บทที่ 310

เซี่ยเชียนฮวันถูกพลิกไปมาทั้งคืนจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น นางยังต้องลุกขึ้นดูแลฮ่องเต้ เพื่อตรวจสอบให้แน่ใจว่าอาการป่วยของฮ่องเต้จะดีขึ้นอย่างช้าๆ แต่ไม่เร็วจนเกินไป

แม้จะมีรอยคล้ำที่ใต้ตา แต่ในที่สุดนางกลับมาถึงจวนจ้านอ๋องจนได้

“พระชายา!”

เสี่ยวตงที่กลับมาก่อนก็ดีใจมาก นางวิ่งออกมาต้อนรับทันที

เซี่ยเชียนฮวันยิ้มน้อยๆ และจับมือนาง หลังจากที่พักผ่อนในหอหลันเซียงสักพัก นางก็ทนไม่ไหวรีบไปยังโรงหมอที่เมืองตะวันตก และทำการเปิดใหม่อีกครั้ง

ผู้คนในละแวกนั้นเกือบจะจุดประทัดเพื่อเฉลิมฉลอง

ในขณะที่เซี่ยเชียนฮวันกำลังยุ่ง จู่ๆ ก็เห็นชิวหมิ่นเจ้าของร้านสาวของหอฮวาเยว่เดินยิ้มเข้ามา นางหยิบหนังสือเล่มเล็กออกมา แล้วส่งให้นาง “มีคนฝากมาให้เจ้า”

“ให้ข้า?”

เซี่ยเชียนฮวันแสดงสีหน้าประหลาดใจ นางรับหนังสือเล่มเล็กจากมือของชิวหมิ่นซึ่งไม่มีแม้แต่ปก

ชิวหมิ่นพูดสบายๆ ว่า “คนคนนั้นบอกว่าถ้าหากเจ้าสามารถกลับมาจากภูเขาจื่อเสียได้ แสดงว่าเจ้ามีโชคชะตากับสิ่งนี้ และให้ข้ามอบมันให้กับเจ้า”

“แปลกมาก”

ก่อนหน้านี้เซี่ยเชียนฮวันยังคิดว่าคงเป็นคนป่วยที่นางเคยรักษาทิ้งของขวัญไว้ให้ แต่พอได้ฟั