“พวกคุณจะทำอะไร?!”หลี่ฮุ่ยหรานถอยหลังไปหนึ่งก้าว พิงประตูรถของตัวเอง มองสมุนกับอาทั้งสองคนที่อยู่โดยรอบด้วยความระแวดระวัง“เธอว่าพวกเราจะทำอะไรล่ะ?”หลี่อิงเฉิงขยับเข้ามา เคาะกระบองเหล็กที่อยู่ในมือ ส่ายหน้าด้วยท่าทางค่อนข้างเสียดายและพูดว่า:“ไม่เลวไม่เลว หลี่ฮุ่หยราน ดูแบบนี้แล้ว เธอเป็นคนสวยระดับประเทศเลยก็ว่าได้ ต้องฆ่าเธอไปทั้งแบบนี้ เหมือนว่าจะสิ้นเปลืองไปหน่อย”“พี่อิง ไม่สู้ให้สหายทั้งหลายได้ฟินกันก่อนไหม?”พวกสมุนที่อยู่รอบๆ ส่งเสียงหัวเราะที่หยาบคายออกมา“หึหึหึ...”หลี่อิงเฉิงมองไปทางหลี่ฮุ่ยหราน และฉีกยิ้มพูดว่า:“หลี่ฮุ่ยหราน คำพูดที่เธอด่าฉันเมื่อตอนค่ำ ฉันจำได้ทุกคำพูดทุกประโยคเชียวนะ!”“ตอนนี้ เธอควรจะขอโทษฉันแล้วไหม? หือ?”หลี่อิงเฉิงขยับเข้ามาใกล้ กระบองเหล็กในมือชี้ไปทางใบหน้าของหลี่ฮุ่ยหราน จากนั้นแสยะยิ้มและพูดข่มขู่ค่ำคืนไร้จันทร์มีลมพัดแรง สถานที่ไร้ผู้คน โอกาสดีที่จะฆ่าคนฝังศพแต่ใครก็คิดไม่ถึงว่าหลี่ฮุ่ยหรานไม่ได้หวาดกลัวด้วยซ้ำ กลับพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า:“ขอโทษงั้นเหรอ? ต้องขออภัยด้วย การกระทำของพวกคุณคู่ควรกับคำว่าสัตว์เดียรัจฉานทั้งสองตัวการป
เธอกับหลี่ฮุ่ยหราน ถูกคนของหลี่ก่วงเฉิงกับหลี่อิงเฉิงล้อมเอาไว้แล้ว“อารอง อาสาม พวกคุณ...”ได้ยินบทสนทนาระหว่างผู้หญิงสองคนนี้ หลี่ก่วงเฉิงยื่นมือทั้งสองออกมาปรบมือ ยิ้มให้หลี่ฮุ่ยหรานและพูดว่า:“ไม่เลวไม่เลว คิดไม่ถึงว่าเธอจะสามารถมองทะลุจุดนี้ได้ พูดได้แค่ว่า...ไม่เสียแรงที่พี่ใหญ่ให้ความสำคัญ”“ถ้าหากปล่อยให้เธอก้าวหน้า ไม่แน่อาจทำให้เธอสำเร็จจริงๆ ก็ได้”“อาก่วงเฉิง คุณ...”หลี่เยว่หรูเข้าใจสถานการณ์ได้อย่างถ่องแท้แล้วถ้าหากพูดว่าเมื่อครู่เพียงแค่สงสัยเท่านั้น งั้นตอนนี้คำพูดของหลี่ก่วงเฉิงก็ได้เปิดเผยออกมาแล้วเธอหลี่เยว่หรูถูกหลอกใช้แล้วอีกทั้งหลอกใช้เสร็จ ยังจะฆ่าปิดปากเธอไปพร้อมกับหลี่ฮุ่ยหรานด้วยหลี่เยว่หรูมองไปทางหลี่ก่วงเฉิงกับหลี่อิงเฉิงด้วยความเหลือเชื่อ ซักถามเสียงดังว่า:“ทำไม? อารอง อาสาม พวกคุณ...พวกคุณทำไมถึงทำแบบนี้? เรา...พวกเราเป็นพวกเดียวกันไม่ใช่เหรอ? พวกคุณ...”“ใครเป็นพวกเดียวกับเธอกัน?”หลี่อิงเฉิงมองหลี่เยว่หรูด้วยความรังเกียจ พูดเยาะหยันว่า:“เก็บคนโง่แบบเธอเอาไว้ ไม่ช้าก็เร็ซจะทำให้คนอื่นจับพิรุธได้ อีกอย่าง เธอเนี่ยนะอยากจะเป็นผู้นำของตร
