Share

บทที่ 194 นี่มันคำพูดน่าขนลุกอะไรกันเนี่ย?

ใบหน้าของซูหรานเปลี่ยนเป็นสีแดง เมื่อกี้ยังปากดีอยู่เลย แต่จู่ ๆ เธอก็เสียอาการ

“คุณ......คุณ......คุณ......”

นี่มันคำพูดน่าขนลุกอะไรกันเนี่ย?

ซูหรานลูบแก้มที่ร้อนผ่าว พร้อมกับสูดหายใจเข้าลึก ๆ ยากมากกว่าเธอจะสงบจิตสงบใจลงได้ แล้วพูดออกไปตรง ๆ “ใครคิดถึงคุณกัน?”

“คุณ......”

รอยยิ้มของฟู่จิ้นหานกว้างจนไม่สามารถหุบยิ้มได้

คำพูดหยอกล้อแค่หนึ่งประโยค ก็ทำเอาซูหรานแทบไปไม่เป็น

ซูหรานกำลังจะวางสายโทรศัพท์ด้วยความรู้สึกอาย แต่จู่ ๆ ฟู่จิ้นหานก็ไม่สามารถระงับเสียงหัวเราะของเขาได้ ทำให้แผลตรงสะบักตึง จนต้องเผลอร้องครวญครางออกมาเบา ๆ

ซูหรานตกใจนิดหน่อย “คุณเป็นอะไรรึเปล่า?”

ฟู่จิ้นหานก้มศีรษะลงมอง และเห็นว่าบาดแผลมีเลือดไหลออกมาอีกแล้ว

เขาไม่อยากให้ซูหรานกังวล แต่ความเจ็บปวดจากบาดแผลก็รุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่เขาต้องการที่จะลุกขึ้น ก็เกิดอาการวิงเวียนศีรษะขึ้นมา ไม่ง่ายเลยกว่าเขาจะทรงตัวได้ แต่กลับไม่ทันระวังจนเผลอไปชนเข้ากับแก้วน้ำที่อยู่ข้าง ๆ

ฉินฟั่งที่ได้ยินเสียงเคลื่อนไหว ก็รีบเข้าไปในห้องทันที “คุณชาย......”

เสียงที่ถูกเปล่งออกมาว่า “คุณชาย” นั้น ซูหรานก็บังเอิญได้ยินเข้า ย
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status