"พาเธอไป!"หลี่มู่หยวี่ยื่นมือไปชี้ และเลือกใช้ความรุนแรงโดยตรง"ผมจะดูสิว่าใครจะกล้าขยับ!"ทันใดนั้น เสียงตะโกนที่รุนแรงก็ดังขึ้นที่ประตูจากนั้น ลู่เฉินก็พาหวางเสวียนเดินเข้ามาอย่างโอ่อ่า"วันนี้ใครกล้าก่อความวุ่นวาย อย่าโทษว่าผมไม่เกรงใจ!""ลู่เฉิน?"สีหน้าของหลี่ชิงเหยาเปลี่ยนเป็นความสุขใจที่ตึงเครียดอยู่ตลอดเวลา ในที่สุดก็คลายลงอีกฝ่ายไม่ได้โกหกจริง ๆ เขาบอกว่าจะกลับมาอย่างปลอดภัย ก็จะกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน"คุณ... คุณยังไม่ตายเหรอ?"หลี่มู่หยวี่เบิกตากว้าง เธอไม่กล้าจะเชื่อเล็กน้อยก่อนที่เธอจากไป เห็นได้ชัดว่าลู่เฉินถูกล้อมรอบไว้แล้วแม้จะมีความสามารถมาก ก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากมือของตระกูลหลงได้"ทำไม? คุณอยากให้ผมตายขนาดนั้นเหรอ? อย่างน้อยผมก็เป็นผู้ช่วยชีวิตแม่คุณ คุณไม่รู้สึกขอบคุณเลยหรือ?" ลู่เฉินพูดอย่างสงบ "ฮึ่ม! อย่าพูดเรื่อวไร้สาระ ฉันไม่สนว่าคุณจะหนีออกมาอย่างไร ยังไงก็รุกรานตระกูลหลงแล้ว พวกคุณทั้งหมดก็ต้องประสบความหายนะ" หลี่มู่หยวี่เบิกตากว้างและตะโกน"ตระกูลหลงแล้วไงล่ะ? ในเมื่อผมมีวิธีออกมา ก็จะมีวิธีรับมือโดยธรรมชาติ" ลู่เฉินกล่าว"รับมือเหรอ? หื
"ขอให้คุณหลี่ยกโทษให้ด้วยครับ"พอหลงอ้าวคุกเข่า กลุ่มลูกหลานตระกูลหลงที่อยู่ข้างหลังเขานั้น ต่างก็คุกเข่าลงกับพื้นด้วยกันคุกเต็มพื้นที่ขนาดใหญ่"เอ่อ..."หลี่ชิงเหยาตกตะลึงหลี่มู่หยวี่ก็ตกตะลึงด้วยแม้แต่จางชุ่ยฮัวที่ร้องครวญคราง ตอนนี้ก็หยุดร้อง ตกตะลึงอยู่ที่เดิม ไม่ได้ตอบสนองเป็นเวลานานตระกูลหลงมาหาเรื่องไม่ใช่เหรอ?ทำไมอยู่ดีๆจะคุกเข่าลงแล้ว?ลูกหลานของตระกูลมหาเศรษฐี ผู้มีอํานาจในเมืองจงโจว ทำไมจู่ ๆ ถึงกลายเป็นคนต่ำต้อยขนาดนี้?"คุณหลี่ครับ! ขอโทษครับ ผมเองที่มีตาหามีแววไม่ ผมเองที่ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินใหญ่ โปรดยกโทษให้ผมด้วยนะครับ"เมื่อเห็นว่าหลี่ชิงเหยาไม่ตอบสนอง หลงอ้าวที่คุกเข่าอยู่บนพื้นก็เริ่มตบหน้าตัวเองอย่างบ้าคลั่งใบหน้าที่บวมแดงในตอนแรก กลายเป็นทนดูไม่ได้ในขณะนี้แต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังไม่กล้าหยุดครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ที่สถานที่จัดงานแต่งงาน หลังจากรู้ตัวตนที่แท้จริงของลู่เฉิน เขาก็กลัวจนล้มลงกับพื้นโดยตรงเขาคิดว่าตัวเองจะตายแล้วแม้แต่เพื่อไม่ให้เกี่ยวข้องกับตระกูล ลุงใหญ่จึงไล่เขาออกจากบ้านโดยตรง และตัดความสัมพันธ์โดยสิ้นเชิงแต่ไม่มีใครคาดคิดว่าลู่
