โรงแรมเมืองไห่เฉิง ในห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทฟู่จิ้นหานยืนอยู่หน้าหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานขนาดใหญ่ และมองลงไปที่ชั้นล่างอย่างมีความหมายเป็นนัยเมื่อครู่ที่ผ่านมา เขาได้เห็นรถยนต์คันนั้นแล้ว นี่ซูหรานและผู้ชายคนนั้นก็อยู่ในโรงแรมเมืองเจียงเฉิงด้วยงั้นเหรอ!ฟู่จิ้นหานรู้สึกกระวนกระวายใจ เมื่อเขาคิดว่าลูกแมวป่าและชายคนนั้นอาจอยู่ในห้องใดห้องหนึ่ง และกำลังทำสิ่งที่ไม่อาจบรรยายได้อยู่จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตู และจากนั้นก็มีเสียงแปลกๆ ของบอดี้การ์ดได้รายงานว่า "คุณชายสามครับ... ของขวัญจากคุณชายลู่มาถึงแล้วครับ"ฟู่จิ้นหานขมวดคิ้วลู่ซิวหนิง?ฟู่จิ้นหานเริ่มกระวนกระวายใจมากขึ้น ในขณะที่เขากำลังจะพูดว่า "ไสหัวออกไป" จู่ๆ เขาก็เปลี่ยนใจขึ้นมา"อืม" ฟู่จิ้นหานตอบเบาๆอืม?บอดี้การ์ดที่อยู่ด้านนอกต่างก็เหงื่อท่วมตัว บอสฉินฟั่งได้ถูกคุณชายสามส่งไปจัดการเรื่องของตระกูลเจียงแล้ว และเขาก็ถูกบังคับให้ต้องเข้ามารับผิดชอบตรงนี้ แต่ความคิดของคุณชายสามนั้นเขาไม่สามารถเข้าใจได้ และคำว่า "อืม" นี้หมายความว่าอย่างไรกันแน่?ท่ามกลางความร้อนใจ บอดี้การ์ดจึงเปิดประตูและเดินเข้ามาทันทีที่ซูอินเข้ามา
ร่างกายของซูหรานอ่อนระทวย รุ่มร้อนจนทนไม่ไหว ซึ่งความรู้สึกเช่นนี้ เธอคุ้นเคยเสียเหลือเกินแต่ครั้งนี้แตกต่างไปจากครั้งที่แล้ว เพราะครั้งที่แล้วเธอยังสามารถเลือกด้วยตัวเองได้ แต่ในครั้งนี้น่ากลัวว่าแม้แต่โอกาสจะเลือกก็ไม่มีเสียด้วยซ้ำ"เหอะๆ สาวน้อย เธอมาแล้วเหรอ…"จู่ๆ ก็มีเสียงออดอ้อนที่ชวนให้เลี่ยนดังขึ้นซูหรานเงยหน้าขึ้น และมองเห็นชายอ้วนหัวโล้นคนหนึ่งที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่างเอาไว้"แม่งเอ๊ย ไอ้สารเลวลู่ซิวหนิง!" ซูหรานอดไม่ได้ที่จะสาปแช่งเขาพยายามไปหาผู้ชายแบบนี้มาทำให้เธอรู้สึกขยะแขยงใช่ไหม?ผู้จัดการฉีไม่สนใจหรอกว่าคนที่มาทำไมไม่ใช่ซูอิน และเมื่อเขาเห็นหญิงสาวที่หน้าตาสะสวยกว่าซูอินมากแบบนี้ ดวงตาของเขาก็จ้องเขม็ง และก็กระโจนเข้ามาด้วยแรงปรารถนาที่โชติช่วงซูหรานกัดฟัน และเมื่อเขากำลังจะตะครุบเธอ เธอก็ใช้แรงทั้งหมดวิ่งลอดใต้วงแขนของเขา พุ่งไปยังห้องน้ำ ปิดประตูและล็อกไว้อย่างแน่นหนา!สีหน้าของผู้จัดการฉีเปลี่ยนไปทันที จากนั้นเขาก็เกลี้ยกล่อมด้วยน้ำเสียงที่เย้าแหย่ "สาวน้อย ปิดประตูทำไม? รีบเปิดประตูเร็วๆ เข้า พี่อยากจะเล่นอะไรที่วาบหวิวกับเธอสักหน่อยนะ... "ใน
