แชร์

บทที่ 20

ผู้แต่ง: เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 19:42:56
"ดูจากรูปร่างเจ้าแล้วก็น่าจะประมาณห้าขวบ ไม่ใช่เด็กผีแล้วจะเป็นอะไร"

เซี่ยเชียนฮวันได้คืบจะเอาศอก เมื่อบีบแก้มซ้ายเสร็จก็ไปบีบแก้มขวาต่อ เมื่อเห็นเจ้าเด็กอ้วนโมโหจนหน้าพองกลมเหมือนปลาปักเป้าแล้วก็อดขำออกมาไม่ได้

"น่าโมโหนัก ไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้กับข้าเลยนะ!" เด็กอ้วนเท้าสะเอวอย่างโมโห

"โอ๊ะ เจ้าเด็กผีวางท่าใหญ่โตเชียวนะ หรือว่าเจ้าจะเป็นเซียนน้อยที่อยู่ข้างกายเง็กเซียนฮ่องเต้เหรอ"

เซี่ยเชียนฮวันจงใจพูดล้อ

นางเห็นเจ้าเด็กอ้วนมีเครื่องประดับที่เป็นทองคำห้อยคอ ก็รู้ได้ว่าเขาจะต้องไม่ใช่ลูกของชาวบ้านธรรมดาทั่วไป แต่ฐานะของตัวนางก็ไม่ได้ต่ำต้อยนะ ถึงอย่างไรก็มีศักดิ์เป็นญาติกับไทเฮาองค์ปัจจุบัน คงไม่ถึงขนาดแค่จะบีบแก้มเด็กเล่นไม่ได้เลยหรอก

"เชอะ!"

ถึงอย่างไรเจ้าเด็กอ้วนก็ยังเป็นแค่เด็ก เมื่อถูกเซี่ยเชียนฮวันแกล้งมากๆ เข้าก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรเพื่อเป็นการตอบโต้ จึงทำได้เพียงจ้องหน้านางอย่างโมโห

สายตาของเขามองไปเห็นสมุนไพรในมือของเซี่ยเชียนฮวัน เขาจึงยื่นมือกลมๆ เล็กๆ ไปแย่งมาทันที!

"พี่สาวนิสัยไม่ดี มาจับข้าให้ได้สิ!"

เด็กอ้วนยกสมุนไพรในมือขึ้น หัวมุดวิ่งเข้าไปในดงหญ้า วิ่งไปพล
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 21

    "เร็ว ไปตามหมอหลวงมาเดี๋ยวนี้ จะต้องยังมีทางรักษาได้แน่!"องค์รัชทายาทใช้มือหนึ่งประคองตัวของภรรยาไว้ อีกมือก็คว้าตัวลูกชายมาอุ้มกอด ก่อนจะสั่งทหารองค์รักษ์อย่างรวดเร็วเมื่อเซี่ยเชียนฮวันได้ยินก็ขมวดคิ้วมุ่นคนที่ตกน้ำจะต้องรีบช่วยอย่างเร่งด่วน ให้ไปตามหมอหลวงมาตอนนี้เกรงจะไม่ทันการนางเดินไปนั่งคุกเข่าข้างๆ องค์รัชทายาท ก่อนจะเอาผ้าเช็ดหน้ามากวาดเอาเศษดินโคลนในปากของเด็กอ้วนออก แต่คิดไม่ถึงว่าเซียวเย่หลันจะรีบเดินเข้ามาคว้าจับข้อมือของนางเอาไว้ เพื่อหยุดกระบวนการช่วยชีวิตของนางเซียวเย่หลันมองไปที่นางอย่างเย็นชา "ต่อหน้าข้าเจ้ายังกล้าคิดทำเรื่องไม่ดีอีกเหรอ""ข้ากำลังช่วยคนอยู่"สีหน้าของเซี่ยเชียนฮวันเองก็เย็นชาเช่นกันแน่นอนว่าเซียวเย่หลันไม่เชื่อ เขาจับมือของเซี่ยเชียนฮวันเอาไว้ไม่ให้นางทำความสะอาดต่อ ก่อนจะหันไปถาม "อวี้เออร์ เจ้ารู้ได้ยังไงว่าพระราชนัดดาตกน้ำ""ขะ ข้าไม่กล้าพูด..."ซูอวี้เออร์แสร้งทำว่าไม่กล้าพูด แต่สายตากลับจับจ้องมองไปที่เซี่ยเชียนฮวันองค์รัชทายาทพูดอย่างโมโห "อย่ามัวแต่อ้ำอึ้ง รีบบอกความจริงกับข้ามาเดี๋ยวนี้!""กราบทูลองค์รัชทายาท เมื่อครู่ข้าเห็