หลี่ชิงเหยาพยักหน้าติดต่อกัน เธอพูดด้วยสีหน้าแปลก ๆ ว่า "ที่จริงคุณชายหลงไม่หาเรื่องพวกเราก็พอแล้ว เราจะกล้าตําหนิคุณได้อย่างไร?""ใช่ ใช่ คุณชายหลง รีบลุกขึ้นเถอะ... ดูคุณสิ เลือดไหลมากอย่างนี้ ฉันจะไปหาผ้าพันแผลให้"จางชุ่ยฮัวรีบวิ่งเข้าไปในห้องนอนและรื้อค้นกล่องยา"ผ้าพันแผล?"มุมปากของหลงอ้าวกระตุกที่กูหักคือนิ้วสองนิ้ว แบบนี้แม่งมีประโยชน์หรือ?"คุณชายหลง ไม่งั้นคุณไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ? เลือดนี้ดูเหมือนจะหยุดไม่ได้เลย" หลี่ชิงเหยาลองถาม"คุณหลี่ครับ พูดแบบนี้ หมายความว่าท่านยกโทษให้ผมแล้วใช่ไหมครับ?" ใบหน้าของหลงอ้าวเต็มไปด้วยความหวัง"ถือว่าใช่มั้ง ต่อไปอย่ามารบกวนฉันอีกก็พอ" หลี่ชิงเหยาพยักหน้า"ไม่มีปัญหาครับไม่มีปัญหา! ผมจะไสหัวไปทันที และจะไม่ขวางหูขวางตาท่านอีกครับ!"หลงอ้าวดีใจมาก หลังจากโค้งคํานับอย่างลึกซึ้งกับหลี่ชิงเหยาและลู่เฉินแล้ว เขาก็รีบพาคนกลุ่มหนึ่งหนีไป"เฮ้ย คุณชายหลง ผ้าพันแผลของคุณ!"จางชุ่ยฮัวถือผ้าพันแผลและโบกไปมาไม่หยุดแล้วอีกฝ่ายไม่ได้หันหัวกลับ วิ่งเร็วยิ่งขึ้น"หลี่ชิงเหยา พวกคุณรอดูนะ เรื่องวันนี้ยังไม่จบ"เมื่อเห็นสถานการณ์ไม่ดี หลี่มู
"ฮะ?"พอเห็นคนมา รอยยิ้มบนใบหน้าของลู่เฉินก็หายไปทันที แทนที่ด้วยความเฉยเมย "ใครให้คุณเข้าประตูมา? ออกไป!""อย่าเข้าใจผิดนะ ผมมาหาลูกสะใภ้ของผม ไม่เกี่ยวกับคุณ"ลู่ว่านจุนยิ้มอย่างร่าเริงและเดินกะเผลกเข้าไปในประตู"ทำไม พวกคุณรู้จักกันเหรอ?"หลี่ชิงเหยามองซ้ายทีแล้วมองขวาที รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย"คุณก็คือชิงเหยาใช่ไหม? เป็นสาวสวยจริง ๆ นะ"ลู่ว่านจุนพูดด้วยรอยยิ้ม "โอ้ใช่ ยังไม่ได้แนะนําตัวเองเลย ผมก็คือพ่อของลู่เฉิน พ่อสามีของคุณ""พ่อ?"หลี่ชิงเหยาอึ้งไปครู่หนึ่ง เธอรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อยแม้ว่าลู่เฉินจะไม่มีความสามารถมากนัก แต่หน้าตาก็โดดเด่นมากและเป็นผู้ชายสวยแบบมาตรฐานและตรงหน้าคนนี้ ไม่เกี่ยวข้องกับคําว่าหล่อแม้แต่น้อยเลย หน้าตาเรียกได้ว่าแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว"ทำไม?ไม่เหมือนเหรอ?"ลู่ว่านจุนยิ้มอย่างไม่สนใจ "เด็กคนนี้หน้าตาคล้ายกับแม่เขา ที่หน้าตาไม่คล้ายกันก็เป็นเรื่องปกติ ถ้าเป็นเหมือนผมจริง ๆ คงไม่ได้แต่งกับภรรยาสวยอย่างคุณหรอก""ลุงลู่อย่าพูดแบบนี้เด็ดขาดนะ ท่านยังดูน่าเกรงขามมากค่ะ" หลี่ชิงเหยาค่อนข้างอึดอัดไม่คิดว่าความสงสัยเล็กๆ น้อยๆ ของตัวเองจะถูกมองทะลุ