หลังจากพูดจบ ริมฝีปากอันเร่าร้อนของซูหรานก็ได้จูบไปที่เขาฟู่จิ้นหานชะงักไปครู่หนึ่ง เธอเหมือนกับเอลฟ์ไฟ ทั้งๆ ที่ทักษะการจูบของเธอนั้นขาดความชำนาญ แต่แค่สองสามครั้งมันก็ทำให้เขาลุกโชนขึ้นมาได้แล้ว"ให้ตายเถอะ คุณรนหาที่เองนะ" ฟู่จิ้นหานสาปแช่งด้วยเสียงต่ำแล้วจะไปโรงพยาบาลทำไมกัน?เธอจุดไฟขึ้นมาแล้ว ก็ต้องรับผิดชอบที่จะดับมันสิ!ในห้องน้ำ เร่าร้อนเป็นอย่างมากโดยที่ผู้จัดการฉีได้ถูกบอดี้การ์ดเคลียร์ตัวออกไปตั้งนานแล้ววันรุ่งขึ้น ท้องฟ้าใกล้จะสว่างซูหรานรู้สึกสะลึมสะลือและปวดหัวอย่างรุนแรง นอกจากปวดหัวแล้ว ร่างกายของเธอก็เจ็บปวดไปหมด ราวกับว่ามีอะไรมาบดทับอย่างไงอย่างงั้นทันใดนั้นเศษความทรงจำบางอย่างในห้องน้ำก็พุ่งเข้ามาในหัวของเธอ จากนั้นความทรงจำมากมายก็ถาโถมเข้ามา ทั้งในห้องน้ำ ห้องนอน และฉากต่างๆ...ซูหรานตกใจมากจนลุกขึ้นนั่ง ในชั่วพริบตา เธอก็มองเห็นผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆ และมันก็ทำให้เธอชะงักไปนานถึงสามวินาทีโอวพระเจ้า!เธอทำอะไรลงไปอีก!ดูเหมือนว่าเธอจะทำให้ใครเขา...ซูหรานรู้สึกละอายใจเป็นอย่างมาก จนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีแต่แล้วจู่ๆ เธอก็เห็นเสื้อเชิ้ตผู้ชาย
ในห้อง หลังจากเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ ฟู่จิ้นหานก็สวมเสื้ออยู่ที่หน้าต่าง ดูแล้วอารมณ์ดีเอาเสียมากๆเขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วส่งข้อความถึงฉินฟั่ง เพื่อให้เขาช่วยเตรียมชุดของผู้หญิงและนำมาส่งที่โรงแรม จากนั้นเขาก็หันหลังพิงหน้าต่าง มองดูซูหรานที่นอนอยู่บนเตียงอย่างสบายๆ พร้อมกับกระตุกรอยยิ้มที่มุมปากขึ้นมาการจ้องมองที่ลุกโชนทำให้ซูหรานหน้าแดงทันทีซูหรานจ้องมองเขาอย่างดุเดือด และทันใดนั้นเธอก็ตระหนักถึงปัญหา เมื่อคืนที่ผ่านมาเธอเป็นคนเริ่ม และเธอก็ควรที่จะต้องจ่ายเงินจำนวนนั้น!แต่เมื่อครู่ที่ผ่านมา ทั้งๆ ที่เขาเป็นฝ่ายที่เริ่มก่อน และเธอก็ถูกบังคับนะ!ดังนั้นอย่าคาดหวังว่าความผิดจะตกอยู่กับเธอในตอนนี้!และเงินที่ไม่สมควรจ่าย เธอจะไม่จ่ายแม้แต่แดงเดียว!"อะแฮ่ม…" ซูหรานกระแอมในคอและเตรียมต่อรองแต่ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรออกมา ประตูก็เปิดออกทันที"ซูหราน?"เสิ่นเหยี่ยนรีบกระโจนเข้ามาและเห็นซูหรานนอนอยู่บนเตียง มีเพียงแขนและศีรษะของเธอเท่านั้นที่โผล่ออกมานอกผ้าห่ม แต่มันก็ยังคงสามารถบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้ได้อย่างรวดเร็วเสิ่นเหยี่ยนเต็มไปด้วยความโกรธ และต้องการชกต
