LOGINShare
บทที่ 246
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 247
“อึกอึกอ่อก...หยุดมือ”เซี่ยเชียนฮวันไม่คาดคิดว่าสาวใช้ตัวน้อยคนนี้จะกล้าหาญขนาดนี้ นางพยายามจะดิ้นหนี และออกแรงผลักแต่ตอนนี้นางกำลังอ่อนแอ แม้ว่าสาวใช้คนนี้จะผอมบาง แต่ปกติก็ใช้กำลังในการทำงาน ความแข็งแกร่งจึงสูงกว่านางหลายขุมสาวใช้จับนางอย่างแข็งขัน และกรอกยาใส่ปากนางไปครึ่งชามส่วนครึ่งชามที่เหลือ ก็หกรดเสื้อผ้าของเซี่ยเชียนฮวันและพื้น“พระชายาโปรดดื่ม!!”สาวใช้สีหน้าดุดันสุดท้ายการเคลื่อนไหวในห้องก็ดึงดูดความสนใจของยามลาดตระเวนข้างนอก แต่พวกเขาเกิดอาการลังเลขึ้นมาในใจ และไม่กล้าเข้าไปข้างใน จึงส่งคนไปแจ้งเซียวเย่หลันก่อนเซียวเย่หลันกำลังเล่นหมากรุกกับตัวเองในห้องหนังสือ เมื่อได้ยินการรายงานของยาม จึงตอบอย่างเฉยเมยว่า “นางอยากจะแผลงฤทธิ์อะไร ก็ปล่อยให้นางทำไป ไม่ต้องไปสนใจ”เขาคิดว่าเซี่ยเชียนฮวันทะเลาะกับเขา และตอนนี้กำลังโมโหอยู่เพียงลำพัง จึงเกิดอารมณ์ฉุนเฉียวขึ้นมายามรับคำแล้วถอยไป เย่ซิ่นซึ่งยืนอยู่ด้านข้างก็เผยสีหน้าเป็นกังวลขึ้นมา “ท่านอ๋อง พระชายาอาจจะตกอยู่ในอันตรายก็ได้พ่ะย่ะค่ะ”“ในห้องนางซ่อนแมงมุมพิษมากมายขนาดนั้น ใครจะกล้าเข้าไปทำอะไรนาง?” เซียวเย่ห
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 248
“พิโธ่ ดูเจ้าพูดสิ รับใช้บุรุษนะไม่ต้องใช้ตา!”“พูดแบบนั้นก็ไม่ถูก มีหลายที่ต้องใช้ตาเหมือนกัน...”“ชู่ รีบหุบปาก”ในที่สุดก็มีแม่ครัวสองสามคนที่สังเกตเห็นเซี่ยเชียนฮวัน พวกนางรีบก้มหน้าก้มตา รู้สึกตกใจจนไม่กล้าเปล่งเสียงออกมานางเว่ยแม่ของเย่ซิ่นที่เป็นหัวหน้าห้องครัว ก็รีบเดินเข้ามา ยิ้มแห้งๆ แล้วกล่าวว่า “พระชายาโปรดให้อภัยด้วย สตรีพวกนี้แค่พูดจาไร้สาระ แต่พวกนางไม่ได้ตั้งใจเช่นกัน”“ไม่เป็นไร”เซี่ยเชียนฮวันตอบนางเหลือบมองคนที่ทํางานในห้องครัวแวบหนึ่ง “ป้าเว่ย รบกวนเรียกทุกคนออกมายืนตรงหน้าข้าทั้งหมด ห้ามขาดแม้แต่คนเดียว”“เจ้าค่ะ”นางเว่ยไม่กล้าขัดคำสั่ง กวักมือเรียกผู้คนให้ออกมาไม่ช้าคนรับใช้หลายสิบคนก็ยืนกันเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่ในลานกว้าง เจ้ามองข้า ข้ามองเจ้า ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น สีหน้าของพวกเขามึนงงมาก“หากพระชายาต้องการจะลงโทษ ทรงลงโทษเพียงคนปากเปราะไม่กี่คนเถอะเพคะ ไม่จำเป็นต้องลากคนบริสุทธิ์เข้ามาเกี่ยวข้อง” นางเว่ยเกลี้ยกล่อมนางคิดว่าเพราะเซี่ยเชียนฮวันได้ยินคำพูดพวกนั้น จึงโมโหขึ้นมาเซี่ยเชียนฮวันส่ายหน้า นางเดินกลับไปกลับมาอยู่สองรอบ แต่ก็ไม่เห็
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 249
เรือนฮวันซาเซี่ยเชียนฮวันยิ้มปลอมๆ แสดงสีหน้าชื่นมื่น ขณะวิ่งเข้ามาทักทายเฝ้าสนมหมิง“เสด็จแม่ ช่วงนี้สุขภาพของท่านเป็นอย่างไรบ้าง? ใบสั่งยาที่ข้าให้ท่านก่อนหน้านี้ ท่านดื่มแล้วรู้สึกเช่นไร? จริงสิ ให้ข้าฝังเข็มท่านอีกครั้งดีหรือไม่ วันละครั้ง เพื่อให้ท่านไม่รู้สึกปวดเอว และมีใบหน้างดงามตลอดไป”ใบหน้าของเซี่ยเชียนฮวันเขียนคำว่า ‘ประจบสอพลอ’ อย่างชัดเจนแต่กระนั้น นางก็ไม่กล้าเข้าใกล้พระสนมหมิงมากนัก เพียงแค่นั่งคุกเข่าที่หน้าโต๊ะ และหยั่งเชิงความคิดของสนมหมิง“เจ้าไม่จำเป็นต้องมาประจบสอพลอข้า เพราะมันไม่ได้ทำให้ข้ารู้สึกชอบเจ้าขึ้นเลยสักนิด”สนมหมิงจัดดอกไม้ด้วยสีหน้าเย็นชาหลังจากที่นางถูกหลี่จิ้งหย่าผู้ที่อยากได้เป็นลูกสะใภ้มากที่สุดแทงข้างหลัง อารมณ์ของนางก็ไม่แปรปรวนอีกต่อไป แต่เปลี่ยนเป็นเย็นชา เหมือนหุ่นเชิดไร้อารมณ์อันที่จริงตอนนี้เซี่ยเชียนฮวันเหนื่อยมาก แต่ก็ยังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้า “ลูกสะใภ้แค่อยากให้เสด็จแม่สุขภาพดีขึ้น ส่วนเสด็จแม่จะชอบหรือไม่ชอบลูกสะใภ้นั้น ก็ไม่เป็นไร”ในที่สุด สนมหมิงก็ยกเปลือกตาขึ้น และเหลือบมองนางเล็กน้อย“การฝังเข็มที่เจ้าพูดถึง มันได้ผลจริง
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 250
ซูอวี้เออร์โกรธมากแน่นอนว่า นางทําได้เพียงเก็บอารมณ์ที่แท้จริงไว้ในใจเท่านั้น เบื้องหน้ายังต้องแสดงท่าทีเป็นห่วงเป็นใย เล่นบทบาทเป็นสาวงามอ่อนหวานหลังจากฝนหมึกเสร็จ ก็เอื้อมมือไปนวดไหล่เซียวเย่หลันเบาๆ พลางพูดจาฉอเลาะว่า “พี่สาวกำลังอุ้มท้องอยู่ ถ้าหากเสด็จแม่สูญเสียการควบคุม แล้วทำร้ายพี่สาวขึ้นมาจะทำเช่นไร?”พูดถึงเมล็ดป่าในท้องของเซี่ยเชียนฮวัน แน่นอนว่า ปฏิกิริยาของเซียวเย่หลันก็เป็นไปตามที่ซูอวี้เออร์คาดไว้ สีหน้าของเขาพลันเย็นชาขึ้นมา นิ้วของเขาบีบพู่กันแน่น จนเส้นเอ็นปูดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ขมวดคิ้วพูดว่า “พระสนมหมิงทานยามาสักพักแล้ว อาการป่วยก็มั่นคง ไม่มีทางคลั่งขึ้นมาง่ายๆ”อารมณ์ของเขาสั่นไหว แม้แต่การเขียนก็ยังยุ่งเหยิง เลินเล่อเมื่อเขียนจดหมายเสร็จ เซียวเย่หลันก็ปิดผนึก และวางทับด้วยจานหินหมึก ก่อนจะเดินออกจากห้องหนังสือไปอย่างเงียบๆซูอวี้เออร์หรี่ตามองแผ่นหลังของชายคนนั้นจนหายลับไป จากนั้นนางก็ใช้ความเร็วของมือ หยิบจดหมายอีกฉบับออกจากแขนเสื้ออย่างรวดเร็ว และสลับกับจดหมายที่เซียวเย่หลันเขียนสักพักก็มีทหารมารับจดหมายซูอวี้เออร์ทําราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 251
