จ้านอี้เฉินถามด้วยความอยากรู้ "หมอเทวดาในตำนานเหรอ? เขาจะรักษาดวงตาได้ไหม?""แน่นอนว่าหมอเทวดาสามารถรักษาอะไรก็ได้ ไม่เช่นนั้นเขาจะเรียกว่าหมอเทวดาได้ยังไง"จ้านอี้เฉินถามอีกครั้ง: "หมอเทวดาคนนั้นอยู่ที่ไหน ผมจะให้ใครสักคนไปเชิญเขามา""เขาเคยปรากฏตัวที่คฤหาสน์เฟิงเฉินในเมือง A แต่ฉันไม่ได้ไปที่นั่นมาพักใหญ่แล้ว ฉันได้ยินมาว่าลูกศิษย์ของหมอศักดิ์สิทธิ์นั้นสนิทสนมกับนายน้อยสามของตระกูลจวินมาก แม้ว่าจะไม่สนิทสนมกับนายน้อยสี่มากนัก นายควรถามจวินหลานเกี่ยวกับเรื่องนี้"“ศิษย์เอกของหมอเทวดาเป็นผู้หญิงที่มีทักษะมากชื่อเฉิง เธอเคยทำงานร่วมกับภรรยาของนายน้อยตระกูลหลานในหวางเฉิง เพื่อกำจัดศัตรูที่โหดร้ายที่สุดของพวกเขา เธอมีความสามารถอย่างเหลือเชื่อทั้งในวิชาการต่อสู้และการแพทย์ และเธอยังเชี่ยวชาญในการใช้ยาพิษอีกด้วย”แน่นอนว่าคุณหนูเฉิงเป็นหมอ โดยหลักแล้วเธอช่วยชีวิตคนได้ แม้ว่าเธอจะเชี่ยวชาญในการใช้ยาพิษ แต่เธอก็ไม่ใช้มันทำร้ายคนอื่น“คนที่เก่งเช่นนี้คงยากที่จะเชิญได้”จ้านหยินพูด: "การจริงใจเป็นสิ่งสำคัญที่สุด เชิญครั้งแรกไม่ได้ ก็สามารถเชิญครั้งที่สอง สามครั้ง หรือแม้แต่นับครั้งไม่ถ้ว
การที่เหรินเสี่ยวเป่าถูกลักพาตัวไปเป็นตัวอย่างที่ดีในเวลานั้น โจวหงอิงกำลังเฝ้าดูเรื่องตื่นเต้นและไม่สนใจลูกชายของเธอ ซึ่งส่งผลให้เหรินเสี่ยวเป่าถูกลักพาตัวไปกว่าจะรู้ตัว เหรินเสี่ยวเป่าก็ถูกพาตัวไปไกลแล้วพ่อโจวแม่โจว ครอบครัวสามคนของโจวหงอิง และโจวหงหลิน ต่างก็มา แต่เย่เจียนี เธอไม่ถูกชะตากับพี่สะใภ้และไม่ชอบหลานชายของเธอ เหรินเสี่ยวเป่า ดังนั้นเธอจึงไม่เสียเวลาทำเป็นสุภาพด้วยการมาด้วยในความเป็นจริง เย่เจียนีรู้สึกผิดเธอไม่กล้าเผชิญหน้ากับพี่น้องไห่หลิง กลัวว่าสองพี่น้องตระกูลไห่จะเห็นว่าความผิดปกติและสงสัยเธอ"หยางหยาง มานี่มา น้าขออุ้มเธอหน่อย"ซางเสี่ยวเฟยโบกมือให้หยางหยางก่อน หยางหยางชอบน้าสาวคนสวยของเขา เขารีบเก็บบล็อกตัวต่อที่ยังไม่ได้ประกอบสำเร็จและเดินไปหาซางเสี่ยวเฟย เขาเหยียดแขนออกและหยิบมันขึ้นมา“ยังต่อไม่เสร็จเหรอ?”ซางเสี่ยวเฟยถามเขาอย่างอ่อนโยนเด็กน้อยส่ายหัวและพูดว่า “ลุงลู่ยุ่งอยู่ เมื่อลุงลู่ช่วยฉัน ฉันก็จะทำเสร็จได้”แม่ไม่สามารถช่วยเขาต่อเลโก้ได้ซางเสี่ยวเฟยหัวเราะเบาๆ “คุณน้าเล่นเลโก้เยอะมากตอนที่ฉันยังเล็ก ฉันช่วยเธอได้นะ”"ครับ"หยางหยางตอบด
