แชร์
บทที่ 49
บทที่เกี่ยวข้อง
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 50
“ท่านอ๋อง? จ้านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ?”เสียงของขันทีดังมาจากนอกห้องตำราคนจากในวังมาถึงแล้วลมหายใจอันหนักหน่วงของเซียวเย่หลัน รินรดใบหูเซี่ยเชียนฮวัน ราวกับลมหายใจของหมาป่าผ่านไปครู่หนึ่ง เขาจึงปล่อยนางไปเซี่ยเชียนฮวันถอนหายใจอย่างโล่งอกดูเหมือนนางจะหนีอันตรายพ้นแล้วหลังจากประตูห้องตำราเปิดออก ก็ปรากฏขันทีผู้ส่งสารยืนอยู่ข้างนอก สิ่งที่แตกต่างไปจากเมื่อก่อนคือ ขันทีผู้นี้ยิ้มระรื่นเต็มใบหน้า เขาไม่ควรมาหาเซี่ยเชียนฮวันเพื่อพบหมอ“ฝ่าบาท องค์ฮ่องเต้เชิญท่านกับพระชายาเข้าร่วมงานเลี้ยงพระราชวัง” ขันทีโค้งกายรายงาน“งานเลี้ยงอันใดจัดขึ้นเวลานี้”น้ำเสียงของเซียวเย่หลันไม่ค่อยจะดีนักเห็นได้ชัดว่าไม่อยากไปงานเลี้ยงขันทีดูเหมือนจะคุ้นเคยกับท่าทีเผด็จการเอาแต่ใจของจ้านอ๋อง จึงไม่ถือสา และตอบกลับยิ้มๆ ว่า “องค์ฮ่องเต้ทรงรับสั่งว่า พระจันทร์เต็มดวงในวันนี้ เหมาะแก่การจัดงานเลี้ยงครอบครัว อีกทั้งฝ่าบาทไม่ได้พบปะเหล่าองค์ชายทุกพระองค์มาสักพักแล้ว จึงรู้สึกคิดถึงพ่ะย่ะค่ะ”เขาเงยหน้ามองสีหน้าของเซียวเย่หลัน และมองดูพระชายาจ้านอ๋องที่ยืนอยู่ด้านหลังด้วยสภาพผมเผ้ายุ่งเยิง ดวงตารื้นน้ำตา แ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 51
เซี่ยเชียนฮวันเอียงศีรษะเล็กน้อยผู้ที่อยู่ข้างกายของนางคือ องค์หญิงแปดเซียวหมิงเซียน“เซียนเออร์อย่าก่อเรื่อง ที่นั่งถูกจัดเตรียมไว้หมดแล้ว นั่งตรงนั้นอย่างเชื่อฟัง และอย่าสร้างปัญหาให้เสด็จพ่อของเจ้า” เฉิงกุ้ยเฟย มารดาขององค์หญิงแปดพูดองค์หญิงแปดเบะปาก “ใครเป็นคนจัดที่นั่ง ถึงได้ให้ข้านั่งข้างผู้หญิงอย่างเซี่ยเชียนฮวัน ทำชื่อเสียงของข้าเสียหายกันพอดี”เซี่ยเชียนฮวัน “......”นางนึกขึ้นได้ว่า องค์หญิงแปดผู้นี้ดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์อันดีกับซูอวี้เออร์ดังนั้น นางจึงถูกกีดกัน และโดนดูถูกเหยียดหยามในทุกๆ ด้าน“ที่องค์หญิงรู้สึกเหม็น ไม่ได้เกี่ยวข้องกับข้าหรอก แต่เป็นเพราะถุงหอมข้างเอวของท่านไม่ใช่สูตรที่เหมาะสม” เซี่ยเชียนฮวันปรายตามองที่ข้างเอวขององค์หญิงแปดแวบหนึ่ง ขณะกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์“อะไรนะ?”องค์หญิงแปดก้มมองถุงหอมของตัวเองไม่รอให้นางพูด เซี่ยเชียนฮวันก็กล่าวต่อว่า “กวางชะมด วาเลอเรียน มธุรส โรสแมรี่...ล้วนเป็นที่สัตว์ตัวผู้ชื่นชอบ”แม้ว่าองค์หญิงต้องการใช้กลิ่นหอมเพื่อดึงดูดผู้ชาย แต่ไม่ควรใส่เครื่องเทศที่มีผลเหมือนกันเป็นจํานวนมากเช่นนี้ กลิ่นที่ฉุนเกินไปอาจ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 52