"ทำไมล่ะ? คุณยังรู้จักใครที่นามสกุลฟู่อีกงั้นเหรอ?" มีความไม่เป็นธรรมชาติแวบเข้ามาในดวงตาของฟู่จิ้นหานหน้ากากสีดำอันนั้นได้ปรากฏขึ้นในใจของซูหรานเมื่อคิดถึงคืนนั้นที่ตัวเองพลอยรับเคราะห์ไปเขาด้วย และเกือบจะเอาชีวิตไปทิ้งเสียแล้ว ซูหรานก็รู้สึกว่า เขาเป็นหายนะโดยแท้!"คุณชายสามฟู่อะไรนั่น ฉันคิดว่าเขา...ดูไม่เหมือนคนดีสักเท่าไหร่นะ!"ฟู่จิ้นหานขมวดคิ้ว "..."ทำไมเขาจะไม่เหมือนคนดีไปแล้วล่ะ?ขณะที่เขากำลังจะสำรวจ ซูหรานก็ตบไหล่เขาด้วยท่าทางที่ยิ่งใหญ่ "แต่คุณถือว่าเป็นคนดีคนหนึ่งเลยนะ คุณมาช่วยฉันเอาไว้ถึงสามครั้ง และฉันก็จะไม่ทำให้คุณขาดทุนอย่างแน่นอน!"ฟู่จิ้นหานเลิกคิ้ว "อ้อ?"ทำไมจะไม่ทำให้เขาขาดทุนล่ะ?ฟู่จิ้นหานเริ่มสนใจและกำลังจะถาม แต่เขากลับได้ยินเสียงหัวเราะของเธอสองครั้ง ใบหน้าเล็กๆ ที่สวยงามของเธอดูไม่เป็นธรรมชาติ แต่ทว่าเธอก็ดูเหมือนจะเป็นคนที่กล้าเสี่ยงอยู่ด้วย "เมื่อกี้นี้...ซึ่งก็คือครั้งที่เกิดขึ้นในตอนเช้าน่ะ ครั้งนั้นไม่นับเงินที่จะต้องจ่ายนะ เพราะฉันไม่ใช่คนที่เริ่มก่อน! คุณเป็นคนเริ่ม แยกเป็นเรื่องๆ ไปนะ…"เธอยืดหน้าอก ยิ่งพูดก็ยิ่งมีความสมเหตุสมผลฟู่จิ
จะฟู่จิ้นหานก็รู้สึกตึงเครียดขึ้นมาทันทีขณะที่เขากำลังกังวลว่าสถานะจะถูกเปิดเผยออกมา ซูหรานกลับคิดว่าคุณชายสามฟู่อยู่ด้านหลัง จึงก่นด่าสาปแช่งเบาๆ คว้าตัวของฟู่จิ้นหาน รีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น โดยที่พลางเดินพลางภาวนาไปด้วย "อย่าให้เขาเห็น อย่าให้เขาเห็น…"หลังจากที่ผู้จัดการโรงแรมที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังกล่าวขอโทษมากมาย เขาก็เงยหน้าขึ้น และเห็นว่าไม่มีใครอยู่ตรงหน้า จู่ๆ ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความสับสนซูหรานได้ดึงฟู่จิ้นหานเดินออกไปไกล ในที่สุดเธอก็คิดว่าปลอดภัยแล้ว เธอถึงหยุดฝีเท้าของตัวเองลงซูหรานเหลือบมองแถวรถหรูและถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อไม่เห็นเขา "เกือบไปแล้ว! ใครดีที่เขาไม่เห็นเรา ฉันจะบอกกับคุณเอาไว้เลยนะ ต่อไปเมื่อได้ยินคำว่าคุณชายสามฟู่ ทางที่ดีที่สุดก็คือการเดินออกมาห่างๆ เข้าใจหรือเปล่า?""อา? โอ้" ฟู่จิ้นหานขมวดคิ้ว จ้องไปที่ซูหรานด้วยใบหน้าที่ครุ่นคิดในขณะนี้ ฉินฟั่งที่เดินตามมาได้ส่งสัญญาณให้กับคุณชายของเขา เพื่อถามว่าจะให้เขาขับรถมาให้หรือไม่แต่ฟู่จิ้นหานได้พูดออกมาก่อนว่า "ฉินฟั่ง เรียกแท็กซี่หน่อย"…" ฉินฟั่งคิดว่าตัวเองคงได้ยินผิดไปรถยนต์ของคุณชายจอด
ซูหราน?เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงยีนธรรมดา ๆ โดยปล่อยผมยาวประบ่า เมื่อจี้เยี่ยนโจวพบกับเธอครั้งแรก ดวงตาก็ฉายแววความประหลาดใจออกมาตลอดสี่ปีที่กลับมาจากต่างประเทศ เขาก็เที่ยวเกี้ยวพาคุณหนูจากตระกูลใหญ่ ๆ ในเมืองไห่เฉิงจนครบทั้งหมดแล้ว แต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่เขาจะได้พบกับเธอ และกลับเป็นฟู่จิ้นหานที่สามารถคว้าตัว "สาวสวยเมืองจิงเฉิง" ไปไว้ในครอบครองได้จี้เยี่ยนโจวถอนหายใจอย่างเสียดาย เพราะผู้หญิงที่ฟู่จิ้นหานรักชอบนั้น เขาไม่สามารถแอบคิดเป็นอื่นได้!