเป็นใคร?”“คนที่อยู่เบื้องหลังคุณลุงของฉันคือตระกูลหลง ถ้าหากพวกแกกล้าลงมือต่อฉันที่นี่…”ได้ยินสยงก้วนยังกล้าพูดข่มขู่ทุกคนอยู่ตรงนี้ ดินไม่พูดพร่ำทำเพลง เข้าไปเหยียบนิ้วมือของสยงก้วนโดยตรงเสียงดังแกร่กเหยียบจนนิ้วมือแตกหัก“อ๊ากกกกก!”นิ้วมือเชื่อมต่อหัวใจความเจ็บปวดแสนสาหัสทำให้สยงก้วนกุมฝ่ามือของตัวเองเอาไว้ นอนหมอบอยู่บนพื้นกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งด้วยความเจ็บปวด“คุณชายสยง ตอนนี้อยากจะคุยกับผมดีๆ แล้วยัง?”หลินเฟิงก้มตัวลง ถามด้วยสีหน้านิ่งเฉย“คุย…คุยแม่งสิ! แกคอยดูเถอะ…คอยดูเถอะ!”สยงก้วนเจ็บจนสูดลมหายใจเข้าอย่างแรง พร้อมทั้งด่าทออย่างบ้าคลั่ง“ยังกล้ากำเริบเสิบสานต่อหน้านายท่านอีกงั้นเหรอ?!”ดินเหยียบลงไปอีกครั้ง ครั้งนี้ทำให้ทั้งฝ่ามือของสยงก้วนแตกละเอียดทันที ครั้งนี้สยงก้วนเจ็บจนเกลือกกลิ้งบนพื้นน้ำเสียงก็อ่อนลงในที่สุดท้าย ถึงขั้นสะอื้นไห้เล็กน้อย“พวกแกจะทำอะไรกันแน่?! พวกแก…พวกแกกล้ามาก่อเรื่องที่ตระกูลสยง พวกแกไม่อยากมีชีวิตแล้วงั้นเหรอ?”“ผมเคยพูดแล้ว คุณชายสยง พวกเรามาซื้อบ้านอย่างเป็นมิตร”
ไม่มีทางสองจิตสองใจหลินเฟิงรู้ว่าคำพูดของสองคนนี้ไม่มีความน่าเชื่อถือเท่าไหร่นักแต่ตอนนี้พวกเขาไม่มีที่ไปแล้วไม่เพียงทำภารกิจของตระกูลสยงไม่สำเร็จ ยังเผยความลับของตระกูลสยง ไม่ต้องพูดว่าตระกูลสยงจะยอมรับพวกเขาใหม่ ตระกูลสยงไม่หาคนมาฆ่าพวกเขาสองคนก็ถือว่าเป็นเมตตามากพอแล้วหลงซวี่จวินไม่มีทางปล่อยพวกเขาเอาไว้ประการที่สองคือ ข้อเสนอที่หลินเฟิงให้กับพวกเขานั้นมีแรงดึงดูดอย่างมากในเมื่อนักบู๊ทั่วๆ ไป ไม่มีการถ่ายทอดและสืบสานใดๆ พวกเขาอยากจะฝึกบำเพ็ญ อาศัยศิลปะการต่อสู้ขั้นต่ำที่ซื้อมาจากตลาดมืดด้วยราคาที่แพงมากสำหรับวิชาศิลปะการต่อสู้ระดับสูง ต่างเป็นสมบัติล้ำค่าภายในสำนักไม่มีทางหลุดออกมาถึงตลาดมืดต่อให้มี พวกเขาก็ใช่ว่าจะมีกำลังซื้อแต่ตอนนี้ไม่เหมือนกันแล้วถ้าหากพวกเขาติดตามหลินเฟิงงั้นหลินเฟิงเป็นถึงยอดฝีมือขอบเขตเทพ ศิลปะการต่อสู้ที่เขาถ่ายทอดให้ ไม่มีทางที่จะเป็นขยะที่เอามาขายในตลาดมืด โดยต้องใช้เงินจำนวนมหาศาลซื้อมาดังนั้นถึงแม้พวกเขาทำเพื่อตัวเอง จึงเกาะติดต้นไม้ใหญ่อย่างหลินเฟิง ถือว่าทำตามความฝันระดับสูงสุดของพวกเขาแล้วไม่มีนักบู๊คนไหนไม่อยากเลื่อนขั้นคว
“พวกนายสองคนหัวเราะอะไร?!”บอดี้การ์ดที่นำหน้ามาจ้องมองดินกับน้ำทั้งสองคนอย่างดุดัน ก่อนที่ทั้งสองจะหยุดยิ้มอย่างรวดเร็ว แล้วส่ายหน้าบ่งบอกว่าไม่มีอะไรทั้งนั้น แต่ก็ยังคงมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าอยู่ในเมื่อคนสี่คนที่ยืนอยู่ต่อหน้าบอดี้การ์ดที่อวดดีกลุ่มนี้ ต่างก็เป็นนักบู๊กันทั้งหมดแถมแต่ละคนก็มีความแข็งแกร่งจนเกินเหตุอีกด้วยคำข่มขู่ของบอดี้การ์ดเหล่านี้ จึงดูตลกมากสำหรับคนทั้งสองคนเพราะอย่างนั้นจึงทนไม่ไหวหลินเฟิงก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาถ้าหากเป็นไปได้ อันที่จริงเขาไม่อยากเกิดการปะทะกันเขาเพียงอยากจะได้วิลล่าที่เงียบสงบนี้มาครอบครอง