“บังเอิญว่าหม่อมฉันมีสร้อยโมราสีทัออยู่เส้นหนึ่ง ด้วยอายุของหม่อมฉันในตอนนี้คงไม่เหมาะที่สวมใส่มัน มิสู้มอบให้พระชายาจ้านเป็นของรางวัลดีหรือไม่ ฝ่าบาททรงคิดเช่นไรเพคะ”ฮองเฮายิ้มเล็กน้อย และเสนอความเห็นอย่างรวดเร็วฮองเต้พยักหน้า “ดีมาก แต่ฮองเฮากล่าวผิดไปคำหนึ่ง ในสายตาของข้าเจ้ายังคงอ่อนเยาว์ และเหมาะที่จะสวมเครื่องประดับสีชมพู”“ฝ่าบาททรงหยอกเล่นอีกแล้ว”ฮองเฮาหลุบตาต่ำลง ด้วยรูปลักษณ์ที่อ่อนโยนเช่นนี้ จึงดูไม่เหมือนสตรีที่ให้กำเนิดบุตรมาแล้วหลายคน เฉิงกุ้ยเฟยซึ่งนั่งอยู่อีกด้าน ดวงตาหม่นหมองเล็กน้อยเห็นได้ชัดว่าไม่มีความสุขเซี่ยเชียนฮวันสังเกตท่าทางของพวกเขา พลางคิดในใจว่า...วังหลังคือทุ่งสังหารจริงๆ!เมื่อนึกถึงเรือนหลังของเซียวเย่หลัน ที่มีเพียงซูอวี้เออร์ ซึ่งก็เพียงพอแล้วที่จะสร้างความปวดหัวให้กับนาง จึงยากที่จะจินตนาการได้ว่า ในวังหลังนั้นจะต้องวุ่นวายมากเพียงใดหลังจากนั้นไม่นาน สาวใช้ในวังก็นำสร้อยโมราสีท้อของฮองเฮาเข้ามา แล้ววางไว้บนถาด“เข้ามารับรางวัลสิ” น้ำเสียงของฮองเต้ดูใจดี“ขอบพระทัยฝ่าบาท!”เซี่ยเชียนฮวันยิ้มกว้างเต็มใบหน้า ก้าวไปข้างหน้าแล้วรับรางวัล
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 53
“แม้ว่านี่จะเป็นโรคเก่าของเสด็จอา แต่พระชายาจ้านของพวกเราเป็นหมอเทวดาที่เชี่ยวชาญรักษาโรคแปลกๆ โดยเฉพาะ ขอเพียงแค่เจ้าลงมือ เสด็จอาจะต้องหายดีอย่างแน่นอน ใช่ไหม?”องค์หญิงแปดยังเจ็บแค้นกับเรื่องเมื่อครู่จึงจงใจสนับสนุนเซี่ยเชียนฮวันเสียงดังนางเคยได้ยินซูอวี้เออร์บอกว่า เซี่ยเชียนฮวันเป็นเพียงถุงฟางไม่เอาถ่าน แม้แต่หนังสือทั้งสี่และคัมภีร์ทั้งห้าก็ไม่เคยอ่าน แล้วจะมีทักษะทางการแพทย์ได้อย่างไร?ก่อนหน้านี้ที่บอกว่ารักษาหลานฮ่องเต้ได้นั้น ก็แค่เรื่องบังเอิญ!ประจวบเหมาะที่ครั้งนี้ โรคเก่าของเซวียนชินอ๋องกำเริบ แน่นอนว่าจะต้องเปิดเผยโฉมหน้าที่แท้จริงของนางได้!เซี่ยเชียนฮวันเพิกเฉยต่อองค์หญิงแปดนางลุกขึ้นยืนแม้ไม่มีการยั่วยุขององค์หญิงแปด แต่ในฐานะหมอ เมื่อเห็นคนป่วยอยู่ตรงหน้า นางย่อมเข้าไปช่วยอย่างแน่นอน“ข้าให้คำแนะนำเจ้าสักอย่าง ตอนที่รักษาเสด็จอาจะต้องระมัดระวังให้ดี ปกติร่างกายของเขาก็ไม่ดีอยู่แล้ว หากรักษาไม่ดี เจ้าจะต้องรับผิดชอบ” องค์หญิงแปดแสยะยิ้มอย่างเย็นชาเซี่ยเชียนฮวันยังคงไม่แยแสคุยกับสตรีประเภทนี้ มีแต่จะเสียเวลาแต่ในขณะที่นางกำลังจะออกจากที่นั่ง เซียวเย่
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 54
