บทที่ 629

จ้านหยินยอมแพ้ ไม่ต้องการโทรอีกครั้ง

โชคดีที่ซูหนานโทรมา

“ซูหนาน พวกเขาอยู่บาร์ไหน?”

ทันทีที่จ้านหยินรับสาย ก็ถามอย่างกังวล

เมื่อได้ยินถึงความร้อนรนจากน้ำเสียงของเขา ซูหนานก็คว้าโอกาส เพื่อแกล้งเขาแล้วพูด: "รีบเหรอ? รีบจนอยากทะลุโทรศัพท์มาตอนนี้เลยไหม? อยากรีบกลับมาตอนนี้เลยเหรอ?”

"ซูหนาน!"

ตอนนี้ก็ยังมีความคิดที่จะแกล้งเขาอีก

จ้านหยินกำลังรีบ กังวลมากจนเขาหวังว่าเขาจะได้เป็นซุนหงอคง และขี่เมฆตีลังกา เพื่อกลับไปที่กวนเฉิง

ซูหนานหัวเราะ “โอกาสแบบนี้หายาก หายากจริงๆ มีเพียงพี่สะใภ้เท่านั้นที่สามารถทำให้นายกระสับกระส่ายแบบนี้ได้”

จ้านหยินไม่เคยแสดงอารมณ์ออกมา แม้ภูเขาไท่ซานจะถล่มก็ตาม

เป็นโอกาสที่หาได้ยากจริงๆ ที่จะเห็นเขาจะอยู่ไม่สุขอย่างนี้

“พวกเขามที่ชิเฮาบาร์ได้เพียงครึ่งชั่วโมง มากับเซินเสี่ยวจวินและน้องชายของเซินเสี่ยวจวิน”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ จ้านหยินก็ขมวดคิ้วและพูดว่า "น้องชายของเซินเสี่ยวจวินอายุเท่าไหร่?"

เซินเสี่ยวจวินมีน้องชายมากมาย แม้ว่าจางเหนียนเซิงจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ แต่เขาก็เป็นน้องชายเช่นกัน เป็นเพราะเธอเป็นเพื่อนสนิทกับไห่ถง ที่ทำให้จางเหนียนเซิงรู้จั