บทที่ 641

เธอยังฝันว่าเขาพูดอะไรกับเธอมากมาย แต่เขาพูดว่าอะไรบ้างนั้น เธอไม่ได้ยินสักนิด

ในความฝัน เธอขอให้เขาพูดดังขึ้นพราะเธอไม่ได้ยินที่เขาพูด แต่ริมฝีปากของเขายังคงเคลื่อนไหวไปโดยไม่ส่งเสียงออกมา และเธอก็ไม่ได้ยินชัดเจน ซึ่งนั่นทำให้เธอวิตกกังวลอย่างยิ่ง

ป้าเหลียงหันกลับมามองเธอ แล้วกลับไปทำงานของเธอต่อ

“เมื่อวานตอนบ่าย ฉันพาพี่ของคุณหนูและหยางหยางกลับบ้านก่อนค่ะ ฉันพักที่บ้านพี่สาวคุณหนูเมื่อคืนนี้ ฉันไม่รู้จริงๆว่าคุณจ้านกลับมาหรือเปล่า”

ไห่ถงตบหน้าผาก “โอ้ใช่ คุณไม่ได้กลับบ้าน อ่า ปวดหัวมากเลย ป้าเหลียง คุณช่วยทำซุปแก้เมาค้างให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ? ไม่ดีกว่า ฉันจะไปเอายาแก้ปวดมากินก่อนแล้วกันค่ะ ปวดหัวมาก”

ไห่ถงออกจากครัวไป

จากนั้น ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และเดินเข้าไปในห้องรับแขก แล้วหยิบกล่องยามา จากนั้นหยิบยาแก้ปวด เธอแกะซองยาและกำลังกินยา

“ปวดหัวใช่ไหม?”

เสียงของพี่สาวทำให้เธอสะดุ้ง

ไห่ถงมือสั่นด้วยความกลัว และยาจะร่วงลงกับหล่น

“ฉันปวดหัวเพราะนอนไม่ค่อยหลับ กินยาไปคงจะไม่เป็นอะไรแล้ว”

เมื่อพี่สาเห็นเธอ ไห่ถงจึงหยิบห่อยาออกมา

“ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าดื่ม เธอไม่ได้คอแข็งข