"ใช่แล้ว ไห่ถง ขอบคุณมากเมื่อวานนี้ ถ้าไม่มีเธอ เสี่ยวเป่าและหยางหยางคง... ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเด็กสองคนนั้น ฉันคงไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป"แม่โจวก็รู้สึกขอบคุณไห่ถงมากเช่นกันไห่ถงตอบ: "ป้า พี่สาวโจว เมื่อวานคุณได้ขอบคุณฉันไปแล้ว หยางหยางเป็นหลานชายของฉัน แน่นอนว่าฉันต้องปกป้องเขา"แม้ว่าเหรินเสี่ยวเป่าจะค่อนข้างซุกซน แต่เขาก็ยังเป็นเพียงเด็ก เธอไม่สามารถยืนดูเขาอยู่ในอันตรายได้ครอบใดที่พอมีความสามารถ ก็ไม่ควรนิ่งดูดาย"ขอบคุณไห่ถง เธอมีเวลาไหม เราอยากเชิญเธอไปทานอาหารเย็น" โจวหงอิงถามด้วยรอยยิ้ม "โทรหาพี่เธอสิ แล้วฉันจะเชิญพี่เธอไปทานอาหารเย็นด้วย อ้อ ครอบครัวของเธอมีบอดี้การ์ดสองคน พวกเขาอยู่ข้างนอกหรือเปล่า ฉันอยากจะขอบคุณพวกเขาเป็นการส่วนตัวด้วย""พี่สาวโจว ไม่จำเป็นต้องเชิญพวกเขาไปทานอาหารเย็น พวกเขาคือพวกเขา พี่หมิง พี่เฮา เข้ามาเดี๋ยวนึงสิ"คนที่ให้บอดี้การ์ดไปช่วยคนคือไห่ถง แต่บอดี้การ์ดเป็นคนช่วยเหรินเสี่ยวเป่า ดังนั้นครอบครัวโจวควรแสดงความขอบคุณต่อบอดี้การ์ดทั้งสองคนด้วยตนเองบอดี้การ์ดสองคนได้ยินเสียงตะโกนของไห่ถงและเข้ามาจากด้านนอก"นายหญิง"ทั้งสองคนเรียกไห่ถงด
หลังจากปล่อยข่าวลือในหมู่บ้านตระกูลไห่ว่าไห่หยูไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของพวกเขา ผู้เฒ่าไห่รู้สึกว่าเขาได้ปล่อยข่าวลือมากพอแล้ว และอดใจรอที่จะพบไห่ถงในวันนี้ไม่ไหว"คุณมาทำอะไรที่นี่?"แม่โจวเห็นผู้เฒ่าไห่ราวกับว่าเธอเห็นศัตรู เธอจำได้ว่าผู้เฒ่าไห่เอาเงินไปหลายแสนจากเธอ แต่เขาไม่ได้ทำอะไรกับเงินนั้น เมื่อเธอไปทวงเงินคืน ชายชราก็ปฏิเสธที่จะยอมรับ ซึ่งทำให้เธอโกรธมากเมื่อเธอเห็นผู้เฒ่าไห่และครอบครัวของเขาเข้ามา แม่โจวก็จ้องเขม็งไปที่เขาด้วยสีหน้าเย็นชาและกล่าวหาเขา: “ตาแก่ แกมาที่นี่เพื่อทำลายชื่อเสียงของไห่ถงอีกแล้วเหรอ?”แม่โจวก็เคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับปัญหาที่ตระกูลไห่ก่อขึ้นเธอยังบอกกับสามีเป็นการส่วนตัวว่าตระกูลไห่ไร้ยางอายและหน้าไม่อาย ซึ่งเมื่อกว่าสิบปีที่แล้ว พวกเขาเอาเงินชดเชยจำนวนมากไปและขับไล่พี่น้องไห่หลิงออกจากบ้าน ทำให้พี่น้องทั้งสองไม่สามารถกลับบ้านได้ พวกเขาไม่เคยเลี้ยงดูน้องสาวทั้งสองคน แต่กลับอาศัยอยู่ในบ้านของพ่อแม่ราวกับว่าเป็นสิทธิของพวกเขาและตอนนี้ เมื่อรู้ว่าไห่ถงได้แต่งงานเป็นนายหญิงตระกูลจ้านที่มีอำนาจ พวกเขาก็คาดหวังอย่างไม่ละอายว่าเธอจะจ่ายเงินให้พวกเขาเพื่อเ
