บทที่ 1099

หยางหยางเป็นเด็กเชื่อฟังมาก ถึงอย่างไร เขาก็ยังเป็นเด็กที่อายุอ่นอกว่าสามขวบ และซุกซนเช่นกัน

วันนั้นเขาพาหยางหยางไปที่สวนสาธารณะเล็กๆ ใกล้ๆ เพื่อเล่น เจ้าตัวน้อยเป็นซุกซนและวิ่งเล่นไปมา หากไม่ได้จับตามอง เขาก็จะวิ่งหนีไปไกล ซึ่งนั่นทำให้เขาตกใจมาก เพราะคิดว่าลูกชายของเขาหายไป

โจวหงหลินรู้สึกกลัวหลังจากพาลูกชายออกไปเล่นก่อนหน้านั้น และไม่อยากพาลูกชายออกไปเล่นอีกครั้ง

แม้ว่าครั้งแรก จะเป็นข้ออ้างที่ต้องพาลูกชายไปเล่นที่สวนสาธารณะ

หยางหยางที่เข้าใจเรื่องราวได้ จึงถามว่า "พ่อต้องไปทำงานไหม?"

โจวหงหลินโกหก "อืม พ่อต้องไปทำงานและหาเงิน"

เขายังหางานไม่ได้

เมื่อเห็นว่าไห่หลิงทำธุรกิจขนาดเล็ก และดูมีแววไปได้ดี จิตใจของโจวหงหลินก็กระชุ่มกระชวยขึ้น คิดว่าหลังจากที่เขากับเย่เจียนีแต่งงานกัน พวกเขาก็จะเปิดร้านร่วมกัน และเป็นนายของตัวเอง

ไม่ต้องค่อยระมัดระวังคนอื่นจะคิดอย่างไร มีอิสระเป็นของตัวเองนั่น

ถ้าเขาเปิดร้าน จ้านหยินจะยังคงหมายหัวเขาต่อไปหรือไม่?

สิ่งที่โจวหงหลินกลัวมากที่สุดก็คือ จ้านหยินจะไม่ปล่อยเขาไป ซึ่งนั่นจะทำให้เขาจะไม่สามารถทำอะไรได้เลย

ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงๆ เขาก็จะขับรถรั