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 22

    "เซี่ย เชียน ฮวัน!"เซียวเย่หลันโมโหสุดขีดผู้หญิงร้ายกาจ เขาสมควรฆ่านางให้ตายไปตั้งนานแล้ว!ทุกคนในที่นั้นต่างก็คิดไม่ถึงว่านางจะทำเช่นนี้ ต่างตกใจกันจนตัวสั่น!"น้องเจ็ด...มะ...เมียตัวดีของเจ้า..." องค์รัชทายาทโมโหจนตัวสั่นไปหมด"นางสมควรตาย"ความเย็นเยียบแผ่กระจายออกมาทางสายตาของเซียวเย่หลัน!ก่อนนี้ เป็นเขาที่ยอมใจอ่อนกับนางมากเกินไป...มือขวาของเขาค่อยๆ เคลื่อนไปจับด้ามดาบในเวลานี้เองหมอหลวงอายุสี่สิบกว่าปีก็วิ่งหอบแฮ่กๆ เข้ามาเขามองไปที่เซี่ยเชียนฮวันที่กำลังทำการผายปอด ก็รีบตะโกนออกไปอย่างร้อนใจ "รีบหยุดเดี๋ยวนี้! เหตุใดเจ้าจึงทำกับคนที่ตกน้ำเช่นนี้! ปากของเขาอุดตันไม่อาจหายใจ เจ้าตั้งใจจะฆ่าพระราชนัดดาให้ตายอย่างนั้นเหรอห๊ะ!"เมื่อได้ยินสิ่งที่หมอหลวงพูด สายตาของทุกคนก็ยิ่งดุดัน"พระชายาจ้านอ๋อง เจ้าจะได้ชดใช้กับสิ่งที่เจ้าทำไว้! ข้าจะตัดหัวทุกคนในอันติ้งโหวซะ แล้วสับให้แหลกเป็นพันชิ้น!"องค์รัชทายาทโกรธจนถึงขีดสุดแต่เซี่ยเชียนฮวันก็ยังไม่สนใจ เมื่อผายปอดเสร็จ ก็เริ่มทำการปั๊มหัวใจต่อพระชายาองค์รัชทายาทเมื่อเห็นว่าใช้ไม้แข็งไม่ได้ผล ก็เริ่มขอร้องด้วยน้ำตานอ

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 23

    "ท่านพี่ พระราชนัดดาน้อยแช่อยู่ในน้ำนานขนาดนั้น ให้รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ตัวอบอุ่นก่อนจะดีกว่า มีเรื่องอะไรค่อยคุยกันวันหลังก็ได้"ซูอวี้เออร์พูดออกมาเนิบๆ เพื่อขัดขวางสิ่งที่เซี่ยเชียนฮวันกำลังจะพูดเซี่ยเชียนฮวันเหลือบมองไปที่นางทีหนึ่งผู้หญิงแอ๊บใสๆ ซื่อๆ นี่คิดจริงเหรอว่าคนอื่นเขามองแผนการร้ายของตัวเองไม่ออกนางก็คงเพียงแค่ไม่อยากให้เซี่ยเชียนฮวันโดดเด่นมากไปต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้เดิมที เซี่ยเชียนฮวันยังคิดอยู่ว่าเรื่องบางเรื่องไม่ต้องพูด ในเมื่อซูอวี้เออร์กระโดดออกมาเองแบบนี้ เช่นนั้นก็อย่ามาโทษว่านางหาเรื่องแล้วกัน!"แม่นางซู เมื่อครู่เจ้าบอกว่าพระราชนัดดาน้อยถูกลูกสนหล่นใส่หัว เลยตกลงไปในน้ำเอง แต่ว่าตำแหน่งที่เขาตกน้ำดูเหมือนจะห่างจากขอบสระไกลอยู่นะ! เป็นไปได้ไหมว่ามีใครจงใจเอาของมาฟาดหัวให้เขาสลบ จากนั้นก็โยนเขาลงไปในสระน่ะ"แววตาของเซี่ยเชียนฮวันเย็บเยียบดุจน้ำแข็ง ทุกคำที่พูด ทำเอาซูอวี้เออร์ตกใจจนหัวใจเต้นผิดจังหวะ!เมื่อได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าขององค์รัชทายาทและพระชายาองค์รัชทายาทก็แย่ลงทันทีเมื่อคิดดูดีๆ มันก็ดูมีพิรุธจริงๆ!เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะเสียงเย็น ก่อนพ

