เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 442
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 443
“พี่เย่หลัน หรือว่าท่านต้องการยกซูอวี้เออร์ขึ้นเป็นพระชายา? นั่นเป็นไปไม่ได้ ฝ่าบาทจะไม่มีวันเห็นด้วย”หลี่จิ้งหย่ากอดเขาแน่น แทบจะรวมร่างกับเซียวเย่หลันเซียวเย่หลันกล่าวเสียงเย็นชา “เจ้าอยากจะเป็นพระชายาของข้า เซียวฉงจะเห็นด้วยหรือ?”“เราจะทำอย่างช้าๆ ไปทีละขั้นๆ ข้าจะช่วยท่านอย่างลับๆ ก่อน หลังจากที่ท่านแข็งแกร่งกว่าเขาแล้ว ไม่ว่าเขาอยากจะต่อต้านแค่ไหน ก็ทำอะไรไม่ได้…”ยังพูดไม่ทันจบ มือของหลี่จิ้งหย่าก็ถูกชายหนุ่มบีบให้ปล่อยเขาหมุนตัวกลับมาขณะที่เขากำลังจะพูด ทันใดนั้นเขาก็เห็นร่างที่คุ้นเคยอยู่ไกลๆ!วินาทีนั้น เซียวเย่หลันเกือบจะคิดว่าเขากำลังประสาทหลอน!“พี่เย่หลัน ท่านเป็นอะไรไป?”หลี่จิ้งหย่าหันหน้ากลับด้วยความสงสัย เมื่อมองไปที่ด้านหลังนั้นเมื่อนางเห็นเซี่ยเชียนฮวันเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ก็อดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมา โดยคิดว่านางเห็นผีตอนกลางวันแสกๆ!เซี่ยเชียนฮวันเดินมาตรงหน้าพวกเขา กอดอกแล้วเอาหลังพิงต้นบ๊วย เลิกคิ้วแล้วพูดว่า “กอดต่อเลย ทำไมไม่กอดต่อล่ะ?”หลี่จิ้งหย่ามองนางด้วยความหวาดกลัว แต่ก็เห็นเงาอยู่บนพื้น จึงแน่ใจว่าไม่ใช่ผี“ปรากฏว่าเจ้ายังไม่ตาย?”น้ำเ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 444
“เรื่องมันจบลงไปแล้ว ทำไมเจ้าต้องพูดถึงมันอีก”เซียวเย่หลันขมวดคิ้วขณะที่รถม้าเคลื่อนตัว เซี่ยเชียนฮวันก็รู้สึกว่ามันสะเทือนถึงบาดแผลบนร่างกาย สร้างความเจ็บปวดเป็นอย่างมาก ทำได้เพียงกัดฟันแล้วพูด “ในเมื่อท่านอ๋องบอกว่าอยู่กับท่านจะปลอดภัยกว่า ดังนั้นข้าก็อยากจะรู้ว่าท่านสามารถทำอะไรเพื่อปกป้องข้าได้บ้าง”เซียวเย่หลันเงียบไปนาน“ตอบข้ามาเถอะ ท่านจะตัดแขนตัวเองเพื่อข้าไหม?” เซี่ยเชียนฮวันจี้ถามในที่สุด เซียวเย่หลันก็ตอบเสียงต่ำว่า “ไม่”“อือ ข้าก็ว่าแล้ว...”เซี่ยเชียนฮวันหลับตาในคืนนั้นนางกังวลมากว่าเซียวเย่หลันจะถูกบังคับให้ตัดแขนของเขา และกลายเป็นคนพิการตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาแต่ตอนนี้พอมาคิดๆ ดูแล้ว ผู้ชายที่เยือกเย็นและมีเหตุผลอย่างเซียวเย่หลัน จะทำลายชีวิตของตัวเองเพียงเพื่อช่วยนางได้อย่างไรความกังวลของนางนั้นไม่จำเป็นเลยแน่นอนเซี่ยเชียนฮวันรู้ว่าคำถามต่อไปจะทำให้นางดูเหมือนตัวตลก แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถาม “แล้วถ้าเป็นซูอวี้เออร์ล่ะ?”คำถามนี้ทำให้เซียวเย่หลันตกอยู่ในความเงียบอีกครั้งแต่ไม่นาน เขาก็ตอบกลับว่า “ข้าเป็นหนี้อวี้เออร์ถึงสองชีวิต แขนข้างหนึ่งจะชดเชยได้อย่าง
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 445