เพิ่งลงจากรถ ผู้ชายที่สะลึมสะลือเล็กน้อยก็คือหลินเฟิงนั่นเองหลี่ฮุ่ยหรานไม่ได้โง่สักหน่อยดึกขนาดนี้ หลี่เยว่หรูโทรศัพท์หาเธอ อีกทั้งยังให้เธอรีบกลับมาตระกูลหลี่เมืองเจียงหนาน เห็นได้ชัดว่ามีพิรุธถ้าหากคุณปู่หลี่ไห่เจียงเรียกหาเธอจริงๆ เช่นนั้นก็จะมีคุณลุงติดต่อเธออยู่แล้วแต่ว่าหลี่ฮุ่ยหรานก็ไม่กล้ายืนยัน ดังนั้นหลังจากครุ่นคิดอย่างละเอียด ก็ตัดสินใจขับรถพาหลินเฟิงกลับมาตามนัดด้วยกันและเมื่อครู่ หลินเฟิงเกิดง่วงพอดี จึงนอนหลับที่อยู่ที่เบาะหลังครู่หนึ่ง ถึงได้ไม่โดนหลี่ก่วงเฉิงกับคนอื่นๆ เห็นเข้า ตอนนี้หลินเฟิงลงจากรถ ทำให้คนที่อยู่รอบ ๆ นิ่งอึ้งครู่หนึ่งหลังจากตะลึงงันเสร็จ หลี่อิงเฉิงมองไปทางหลินเฟิง ใบหน้าเผยความเหน็บแนมออกมา“หลี่ฮุ่ยหราน นี่ก็คืออดีตสามีไร้ประโยชน์คนนั้นของเธอเหรอ?”“คนชั่ว? ขวางรถ?”หลินเฟิงตัวสั่นได้สติขึ้นมา แต่สิ่งแรกในนั้น คือได้ยินหลี่อิงเฉิงเยาะหยันเขาเขานิ่งอึ้งครู่หนึ่ง“อดีตสามีไร้ประโยชน์? คุณกำลังหมายถึงผมเหรอ?”หลินเฟิงชี้ตัวเองด้วยความงุนงง“พรวดฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…”เห็นหลินเฟิงท่าทางแบบนี้ หลี่อิงเฉิงกับหลี่ก่วงเฉิงแม้แต่พวกสมุนที่อย
เมื่อได้ยินคำถามของหลินเฟิง ทั้งสองคนก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไรอีก หลี่ก่วงเฉิงแสยะยิ้มพร้อมกับพูดว่า“เป็นเรื่องจริงที่พวกเราเผาโฮมสเตย์ไร้สาระของพวกเธอ ในเมื่อวันนี้พวกเธอจะต้องตายอยู่ที่นี่แน่นอนแล้ว งั้นฉันก็จะทำให้พวกเธอเป็นผีที่ได้รับรู้เรื่องราว!”“เป็นแบบนี้นี่เอง”หลินเฟิงหันกลับมามองรถของหลี่ฮุ่ยหราน ก่อนจะยิ้มให้กับหลี่ฮุ่ยหรานและพูดว่า “กล้องติดรถยังเปิดอยู่หรือเปล่า? คำพูดที่พวกเขาทั้งสองคนพูดถูกบันทึกไว้แล้วใช่ไหม?”“อืม”หลี่ฮุ่ยหรานที่ตะลึงงัน คิดไม่ถึงว่าหลินเฟิงจะฉลาดแกมโกงแบบนี้ จึงปิดปากและหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพยักหน้าในตอนนี้เธอไม่กลัวเลยแม้แต่น้อยในเมื่อหลี่ฮุ่ยหรานเคยได้เห็นถึงพละกำลังของหลินเฟิงแล้วแม้แต่อันธพาลและลูกน้องที่เมืองจิงก็ไม่สามารถรับมือหลินเฟิงได้โดยง่าย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเพื่อนเลวที่หลี่ก่วงเฉิงกับหลี่อิงเฉิงเรียกมาเลยเมื่อได้ยินว่าคำพูดของตัวเองถูกบันทึกไว้แล้ว หลี่ก่วงเฉิงก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง เห็นได้ชัดว่าแปลกใจเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าเขาก็ฟื้นความมั่นใจในตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะพูดอย่างใจเย็นว่า“ต่อให้พวกเธอบันทึกไปแล้วจะทำอย่างไรล่ะ?”“ตร
