เมื่อกลับไปที่หมิงหยวนฮวา การ์เด้น จ้านหยินก็อุ้มไห่ถงออกจากรถอย่างอ่อนโยน“นายน้อย ป้าเหลียงอยู่ที่บ้านพี่สาวของนายหญิง”อาชีพูดจ้านหยินพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา: "ไม่ต้องรบกวนป้าเหลียง ฉันจะดูแลเธอเอง"เขาเดินเข้าไปในตึกโดยอุ้มไห่ถงไว้อาชีเฝ้าร่างของนายน้อยหายลับก่อนจะขับรถออกไปเมื่อกลับไปที่ประตูบ้านของเขา จ้านหยินก็เห็นรองเท้าแตะของเขาวางอยู่ที่ประตู ดวงตาของเขาก็จ้องมองอย่างละเอียด และเขาจำได้ว่าเมื่อพวกเขาได้รับทะเบียนสมรสครั้งแรก เธอก็ทำแบบเดียวกัน โดยบอกว่าเพื่อให้คนอื่นรู้ว่ามีผู้ชายอยู่ที่บ้าน ทำให้ค่อนข้างปลอดภัยยิ่งขึ้นด้วยทักษะของเธอ พวกอันธพาลธรรมดาๆ ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ แต่ก็เป็นการดีที่จะระมัดระวัง“ถงถง คุณยืนก่อน ฉันจะไขประตูบ้าน”จ้านหยินวางไห่ถงลง แต่เธอเมาเกินกว่าจะยืนได้อย่างมั่นคง ทันทีที่เขาปล่อยเธอก็เริ่มล้มลง จ้านหยินก็คว้าเธออย่างรวดเร็วด้วยแขนข้างหนึ่งโอบรอบเอวของเธอ ปล่อยให้เธอพิงไหล่ของเขา เขาคลำหากุญแจด้วยมืออีกข้าง แต่ก็หาไม่เจอ เขาตรวจดูกระเป๋าอีกใบแล้วก็ยังไม่พบเขารีบกลับมาเกินไปและลืมกุญแจหรือเปล่า?จากนั้นจ้านหยินก็ค้นกระเป๋าของไห่ถ
ผู้หญิงคนนี้พูดเสมอว่าเธอไม่ต้องการแต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวย แต่จริงๆ แล้ว ครอบครัวของเธอถือได้ว่าเป็นครอบครัวที่ร่ำรวยตระกูลเซินเป็นคนเรียบง่าย จริงจัง และยังคงใช้ชีวิตแบบธรรมดาแม้จะมีความมั่งคั่งก็ตาม“พ่อแม่ของฉันหลับกันหมดแล้ว ประธานซู ฉันคงจะไม่เชิญคุณเข้ามานั่งหรอกนะ”ซูหนานยิ้มแล้วพูด: "มันดึกมากแล้ว ผมยังไม่ได้ซื้อของขวัญเลย มันไม่เหมาะสมที่จะรบกวนพ่อแม่ของคุณ ครั้งต่อไปเมื่อฉันเตรียมของขวัญที่เหมาะสมมา ฉันจะไปเยี่ยมพ่อแม่ของคุณเป็นการส่วนตัวอย่างแน่นอน”เซินเสี่ยวจวินคิดกับตัวเอง: เขาเพิ่งมอบช่อดอกไม้ให้ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการจีบ และตอนนี้เขาต้องการพบกับพ่อแม่ของเธอด้วย“คุณจ้านรีบกลับมาอย่างรวดเร็วแบบนี้ พรุ่งนี้เขาต้องไปทำธุรกิจอื่นอีกไหม?”จู่ๆ เซินเสี่ยวจวินก็ถามขึ้นซูหนานคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูด:"ผมคิดว่าเขาจะต้องรีบไปที่นั่นอีกครั้งในวันพรุ่งนี้ เขารับผิดชอบสิ่งต่างๆที่นั่น ดังนั้นหากมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น เขาจะต้องจัดการมัน"“นั่นค่อนข้างเหนื่อยสำหรับเขาเลย”“เขาเหนื่อยมาก แต่เพื่อภรรยา เขาต้องยอมเหนื่อยสักหน่อย”เซินเสี่ยวจวินเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า "นั่น