“มีเรื่องอันใดกัน”องค์รัชทายาทและพระชายาองค์รัชทายาทต่างสบตากันฮ่องเต้ขมวดคิ้วและพูดอย่างเคร่งขรึม “ปล่อยให้เข้ามา”ขันทีรีบเดินออกไปส่งข้อความตามที่คาดไว้ คนที่บุกเข้ามาอย่างก้าวร้าวก็คือเซียวหมิงเซียนเซียวหมิงเซียนเงยมองเซี่ยเชียนฮวัน และเผยกริยาดูถูกออกมา ก่อนจะแสร้งทำเป็นว่าไม่เห็นนาง แล้ววิ่งมาประจบฮ่องเต้ “เสด็จพ่อ ท่านรับปากข้ามาตั้งนานแล้ว แต่ทำไมถึงยังไม่มีข่าวอีกล่ะ”“มันเพิ่งผ่านมาไม่กี่วันเอง” ฮ่องเต้พูดอย่างจนใจ“ไม่ ข้ารอไม่ไหวแล้ว ข้าจะแต่งงานกับอวี้สวี่ตอนนี้!”เซียวหมิงเซียนสร้างปัญหามาตั้งนาน ที่แท้ก็เพื่อเรื่องนี้องค์หญิงผู้สง่างามคนหนึ่ง กลับกระเหี้ยนกระหือรืออยากจะแต่งงานขนาดนี้...ฮ่องเต้กล่าว “เจ้าต้องรอสำนักหอดูดาวหลวงจะรวมวันเกิดของพวกเจ้า และคำนวณเวลาอันเป็นมงคล การแต่งงานขององค์หญิงถือว่าเป็นงานใหญ่ ดังนั้นจะรีบร้อนไม่ได้ ไม่งั้นจะทำให้ทุกคนหัวเราะเยาะเอา”“ใช่แล้ว หมิงเซียน เจ้ามีสัญญาการแต่งงานแล้ว จะรีบเร่งทำไม”องค์รัชทายาทที่อยู่ข้างๆ ก็พูดขึ้นมาเซียวหมิงเซียนไม่ฟัง และยังคงสร้างปัญหาต่อไป “สำนักหอดูดาวหลวงเป็นกลุ่มตาเฒ่าตัวเหม็นที่ไร้
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 446
หลังจากกลับมาถึงจวนจ้านอ๋องเซี่ยเชียนฮวันก็จำได้ว่าหญิงอ้วนที่ชื่อเปาอิ๋งหันเคยบอกว่า ตัวเองพักอยู่ในโรงเตี๊ยมเย่ว์ไหล ดังนั้นจึงสั่งให้เสี่ยวตงไปแจ้งให้นางทราบอีกสองวันงานแต่งงานขององค์หญิงก็จะถูกจัดขึ้นตอนที่ราชบุตรเขยไปรับตัวเจ้าสาวจะมีการแห่ขบวนบนถนนหลวงใกล้ๆ กับพระราชวังไม่ว่าความสัมพันธ์ระหว่างซืออวี้สวี่และซือเสียงจะเป็นเช่นไร มีเพียงเปาอิ๋งหันเท่านั้นที่สามารถบอกความแตกต่างได้ แค่ปล่อยให้นางดูด้วยตนเองขณะที่เสี่ยวตงกำลังจะออกไป จู่ๆ เซี่ยเชียนฮวันก็เรียกนางกลับมา“จำไว้ เมื่อเจ้าคุยกับผู้หญิงคนนั้น เจ้าแค่บอกนางว่าจอหงวนอาจจะรู้จักสามีของนาง และให้นางหาทางไปพบกับเขาเอง” เซี่ยเชียนฮวันกำชับแต่เสี่ยวตงไม่เข้าใจ “ทำไมล่ะเจ้าคะ? ไม่ใช่ว่าพระชายาสงสัยในตัวจอหงวนหรอกหรือ?”“ความสงสัยก็เป็นเพียงความสงสัย แต่ตอนนี้ยังไม่มีหลักฐานที่แน่ชัด เขาเป็นมหาดเล็ก และตอนนี้กำลังจะกลายเป็นราชบุตรเขยของฮ่องเต้ เวลานี้เขามีชื่อเสียงที่รุ่งโรจน์ พวกเราก็อย่ามองข้ามเรื่องนี้ไป และทำให้ตัวเองต้องพลอยประสบปัญหาไปด้วย”เซี่ยเชียนฮวันหยุดชั่วคราวแล้วพูดว่า “อีกอย่างในสายตาของฮูหยินเปา สามี
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 447
