Share
บทที่ 311
Related chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 312
วันนี้ เซี่ยเชียนฮวันเชิญฮูหยินอันติ้งโหวมาที่จวนจ้านอ๋อง เมื่อเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลของฮูหยินอันติ้งโหว เซี่ยเชียนฮวันก็รู้ว่า ช่วงเวลาที่นางจากเมืองหลวงไปนั้น มารดาของนางคงเป็นห่วงทุกเช้าค่ำ และกังวลว่าเมื่อนางอยู่บนภูเขาจื่อเสียจะกินไม่อิ่ม สวมเสื้อผ้าไม่อบอุ่น“ท่านแม่ ที่ผ่านมาลำบากท่านแล้ว”เซี่ยเชียนฮวันจับมือฮูหยินอันติ้งโหว กล่าวเสียงเบาฮูหยินอันติ้งโหวถอนหายใจ “ข้าลำบากที่ไหนกัน? เป็นเจ้ามากกว่า ตั้งแต่เด็กจนโตเคยลำบากเสียที่ไหน แต่จู่ๆ ก็ถูกส่งไปสวดมนต์ขอพรที่ภูเขาอันห่างไกลนั่น ทั้งที่ยังตั้งครรภ์อยู่ มันทําให้ข้ากังวลจริงๆ”“อันที่จริงได้ไปสถานที่แบบนั้นก็ได้มีโอกาสออกกำลังกายเป็นครั้งคราวเหมือนกัน ซึ่งมันดีต่อสุขภาพของหญิงตั้งครรภ์! ท่านดูข้าสิ ตอนนี้เอวข้าไม่เจ็บแล้ว แถมมือยังแข็งแรงขึ้น นอกจากนี้อีกไม่กี่เดือนข้างหน้าข้าก็จะคลอดลูกแล้ว โอกาสที่จะคลอดลูกยากก็ลดลง” เซี่ยเชียนฮวันยิ้มพลางพับแขนเสื้อขึ้น แสดงแขนขาวสะอาดให้มารดาดูฮูหยินอันติ้งโหวโบกมืออย่างจนใจ แต่ก็ทำให้นางคลายความกังวลลงไปมาก “เอาล่ะๆ พูดอะไรโง่ๆ เช่นนั้น เจ้าจะต้องคลอดลูกได้อย่างราบรื
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 313
ถึงแม้อันติ้งโหวจะเอาเรื่องที่ซูอวี้เออร์ที่เป็นอนุภรรยาแต่กลับไม่ยอมคารวะ รายงานต่อฮ่องเต้ แต่ซูอวี้เออร์ก็เชื่อว่าเซียวเย่หลันจะปกป้องนางอย่างแน่นอนเพียงแต่ เมื่อเหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้น ก็ไม่มีใครสามารถพูดได้ว่าผลที่ตามมาจะร้ายแรงเพียงใด ถ้าหากเซียวเย่หลันกับฮ่องเต้ขัดแย้งกันเพราะเรื่องนี้ นางก็อาจจะสูญเสียพระคุณที่มีไป ถึงตอนนั้นแม้ว่านางจะพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อปีนขึ้นไปหาเซียวเย่หลัน และเข้าสู่จวนจ้านอ๋องอีกครั้ง แต่ทว่าก็คงไม่มีความหมายอะไร...ซูอวี้เออร์กัดฟันแน่น หลังจากใคร่ครวญอยู่สักพัก นางก็ทำได้เพียงอดทนต่อการยั่วโมโหของเซี่ยเชียนฮวัน นางโค้งกายคำนับ “อวี้เออร์คารวะพระชายา”“คารวะมารดาข้าด้วยน้ำชาสิ”เซี่ยเชียนฮวันวางแก้วชาลงบนโต๊ะ กวักมือเรียกเสี่ยวตง ให้นำชาร้อนๆ แก้วใหม่เข้ามาซูอวี้เออร์พลันตะลึง “เหตุใดข้าถึงต้อง...”“ข้าเคยบอกแล้วว่า เจ้าเป็นอนุภรรยา ส่วนข้าคือนายหญิง มันเป็นเรื่องปกติที่เจ้าควรจะรับใช้ข้า ยิ่งไม่ต้องพูดถึงรับใช้มารดาข้า”เซี่ยเชียนฮวันกล่าวตัดบทตอนนั้นเอง เสี่ยวตงก็ส่งชาร้อนให้ซูอวี้เออร์ซูอวี้เออร์ไม่มีทางเลือกนอกจากหยิบแก้วชาขึ้น
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 314
“เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า?”เซียวเย่หลันเห็นมือของซูอวี้เออร์เป็นรอยแดง ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาซูอวี้เออร์แสดงสีหน้าเสียใจ กล่าวเสียงสะอื้นว่า “วันนี้ฮูหยินอันติ้งโหวมาเยือน พระชายาก็ยืนกรานให้ข้าคุกเข่ายกชาคารวะมารดานาง มอบชาร้อนที่ปริ่มแก้วให้ข้า ตอนที่ข้าคุกเข่า ชาร้อนนั่นก็หกออกมา มือทั้งสองข้างของข้าจึงพองเช่นนี้”“มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือ”เซียวเย่หลันขมวดคิ้วแน่นคิดไม่ถึงเลยว่า พอผู้หญิงคนนี้กลับมา ก็กล้าหาเรื่องให้เขาทันที“พระชายาบอกว่าข้าเป็นเพียงอนุ ไร้ชื่อไร้ฐานะ ควรคุกเข่ารับใช้นางกับมารดา มิฉะนั้นจะให้อันติ้งโหวเขียนหนังสือถวายฝ่าบาท” ซูอวี้เออร์น้ำตาไหลออกมาเซียวเย่หลันจับมือนางอย่างอ่อนโยน “เจ้าไม่จำเป็นต้องคุกเข่าให้ใคร”“แต่พวกนางพูดถูก ในจวนนี้ ท้ายที่สุดแล้วข้าก็เป็นแค่คนต่ำต้อย ไม่ว่าภายนอกจะดูรุ่งเรืองอย่างไร แต่สถานะของข้าก็เหนือกว่าสาวใช้เล็กน้อย”ซูอวี้เออร์ถอนหายใจเบาๆ ในคำพูด ล้วนแฝงความนัยนางอยากได้ตำแหน่งพระชายารองแม้จะดีไม่เท่าตำแหน่งพระชายาของเซี่ยเชียนฮวัน แต่ตราบใดที่เป็นพระชายารอง ก็เท่ากับว่านางมีชื่อเสียงอย่างแท้จริงหลังจากกลับไปที่เรือนจิ่นซิ่ว
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 315
“ที่แท้ก็ออกหน้าเพื่อซูอวี้เออร์”เซี่ยเชียนฮวันกล่าวเสียดสี ขณะคัดแยกสมุนไพรในมือต่อและถือโอกาส ผลักตำราเจ็ดเล่มหมอผีบนโต๊ะไปไว้ด้านข้าง ปล่อยให้สมุนไพรปิดทับมัน เพื่อป้องกันไม่ให้ใครเห็นเซียวเย่หลันเดินไปที่ข้างๆ ผู้หญิงคนนั้น และเอื้อมมือไปจับข้อมือนางไว้แน่น “อวี้เออร์เป็นผู้มีพระคุณของข้า นางไม่เคยคุกเข่าต่อหน้าข้า เจ้ากล้าให้นางคุกเข่าให้มารดาเจ้าได้อย่างไร ซ้ำยังทำน้ำร้อนลวกมือนางอีก!”เซี่ยเชียนฮวันเบะปาก ก่อนจะปล่อยสมุนไพรในมือออก แล้วเงยหน้าขึ้นมองเขา“ข้าอยากถามท่านอ๋องว่าท่านรู้หรือไม่ ว่าตอนที่ข้าไปภูเขาจื่อเสีย ท่านพ่อท่านแม่เคยมาขอเข้าพบท่านที่จวนจ้านอ๋องอยู่หลายครั้ง แต่กลับไม่เคยเห็นท่านแม้แต่ครั้งเดียว”เซียวเย่หลันดวงตาเย็นชา “ถ้าไม่พอใจข้า ก็มาลงที่ข้า ไม่ใช่ไปแก้แค้นอวี้เออร์ผู้บริสุทธิ์”“ผู้บริสุทธิ์”เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะ และยิ้มอย่างเย็นชานางมองผู้ชายคนนี้ซึ่งเข้าข้างผู้อื่นอยู่เรื่อยแล้วกล่าวว่า “พูดแบบนี้แสดงว่า ที่ซูอวี้เออร์ขวางท่านพ่อท่านแม่ข้า พูดจาเย็นชาใส่หน้าพ่อแม่ข้าที่หน้าประตูจวน สร้างความอับอายให้กับพวกท่าน ทำให้แม่ข้าเป็นโรคซึมเศร้า ทั
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 316