เพียงแค่เห็นหลินเฟิงยืนอยู่กับที่ รอให้มีดของลูกน้องคนแรกที่อยู่ห่างแค่ปลายจมูกของตัวเองเพียงครึ่งนิ้ว จากนั้นก็ลงมือทันทีการลงมือนี้ เหมือนกับฟ้าผ่า หลี่ฮุ่ยหรานมองเห็นได้ไม่ชัดว่าหลินเฟิงทำอะไรบ้าง แล้วลูกน้องที่ถือมีดก็ส่งเสียงร้อง ก่อนจะล้มลงไปกับพื้นและมีดในมือของเขา ก็ไปปรากฏอยู่ในมือของหลินเฟิงแทน“ไม่....ไม่!”เมื่อเห็นหลินเฟิงกำลังจะเข้ามาเตะลูกน้องที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นพร้อมกับหอบอย่างหนัก และยังไม่ทันที่จะโต้ตอบ ก็ถูกหลินเฟิงเตะจนลองออกไปที่หน้าอกยุบและอาเจียนเป็นเลือดออกมาสามลิตร จนไม่สามารถส่งเสียงร้องได้อีก เห็นได้ชัดว่าไม่มีชีวิตอยู่แล้ว“ฟึ่บ!”หลินเฟิงที่ยื่นมีดไปทางด้านหลังของตัวเองอย่างไม่ตั้งใจ ได้สกัดกั้นการโจมตีจากด้านหลัง ก่อนจะหันหลังกลับและต่อยลูกน้องที่อยู่ด้านหลังจนศีรษะผิดรูป“ผัวะ!”ในช่วงเวลานี้ หลินเฟิงยังไม่ลืมที่จะเหยียบน่องของลูกน้องนอนอยู่ด้านเขา ก่อนจะขยี้น่องของเขาโดยตรง“อ่ะอ้าก_____!”พวกอันธพาลที่ถูกเหยียบขยี้น่องทิ้งอาวุธ แล้ววิ่งหนีพร้อมกับลากขาที่หักไปด้วย แต่ไม่นานก็ได้ยินเสียงโลหเจาะเข้าไปในเนื้อเขาก้าวไปพร้อมกับก้มลงมอ
หลี่อิงเฉิงมองชายคนนี้ที่ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตา เห็นได้ชัดว่าเขากำลังยิ้มอยู่ แต่กลับทำให้เขาหวาดกลัวอย่างไม่มีสติ และมันไม่ได้ดีไปกว่าการได้เห็นรอยยิ้มของราชาพญายมเลยแม้แต่น้อยแม้ว่าเขาจะทำเรื่องปล้นและฆ่าแบบนี้มาไม่น้อยก็ตามแต่กลับไม่เคยเห็นการต่อสู้เพียงฝ่ายเดียวเหมือนกับหลินเฟิงมาก่อนเลยสิ่งนี้ทิ้งเงามืดไว้ในจิตใจลึก ๆของหลี่อิงเฉิง“แก...อย่าเข้ามา!”ไม่รู้ว่าหลี่อิงเฉิงคว้ากริชจากที่ไหนออกมา ก่อนจะจับหลี่เยว่หรูให้มาอยู่ในมือของตัวเอง แล้วจ่อกริชไว้ที่ลำคอของเธอ“ถ้าแกเข้ามาอีก ฉันจะฆ่าเธอซะ!”กริชถูกกดลงที่ต้นคอของหลี่เยวหรูโดยตรง ก่อนที่เลือดจะค่อย ๆหยดลงมาจากเส้นเลือดที่ถูกตัดเมื่อได้คำขู่ที่อ่อนแอของหลี่อิงเฉิง หลินเฟิงก็ยกมือและพูดว่า“คุณคิดว่าผมจะสนใจความเป็นคามตายของเธอหรือเปล่าล่ะ?”หลี่เยว่หรูที่ถูกหลี่อิงเฉิงจับเป็นตัวเอาไว้ ก็รู้สึกหวาดกลัวจากจนใบหน้าขาวซีดและมีอาการสั่งเทา ก่อนจะร้องขอความช่วยเหลือจากหลินเฟิงเป็นระยะ ๆจนจาฟังไม่เข้าใจ“ช่วย...ช่วยฉันด้วย ขอร้อง หลิน...หลิน...”“เอ๊ะ คุณหลี่เยว่หรู อย่ามาขอร้องผมเลย เกรงว่าตัวคุณเองก็คงรู้ดีกว่าใคร ๆว่าก่
“ไม่...ไม่!”หลี่ก่วงเฉิงเดิมคิดว่าสามารถถือโอกาสหลบหนีไปได้ แต่คิดไม่ถึงว่าในตอนที่เขาจะปีนขึ้นรถสำเร็จ และหนีรอดไปได้ กลับถูกหลินเฟิงลากกลับไปอีกครั้งเมื่อเห็นว่าความหวังที่จะรอดชีวิตห่างไกลตัวเองออกไป หลี่ก่วงเฉิงดิ้นรนเหมือนคุ้มคลั่งแต่นี่ไม่มีประโยชน์แม้แต่นิดหลินเฟิงเหยียบแขนของเขาจนหัก ทำให้เขาได้รับการปฏิบัติเหมือนอย่างหลี่อิงเฉิงทันใดนั้นเขาเหมือนกับหมาตาย ไม่มีแรงดิ้นรนอีกด้วยซ้ำ“ให้ผมดูหน่อย ควรจะจัดการพวกคุณอย่างไรดีนะ?”