เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 296
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 297
“เจ้า นี่พวกเจ้า...”เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกว่านี่คงจะเป็นฉากที่น่าตกใจมากที่สุดในหนึ่งเดือนของนางมันน่าตกใจยิ่งกว่าคืนนั้น ที่นางกับหลินซวี่ซ่อนตัวอยู่ในถ้ำ และบังเอิญไปเจองูยักษ์ที่ตัวหนาเท่ากับชามฉากตรงหน้านางตอนนี้ คือฉากที่เซี่ยเหยียนกำลังกอดกับเฉิงกุ้ยเฟย!หรือถ้าจะพูดกันตรงๆ ก็คือเป็นเฉิงกุ้ยเฟยที่กำลังกอดเซี่ยเหยียนแน่นจากทางด้านหลัง ทั้งสองใกล้ชิดกันราวกับคู่รักที่รักกันอย่างดูดดื่มเพียงแต่ว่า สีหน้าของเซี่ยเหยียนกลับตกใจพอๆ กับเซี่ยเชียนฮวัน “ไม่ใช่นะ ฮวันฮวันฟังข้าอธิบายก่อน เรื่องนี้ไม่ได้เป็นอย่างที่เจ้าคิด”หัวของเขาส่งเสียงดังวิ้งวิ้ง คาดไม่ถึงเลยว่าจู่ๆ น้องสาวของเขาก็โผล่เข้ามา รู้สึกเหมือนถูกจับได้คาหนังคาเขาอย่างไรก็ไม่รู้เห็นได้ชัดว่า เฉิงกุ้ยเฟยก็คาดไม่ถึงว่าแขกที่ไม่ได้รับเชิญจะเป็นเซี่ยเชียนฮวัน นางจึงนิ่งอึ้งไปพักหนึ่ง“เซี่ยเหยียนจับนางไว้!”เซี่ยเชียนฮวันเห็นเฉิงกุ้ยเฟยอ้าปากเหมือนจะกรีดร้อง จึงรีบพุ่งเข้ามา พลางสั่งให้เซี่ยเหยียนจับเฉิงกุ้ยเฟยเอาไว้ และปิดปากไม่ให้นางส่งเสียงร้องออกมา“อื้ออื้ออื้อ!”เฉิงกุ้ยเฟยพยายามดิ้น ขณะถลึงตาใส่ด้วยควา
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 298
“พระสนมกุ้ยเฟย อย่าโทษพวกข้าที่ทำกับท่านเช่นนี้ เป็นท่านที่ไร้เมตตาก่อน”“กลอุบายที่ท่านใช้กับเซี่ยเหยียนนั้นร้ายแรงเกินไป หากพวกเขาเข้ามาเห็นเซี่ยเหยียนกอดกับท่าน ท่านคงจะบอกว่าหลังจากที่เขาดื่มจนเมา ก็บุกเข้ามาทำมิดีมิร้ายท่าน”เซี่ยเชียนฮวันจ้องไปที่เฉิงกุ้ยเฟยเมื่อเรื่องนี้ถูกรายงานต่อฮ่องเต้ สถานเบาคือตัดหัวเซี่ยเหยียน สถานหนักคือเก้าชั่วโครตไม่ว่าเป็นกรณีใดพี่ชายของนางก็จะไม่รอดเฉิงกุ้ยเฟยแสดงท่าทางดูถูกเหยียดหยาม ก่อนพ่นหายใจออกมา แสดงท่าทีเย้ยหยันเซี่ยเชียนฮวันนางไม่เชื่อว่าสองพี่น้องจะกล้าทําอะไรกับนาง“ข้ารู้ว่าการต่อสู้ในวังหลังนั้นน่ากลัวมาก หลายปีที่ผ่านมาเกรงว่าคงมีนางสนมและทายาทมังกรจำนวนไม่น้อยที่ถูกท่านจัดการไป ในความคิดของท่าน ชีวิตของเซี่ยเหยียนนั้นไม่มีค่าอะไรเลย อย่างมากก็เป็นหินรองเท้าให้ท่านและโอรสของท่านเหยียบขึ้นไป”เซี่ยเชียนฮวันลุกขึ้น และหยิบจอกเหล้าที่เซี่ยเหยียนเคยดื่มขึ้นมาจากนั้นก็ดึงขวดยาขนาดเล็กออกมาจากอก ก่อนจะเทผงยาลงไปในเหล้า และกล่าวเสียงเรียบว่า “แต่เซี่ยเหยียนเป็นพี่ชายเพียงคนเดียวข้า ข้าไม่อาจปล่อยให้ท่านทำร้ายเขาได้”“อื้ออื้ออื้
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 299