เขาชำเลืองมองโทรศัพท์มือถือ และข้อความเชิญชวนที่เขาส่งไปให้ฟู่จิ้นหานเมื่อครู่นี้ ทางนั้นก็ได้ตอบกลับมาแล้วว่า"มีธุระ ไปไม่ได้" ช่างเป็นคำปฏิเสธที่เรียบง่ายและชัดเจนเหลือเกินจี้เยี่ยนโจวโกรธจนควันออกหูเพื่อทำงานที่พ่อมอบหมายให้เสร็จสิ้น เขายอมทำงานหามรุ่งหามค่ำ และรีบกลับเมืองเย่เฉิงอย่างด่วนจี๋เพื่อมาคุยโวโอ้อวดสาวสวยที่เขาได้พบ แต่ฟู่จิ้นหานกลับไม่ให้โอกาสเขาเลยด้วยซ้ำ!จี้เยี่ยนโจวกวาดตามองไปยังซูหราน โดยไม่ลืมพิมพ์ข้อความในมือไปด้วยว่า "ดูเหมือนว่าฉันจะได้เจอซูหรานคนสวยของนายแล้วนะ"พอพิมพ์เสร็จก็ส่งออกไปทันที...สามวินา
ซูหรานไม่แม้แต่จะยกเปลือกตาขึ้น "เขามีธุระน่ะ มาไม่ได้"จู่ ๆ ใบหน้าของซูจี้ไห่ก็มืดลงทันที การที่เขาตั้งใจเรียกคนเหล่านี้มา ก็เพราะว่าอยากจะตอกหน้ากลับสามีใหม่คนนั้นของซูหรานเสียสักหน่อยไม่มา? งั้นที่เขาได้เตรียมการมาจะไม่สูญเปล่าไปหรอกเหรอ?"มีอะไรที่สำคัญกว่าการมาพบพ่อตาอย่างนั้นเหรอ? เธอโทรให้เขารีบมาเดี๋ยวนี้เลยนะ" ซูจี้ไห่พูดสั่งแต่ทว่าซูหรานทำเหมือนไม่ได้ยิน และยังคงกินอาหารของตัวเองต่อไปจู่ ๆ หลินเยว่เยว่ก็ยิ้มหวาน แล้วพูดว่า "หรือว่าพี่เขยน่าอับอายเกินไป ดังนั้นพี่หรานหรานก็เลยไม่ให้เขามา? อุ๊ย หรือว่าเขาจะเป็นตาเฒ่าขี้เหร่? คืนนั้นเขารู้หรือเปล่าว่าพี่ไปเย่หลินบาร์เพื่อหาความตื่นเต้น? ฉันว่านะ ถ้าพี่เขยเป็นตาเฒ่าจริง ๆ พี่น่าจะแต่งงานกับหนุ่มหล่อคนนั้นที่บาร์ในคืนนั้นเสียดีกว่านะ!"ขณะที่ซูหรานเพิ่งจะคีบกุ้งล็อบสเตอร์เข้าไปในปาก จู่ ๆ เธอก็ต้องสำลักอย่างกะทันหันเหอะ…เธอได้แต่งงานกับชายหนุ่มเย่หลินบาร์คนนั้นจริง ๆ เสียด้วย!อย่างไรก็ตาม เธอก็ยังดีใจที่เขาไม่ได้มา เพราะคำเหน็บแนมพวกนี้ เธอฟังแค่คนเดียวก็เพียงพอแล้วแต่ทว่าท่าทางที่ไม่แยแสแบบนี้ของเธอ กลับทำให้ใคร
คิดจะใช้มุกนี้อีกแล้วเหรอ?ตีเธอหรือด่าเธองั้นเหรอ?ในเมื่อเธอขอมาแบบนี้ เช่นนั้นเธอก็จะสนองความต้องการให้เธอได้สมใจเอง!“เธอ......” มานี่ซูหรานยังพูดไม่ทันจบ ฟู่จิ้นหานก็ได้ส่งสัญญาณให้ฉินฟั่งเสียก่อนเรื่องทำร้ายคนแบบนี้ ทำไมต้องให้ซูหรานเป็นคนลงมือด้วยตัวกันล่ะ?ฉินฟั่งก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ในช่วงเวลาอันรวดเร็วนั้น เขาก็ได้ตบหน้าซูอินไปหนึ่งทีเสียงเพี๊ยะดังขึ้น ไม่มีความปรานีใด ๆ ซูอินเดินเซจนแทบล้ม ยากที่จะทรงตัวเอาไว้ได้ ในหัวขาวโพลนไปหมด เหลือเพียงเสียงหึ่ง ๆ เท่านั้นใครกัน......ที่กล้าทำร้ายเธอได้ถึงขนาดนี้? !