และไม่อยากทำให้ที่นี่นองไปด้วยเลือดในเมื่อพรุ่งนี้ยังต้องไปรับเสวี่ยฮุ่ยกับฮุ่ยหรานและคนอื่นๆ มาอยู่ด้วยเพราะอย่างนั้นเขาจึงโบกมือและพาสองสามคนแยกไปทางด้านข้างประตูเหล็ก แล้วกลับไปที่ใกล้ๆรถ ท่ามกลางสายตาที่เหยียดหยามของบอดี้การ์ดพวกนั้น ก่อนจะติดต่อโทรหาเผิงกวงฉี่หลังจากรอจนเขาบอกเล่าเรื่องราวความเป็นมาแล้วเผิงกวงฉี่ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ“แม่ง ไอ้สารเลวนั้นมีชื่อว่าสยงก้วน เขาติดหนี้พนันและเป็นฉันที่ช่วยเขาจ่ายหนี้ พ่อของเขาหาเงินมาได้
“แต่หลี่ซื่อกรุ๊ปได้วางแผนไว้ล่วงหน้าเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นฉันจึงไม่ได้ขายให้กับพวกเขา”“หลังจากนั้นพวกเขาก็เสนอความร่วมมือที่จะพัฒนาร่วมกัน แต่ฉันก็ยังไม่ได้ตอบรับพวกเขา”“โอเค ผมรู้แล้ว”หลินเฟิงวางสายโทรศัพท์ พร้อมกับใบหน้าที่แสดงรอยยิ้มเยาะเย้ยออกมามิน่าล่ะดูเหมือนว่าที่ดินผืนนี้ที่เขาซื้อมาจากจางกุ้ยหลาน คิดไม่ถึงว่าจะได้รับความชอบเป็นพิเศษจริงๆถึงขั้นที่ชีพจรมังกรก็ยังซ่อนอยู่ในนั้นด้วยในเมื่อชีพจรมังกรตกอยู่ในมือของเขาแล้ว งั้นก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องยกให้กับคนอื่นจ่อให้ทำลายชีพจรมังกรเส้นนี้หลินเฟิงก็จะไม่ยกให้หลงซวี่จวินของตระกูลหลงเด็ดขาดหลังจากนั้นไม่นาน รถเก๋งสีดำก็จอดลงที่ข้างทางข้าง ๆกันนั้น ก็เป็นประตูเหล็กขนาดใหญ่ และเป็นวิลล่าเดี่ยวหลังหนึ่งที่มีพื้นที่กว้างขวางด้านหน้าและด้านหลังรายล้อมไปด้วยสวนดอกไม้ โรงจอดรถ สวนสาธารณะและทุก ๆอย่างที่ต้องการถึงแม้จะไม่ได้หรูหราและใหญ่โตเท่าที่เมืองจิงอย่างตระกูลถังและตระกูลจี แต่ก็มีทำเลทางภูมิศาสตร์ที่ดีอย่างมากเงียบสงบและสง่างามถึงแม้จะอยู่ห่างไกลจากตัวเมือง แต่ก็ไม่ได้ห่างไกลกันมากใช้เวลาขับรถจากอาคารหลั
“แน่นอนว่าที่สำคัญกว่านั้นก็คือ ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังวางแผนอะไรบางอย่าง บอกว่าที่ดินผืนหนึ่งมีความสำคัญ และเพิ่งตกไปอยู่ในมือของหลี่ซื่อกรุ๊ปเมื่อไม่นานมานี้”“ตระกูลสยงพยายามที่จะซื้อมันหลายครั้ง แต่หลี่ซื่อกรุ๊ปไม่ขายให้พวกเขา ดังนั้นถึงได้.....”เมื่อได้ยินแบบนี้ หลินเฟิงก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างในความคลุมเครือ เขาคิดว่าหลงซวี่จวินของตระกูลหลงนี้ จะต้องมีเป้าหมายบางอย่างที่คล้ายคลึงกับหยินหลิงอย่างมากแน่ ๆเขาหันกลับไปมองหยินหลิง ก่อนจะขมวดคิ้วถามว่า :“หยินหลิง ก่อนหน้านี้เธอเคยพูดถึงชีพจรมังกรทางโทรศัพท์ มันเรื่องอะไรกัน?”“ชีพจรมังกร?”ทางฝั่งดินและน้ำที่อยู่ด้านหน้าก็ยืดคอเพื่อแอบฟังด้วยเช่นกันแต่ทว่า ในเวลานี้หยินหลิงกลับแสดงสีหน้าวิตกกังวลออกมา แถมยังรู้สึกกระสับกระส่ายเล็กน้อยอีกด้วย“หยินหลิง?”หลินเฟิงเรียกชื่อของเธออีกครั้ง หลังจากนั้นเธอถึงตอบสนองกลับมา“ขอโทษ พี่หลินเฟิง ฉันคิดว่า....ตอนนี้พวกเราไม่ควรไปยั่วโมโหตระกูลสยงนะ”ใครจะคิดว่า เธอเปิดปากก็โน้มน้าวให้หลินเฟิงยอมแพ้“ทำไม?”หลินเฟิงตะลึงงัน“หลงซวี่จวิน”หยินหลิงสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะพูดด้วยแววต