“บ่าวพูดแล้ว บ่าวพูดแล้ว!”อวิ๋นซีรู้สึกว่ากระดูกในมือของนางส่งเสียงดังกร๊อบออกมา ราวกับว่ากำลังจะหัก!นางส่งเสียงร้องดังลั่นหลินซวี่จึงหยุดมือชั่วคราว“มี...มีสาวใช้ในจวนคนหนึ่ง แอบลักลอบได้เสียกับผู้ชายแล้วท้องขึ้นมา บ่าวไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่โต จนทำให้จวนอ๋องต้องเสียหน้า ดังนั้นจึงออกไปซื้อยาทำแท้งมา” อวิ๋นซีตอบเซี่ยเชียนฮวันฟังนางพูดไปพลาง ครุ่นคิดไปพลาง นางเล่นนิ้วมือตัวเองแล้วกล่าวอย่างเกียจคร้านว่า “เจ้าคิดว่าข้าโง่หรือ?”“บ่าวไม่กล้า...”“แม้จะมีสาวใช้จวนอ๋องได้เสียกับผู้ชายข้างนอก แต่เรื่องเช่นนี้ก็ควรมอบให้ข้าผู้เป็นพระชายาตัดสินเอง ไม่ถึงคราวที่เจ้าต้องออกหน้าจัดการเอง”เซี่ยเชียนฮวันยิ้มเยาะไม่ว่าเรื่องนี้จะเป็นความจริงหรือไม่ก็ตาม แต่คำพูดของอวิ๋นซีนั้น เท่ากับไม่เห็นนางอยู่ในสายตาเลย!มีข้ารับใช้ในจวนทำผิด ไม่เพียงแต่ไม่รายงานให้พระชายาทรงทราบก่อน แต่ยังกล้าตัดสินใจจะจัดการด้วยตัวเองอีก เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขารู้สึกว่าซูอวี้เออร์ได้รับความโปรดปราน จึงถือว่านางเป็นนายหญิงของจวนแล้ว?“บ่าวเลอะเลือนไปชั่วครู่ ตอนนี้ทราบความผิดแล้ว พระชายาได้โปรดปล่อยบ่าวไปด้วย!”
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 448
ในชั่วพริบตา วันแต่งงานของเซียวหมิงเซียนก็มาถึงสินสอดยาวสิบลี้ เสียงฆ้องและกลองดังสนั่นไปทั่วถนน ผ้าไหมสีทองปูระนาบทั้งสองฝั่ง ผู้คนต่างเฝ้าดูความคึกคักด้วยความตื่นเต้น เบียดเสียดกันจนไปไหนไม่ได้เซี่ยเชียนฮวันที่อยู่ในจวนได้ยินเสียงคึกคักดังมาจากข้างนอกนางนึกถึงเปาอิ๋งหันที่กำลังตามหาสามีคนนั้น สุดท้ายก็วางใจไม่ได้ ลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “เสี่ยวตง ตามข้าออกไปดูข้างนอก”“พระชายา บนถนนเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย ท่านกำลังตั้งครรภ์อยู่ จะเป็นอย่างไรถ้าหากมีคนไร้ตาชนเข้า” เสี่ยวตงแย้ง“ไม่เป็นไร พวกเรานั่งดูจากในรถม้าก็ได้”เสี่ยวตงไม่สามารถต้านทานการรบเร้าของเซี่ยเชียนฮวันได้ ดังนั้นจึงต้องตามนางออกไปรถม้าขับอ้อมไปยังทางแยกตรงหน้าขบวนแห่ที่กำลังจะมาถึง“พระชายา ดูเหมือนขบวนของพวกเขาจะหยุดลง”“จริงหรือ?”เซี่ยเชียนฮวันยกม่านขึ้น เมื่อได้ยินเสียงสาปแช่งของผู้หญิงดังมาจากด้านนอก “ซือเสียง เจ้าช่างใจร้ายยิ่งนักที่ทอดทิ้งภรรยาและลูกๆ! ปรากฏว่าเจ้ากลายเป็นจอหงวน และอยากจะปีนขึ้นบันไดมังกร จึงไม่ต้องการพวกเรา!”เสียงนี้เป็นของเปาอิ๋งหันพร้อมกับเสียงร่ำไห้ของเด็กสองคนทุกอย่างเป็นไปตามท
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 449