มองดูหลี่ก่วงเฉิงกับหลี่อิงเฉิงสองพี่น้องที่ทรุดนั่งอยู่บนพื้น หลินเฟิงหันไปมองหลี่ฮุ่ยหรานที่อยู่ในรถอันที่จริงหลินเฟิงเป็นกังวลความรู้สึกของหลี่ฮุ่ยหรานถ้าหากตามปกติ สวะแบบนี้เขาไม่มีทางไว้ชีวิตอย่างแน่นอน ฆ่าทิ้งซะให้หมดเรื่องแต่ในเมื่อสองคนนี้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับหลี่ฮุ่ยหราน ยิ่งเป็นลูกชายแท้ๆ ของนายท่านหลี่ไห่เจียงฆ่าพวกเขาทิ้งไปแบบนี้โดยตรง ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก“ขอร้องคุณล่ะ คุณหลิน อ่อไม่ ท่านหลิน ขอร้องคุณไว้ชีวิตผมด้วย ทั้งหมดนี้เป็นความคิดของหลี่ก่วงเฉิงนะครับ!”ตอนนี้หลี่อิงเฉิงไม่สนใจความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องอีกแล้
“เอาล่ะ ในเมื่อเป็นแบบนี้...”ในตอนที่หลินเฟิงหันหน้ามองไปทางหลี่ฮุ่ยหราน คิดว่าควรจะพาสองคนนี้ไปที่ตระกูลหลี่ได้อย่างไร ข้างๆ กลับมีเสียงกรีดร้องตะโกนที่แสบแก้วหูของหลี่เยว่หรู“ไปตายเถอะ!”“เอื้อกกกก!”หลินเฟิงหันหน้ามองไปพบอย่างกะทันหันว่าหลี่เยว่หรูไม่รู้เก็บมีดสปาต้ามาจากที่ไหน ถือโอกาสในตอนที่เขาหันหน้ากลับไป ในตอนที่ไม่ได้สังเกต เธอก็ฟันไปที่คอของหลี่อิงเฉิงโดยตรงมีดนี้ถูกฟันลงไปแบบนี้ แต่ทว่าหลี่อิงเฉิงไม่ทันได้ตั้งตัวในปากอมเลือดไว้ มองหลี่เยว่หรูที่หายใจหอบด้วยความเหลือเชื่อ สามในสี่ของรอบคอของเขาถูกหลี่เยว่หรูฟันขาดหลี่อิงเฉิงถลึงตาโตชักกระตุกดิ้นรน เห็นได้ชัดว่าไม่รอดแล้ว“เธอทำอะไรน่ะ?!”หลินเฟิงเพิ่งตัดสินใจพาเดนมนุษย์สองคนนี้กลับไปที่ตระกูลหลี่ กลับพบว่าหลี่เยว่หรูแอบโจมตีหลี่อิงเฉิง ฟันศีรษะของเขาจนขาด“แฮ่กแฮ่กแฮ่ก...”หลี่เยว่หรูถือมีดสปาต้าไว้ หายใจหอบนั่งทรุดลงบนพื้นและหัวเราะอย่างบ้าคลั่งขึ้นมา“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...”“สมควร แกสวมควรแล้วล่ะ! แกแม่งหลอกฉัน! แกสมควรแล้ว!”หลี่เยว่หรูด่าทอเสียงดังใส่หลี่เยว่เฉิงที่ตายตาไม่หลับ ส่วนหลินเฟิงรู้สึกเงียบต่อภา
จางกุ้ยหลานถูกหลอกให้ซื้อที่ดินแห่งนี้เอาไว้ นั่นก็คือที่ดินที่ฉู่ฮวาจิ่นบอกหลินเฟิงก่อนหน้านี้ว่า มูลค่าจะเพิ่มขึ้นไม่ใช่แค่สิบเท่าอย่ามองว่าหลินเฟิงตอนนี้ใช้เงินสองพันห้าร้อยล้านบาทซื้อที่ดินเอาไว้ผ่านไปอีกสองเดือน เกรงว่ามูลค่าของที่ดินแห่งนี้จะพุ่งขึ้นสูงด้วยความเร็วจรวด ไม่ใช่แค่เพียงสองหมื่นห้าพันล้านบาท!จางกุ้ยหลานกับจางซินและคนอื่นๆ ยังหัวเราะเยาะหลินเฟิงว่าเป็นคนโง่ที่ถูกหลอกให้ใช้จ่ายเงินเมื่อดูแบบนี้แล้ว อันที่จริงพวกเธอต่างหากที่เป็นคนโง่มากที่สุด ถ้าหากพวกเธอได้รับรู้ข่าวสารนี้ภายหลัง จะต้องโมโหจนโรคหัวใจกำเริบหลินเฟิงบอกเรื่องนี้กับหลี่ฮุ่ยหรานช้าๆหลี่ฮุ่ยหรานอ้าปากกว้างในทันที และมีใบหน้าตกตะลึง“นี่มันเรื่องจริงเหรอ?!”