ทันทีที่ซูอินได้สติกลับมา เธอจึงมองไปที่ฉินฟั่งด้วยความโกรธฉินฟั่งได้รับการฝึกฝนมา เขาได้ฝึกฝนร่างกายจนแข็งแกร่งที่บริษัทชิงอวิ๋น แถมยังได้รับอิทธิพลจากฟูจิ้นหานที่มีความเด็ดขาดในการต่อสู้อีกด้วย เพียงแค่สายตาเดียว ความกดดันของซูอินก็ถูกลดทอนลงไปทันทีแต่จะให้ซูอินยอมได้อย่างไร?เธอเป็นถึงหลานสาวแท้ ๆ ของตระกูลเย่ ฉินฟั่งคนนี้......ก็เป็นแค่สุนัขรับใช้ข้างกายฟู่จิ้นหานเท่านั้นต่อให้การตบเธอจะเป็นความต้องการของฟู่จิ้นหาน แต่มีคนมากมายอยู่ด้วยขนาดนี้ ห
ไม่จำเป็นต้องแก้ไขพินัยกรรมงั้นเหรอ?ซูอินดีใจมาก รู้สึกเหมือนได้รับความมั่นใจมากขึ้นแน่นอนว่าขอแค่เธอยังเป็นลูกสาวของฉินเหยียนอยู่ คุณท่านเย่ก็จะเห็นแก่หน้าฉินเหยียน และยอมรับทุกอย่างที่เป็นเธอครั้งนี้ ไม่ว่าคุณท่านเย่จะรอดมาด้วยเหตุผลใดก็ตาม แต่ไม่ว่ายังไงพินัยกรรมของคุณท่าน เมื่อกี้ทุกคนต่างก็ได้ยินอย่างชัดเจนกันหมดแล้วคุณท่านเย่ได้มอบทุกอย่างของตระกูลเย่ให้กับเธอ แม้ว่าวันนี้เธอจะยังไม่ได้รับช่วงต่อจากตระกูลเย่ แต่เธอก็ยังเป็นผู้สืบทอดเพียงคนเดียวอยู่ส่วนคนพวกนี้......ซูอินรู้สึกไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่เมื่อนึกถึงวิดีโอเมื่อกี้แล้ว ซูอินจึงหันไปมองซูหรานที่อยู่ข้าง ๆ คุณท่านเย่ทันทีในตอนนี้ เธอไม่มีเวลามามัวคิดว่าคลิปวิดีโอนั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ คือการใช้ประโยชน์จากอำนาจเสียงของคุณท่าน เพื่อช่วยลบข้อครหาและปฏิเสธว่าคนในคลิปไม่ใช่เธอน้ำสกปรกนี้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ต้องสาดไปที่ซูหรานให้ได้เมื่อคิดได้เช่นนั้น ซูอินก็ขมวดคิ้วทันที “หนูไม่สนใจของนอกกายพวกนั้นหรอกค่ะ แต่ถ้าหากแม่ของหนูที่อยู่บนสวรรค์รู้ว่าหนูถูกใส่ร้ายด้วยคลิปวิดีโอนั้น จนทำ
น้ำเสียงนั้นดูทุ้มต่ำ แต่ก็มีความโกรธที่ไม่สามารถปิดบังเอาไว้ได้ปนอยู่ซูอินเงียบและไม่มีการตอบสนองอยู่นาน ส่วนคนอื่น ๆ ที่อยู่ตรงนั้น ก็กลับมีสีหน้าที่ดูต่างกันออกไปพวกเขาเพิ่งจะได้ยินอะไรกันแน่?เย่ซินกลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่ง ก่อนจะกอดแขนตัวเองแน่น ราวกับพยายามขับไล่ความหนาวของเมื่อครู่นี้ที่แผ่ซ่านเข้ามาในร่างกายออกไปเธอหูฝาดไปรึเปล่านะ?เสียงนั้นน่ะ คือเสียงของคุณท่านจริง ๆ!แต่เห็น ๆ อยู่ว่าคุณท่านเสียชีวิตไปแล้ว แล้วร่างก็กำลังนอนอยู่ในโลงแก้วอีกด้วย จะมีเสียงออกมาได้อย่างไร?แต่เมื่อนึกถึงคำว่า “วิญญาณ” ขึ้นมา เย่ซินก็กลืนน้ำลายลงคอด้วยความตื่นตัวและเสียงที่ดังขึ้นอย่างกะทันหันนั้น ก็กลับยิ่งทำให้เย่ซือเหยียนมั่นใจในข้อสันนิษฐานก่อนหน้านี้ได้ และเข้าใจมากยิ่งขึ้นว่าการแสดงในวันนี้มีซูอินที่เป็นเป้าหมาย!