ภายในสวนพระสนมหมิงเดินมาถึงใต้ต้นไทรใหญ่ ในที่สุดก็มองเห็นเงาร่างผอมเพรียวของสตรีผู้หนึ่งนางกล่าวเสียงเย็นชาว่า “ออกมา”“ลูกสะใภ้คารวะเสด็จแม่”ซูอวี้เออร์ก้มหน้าเดินออกมาจากเงาไม้ และคารวะสนมหมิงสนมหมิงเหลือบมองนาง “หยุดพูดจาไร้สาระ ตอนทานอาหารเจ้าก็ส่งสัญญาณให้ข้าตลอดเวลา เจ้าอยากจะบอกอะไรกับข้า?”“สมกับเป็นเสด็จแม่ ฉลาดมีไหวพริบ มองปราดเดียวก็เข้าใจสัญญาณของลูกสะใภ้”ซูอวี้เออร์ยิ้มน้อยๆ สนมหมิงไม่ให้ค่ากับคำพูดเยินยอเหล่านี้ นางยังคงแสดงท่าทีเฉยเมยและเย็นชา ส่งเสียงหึออกมาเบาๆ“ข้าคิดว่าเจ้าค่อนข้างประพฤติตัวดี ในฐานะอนุคนหนึ่ง ยามปกติก็รับใช้หลันเอ๋อร์ ช่วยคลายความเบื่อหน่ายให้เขา แต่คาดไม่ถึงเลยว่าหูตาของเจ้าจะมากมายถึงเพียงนี้”ซูอวี้เออร์ได้ยินว่าตัวเองถูกเรียกว่า ‘อนุ’ ก็แสดงท่าทางผิดปรกติเล็กน้อยแต่ในไม่ช้า นางก็กลับมาตั้งตัวได้ และพูดจาเสียงอ่อนหวาน “ลูกสะใภ้รู้ดีว่าในใจของเสด็จแม่เป็นห่วงท่านอ๋อง จึงมีบางอย่างที่ทนซ่อนไว้ไม่ได้ และกลัวว่าเสด็จแม่จะโดนคนเลวหลอก เลยต้องตัดสินใจแบบนี้”“เจ้าหมายความว่าอะไร”“คือ...”ซูอวี้เออร์แสดงสีหน้าลำบากใจดูเหมือนนางจ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 252
“หุบปากไว้ ถ้าหากใครรู้เรื่องนี้ คนแรกที่ข้าจะสังหารก็คือเจ้า”สนมหมิงจ้องมองซูอวี้เออร์อย่างเหี้ยมโหดซูอวี้เออร์ล้มลงกับพื้นและร้องไห้สะอึกสะอื้น “ลูกสะใภ้...ลูกสะใภ้จะปิดปากให้แน่น!”“รู้ก็ดี”พระสนมหมิงสะบัดชายเสื้อแล้วหมุนตัวเดินจากไป โดยไม่เหลือบมองซูอวี้เออร์อีกเมื่อกลับมาถึงเรือนฮวันซา ก็เห็นเซี่ยเชียนฮวันนั่งไขว่ห้างอ่านหนังสือที่หน้าระเบียงอย่างเงียบๆ จึงอดขมวดคิ้วไม่ได้เป็นไปได้ไหมว่าหลี่จิ้งหย่าไม่ได้โกหกนางเด็กที่ถุงฟางอุ้มอยู่นั้นเป็นเมล็ดป่าจริงๆ...“เหตุใดเสด็จแม่ถึงกลับมาเร็วนักเจ้าคะ? การเดินหลังอาหารดีต่อสุขภาพร่างกายและจิตใจของท่าน ท่านสามารถเดินให้มากขึ้นได้”เซี่ยเชียนฮวันได้ยินเสียงการเคลื่อนไหว จึงเงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มน้อยๆ ให้สนมหมิงสนมหมิงยังคงแสดงท่าทีเช่นเดิม แต่คราวนี้ นางไม่เพิกเฉยต่อคําทักทายของเซี่ยเชียนฮวัน นางเดินเข้าไป และนั่งบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม“ข้าได้ยินมาว่า เมื่อวานมีเด็กสาวคนหนึ่งตกลงไปในบ่อน้ำเสียชีวิต” สนมหมิงพูดอย่างเย็นชา“เพคะ มีเรื่องนี้จริงๆ”เซี่ยเชียนฮวันหยุดมือที่พลิกหน้ากระดาษเล็กน้อยตี๋เอ๋อร์ตายแล้ว และคนตายก็ไม่สา
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 253
ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา การใช้ชีวิตในเรือนฮวันซาของเซี่ยเชียนฮวันก็คือการนอนที่เรือนนอกท่ามกลางแสงจันทร์สนมหมิงกำกริชในมือแน่น และเดินมาที่เตียงอย่างเงียบๆ ดวงตาที่เย็นชาและโหดเหี้ยมคู่นั้นคล้ายกับเซียวเย่หลันไม่มีผิด ซึ่งมองลงมายังเซี่ยเชียนฮวันที่กำลังหลับสนิทจากด้านบนอา...