บทที่ 177 ไม่คู่ควร

รูปถ่ายของเย่ซิงหลาน......

ซุนฉินรีบวิ่งออกจากห้องของซูอิน หลังจากนั้นไม่กี่นาที เธอก็เดินกลับเข้ามา

“หาเจอไหมคะ?” ซูอินแทบรอไม่ไหวที่จะถามออกไป

สีหน้าซุนฉินดูเคร่งขรึม “ไม่มี หลังจากที่เย่ซิงหลานเสียชีวิตในปีนั้น แม่ก็หาข้ออ้างให้พ่อของแกเผารูปพวกนั้นทิ้งไป เดิมแม่คิดว่าพ่อแกน่าจะแอบเก็บเอาไว้สักรูปสองรูป แต่เมื่อกี้แม่ก็ไปดูมาแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าจะไม่เหลือเลยสักใบ”

ดวงตาของซูอินมืดลงเล็กน้อย

ถ้าแค่ซูหรานมีดวงตาที่คล้ายกับลูกสาวของคุณท่านเย่เท่านั้น เช่นนั้นก็ดีไป แต่ถ้าหากลูกสาวของคุณท่านเย่คือเย่ซิงหลานจริง ๆ เช่นนั้นซูหรานก็ถือว่าเป็นสายเลือดที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลเย่ เมื่อถึงตอนนั้น......

ผลลัพธ์แบบนี้ ซูอินไม่อยากที่จะคิดเลยจริง ๆ

เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ซูอินกัดฟันอย่างไม่เต็มใจ

ทันใดนั้น ซุนฉินก็ดูเหมือนจะนึกอะไรออก แววตาก็เป็นประกายขึ้นมาทันที

“มีคนคนหนึ่ง......มีคนคนหนึ่งที่น่าจะรู้ว่าเย่ซิงหลานคือคนของตระกูลเย่จริง ๆ รึเปล่า”

“ใครคะ?”

“ฉินอวี่เหลียน!”

แม้ว่าซุนฉินจะไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างฉินอวี่เหลียนและเย่ซิงหลานเป็นอย่างไร แต่เธอก็เคยได้ยินซูจี้ไห