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 24

    เซี่ยเชียนฮวันไม่เข้าใจ"ข้าดูเหมือนคนที่กำลังก่อความวุ่นวายอยู่หรือไง"เซียวเย่หลันพยายามระงับความโกรธ "เจ้าไม่รู้เรื่องการรักษาสักหน่อย แค่ได้เรียนรู้วิธีการช่วยชีวิตคนจมน้ำมาจากชาวบ้าน เลยคิดว่าตัวเองเป็นหมอเทวดาหรือไง""......" เซี่ยเชียนฮวันได้แต่เงียบนางไม่รู้ว่าควรจะตอบยังไงหรือจะให้นางยอมรับออกไปตรงๆ ล่ะว่า ใช่แล้ว ไม่ผิด ข้านี่แหละหมอเทวดา"บางทีอาจเป็นเพราะห้าวเออร์แช่อยู่ในน้ำนานเกินไป ก็เลยมีอาการไม่สบาย น้องสะใภ้ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เดี๋ยวกลับไป ข้าจะให้หมอหลวงเก่งๆ มาตรวจอาการให้เอง"พระชายาองค์รัชทายาทพยักหน้าให้กับเซี่ยเชียนฮวันจากนั้น นางกับองค์รัชทายาทก็พาพระราชนัดดาน้อยออกไปพร้อมกันส่วนหมอไร้ความสามารถคนนั้น ก็แน่นอนว่าไม่กล้าจะเสนอหน้าอยู่ต่ออีก จึงรีบเดินตามหลังพวกองค์รัชทายาทออกไปอย่างรวดเร็วเซี่ยเชียนฮวันไม่ได้รั้งต่อ ในสายตาของคนชั้นสูงในเมืองหลวงนี้ ถึงอย่างไรนางก็เป็นเพียงคนโง่ที่ไม่มีความรู้ความสามารถ พระชายาองค์รัชทายาทไม่ให้ค่ากับคำเตือนของนางก็เป็นเรื่องปกติแล้วต่อไป เกรงว่านางคงต้องคิดหาวิธีไปรักษาพระราชนัดดาน้อยเองอีกทีถึงอย่างไรก็ไม่อา

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 25

    หลายวันผ่านไปเสียงจักจั่นร้องดังเซียวเย่หลันยืนอยู่ตรงลานด้านหน้า สีหน้าเคร่งขรึม ข้างกายเหมือนมีรังสีอำมหิตแผ่ซ่านออกมาหลายวันมานี้ มักจะมีเงาของผู้หญิงคนหนึ่งโผล่ขึ้นมาในใจเขาเสมอ ลบอย่างไรก็ลบไม่ออกทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเดินเบาๆ เขารู้ว่าซูอวี้เออร์มา จึงปิดตา พยายามลบภาพเงาของผู้หญิงคนนั้นออกจากหัว"ท่านอ๋อง อวี้เออร์ทำเม็ดบัวต้มน้ำตาลมาให้ ท่านจะชิมสักหน่อยไหมเพคะ"ซูอวี้เออร์ยกขนมหวานมาให้ชามหนึ่ง อย่างเป็นแม่ศรีเรือน นางเดินมาหยุดอยู่ข้างกายของเซียวเย่หลันแต่เซียวเย่หลันกลับไม่ได้รับเอาชามมา เขาพูดอย่างเย็นชาว่า "ไม่อยากกิน""ก็ได้..." ซูอวี้เออร์เม้มริมฝีปาก ปล่อยมือทั้งสองข้างลงนางยืนอยู่ข้างๆ เป็นเพื่อนเซียวเย่หลัน ทั้งคู่ยืนเงียบกันอยู่นาน จนเมื่อทนแสงแดดที่สาดส่องมาไม่ไหว นางถึงพูดออกไปอย่างนุ่มนวลว่า "ท่านอ๋อง มีคนมาฟ้องข้า บอกว่าในจวนมีคนแอบลักลอบเล่นชู้เพคะ""ช่างพวกเขาเถอะ" เซียวเย่หลันตอบอย่างเย็นชาถึงแม้เขาจะไม่สนใจเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ระหว่างชายหญิง แต่เรื่องความรักก็เป็นเรื่องธรรมดา เขาไม่เหมือนพวกหัวโบรา

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 26

    "พระชายา ชายหญิงไม่ควรใกล้ชิดกัน เกรงว่าจะไม่ค่อยเหมาะสมพ่ะย่ะค่ะ"เย่ซิ่นยังคงลังเลก่อนหน้านี้เป็นเพราะเขาบาดเจ็บหนักจึงได้แต่นอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียง ถึงจะถูกมองก็ไม่อาจทำอะไรได้ตอนนี้จะให้เขาถอดด้วยตัวเอง มัน...เซี่ยเชียนฮวันรับไม่ได้ที่ลูกผู้ชายคนหนึ่งกลับมาบ่นพึมพำเช่นนี้ นางโบกมือก่อนพูดว่า "เจ้าคิดว่าข้าชอบดูนักหรือไง เป็นเพราะแม่กับน้องเจ้าเป็นห่วง ไม่อยากให้เจ้ามีอาการป่วยหลงเหลืออยู่ มาขอร้องข้าหลายครั้งแล้ว ให้ข้าช่วยมาตรวจเจ้าอีกทีเป็นครั้งสุดท้าย"คนโบราณก็งี้ชอบเล่นตัวคิดถึงการตรวจร่างกายในสมัยนี้สิ พวกเด็กหนุ่มพวกนั้นเข้ามาก็รีบโยนชุดออกเลย แถมยังแข่งกันดูด้วยว่ากล้ามของใครแน่นกว่ากันอีกอย่าง ในสายตาของหมอ กล้ามเนื้อของคนไข้ก็เป็นเพียงกลุ่มก้อนโปรตีนที่มารวมกันอยู่ก็เท่านั้น ตอนทำงานไม่มีใครมาคิดเรื่องความเหมาะสมในการใกล้ชิดระหว่างชายหญิงหรอก"หากว่าเจ้าไม่อยากถอดจริงๆ เช่นนั้นข้าไปล่ะ" เซี่ยเชียนฮวันกล่าวตอนนี้ไม่ใช่ช่วงเวลาเร่งรีบในการรักษาชีวิตคน นางจะยึดเอาตามความยินยอมของคนไข้เมื่อเย่ซิ่นคิดไปถึงสายตาที่เป็นห่วงของคนในครอบครัว ก็ได้แต่กัดฟัน "เช่นนั้น