“พี่ชาย พวกเราแก้มัดกุ้ยเฟยกันเถอะ”เซี่ยเชียนฮวันหยิบเสื้อผ้าของเฉิงกุ้ยเฟยไปวางอีกด้านหนึ่ง จากนั้นก็สั่งให้เซี่ยเหยียนแก้มัดให้เฉิงกุ้ยเฟยขั้นตอนสุดท้าย นอกจากนี้ยังเป็นขั้นตอนที่สําคัญที่สุด นั่นก็คือนำถุงเท้าเหม็นๆ ที่ยัดใส่ปากของเฉิงกุ้ยเฟยออก“ฮวันฮวัน เจ้าไม่คิดว่านางจะเรียกคนมาหรือ?”เซี่ยเหยียนรู้สึกไม่แน่ใจตอนนี้เฉิงกุ้ยเฟยกำลังโมโหสุดขีด ถ้าหากนางถูกโทสะครอบงำ และอยากตายไปพร้อมพวกเขาจริงๆ ล่ะเซี่ยเชียนฮวันแสยะยิ้ม “นางไม่ทำหรอก”“เจ้าแน่ใจได้อย่างไร?”“ด้วยความอัปยศที่เราทำกับนางในวันนี้ บางทีนางอาจจะอยากตายไปพร้อมกับพวกเราก็ได้ แต่ถ้าทำเช่นนั้น ชั่วชีวิตนี้ลูกชายของนางก็ไม่อาจเป็นฮ่องเต้ได้”ตอนนี้ที่องค์ชายรองสามารถฟื้นความโปรดปรานขึ้นมาได้ นอกจากความสามารถของตัวเองและการสนับสนุนของตระกูลหลี่แล้ว ก็ยังมีสาเหตุจากความโปรดปรานที่ฮ่องเต้มีต่อเฉิงกุ้ยเฟยว่ากันว่ามารดาพึ่งพาลูกชาย แต่สำหรับราชวงศ์แล้ว เป็นลูกชายที่พึ่งพามารดาชายผู้สูงศักดิ์ที่สุดในใต้หล้าเช่นฮ่องเต้ วังหลังมีสนมนับพัน ย่อมไม่ขาดแคลนโอรสที่ยอดเยี่ยม แต่สตรีที่สามารถได้รับความโปรดปรานจากเขามาหลาย
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 300
“เซี่ยเหยียนล่ะ? ไม่ใช่เราตกลงกันว่า จะล่อเขามาที่นี่ จากนั้น...”หลี่จิ้งหย่าเห็นเฉิงกุ้ยเฟยอยู่คนเดียวในเต็นท์ แต่ไม่เห็นเซี่ยเหยียนที่เป็นเป้าหมาย“เพี๊ยะ!”นางพูดไม่ทันจบ ก็โดนฝ่ามือตบเข้าที่ใบหน้าอย่างจัง!หลี่จิ้งหย่ายกมือกุมแก้ม และคุกเข่าด้วยความหวาดกลัว “เสด็จแม่...”“อุบายของเจ้าช่างดีจริงๆ”ในที่สุดเฉิงกุ้ยเฟยก็เปิดปากพูด ก่อนจะเลื่อนสายตาที่เย็นชา มายังร่างของหลี่จิ้งหย่าหลี่จิ้งหย่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พอมองอย่างละเอียด ก็พบว่าเสื้อผ้าของเฉิงกุ้ยเฟยดูไม่เป็นระเบียบ ผมเผ้าก็ยุ่งเหยิง ทันใดนั้นก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเป็นไปไม่ได้ ไม่ใช่ว่าเซี่ยเหยียนเป็นแค่โหวน้อยจอมเสเพลหรอกหรือ นี่เขาลงมือกับเฉิงกุ้ยเฟยจริงๆ รึเนี่ย?!ไม่มีทาง!เขาจะกล้าขนาดนั้นได้อย่างไร?!“เสด็จแม่พระทัยเย็นๆ ก่อนเพคะ เป็นลูกสะใภ้ที่ไม่ดีเอง ลูกสะใภ้คิดอ่านไม่รอบคอบ ทำให้เสด็จแม่ต้องพลอยลำบาก”หลี่จิ้งหย่าไม่กล้าถาม ทำได้เพียงนั่งคุกเข่าตัวสั่นเท่านั้นหลังจากนั้นไม่นาน เฉิงกุ้ยเฟยก็สงบสติอารมณ์ลงได้ นางกล่าวเสียงแข็งว่า “ไปแจ้งฉงเอ๋อร์ ให้นำคนตรวจค้นภายในค่าย เซี่ยเชียนฮวันลอบเข้ามาในค่
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 301
