บทที่ 232 เริ่มพุ่งเป้าไปที่ซูหราน

หลังจากที่ทั้งสองเดินเข้าประตูไป ต่างก็ไม่มีใครที่เป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน

ซูอินยกมุมปากของเธอขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าของเธอไม่ได้ละเอียดอ่อนเท่ากับของซูหราน ยิ่งไม่มีความสง่างามเหมือนเย่ซือเหยียนเลยสักนิด แต่บางทีอาจเป็นเพราะสถานะที่เปลี่ยนไปของเธอ จึงทำให้รู้สึกว่าใบหน้าของเธอนั้นเป็นประกายขึ้นมา

ตั้งแต่ที่เย่ซือเหยียนเดินเข้าประตูมา ก็เอาแต่จ้องเธอตลอด

แต่ซูอินก็ไม่ได้รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย เธอแค่ยิ้มออกมาเบา ๆ เท่านั้น

ในที่สุด เย่ซือเหยียนก็ขมวดคิ้ว และถามออกไปด้วยความสงสัย “ฉันได้ยินมาว่าคุณอาเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ๆ แต่ทำไมฉันกลับรู้สึกว่าหน้าตาของเธอมัน......”

ดูเหมือนว่าเย่ซือเหยียนกำลังพยายามนึกหาคำศัพท์ที่จะไม่ทำร้ายจิตใจผู้อื่นอยู่

แต่เธอก็ต้องส่ายหัว และเม้มปากด้วยความรังเกียจ นั่นกลับเป็นการอธิบายความรู้สึกทั้งหมดของเธอออกมาได้ชัดเจนเสียยิ่งกว่าคำพูดซะอีก

ซูอินเองก็คิดไม่ถึง ว่าเธอจะโจมตีรูปร่างหน้าตาของเธอตรง ๆ แบบนี้

เดิมทีเธอคิดอยู่เสมอว่าเป็นเพราะซูหรานสาวยกว่าเธอ ในใจถึงได้รู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่า

พอเย่ซือเหยียนยิ่งพูดแบบนี้ มันก็ยิ่งกระตุ้นเธอขึ้นมาในทันที

รอยยิ้มบนใ