เมื่อฟังคำเยาะเย้ยของผู้คนรอบตัว เปาอิ๋งหันก็ทั้งรู้สึกด้อยกว่าและเจ็บปวดใจ นางอดไม่ได้ที่จะใช้สองมือปิดหน้าตัวเอง“ท่านพ่อ ท่านไม่ต้องการพวกเราอีกแล้วหรือ? พวกเราตามหาท่านมานานแล้ว ทำไมท่านถึงอยากไล่พวกเราไปล่ะ??”เด็กทั้งสองถือโอกาสนี้สะบัดมือของนางออก ร้องไห้และวิ่งเข้าไปกอดต้นขาของซืออวี้สวี่แต่กลับคาดไม่ถึงว่า จะถูกเซียวหมิงเซียนตบหน้าเข้าอย่างจัง!“เพี๊ยะ เพี๊ยะ!”เด็กน้อยอายุประมานห้าหกขวบ เนื่องจากความยากจน ร่างกายจึงซูบผอม หลังจากที่ถูกตบก็ล้มลงกับพื้นทีละคน โดยเฉพาะคนเล็กที่กำลังป่วยอยู่ เมื่อล้มลงกับพื้นก็ไอไม่หยุด ใบหน้ายังคงมีรอยข่วนจากเล็บของเซียวหมิงเซียนจนมีเลือดไหลซิบ“ลูก!”เปาอิ๋งหันรีบถลาเข้าไปอุ้มลูกเข้ามากอดท้ายที่สุดแล้วก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง ซืออวี้สวี่เห็นฉากนี้ ก็รู้สึกทนไม่ไหวนิดหน่อย แต่สิ่งต่างๆ ได้พัฒนามาถึงจุดนี้แล้ว เขาอยู่ห่างจากตำแหน่งราชบุตรเขยเพียงก้าวเดียวเท่านั้น เขาจะยอมแพ้ได้อย่างไรยิ่งไปกว่านั้น เขามาจากครอบครัวที่ยากจน และไม่มีขุนนางในราชสำนักคนใดเต็มใจที่จะคบหากับเขา แม้แต่ลูกน้องของเขาก็รวมตัวกันกีดกันเขาหากเขาต้องกา
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 450
“ท่านแม่! ท่านแม่!”“อย่าแตะต้องท่านแม่ข้า!”เด็กทั้งสองพยายามหยุดพวกเขา แต่กลับถูกองค์รักษ์จับตัว และโยนทิ้งไปพวกเขาทำตามคำสั่งของเซียวหมิงเซียน ลากออกไปเปาอิ๋งหันออกไปอย่างไรก็ตาม เปาอิ๋งหันตัวใหญ่เกินไป ไขมันบนร่างสั่นกระเพื่อมเพราะการดิ้นรนไม่หยุด ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาเล็กน้อยที่จะลากนางออกไปตอนนี้เองเสียงของเซี่ยเชียนฮวันก็ดังมาจากฝูงชน “หยุดมือ”ทุกคนต่างมองด้วยความตกใจก่อนที่เซี่ยเชียนฮวันซึ่งสวมชุดกระโปรงสีเขียวจะเดินออกมา ด้วยใบหน้าเคร่งขรึม “ข้าสั่งให้พวกเจ้าปล่อยผู้หญิงคนนั้นซะ”“นี่...”เหล่าองค์รักษ์ต่างมองหน้ากัน โดยไม่รู้จะทำอย่างไรดีคนหนึ่งคือพระชายา ส่วนอีกคนก็คือองค์หญิง พวกเขาควรจะฟังใครดี?เซียวหมิงเซียนถลึงตามองด้วยความโมโห “เซี่ยเชียนฮวัน! เจ้าต่อต้านข้าอีกครั้งแล้วนะ!”“ข้าเพียงทนดูต่อไปไม่ไหว ท่านอาศัยตำแหน่งองค์หญิงรังแกประชาชน คิดจะทุบตีผู้หญิงอ่อนแอไร้ความผิดจนตาย นับว่าทำให้ราชวงศ์ต้องขายหน้าแล้ว”แม้ว่า เมื่อพิจารณารูปร่างของเปาอิ๋งหันแล้ว หากจะบอกว่านางคือผู้หญิงที่อ่อนแอ...ก็ดูเหมือนจะฝืนใจไปหน่อยเซียวหมิงเซียนยิ้มเย็น
บทล่าสุด
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 514
“มันมาจากไหน?”เซียวเย่หลันถามเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว “ตงไหล!”“ตงไหล...”พอได้ยินชื่อสถานที่นี้ สีหน้าของเซียวเย่หลันก็ขรึมลงเล็กน้อย เขานึกถึงคนๆ หนึ่งเซี่ยเชียนฮวันเอ่ยชื่อของคนที่อยู่ในความคิดของเขาทันที “รู้สึกว่าบังเอิญมากใช่หรือไม่? ยาที่พวกฆาตกรให้เหยื่อกินเป็นผลผลิตพิเศษจากตงไหล ประจวบเหมาะกับตอนที่พวกเขาจับคนร้ายแถบชานเมืองนั้น ฉินจีที่มีสมญานามว่าเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งตงไหลถูกส่งตัวไปที่วังหลัง” “ช่างบังเอิญมากจริงๆ”เซียวเย่หลันจ้องไปที่หญ้าที่ส่งกลิ่นคาวปลาตายบนโต๊ะ นิ้ววางอยู่เหนือริมฝีปากแล้วบีบจมูกเบาๆเรื่องราวมากมายจริงๆเขาไม่รู้สึกว่าพวกนี้เป็นเรื่องบังเอิญทั้งสองเรื่องนี้ อย่างไรเสียก็ต้องเกี่ยวข้องกันเซี่ยเชียนฮวันพูดว่า “แล้วก็ ข้าให้เพื่อนไปสืบดูแล้ว เป็นเพราะหญ้าโช่วผิงถูกคนเข้าใจว่าเป็นยายืดอายุขัย มีจอมยุทธ์มากมายที่จะใช้มันกลั่นเป็นยาเพื่อใช้บำรุงสำหรับการฝึกยุทธ์”“เพื่อนเจ้าคนไหน? ผู้ชายหรือผู้หญิง?”จุดสนใจของเซียวเย่หลันอยู่ตรงนี้เซี่ยเชียนฮวันกลอกตามองบนอย่างไม่สบอารมณ์ “เถ้าแก่เนี้ยที่หอฮัวเยว่!”“อืม”ผู้หญิง เช่นนั้นเซียวเย่ห
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 513
ซูอวี้เออร์สีหน้าแข็งค้างสมควรตายคิดไม่ถึงเลยว่าพวกโจรโฉดพวกนี้จะได้รับข่าวสารว่องไวเพียงนี้!นางยังนึกว่า พวกเขาควรจะเป็นพวกโจรกระจอกในยุทธภพ ไม่ค่อยมีความเข้าใจเกี่ยวกับราชวงศ์นัก และนางเพิ่งตั้งครรภ์ไม่นาน จากภายนอกแล้วก็ดูไม่ออกหากเป็นเช่นนี้ นางในตอนนี้ก็กลายเป็นแกะน้อยเข้าถ้ำเสือแล้วสิ??ในขณะที่ซูอวี้เออร์เหงื่อเปียกชุ่มไปทั้งตัวและกำลังคิดว่าจะรับมือต่ออย่างไรนั้น หัวหน้าชุดขาวก็เงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าๆๆ ไม่ต้องเป็นกังวลไป!”“เป้าหมายของพวกเราคือหญิงตั้งครรภ์ท้องโต เจ้าที่เพิ่งท้องแบบนี้ ทารกในครรภ์ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเลย ไม่มีประโยชน์อะไรกับเราสักนิด” อีกคนหนึ่งพูดเสียงเย็น หัวหน้าชุดขาวตบไปที่บ่าของพรรคพวกตัวเอง “เอาล่ะ อย่าทำให้นางตกใจไปเลย พวกเรากำลังต้องการเลือดเนื้อเชื้อไขของราชวงศ์ต้าเซี่ยพอดี นางยังช่วยพวกเราได้อีกมาก”สีหน้าของพรรคพวกคนนั้นแสดงออกถึงความแปลกใจเล็กน้อยแต่ ที่แห่งนี้ คำพูดของหัวหน้าคนเดียวที่ถือเป็นคำตัดสินสูงสุดเขาได้ตัดสินใจจะร่วมมือกับซูอวี้เออร์แล้วซูอวี้เออร์เผยรอยยิ้มที่พึงพอใจออกมา “ตอนนี้ท่านอ๋องจะออกลาดตระเวนทุกคืน
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 512
ก่อนหน้านี้ เซียวจ้านได้พูดคุยกับนางหลายครั้งได้แสดงออกให้เห็นถึงความในใจอยู่บ้างแต่นางกลับไม่รู้เลยว่า เซียวจ้านนั้นแท้จริงแล้วไม่ได้เป็นคนเอาแต่เล่นไม่เอาอ่าวอย่างที่เผยให้เห็นในรูปลักษณ์ภายนอก ตอนเด็กเขาก็ผ่านความเจ็บปวดมาไม่น้อยแต่พวกนั้นต่างก็เป็นการพูดคุยเปิดใจทั่วไปเซี่ยเชียนฮวันยืนยันได้ว่าระว่างนางกับเซียวจ้านนั้นไม่มีการข้ามเส้น มากที่สุดก็เรียกได้ว่าเป็นเพื่อน ไม่ได้เป็นเหมือนที่เซียวเย่หลันคิดนางแค่นเสียงเหอะ “เซียวเย่หลัน ข้าว่านะ เพราะเจ้าเคยแอบขโมย พอมองใครก็รู้สึกว่าเป็นโจรเสียหมด”“ข้าไม่เคยขโมยของใคร” เซียวเย่หลันถูกทำให้โกรธจนขำแล้วเซี่ยเชียนฮวันยกมุมปาก “ตัวเจ้ามีหญิงสาวมากมาย ซูอวี้เออร์นั้นข้าไม่นับแล้ว ยังมีหลี่จิ้งหย่าที่ชอบพอกันมาตั้งแต่เด็ก ผู้อื่นแต่งงานกับองค์ชายสองแล้ว เจ้ายังไปติดพันนางยากจะอธิบายได้ชัดเจนอยู่เลย”“เป็นเพราะว่าจิตใจของท่านอ๋องเองไม่บริสุทธิ์ ดังนั้น ถึงได้รู้สึกว่าระหว่างข้ากับองค์ชายห้านั้นพิเศษอย่างไรล่ะ”เซียวเย่หลันน้ำเสียงเย็นเยียบ “ตัวข้าไม่เคยติดพันกับหลี่จิ้งหย่าจนอธิบายไม่ได้”“งั้นหรือ? เช่นนั้นวันนั้นที่ข้าเห็น