“ฉงเอ๋อร์พูดถูก ในเมื่อกวางเซียนตัวนั้นปรากฏกายออกมานำทางเจ้าเจ็ดที่บาดเจ็บสาหัส นั่นหมายความว่าจะต้องเป็นสัญญาณจากสวรรค์ที่อวยพรต้าเซี่ยของข้า”คําพูดขององค์ชายรองทําให้ฮ่องเต้ยิ่งมุ่งมั่นมากยิ่งขึ้นเขาควบม้าไปยังสถานที่ที่เซียวเย่หลันเอ่ยถึง“เจ้าเจ็ด ร่างกายของเจ้ายังบาดเจ็บสาหัสและคงไม่สะดวกนัก หากเจ้ากลัวงูหรือสัตว์ร้ายเหล่านั้น ก็ให้ข้าไปล่าสัตว์เป็นเพื่อนเสด็จพ่อเถอะ” องค์ชายรองหันไปยิ้มน้อยๆ ให้กับเซียวเย่หลัน และกล่าวบทสนทนาที่ดูรอบคอบ เซียวเย่หลันเพียงหรี่ตา มิกล่าวสิ่งใด คนอื่นๆ จึงคิดว่าเขายอมรับข้อเสนอขององค์ชายรองเขากลับไปรอที่ค่ายอย่างใจเย็นผลลัพธ์ก็เป็นไปตามที่เซียวเย่หลันคิด ผ่านไปครู่ใหญ่ กองทหารม้ากลุ่มใหญ่ก็ขี่ม้ากลับมาอย่างอึกทึก ฝูงชนต่างรายล้อมรอบฮ่องเต้ สีหน้าของพวกเขาดูประหม่าและตื่นตระหนก!“เจ้าเจ็ด เจ้าทำร้ายพวกเราแล้ว!” องค์ชายรองวิ่งเข้ามาอย่างโกรธจัด “สถานที่ที่เจ้าพูดถึงมีกวางเซียนที่ไหนกันล่ะ เห็นได้ชัดว่าเป็นงูยักษ์ตัวหนึ่งเท่านั้น!เสด็จพ่อตกพระทัยจนตกจากหลังม้า ทำให้บาดเจ็บมิใช่น้อย เจ้าจะรับผิดชอบอย่างไร?!”เซียวเย่หลันเงยหน้าขึ้น ก็เห็นข
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 302
“ยาพิษ? รึว่าชาวซีเหลียงพวกนั้นจะลอบลงมือ...”ฮองเฮาตกใจมากเมื่อวานซืนเซียวเย่หลันเพิ่งจับนักโทษชาวซีเหลียงมาได้สองคน ไม่แน่ว่า พอพวกเขาได้อยู่ใกล้ๆ ก็ลอบวางยาพิษฮ่องเต้ต้าเซี่ย เซียวเย่หลันปฏิเสธเสียงเรียบ “ค่ายใหญ่ได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา ต่อให้สายลับชาวซีเหลียงพวกนั้นจะกล้ามาป้วนเปี้ยนอยู่ข้างนอก ก็ไม่กล้าเข้าใกล้อยู่ดี ยิ่งไม่ต้องพูดถึงวางยาพิษเสด็จพ่อเลย บางทีที่หมอหลวงพูดถึงน่าจะหมายถึงพิษงู”“พูดแบบนี้แล้ว ตอนที่ข้าตกจากหลังม้า แม้ว่างูตัวนั้นจะไม่ได้โจมตีข้า แต่กลับอ้าปากพ่นไอสีดำบางอย่างใส่ข้า” ฮ่องเต้ขมวดคิ้วขณะทวนความทรงจำเฉิงกุ้ยเฟยถามอย่างร้อนใจ “มีวิธีรักษาพิษงูนี้หรือไม่?”เมื่อครู่นางยังมีแรงทะเลาะกับฮองเฮา แต่บัดนี้พอได้ยินว่าฮ่องเต้ถูกพิษงู ในใจก็ตื่นตระหนกขึ้นมาโดยพลัน ไม่สนใจจะทะเลาะกับฮองเฮาต่อหากฮ่องเต้สิ้นพระชมน์ตอนนี้ องค์รัชทายาทก็จะขึ้นครองบัลลังก์อย่างเหมาะสม ส่วนองค์ชายรองของนางก็คงไม่มีโอกาสได้ครองบัลลังก์“ทูลกุ้ยเฟย กระหม่อมจะพยายามรักษาอย่างเต็มที่” หมอหลวงที่คุกเข่าอยู่บนพื้นพูดได้ยินหมอหลวงกล่าวเช่นนี้ หัวใจของเฉิงกุ้ยเฟยพลันเย็นวาบไป
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 303
ภูเขาจื่อเสียเซี่ยเชียนฮวันควบม้ามาครึ่งคืน ในที่สุดก็กลับมาถึงเสียทีเมื่อกลับถึงอาราม เสี่ยวตงก็เข้ามาต้อนรับด้วยสีหน้าประหม่า “พระชายา ท่านกลับมาแล้ว! เมื่อคืนหลิวไท่เฟยผู้นั้นตื่นขึ้นมา และทันทีที่นางตื่นนางก็มาสร้างปัญหาให้กับท่าน...”“นางพบว่าข้าไม่อยู่หรือ?” เซี่ยเชียนฮวันนิ่วหน้า“ขออภัยเจ้าค่ะพระชายา ล้วนเป็นบ่าวที่ไร้ประโยชน์ ไม่สามารถจัดการกับนางได้”เสี่ยวตงแสดงสีหน้าโศกเศร้าเซี่ยเชียนฮวันตบไหล่ปลอบใจนาง “ไม่ใช่ความผิดของเจ้าหรอก ข้าควบคุมปริมาณยาไม่ดีเอง เดิมทีมันควรจะทำให้นางไม่ได้สติไปสองสามวัน”“พระชายาจ้านอ๋อง เจ้าขัดพระบัญชาของฝ่าบาทและแอบออกไปข้างนอกโดยไม่ได้รับอนุญาต หลักฐานชัดเจนขนาดนี้ ดูสิว่าวันนี้เจ้าจะอธิบายอย่างไร”หลิวไท่เฟยเดินมาจากด้านหลังพร้อมภิกษุณีติงจิ้งและคนอื่นๆภิกษุณีติงจิ้งมองเซี่ยเชียนฮวันด้วยใบหน้าผิดหวัง แล้วพูดว่า “พระชายา ท่านยังเด็กนัก จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ท่านจะโหยหาความเจริญของเมืองหลวง แต่การที่ท่านออกจากภูเขาจื่อเสียโดยไม่แจ้งให้ทราบ มันส่งผลกระทบต่อทุกคน”“ท่านภิกษุณี ข้าไม่ได้แอบไปเมืองหลวง เพียงแต่รีบร้อนลงจากเขาไปรักษาคนป
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 304
“นี่...”ภิกษุณีติงจิ้งรู้สึกลังเลเป็นอย่างมากตามกฎแล้วจะต้องรายงานไปยังราชสํานัก นั่นเป็นความผิดทางอาญา และโทษสถานเบาที่สุดก็คือเนรเทศ“ภิกษุณี ท่านไม่สามารถแหกกฎเพียงเพราะนางยังเด็กอยู่” หลิวไท่เฟยกดดันต่อนางตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าจะกำจัดเซี่ยเชียนฮวันทางหนึ่ง นางกลัวว่าตัวเองอาจจะถูกวางยาอีกครั้ง อีกทางหนึ่ง นางก็เกรงว่าเซี่ยเชียนฮวันจะเปิดเผยสิ่งที่นางเคยพูดออกไป ซึ่งอาจจะทำให้เกิดแรงจูงใจมากมายที่จะมาฆ่านางเหมือนตอนยังอยู่วังหลัง ที่ทุกย่างก้าวล้วนเต็มไปด้วยอันตรายและจำเป็นต้องชิงลงมือก่อนภิกษุณีติงจิ้งลังเลอยู่พักใหญ่ จ้องมองเซี่ยเชียนฮวันอย่างลึกซึ้ง ก่อนจะถอนหายใจออกมา “ถ้าหากพระชายาต้องการลงเขาไปรักษาคน ไม่สู้โกนผมเป็นภิกษุณี เข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ของเจ้าแม่กวนอิม กลายเป็นศิษย์อารามจื่อเสียของข้า ด้วยวิธีนี้ท่านก็สามารถลงเขาไปในนามของสาวกได้”“อะไรนะ?”เซี่ยเชียนฮวันตะลึงจนตาค้างต้องการโกนผมของนาง และเปลี่ยนนางเป็นภิกษุณี?นี่เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!“ท่านภิกษุณี ข้าเต็มไปด้วยความคิดทางโลก รากทั้งหกไม่บริสุทธิ์ ไม่คู่ควรกับการออกบวช ลืมสิ่งท่านพูดไปเถอะ” เซี่ยเช
บทล่าสุด
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 514
“มันมาจากไหน?”เซียวเย่หลันถามเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว “ตงไหล!”“ตงไหล...”พอได้ยินชื่อสถานที่นี้ สีหน้าของเซียวเย่หลันก็ขรึมลงเล็กน้อย เขานึกถึงคนๆ หนึ่งเซี่ยเชียนฮวันเอ่ยชื่อของคนที่อยู่ในความคิดของเขาทันที “รู้สึกว่าบังเอิญมากใช่หรือไม่? ยาที่พวกฆาตกรให้เหยื่อกินเป็นผลผลิตพิเศษจากตงไหล ประจวบเหมาะกับตอนที่พวกเขาจับคนร้ายแถบชานเมืองนั้น ฉินจีที่มีสมญานามว่าเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งตงไหลถูกส่งตัวไปที่วังหลัง” “ช่างบังเอิญมากจริงๆ”เซียวเย่หลันจ้องไปที่หญ้าที่ส่งกลิ่นคาวปลาตายบนโต๊ะ นิ้ววางอยู่เหนือริมฝีปากแล้วบีบจมูกเบาๆเรื่องราวมากมายจริงๆเขาไม่รู้สึกว่าพวกนี้เป็นเรื่องบังเอิญทั้งสองเรื่องนี้ อย่างไรเสียก็ต้องเกี่ยวข้องกันเซี่ยเชียนฮวันพูดว่า “แล้วก็ ข้าให้เพื่อนไปสืบดูแล้ว เป็นเพราะหญ้าโช่วผิงถูกคนเข้าใจว่าเป็นยายืดอายุขัย มีจอมยุทธ์มากมายที่จะใช้มันกลั่นเป็นยาเพื่อใช้บำรุงสำหรับการฝึกยุทธ์”“เพื่อนเจ้าคนไหน? ผู้ชายหรือผู้หญิง?”จุดสนใจของเซียวเย่หลันอยู่ตรงนี้เซี่ยเชียนฮวันกลอกตามองบนอย่างไม่สบอารมณ์ “เถ้าแก่เนี้ยที่หอฮัวเยว่!”“อืม”ผู้หญิง เช่นนั้นเซียวเย่ห
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 513
ซูอวี้เออร์สีหน้าแข็งค้างสมควรตายคิดไม่ถึงเลยว่าพวกโจรโฉดพวกนี้จะได้รับข่าวสารว่องไวเพียงนี้!นางยังนึกว่า พวกเขาควรจะเป็นพวกโจรกระจอกในยุทธภพ ไม่ค่อยมีความเข้าใจเกี่ยวกับราชวงศ์นัก และนางเพิ่งตั้งครรภ์ไม่นาน จากภายนอกแล้วก็ดูไม่ออกหากเป็นเช่นนี้ นางในตอนนี้ก็กลายเป็นแกะน้อยเข้าถ้ำเสือแล้วสิ??ในขณะที่ซูอวี้เออร์เหงื่อเปียกชุ่มไปทั้งตัวและกำลังคิดว่าจะรับมือต่ออย่างไรนั้น หัวหน้าชุดขาวก็เงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าๆๆ ไม่ต้องเป็นกังวลไป!”“เป้าหมายของพวกเราคือหญิงตั้งครรภ์ท้องโต เจ้าที่เพิ่งท้องแบบนี้ ทารกในครรภ์ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเลย ไม่มีประโยชน์อะไรกับเราสักนิด” อีกคนหนึ่งพูดเสียงเย็น หัวหน้าชุดขาวตบไปที่บ่าของพรรคพวกตัวเอง “เอาล่ะ อย่าทำให้นางตกใจไปเลย พวกเรากำลังต้องการเลือดเนื้อเชื้อไขของราชวงศ์ต้าเซี่ยพอดี นางยังช่วยพวกเราได้อีกมาก”สีหน้าของพรรคพวกคนนั้นแสดงออกถึงความแปลกใจเล็กน้อยแต่ ที่แห่งนี้ คำพูดของหัวหน้าคนเดียวที่ถือเป็นคำตัดสินสูงสุดเขาได้ตัดสินใจจะร่วมมือกับซูอวี้เออร์แล้วซูอวี้เออร์เผยรอยยิ้มที่พึงพอใจออกมา “ตอนนี้ท่านอ๋องจะออกลาดตระเวนทุกคืน
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 512
ก่อนหน้านี้ เซียวจ้านได้พูดคุยกับนางหลายครั้งได้แสดงออกให้เห็นถึงความในใจอยู่บ้างแต่นางกลับไม่รู้เลยว่า เซียวจ้านนั้นแท้จริงแล้วไม่ได้เป็นคนเอาแต่เล่นไม่เอาอ่าวอย่างที่เผยให้เห็นในรูปลักษณ์ภายนอก ตอนเด็กเขาก็ผ่านความเจ็บปวดมาไม่น้อยแต่พวกนั้นต่างก็เป็นการพูดคุยเปิดใจทั่วไปเซี่ยเชียนฮวันยืนยันได้ว่าระว่างนางกับเซียวจ้านนั้นไม่มีการข้ามเส้น มากที่สุดก็เรียกได้ว่าเป็นเพื่อน ไม่ได้เป็นเหมือนที่เซียวเย่หลันคิดนางแค่นเสียงเหอะ “เซียวเย่หลัน ข้าว่านะ เพราะเจ้าเคยแอบขโมย พอมองใครก็รู้สึกว่าเป็นโจรเสียหมด”“ข้าไม่เคยขโมยของใคร” เซียวเย่หลันถูกทำให้โกรธจนขำแล้วเซี่ยเชียนฮวันยกมุมปาก “ตัวเจ้ามีหญิงสาวมากมาย ซูอวี้เออร์นั้นข้าไม่นับแล้ว ยังมีหลี่จิ้งหย่าที่ชอบพอกันมาตั้งแต่เด็ก ผู้อื่นแต่งงานกับองค์ชายสองแล้ว เจ้ายังไปติดพันนางยากจะอธิบายได้ชัดเจนอยู่เลย”“เป็นเพราะว่าจิตใจของท่านอ๋องเองไม่บริสุทธิ์ ดังนั้น ถึงได้รู้สึกว่าระหว่างข้ากับองค์ชายห้านั้นพิเศษอย่างไรล่ะ”เซียวเย่หลันน้ำเสียงเย็นเยียบ “ตัวข้าไม่เคยติดพันกับหลี่จิ้งหย่าจนอธิบายไม่ได้”“งั้นหรือ? เช่นนั้นวันนั้นที่ข้าเห็น