หลังจากอกไปแล้ว ซูหนานพึมพำกับตัวเอง “คนที่มีรักความสะอาดสุดโต่ง โดนอ้วกใส่เสื้อผ้าแบบนั้น กลับไม่ผลักเธอออกไปทันที ต้องใช้ความรักมากแค่ไหนในการอดทนต่อสิ่งนี้”ไม่มีอะไรจำเป็นต้องพูดอีกต่อไปซูหนานยังคงเป็นแฟนตัวยงของภรรยาประธาน และชื่นชมเธออย่างสุดซึ้งภายในบ้าน จ้านหยินถอดเสื้อคลุมของเขาออกก่อนแล้วโยนมันลงบนพื้น จากนั้นเขาก็ถอดเสื้อคลุมของไห่ถงออกแล้วโยนมันลงบนพื้นด้วยเช่นกันเขาจะทำความสะอาดในภายหลังก่อนอื่น เขาต้องอุ้มหญิงสาวขี้เมาคนนี้กลับไปที่ห้องของเธอ"จ้านหยิน....."ไห่ถงที่อ้วกออกมาครั้งหนึ่ง ไม่ว่าเธอจะสร่างเมาแล้วหรือรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยแล้ว ปากก็เริ่มพึมพำอีกครั้งเมื่อเธอถูกจ้านหยินมารับ เธอก็ตะโกนเรียกจ้านหยินเสียงดัง"ฉันอยู่นี่แล้ว"จ้านหยินตอบเบาๆ เขาอุ้มเธอเข้าไปในห้องของเขา และทันทีที่เขาเข้ามา เขาก็สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างแตกต่างออกไปข้าวของของเธอทั้งหมดหายไปเธอย้ายกลับห้องตัวเองด้วยความโกรธหรือเปล่า?จ้านหยินยืนอยู่ที่ประตูอย่างเงียบ ๆ สองสามนาทีก่อนที่จะอุ้มไห่ถงกลับไปที่ห้องของเธอเองในที่สุด"จ้านหยิน... คุณมันคนงี่เง่า... ฉันไม่อยากชอบคุณอีกต่อไ
“หลังจากที่แต่งงานกัน ฉันก็คอยระวังและสงสัยคุณอยู่ตลอด และผมก็ยังให้คุณเซ็นสัญญาหกเดือน ซึ่งมีข้อจำกัดมากมายกับคุณ... ฉันยอมรับว่าตัวเองเป็นคนงี่เง่า คิดแต่ผลประโยชน์ของตัวเองเท่านั้น และไม่เคยคิดถึงคุณสักนิด"“ที่คุณเรียกฉันว่าคนใจแคบ ฉันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ถงถง ฉันขอโทษ!”จ้านหยินจูบริมฝีปากของเธอเบา ๆ ใบหน้าหล่อเหลาต็มไปด้วยความเจ็บปวด “ถงถง ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก ฉันทำความเข้าใจคุณ ค่อยพูดคุยและไว้วางใจคุณ”“คุณก็เป็นภรรยาครั้งแรก ส่วนฉันก็เป็นสามีครั้งแรกเหมือนกัน พวกเราทั้งคู่ต่างก็ไม่มีประสบการณ์ ดังนั้นต้องมาเรียนรู้ร่วมกัน พยายามและก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน โอเคไหม?”จ้านหยินกระซิบข้างหูของไห่ถง ขณะที่เขาพูดเขาก็เผลอหลับไปข้างเธอสองสามีภรรยาต่างก็มีช่วงเวลาที่ยากลำบากไห่ถงไปที่บาร์เพื่อต้องการเมาลืมเรื่องต่างๆจ้านหยินทำงานทั้งคืน กินไม่อิ่ม นอนไม่พอ เมื่อรู้ว่าไห่ถงไปที่บาร์ เขาก็ทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลั งแล้วรีบกลับภายในข้ามคืน พร้อมกับร่างกายที่เหนื่อยล้าและหิวโซเหมือนที่ป้าเหลียงแนะนำเขา ความไว้วางใจและความเข้าใจซึ่งกันและกันระหว่างสามีภรรยาถือเป็นเรื่องสำคัญสำหรั
