บทที่ 216

ซ่งเฉียนเฉิงรีบพูดขึ้น: “หลินเฟิง หลินเฟิง เรื่องในวันนี้เป็นความเข้าใจผิด คุณถือซะว่าผมไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น”

“เมื่อครู่นายอยากจะได้เลือดของฉันไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ทำไมถึงได้กลายเป็นความเข้าใจผิดแล้วล่ะ”

หลินเฟิงยืนอยู่ข้างหน้าเขาด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย

ซ่งเฉียนเฉิงรีบโบกมือ: “ไม่เอาแล้วครับ ผมไม่เอาแล้ว”

“วันนี้ถือซะว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น”

หลินเฟิงหัวเราะเยาะออกมา: “นายพูดได้ง่ายมากเลยนะ”

ซ่งเฉียนเฉิงมองดูสายตาของหลินเฟิงที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยามและเยาะหยัน ในใจเกิดความตื่นตระหนกทันที: “หลินเฟิง คุณจะทำอะไร?”

“ผมเป็นถึงน้องชายของท่านผู้นำสำนักเทียนเตา คุณจะฆ่าผมไม่ได้...พี่ใหญ่ของผมให้ดอกบัวหิมะเจ็ดสีกับคุณ หรือว่าจะแลกกับชีวิตของผมไม่ได้เหรอ?”

หลินเฟิงพูดดูถูก: “ถ้าฉันไม่ได้เห็นแก่หน้าของพี่ชายของนาย ตอนนี้นายคงตายไปแล้ว”

พูดจบหลินเฟิงก็จับแขนของเขาขึ้นมา

“คุณจะทำอะไร?”

“หักแขนของนายข้างหนึ่ง ต่อไปถ้ายังกล้าไม่เคารพฉันอีก ต่อให้พี่ชายของนายมาด้วยตัวเอง ก็รักษาชีวิตน้อย ๆ ของนายไว้ไม่ได้”

หลินเฟิงพูดจบก็ออกแรงบิด

“แกร่ก” เสียงดังขึ้น

แขนของซ่งเฉียนเฉิงหักตามเสียงที