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 511
“ข้าเป็นหมอผู้เชี่ยวชาญ ไม่กลัวหรอก”เซี่ยเชียนฮวันปากแข็ง ดึงฝ่ามือออกจากมือของเซียวเย่หลันแล้วเริ่มชันสูตรศพทีละร่างหญิงสาวพวกนี้ตายเพราะเสียเลือดมากเกินไปพวกนางถูกกรีดร่างทั้งเป็น วิธีการทารุณมากแต่ที่แปลกคือ ภายในร่างของพวกนางกลับมีร่องรอยของยาอยู่ แต่ไม่ได้ถูกพิษอย่างที่เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพพูดพอเจ้าเมืองเห็นเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ เขาจึงบีบจมูกแล้วเดินไปด้านหน้าถามขึ้นว่า “พระชายาอ๋อง ท่านสังเกตพบสิ่งใดหรือไม่?”“จากที่ข้าสังเกต แทนที่จะพูดว่าพวกนางถูกพิษ ควรพูดว่าก่อนตาย พวกนางถูกคนกรอกยาชนิดหนึ่งให้กิน ไม่ถึงกับขั้นส่งผลร้ายต่อร่างกายมากนัก แต่ในเมื่อฆาตกรจะฆ่าพวกนางอยู่แล้ว เหตุใดต้องมากเรื่อง กรอกยาพวกนางด้วยเล่า”จุดที่เซี่ยเชียนฮวันคิดไม่ตกก็คือจุดนี้ในกระเพาะของทุกร่างล้วนมีเศษซากยาชนิดนี้เท่ากับว่า เรื่องนี้สำหรับฆาตกรแล้วเป็นขั้นตอนที่ขาดไม่ได้สำหรับฆาตกร ขั้นตอนนี้มีประโยชน์ต่อพวกเขาสูงสุดเซียวเย่หลันขมวดคิ้วเล็กน้อย “ยาชนิดนี้ทำขึ้นมาจากอะไรหรือ?”“น่าจะมีประโยชน์เพียงช่วยให้ร่างกายแข็งแรง แต่รายละเอียดต่างๆ ต้องรอให้ข้านำตั
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 510
“ใครน่ะ?!”เซี่ยเชียนฮวันตกใจเดินไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงมาอยู่ด้านหลังของนาง!พอนึกถึงเรื่องที่สตรีมีครรภ์หายตัวไปในช่วงนี้ ใจของเซี่ยเชียนฮวันก็เต้นตึกๆๆ รัวเป็นกลอง นางหันตัวขวับกลับมา นางก็ราดน้ำที่อยู่ในมือออกไปจนหมดจากนั้น...นางได้ทำให้ผมดกดำและเสื้อผ้าของเซียวเย่หลับเปียกไปหมดเซียวเย่หลันถูกน้ำราดทั้งหน้า หมดคำจะพูด ใช้มือเช็ดถูกแล้วพูดเสียงเย็น “การระมัดระวังตัวตลอดเวลานั้นเป็นเรื่องดี แต่ก็ไม่ต้องกลัวเป็นกระต่ายตื่นตูมไป”“ใครให้เจ้ามาไม่ให้เสียงสักนิดล่ะ มาอย่างกับผี ตกใจหมดเลย” เซี่ยเชียนฮวันเองก็อารมณ์ไม่ดี “แต่ก่อนเจ้าไม่มาโรงหมอไม่ใช่หรือ วันนี้วิ่งแจ้นมาที่นี่ทำไม?”“หากไม่ใช่เพราะเจ้าเมืองซุ่นเทียนมาขอแล้วขออีก ข้าเองก็คร้านจะมา”เซียวเย่หลันแสดงท่าทางรังเกียจเต็มที่ หยิบเอาผ้าออกมาเช็ดหน้าเซี่ยเชียนฮวันไม่เข้าใจ “เจ้าเมืองซุ่นเทียนขอร้องเจ้า? เขาเองก็อยากซื้อครีมบำรุงให้ฮูหยินของตนหรือ?”“พบศพเหยื่อสาวแถวชานเมืองหลวง ฝ่ายชันสูตรบอกว่าพวกนางถูกพิษ แต่ไม่สามารถตรวจสอบได้แน่ชัดว่าเป็นพิษจากอะไร เจ้าเมืองซุ่นเทียนก็เลยอยากขอให้เจ้าช่วย”เซียวเย่หลันพูดอธิบายส