เย่ซือเหยียนรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เธอสังเกตเห็นว่าทั้งเย่ถิงเซินและหยางซู พวกเขาสองคนไม่ได้มีปฏิกิริยาใด ๆ มากนักต่อเสียงของคุณปู่ในตอนนั้นเธอก็รู้ได้ในทันที ว่าทั้งสองคนเองก็มีส่วนร่วมในแผนการนี้ด้วยเช่นกันส่วนซูอิน......ตอนนี้ ในหัวของซูอินมันขาวโพลนไปหมดเธอเ
หน้าตาที่ดูไร้เดียงสาและอ่อนแอของซูอินแข็งทื่อทันทีชั่วขณะหนึ่ง เหมือนว่าหน้ากากนั้นของเธอจะถูกเจาะจนทะลุ สีหน้าเธอดูไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่ “พี่ซู พี่หมายความว่ายังไง?”“ฮึ หมายความว่ายังไงงั้นเหรอ? น้องอินอิน เธอคงไม่คิดว่าทุกคนจะโง่กันหมดหรอกใช่ไหม? ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันเจอเธอ ฉันก็เดาได้แล้ว ว่าเธอเป็นคนยังไง ต่อหน้าก็แสร้งทำตัวไร้เดียงสาและอ่อนแอ แต่ในความเป็นจริง ใจกลับดำมืดเต็มไปด้วยแผนการ คุณสนุกกับการใช้หน้ากากที่เธอสร้างขึ้นมาหลอกลวงทุกคน ฉันก็เลยเล่นตามน้ำกับเธอไป แกล้งทำเป็นเชื่อในความดีและความไร้เดียงสาของเธอ”เสียงของหยางซูดังกึกก้องทั่วทั้งศาลาไว้ทุกข์ซูอินฟังแล้วก็รู้สึกบาดหูเป็นพิเศษในตอนนี้ ใบหน้าที่เคยแสดงความไร้เดียงสาของเธอก็เริ่มมีความโกรธปรากฏขึ้นมานิดหน่อยที่อยางซูจะบอกก็คือ ทุกสิ่งที่เขาปฏิบัติต่อเธอ มันเป็นเพียงแค่การแสดงอย่างนั้นน่ะเหรอ?แล้วที่เมื่อวานเขารับปากเธอว่าจะใช้เส้นสายเรียกทนายอู๋มาล่ะ มันเพื่ออะไรกัน?มีคนอื่นอยู่ด้วย ซูอินจึงไม่สะดวกที่จะถามออกมาแต่เมื่อเธอจ้องไปที่ตาของหยางซู กลับทำให้หยางซูเข้าใจในทันทีว่าเธอกำลังคิดอะไร และคิดจะ
ฟู่จิ้นหานก้มหน้าสบตากับซูหรานแววตาของเธอดูมั่นคง มือที่กำเสื้อตรงหน้าอกของเขาก็ยิ่งบีบแน่นขึ้นเรื่อย ๆ ฟู่จิ้นหานรู้สึกกังวลในใจไม่หาย แต่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ไม่สามารถขัดขืนซูหรานได้ฟู่จิ้นหานวางเธอลง แต่แขนของเขายังคงโอบเอวเธอเอาไว้อยู่ ท่าทางที่เขาปกป้องเธอนี้ ทำให้ผู้คนรอบข้างเกิดความคิดที่แตกต่างกันออกไปคนที่ตกใจและประหลาดใจที่สุด ก็คือเย่ซินฟู่จิ้นหาน......ผู้นำคนใหม่ของฟู่ซือกรุ๊ปคนนี้ เย่ซินเคยเห็นมาก่อนเขาจัดการกับฟู่ซือกรุ๊ปด้วยวิธีการที่โหดเหี้ยม ซึ่งเป็นที่พูดถึงกันในจิงเฉิง แค่เธอได้ยินก็รู้สึกขนลุกทุกคนต่างก็พูดกันว่าฟู่จิ้นหานเป็นคนเย็นชาไร้ความรู้สึก แต่ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเธอในตอนนี้ สีหน้ากลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยน แววตาของเขาจ้องมองไปยังหญิงสาวที่อยู่ข้าง ๆ บ้างก็เหลือบมองไปยังอีกด้าน แต่แววตากลับเปลี่ยนเป็นเฉียบขาดในทันทีท่าทีที่ฟู่จิ้นหานปฏิบัติต่อผู้หญิงคนนี้พิเศษมากจริง ๆเย่ซินอดไม่ได้ที่จะมองไปยังคนที่อยู่ข้าง ๆ ฟู่จิ้นหาน และนึกถึงชื่อที่พวกเขาเพิ่งจะเรียกเธอขึ้นมาเมื่อกี้หรานหราน......ซูหราน......เธอคือหลานสาวที่คุณท่านรับอุปการะมา
