Share

บทที่ 398

เมื่อถูกเขามองอยู่ชั่วอึดใจ ไห่ถงก็พอจะมองออกนิดหน่อย จึงถามตะล่อม "คุณจ้าน คุณคงไม่อยากให้ฉันช่วยคุณล้างหน้าหรอกใช่ไหม?"

"หน้าผมดีปี๋ขนาดนี้ก็เพื่อคุณนั่นแหละ"

หมายความว่า เธอควรจะรับผิดชอบ

ไห่ถงพูดไม่ออก ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้กลายเป็นคนหน้าไม่อายไปซะดื้อๆกันนะ?

"ก็ได้ ฉันจะช่วยล้างให้ ใครบอกให้คุณทาหน้าซะดำปี๋ขนาดนี้เพื่อเรื่องของฉันกันล่ะ คุณควรจะทาให้ดำไปเลยทั้งหน้า แล้ววาดพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวตรงหน้าผาก อย่างน้อยยังเป็นเปาบุ้นจิ้นได้"

ไห่ถงพูดพลางลากเขาให้เดินไปที่ห้องครัว

จ้านหยินเดินตามรอยของเธอไปได้สองก้าวก็หยุด เขาขมวดคิ้วเรียวถามไห่ถง "ทำไมมาที่ห้องครัว?"

"ในครัวมีน้ำไง ห้องของคุณเป็นโซนต้องห้ามสำหรับฉัน ไม่เคยอนุญาตให้ฉันย่างกรายเข้าไปแม้แต่ก้าวเดียว ถ้าไม่พาคุณไปห้องครัว จะล้างหน้าให้คุณยังไง? หรือคุณจะรอตรงนี้ ฉันไปซักผ้าขนหนูให้เปียกๆ แล้วค่อยมาเช็ดให้ ดูซิว่าจะเช็ดออกหรือเปล่า"

จ้านหยิน "..."

ปาหินก้อนใหญ่ที่แบกเอาไว้ลงใส่เท้านี่มันเจ็บมากโข เจ็บจนกระดูกข้อต่อที่เท้าจะแตกเป็นเสี่ยงๆอยู่แล้ว

หลังจากที่เงียบไปนิดหน่อย เขาก็พูดเสียงเรียบว่า "ห้องน้ำในห้องขอ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status