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 509
“รู้สิ ทำไมหรือ?”เซี่ยเชียนฮวันตะลึงตอนที่อยู่โรงหมอ นางได้ยินพวกชาวบ้านถกเถียงกันราวกับว่ามีหญิงสาวมากมายที่ถูกจับตัวหรือว่า ที่ฮ่องเต้เรียกตัวเซียวเย่หลันไปห้องทรงพระอักษรก็เพราะจะให้เขาตรวจสอบเรื่องนี้เซียวเย่หลันพูดเสียงทุ้มว่า “สตรีที่ถูกพวกเขาจับตัวไปล้วนเป็นสตรีมีครรภ์” “อะไรนะ???”เซี่ยเชียนฮวันอดตกใจไม่ได้!ตามหลักแล้ว สตรีที่ถูกจับตัวไปควรเป็นหญิงสาวอายุน้อย เหตุใดจึงเป็นสตรีมีครรภ์ล่ะ?“ตอนนี้ คนในเมืองหลวงในใจกระวนกระวาย เสด็จพ่อได้ออกประกาศห้ามออกจากเคหะสถานยามค่ำคืนแล้ว นับจากวันนี้เป็นต้นไป ข้าต้องนำทหารออกไปลาดตระเวนทุกคืน จนกว่าจะจับตัวพวกผู้ร้ายพวกนั้นได้”เซียวเย่หลันมองไปทางเซี่ยเชียนฮวันปราดหนึ่ง ยื่นมือไปบีบแก้มนาง “เจ้าดูแลเด็กน้อยในท้องของเจ้าให้ดี ช่วงนี้อย่าออกไปวิ่งพล่านที่ไหน ได้ยินไหม”“อื้อ”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างว่าง่ายไม่แปลกที่เซียวเย่หลันไม่ยอมให้นางช่วยที่แท้ก็เพราะแค่มีครรภ์ก็ตกอยู่ในอันตรายแล้ว เพื่อปกป้องเด็กน้อยในท้อง นางต้องไม่เอาตัวเข้าไปเสี่ยงเซี่ยเชียนฮวันไม่ได้พูดเรื่องไปช่วยอีกนางติดตามเซียวเย่หลันกลับจวนอ๋อง แล้ว
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 508
หลังจากที่ได้เห็นฉากพยานแมวในเหตุการณ์กับตาตัวเองแล้ว สุดท้ายฉินจีก็ยอมรับด้วยตัวเองแล้ว นางคุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้ ตัวสั่นเทิ้มสีพระพักตร์ของฮ่องเต้เคร่งขึมดูแล้ว เป็นเหมือนดั่งที่เจ้าห้าพูดจริงๆ ด้วย ฉินจีตั้งใจปล่อยแมวไปทำให้เซี่ยเชียนฮวันตกใจไม่ว่าตอนนี้เขาจะลำเอียงรักและเอ็นดูฉินจีมากเพียงใด เรื่องนี้ข้องเกี่ยวกับลูกหลานของราชวงศ์ ไม่สามารถทำตัวเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ได้เหมือนเรื่องที่พวกนางสนมทั้งหลายแก่งแย่งความรักกัน เซียวเย่หลันเดินออกมา จ้องไปที่ฉินจีอย่างเย็นชา “ขอเสด็จพ่อลงโทษอย่างสาหัสด้วยพ่ะย่ะค่ะ”“ถ่ายทอดคำสั่ง ลำดับศักดิ์ของฉินจีลดขั้นลงเหลือเพียงไฉหนี่ว์ ถูกกักบริเวณในหอหลิวอินเป็นเวลาสามวัน ห้ามออกจากประตู”ฮ่องเต้กุมขมับ ไม่ได้มองไปทางฉินจีที่มีท่าทีน่าสงสารอีกทั้งลดลำดับศักดิ์ ทั้งถูกกักบริเวณ ถือว่าเป็นการให้เกียรติเซียวเย่หลันกับเซี่ยเชียนฮวันมากแล้ว เซี่ยเชียนฮวันยิ้มตาหยี “ขอบพระทัยเสด็จพ่อที่ทรงให้ความยุติธรรมเพคะ”จากนั้น นางก็หันไปทางเซียวจ้าน ในดวงตาเรียวเล็กมีประกายแสงแสดงถึงความจริงจัง “และต้องขอบคุณน้องห้าด้วยที่พูดผดุงความยุติธรรมแก่ข้า”“น้
