บทที่ 199 อย่าแตะตัวฉัน!

ฟู่จิ้นหานลงจากรถ

ชิวเฉิงกระแทกเข้ากับพวงมาลัย และในขณะที่เขาเพิ่งจะได้สติ ฟู่จิ้นหานก็ได้มาเคาะที่กระจกรถของเขา

ความรู้สึกผิดแวบขึ้นมาในดวงตาของชิวเฉิง เขาลดกระจกลง และฟู่จิ้นหานก็ยิ้มให้อย่างเย็นชา “ฉันก็คิวว่าเป็นใคร ที่แท้ก็เป็นนาย? สะกดรอยตามฉันทำไม?”

“ผม......” ชิวเฉิงกำลังคิดหาข้ออ้าง ว่าเขาไม่ได้สะกดรอยตามเขา

แต่ทันใดนั้น ก็มีเสียงรถยนต์คำรามขึ้นมา ในไม่ช้า รถตู้หลายคันก็เข้ามาล้อมทั้งสองคนเอาไว้ ผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนพร้อมอาวุธครบมือก็ทยอยลงมาจากรถ

นั่นต่างก็เป็นคนของชิวเฉิง

ชิวเฉิงรู้ดี ว่าด้วยความฉลาดของฟู่จิ้นหาน เขาน่าจะตั้งใจล่อเขาออกมาโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว

ตอนนี้ต่อให้เขาจะพยายามแก้ตัวเท่าไหร่ ฟู่จิ้นหานก็คงจะไม่เชื่อเขาอยู่ดี

ดังนั้น แทนที่จะอ้างเหตุผลเพื่อหลบหนี ไม่สู้จัดการฟู่จิ้นหานซะตั้งแต่วันนี้เลย ภารกิจเขาก็จะถือว่าสำเร็จไปด้วย

“ทำไม?” ฟู่จิ้นหานเหลือบมองผู้คนรอบตัวเขา แววตาของเขาก็ยิ่งมืดมนมากขึ้นเรื่อย ๆ

ชิวเฉิงเลิกคิ้วและยิ้มอย่างเฉยเมย “จิ้นหาน ฉันเองก็ได้รับความไว้วางใจมาจากคนอื่นเหมือนกัน ไม่อย่างนั้น นายคิดว่าด้วยมิตรภาพของเราสองคน แล้วฉันจะไม่ทำอ