เมื่อพิจารณารายละเอียดของภาพวาดแล้วแววตาของเขาก็มืดมนลงไห่ถงวาดภาพเขาได้ดีมาก ก็คือ....จงใจวาดหัวใจของเขา และยังทำวาดเล็กมากอีกด้วยเธอกำลังบอกเป็นนัยว่าเขาใจแคบใช่ไหม? อีโก้สูงและความเห็นแก่ตัวมาก!มีทะเลสาบหรือสระน้ำวาดอยู่ด้านหลังภาพเหมือนเขา? วงกลมเหล่านั้นบนผิวน้ำหมายถึงอะไร? ไม่มีภาพวาดปลาในน้ำ ถ้ามีปลาก็คงบอกได้เลยว่าปลากำลังหายใจ ปล่อยฟองอากาศออกมาด้านหลังน้ำมีไข่อยู่จ้านหยินหยิบรูปวาดเดินไผและคิดทบทวนไห่ถงวาดภาพแบบนี้หมายความว่าอะไร?ภาพเสมือนคือ "จ้านหยิน" แต่น้ำและวงกลมนั่นหมายถึงอะไร?อาชีกำลังรออยู่ด้านล่าง"นายน้อยครับ""อืม"จ้านหยินพยักหน้าเมื่อเห็นอาชี และกำลังดูกระดาษในมือของเขา จากนั้นขึ้นรถ แล้วถามว่า: "นายหญิงวาดรูปให้ฉันน่ะ"อาชีภาพวาดแบบผ่านๆ แต่เนื่องจากนายหญิงเป็นคนวาดเอง มันต้องยอดเยี่ยมแน่นอนเขาชมเชยว่า “ภาพวาดของนายหญิงต้องสวยมากแน่ๆ”“อืม เธอวาดภาพฉันออกมาได้ อย่างกับรูปถ่ายเลย”จ้านหยินเอนหลังบนเบาะ จ้องวงกลมหลายวงบนผิวน้ำ“จ้านหยิน” บวกไข่?"น้ำเป็นโคลน ซึ่งหมายความว่า... จ้านหยิน ไอ้คนใจดำ!"อาชีหันศีรษะไปถามจ้านหยิน: "นายน้อย กำ
จ้านหยินพูดด้วยความโกรธ: "นายคิดว่าฉันจะโมโหงั้นเหรอ? ทำไมฉันถึงต้องโมโหด้วย แม้ว่าไห่ถงจะด่าฉันซึ่งๆ หน้าและเรียกฉันว่าคนใจแคบ การถูกตีหรือด่าก็เป็นส่วนหนึ่งของความรัก ที่เธอด่าก็เพราะว่าเธอรักฉัน ถ้าเธอไม่มีความรู้สึกอะไรต่อฉัน เธอคงไม่แม้แต่จะมองหน้าฉันด้วยซ้ำ ดังนั้นไม่ต้องพูดถึงการด่าฉันเลย”“ภาพวาดชิ้นแรกของภรรยา ฉันจะฉีกมันทิ้งลงได้ยังไง ฉันจะเอาไปใส่กรอบและเก็บรักษาไว้อย่างดี พอฉันแก่ตัวไป ฉันก็จะหยิบออกมาชื่นชม แล้วมันก็จะให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป”ซูหนาน: "...ถ้าไม่เอาภาพวาดนั้นไปใส่กรอบ นายก็แค่ไอ้ขี้แพ้"จ้านหยินพูดด้วยน้ำเสียงต่ำ "ฉันไม่เพียงแต่เอาใส่กรอบเท่านั้น แต่ยังต้องแขวนมันไว้ในห้องของฉันกับไห่ถงอีก จากนั้นจะดูวันละสองครั้งในตอนเช้าและตอนเย็น"เพื่อเอาไว้เตือนตัวเองว่าอย่าเป็นคนใจแคบ ไม่คิดเล็กคิดน้อยทำให้เธอโกรธ ทำให้เธอเสียใจ ทำให้เธอร้องไห้ซูหนานเม้มริมฝีปากแล้วพูด:"นายกล้าแขวนมันไว้บนผนังในห้องทำงานของนายไหม?"“ทำไมฉันต้องแขวนมันไว้ที่นั่นด้วย? ภาพวาดที่ภรรยาฉันเป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างพวกเราสองสามีภรรยา จะไม่ให้คนนอกเห็นได้ ทางที่ดีที่สุด นายควรลืมภา