"อาหารมาแล้ว!"ภายใต้อิทธิพลของความสามารถด้านการเงิน จางชุ่ยฮัวทำอาหารมากมายออกมาอย่างรวดเร็วอาหารห้าจานและซุปหนึ่งชาม อร่อยมากลู่เฉินพร้อมที่จะหาข้ออ้างจากไป แต่ถูกหลี่ชิงเหยาบังคับให้อยู่ต่อในที่สุด ได้แต่กินข้าวในโต๊ะเดียวกับลู่ว่านจุนอย่างจำใจนี่เป็นครั้งแรกที่พ่อลูกกินในโต๊ะเดียวกันในรอบสิบปีนี้พอกินไป ลู่ว่านจุนก็อดไม่ได้ที่เบ้าตาเปียกเขารอคอยมานาน ในที่สุดก็หวังถึงวันนี้แม้จะยังไม่ได้รับการให้อภัยจากลูกชาย แต่ก็อิ่มใจแล้วที่ได้กินข้าวด้วยกันแน่นอนว่าคาดว่าหลายคนคงไม่ได้คิดว่ากษัตริย์เว่ยผู้ฆ่าคนมากมาย ผู้นำของกองทัพ จะหลั่งน้ำตาเพราะอาหารมื้อเดียวหลังจากกินอิ่มแล้ว ลู่ว่านจุนก็เลือกที่จะลาออกอย่างรู้จักชั่วดีหากอยู่ต่อไป คาดว่าลูกชายเขาน่าจะแตกคอช่วงเวลาที่เขาเดินออกจากวิลล่า ลู่ว่านจุนสามารถอธิบายได้ว่าสดชื่นมาก"นายท่านครับ สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้างครับ"หลังจากขึ้นรถแล้ว หงฝูที่นั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสารก็อดไม่ได้ที่จะถาม"ฮ่า ๆ ๆ...วันนี้ผมกับลูกชายทานอาหารด้วยกันแล้ว"ลู่ว่านจุนหัวเราะอย่างภาคภูมิใจและมีความสุขเหมือนเด็กคนหนึ่งคนขับที่ขับรถทำหน
เธออยากรู้อยากเห็นอดีตของลู่เฉินหลังจากทำความเข้าใจมาหลายวันนี้ เธอพบว่าอีกฝ่ายเหมือนมีหมอกปกคลุมตัวอยู่"เรื่องนี้ จะพูดไม่ชัดในเวลาสั้นๆ" ลู่เฉินส่ายหัว"งั้นก็ได้ พอเมื่อไหร่ที่คุณจะอยากพูดแล้ว ค่อยมาบอกฉันสิ" หลี่ชิงเหยายิ้มเล็กน้อย"ได้" ลู่เฉินพยักหน้า"อากาศเริ่มเย็นแล้ว คุณไปเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้ากับฉันนะ แวะซื้อเสื้อผ้าสักสองสามชุด" จู่ ๆ หลี่ชิงเหยาก็พูด"ซื้อเสื้อผ้าได้ แต่ขอบอกล่วงหน้านะ ผมไม่มีเงิน" ลู่เฉินยักไหล่"ดูความขี้เหนียวของคุณสิ"หลี่ชิงเหยามองบน "ไม่จำเป็นต้องให้คุณใช้เงิน วันนี้การใช้จ่ายทั้งหมดของคุณ ฉันจะจ่ายให้!""งั้นก็ขอบคุณคุณหลี่มากนะครับ!"ลู่เฉินไม่ได้พูดอะไร เขารีบวิ่งไปขับรถตั้งแต่แต่งงานมาสามปี ทั้งสองไปช็อปปิ้งด้วยกันมีน้อยมาก"โอ้ ไพลินที่น่ารักของฉัน วันนี้โชคดีจริง ๆ"พอทั้งสองจากไป จางชุ่ยฮัวก็หยิบไพลินออกมาทันที เริ่มชื่นชมอย่างระมัดระวังยิ่งดูก็ยิ่งชอบ"คุณป้า คุณมองอะไรอยู่ที่นี่ล่ะ?"ในเวลานี้ ถานหงก็เดินเข้ามาอย่างกะทันหัน"ถานหง! คุณมาพอดี ดูว่าในมือของป้ามีอะไรบ้าง?"จางชุ่ยฮัวส่งสมบัติไปอย่างโอ้อวด"ไพลิน?"ถาน
