Share

บทที่ 176 คุณผู้หญิงกำลังคิดถึงคุณผู้ชายอยู่

จนกระทั่งเธอและสามีตัวพ่อเข้ามานั่นในร้อนอาหารแล้ว ความรู้สึกแปลก ๆ ในใจของซูหรานเมื่อกี้ก็ยังไม่หายไป

ซูหรานจ้องมองเขาอยู่นาน และทันใดนั้นเธอก็พูดขึ้นว่า “นี่คุณตั้งใจพาฉันออกมางั้นเหรอ?”

ขนตายาว ๆ ของฟู่จิ้นหานสั่นไหว

เขาตั้งใจ เขากลัวว่าวังม่านหลินจะพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกมา เพราะงั้นเขาถึงได้รีบมา

แต่เขาไม่สามารถให้เธอรู้ว่าเขาตั้งใจได้

“ตั้งใจอะไรเหรอ?” น้อยมากที่ฟู่จิ้นหานจะแกล้งโง่สักครั้ง แทบไม่ได้เหลือบมองซูหรานเลยด้วยซ้ำ แต่กลับตั้งใจหั่นสเต็กตรงหน้าอย่างจริงจัง “แล้วอีกอย่าง ทำไมผมต้องตั้งใจทำอะไรแบบนั้นด้วย?”

นี่แหละคือสิ่งที่ซูหรานไม่สามารถเข้าใจได้

พอนึกถึงคำพูดที่วังม่านหลินเพิ่งพูดเมื่อกี้ ซูหรานก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขำ

“วังม่านหลินไม่รู้ว่าไปโดนตัวไหนมา ถึงได้มาขอให้ฉันช่วยขอร้องคุณชายสามฟู่ให้ละเว้นตระกูลวัง คุณชายสามฟู่จัดการกับตระกูลวัง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันกัน คิดว่าคำพูดของฉันมันมีน้ำหนักมากขนาดนั้นเลยรึไง”

ซูหรานเล่าเรื่องนี้ให้สามีตัวพ่อของเธอฟังราวกับเป็นเรื่องตลก

ความรู้สึกผิดก็แวบขึ้นมาในดวงตาของฟู่จิ้นหาน

ภาพลักษณ์ของเขาในใจซูหรานไม่เคยดีขึ้นเลย
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status