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 511
“ข้าเป็นหมอผู้เชี่ยวชาญ ไม่กลัวหรอก”เซี่ยเชียนฮวันปากแข็ง ดึงฝ่ามือออกจากมือของเซียวเย่หลันแล้วเริ่มชันสูตรศพทีละร่างหญิงสาวพวกนี้ตายเพราะเสียเลือดมากเกินไปพวกนางถูกกรีดร่างทั้งเป็น วิธีการทารุณมากแต่ที่แปลกคือ ภายในร่างของพวกนางกลับมีร่องรอยของยาอยู่ แต่ไม่ได้ถูกพิษอย่างที่เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพพูดพอเจ้าเมืองเห็นเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ เขาจึงบีบจมูกแล้วเดินไปด้านหน้าถามขึ้นว่า “พระชายาอ๋อง ท่านสังเกตพบสิ่งใดหรือไม่?”“จากที่ข้าสังเกต แทนที่จะพูดว่าพวกนางถูกพิษ ควรพูดว่าก่อนตาย พวกนางถูกคนกรอกยาชนิดหนึ่งให้กิน ไม่ถึงกับขั้นส่งผลร้ายต่อร่างกายมากนัก แต่ในเมื่อฆาตกรจะฆ่าพวกนางอยู่แล้ว เหตุใดต้องมากเรื่อง กรอกยาพวกนางด้วยเล่า”จุดที่เซี่ยเชียนฮวันคิดไม่ตกก็คือจุดนี้ในกระเพาะของทุกร่างล้วนมีเศษซากยาชนิดนี้เท่ากับว่า เรื่องนี้สำหรับฆาตกรแล้วเป็นขั้นตอนที่ขาดไม่ได้สำหรับฆาตกร ขั้นตอนนี้มีประโยชน์ต่อพวกเขาสูงสุดเซียวเย่หลันขมวดคิ้วเล็กน้อย “ยาชนิดนี้ทำขึ้นมาจากอะไรหรือ?”“น่าจะมีประโยชน์เพียงช่วยให้ร่างกายแข็งแรง แต่รายละเอียดต่างๆ ต้องรอให้ข้านำตั
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 510
“ใครน่ะ?!”เซี่ยเชียนฮวันตกใจเดินไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงมาอยู่ด้านหลังของนาง!พอนึกถึงเรื่องที่สตรีมีครรภ์หายตัวไปในช่วงนี้ ใจของเซี่ยเชียนฮวันก็เต้นตึกๆๆ รัวเป็นกลอง นางหันตัวขวับกลับมา นางก็ราดน้ำที่อยู่ในมือออกไปจนหมดจากนั้น...นางได้ทำให้ผมดกดำและเสื้อผ้าของเซียวเย่หลับเปียกไปหมดเซียวเย่หลันถูกน้ำราดทั้งหน้า หมดคำจะพูด ใช้มือเช็ดถูกแล้วพูดเสียงเย็น “การระมัดระวังตัวตลอดเวลานั้นเป็นเรื่องดี แต่ก็ไม่ต้องกลัวเป็นกระต่ายตื่นตูมไป”“ใครให้เจ้ามาไม่ให้เสียงสักนิดล่ะ มาอย่างกับผี ตกใจหมดเลย” เซี่ยเชียนฮวันเองก็อารมณ์ไม่ดี “แต่ก่อนเจ้าไม่มาโรงหมอไม่ใช่หรือ วันนี้วิ่งแจ้นมาที่นี่ทำไม?”“หากไม่ใช่เพราะเจ้าเมืองซุ่นเทียนมาขอแล้วขออีก ข้าเองก็คร้านจะมา”เซียวเย่หลันแสดงท่าทางรังเกียจเต็มที่ หยิบเอาผ้าออกมาเช็ดหน้าเซี่ยเชียนฮวันไม่เข้าใจ “เจ้าเมืองซุ่นเทียนขอร้องเจ้า? เขาเองก็อยากซื้อครีมบำรุงให้ฮูหยินของตนหรือ?”“พบศพเหยื่อสาวแถวชานเมืองหลวง ฝ่ายชันสูตรบอกว่าพวกนางถูกพิษ แต่ไม่สามารถตรวจสอบได้แน่ชัดว่าเป็นพิษจากอะไร เจ้าเมืองซุ่นเทียนก็เลยอยากขอให้เจ้าช่วย”เซียวเย่หลันพูดอธิบายส