“น่าจะผิดพลาดไม่ได้”หลินเฟิงพยักหน้า เพื่อเป็นการยืนยัน แถมยังโทรศัพท์ไปหาจ้าวเว่ย ต่อหน้าหลี่ฮุ่ยหรานจ้าวเว่ยถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ผู้จัดการที่ควบคุมงานประมูล แต่ในฐานะพนักงานภายในหน่วยงานพัฒนาเมืองเจิ้งเต๋อ ก็ยังสามารถได้ยินข่าวคราวนโยบายอยู่บ้างเขาได้ยินการสอบถามของหลินเฟิง พูดขึ้นด้วยสีหน้าสงสัย:“คุณหลิน เรื่องพื้นที่พักอาศัยผมไม่ท
รับสมัครพวกแก๊งเขี้ยวเขียวเหล่านี้ หลังจากที่หลินเฟิงจัดแจงพวกเขาให้พักอาศัยอยู่ในที่แห่งนี้เพิ่งขึ้นรถ บนใบหน้าก็เผยความดิ้นรนที่แปลกประหลาดออกมา“เป็นอะไรไปหลินเฟิง มีตรงไหนผิดปกติงั้นเหรอ?”หลี่ฮุ่ยหรานรีบถามขึ้นมา“ไม่ใช่”หลินเฟิงมองหลี่ฮุ่ยหรานด้วยความประหลาดใจ สุดท้ายก็ทำการตัดสินใจ ทอดถอนใจพูดว่า:“ฉันพูดความจริงกับนายแล้วกัน วันนั้นลูกค้าที่ชื่อคุณฉู่คนนั้นของคุณ อันที่จริงคือมือสังหารหญิงอันดับหนึ่งของลำดับมืด”“อะไรนะ?!”หลี่ฮุ่ยหรานงุนงง ถึงแม้เธอคิดว่าคุณฉู่คนนั้นจะท่าทางไม่ธรรมดา อีกทั้งดูก็รู้ว่าเป็นคนที่มีเบื้องหลัง แต่พูดว่าเป็นมือสังหารหญิงอันดับหนึ่งของลำดับมืดความแตกต่างของสถานะนี้มันมากเกินไปหน่อยแล้วหลี่ฮุ่ยหรานตกตะลึงจนพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่งผ่านไปครู่ใหญ่ เธอถึงได้รู้สึกคอแห้งผาก มองไปทางหลินเฟิง และพูดขึ้นอย่างยากลำบาก: “ความหมายของคุณก็คือ...หลี่ซื่อกรุ๊ปล้มเลิกการร่วมมือกับเธองั้นเหรอ?”“ไม่ ผมไม่ได้หมายความแบบนี้”หลินเฟิงส่ายหน้าแล้วพูดเสียงเคร่งขรึมว่า:“เธอไม่ได้ตั้งใจปิดบังสถานะของเธอต่อหน้าผม แต่กลับบอกผมโดยตรงผ่านวิธีบางอย่าง“งั้นเธอ
หลินเฟิงโบกมือพูดว่า: “ฉันไม่มีความคิดที่จะเป็นหัวหน้าแก๊งอะไรหรอกนะ เพียงแคร ต่อไปพวกนายห้ามทำความชั่วอีก”หลินเฟิงจับทรงผมโมฮอร์กของจิ่วเทา และสะบัดไปมาจากนั้นพูดว่า:“ตัดผมให้เรียบร้อย ฉันจะส่งคนมารับช่วงต่อ ส่งชุดฟอร์มที่เหมือนกันมาให้พวกนาย นับตั้งแต่วันนี้ พวกนายก็คือสมาชิกหน่วยใต้ดินของหน่วยรักษาความปลอดภัยของหลี่ซื่อกรุ๊ปแล้ว!”“ฮะ?”จิ่งเทาตั้งตัวไม่ทัน“ฮะอะไรกันล่ะ? หรือว่าพวกนายไม่เต็มใจ?”หลินเฟิงกวาดตามองพวกอันธพาลเหล่านี้ พวกอันธพาลส่วนหนึ่งในนั้นคุกเข่าให้หลินเฟิงด้วยความซาบซึ้งทันทีในเมื่อการเป็นอันธพาล บางครั้งไม่ใช่ว่าพวกเขาอยากเป็นจริงๆแต่เป็นเพราะเกิดมาฐานะไม่ดี ไม่มีความรู้อะไร และก็ไม่มีความสามารถ ดังนั้นทำได้เพียงใช้ชีวิตไปวันๆแบบนี้สู้รบฆ่าฟันแต่ได้ยินข่าวที่พวกเขาถูกบริษัทใหญ่รับจ้าง คนจำนวนไม่น้อยมีสีหน้าต่อต้าน แต่ก็มีคนเผยความหวังออกมาเช่นกัน“คือว่า…หัวหน้าหลิน มี…มีเงินเดินไหม?”อันธพาลคนหนึ่งถามขึ้นกล้าๆ กลัวๆ“พูดไร้สาระ ประกันสังคม 5 รายการ และกองทุนที่อยู่อาศัย 1 รายการ แล้วยังมีเงินเบี้ยเลี้ยง เงินค่าอาหาร หรือถ้าพวกนายอยากคลอดลูกข ก
หลินเฟิงคิดไปชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยว่า : ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันมีเงื่อนไขในการ่วมมืออย่างหนึ่ง ไม่รู้ว่านายจะยอมฟังหรือเปล่า?” “ เงื่อนไขอะไร?”ท่านจิ่วตกตะลึงไปชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะมองไปทางหลินเฟิงด้วยแสงแห่งความหวังที่ผุดขึ้นในใจหากไม่ต้องออกจากเมืองเจิ้งเต๋อ พวกเขาก็คงไม่อยากออกไปอย่างแน่นอน“ฉันจะจัดการแก๊งอีกสองแก๊งให้พวกนาย ทำให้พวกนายยังอยู่ในเมืองเจิ้งเต๋อต่อไปได้”“แน่นอน เงื่อนไขก็คือพวกนายจะต้องยอมเชื่อฟังหลี่ซื่อกรุ๊ป ซึ่งก็คือ....”หลินเฟิงชี้ไปที่หลี่ฮุ่ยหราน ก่อนจะพูดอย่างยิ้ม ๆว่า :“คนนี้ ประธานของหลี่ซื่อกรุ๊ป ประธานหลี่”“อ่ะ?!”หลี่ฮุ่ยหรานรู้สึกสับสนอันธพาลที่อยู่โยรอบ รวมถึงท่านจิ่วต่างก็รู้สึกสับสน“ทำไม? พวกนายไม่ยอมรับงั้นเหรอ?”หลินเฟิงขมวดคิ้วอย่างจงใจ“ยอมสิ ยอมแน่นอน เพื่อนและครอบครัวของพวกพี่น้องหลายๆ คนของพวกเราต่างก็อยู่ในเมืองเจิ้งเต๋อ เว้นแต่ไม่มีทางเลือก พวกเราก็ไม่ยอมออกไปจากเมืองเจิ้งเต๋อหรอก เพียงแต่...”ท่านจิ่วรู้สึกลำบากใจ“เพียงแต่อะไร?”“เพียงแต่....”ท่านจิ่วจ้องมองไปที่หลินเฟิง แต่ก็ไม่สามารถพูดออกไปได้จริง ๆเขาก็อยากจะพูดว
ดูเหมือนว่าอันธพาลแก๊งหมาป่าสีเลือดพวกนี้ต้องการที่จะหนีหลินเฟิงก้าวไปข้างหน้าขัดขวางทางหลบหนีของท่านจิ่วก็เลยได้แต่บอกว่าหลินเฟิงชื่นชมท่านจิ่วอย่างมากเขายอมรับว่า หมัดที่ตัวเขาเองเพิ่งจะปล่อยออกไปนั้นเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น แต่เพราะหมดนี้ท่านจิ่วกลับสามารถรับรู้ถึงความแข็งแกร่งของตัวเขาเองได้ในทันที และตัดสินว่าพวกเขานั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินเฟิงการยอมรับความพ่ายแพ้อย่างไม่มีขอบเขตหากพูดจากมุมมองนี้ ท่านจิ่วก็เป็นคนที่ตรงไปตรงมาคนหนึ่ง“คิดจะหนี? จบแล้ว”หลินเฟิงพูดซ้ำกับสิ่งที่ท่านจิ่วเคยพูดไว้เหมือนเดิมทุกประการกลับคืนไป จากนั้นเขาก็ยิ้มพร้อมกับพูดขึ้นว่า :“ท่านจิ่ว...ที่นี่น่าจะไม่ใช่สมาชิกของแก๊งหมาป่าสีเลือดทั้งหมดหรอกใช่ไหม?”“อ่ะ?!”เมื่อได้ยินคำถามของหลินเฟิง ท่านจิ่วก็ถูกทำให้ตกใจจนเหงื่อแตกพลั่กหรือว่ายอดฝีมือคนนี้ต้องการจะจัดการกับแก๊งหมาป่าสีเลือด?เขากลืนน้ำลายอย่างยากลำบากพร้อมกับกัดฟันและพูดขึ้นว่า:“ท่านยอดฝีมือพูดถูก ที่นี่....ที่นี่เป็นเพียงส่วนเล็ก ๆของแก๊งหมาป่าสีเลือดของพวกเราเท่านั้น”“จริง ๆแล้ว....เมื่อเร็ว ๆนี้แก๊งหมาป่าของพวกเ