แค่พูดถึงใบหน้าเล็กๆ ที่ดูเหมือนเซียนสวรรค์นั้น ก็เพียงพอที่จะเป็นภรรยาของหลันเอ๋อร์แล้วน่าเสียดายที่เจ้าทำตัวน่าไม่อาย กล้าที่จะตั้งครรภ์เมล็ดป่าก่อนจะแต่งเข้ามาในจวน และปล่อยให้หลันเอ๋อร์ต้องแบกรับความอัปยศเช่นนี้ น่าแค้นใจนักนางไม่เห็นพวกเราสองแม่ลูกคนอยู่ในสายตาจิตใจของสนมหมิงเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ความโกรธในส่วนลึกของดวงตาทวีความรุนแรงขึ้น จิตสังหารพลันพุ่งพล่าน นางค่อยๆ วางกริชบนหน้าท้องของเซี่ยเชียนฮวันตอนนี้ เพียงแค่ออกแรงเล็กน้อย ก็สามารถกำจัดเมล็ดป่านั่นไปได้!บางทีอาจจะสัมผัสถึงอันตรายโดยไม่รู้ตัว เซี่ยเชียนฮวันจึงขมวดคิ้ว หมุนคอแล้ววางมือข้างหนึ่งบนหน้าท้อง“อย่าได้ตำหนิข้าเลย หากเมล็ดป่านี่เกิดมา ชะตากรรมของสองแม่ลูกอย่างพวกเจ้าก็มีแต่จะทุกข์ทรมานมากยิ่งขึ้น ข้าเคยผ่านมาแล้ว...”มื
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 254
เซี่ยเชียนฮวันสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยถ้าหากพระสนมหมิงไม่ได้ดื่มยา จะต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นในขณะที่นางออกไปเดินเล่นเมื่อคืนเกรงว่าคงมีใครบางคนมาเป่าหูสนมหมิงมิฉะนั้น พระสนมหมิงคงไม่พูดถึงทหารองค์รักษ์เฟิงขึ้นมา และไล่บี้ถามเอาเช่นนี้ดูเหมือนว่า เรือนฮวันซาจะไม่ปลอดภัยอีกแล้วเซี่ยเชียนฮวันโน้มตัวลง คิดจะดมกลิ่นให้ละเอียด เพื่อยืนยันว่าพระสนมหมิงเทซุปยาลงในกระถางดอกไม้จริงหรือไม่แต่นางเพิ่งจะก้มตัวลง เซียวเย่หลันก็คว้าแขนนางจากทางด้านหลัง และลากนางเข้ามา กล่าวเสียงเย็นชาว่า “อย่าแสร้งทําเป็นหูหนวกเป็นใบ้ ดวงตาของอวี้เออร์แย่ลงและกำลังพักฟื้น ตอนนี้ไม่ถึงคราวที่เจ้าจะมาอารมณ์เสียที่นี่”“ไม่ใช่ว่าท่านหาหมอมารักษานางแล้วหรือ? แล้วทำไมถึงแย่ลงอีกล่ะ”เซี่ยเชียนฮวันเงยหน้าอย่างไม่เข้าใจเซียวเย่หลันหัวเราะอย่างเย็นชา “ยังจะเสแสร้งอะไร เจ้าก็รู้ว่าอวี้เออร์ร่างกายไม่ดี พิษเย็นซึมเข้าไปในไขกระดูก เมื่อนางถูกพิษ ผลที่ตามมาย่อมร้ายแรงกว่าคนธรรมดา”“อ่อ ข้าไม่ได้นึกถึงมันจริงๆ”เซี่ยเชียนฮวันกลอกตาอย่างไม่สะทกสะท้านอันที่จริง นางรู้ว่าพิษเย็นของซูอวี้เออร์เป็นของปลอม แล้วทำไมนาง
Latest chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 514
“มันมาจากไหน?”เซียวเย่หลันถามเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว “ตงไหล!”“ตงไหล...”พอได้ยินชื่อสถานที่นี้ สีหน้าของเซียวเย่หลันก็ขรึมลงเล็กน้อย เขานึกถึงคนๆ หนึ่งเซี่ยเชียนฮวันเอ่ยชื่อของคนที่อยู่ในความคิดของเขาทันที “รู้สึกว่าบังเอิญมากใช่หรือไม่? ยาที่พวกฆาตกรให้เหยื่อกินเป็นผลผลิตพิเศษจากตงไหล ประจวบเหมาะกับตอนที่พวกเขาจับคนร้ายแถบชานเมืองนั้น ฉินจีที่มีสมญานามว่าเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งตงไหลถูกส่งตัวไปที่วังหลัง” “ช่างบังเอิญมากจริงๆ”เซียวเย่หลันจ้องไปที่หญ้าที่ส่งกลิ่นคาวปลาตายบนโต๊ะ นิ้ววางอยู่เหนือริมฝีปากแล้วบีบจมูกเบาๆเรื่องราวมากมายจริงๆเขาไม่รู้สึกว่าพวกนี้เป็นเรื่องบังเอิญทั้งสองเรื่องนี้ อย่างไรเสียก็ต้องเกี่ยวข้องกันเซี่ยเชียนฮวันพูดว่า “แล้วก็ ข้าให้เพื่อนไปสืบดูแล้ว เป็นเพราะหญ้าโช่วผิงถูกคนเข้าใจว่าเป็นยายืดอายุขัย มีจอมยุทธ์มากมายที่จะใช้มันกลั่นเป็นยาเพื่อใช้บำรุงสำหรับการฝึกยุทธ์”“เพื่อนเจ้าคนไหน? ผู้ชายหรือผู้หญิง?”จุดสนใจของเซียวเย่หลันอยู่ตรงนี้เซี่ยเชียนฮวันกลอกตามองบนอย่างไม่สบอารมณ์ “เถ้าแก่เนี้ยที่หอฮัวเยว่!”“อืม”ผู้หญิง เช่นนั้นเซียวเย่ห
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 513
ซูอวี้เออร์สีหน้าแข็งค้างสมควรตายคิดไม่ถึงเลยว่าพวกโจรโฉดพวกนี้จะได้รับข่าวสารว่องไวเพียงนี้!นางยังนึกว่า พวกเขาควรจะเป็นพวกโจรกระจอกในยุทธภพ ไม่ค่อยมีความเข้าใจเกี่ยวกับราชวงศ์นัก และนางเพิ่งตั้งครรภ์ไม่นาน จากภายนอกแล้วก็ดูไม่ออกหากเป็นเช่นนี้ นางในตอนนี้ก็กลายเป็นแกะน้อยเข้าถ้ำเสือแล้วสิ??ในขณะที่ซูอวี้เออร์เหงื่อเปียกชุ่มไปทั้งตัวและกำลังคิดว่าจะรับมือต่ออย่างไรนั้น หัวหน้าชุดขาวก็เงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าๆๆ ไม่ต้องเป็นกังวลไป!”“เป้าหมายของพวกเราคือหญิงตั้งครรภ์ท้องโต เจ้าที่เพิ่งท้องแบบนี้ ทารกในครรภ์ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเลย ไม่มีประโยชน์อะไรกับเราสักนิด” อีกคนหนึ่งพูดเสียงเย็น หัวหน้าชุดขาวตบไปที่บ่าของพรรคพวกตัวเอง “เอาล่ะ อย่าทำให้นางตกใจไปเลย พวกเรากำลังต้องการเลือดเนื้อเชื้อไขของราชวงศ์ต้าเซี่ยพอดี นางยังช่วยพวกเราได้อีกมาก”สีหน้าของพรรคพวกคนนั้นแสดงออกถึงความแปลกใจเล็กน้อยแต่ ที่แห่งนี้ คำพูดของหัวหน้าคนเดียวที่ถือเป็นคำตัดสินสูงสุดเขาได้ตัดสินใจจะร่วมมือกับซูอวี้เออร์แล้วซูอวี้เออร์เผยรอยยิ้มที่พึงพอใจออกมา “ตอนนี้ท่านอ๋องจะออกลาดตระเวนทุกคืน
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 512
ก่อนหน้านี้ เซียวจ้านได้พูดคุยกับนางหลายครั้งได้แสดงออกให้เห็นถึงความในใจอยู่บ้างแต่นางกลับไม่รู้เลยว่า เซียวจ้านนั้นแท้จริงแล้วไม่ได้เป็นคนเอาแต่เล่นไม่เอาอ่าวอย่างที่เผยให้เห็นในรูปลักษณ์ภายนอก ตอนเด็กเขาก็ผ่านความเจ็บปวดมาไม่น้อยแต่พวกนั้นต่างก็เป็นการพูดคุยเปิดใจทั่วไปเซี่ยเชียนฮวันยืนยันได้ว่าระว่างนางกับเซียวจ้านนั้นไม่มีการข้ามเส้น มากที่สุดก็เรียกได้ว่าเป็นเพื่อน ไม่ได้เป็นเหมือนที่เซียวเย่หลันคิดนางแค่นเสียงเหอะ “เซียวเย่หลัน ข้าว่านะ เพราะเจ้าเคยแอบขโมย พอมองใครก็รู้สึกว่าเป็นโจรเสียหมด”“ข้าไม่เคยขโมยของใคร” เซียวเย่หลันถูกทำให้โกรธจนขำแล้วเซี่ยเชียนฮวันยกมุมปาก “ตัวเจ้ามีหญิงสาวมากมาย ซูอวี้เออร์นั้นข้าไม่นับแล้ว ยังมีหลี่จิ้งหย่าที่ชอบพอกันมาตั้งแต่เด็ก ผู้อื่นแต่งงานกับองค์ชายสองแล้ว เจ้ายังไปติดพันนางยากจะอธิบายได้ชัดเจนอยู่เลย”“เป็นเพราะว่าจิตใจของท่านอ๋องเองไม่บริสุทธิ์ ดังนั้น ถึงได้รู้สึกว่าระหว่างข้ากับองค์ชายห้านั้นพิเศษอย่างไรล่ะ”เซียวเย่หลันน้ำเสียงเย็นเยียบ “ตัวข้าไม่เคยติดพันกับหลี่จิ้งหย่าจนอธิบายไม่ได้”“งั้นหรือ? เช่นนั้นวันนั้นที่ข้าเห็น