ทุกคนต่างก็ตกตะลึงไปชั่วขณะเสียงของผู้หญิงที่ดังออกมาจากโทรศัพท์มือถือ ได้รับการปรับแต่งมาอย่างละเอียดถึงจะฟังไม่ชัดเจนว่าเป็นของใคร แต่ก็กลับฟังออกว่าบรรยากาศค่อนข้างจะเข้มข้นภายใต้เสียงร้องของหญิงสาว กระทั่งการพูดด้วยคำพูดที่ดูเปิดเผยต่าง ๆ ทำให้คนที่อยู่ ณ ตรงนั้นแค่ได้ยิน สีหน้าของพวกเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปบ้างแล้วซูอินรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย และแอบบ่นลินเยว่เยว่ที่ทำการแปลงเสียง แต่ยังไงก็ช่างเถอะ ต่อให้จะฟังไม่ออกว่าเป็นเสียงของซูหราน แต่ภาพที่ทุกคนเห็นก็เป็นซูหราน ยังไงก็มีผลลัพธ์เดียวกัน!ซูอินเหลือบมองไปที่เย่ถิงเซินเธออยากเห็นมากที่สุด ก็คือปฏิกิริยาของเย่ถิงเซินหลังจากที่เขาเห็นว่าคนในคลิปคือซูหราน แต่เย่ถิงเซินเพียงแค่ขมวดคิ้ว และมีสีหน้าที่ดูไม่พอใจเท่านั้น เขากลับไม่หยิบโทรศัพท์ออกมาสักทีดูเหมือนว่าเย่ซินจะตกใจกับภาพที่เธอเห็นมาก เธอจ้องมองที่หน้าจอโทรศัพท์อย่างงงงวยภายในห้องไว้ทุกข์ เสียงของหญิงสาวยังคงดังกึกก้องอยู่ในบรรยากาศที่แปลกประหลาด ก็มีคนที่สองที่หยิบโทรศัพท์ออกมา และเปิดข้อความที่เพิ่งได้รับเมื่อสักครู่นี้อ่า......เสียงที่เหมือนกับก่อนหน้านี้ก็ดัง
“พวกเขาจะทำอะไร?”ในหัวเย่ซือเหยียนยังคงคิดไม่ตก ไม่สามารถคาดเดาภาพรวมของเรื่องราวได้เลยแต่เธอก็พอจะเข้าใจอยู่บ้าง: หากคุณท่านยังไม่ตายจริง ๆ เช่นนั้นทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้มันก็คือกับดักและกับดักนี้ ถูกจัดเตรียมเอาไว้เพื่อใครอย่างนั้นเหรอ?เย่ซิน? ตัวเธอ? หรือว่า......ซูอิน?เย่ซือเหยียนรู้สึกโชคดีที่เธอค้นพบเรื่องนี้ได้ก่อน ไม่เช่นนั้น เธอก็อาจจะตกหลุมพรางไปด้วยส่วนซูอิน......ความเกลียดชังสะสมอยู่ในดวงตาของเย่ซือเหยียนไม่ว่ากับดักนี้จะถูกจัดเตรียมเอาไว้สำหรับใครก็ตาม วันนี้ก็ยังถือว่าเป็นโอกาสที่ดีในตอนนั้นแทบจะในทันที เย่ซือเหยียนโทรหาสายสายหนึ่ง และสั่งการกับคนที่อยู่ปลายสายหนึ่งประโยค หลังจากวางสาย ในใจเย่ซือเหยียนก็เริ่มรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไป......ในขณะเดียวกัน ณ ศาลาไว้ทุกข์ ซูอินยังคงเต็มไปด้วยความคาดหวังกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นอาการเป็นลมของเย่ซือเหยียนทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจอย่างมากรอจนกระทั่งพ่อบ้านจัดแจงให้คนพาเย่ซือเหยียนออกไป ซูอินก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ทนายอู๋ แต่สุดท้ายเธอก็รู้สึกกลัวว่าจะมีคนเห็นความลนลานของเธอ เธอจึงไม่กล้าพู