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 27

    "ดี ดีมาก!"เซียวเย่หลันโมโหจนยิ้มออกมาเขาพลิกผ่ามือชักเอาดาบที่เหน็บไว้ข้างเอวออกมา วางไปบนลำคอของเซี่ยเชียนฮวัน แสงจากใบดาบที่เย็นเยียบสะท้อนเข้าที่นัยน์ตาของนาง"เจ้าไม่กลัวตายเลยหรือไง" เซียวเย่หลันจ้องนางอย่างดุร้าย"ข้าย่อมกลัวอยู่แล้ว" เซี่ยเชียนฮวันเงยหน้าขึ้นมอง คิ้วขมวดน้อยๆ น้ำเสียงใสเย็นราวกับน้ำค้าง "แต่ว่าถ้าต้องตายด้วยน้ำมือของผู้ชายที่ไม่แยกแยะถูกผิดอย่างเจ้า ถ้าเทียบกับความกลัวแล้ว ข้ากลับรู้สึกขยะแขยงมากกว่า""หึ เจ้ากระทำผิดเองแท้ๆ แต่กลับยังมีหน้ามาว่าข้าอีก!"เซียวเย่หลันไม่รู้จริงๆ ว่านางไปเอาความกล้านี้มาจากไหน!ตอนนี้คิดดูแล้ว การที่ช่วงนี้นางแว๊บก็เข้ามาทำให้จิตใจของเขาว่าวุ่น ช่างเป็นเรื่องที่ช่างโง่งมเสียจริงขนาดเรื่องนอกใจนางยังกล้าทำเลยแล้วเขายังจะคิดถึงนางอีกทำไมผู้หญิงแบบนี้ น่าจะฆ่าให้ตายไปเลยจะดีกว่า!ความโกรธของเซียวเย่หลันรุนแรง คมดาบกดลึกลงไปอีกหลายส่วน บาดผิวของเซี่ยเชียนฮวัน เลือดสีแดงค่อยๆ ไหลรินลงมา"ข้าไม่เคยทำเรื่องไม่ดีอะไร" เซี่ยเชียนฮวันจ้องเขากลับนิ่งๆ ดวงตาที่ใสสะอาดของนางเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นไม่ยอมแพ้ "แม้ว่าเจ้าจะฆ่าข้าใ

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 28

    "ไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ! ท่านอ๋องโปรดทบทวนใหม่อีกครั้งด้วย..."เย่ซิ่นตกใจจนใบหน้าซีดเผือดอย่าว่าแต่ห้าสิบไม้เลย ด้วยร่างกายที่อ่อนแอแบบนี้ของเซี่ยเชียนฮวัน เกรงว่าแค่สิบไม้ก็คงได้ไปเฝ้าพญายมแล้ว!แต่แล้วเซียวเย่หลันก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาต่อไปโดยไม่ได้หันมามองเขาเลย "ใครก็ห้ามขอร้องแทนนาง"พูดจบก็สะบัดผ้าเดินออกจากห้องไปทันที!เซี่ยเชียนฮวันเองก็ถูกทหารองค์รักษ์กลุ่มนั้นลากออกไปเช่นกันนางพยายามจะดิ้นรนแล้ว แต่คนพวกนี้วรยุทธสูงส่งมาก นางแทบจะขยับร่างกายไม่ได้เลย"เซียวเย่หลัน เจ้ามันคนชั่วช้า! เมื่อกี้เจ้าไม่กล้าฆ่าข้าด้วยน้ำมือของตัวเอง คงเพราะกลัวว่าตัวเองจะฆ่าผู้บริสุทธิ์ มโนธรรมทำงาน ในอนาคตจะอยู่ไม่เป็นสุขน่ะสิ ตอนนี้เลยเปลี่ยนให้คนอื่นมาลงมือแทนตัวเอง เจ้ายังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า!"ได้ฟังที่เซี่ยเชียนฮวันด่า สีหน้าของเซียวเย่หลันก็ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิดตอนที่อยู่ในสนามรบ เขาฟังคำด่าของศัตรูมาจนชินแล้ว ฆาตกร มัจจุราช ไอ้ปีศาจ...เขาไม่มีทางเปลี่ยนใจเพราะการโจมตีด้วยคำพูดของผู้หญิงคนหนึ่งหรอก"เซี่ยเชียนฮวัน เจ้าไม่เคยเป็นผู้หญิงที่ดีอยู่แล้ว" เซียวเย่หลันมองไปที่นาง สายต

