แชร์

บทที่ 1194

“ตอนคุณหนูหนิงทำอะไรพวกนี้ คุณดูไม่เหมือนคนตาบอด”

หนิงอวิ๋นชูวางไม้เท้ากลับที่เดิมและพูดอย่างใจเย็นว่า "การฝึกฝนทำให้เก่งขึ้น ฉันเปิดร้านขายดอกไม้มาหลายปีแล้วและทำแบบนี้ทุกวัน ฉันชินแล้วและทำได้ดีตามความรู้สึกของฉัน"

หลังจากเปิดร้านแล้ว หนิงอวิ๋นชูก็วางไม้เท้าลงและเริ่มเคลื่อนย้ายกระถางดอกไม้ที่ครอบครองพื้นที่ออกไปอย่างชำนาญ

“วันนี้คุณกำลังมองหาดอกไม้ประเภทไหนอยู่คะ นายน้อยสอง”

ขณะที่เธอกำลังถือดอกไม้ เธอถามจ้านอี้เฉินว่า นายน้อยสองค่อยๆ เลือกก่อนก็ได้"

หลังจากที่เธอย้ายกระถางดอกไม้หลายกระถาง จ้านอี้เฉินก็เลิกเป็นผู้ชมในที่สุดและก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยเธอย้ายกระถางดอกไม้ทั้งหมดที่ต้องวางไว้ที่ทางเข้าร้านดอกไม้

กระถางดอกไม้แต่ละกระถางมีชื่อดอกไม้ แต่ชื่อไม่ได้เขียนไว้บนกระดาษ แต่เขียนไว้บนแผ่นไม้เล็กๆ ที่สลักชื่อดอกไม้ไว้ ด้วยวิธีนี้หนิงอวิ๋นชูจะสามารถทราบได้ว่าลูกค้าสนใจดอกไม้ชนิดใดโดยการสัมผัสตัวอักษรที่แกะสลักด้วยมือของเธอ

“คุณมองไม่เห็น การทำธุรกิจแบบนี้ไม่ทำให้คุณลำบากเหรอ”

“มันไม่สะดวก แต่ฉันต้องทำ ฉันต้องมีชีวิตรอด”

น้ำเสียงของหนิงอวิ๋นชูยังคงสงบและไม่หวั่นไหวเหมือนเช่นเ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status