"แล้วตอนนี้ ยายแก่ที่บ้านของแกก็ไม่ได้รับผลกรรมของเธอหรือไง เธอป่วยเป็นมะเร็งไม่ใช่เหรอ? ไม่มีประโยชน์ที่จะรักษาหรอก ยังไงนังนั่นจะตายอยู่ดี ดังนั้นก็ควรรีบไปขอโทษลูกชายและลูกสะใภ้ของคุณในปรโลกซะ!"แม่ลูกโจวหงหยิงพ่นคำด่าเจ็บแสบ ซึ่งทำให้ผู้เฒ่าไห่โกรธจนเขาลุกขึ้นเตรียมที่จะลงไม้ลงมือพ่อโจวและโจวหงหลินขวางทางข้างหน้า ขัดขวางไม่ให้ไผู้เฒ่าไห่ลงมือได้ผู้เฒ่าไห่ชี้นิ้วไปที่แม่โจวและสาปแช่ง "นั่นไม่ใช่เรื่องของแก แกเกี่ยวอะไรด้วย? นี่เป็นเรื่องของตระกูลไห่เรา และมันไม่เกี่ยวอะไรกับพวกแก คนในครอบครัวโจวเลย""ลูกสาวที่แต่งงานออกไปก็เหมือนน้ำที่ถูกเททิ้ง ลูกสาวไร้ยางอายสองคนของพวกแกกำลังพยายามเรียกร้องมรดกจากครอบครัว ครอบครัวของแกจะแบ่งมรดกให้ลูกสาวของพวกแกหรือเปล่า? แน่นอนว่าไม่ แกจะยกให้ลูกชายของแก แกกล้าวิจารณ์พวกเราได้ยังไง"โจวหงอิงพูดเสียงดัง “สามีของฉันมีความสามารถ ฉันมีบ้าน รถ และเงินเก็บ ฉันเต็มใจยกมรดกของครอบครัวให้กับน้องชาย เข้าใจไหม ไห่ถงและพี่สาวของเธอไม่เคยบอกว่าจะยกมรดกของพ่อแม่ให้กับแก แกแค่รังแกพวกเธอเพราะเห็นว่าพวกเธอเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีใครปกป้อง!”"แล้วอย่างแกยัง
เธอเดินออกไปและมาถึงรถของไห่จื้อเหวิน เธอหยิบมีดขึ้นมาและแทงยางทั้งสี่เส้นหลังจากเธอทำเสร็จ โจวหงอิงก็กลับไปที่ร้านอย่างใจเย็น ล้างมีดให้สะอาด แล้ววางมีดกลับเข้าที่เมื่อเธอออกไป เธอยังพูดกับไห่ถงว่า: "ฉันเจาะยางของเขา ถ้าเขาต้องการเรียกร้องค่าชดเชย ก็ให้พวกเขามาหาฉัน โจวหงอิง"“ไห่ถง เราจะไม่รบกวนเธออีกต่อไปแล้ว เราจะกลับเดี๋ยวนี้”ครอบครัวโจวออกไปอย่างรวดเร็วเมื่อร้านกลับมาเงียบสงบดังเดิม ซางเสี่ยวเฟยปล่อยหยางหยางไป แต่กลับพบว่าเขาเผลอหลับไปในอ้อมแขนของเธอ เธอบอกกับไห่ถงด้วยความขบขันว่า “หยางหยางเผลอหลับไปจริงๆ”ไห่ถงอุ้มหลานชายของเธอและพาเขาไปนอนบนเตียงเล็ก จากนั้นก็ห่มผ้าห่มผืนเล็กให้เขา"ฉันไม่เคยประทับใจครอบครัวโจวเลย แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนว่าพวกเขากลายเป็นผู้เป็นคนอีกครั้ง" ซางเสี่ยวเฟยดูการแสดงดีๆ แล้วรู้สึกพอใจมากเซินเสี่ยวจวินหัวเราะ: "นี่คือสิ่งที่พวกเขาเรียกว่าใช้คนเลวจัดการกับคนเลว’"ไห่ถงก็ยิ้มเช่นกันและพูดว่า "ย่าของหยางหยางถูกปู่ของฉันหลอกเอาเงินไปจำนวนหนึ่งและเธอทวงมันกลับมาไม่ได้ พวกเขามีความแค้นต่อกัน วันนี้พวกเขาบังเอิญเจอกัน นี่สินะพบศัตรูบนทางแคบ"เ