บทล่าสุด

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 514

    “มันมาจากไหน?”เซียวเย่หลันถามเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว “ตงไหล!”“ตงไหล...”พอได้ยินชื่อสถานที่นี้ สีหน้าของเซียวเย่หลันก็ขรึมลงเล็กน้อย เขานึกถึงคนๆ หนึ่งเซี่ยเชียนฮวันเอ่ยชื่อของคนที่อยู่ในความคิดของเขาทันที “รู้สึกว่าบังเอิญมากใช่หรือไม่? ยาที่พวกฆาตกรให้เหยื่อกินเป็นผลผลิตพิเศษจากตงไหล ประจวบเหมาะกับตอนที่พวกเขาจับคนร้ายแถบชานเมืองนั้น ฉินจีที่มีสมญานามว่าเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งตงไหลถูกส่งตัวไปที่วังหลัง” “ช่างบังเอิญมากจริงๆ”เซียวเย่หลันจ้องไปที่หญ้าที่ส่งกลิ่นคาวปลาตายบนโต๊ะ นิ้ววางอยู่เหนือริมฝีปากแล้วบีบจมูกเบาๆเรื่องราวมากมายจริงๆเขาไม่รู้สึกว่าพวกนี้เป็นเรื่องบังเอิญทั้งสองเรื่องนี้ อย่างไรเสียก็ต้องเกี่ยวข้องกันเซี่ยเชียนฮวันพูดว่า “แล้วก็ ข้าให้เพื่อนไปสืบดูแล้ว เป็นเพราะหญ้าโช่วผิงถูกคนเข้าใจว่าเป็นยายืดอายุขัย มีจอมยุทธ์มากมายที่จะใช้มันกลั่นเป็นยาเพื่อใช้บำรุงสำหรับการฝึกยุทธ์”“เพื่อนเจ้าคนไหน? ผู้ชายหรือผู้หญิง?”จุดสนใจของเซียวเย่หลันอยู่ตรงนี้เซี่ยเชียนฮวันกลอกตามองบนอย่างไม่สบอารมณ์ “เถ้าแก่เนี้ยที่หอฮัวเยว่!”“อืม”ผู้หญิง เช่นนั้นเซียวเย่ห

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 513

    ซูอวี้เออร์สีหน้าแข็งค้างสมควรตายคิดไม่ถึงเลยว่าพวกโจรโฉดพวกนี้จะได้รับข่าวสารว่องไวเพียงนี้!นางยังนึกว่า พวกเขาควรจะเป็นพวกโจรกระจอกในยุทธภพ ไม่ค่อยมีความเข้าใจเกี่ยวกับราชวงศ์นัก และนางเพิ่งตั้งครรภ์ไม่นาน จากภายนอกแล้วก็ดูไม่ออกหากเป็นเช่นนี้ นางในตอนนี้ก็กลายเป็นแกะน้อยเข้าถ้ำเสือแล้วสิ??ในขณะที่ซูอวี้เออร์เหงื่อเปียกชุ่มไปทั้งตัวและกำลังคิดว่าจะรับมือต่ออย่างไรนั้น หัวหน้าชุดขาวก็เงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าๆๆ ไม่ต้องเป็นกังวลไป!”“เป้าหมายของพวกเราคือหญิงตั้งครรภ์ท้องโต เจ้าที่เพิ่งท้องแบบนี้ ทารกในครรภ์ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเลย ไม่มีประโยชน์อะไรกับเราสักนิด” อีกคนหนึ่งพูดเสียงเย็น หัวหน้าชุดขาวตบไปที่บ่าของพรรคพวกตัวเอง “เอาล่ะ อย่าทำให้นางตกใจไปเลย พวกเรากำลังต้องการเลือดเนื้อเชื้อไขของราชวงศ์ต้าเซี่ยพอดี นางยังช่วยพวกเราได้อีกมาก”สีหน้าของพรรคพวกคนนั้นแสดงออกถึงความแปลกใจเล็กน้อยแต่ ที่แห่งนี้ คำพูดของหัวหน้าคนเดียวที่ถือเป็นคำตัดสินสูงสุดเขาได้ตัดสินใจจะร่วมมือกับซูอวี้เออร์แล้วซูอวี้เออร์เผยรอยยิ้มที่พึงพอใจออกมา “ตอนนี้ท่านอ๋องจะออกลาดตระเวนทุกคืน