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 507
“ฝ่าบาท พระชายาจ้านอ๋องคงไม่ได้มีปัญหาที่ตรงนี้หรอกนะเพคะ”ฉินจีชี้ไปที่หัวของตัวเองฮ่องเต้โบกพระหัตถ์ “เอาล่ะ อย่าได้พูดเช่นนี้เลย”ฮ่องเต้ไม่ได้เอาความกับคำพูดส่งเดชของฉินจีอย่างไรเสีย การพูดตรงๆ เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของฉินจี ก็เหมือนหมิงเฟยอย่างนั้นหากไม่ใช่เพราะชอบนิสัยเช่นนี้ของนาง ฮ่องเต้ก็คงไม่ลำเอียงชอบนางมากกว่าทว่า ฮ่องเต้เองก็รู้สึกว่าเซี่ยเชียนฮวันราวกับว่าสมองถูกกระทบกระเทือน กลับมาตั้งคำถามกับแมวอย่างเอาจริงเอาจัง ไม่รู้ว่านางจะมาไม้ไหนอีก“หากแมวตัวนั้นตอบคำถามของพระชายาจ้านอ๋องจริงๆ หม่อมฉันยอมรับโทษเพคะ” ฉินจีหัวเราะเยาะเย้ยเบาๆ“เจ้าเป็นคนพูดเองนะ” เซี่ยเชียนฮวันนั่งปัดมืออยู่ที่พื้น “เอาล่ะ เป็นแมวที่สัตย์ซื่อหน่อยซิ”“เหมียว เหมียว เหมียว?” เจ้าแมวขาวเอียงหัวเล็กน้อยเซียวเย่หลันเองก็ทนดูไม่ค่อยไหวแล้ว อยากจะลากตัวนางออกไปทันใดนั้น ขณะที่ทุกคนกำลังคิดว่าเซี่ยเชียนฮวันกำลังก่อเรื่องนั้น เจ้าแมวขาวกลับยื่นอุ้งมือออกมา!มันทำเหมือนที่เซี่ยเชียนฮวันพูดจริงๆ ด้วย ข่วนไปที่หยกห้อยเอวที่อยู่ด้านขวาผู้คนต่างสีหน้าเปลี่ยนสี“เป็นไปไม่ได้!” ฉินจีโพล่งออก
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 506
“ฝ่าบาททรงรอบรู้ หม่อมฉันเพียงแต่พูดความจริงเท่านั้น”ฉินจีหลุบตาลงฮ่องเต้มองไปที่เซียวจ้านแล้วพูดว่า “เจ้าห้า เจ้าเป็นคนมีมารยาทดีมาโดยตลอด ทำไมวันนี้ต้องมีปัญหากับฉินเออร์ด้วย”“ทูลเสด็จพ่อ ลูกไม่ได้ตั้งใจจะมุ่งเป้าไปที่ผู้ใด เพียงแต่เห็นฉินเจี๋ยอวี๋กับพระชายาจ้านอ๋องโต้เถียงกัน จากนั้นพระชายาจ้านอ๋องเกือบจะล้ม ซึ่งเลี่ยงไม่ได้ที่คนจะรู้สึกสงสัย”เซียวจ้านประกบมือคำนับแล้วกล่าวขึ้นในเวลานี้ ในที่สุดเซียวเย่หลันก็เอ่ยปากถามเซี่ยเชียนฮวันที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ล้มหรือเปล่า”“ไม่เป็นไร ไม่ตายหรอก”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างไม่สบอารมณ์เซียวเย่หลันพูดไม่ออกสตรีที่ดูอ่อนแอกันคนภายนอกแต่กับคนในบ้านกลับหยาบคายใส่คนนี้นี่เขากำลังแสดงความเป็นห่วงนางชัดๆ แต่กลับพูดจายอกย้อนกับเขา“ฉินเอ๋อเพิ่งเข้าวังไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ หากมีตรงไหนล่วงเกินสะใภ้เจ็ด พวกเจ้าก็แค่ให้อภัยก็จบแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำให้ตึงเครียดขนาดนี้”ฮ่องเต้พูดเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าต้องการให้เรื่องนี้สงบลง ไม่ถือสาหาความผิดของฉินจีอย่างไรก็ตาม พอได้ยินเช่นนี้ฉินจีกลับตกใจเล็กน้อยเดิมทีนางคิดว่าฮ่องเต้จะไม่เพียงแต่ปกป้องนา