"ตื๊ดๆ ..."เสียงโทรศัพท์ของไห่ถงดังขึ้นสัญชาตญาณของเธอบอกว่าเป็นสายจากคุณจ้านของเธอเธอหยิบโทรศัพท์ออกมาและพบว่าเป็นสายจากจ้านหยินจริงๆ"สามีของฉันโทรมา"เธอพูดกับเพื่อนสาวทั้งสองเซินเสี่ยวจวินเดินออกไปอย่างมีชั้นเชิงและเดินไปที่ชั้นหนังสือเพื่อหยิบนิยายที่เธออ่านไม่จบซางเสี่ยวเฟยหัวเราะเบาๆ และพูด: "ฉันควรกลับแล้ว ถ้าไม่มีปัญหาอะไรกับสัญญา ฉันจะให้ใครสักคนเซ็นสัญญากับหัวหน้าหมู่บ้านพรุ่งนี้ แล้วโครงการของเราก็จะเริ่มได้"เธอหยิบกระเป๋าของเธอขึ้นมาขณะพูด ลุกขึ้นและบอกลาไห่ถงรับสายของจ้านหยินด้วยรอยยิ้ม"ที่รัก"เสียงของจ้านหยินอบอุ่นและชวนลุ่มหลง ทำให้ภรรยาอันเป็นที่รักของเขาหลงใหลในน้ำเสียงของเขาโดยตั้งใจอย่างไรก็ตาม ไห่ถงไม่หลงเสน่ห์ที่จงใจของเขาได้และยักไหล่เล็กน้อยขณะที่เธอหัวเราะคิกคัก “จ้านหยิน ถ้าคุณมีอะไรจะพูดก็พูดมาเลย ไม่จำเป็นต้องใช้กลยุทธ์ผู้ชายหน้าหล่อหรอก”จ้านหยิน "......""คุณหัวเราะอะไร? ตอนคุณรับโทรศัพท์ของฉัน ฉันได้ยินเสียงหัวเราะของคุณ ถ้าคุณเจออะไรตลกๆ ก็บอกฉันด้วย"จ้านหยินกลับมาใช้โทนเสียงปกติของเขาภรรยาของเขาไม่ชอบความอ่อนโยนที่เขาตั้งใจสร
"อืม พวกเขามาขอบคุณฉัน จากนั้นปู่ของฉันพาลุงและลูกพี่ลูกน้องสองคนของฉันมา และแล้วทั้งสองครอบครัวก็ทะเลาะกัน โจวหงอิงและแม่ของเธอใช้ไม้กวาดไล่พวกเขาออกไป และโจวหงหยิงยังกรีดยางรถของไห่จื้อเหวินอีก"หลังจากได้ยินเรื่องนี้ จ้านหยินก็ยิ้มและพูด: "ครอบครัวโจวทำได้น่าพอใจมาก"ไห่ถงหัวเราะออกมา"ปู่ของฉันกับกลุ่มของเขาอาจจะมาบอกฉันว่าพ่อของฉันไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของพวกเขา หวังว่าเราจะยอมสละมรดกโดยสมัครใจ ถ้าเราไม่ยอม พวกเขาอาจจะพยายามเจรจา ถ้าเราสามารถยึดบ้านของพ่อแม่ฉันคืนได้โดยไม่ต้องขึ้นศาล นั่นก็คงจะดี"ถ้าผู้เฒ่าไห่และกลุ่มของเขาต้องการเจรจาจริงๆ ไห่ถงก็เต็มใจที่จะเจรจาแต่เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะสละมรดก"ผลการทดสอบ DNA ของปู่ของฉันกับฉันจะพร้อมในอีกสองวันข้างหน้า เมื่อเราได้รับผลมาแล้ว มาดูกันว่าพวกเขาจะโกหกต่อไปได้อย่างไร"“ผลการตรวจจะออกพรุ่งนี้ ฉันจะไปกับคุณ”ไห่ถงยิ้มและพูด: "โอเค""คุณนาย""ถงถง"หลังจากได้ยินเสียงตะโกนอย่างเคารพจากบอดี้การ์ดสองคน ไห่ถงก็ได้ยินแม่สามีเรียกเธอเธอหันไปมองที่ประตูอย่างไม่คาดคิดและเห็นแม่สามีของเธอ ถังจวินเย่ เดินเข้ามาพร้อมกับกระเป๋าแอร์เมสจ้านหย