“นี่ไม่เกี่ยวกับอวี้เออร์”เซียวเย่หลันไม่สนใจองค์หญิงแปดอีกต่อไปสตรีงี่เง่าไร้เหตุผลในสายตาเขาล้วนก็พอๆ กันหลังจากที่เซี่ยเชียนฮวันปลดเสื้อของเซวียนชินอ๋องออกท่ามกลางสายตาตกตะลึงของฝูงชน พบว่าเขาใกล้หยุดหายใจแล้ว นางทำการวินิจฉัยทันที มีความเป็นไปได้ที่เศษอาเจียนเพราะความตกใจของเขาเข้าไปติดในหลอดลม ทำให้หายใจไม่ออก!“ขอแรงหน่อย ช่วยข้าพยุงเขาขึ้นมา”นางรีบสั่งคนที่อยู่รอบๆหลังจากที่พยุงเซวียนซินออกให้ลุกขึ้นแล้ว เซี่ยเชียนฮวันอ้อมไปข้างหลังเขา งอขาไปด้านหลัง ให้ร่างกายเขาเกยอยู่บนต้นขาของตัวเองท่วงท่านี้สร้างความแตกตื่นในท้องพระโรงอีกครั้งบรรดาอ๋อง องค์หญิงและราชวงศ์ทุกพระองค์อดไม่ได้ที่จะชี้หน้าตำหนิเซี่ยเชียนฮวัน“นางทำสิ่งใดกันแน่ นึกไม่ถึงว่าจะทำกิริยาไม่เหมาะสมเช่นนี้”“คงเป็นบ้าไปแล้ว...”เวลานี้ เซียวเย่หลันสีหน้าเริ่มหม่นแสงสตรีคนนี้ เมื่อครู่เพิ่งบอกว่าตัวเองมีขอบเขตนี่คือขอบเขตของนาง?หากไม่เห็นแก่ฐานะพระชายาจ้านอ๋องของนาง อาศัยแค่ความกล้าของนางทำกริยาเช่นนี้ต่อหน้าฮ่องเต้ ก็เพียงพอจะถูกตัดหัวสิบแปดครั้งแล้วองค์หญิงแปดที่อยู่ข้างกายเซียวเย่หลันสีหน้
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 55
“ท่าทางเมื่อครู่พวกเราไม่เคยเห็นมาก่อน เมื่อมีคนสำลักอาหารจนหายใจไม่ออก โดยปกติแล้วจะลูบหลังเบาๆ เหตุใดพระชายาจ้านอ๋องจึงได้ทำตรงกันข้ามด้วยการใช้กำปั้นทุบไปที่หน้าท้อง?”พวกหมอหลวงมองหน้ากัน พวกเขาอดไม่ได้ที่จะถาม เซี่ยเชียนฮวัน “การลูบหลังความจริงแล้วเป็นเรื่องผิด เมื่อครู่ข้าใช้วิธีหัตถการไฮม์ลิคช์ มีประสิทธิภาพมาก”หมอหลวง “ไฮม์...วิธีใด?”พวกเขามึนงงแล้วรู้สึกว่าโลกของพวกเขาได้รับความกระทบกระเทือนเซี่ยเชียนฮวันไม่มีวิธีอธิบายกับพวกเขาชัดเจน ทำได้เพียงพูดว่า “ชื่อเรียกว่าอะไรไม่สำคัญ พวกเจ้าจำท่าทางขั้นตอนของข้าเมื่อครู่เอาไว้ก็พอแล้ว ต่อไปจะได้สะดวกในการช่วยคน”พวกหมอหลวงพยักหน้าพวกเขาแต่ละคนล้วนเป็นหมอหลวงประจำพระราชวังที่อ่านตำราแพทย์ ดำเนินอาชีพหมอมาหลายปี แต่เวลานี้อยู่ต่อหน้าเซี่ยเชียนฮวัน กลับกลายเป็นเด็กนักเรียนประถมเซียวเย่หลันเห็นดังนั้นก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อย ใช้ระดับเสียงที่มีแค่คนด้านข้างเท่านั้นที่ได้ยิน พูดเรียบๆ “เห็นหรือไม่? นางไม่ได้บ้า คนที่บ้าก็คือคนโง่เขลาที่มีความสุขบนความทุกข์คนอื่นอย่างพวกเจ้า”องค์หญิงแปดที่นั่งอยู่ด้านข้างเมื่อได้ฟังก็โกรธจนเข็
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 56
“องค์หญิงไม่สู้เป็นห่วงตัวเองก่อนเถอะ เจ้าพกถุงหอมไว้นานเช่นนั้น กลิ่นหอมติดตัวนานแล้ว อย่าว่าแต่สุนัขตัวผู้เลย แม้แต่นกตัวผู้ที่บินบนฟ้ายังอดไม่ได้ที่จะอุจจาระรดใส่เจ้า”เซี่ยเชียนฮวันหยิบตะเกียบขึ้นมาอย่างสบายอารมณ์ เพียงพูดสองสามคำก็ทำให้องค์หญิงโกรธจนหน้าเขียว!