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 512

    ก่อนหน้านี้ เซียวจ้านได้พูดคุยกับนางหลายครั้งได้แสดงออกให้เห็นถึงความในใจอยู่บ้างแต่นางกลับไม่รู้เลยว่า เซียวจ้านนั้นแท้จริงแล้วไม่ได้เป็นคนเอาแต่เล่นไม่เอาอ่าวอย่างที่เผยให้เห็นในรูปลักษณ์ภายนอก ตอนเด็กเขาก็ผ่านความเจ็บปวดมาไม่น้อยแต่พวกนั้นต่างก็เป็นการพูดคุยเปิดใจทั่วไปเซี่ยเชียนฮวันยืนยันได้ว่าระว่างนางกับเซียวจ้านนั้นไม่มีการข้ามเส้น มากที่สุดก็เรียกได้ว่าเป็นเพื่อน ไม่ได้เป็นเหมือนที่เซียวเย่หลันคิดนางแค่นเสียงเหอะ “เซียวเย่หลัน ข้าว่านะ เพราะเจ้าเคยแอบขโมย พอมองใครก็รู้สึกว่าเป็นโจรเสียหมด”“ข้าไม่เคยขโมยของใคร” เซียวเย่หลันถูกทำให้โกรธจนขำแล้วเซี่ยเชียนฮวันยกมุมปาก “ตัวเจ้ามีหญิงสาวมากมาย ซูอวี้เออร์นั้นข้าไม่นับแล้ว ยังมีหลี่จิ้งหย่าที่ชอบพอกันมาตั้งแต่เด็ก ผู้อื่นแต่งงานกับองค์ชายสองแล้ว เจ้ายังไปติดพันนางยากจะอธิบายได้ชัดเจนอยู่เลย”“เป็นเพราะว่าจิตใจของท่านอ๋องเองไม่บริสุทธิ์ ดังนั้น ถึงได้รู้สึกว่าระหว่างข้ากับองค์ชายห้านั้นพิเศษอย่างไรล่ะ”เซียวเย่หลันน้ำเสียงเย็นเยียบ “ตัวข้าไม่เคยติดพันกับหลี่จิ้งหย่าจนอธิบายไม่ได้”“งั้นหรือ? เช่นนั้นวันนั้นที่ข้าเห็น

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 511

    “ข้าเป็นหมอผู้เชี่ยวชาญ ไม่กลัวหรอก”เซี่ยเชียนฮวันปากแข็ง ดึงฝ่ามือออกจากมือของเซียวเย่หลันแล้วเริ่มชันสูตรศพทีละร่างหญิงสาวพวกนี้ตายเพราะเสียเลือดมากเกินไปพวกนางถูกกรีดร่างทั้งเป็น วิธีการทารุณมากแต่ที่แปลกคือ ภายในร่างของพวกนางกลับมีร่องรอยของยาอยู่ แต่ไม่ได้ถูกพิษอย่างที่เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพพูดพอเจ้าเมืองเห็นเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ เขาจึงบีบจมูกแล้วเดินไปด้านหน้าถามขึ้นว่า “พระชายาอ๋อง ท่านสังเกตพบสิ่งใดหรือไม่?”“จากที่ข้าสังเกต แทนที่จะพูดว่าพวกนางถูกพิษ ควรพูดว่าก่อนตาย พวกนางถูกคนกรอกยาชนิดหนึ่งให้กิน ไม่ถึงกับขั้นส่งผลร้ายต่อร่างกายมากนัก แต่ในเมื่อฆาตกรจะฆ่าพวกนางอยู่แล้ว เหตุใดต้องมากเรื่อง กรอกยาพวกนางด้วยเล่า”จุดที่เซี่ยเชียนฮวันคิดไม่ตกก็คือจุดนี้ในกระเพาะของทุกร่างล้วนมีเศษซากยาชนิดนี้เท่ากับว่า เรื่องนี้สำหรับฆาตกรแล้วเป็นขั้นตอนที่ขาดไม่ได้สำหรับฆาตกร ขั้นตอนนี้มีประโยชน์ต่อพวกเขาสูงสุดเซียวเย่หลันขมวดคิ้วเล็กน้อย “ยาชนิดนี้ทำขึ้นมาจากอะไรหรือ?”“น่าจะมีประโยชน์เพียงช่วยให้ร่างกายแข็งแรง แต่รายละเอียดต่างๆ ต้องรอให้ข้านำตั

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 510

    “ใครน่ะ?!”เซี่ยเชียนฮวันตกใจเดินไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงมาอยู่ด้านหลังของนาง!พอนึกถึงเรื่องที่สตรีมีครรภ์หายตัวไปในช่วงนี้ ใจของเซี่ยเชียนฮวันก็เต้นตึกๆๆ รัวเป็นกลอง นางหันตัวขวับกลับมา นางก็ราดน้ำที่อยู่ในมือออกไปจนหมดจากนั้น...นางได้ทำให้ผมดกดำและเสื้อผ้าของเซียวเย่หลับเปียกไปหมดเซียวเย่หลันถูกน้ำราดทั้งหน้า หมดคำจะพูด ใช้มือเช็ดถูกแล้วพูดเสียงเย็น “การระมัดระวังตัวตลอดเวลานั้นเป็นเรื่องดี แต่ก็ไม่ต้องกลัวเป็นกระต่ายตื่นตูมไป”“ใครให้เจ้ามาไม่ให้เสียงสักนิดล่ะ มาอย่างกับผี ตกใจหมดเลย” เซี่ยเชียนฮวันเองก็อารมณ์ไม่ดี “แต่ก่อนเจ้าไม่มาโรงหมอไม่ใช่หรือ วันนี้วิ่งแจ้นมาที่นี่ทำไม?”“หากไม่ใช่เพราะเจ้าเมืองซุ่นเทียนมาขอแล้วขออีก ข้าเองก็คร้านจะมา”เซียวเย่หลันแสดงท่าทางรังเกียจเต็มที่ หยิบเอาผ้าออกมาเช็ดหน้าเซี่ยเชียนฮวันไม่เข้าใจ “เจ้าเมืองซุ่นเทียนขอร้องเจ้า? เขาเองก็อยากซื้อครีมบำรุงให้ฮูหยินของตนหรือ?”“พบศพเหยื่อสาวแถวชานเมืองหลวง ฝ่ายชันสูตรบอกว่าพวกนางถูกพิษ แต่ไม่สามารถตรวจสอบได้แน่ชัดว่าเป็นพิษจากอะไร เจ้าเมืองซุ่นเทียนก็เลยอยากขอให้เจ้าช่วย”เซียวเย่หลันพูดอธิบายส