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 509
“รู้สิ ทำไมหรือ?”เซี่ยเชียนฮวันตะลึงตอนที่อยู่โรงหมอ นางได้ยินพวกชาวบ้านถกเถียงกันราวกับว่ามีหญิงสาวมากมายที่ถูกจับตัวหรือว่า ที่ฮ่องเต้เรียกตัวเซียวเย่หลันไปห้องทรงพระอักษรก็เพราะจะให้เขาตรวจสอบเรื่องนี้เซียวเย่หลันพูดเสียงทุ้มว่า “สตรีที่ถูกพวกเขาจับตัวไปล้วนเป็นสตรีมีครรภ์” “อะไรนะ???”เซี่ยเชียนฮวันอดตกใจไม่ได้!ตามหลักแล้ว สตรีที่ถูกจับตัวไปควรเป็นหญิงสาวอายุน้อย เหตุใดจึงเป็นสตรีมีครรภ์ล่ะ?“ตอนนี้ คนในเมืองหลวงในใจกระวนกระวาย เสด็จพ่อได้ออกประกาศห้ามออกจากเคหะสถานยามค่ำคืนแล้ว นับจากวันนี้เป็นต้นไป ข้าต้องนำทหารออกไปลาดตระเวนทุกคืน จนกว่าจะจับตัวพวกผู้ร้ายพวกนั้นได้”เซียวเย่หลันมองไปทางเซี่ยเชียนฮวันปราดหนึ่ง ยื่นมือไปบีบแก้มนาง “เจ้าดูแลเด็กน้อยในท้องของเจ้าให้ดี ช่วงนี้อย่าออกไปวิ่งพล่านที่ไหน ได้ยินไหม”“อื้อ”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างว่าง่ายไม่แปลกที่เซียวเย่หลันไม่ยอมให้นางช่วยที่แท้ก็เพราะแค่มีครรภ์ก็ตกอยู่ในอันตรายแล้ว เพื่อปกป้องเด็กน้อยในท้อง นางต้องไม่เอาตัวเข้าไปเสี่ยงเซี่ยเชียนฮวันไม่ได้พูดเรื่องไปช่วยอีกนางติดตามเซียวเย่หลันกลับจวนอ๋อง แล้ว
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 508
หลังจากที่ได้เห็นฉากพยานแมวในเหตุการณ์กับตาตัวเองแล้ว สุดท้ายฉินจีก็ยอมรับด้วยตัวเองแล้ว นางคุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้ ตัวสั่นเทิ้มสีพระพักตร์ของฮ่องเต้เคร่งขึมดูแล้ว เป็นเหมือนดั่งที่เจ้าห้าพูดจริงๆ ด้วย ฉินจีตั้งใจปล่อยแมวไปทำให้เซี่ยเชียนฮวันตกใจไม่ว่าตอนนี้เขาจะลำเอียงรักและเอ็นดูฉินจีมากเพียงใด เรื่องนี้ข้องเกี่ยวกับลูกหลานของราชวงศ์ ไม่สามารถทำตัวเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ได้เหมือนเรื่องที่พวกนางสนมทั้งหลายแก่งแย่งความรักกัน เซียวเย่หลันเดินออกมา จ้องไปที่ฉินจีอย่างเย็นชา “ขอเสด็จพ่อลงโทษอย่างสาหัสด้วยพ่ะย่ะค่ะ”“ถ่ายทอดคำสั่ง ลำดับศักดิ์ของฉินจีลดขั้นลงเหลือเพียงไฉหนี่ว์ ถูกกักบริเวณในหอหลิวอินเป็นเวลาสามวัน ห้ามออกจากประตู”ฮ่องเต้กุมขมับ ไม่ได้มองไปทางฉินจีที่มีท่าทีน่าสงสารอีกทั้งลดลำดับศักดิ์ ทั้งถูกกักบริเวณ ถือว่าเป็นการให้เกียรติเซียวเย่หลันกับเซี่ยเชียนฮวันมากแล้ว เซี่ยเชียนฮวันยิ้มตาหยี “ขอบพระทัยเสด็จพ่อที่ทรงให้ความยุติธรรมเพคะ”จากนั้น นางก็หันไปทางเซียวจ้าน ในดวงตาเรียวเล็กมีประกายแสงแสดงถึงความจริงจัง “และต้องขอบคุณน้องห้าด้วยที่พูดผดุงความยุติธรรมแก่ข้า”“น้