เมื่อท่านจิ่วออกคำสั่ง อันธพาลพวกนี้ก็รีบพุ่งเข้าไปเพื่อที่จะฉีกหลินเฟิงเป็นชิ้น ๆ โดยตรง“ไอ้หนู ฉันชื่นชมความกล้าหาญของนายมากนะ ไม่รู้ว่านายเป็นใครมาจากไหนงั้นเหรอ?”ท่านจิ่วหรี่ตาลง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้ชายที่ดูอวดดีและมั่นใจอย่างมากคนนี้ ในใจของเขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเล็กน้อยหรือว่าเขาจะเป็นลูกชายของตระกูลที่มีอิทธิพลหรือเปล่า?หรือว่าเป็นลูกศิษย์ของสำนักหนานไห่?“ฉันคือ หลินเฟิง เป็นหัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยของหลี่ซื่อกรุ๊ป”เมื่อหลินเฟิงตะโกนชื่อนี้ออกมาด้วยความมั่นใจ แม้แต่ท่านจิ่วก็เกิดภาพลวงตาบางอย่างขึ้นมาชั่วขณะหนึ่งหลี่ซื่อกรุ๊ป? หลี่ซื่อกรุ๊ปอะไร?หรือว่าที่เขาถึงก็คือหลี่ซื่อกรุ๊ปของเมืองเจิ้งเต๋อ? อ่ะ? หัวหน้าฝ่ายความปลอดภัย?ท่านจิ่วตั้งสติอยู่นาน ถึงได้เข้าใจหลังจากเข้าใจถึงตัวตนของหลินเฟิงแล้ว ความรู้สึกอับอาบขายหน้าก็ผูดขึ้นมาในใจเป็นมอันดับแรก ไอ้หัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยของหลี่ซื่อกรุ๊ปบ้าอะไรนั้น ก็เป็นแค่ยามเฝ้าประตูไม่ใช่เหรอ? แค่งยามคนเดียวก็กล้าข่มขู่ฉันงั้นเหรอ?ทันใดนั้นท่านจิ่วก็โกรธขึ้นมาทันที ก่อนจะตะโกนไปทางหลินเฟิงว่า:“ไปเลย
พวกเขาทั้งหมดต่างก็ถือไม้เบสบอลและมีดสปาต้า พร้อมกับปิดกั้นทางของหลินเฟิงและหลี่ฮุ่ยหรานไว้ในชั่วพริบตา อาคารที่พักอาศัยทั้งตึกก็เปลี่ยนจากอาคารร้างเป็นครึกครื้นทันที“ฮึ่ม ฮึ่ม ฮึ่ม!”พร้อมกับเสียงเครื่องยนต์รถจักรยานยนต์และเสียงร้องไม่กี่ครั้ง ก็มีอันธพาลขี่รถจักรยานต์นับสิบคนพุ่งเข้ามาจากด้านนอกของเขตที่พักอาศัยยางล้อรถเสียดสีกับพื้น ก่อนที่สพวกเขาจะหยุดลงที่ข้าง ๆหลินเฟิงและหลี่ฮุ่ยหรานในตอนนี้ทั้งสองคนไม่มีที่ให้ถอยกลับอีกแล้ว ทั้งสี่ทิศทางก็ถูกล้อมไว้อย่างแน่นหนา“ติดจะไปตอนนี้ ก็สายเกินไปแล้ว!”แล้วอันธพาลที่มีทรงผมโมฮอร์กก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง“ฮ่าฮ่าฮ่า....”อันธพาลที่อยู่โดยรอบต่างก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน เสียงหัวเราะของผู้คนนับร้อย ดังมากจนทำให้อาคารที่พักอาศัยโดยรอบถึงกับสั่นสะเทือน“พวกคุณคิดจะทำอะไร?!”หลี่ฮุ่ยหรานเข้าใจว่า พวกเขาได้เข้ามาในถ้ำของพวกโจรแล้วถึงแม้ในใจจะมั่นใจในความแข็งแกร่งของหลินเฟิง แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนจำนวนมากขนาดนี้ในเวลาเดียว ก็ทำให้หลี่ฮุ่ยหรานอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหม่า