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 511
“ข้าเป็นหมอผู้เชี่ยวชาญ ไม่กลัวหรอก”เซี่ยเชียนฮวันปากแข็ง ดึงฝ่ามือออกจากมือของเซียวเย่หลันแล้วเริ่มชันสูตรศพทีละร่างหญิงสาวพวกนี้ตายเพราะเสียเลือดมากเกินไปพวกนางถูกกรีดร่างทั้งเป็น วิธีการทารุณมากแต่ที่แปลกคือ ภายในร่างของพวกนางกลับมีร่องรอยของยาอยู่ แต่ไม่ได้ถูกพิษอย่างที่เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพพูดพอเจ้าเมืองเห็นเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ เขาจึงบีบจมูกแล้วเดินไปด้านหน้าถามขึ้นว่า “พระชายาอ๋อง ท่านสังเกตพบสิ่งใดหรือไม่?”“จากที่ข้าสังเกต แทนที่จะพูดว่าพวกนางถูกพิษ ควรพูดว่าก่อนตาย พวกนางถูกคนกรอกยาชนิดหนึ่งให้กิน ไม่ถึงกับขั้นส่งผลร้ายต่อร่างกายมากนัก แต่ในเมื่อฆาตกรจะฆ่าพวกนางอยู่แล้ว เหตุใดต้องมากเรื่อง กรอกยาพวกนางด้วยเล่า”จุดที่เซี่ยเชียนฮวันคิดไม่ตกก็คือจุดนี้ในกระเพาะของทุกร่างล้วนมีเศษซากยาชนิดนี้เท่ากับว่า เรื่องนี้สำหรับฆาตกรแล้วเป็นขั้นตอนที่ขาดไม่ได้สำหรับฆาตกร ขั้นตอนนี้มีประโยชน์ต่อพวกเขาสูงสุดเซียวเย่หลันขมวดคิ้วเล็กน้อย “ยาชนิดนี้ทำขึ้นมาจากอะไรหรือ?”“น่าจะมีประโยชน์เพียงช่วยให้ร่างกายแข็งแรง แต่รายละเอียดต่างๆ ต้องรอให้ข้านำตั
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 510
“ใครน่ะ?!”เซี่ยเชียนฮวันตกใจเดินไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงมาอยู่ด้านหลังของนาง!พอนึกถึงเรื่องที่สตรีมีครรภ์หายตัวไปในช่วงนี้ ใจของเซี่ยเชียนฮวันก็เต้นตึกๆๆ รัวเป็นกลอง นางหันตัวขวับกลับมา นางก็ราดน้ำที่อยู่ในมือออกไปจนหมดจากนั้น...นางได้ทำให้ผมดกดำและเสื้อผ้าของเซียวเย่หลับเปียกไปหมดเซียวเย่หลันถูกน้ำราดทั้งหน้า หมดคำจะพูด ใช้มือเช็ดถูกแล้วพูดเสียงเย็น “การระมัดระวังตัวตลอดเวลานั้นเป็นเรื่องดี แต่ก็ไม่ต้องกลัวเป็นกระต่ายตื่นตูมไป”“ใครให้เจ้ามาไม่ให้เสียงสักนิดล่ะ มาอย่างกับผี ตกใจหมดเลย” เซี่ยเชียนฮวันเองก็อารมณ์ไม่ดี “แต่ก่อนเจ้าไม่มาโรงหมอไม่ใช่หรือ วันนี้วิ่งแจ้นมาที่นี่ทำไม?”“หากไม่ใช่เพราะเจ้าเมืองซุ่นเทียนมาขอแล้วขออีก ข้าเองก็คร้านจะมา”เซียวเย่หลันแสดงท่าทางรังเกียจเต็มที่ หยิบเอาผ้าออกมาเช็ดหน้าเซี่ยเชียนฮวันไม่เข้าใจ “เจ้าเมืองซุ่นเทียนขอร้องเจ้า? เขาเองก็อยากซื้อครีมบำรุงให้ฮูหยินของตนหรือ?”“พบศพเหยื่อสาวแถวชานเมืองหลวง ฝ่ายชันสูตรบอกว่าพวกนางถูกพิษ แต่ไม่สามารถตรวจสอบได้แน่ชัดว่าเป็นพิษจากอะไร เจ้าเมืองซุ่นเทียนก็เลยอยากขอให้เจ้าช่วย”เซียวเย่หลันพูดอธิบายส