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 507
“ฝ่าบาท พระชายาจ้านอ๋องคงไม่ได้มีปัญหาที่ตรงนี้หรอกนะเพคะ”ฉินจีชี้ไปที่หัวของตัวเองฮ่องเต้โบกพระหัตถ์ “เอาล่ะ อย่าได้พูดเช่นนี้เลย”ฮ่องเต้ไม่ได้เอาความกับคำพูดส่งเดชของฉินจีอย่างไรเสีย การพูดตรงๆ เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของฉินจี ก็เหมือนหมิงเฟยอย่างนั้นหากไม่ใช่เพราะชอบนิสัยเช่นนี้ของนาง ฮ่องเต้ก็คงไม่ลำเอียงชอบนางมากกว่าทว่า ฮ่องเต้เองก็รู้สึกว่าเซี่ยเชียนฮวันราวกับว่าสมองถูกกระทบกระเทือน กลับมาตั้งคำถามกับแมวอย่างเอาจริงเอาจัง ไม่รู้ว่านางจะมาไม้ไหนอีก“หากแมวตัวนั้นตอบคำถามของพระชายาจ้านอ๋องจริงๆ หม่อมฉันยอมรับโทษเพคะ” ฉินจีหัวเราะเยาะเย้ยเบาๆ“เจ้าเป็นคนพูดเองนะ” เซี่ยเชียนฮวันนั่งปัดมืออยู่ที่พื้น “เอาล่ะ เป็นแมวที่สัตย์ซื่อหน่อยซิ”“เหมียว เหมียว เหมียว?” เจ้าแมวขาวเอียงหัวเล็กน้อยเซียวเย่หลันเองก็ทนดูไม่ค่อยไหวแล้ว อยากจะลากตัวนางออกไปทันใดนั้น ขณะที่ทุกคนกำลังคิดว่าเซี่ยเชียนฮวันกำลังก่อเรื่องนั้น เจ้าแมวขาวกลับยื่นอุ้งมือออกมา!มันทำเหมือนที่เซี่ยเชียนฮวันพูดจริงๆ ด้วย ข่วนไปที่หยกห้อยเอวที่อยู่ด้านขวาผู้คนต่างสีหน้าเปลี่ยนสี“เป็นไปไม่ได้!” ฉินจีโพล่งออก
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 506
“ฝ่าบาททรงรอบรู้ หม่อมฉันเพียงแต่พูดความจริงเท่านั้น”ฉินจีหลุบตาลงฮ่องเต้มองไปที่เซียวจ้านแล้วพูดว่า “เจ้าห้า เจ้าเป็นคนมีมารยาทดีมาโดยตลอด ทำไมวันนี้ต้องมีปัญหากับฉินเออร์ด้วย”“ทูลเสด็จพ่อ ลูกไม่ได้ตั้งใจจะมุ่งเป้าไปที่ผู้ใด เพียงแต่เห็นฉินเจี๋ยอวี๋กับพระชายาจ้านอ๋องโต้เถียงกัน จากนั้นพระชายาจ้านอ๋องเกือบจะล้ม ซึ่งเลี่ยงไม่ได้ที่คนจะรู้สึกสงสัย”เซียวจ้านประกบมือคำนับแล้วกล่าวขึ้นในเวลานี้ ในที่สุดเซียวเย่หลันก็เอ่ยปากถามเซี่ยเชียนฮวันที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ล้มหรือเปล่า”“ไม่เป็นไร ไม่ตายหรอก”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างไม่สบอารมณ์เซียวเย่หลันพูดไม่ออกสตรีที่ดูอ่อนแอกันคนภายนอกแต่กับคนในบ้านกลับหยาบคายใส่คนนี้นี่เขากำลังแสดงความเป็นห่วงนางชัดๆ แต่กลับพูดจายอกย้อนกับเขา“ฉินเอ๋อเพิ่งเข้าวังไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ หากมีตรงไหนล่วงเกินสะใภ้เจ็ด พวกเจ้าก็แค่ให้อภัยก็จบแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำให้ตึงเครียดขนาดนี้”ฮ่องเต้พูดเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าต้องการให้เรื่องนี้สงบลง ไม่ถือสาหาความผิดของฉินจีอย่างไรก็ตาม พอได้ยินเช่นนี้ฉินจีกลับตกใจเล็กน้อยเดิมทีนางคิดว่าฮ่องเต้จะไม่เพียงแต่ปกป้องนา