“บ่าวได้ยินพี่ชายบอกว่า ท่านอ๋องจับชาวซีเหลียงกลับมาได้สองคนจากสนามล่าสัตว์ พวกเขากลับใจหันเข้าเป็นพรรคพวกท่านอ๋อง แต่บางคำพูดก็ยังเชื่อถือไม่ได้ เพื่อที่จะได้เค้นความจริงจากปากของพวกเขา ช่วงนี้ท่านอ๋องจึงปวดหัวยิ่งนัก"เสี่ยวตงกล่าวเซี่ยเชียนฮวันได้ยินดังนั้นก็ส่งเสียงหึๆ ออกมา "สมน้ำหน้าเขา"ชายที่ไม่รู้จักแยกแยะถูกผิดอย่างเขา โดนลงโทษบ้างก็สมควรแล้วเสี่ยวตงถอนหายใจออกมา "ตอนที่เหนียงเหนียงไม่ได้อยู่ในจวน ท่านอ๋องเอาแต่ออกไปฝึกทหาร ไม่ค่อยได้อยู่ในจวนเท่าไรนัก ดูเหมือนเขาคงไม่ได้มีความสุขเท่าไรหรอกเพคะ""เอาเถอะ เรื่องพวกนี้พี่ชายเจ้าบอกกับเจ้าไม่ใช่หรือ เขาต้องการให้เซียวเย่หลันคืนดีกับข้า ดังนั้นจึงได้พูดเข้าข้างเซียวเย่หลัน เราแค่ฟังก็พอ ไม่ต้องเอามาใส่ใจ"เซี่ยเชียนฮวันตบบ่าของเสี่ยวตงเบาๆ แล้วกลับไปนั่งหน้าโต๊ะอีกครั้ง หยิบครกออกมาตำยาเสี่ยวตงได้แต่เงียบลงไม่ได้พูดอะไรอีก..….วันต่อมาเซี่ยเชียนฮวันเดินทางเข้าพระราชวัง หลังจากจับชีพจรให้ฮ่องเต้แล้ว ก็ได้นำยาที่ปรุงไว้เมื่อวานออกมา "เสด็จพ่อเพียงกินยาสองอย่างนี้จนหมด พระวรกายก็จะดีขึ้นเองเพคะ""อืม ดียิ่งนักที่เจ้า
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 317
"ขอบพระทัยเพคะเสด็จพ่อ! ลูกไม่เลือกมาก เงินทอง เพชรนิลจินดาได้ทั้งสิ้น หรือจะเป็นยาล้ำค่าหายากก็ย่อมได้เพคะ!" เซี่ยเชียนฮวันรีบคุกเข่าลงเพื่อเตรียมรับรางวัล!ฮ่องเต้อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเพราะท่าทีของนาง โบกพระหัตถ์ขึ้นกล่าวว่า "เอาล่ะ เหอปิ่งหยวน พาพระราชชายาจ้านอ๋องไปเลือกของที่หอเจินเป่าสักสองสามชิ้นเถิด""พ่ะย่ะค่ะ"เหอกงกงยิ้มแล้วโค้งกายน้อมรับคำสั่งเขาเดินนำเซี่ยเชียนฮวันออกจากห้องพระบรรทมของฮ่องเต้ พูดด้วยน้ำเสียงยินดีว่า "พระชายาอ๋องโชคดีเหลือเกิน สามารถเข้าไปเลือกของได้ตามอำเภอใจในหอเจินเป่า ผู้ที่ฮ่องเต้ประทานสิทธิ์นี้ให้ นอกจากองค์รัชทายาทแล้วท่านเป็นคนแรก""จริงหรือ? ในครานั้นองค์รัชทายาททำสิ่งใดจึงได้รับรางวัล" เซี่ยเชียนฮวันเอ่ยถามเหอกงกงตอบด้วยรอยยิ้ม "ในตอนนั้นฝ่าบาทพร้อมกับขุนนางกลุ่มใหญ่เข้าไปทดสอบความรู้ในห้องเรียนขององค์ชายทั้งหลาย มีเพียงองค์รัชทายาทเท่านั้นซึ่งตอบคำถามยากที่สุดได้ ทำให้ฮ่องเต้ทรงปลาบปลื้ม ประทานรางวัลให้องค์รัชทายาทเข้าไปเลือกของที่ตนต้องการในหอเจินเป่า""เช่นนี้นี่เอง"เซี่ยเชียนฮวันรุ่นคิดอยู่ในใจ คงเหมือนกับการที่พ่อแม่ให้ลูกของต
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 318