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 509
“รู้สิ ทำไมหรือ?”เซี่ยเชียนฮวันตะลึงตอนที่อยู่โรงหมอ นางได้ยินพวกชาวบ้านถกเถียงกันราวกับว่ามีหญิงสาวมากมายที่ถูกจับตัวหรือว่า ที่ฮ่องเต้เรียกตัวเซียวเย่หลันไปห้องทรงพระอักษรก็เพราะจะให้เขาตรวจสอบเรื่องนี้เซียวเย่หลันพูดเสียงทุ้มว่า “สตรีที่ถูกพวกเขาจับตัวไปล้วนเป็นสตรีมีครรภ์” “อะไรนะ???”เซี่ยเชียนฮวันอดตกใจไม่ได้!ตามหลักแล้ว สตรีที่ถูกจับตัวไปควรเป็นหญิงสาวอายุน้อย เหตุใดจึงเป็นสตรีมีครรภ์ล่ะ?“ตอนนี้ คนในเมืองหลวงในใจกระวนกระวาย เสด็จพ่อได้ออกประกาศห้ามออกจากเคหะสถานยามค่ำคืนแล้ว นับจากวันนี้เป็นต้นไป ข้าต้องนำทหารออกไปลาดตระเวนทุกคืน จนกว่าจะจับตัวพวกผู้ร้ายพวกนั้นได้”เซียวเย่หลันมองไปทางเซี่ยเชียนฮวันปราดหนึ่ง ยื่นมือไปบีบแก้มนาง “เจ้าดูแลเด็กน้อยในท้องของเจ้าให้ดี ช่วงนี้อย่าออกไปวิ่งพล่านที่ไหน ได้ยินไหม”“อื้อ”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างว่าง่ายไม่แปลกที่เซียวเย่หลันไม่ยอมให้นางช่วยที่แท้ก็เพราะแค่มีครรภ์ก็ตกอยู่ในอันตรายแล้ว เพื่อปกป้องเด็กน้อยในท้อง นางต้องไม่เอาตัวเข้าไปเสี่ยงเซี่ยเชียนฮวันไม่ได้พูดเรื่องไปช่วยอีกนางติดตามเซียวเย่หลันกลับจวนอ๋อง แล้ว
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 508
หลังจากที่ได้เห็นฉากพยานแมวในเหตุการณ์กับตาตัวเองแล้ว สุดท้ายฉินจีก็ยอมรับด้วยตัวเองแล้ว นางคุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้ ตัวสั่นเทิ้มสีพระพักตร์ของฮ่องเต้เคร่งขึมดูแล้ว เป็นเหมือนดั่งที่เจ้าห้าพูดจริงๆ ด้วย ฉินจีตั้งใจปล่อยแมวไปทำให้เซี่ยเชียนฮวันตกใจไม่ว่าตอนนี้เขาจะลำเอียงรักและเอ็นดูฉินจีมากเพียงใด เรื่องนี้ข้องเกี่ยวกับลูกหลานของราชวงศ์ ไม่สามารถทำตัวเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ได้เหมือนเรื่องที่พวกนางสนมทั้งหลายแก่งแย่งความรักกัน เซียวเย่หลันเดินออกมา จ้องไปที่ฉินจีอย่างเย็นชา “ขอเสด็จพ่อลงโทษอย่างสาหัสด้วยพ่ะย่ะค่ะ”“ถ่ายทอดคำสั่ง ลำดับศักดิ์ของฉินจีลดขั้นลงเหลือเพียงไฉหนี่ว์ ถูกกักบริเวณในหอหลิวอินเป็นเวลาสามวัน ห้ามออกจากประตู”ฮ่องเต้กุมขมับ ไม่ได้มองไปทางฉินจีที่มีท่าทีน่าสงสารอีกทั้งลดลำดับศักดิ์ ทั้งถูกกักบริเวณ ถือว่าเป็นการให้เกียรติเซียวเย่หลันกับเซี่ยเชียนฮวันมากแล้ว เซี่ยเชียนฮวันยิ้มตาหยี “ขอบพระทัยเสด็จพ่อที่ทรงให้ความยุติธรรมเพคะ”จากนั้น นางก็หันไปทางเซียวจ้าน ในดวงตาเรียวเล็กมีประกายแสงแสดงถึงความจริงจัง “และต้องขอบคุณน้องห้าด้วยที่พูดผดุงความยุติธรรมแก่ข้า”“น้
