แชร์

บทที่ 154 เธอคือซูหราน ไม่ใช่อาเหยียน

“คุณไปได้แล้ว!”

เสียงของฟู่จิ้นหานดูเหมือนจะกำลังปกปิดบางสิ่งบางอย่างเอาไว้ ไม่นานก็กลับมาเย็นชาทันที

ปฏิกิริยาที่เปลี่ยนกะทันหันทำให้ซูหรานรู้สึกแปลกมากยิ่งขึ้น

“คุณ......”

“หรือคุณไม่อยากไป? ในเมื่อเป็นอย่างนั้น......”

ซูหรานยังไม่ทันได้พูดจบ จู่ ๆ ฟู่จิ้นหานก็มองไปทางซูหราน พร้อมกับนัยน์ตาสีดำสนิทของเขา ยิ่งทำให้เขาดูเหมือนเป็นสัตว์นักล่ามากยิ่งขึ้นไปอีก

หัวใจของซูหรานสั่นไหว

“ไปค่ะ ฉันจะไปแล้ว ฉันจะไปตอนนี้เลยค่ะ”

ซูหรานยิ้มแห้ง ๆ ราวกับว่าเธอกลัวว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเธอจะเปลี่ยนใจ และไม่ยอมให้เธอจากไป

ร่างของซูหรานค่อย ๆ หายไปจากสายตา ฟู่จิ้นหานยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว จากนั้นจึงถอดหน้ากากบนใบหน้าของเขาออก

ซูหรานเดินเข้าไปหาฝูงชน

บริเวณทางแยกข้าง ๆ เย่ซือเหยียนก็ค่อย ๆ เดินออกมา

เธอได้ยินมาว่าฟู่จิ้นหานอยู่แถวนี้ ดังนั้นเธอจึงมาที่นี่ แต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะพบเข้ากับซูหราน

เมื่อกี้เธออยู่กับฟู่จิ้นหานงั้นเหรอ?

เธอขมวดคิ้วเข้าเล็กน้อย เย่ซือเหยียนยังคงเดินตรงเข้าไปข้างใน ในที่สุดเธอก็เห็นฟู่จิ้นหานที่อยู่ใต้กำแพงดอกไม้ ไม่นานเธอก็สามารถยืนยันการคาดเดาของเธอได้ทันที

แต่เธอก็ก
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status