ตอนค่ำ โรงพยาบาลผิงอันฉาวซวนเฟยผู้งดงาม ถือไวน์ชั้นดีสองขวด เดินเข้าประตูอย่างร่าเริง"คุณสามี ฉันกลับมาแล้ว ดูสิว่าฉันเอาอะไรมาให้พวกคุณ? นี่เป็นไวน์ชั้นเลิศ รับรองว่าคุณจะชอบแน่"เธอยิ้มไป จู่ ๆ ก็ชะงักเพราะเธอพบว่าในโรงพยาบาลไม่ได้เห็นลู่เฉิน แต่กลับได้เพิ่มชายชราที่แปลกหน้าสองคนคุณปู่เหล้าที่เมาในวันธรรมดา กําลังนั่งตัวตรงอยู่ในขณะนี้ แสดงสีหน้าเคร่งขรึมอย่างหายาก"คุณปู่เหล้าคะ ท่านสองคนนี้คือ?"ฉาวซวนเฟยแปลกใจเล็กน้อย"สาวน้อย คุณมาแล้วหรือ? ผมมาแนะนำให้คุณรู้จักหน่อย...""คนนี้คือพ่อของลู่เฉิน ส่วนคนนี้เป็นเพื่อนเก่าของผม"ระหว่างคนบ้าเหล้าพูด ทำท่ามือไปสู่ลู่ว่านจุนและหงฝูตามลําดับ"พ่อ?"ดวงตาของฉาวซวนเฟยเป็นประกาย "เฮ่ย ที่แท้คือพ่อสามีของฉันมาแล้ว ลูกสะใภ้ตาเงอะงะ แทบจะจำไม่ได้เลย"พูดพลาง เธอก็รีบยกกาน้ำชาขึ้นมา เทน้ำให้ลู่ว่านจุนและคนอื่นกี่คน แล้วพูดด้วยยิ้มหวาน ๆ "พ่อสามีเชิญดื่มชาค่ะ!""ฮะ?"ลู่ว่านจุนรู้สึกสับสนเล็กน้อยกับทัศนคติที่กระตือรือร้นของอีกฝ่าย "สาวน้อย คุณเป็นใครล่ะ?""เจอกันครั้งแรก พ่อสามีอาจจะไม่รู้จักฉัน ฉันชื่อฉาวซวนเฟย เป็นเมียของลู่
"ซวนเฟย คุณยังไม่ได้กินข้าวเย็นใช่ไหม? ไป ผมจะเลี้ยงคุณออกไปกินข้าวข้างนอก"ลู่เฉินไม่ได้ตอบ แต่เปลี่ยนเรื่อง"พอพูดแบบนี้ ท้องฉันก็หิวอยู่นิดหน่อยจริง ๆ พ่อ พวกเราไปกินอาหารข้างนอกกันเถอะ?" ฉาวซวนเฟยหันกลับมา"ไม่ต้องสนใจพวกเขา พวกเราไปกินกันเอง" ลู่เฉินปฏิเสธ"นี่..."ฉาวซวนเฟยตกตะลึงเล็กน้อยเธอที่มีความคิดที่เฉียบแหลม เลยตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่ามีบางอย่างผิดปกติ"ซวนเฟย เวลาของคุณสองคนอยู่ด้วยกัน คนแก่อย่างเรากี่คนก็จะไม่ไปยุ่งกันแล้ว ไปเถอะ" ลู่ว่านจุนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม"งั้นก็ได้ พ่อ เดี๋ยวฉันจะห่อกลับให้พวกคุณมาบ้างนะ" ฉาวซวนเฟยก็ไม่ได้บังคับหลังจากทักทายกันสองสามประโยค ก็เดินตามลู่เฉินออกจากประตูไปในรถฉาวซวนเฟยที่เงียบไปครู่หนึ่ง ในที่สุดก็เปิดปากถามว่า "คุณกับพ่อของคุณ ขัดแย้งกันแล้วเหรอ?""ขัดแย้ง?"ลู่เฉินยิ้มอย่างโศกเศร้า "ถ้าเป็นแค่นี้ก็ง่ายแล้ว""เกิดอะไรขึ้นกันแน่? เล่าให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม?" ฉาวซวนเฟยพูดด้วยเสียงอ่อนโยนเธอไม่เคยเห็นอีกฝ่ายมีสีหน้าเศร้าแบบนี้มาก่อน"คุณบอกว่า ผู้ชายคนหนึ่ง เฝ้าดูภรรยาและลูกของตัวเองถูกฆ่าตาย แต่ไม่หวั่นไหว แล้วเขายัง