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 509

    “รู้สิ ทำไมหรือ?”เซี่ยเชียนฮวันตะลึงตอนที่อยู่โรงหมอ นางได้ยินพวกชาวบ้านถกเถียงกันราวกับว่ามีหญิงสาวมากมายที่ถูกจับตัวหรือว่า ที่ฮ่องเต้เรียกตัวเซียวเย่หลันไปห้องทรงพระอักษรก็เพราะจะให้เขาตรวจสอบเรื่องนี้เซียวเย่หลันพูดเสียงทุ้มว่า “สตรีที่ถูกพวกเขาจับตัวไปล้วนเป็นสตรีมีครรภ์” “อะไรนะ???”เซี่ยเชียนฮวันอดตกใจไม่ได้!ตามหลักแล้ว สตรีที่ถูกจับตัวไปควรเป็นหญิงสาวอายุน้อย เหตุใดจึงเป็นสตรีมีครรภ์ล่ะ?“ตอนนี้ คนในเมืองหลวงในใจกระวนกระวาย เสด็จพ่อได้ออกประกาศห้ามออกจากเคหะสถานยามค่ำคืนแล้ว นับจากวันนี้เป็นต้นไป ข้าต้องนำทหารออกไปลาดตระเวนทุกคืน จนกว่าจะจับตัวพวกผู้ร้ายพวกนั้นได้”เซียวเย่หลันมองไปทางเซี่ยเชียนฮวันปราดหนึ่ง ยื่นมือไปบีบแก้มนาง “เจ้าดูแลเด็กน้อยในท้องของเจ้าให้ดี ช่วงนี้อย่าออกไปวิ่งพล่านที่ไหน ได้ยินไหม”“อื้อ”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างว่าง่ายไม่แปลกที่เซียวเย่หลันไม่ยอมให้นางช่วยที่แท้ก็เพราะแค่มีครรภ์ก็ตกอยู่ในอันตรายแล้ว เพื่อปกป้องเด็กน้อยในท้อง นางต้องไม่เอาตัวเข้าไปเสี่ยงเซี่ยเชียนฮวันไม่ได้พูดเรื่องไปช่วยอีกนางติดตามเซียวเย่หลันกลับจวนอ๋อง แล้ว

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 508

    หลังจากที่ได้เห็นฉากพยานแมวในเหตุการณ์กับตาตัวเองแล้ว สุดท้ายฉินจีก็ยอมรับด้วยตัวเองแล้ว นางคุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้ ตัวสั่นเทิ้มสีพระพักตร์ของฮ่องเต้เคร่งขึมดูแล้ว เป็นเหมือนดั่งที่เจ้าห้าพูดจริงๆ ด้วย ฉินจีตั้งใจปล่อยแมวไปทำให้เซี่ยเชียนฮวันตกใจไม่ว่าตอนนี้เขาจะลำเอียงรักและเอ็นดูฉินจีมากเพียงใด เรื่องนี้ข้องเกี่ยวกับลูกหลานของราชวงศ์ ไม่สามารถทำตัวเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ได้เหมือนเรื่องที่พวกนางสนมทั้งหลายแก่งแย่งความรักกัน เซียวเย่หลันเดินออกมา จ้องไปที่ฉินจีอย่างเย็นชา “ขอเสด็จพ่อลงโทษอย่างสาหัสด้วยพ่ะย่ะค่ะ”“ถ่ายทอดคำสั่ง ลำดับศักดิ์ของฉินจีลดขั้นลงเหลือเพียงไฉหนี่ว์ ถูกกักบริเวณในหอหลิวอินเป็นเวลาสามวัน ห้ามออกจากประตู”ฮ่องเต้กุมขมับ ไม่ได้มองไปทางฉินจีที่มีท่าทีน่าสงสารอีกทั้งลดลำดับศักดิ์ ทั้งถูกกักบริเวณ ถือว่าเป็นการให้เกียรติเซียวเย่หลันกับเซี่ยเชียนฮวันมากแล้ว เซี่ยเชียนฮวันยิ้มตาหยี “ขอบพระทัยเสด็จพ่อที่ทรงให้ความยุติธรรมเพคะ”จากนั้น นางก็หันไปทางเซียวจ้าน ในดวงตาเรียวเล็กมีประกายแสงแสดงถึงความจริงจัง “และต้องขอบคุณน้องห้าด้วยที่พูดผดุงความยุติธรรมแก่ข้า”“น้

