บทที่ 23 กระโจนเข้าไปในอ้อมกอด

ชั่วขณะหนึ่ง หัวใจของซูหรานก็สั่นไหว

แต่เธอยังไม่สามารถหาสาเหตุการจากไปของแม่ในอุบัติเหตุครั้งนั้นได้ ต่อให้เธอจะออกจากเมืองไห่เฉิงนี้ไป จิตใจของเธอคงไม่ความสุขอย่างแน่นอน

ขณะที่เธอไม่รู้ว่าจะบอกปัดรุ่นพี่ได้อย่างไรนั้น เสียงที่อ่อนโยนของเสิ่นเหยี่ยนก็ได้ดังขึ้นมาว่า "ไม่จำเป็นต้องรีบตอบ คำเชิญนี้มีผลตลอดเวลา!"

ซูหรานถอนหายใจด้วยความโล่งอก

…

ท้องฟ้าได้มืดลงแล้ว ในสำนักงานขนาดใหญ่ชั้นบนสุดของอาคารฟู่ซื่อในตอนนี้

หลังจากการตรวจสอบ ฟู่จิ้นหานก็นั่งบนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงาน และรอสายของซูหรานโดยไม่รู้ตัว

ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น

แต่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นและเห็นชื่อที่แสดงบนหน้าจอของโทรศัพท์มือถือ ดวงตาของฟู่จิ้นหานก็มืดลง เขารับสายและพูดด้วยน้ำเสียงไม่ดีว่า "พูด!"

ความเย็นยะเยือกพัดผ่านจี้เยี่ยนโจวที่อยู่อีกปลายสายทันที และเขากำลังคิดว่าตัวเองได้ไปทำให้เทพเจ้าแห่งน้ำแข็งขุ่นเคืองใจตั้งแต่เมื่อไหร่กันแน่

จู่ๆ เมื่อตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง ยีนการซุบซิบจึงเริ่มกระโดดขึ้นมาทันที "เป็นยังไงบ้างๆ สถานการณ์เมื่อคืนนี้? มีเรื่องที่อธิบายไม่ได้เกิดขึ้นหรือเปล่า? ถ้าฉันเป็นลู่ซิวหนิง เมื