"ใช่แล้ว ข้าไม่ต้องการอย่างอื่น ข้าต้องการเพียงเข็มกล่องนี้"เซี่ยเชียนฮวันรู้ดีว่าเข็มในกล่องนี้มีคุณค่าเพียงใด นางประคองไว้ในมือด้วยความระมัดระวัง เกรงว่าจะมีใครมาแย่งไป และไม่กล้าไปเลือกของอย่างอื่นอีกในสายตาของเหอกงกง กลับมองว่าเซี่ยเชียนฮวันเกรงว่าตนจะเลือกของล้ำค่าซึ่งฮ่องเต้ทรงโปรดปรามมาก จึงได้เอ่ยโน้มน้าวว่า "เหนียงเหนียงพ่ะย่ะค่ะ ไม่จำเป็นต้องเกรงใจเช่นนั้นหรอก แคว้นต้าเซี่ยของเรามั่งคั่งหนักหนา ในคลังสมบัติของฝ่าบาทมีของล้ำค่ามากมายนับไม่ถ้วน เหนียงเหนียงเอาไปสักไม่กี่ชิ้น ฝ่าบาทไม่ว่าอะไรหรอก""ไม่เป็นไรจริงๆ เข็มนี้สามารถช่วยข้าให้มีทักษะทางการแพทย์สูงขึ้นได้ เท่านี้ก็พอแล้ว"เซี่ยเชียนฮวันส่ายหน้าปฏิเสธเมื่อเห็นท่าทีของนางจริงจังดังนั้น เหอกงกงจึงไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงแค่โบกมือเรียกขันทีผู้ดูแลรับใช้ในหอเจินเป่าเข้ามา เปิดบันทึกรายการสมบัติแล้วใช้พู่กันจุ่มลงไปในน้ำหมึก ขีดทับตรงชื่อ "เข็มสีดำ"เหอกงกงวางสมุดบันทึกรายการสมบัติลง กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "พระชายาอ๋อง บัดนี้ท่านดูรู้ความยิ่งกว่าองค์รัชทายาทเสียอีก”“เพียงเท่านี้ข้าก็พอใจแล้ว"เซี่ยเชียนฮวันยิ้มแล้วกล่า
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 319
"เป็นเพราะมีเสด็จแม่คอยช่วยน่ะสิเพคะ"ก่อนหน้านี้เซี่ยเชียนฮวันได้ทำความรู้จักหมิงเฟยตอนอยู่ในจวนอ๋อง จึงเคยชินแล้วที่จะพูดเอาใจนาง หมิงเฟยยกมือขึ้นเล็กน้อย เป็นความหมายว่าเหล่านางในไม่ต้องตามมา นางก้าวเข้าไปช้าๆ แล้วหยุดอยู่ตรงหน้าเซี่ยเชียนฮวัน โน้มกายลงไปกระซิบว่า “อย่าคิดว่าข้าไม่รู้เรื่องแย่ๆ นั่นของเจ้า นับแต่นี้เป็นต้นไป หากเจ้ากล้าฉุดหลันเออร์ลงไปย่ำแย่ด้วยอีก ข้าจะเอาชีวิตเจ้า" "หืม?"เซี่ยเชียนฮวันเงยหน้าขึ้นมอง นางสบตากับแววตาที่เย็นชาของหมิงเฟยเช่นเดียวกับโอรสของนางหมิงเฟยเหลือบมองไปที่ท้องเซี่ยเชียนฮวัน "ข้ารู้ว่าลูกในท้องของเจ้าเป็นลูกใคร""เอ่อ..."เซี่ยเชียนฮวันอ้าปากค้างแต่ก็ยากจะปฏิเสธ นางทำได้เพียงยกมือขึ้นกุมท้องของตนหมิงเฟยหัวเราะหึๆ ออกมา "เจ้าไม่ต้องกังวลเช่นนั้น หากข้าต้องการสังหารลูกในท้องเจ้า ข้าคงทำไปตั้งนานแล้ว ไม่รอให้เจ้ามีวันนี้หรอก""เสด็จแม่เข้าใจลูกผิดไปแล้ว มีคนบางคนโกรธแค้นต่อลูกยิ่งนัก และต้องการใช้ท่านในการสังหารข้า"เซี่ยเชียนฮวันไม่รู้ว่าหมิงเฟยไปได้ยินเรื่องนี้มาจากไหนแต่คาดว่าน่าจะเป็นซูอวี้เออร์เพราะการถูกสวมเขา ฝ่ายชายคงไม
Latest chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 514
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 513
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 512
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 511
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 510
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 509
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 508
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 507
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 506