ดูเหมือนว่า ผู้ที่อยู่ในที่นั้นนอกจากท่านท่านเย่แล้ว ก็มีเพียงเย่ถิงเซินเท่านั้นที่สามารถตัดสินใจได้การกระทำนี้ ทำให้ซูอินรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยต้องทำความเข้าใจก่อนว่า เธอคือผู้สืบทอดที่ถูกต้องตามกฎหมายของตระกูลเย่ และนอกจากนี้ ทนายความอู๋คนนี้เองก็เป็นพยานในการทำพินัยกรรมของคุณท่านเย่อีกด้วย เขาก็ควรจะรู้ว่าผู้ที่ได้รับผลประโยชน์จากพินัยกรรมของคุณท่านคือใครเขาควรถามเธอ และให้เธอเป็นผู้ตัดสินใจสิถึงจะถูกเขากลับถือหางให้เย่ถิงเซินเป็นตัวหลักแต่ไม่นาน ซูอินก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก ที่ทนายอู๋คนนี้เป็นคนที่มีตาแต่ไร้แวว รอให้ประกาศพินัยกรรมออกมาก่อน ว่าเธอคือผู้สืบทอดทรัพย์สินของตระกูลเย่ จะทำให้คนเหล่านี้ต้องตื่นตระหนกอีกครั้งแน่นอน“เชิญทนายประกาศได้เลยครับ”คำพูดของเย่ถิงเซินแต่ละคำ ทั้งหนักแน่นและชัดเจนทนายความอู๋เปิดถุงเอกสารที่ปิดผนึกเอาไว้ท่ามกลางสายตาของทุกคน และนำพินัยกรรมที่อยู่ข้างในออกมา“ฉัน เย่ชิงเหอ ทรัพย์สินทั้งหมดที่อยู่ภายใต้ชื่อของฉัน จะถูกสืบทอดโดย......”ทนายความอู๋กำลังอ่านเนื้อหาของพินัยกรรม ทุกคนในศาลาไว้ทุกข์ต่างก็ตั้งใจฟัง และเมื่อถึงจุดนี้ สีหน้าของทุกค
“มันแน่นอนอยู่แล้ว”หยางซูจ้องมองไปที่ซูอิน เขาจะไม่บอกกับเธอ ว่าทนายคนนั้นได้อยู่ที่ไห่เฉิงเรียบร้อยแล้วทันทีที่คุณท่านกลับมาที่ไห่เฉิง ก็ได้ให้ทนายรีบมาที่นี่อย่างลับ ๆและการกระทำของซูอินในคืนนี้ ดูท่าแล้ว คุณท่านเองก็น่าจะมองสถานการณ์ออกตั้งแต่แรกแล้วเมื่อได้รับคำตอบที่แน่นอนจากหยางซู ซูอินก็ยิ่งมีความสุขมากกว่าเดิมเธอไม่กล้าที่จะลำพองตัวมากเกินไป เหมือนว่าเธอจะรู้สึกพอใจมาก จึงถอนหายใจออกมา “การที่สามารถทำตามความปรารถนาของคุณปู่ได้ ก็ถือเป็นสิ่งเดียวที่ฉันสามารถทำเพื่อคุณปู่ได้แล้วล่ะค่ะ”ซูอินลดสายตาลง ให้ดูเหมือนว่าเธอไม่มีความต้องการอะไรเลยจริง ๆแต่หยางซูกลับรู้จักธาตุแท้ของผู้หญิงคนนี้แล้วในที่สุดหยางซูก็ไม่สามารถอดทนต่อความเกลียดชังในใจได้ เขาจึงอ้างว่าตนรู้สึกเหนื่อย และต้องการพักผ่อน จึงขอให้ซูอินออกไปก่อนเมื่อกลับมาถึงห้อง ซูอินก็รีบวางแผนทุกอย่างที่เหลือทันทีเช้าวันถัดมา ทั้งวิลล่าก็เริ่มวุ่นวายตั้งแต่เช้าแล้วเมื่อวานได้มีการกำหนดให้เผาศพวันนี้ก่อนเริ่มการเผาศพ ก็ควรไปสักการะร่างของผู้เสียชีวิตเสียก่อนภายในโลงแก้วคุณท่านนอนอยู่ข้างใน ใบหน้าดูมีชีว