Share

บทที่ 182

ระหว่างทางกลับจากวัง

เซี่ยเชียนฮวันกำลังคิดหาข้ออ้างกลับบ้านแม่ และใช้เวลาอยู่ที่จวนอันติ้งโหวสักพัก จนกว่าพระสนมหมิงจะกลับวัง

“ยังเจ็บอยู่ไหม”

จู่ๆ เซียวเย่หลันก็เปิดปากถามอย่างเย็นชา

เซี่ยเชียนฮวันกำลังคิดอะไรบางอย่าง จึงตอบสนองช้าไปครู่หนึ่ง “หือ?”

“คอนะ”

“ไม่หรอก ข้าชินกับการกระทำของท่านแล้ว”

เซี่ยเชียนฮวันนึกขึ้นได้ว่าเซียวเย่หลันเพิ่งจะบีบคอของนางไป และยังผลักนางไปที่ตั่งเตียง เพื่อบีบให้นางรักษาฮองเฮา

น้ำเสียงของนางจึงเย็นชาเล็กน้อย

เซียวเย่หลันหลับตาและพูดว่า “เจ้าไม่บอกข้าให้ชัดเจน”

“ท่านตำหนิข้าเรื่องนี้หรือ? ข้าเป็นมนุษย์ ไม่ใช่ข้าราชบริพารหรือว่าทาสของท่าน ที่ต้องคอยรายงานท่านทุกเรื่อง”

เซี่ยเชียนฮวันระงับความโกรธและกล่าวโต้แย้ง

ได้ฟังความดื้อรั้นของนาง คลื่นความเย็นชาก็แผ่ออกมาจากร่างของเซียวเย่หลัน

“ในเมื่อเจ้าเป็นพระชายาของข้า ก็เท่ากับเป็นข้าราชบริพารของข้า หากเจ้าไม่พอใจก็กลับจวนอันติ้งโหวของเจ้าไป”

“ไม่ต้องกังวล สักวันข้าจะกลับไปในไม่ช้า”

เซี่ยเชียนฮวันเม้มปาก

นางรู้ว่า เซียวเย่หลันต้องการกำจัดนางและเด็กในครรภ์ของนางโดยเร็ว

แต่นางทนมานานมากแล้ว ถ้าไม่
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status