บทที่ 331

“แค่ยืมมือช่วยพี่พาลูกไปรับไปส่งที่โรงเรียนและทำอาหารให้เด็กๆ ถึงพวกเขาจะได้ไม่กินที่นี่ ยังไงพวกเรายังต้องทำอาหารกินอยู่ดี แค่มีคนมาเพิ่มอีกสองคนก็แค่เพิ่มชามและตะเกียบอีกสองชุด และพวกเขาก็ยังเด็กอยู่ กินไม่เยอะ”

“ให้คิดว่าเป็นการช่วยฉันนะ พวกเราแต่งงานกันมาหลายปีแล้ว คุณยินดีจะช่วยฉันเรื่องเล็กๆ น้อยๆ นี้ได้ใช่ไหม?”

เสียงของโจวหงหลินอ่อนโยน และมองไปที่ไห่หลิงขณะที่พู โดยแสดงอารมณ์ร่วมด้วย

“พี่ฉันบอกว่า เธอจะไม่ปล่อยให้คุณทำโดยฟรีๆ เธอจะให้เงินคุณ 5,000 บาททุกเดือน ฉันยังบอกไปอีกว่าฉันก็จะให้เงินคุณเพิ่มอีก 7,5000 บาทเป็นค่าใช้จ่ายทุกเดือน นอกจากนี้ พี่จะให้เงินคุณ 5,000 คุณมีเงินเพิ่มอีก 12,500 บาทต่อเดือน ซึ่งไม่เลวเลยนะ”

ไห่หลิงออกจะหัวเราะออกมา

หัวเราะออกมาด้วยความโกรธกับความคิดของโจวหงหลินและพี่สะใภ้

เธอต้องการให้ไปรับส่งเด็กสองคนที่โรงเรียน ด้วยเงิน 5000 บาท พร้อมทำอาหารให้พวกเขาวันละสามมื้อ และช่วยพวกเขาทำการบ้านอีก?

“โจวหงหลิน คุณคิดว่า 5000 บาทนั้นเยอะมากไหม?”

“คุณไม่ออกเงินค่ากินหรือค่าที่พัก พี่ฉันให้ฟรีๆ อีก 5,000 เก็บไว้เป็นเงินเก็บก็ได้ ยังไม่เยอะอีกเหรอ? ถ้าไม่พ