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 507

    “ฝ่าบาท พระชายาจ้านอ๋องคงไม่ได้มีปัญหาที่ตรงนี้หรอกนะเพคะ”ฉินจีชี้ไปที่หัวของตัวเองฮ่องเต้โบกพระหัตถ์ “เอาล่ะ อย่าได้พูดเช่นนี้เลย”ฮ่องเต้ไม่ได้เอาความกับคำพูดส่งเดชของฉินจีอย่างไรเสีย การพูดตรงๆ เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของฉินจี ก็เหมือนหมิงเฟยอย่างนั้นหากไม่ใช่เพราะชอบนิสัยเช่นนี้ของนาง ฮ่องเต้ก็คงไม่ลำเอียงชอบนางมากกว่าทว่า ฮ่องเต้เองก็รู้สึกว่าเซี่ยเชียนฮวันราวกับว่าสมองถูกกระทบกระเทือน กลับมาตั้งคำถามกับแมวอย่างเอาจริงเอาจัง ไม่รู้ว่านางจะมาไม้ไหนอีก“หากแมวตัวนั้นตอบคำถามของพระชายาจ้านอ๋องจริงๆ หม่อมฉันยอมรับโทษเพคะ” ฉินจีหัวเราะเยาะเย้ยเบาๆ“เจ้าเป็นคนพูดเองนะ” เซี่ยเชียนฮวันนั่งปัดมืออยู่ที่พื้น “เอาล่ะ เป็นแมวที่สัตย์ซื่อหน่อยซิ”“เหมียว เหมียว เหมียว?” เจ้าแมวขาวเอียงหัวเล็กน้อยเซียวเย่หลันเองก็ทนดูไม่ค่อยไหวแล้ว อยากจะลากตัวนางออกไปทันใดนั้น ขณะที่ทุกคนกำลังคิดว่าเซี่ยเชียนฮวันกำลังก่อเรื่องนั้น เจ้าแมวขาวกลับยื่นอุ้งมือออกมา!มันทำเหมือนที่เซี่ยเชียนฮวันพูดจริงๆ ด้วย ข่วนไปที่หยกห้อยเอวที่อยู่ด้านขวาผู้คนต่างสีหน้าเปลี่ยนสี“เป็นไปไม่ได้!” ฉินจีโพล่งออก

  • หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี   บทที่ 506

    “ฝ่าบาททรงรอบรู้ หม่อมฉันเพียงแต่พูดความจริงเท่านั้น”ฉินจีหลุบตาลงฮ่องเต้มองไปที่เซียวจ้านแล้วพูดว่า “เจ้าห้า เจ้าเป็นคนมีมารยาทดีมาโดยตลอด ทำไมวันนี้ต้องมีปัญหากับฉินเออร์ด้วย”“ทูลเสด็จพ่อ ลูกไม่ได้ตั้งใจจะมุ่งเป้าไปที่ผู้ใด เพียงแต่เห็นฉินเจี๋ยอวี๋กับพระชายาจ้านอ๋องโต้เถียงกัน จากนั้นพระชายาจ้านอ๋องเกือบจะล้ม ซึ่งเลี่ยงไม่ได้ที่คนจะรู้สึกสงสัย”เซียวจ้านประกบมือคำนับแล้วกล่าวขึ้นในเวลานี้ ในที่สุดเซียวเย่หลันก็เอ่ยปากถามเซี่ยเชียนฮวันที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ล้มหรือเปล่า”“ไม่เป็นไร ไม่ตายหรอก”เซี่ยเชียนฮวันตอบอย่างไม่สบอารมณ์เซียวเย่หลันพูดไม่ออกสตรีที่ดูอ่อนแอกันคนภายนอกแต่กับคนในบ้านกลับหยาบคายใส่คนนี้นี่เขากำลังแสดงความเป็นห่วงนางชัดๆ แต่กลับพูดจายอกย้อนกับเขา“ฉินเอ๋อเพิ่งเข้าวังไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ หากมีตรงไหนล่วงเกินสะใภ้เจ็ด พวกเจ้าก็แค่ให้อภัยก็จบแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำให้ตึงเครียดขนาดนี้”ฮ่องเต้พูดเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าต้องการให้เรื่องนี้สงบลง ไม่ถือสาหาความผิดของฉินจีอย่างไรก็ตาม พอได้ยินเช่นนี้ฉินจีกลับตกใจเล็กน้อยเดิมทีนางคิดว่าฮ่องเต้จะไม่เพียงแต่ปกป้องนา

DMCA.com Protection Status