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 507
“ฝ่าบาท พระชายาจ้านอ๋องคงไม่ได้มีปัญหาที่ตรงนี้หรอกนะเพคะ”ฉินจีชี้ไปที่หัวของตัวเองฮ่องเต้โบกพระหัตถ์ “เอาล่ะ อย่าได้พูดเช่นนี้เลย”ฮ่องเต้ไม่ได้เอาความกับคำพูดส่งเดชของฉินจีอย่างไรเสีย การพูดตรงๆ เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของฉินจี ก็เหมือนหมิงเฟยอย่างนั้นหากไม่ใช่เพราะชอบนิสัยเช่นนี้ของนาง ฮ่องเต้ก็คงไม่ลำเอียงชอบนางมากกว่าทว่า ฮ่องเต้เองก็รู้สึกว่าเซี่ยเชียนฮวันราวกับว่าสมองถูกกระทบกระเทือน กลับมาตั้งคำถามกับแมวอย่างเอาจริงเอาจัง ไม่รู้ว่านางจะมาไม้ไหนอีก“หากแมวตัวนั้นตอบคำถามของพระชายาจ้านอ๋องจริงๆ หม่อมฉันยอมรับโทษเพคะ” ฉินจีหัวเราะเยาะเย้ยเบาๆ“เจ้าเป็นคนพูดเองนะ” เซี่ยเชียนฮวันนั่งปัดมืออยู่ที่พื้น “เอาล่ะ เป็นแมวที่สัตย์ซื่อหน่อยซิ”“เหมียว เหมียว เหมียว?” เจ้าแมวขาวเอียงหัวเล็กน้อยเซียวเย่หลันเองก็ทนดูไม่ค่อยไหวแล้ว อยากจะลากตัวนางออกไปทันใดนั้น ขณะที่ทุกคนกำลังคิดว่าเซี่ยเชียนฮวันกำลังก่อเรื่องนั้น เจ้าแมวขาวกลับยื่นอุ้งมือออกมา!มันทำเหมือนที่เซี่ยเชียนฮวันพูดจริงๆ ด้วย ข่วนไปที่หยกห้อยเอวที่อยู่ด้านขวาผู้คนต่างสีหน้าเปลี่ยนสี“เป็นไปไม่ได้!” ฉินจีโพล่งออก
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 506
“ฝ่าบาททรงรอบรู้ หม่อมฉันเพียงแต่พูดความจริงเท่านั้น”ฉินจีหลุบตาลงฮ่องเต้มองไปที่เซียวจ้านแล้วพูดว่า “เจ้าห้า เจ้าเป็นคนมีมารยาทดีมาโดยตลอด ทำไมวันนี้ต้องมีปัญหากับฉินเออร์ด้วย”“ทูลเสด็จพ่อ ลูกไม่ได้ตั้งใจจะมุ่งเป้าไปที่ผู้ใด เพียงแต่เห็นฉินเจี๋ยอวี๋กับพระชายาจ้านอ๋องโต้เถียงกัน จากนั้นพระชายาจ้านอ๋องเกือบจะล้ม ซึ่งเลี่ยงไม่ได้ที่คนจะรู้สึกสงสัย”เซียวจ้านประกบมือคำนับแล้วกล่าวขึ้นในเวลานี้ ในที่สุดเซียวเย่หลันก็เอ่ยปากถามเซี่ยเชียนฮวันที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ล้มหรือเปล่า”“ไม่เป็นไร ไม่ตายหรอก”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างไม่สบอารมณ์เซียวเย่หลันพูดไม่ออกสตรีที่ดูอ่อนแอกันคนภายนอกแต่กับคนในบ้านกลับหยาบคายใส่คนนี้นี่เขากำลังแสดงความเป็นห่วงนางชัดๆ แต่กลับพูดจายอกย้อนกับเขา“ฉินเอ๋อเพิ่งเข้าวังไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ หากมีตรงไหนล่วงเกินสะใภ้เจ็ด พวกเจ้าก็แค่ให้อภัยก็จบแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำให้ตึงเครียดขนาดนี้”ฮ่องเต้พูดเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าต้องการให้เรื่องนี้สงบลง ไม่ถือสาหาความผิดของฉินจีอย่างไรก็ตาม พอได้ยินเช่นนี้ฉินจีกลับตกใจเล็กน้อยเดิมทีนางคิดว่าฮ่องเต้จะไม่เพียงแต่ปกป้องนา