“ฮ่าฮ่าฮ่า....”แต่คิดไม่ถึงว่า หลังจากที่หลินเฟิงสำรวจทั้งกลุ่มเสร็จแล้ว จู่ ๆก็หัวเราะออกมาเสียงดังรอยยิ้มนี้ กลับทำให้พวกอันธพาลที่เข้ามาใกล้ ๆตกใจแทน“หลินเฟิง คุณเป็นอะไร?”หลี่ฮุ่ยหรานมองไปทางหลินเฟิงด้วยความกังวล หรือเป็นเพราะว่าจ่ายเงินสองพันห้าร้อยล้านบาทเพื่อซื้อที่ดินแย่ ๆแบบนี้ ก็เลยโกรธจนสติมีปัญหางั้นเหรอ?หลี่ฮุ่ยหรานที่คาดเดาความเป็นไปได้ต่าง ๆอยู่ในใจแต่เธอเห็นหลินเฟิงหัวกลับมา พร้อมกับยิ้มและกระพริบตาให้เธอและพูดว่า :“ถ้าหากผมเดาไม่ผิดละก็ ครั้งนี้แม่ของคุณจะต้องขาดทุนครั้งใหญ่”“อะไรนะ?”หลี่ฮุ่ยหรานเบิกตากว้างอย่างไม่เข้าใจในตอนนี้เธอรู้สึกหวาดกลัวอยู่เล็กน้อยจริง ๆว่าหลินเฟิงอาจจะมีปัญหาทางจิต“ที่ดินนี้ ไม่ถึงครึ่งเดือนก็ต้องถูกรื้อแล้ว เมืองเจิ้งเต๋อจะสร้างทางหลวงพิเศษที่ต้องผ่านทางจากตรงนี้พอดี!”หลินเฟิงหันหน้าไปมองหลี่ฮุ่ยหรานด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะพูดขึ้นว่า :“คุณรู้ไหมว่ามันหมายถึงอะไร?”ไม่รอให้หลี่ฮุ่ยหรานตอบกลับ หลินเฟิงก็พูดขึ้นกับตัวเองว่า :“นี่หมายความว่า ราคาของที่ดินนี้จะต้องเพิ่มขึ้นมากว่าสิบเท่าอย่างแน่นอน! หึหึ ฮุ่ยหราน ครั้งนี้พวก
เมื่อเห็นที่อยู่ที่นี่ ใจของหลี่ฮุ่ยหรานก็จมดิ่งลงไปกว่าครึ่งการจราจรที่นี่ไม่ค่อยจะสะดวกสบายเท่าไหร่ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงอาคารสำนักงานหรือโรงงานเลย มันไม่มีทางที่จะเปิดได้เช่นกันยิ่งไม่ต้องพูดว่า....หลี่ฮุ่ยหรานยืนอยู่หน้าที่ดินที่อยู่ห่างออกไปจากตัวเมืองแห่งนี้ และภายในต่างก็เต็มไปด้วยอาคารที่พักอาศัยเก่า ๆที่ทรุดโทรมอาคารที่พักอาศัยจำนวนไม่น้อยที่มีอายุการใช้งานที่เกินกำหนดแล้วแม้แต่กำแพงก็ยังมีรอยแตกร้าวขนาดใหญ่ และมีบางรอยที่ยังเอียงไปด้านใดด้านหนึ่งอีกด้วย ซึ่งแสดงให้เห็นว่ามันทรุดโทรมมาหลายปีโดยไร้การซ่อมแซม“หลินเฟิง ที่อยู่นี่ สองพันห้าร้อยล้านบาทนะ! และตอนนี้มันก็อยู่ในมือของพวกเราแล้ว”หลี่ฮุ่ยหรานถอนหายใจด้วยความหดหู่มองจากมุมของเธอ เดิมทีที่ดินนี่ก็ไม่ได้มีค่าอะไรเลยจนกระทั่งผู้อาศัยภายในอาคารพักอาศัยต่างก็อพยพออกไปมากกว่าครึ่งแล้ว ทำให้บ้านมากมายกลายเป็นบ้านผีสิงไป“หึหึ มันก็ไม่แน่นอนหรอก”หลินเฟิงยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าไปเขตที่อยู่อาศัยแห่งนี้“รีบวางไพ่เร็วเข้าสิ นายแม่งมองอะไรอยู่ได้?”“เฮยจื่อ นายเห็นผีหรือไง?”ทั้งสองคนยังเดินไปไม่เท่าไหร่ ก็เห