บทที่ 397

พี่สาวเชื่อในตัวจ้านหยินมากกว่าที่เธอเชื่อ

และยังเล่าถึงเหตุการณ์น่าอาย ที่เธอขโมยเหล้าไหว้เทพเจ้าแห่งห้องครัวเมื่อตอนที่เธอยังเป็นเด็กอีกด้วย

จ้านหยินมองไปที่ไห่ถง และการจ้องของเขาทำให้ไห่ถงอยากจะมุดดินหนี

“พี่ เรื่องนั้นเกิดขึ้นมากี่ปีแล้ว?

ยังเอามาพูดต่อหน้าจ้านหยินอีก

ไห่หลิงยิ้มและพูดว่า "วันนั้น เธอคลานขึ้นไปบนเตียงและนอนหลับทั้งวันหลังจากทานอาหารเสร็จ แม้ว่าเธอจะคออ่อน แต่เธอก็ยังชอบดื่ม หลังจากดื่มแล้วเธอจะนอนหลับจนฟ้ามืด"

“จ้านหยิน จำไว้ว่าไม่มีงานเลี้ยงใหญ่โต อย่าให้เธอดื่ม”

จ้านหยินเม้มริมฝีปาก แล้วยิ้มตอบว่า "พี่สาว ฉันจะจำไว้"

ไห่หลิงพูดคุยเรื่องในอดีต และหลังจากที่ทุกคนหัวเราะออกมาแล้ว ความโศกเศร้าของพวกเขาก็ถูกชะล้างไป

เรื่องการหย่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

โลกจะไม่ได้หยุดหมุนเพียงเพราะไม่เหลือใคร หากไม่มีโจวหงหลิน เธอ ไห่หลิงก็จะยังอยู่ดีมีสุข

ขณะที่เดินออกจากโรงแรม ไห่หลิงก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีดำแล้วหันไปพูดกับน้องสาวและน้องเขยว่า “ไปกันเถอะ พี่เลี้ยงอาหารท้อตอนดึกสักหน่อย ไม่ใช่สิ นี่มันเป็นอาหารเช้า ฉลองล่วงหน้าว่า พี่จะกลับไปเป็นโสดอีกครั้ง”

ตอนนี้เป็นเวลา