เธอยังฝันว่าเขาพูดอะไรกับเธอมากมาย แต่เขาพูดว่าอะไรบ้างนั้น เธอไม่ได้ยินสักนิดในความฝัน เธอขอให้เขาพูดดังขึ้นพราะเธอไม่ได้ยินที่เขาพูด แต่ริมฝีปากของเขายังคงเคลื่อนไหวไปโดยไม่ส่งเสียงออกมา และเธอก็ไม่ได้ยินชัดเจน ซึ่งนั่นทำให้เธอวิตกกังวลอย่างยิ่งป้าเหลียงหันกลับมามองเธอ แล้วกลับไปทำงานของเธอต่อ“เมื่อวานตอนบ่าย ฉันพาพี่ของคุณหนูและหยางหยางกลับบ้านก่อนค่ะ ฉันพักที่บ้านพี่สาวคุณหนูเมื่อคืนนี้ ฉันไม่รู้จริงๆว่าคุณจ้านกลับมาหรือเปล่า”ไห่ถงตบหน้าผาก “โอ้ใช่ คุณไม่ได้กลับบ้าน อ่า ปวดหัวมากเลย ป้าเหลียง คุณช่วยทำซุปแก้เมาค้างให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ? ไม่ดีกว่า ฉันจะไปเอายาแก้ปวดมากินก่อนแล้วกันค่ะ ปวดหัวมาก”ไห่ถงออกจากครัวไปจากนั้น ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และเดินเข้าไปในห้องรับแขก แล้วหยิบกล่องยามา จากนั้นหยิบยาแก้ปวด เธอแกะซองยาและกำลังกินยา“ปวดหัวใช่ไหม?”เสียงของพี่สาวทำให้เธอสะดุ้งไห่ถงมือสั่นด้วยความกลัว และยาจะร่วงลงกับหล่น“ฉันปวดหัวเพราะนอนไม่ค่อยหลับ กินยาไปคงจะไม่เป็นอะไรแล้ว”เมื่อพี่สาเห็นเธอ ไห่ถงจึงหยิบห่อยาออกมา“ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าดื่ม เธอไม่ได้คอแข็งข
ไห่หลิงเหลือบมองน้องสาว: "หรือว่าเสื้อผ้าของเขาจะเดินออกมาเอง? แต่นี่เสื้อผ้ายังเปียกอยู่เลยนะ น่าจะซักเมื่อคืนนี้หรือเช้านี้"ไห่ถง: "…เป็นไปได้ไหมที่เขากลับมาเมื่อคืนนี้จริงๆ?""เธอพูดอะไรนะ?"“ไม่มีอะไร พี่ดูดอกไม้ที่ฉันปลูกสิ สวยมั้ย? ค่อยๆ ชมดอกไม้ไปก่อน ตอนที่ฉันกินข้าวอยู่นะ”ไห่ถงกลับไปที่ห้องครัวพร้อมชามข้าว จากนั้นรีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วส่งข้อความไปหาเซินเสี่ยวจวิน "เสี่ยวจวิน เมื่อคืนฉันเมาตอนไหน? หลังจากที่เมา เธอและน้องเธอพาฉันกลับมาส่งบ้าน?"“ทำไมฉันถึงฝันทั้งคืนว่าจ้านหยินกลับมา และฉันก็ไม่คิดถึงเขาสักนิด”“แถมยังมีเสื้อผ้าของเขาตากอยู่บนระเบียงบ้านอีก และมันก็ยังเปียกอยู่… เป็นไปได้ไหมว่าฉันไม่ได้ฝันไป และเขาก็กลับมาจริงๆ”“ส่งข้อความมาพอ ไม่ต้องโทรมา พี่อยู่ที่นี่ ถ้าเธอได้ยินเข้าและรู้ว่าจ้านหยินกับฉันกำลังมีปัญหากัน เดี๋ยวจะทำให้เธอกังวล”หลังจากการหย่าของไห่หลิง ความกลัวที่ใหญ่ที่สุดของเธอก็คือน้องสาวจะได้รับผลกระทบและมีชีวิตแต่งงานที่ไม่สมบูรณ์เช่นกันไห่หลิงจึงกังวลมากเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างน้องสาวกับสามีเซินเสี่ยวจวินตอบกลับอย่างรวดเร็วว่า "เธอ