ดูเหมือนว่าช่วงนี้นางคงตกใจจนไม่กล้าออกจากบ้านแล้วงานเลี้ยงดำเนินต่อไปหลังจากช่วยชีวิตเซวียนชินอ๋องไว้ เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ามีคนใช้สายตามองนางมาเป็นครั้งคราว บ้างรู้สึกสนใจ มองสำรวจ บ้างกลับเป็นความสงสัยและหวัดหวั่นอาหารมื้อนี้ เมฆดำลอยคละคลุ้งหลังจากที่นางได้ตัดสินใจแล้ว ตำแหน่งนางในราชวงศ์นาง ดูเหมือนกำลังจะเปลี่ยนแปลงไป......หลังจบงานเลี้ยงหลังจากฮ่องเต้เสด็จกลับไปก่อน ทุกคนทยอยแยกย้ายกลับบ้านตนกระทั่งคนส่วนมากจากไปแล้ว ในที่สุดเซี่ยเชียนฮวันก็ไม่มีรู้สึกถูกจับจ้องอีกต้องไป นางผ่อนคลายลงได้แล้วและค่อยๆ ดื่มน้ำแกงรังนกที่เหลือจนหมดอย่างเงียบๆไม่รู้ตั้งแต่เมื่อใด เซียวเย่หลันที่ทำสิ่งใดไม่สนใจผู้อื่นมาตลอดกลับไม่ได้จากไป ทว่ากลับนั่งอยู่ข้างเซี่ยเชียนฮวันเงียบๆราวกับรอนางกินเสร็จโดยเฉพา
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 57
“เสด็จลุงเกิดจากเฉินไท่กุ้ยเฟย ตอนเด็กฉลาดมาก เป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้องค์ก่อน”เซียวเย่หลันค่อยๆ เล่าในท้องพระโรงว่างเปล่า เหลือเพียงเขาและเซี่ยเชียนฮวันสองคนเท่านั้น แต่เขายังเจตนากระซิบ เดิมเส้นเสียงค่อนข้างทุ่มต่ำนั้นฟังชัดยิ่งน่าหลงใหล“กระทั่งมีอยู่วันหนึ่ง ตำหนักที่เสด็จอาประทับอยู่ก็มีงูพิษโผล่มาตัวหนึ่ง มันกัดคนในตำหนักมากมาย รวมถึงเสด็จอาด้วย แม้จะช่วยชีวิตเขาไว้ได้ ทว่าพิษงูแล่นเข้าสมองแล้ว ตั้งแต่นั้นมาอาการชักก็กำเริบมาอย่างต่อเนื่อง และเขาก็ไม่ฉลาดหลักแหลมอีกต่อไป”น้ำเสียงเซียวเย่หลันราบเรียบ ราวกับกำลังกระซิบเรื่องปกติทั่วไปกับพระชายาอ๋องนั่นก็เพื่อไม่ให้ดึงดูดความสนใจของนางกำนัลและขันทีเหล่านั้นเซี่ยเชียนฮวันได้ฟังเรื่องราวกลับรู้สึกหนาวสันหลัง นางพูดกระซิบเช่นเดียวกันอย่างไม่รู้ตัว “งูพิษตัวนั้น มีคนตั้งใจปล่อยเข้าไป?”เซียวเย่หลันมองตานาง “เจ้าทายถูกแล้ว งูชนิดนั้นไม่มีอยู่ในเมืองหลวง มีคนพกงูนั่นมากจากแคว้นทางใต้เข้าสู่เมืองหลวง ค่อยไปปล่อยไว้ในตำหนักของเสด็จอา ฮ่องเต้ององค์ก่อนรู้ว่ามีคนจงใจลอบวางแผนทำร้าย ทว่ากลับไปมีการสืบสวน เจ้าทายสิว่าเพราะเหตุใด”
บทล่าสุด
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 514
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 513
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 512
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 511
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 510
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 509
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 508
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 507
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 506
